Nawala ang ilaw sa mata ni Shaun sa pagkakarinig noon. "Isang pagkakataon lang ba nandito siya ngayon?""Mukhang ganon nga. Ang mga kandidato na pinili mismo ng pamamahala ng ospital ay ang mga magaling magtrabaho na nars sa kasalukuyan."Tumango siya sa pagkarinig noon, ang depensa sa puso niya ay nawala. "Sino ang pinuno ng pamilyang Neeson ngayon?""Si Charity Neeson."Ang dulo ng labi niya ay kumibot at naging sarkastikong ngiti. "Hindi siya kumikilala ng utang na loob pagkatapos magnakaw ng bahay ng ibang tao. Ilabas mo ang utos na huwag magbigay ng microchip sa pamilyang Neeson.""Um… Okay." bumuka ang labi ni Hadley ngunit hindi na nagsabi pa ng iba....Alas singko ng hapon.Maaga umalis sa trabaho si Catherine ngayon. Nakarinig siya ng ingay mula sa basketball court pagkalabas niya ng kotse.Sakto ang pagpasok niya at nakita niya tinataas ni Shaun ang kamay niya para makagawa ng magandang three-point field na tira. Wala siyang odeya kung gaano katagal na siya naglalar
Iritang irita na si Catherine. Hindi niya naman masasabing hindi siya natutuwa dahil lang Langley ang apelyido ng nurse.Subalit ay hindi niya rin naman kayang magkunwaring isa siyang mapagbigay na tao. “Hindi ko inaasahang pakikinggan mo ang batang iyon,” ‘Ika niya habang naka-pout.Itinaas ni Shaun ang kanyang mga kilay at pagkatapos ay yumuko ito upang amuyin ang kanyang mga labi. “Hmm, parang may naaamoy akong nagseselos.”“Seryoso nga kasi.” Pabirong hampas ni Catherine sa likuran nito.Para kay Shaun ay mas kiliti pa ito kaysa sa hampas.Agad namang hinawakan ni Shaun ang kanyang kamay upang halikan ito. “Hindi rin naman ako magiging ganoong ka-masunurin dati at baka nga umayaw pa ako sa ideyang may nag-aantabay sa aking nurse mula sa mental hospital, subalit ay gusto kong gumaling agad para sa’yo, kaya’t susundin ko itong treatment plan. Ayokong gumawa ng isang bagay na ikapapahamak mo ulit. Naiintindihan mo ba ako?”Ikinagat ni Catherine ang kanyang mga labi. Biglang suma
Maingat na tinignan ni Shelley si Catherine bago nito isara ang pinto.Natatawang nagsalita si Shaun, “Tinakot mo naman ‘yung bata.”“...”Walang masabi si Catherine sa lalaki. “Ano’ng ginawa ko para takutin siya? Maamo naman ang mukha ko noong sinabi ko ‘yun, ah?”“Hmm, maamo pero puno ng selos.” Tungo ni Shaun habang bakas sa kanyang mukha na wala na itong magagawa. “Parang sa isang baso ng gatas lang naman. Hindi mo na kailangang magselos.”“...”Ipinapalabas naman ng lalaking makitid ang kanyang utak.Napabuntong hininga na lamang si Catherine at binalot siya ng pagkabigo.Masyado ba siyang nag-overreact kanina? Parang hindi naman.“Huwag ka nang mag-overthink. Akin na, tuyuin natin ‘yang buhok mo.”Kinuha ni Shaun ang hair dryer.Nang matuyo ang buhok ni Catherine ay nagtalukbong ito dahil sa pamumula ng kanyang mga pisngi. Dahil nagbati na sila’y naging masigla ang lalaki, ngunit nahihiya pa rin si Catherine kahit isipin niya lang ang nangyari.Subalit ay tahimik lama
“Melanie, makinig ka. Matagal na akong gustong i-divorce niyang papa mo. 5% lang ng shares ng Yule Corporation ang ibibigay niya sa’yo, samantalang 35% ang ibibigay niya kay Catherine. Ginagawa ko itong lahat para sa’yo.” Mangiyak-ngiyak na sigaw ni Nicola habang hawak-hawak ang balikat ng kanyang anak.Punong puno ng galit ang mga mata ni Melanie. “Papa… bakit? Bakit niya naman ‘yon gagawin sa akin?”“Eksakto,” Sagot ni Nicola, “Wala tayong patutunguhan dito sa Canberra kung 5% lang ng shares ang ating makukuha. Baka pati si Charlie’s magbago ng kanyang isip sa’yo.”Ikinagat ni Melanie ang kanyang labi. Ayaw niya na ulit maranasang abandunahin. “Ma, bakit ba kampi ang lahat kay Catherine? Hindi ba talaga ako anak ni papa? Kung gayo’y sino ang aking ama?”“Tumahan ka nga diyan. Sa’yo mapupunta ang Yule Corporation. Sisiguraduhin ‘yan ng iyong ama.” Yakap ni Nicola sa kanyang anak. “Malalaman mo rin ang lahat.”…Ibinigay ni Hadley ang impormasyong nakalap niya mula sa Yule Corpor
