Kumukulo na ang dugo ni Chester. “Pwede bang tigilan mo na ‘yan…”“Excuse me, Miss. Hindi ka pwedeng pumasok dito.”Tumunog ang boses ng isang kasambahay.Nang lumingon si Catherine upang tumingin sa direksyon na pinanggalingan ng boses, agad niyang nakita na naroon pala ang babaeng nakita niya kanina sa may tabi ng kalsada.“Charity, sino nagsabing pumasok ka rito?” Biglang tumayo si Rodney. Bakas ang pagkasuklam at sama ng loob ang kaaya-ayang mukha ni Rodney. “Pwede bang umalis ka na?”“Narito ako upang hanapin si Eldest Young Master Hill.” Kinibit ni Charity ang kanyang mga pilikmata, ngunit patuloy pa rin nitong tinitignan si Shaun. “Eldest Young Master Hill, pwede ba kitang makausap tungkol sa Neeson Corporation?”“Tingin mo bang kailangan ni Shaun ang tulong mo?” Kutya ni Rodney, “Ang dami nang kasuklam-suklam na bagay ang ginawa ng mga Neeson. Hindi mo ba iyon alam? Pwede bang tumawag kayo ng security guard upang paalisin itong babaeng ito?”Biglang pinalibutan si Charit
“Tama na, Charity. Pati ba naman sina Shaun at ang kanyang asawa’y pag-aawayin mo pa?”Sa wakas ay nagsalita si Chester na nakatayo sa gilid ng barbecue grill. Casual lamang ang pananamit nito, at ipinapahiwatig ng mataas nitong ilong ang karangalan at tikas. Subalit ay bakas sa mga mata nito ang matinding pagkagalit. “Hindi mo pa rin mapigilan ‘yang bibig mo. Nakakairita naman!”Pakiramdam ni Charity ay sinaksak ng mga salita nito ang kanyang puso.Mas naging kaaya-aya na ang itsura ng lalaking ito ngayon, ngunit ganoon pa rin ang galit nito sa kanya.May isang malamig na ngiti sa mga gilid ng kanyang labi. “Pilit kong sinusubukang lumayo sa inyo nitong mga nakaraang taon. Kung tama ang pagkakaalala ko, wala rin naman akong ginagawa sa inyo. Pero bakit bigla niyo na lang pinagkakaisahan ang Neeson Corporation ngayon? Eldest Young Master Hill, mahalaga ang mga microchip sa amin. Nagmamakaawa ako sa’yo…”“At ano naman ang kinalaman ko rito?” Bakas sa tikas ni Shaun ang kawalan ng e
Tanging ang tunog lamang ng nasusunog na uling ang naririnig.Matapos ang ilang mga sandali’y hinubad ni Shaun ang kanyang coat at inilagay niya ang kanyang kamay sa baywang ni Catherine. “Wala na akong ganang kumain. Ang boring. Tara, doon tayo sa kwarto ko.”“Parang gusto ko nang umuwi,” Biglang sabi ni Catherine.Walang imik dito si Rodney. “Shaun, hindi ba’t pinangako mong mangingisda tayo sa may dagat bukas ng umaga? Ipahatid mo na lang siya kay Hadley. Madalang na ngayong libre tayong lahat kaya’t mag-enjoy na tayo.”“Bahala kayo.” Kumalas si Catherine sa kapit ni Shaun at naglakad.“Hindi na ako sasama bukas.” Malalaki ang hakbang ni Shaun upang sundan si Catherine.Nagmamadaling kumuha ng ilang mga gamit si Shelley bago ito sumunod sa dalawa.Sa pagkairita ni Rodney ay tinadyakan niya ang barbecue grill hanggang sa matumba ito.…Habang papauwi sila.Si Hadley ang nagmamaneho ng sasakyan kasama sina Catherine at Shaun na nasa backseat at si Shelley na nakaupo naman sa
”Anong mahirap sa pagbigay ng halimbawa? Sinaktan niya ba ang dati mong nobya o ano?” Hindi maiwasan ni Catherine na asarin si Shaun.Umalog ang katawan ni Shaun. Tumalikod siya at tinitigan nang may galit si Catherine. “Pwede ba itigil mo na ang pag-iisip ng kung ano-ano? Ayayawin mo ba ako sa kada babaeng hindi mo man lang kilala, ha? Anong punto mo?”“Inaaway ba kita?” Ngumiti si Catherine kahit na pinapakita niyang sobrang lamig na aura. “Sinusubukan kong pakipagusap nang makatuwiran sayo pero ikaw ang hindi sumasagot ng tanong ko.”“Hindi ako interesadong makipagtalo sayo. Gutom na ‘ko. May gusto akong kainin.” Naglakad si Shaun papunta sa pinto.“Pwede mo bang sagutin ang huling tanong ko? Sinusubukan niyo bang lokohin at mangaliwa sa akin?” Kada salitang pahayag ni Catherine habang nakatitig sa likod nito.Tumingin ulit si Shaun patalikod at siningkit ang malalim na mata na ngayong puno na ng galit. “Ilang beses ko bang uulitin ang sarili ko? Ang salita ni Charity ay hin
