Hindi alam ni Shaun ang kanyang sasabihin.Sige. Bagama’t iyon din ang kanyang iniisip, hindi niya pa natitikman ang mga luto ni Catherine na may pagmamahal ng isang ina. Marahil siguro’y iisa lamang ang lasa ng mga luto ni Catherine sa mga luto ng totoong nanay ni Suzie? “Nitmal naman sa mga batang magutom nang mga ganitong oras. Gagawan na lang kita...ng souffle.”Hinaplos ni Catherine ang ulo ni Suzie at tumungo sa kusina. Nasa kanya namang buntot si Suzie na para bang isang kuting na sabik na sabik kumain. Hindi pa nakakakain ng isang souffle si Shaun, ngunit narinig na niya mula kay Sarah na isa itong uri ng dessert.“Hindi nakabubuting kumain ng dessert ang isang bata nang ganitong oras.” Nakasimangot na puna ni Shaun. Hindi niya pa rin malinutan ang paninisi sa kanya niyo sa pagpapahiram ng kanyang phone kay Suzie. Hindi rin naman ganoong kagaling ang babae.Hindi siya pinansin ni Catherine dahil naglabas lamang ng tatlong pirasong itlog ang babae mula sa refrigerator. Ipina
Hindi mahanap ni Shaun ang kanyang isasagot matapos supladahan nang ganoon ni Catherine.Nagtatampo siya, ngunit tuluyan na siyang hindi pinansin ni Catherine. Noong nakalabas si Catherine ay tapos nang kumain si Suzie at dumighay pa ito. “Ang sarap! Parang gusto ko na pong matulog.”“Ikaw talaga. Magsipilyo ka muna, ha.” Naglabas ng isang panibagong sipilyong pambata mula sa kanyang bag. Nagulat si Shaun.“Bakit ka may ganyan sa bag mo?”“Binili ko ito kanina sa baba. Dahil gabi mo na dinala rito si Suzie, pihado ko’y dito na rin siya matutulog.” Matapos noo’y dinala na ni Catherine si Suzie patungo sa kwarto nito.“Teka, nasaan na ang sipilyo ko?” Sabi ni Shaun, “Hindi ako kumportableng iwanan si Suzie rito nang mag-isa. Kaya’t dito na rin ako matutulog.”“Pasensya ka na, pero hindi ko pinapayagang manatili rito ang mga lalaki, at ayokong sirain nanaman ng magkapatid na Neeson ang bahay,” Prangkang sinabi ni Catherine.“Hindi… alam ni Sarah na narito ako,” Malabong sinabi ni S
Kumibot ang kilay ni Catherine. “Kakapasok lang ba ni Shaun ngayon?”“Oo. ang masamang dadyy ay giniginaw, kaya binuksan ko ang pinto at pinapasok siya para bigyan ng kumot,” Nahihilong sabi ni Suzie.“...”Tumingin si Catherine sa malayo, sa chaise longue, galing sa may pintuan. Sapat na iyon para makita kung anong ginagawa ni Shaun sa banyo, ang pinto ay nakauwang ng kalahati kanina.Habang iniisip niya ang tanawin, kaagad niyang ginusto na patayin ang sarili sa hiya at galit.Piningot niya ay tenga ni Suzie at nagsalita, “Dahil tinawag mo ang iyong ama na masama, bakit may pakialam ka sa kanya? Kung giniginaw siya, e ‘di hinayaan mo dapat. Bakit mo siya pinapasok? Hindi mo ba alam na ako ay naliligo?”“Ano naman?” Kumurap siya sa pagkalito.Galit na nagpaliwanag si Catherine, “Tinuro ni mommy na dapat hindi mo hinahayaan ang hindi mo kakilala na makita ang katawan mo. Ito rin ang dahilan kung bakit hindi ako dapat makita ni Shaun habang naliligo. Naiintindihan mo ba?”“Oh,
Si Shaun na minsan lang magkasakit ay nagkasakit ngayon.… Sa susunod na umaga ng 7:00.Tulog pa rin si Suzie. Ngunit, nakasanayan na ni Catherine na gumising ng maaga at maghanda ng agahan.Dahil doon natulog ang anak, kailangan niyang maghanda ng masustansyang agahan.Nang dumaan siya sa living room, ginawa niya ang lahat para hindi pansinin ang nakahiga sa sofa.“Ahem.” Narinig niya ang ubo ni Shaun.Nagpanggap siyang hindi ito narinig at nilabas ang pakete ng pasta dough sa refrigerator.“May ubo ako.” Mahinang sabi ni Shaun na narinig sa may pinto.Hindi niya ito pinansin. Natatakot siyang pagtumalikod siya, maalala niya ang insidente kahapon at hindi matiis na palayasin si Shaun.“Sabi ko may ubo ako.” Mahinahong sabi ni Shaun habang naglalakad papunta sa kanya.“Wala akong pakialam kung may ubo ka.” Tumalikod si Catherine at tinignan niya ito nang may madilim at malinaw an mata. Meron ding bahid ng pamumula ang pisngi nito.Pumunas si Shaun ng blush nito. Saka tumin