Bandang 12:30 p.m. ay may isang luxury car na pumasok sa gate ng manor.Matagal na naghintay sina Rodney at Chester sa may pinto, subalit nang lumabas si Shelley sa may backseat ng sasakyan ay nagulat ang dalawang nag-aabang. Naningkit ang mga mata ni Rodney upang tignan ang babae.“Sarah… Hindi, mas maganda si Sarah.” Muling nagpigil si Rodney matapos ang panandaliang kilig.“Kilala mo rin pala ang pinsan ko? Kamag-anak ko si Sarah” Ngiti ni Shelley at lumabas ang kanyang mga dimples sa pisngi.Namuo ang mga luha sa mga mata ni Rodney, ngunit agad niyang inilayo ang kanyang tingin. “Ang sinumang pinsan ni Sarah ay pinsan ko na rin.”“Ano ang nangyayari?” Tumingin si Chester kay Shaun.“Siya ang nurse mula sa mental hospital na naka-assign na bantayan ako.” Walang ekspresyong pagpapaliwanag ni Shaun.“Ah, sige.” Tungo ni Chester. “Magaling naman? Kumusta pakiramdam mo?”Pagkasabi nito ni Chester ay agad namang buong nerbyos na tinignan ni Shelley si Shaun.“Huwag ka mag-alala,
“Ang ganda mo naman,” Bukal sa pusong pagpuri ni Catherine.“Isang malaking karangalan naman hong mapuri ng isang Mrs. Hill.” May isang maliit na ngiti sa mukha ng babae,“Kilala mo ako?” Pagkagulat ni Catherine. “Kung sa bagay, marami na ang nakakita sa akin simula noong press conference. Mahirap kalimutan ang itsurang ito.”Sumimangot ang babae, “Palagay ko’y mas mahalaga ang panloob na kagandahan kaysa sa pisikal na itsura.”“Haha, sang-ayon ako diyan.” Tawa ni Catherine. “Ano pala ang nangyari rito?”“Muntikan ko nang makabunggo ang isang sasakyang nakasalubong ko ngayon ngayon lang kaya’t umiwas ako at aksidente itong napunta sa putik. Ilang beses ko nang sinubukang alisin ito ngunit hindi man lang ito gumagalaw.” Nagpumilit ng isang mapait na ngiti ang babae.Lumapit si Catherine upang tignan ang sasakyan. “Mukhang makatutulong ako. Pwedeng pahiram ng susi mo?”Nag-aalinlangang ibinigay ng babae ang susi ng kanyang sasakyan.Naglagay ng isang malaking bato si Catherine sa
Tinitigan ni Catherine ang pangalan ni Shaun, at biglang bumilis ang tibok ng kanyang puso. Nang sinagot niya ang tawag, tumunog ang kaaya-ayang tinig ng lalaki. “Bakit wala ka pa rito?”“Malapit na ako.”“Sige.”Nang ibinaba ng lalaki ang tawag ay pinakalma ni Catherine ang sarili ay sinubukan niya ang lahat upang hindi mag-overthink. Marahil ay hindi naunawaang mabuti ng mga kasambahay ang sitwasyon. Sa tagal ng pagsasama nila ni Shaun ay minabuti niyang pagkatiwalaan ang lalaki.Makalipas ang tatlong minuto, nakita niya si Shaun na naghihintay sa may field.Magkakasama ang apat na tao — tatlong lalaki at isang babae.Si Shelley na hindi naman kapansin-pansin noo’y nakasuot ngayon ng isang set ng damit mula sa spring line ng Fendi. Disente at matikas itong tignan — para bang nagpalit ng anyo ang isang dukha at naging isa itong prinsesa.Magkatabing nakatayo sina Shelley at Shaun sa harapan ng barbeque grill samantalang masayang nakikipag-usap sa kanila si Rodney. Sa kabilang b
Nagmamadaling sumagot si Shelley, ngunit pinutol agad siya ni Catherine bago pa man niya tapusin ang kanyang sinasabi, “Dahil binabayaran din naman namin siya, hindi ba’t nararapat lang na maging magalang din siya? Binabayaran mo rin naman ang mga kasambahay at security guard niyo rito para bantayan ang bahay niyo, ‘di ba? Ibig sabihin ba no’y may karapatan na silang bastusin ka?”Hindi na rin mapigilan ni Rodney ang kanyang sarili. “Tapos ka na ba, Catherine? Inaagrabyado ba kita? Kanina pa ako naiinsulto sa mga sinasabi mo eh. Sinasabi ko sa’yong iba si Shelley kumpara sa ibang tao…”“Rodney,” Sabat ni Shaun gamit ang kanyang malamim na boses. “Asawa ko si Cathy. BIgyan mo naman ng paggalang ang hipag mo.”Sumimangot si Catherine, iniisip kung ano ang balak sabihin ni Rodney noong mga sandaling iyon.Iba siya kumpara sa ibang tao?Paanong naiiba si Shelley?Nagtatampong sumagot si Rodney, “Kung sa gayo’y pagsabihan mo siya. Kung mayroon siyang sasabihin, diretsuhin niya na lang