Kakaumpisa lang ng relasyon ni Shaun at Catherine.Ngunit, pero nag-umpisa na si Shaun na insultuhin ito para sa mga kaibigan niya at si Shelley.Paano na lang sa una o ikalawang taon pang makalipas?Kusang hinawakan ni Catherine ang gilid ng kanyang mukha na hindi na makinis at maganda tulad ng noon.Talaga bang mamahalin siya ni Shaun ng buong puso ng ganito?Biglang nagduda na si Catherine tungkol dito.Bigla siyang tumalikod at nagtungo sa study.Matapos ang ilang sandali, nakarinig siya ng kotseng paalis. Malamang si Shelley na ang umalis.Ngunit, hindi lumabas si Catherine sa study.11:00 p.m., ang pintuan ay pilit na binuksan. Naglakad si Shaun papasok nang may mabangis na kunot sa noo. “Catherine, tapos ka na ba? Tignan mo ang oras ngayon at hindi ka pa rin natutulog. Hindi ka masaya kay Shelley, hindi ba? Umalis na siya.”“Pwede ka nang mauna. May gagawin pa ‘ko.” Umiwas ng tingin si Catheine pagkatapos siyang tignan. Hindi niya matanggap na ganito siya tratuhin ni S
Nagtatakang tanong ni Catherine, “Meron bang anak ang dating asawa ni Boris?” “Ngayong nabanggit mo ang anak ng dating asawa, nag-iinit ang ulo ko,” Naiinis na sabi ni Freya. “Dumalo ako sa isang pagtitipon ng marami ilang araw na ang nakalipas kung saan nagpakita ng interes sa akin si Thomas Neeson, at simula noon, kinukulit na niya ako. Nakakairita siya.”“Thomas Neeson?” Simangot ni Catherine. “Ang pangalang ito ay pamilyar.”Natigil sa kaisipan, tumayo bigla si Catherine. “Naaalala ko na ngayon. Ngayong nasa Melbourne ako, may tumawag kay Hugh Jewell na gusto akong patayin. Swerte na lang at dumating si Wesley para sagipin ako. Pagkatapos noon, narinig ko ang pulis na si Thomas galing sa pamilyang Neeson sa Canberra ay may gusto sa kapatid ni Hugh na si Lily Jewell. Sinampahan ng kasi ng pamilyang Jewel si Thomas at dapat mabubulok ito sa kulungan. Pero, pinaglaban ni Shaun ang kaso nito at nanalo.”“Grabe. Hindi ko alam na siya ‘yong t*rantadong iyon.”Nagulat si Freya. “Bak
Ito ay dahil hindi mapipigilan ni Catherine ang asawa niya. Bigla siyang natawa dahil dito. “Ayos lang, kung ganoon. Lalo na’t manghihingi lang naman ako ng tulong sa’yo, pwede mo bang sabihin sakin kung kilala mo si Shelley Langley?”“...”“Mukhang hindi mo siya kilala.” Mahigpit na hinawakan ni Catherine ang phone niya. “Kahapon, ako ba ang tinutukoy mo nang sabihin mong niloloko at nangangaliwa ang isang tao? Sa tingin ko naawa ka sakin.”“Hanggang matapang ka, hindi mo kailangang isipin ang iniisip ng ibang tao sa’yo,” sagot ni Charity nang may mababang boses.Mapait na ngumiti si Catherine. “Sige, hindi kita pipilitin. Oo nga pala, may isa pang bagay. Meron ka kapatid na nagngangalang Thomas Neeson, ‘di ba? Pwede bang sabihin mo sa kanya na tigilan ang kaibigan kong si Freya? Sabihin mong hindi ko siya hahayaang makalaya lang.”“Thomas Neeson…” Ang boses ni Charity ay biglang napuno ng pagkayamot. “Sige, gagawin ko. Paalalahanan lang din kita, Miss Jones. Dapat mong palayui
Ngunit, binaba ni Wesley ang ulo niya at tinitigan ang mata ni Catherine. Ang kanyang titig ay puno ng pagmamahal. “Ang tagal na nang huli tayong magkita.” “Oo. Nakita kita nang lumabas ako galing trabaho kanina, kaya hindi ko na natiis at sinundan ka rito,” malungkot na sagot ni Wesley. “Kamusta ka na? Napansin kong hindi ka masaya kanina…”“Hindi. May iniisip lang ako,” tiyak na tanggi ni Catherine. “Tama. ngayong kasama mo na ang lalaking mahal mo, siguro ay natutuwa ka.” Nakakapagpababa ng sariling tawa ni Wesley.“Pasensya na, Wesley…” Sobrang nahihiya si Catherine dahil sa kasalanan niya.“Pero hindi ‘yun ang dahilan kung bakit ako narito ngayon, para sabihing wala lang ito.” Mapait na ngiti ang kumalat sa mukha ni Wesley. Kinuha niya ang ice cream sa server at inabot ang isa kay Catherine.“M-may kailangan nga pala ako asikasuhin. Paalam.” Gumawa ng nakakahiyang rason si Catherine dahil hindi malakas ang loob niya para harapin ito.“Hindi mo man lang gustong umupo kasam