“Dude, basic common sense na ‘yun, okay? Bakit hindi mo pansinin ang tiyan mo, bibigyan na lang kita ng gamot ngayon.” Wala na lang masabi si Catherien sa kawalang hiyaan niya.“Mahirap bang umamin na may pakialam ka sa akin?” May kumpyansang sabi ni Shaun.“Ano naman kung umamin ako? Dude, alam ng lahat kung kanino ka maikakasal. Iinawan ba ng Eldest Young Master Hill ang kanyang childhood sweetheart na fiance para sa babaeng tulad ko?”Kinutya siya ni Catherine bago siya pumunta sa kusina at nagluto ng pasta.Tinitigan ni Shaun ang anino ni Catherine ng tahimik at may komplikadong mata.Kahit na matagal na niyang alam ang tungkol kay Catherine, inaamin niyang hindi ito sapat para maapektuhan ang kanyang pakiramdam kay Sarah.Ngunit, lahat ng nangyari kagabi ay binago ang tingin niya kay Sarah.Marahil kung iisipin ay hindi mabait si Sara, at si Catherine ay hindi kasing sama ng iniisip niya.Simple lang ang pasta. Makalipas ang sampung minuto at luto na ito.Naubos ni Shaun
”Alam ko, ngunit ikakasal na si Uncle. Sabi ni Aunty Cathy na si Aunty Sarah ay malulungkot kung sasamahan mo ako araw araw. Ayoko na hindi niya ako magustuhan,” Inosenteng sinabi ni Suzi.Nakatitig si Shaun kay Catherine ng naiirita.“May nasabi ba akong mali?” Hinamon siya ng magandang mata ni Catherine. “O sa tingin mo na walang pakialam si Sarah?”“...”Kung dati itong nangyari, si Shaun ay pupusta na si Sarah ay hindi ganung klaseng tao, ngunit ngayon, hindi siya sigurado.Nagngingitngit ang kanyang ngipin sa pangaasar ni Catherine.“Magmadali ka na at umalis, para hindi mo hawaan si Suzie.” Si Catherine ay muling pinaalis siya.Si Shaun ay sumuko na lang na umalis.Kapag siya ay nasa kotse, binigay niya ang utos. “Pumunta ka sa kumpanya. Uminom na ako ng gamot. Hindi ko na kailangan na pumunta sa ospital.”Tumingin si Hadley sa kanya at wala ng iba pang sinabi.Kung sabagay, isang tabi na ang sakit sa isip, ang kanyang presidente ay madalas medyo malusog. Hindi pa siya
Nagulat si Sarah, ngunit sinubukan niya na panatiliin ang ngiti sa kanyang mukha. “Syempre gusto ko. Ang mga bata ay inosente at malambing, na parang maliliit na mga anghel. Sobrang gusto ko sila.”Tinikom ni Shaun ang kanyang mga labi.Hinawakan ni Sarah ang kanyang kamay at binaba ang kanyang mata. “Shaun, alam ko ang pagkakamali ko kagabi ay nagpalungkot sayo, ngunit unang beses ko na humawak ng bata kagabi, kaya hindi ko alam. Pangako hindi ko ito gagawin muli sa hinaharap. Pwede mong dalhin si Suzie ng madalas para maglaro sa susunod at makapag ensayo ako lalo kung paano alagaan ang mga bata.”Kung naglakas loob si Suzie na sabihin kay Shaun kung ano ang nangyari kahapon, ilang libong paraan ang pwede niyang gawin para turuan si Suzie ng hindi niya nalalaman ito.Kahit na kung mamatay si Suzie, kayang gawin ni Sarah na ito ay walang kinalaman sa kanya.“Magensayo?” Sumimangot si Shaun. “Bata lang siya. Maliit na kawalang ingat lang ay makakaskit na sa kanya. Kahit ay tinik ng
Kung kaya, gustong siguruhin ni Shaun na ang kanyang mga anak ay lumaki ng napapaligiran ng pagmamahal."Gagawin ko. Aalagaan ko sila ng maigi," Sabi ni Sarah habang may luhang tumutulo sa kanyang mga mata."Sarah, hindi kita mapagkatiwalaan. Sa tingin ko bata pa tayo. Sa susunod na natin pagusapan ang tungkol sa pagkakaroon ng anak."Tumingin palayo si Shaun. "Maaari ka ng bumalik ngayon. Marami pa akong kailangan gawin. Nga pala, hindi mo kailangan maghanda ng tanghalian at dalhin ito. Gusto ko magkaroon ka ng trabaho kaysa sa hayaan na umikot ang buhay mo sa akin."Ng matapos siyang magsalita, umupo siya sa office chair at nagsimulang magtrabaho.Sobrang nagalit si Sarah na halos mabaliw na siya.Subalit, ang magawa niya lang ay magpeke ng inagrabyadong itsura habang lumabas ng opisina ng Hill Corporation.Hindi niya inasahan na ang imahe na pinaghirapan niyang buohin ay mauuwi na madungisan ng isang bata sa halip na si Catherine.Sa sandaling ito, tinawagan ni Lucifer si Sa