Ng ibaba ni Freya ang kanyang tingin, napagtanto niyang may nilagay na diamond necklace si Ryan sa kanyang leeg."Ikaw…""Ito ay isang regalo para sayo." Hinalikan siya ni Ryan sa noo. "Hindi pa kita nabibigyan ng regalo kahit na matagal na tayong nagde date.""Hindi iyan totoo. Lagi kang bumibili ng mga regalo ni Dani…”“Walang kwenta iyan. Ang pagbili ng mga regalo para sa aking anak na babae ay natural. Ang pagbili ng mga ito para sayo ay isang bagay din siyempre."Labis na naantig si Freya. Si Dani ay hindi anak ni Ryan, ngunit sinabi pa rin niya ang mga salitang iyon…Minahal niya talaga siya.Gayunpaman, siya ay napakahina at mahiyain."Kailan mo balak umalis? Ihahatid na kita sa bago mong tahanan," Sabi ni Ryan.“Balak ko lumipat bukas. Pupunta ang mga magulang ko sa Canberra kinabukasan. Magkakaroon tayo ng family dinner sa gabi."“Mm. Sasamantalahin ko ang pagkakataong manatili at kumain kapag pinapunta na kita, okay?" Hinawakan ni Ryan ang mukha niya at nagtanong.
Ibinaba ni Freya ang mga bagay na hawak niya. Lumingon siya at umikot sa baywang ni Ryan gamit ang dalawang kamay. "Walang tutulong dito. Kung patuloy akong mananatili dito, at patuloy kang... ganito, matutuklasan din tayo sa madaling panahon.""Tulad ng ano?" Ang malungkot na boses ni Ryan ay umalingawngaw mula sa kanyang leeg.“Basta... ganito. Gaya ng ginagawa mo ngayon." Namula si Freya. "Palagi kang naghahanap ng mga dahilan upang mapunta ako sa iyong lugar sa umaga o pumunta sa aking lugar pagkatapos ng trabaho sa gabi. May makakahanap na kakaiba sa madaling panahon. Kung lilipat ako, walang mga taong tumitingin sa bawat galaw namin. Magiging mas maginhawang mag date din sa labas."Ilang oras ding tinitigan ni Ryan si Freya. Siya ay napabuntong hininga. “Pero kailangan kong magtrabaho ng dagdag na oras ng madalas. Malalaman ng tatay ko kung hindi ako babalik pagkatapos ng trabaho. Kung madalas akong lumabas, maghihinala sila."“Huh?”Napakurap si Freya. "Anong gagawin natin?
...Sa parking lot sa ibaba.Nag thumbs up si Freya kay Catherine dahil sa paghanga. "President Jones, ang iyong dominanteng aura ay nag uumapaw ngayon lang. Napakasatisfying panoorin.”“Naiinis din ako kay Rodney. Hindi pa rin siya malinaw sa kanyang sitwasyon hanggang ngayon. Siya ay kumikilos na parang salamat sa kanya na nakuha namin ang Osher Corporation." Binuksan ni Catherine ang pinto ng kotse at pumasok."Tama iyan. Gusto niyang magpakita tayo ng respeto sa kanya? Sino siya sa tingin niya?"Isang harrumph ang pinakawalan ni Freya. Pagkasuot pa lang niya ng seatbelt ay tinawag siya ni Forrest. “Nakatakda na ang petsa ng paglipat sa villa. Sa susunod na Lunes na. Ang pamilya Lynch ay magkakaroon ng piging sa isang hotel at mag iimbita ng ilang kamag anak at kaibigan sa Canberra."Malapit na yan..." Nagulat si Freya."Diba sabi mo gusto mong umalis sa lalong madaling panahon? Kaya naman pinatrabaho ko ang mga contractor ng overtime. Ang pagsasaayos ay natapos na sa loob ng
Makalipas ang limang minuto, bumalik si Freya. Si Catherine at ang abogado ay tapos ng tingnan ang mga dokumento. "Walang problema. Pirmahan natin."Pagkatapos maglagay ng pirma nina Freya, Catherine, at Rodney, nagmamadaling sinabi ni Rodney, “Malaking araw ngayon. Payagan akong imbitahan kayong lahat na kumain sa malapit na restaurant. Kunin natin ito bilang isang pagdiriwang para sa tagumpay ng pagkuha ng Freycatheli—”“Sasamahan ka ni General Manager Hoffman mula sa aming kumpanya, President Snow. Si President Lynch at ako ay may ilang iba pang mahahalagang bagay na aasikasuhin mamaya." Magalang na tumanggi si Catherine ng hindi hinintay na matapos ni Rodney ang kanyang pangungusap."President Jones, ginagawa mo akong masama." Hindi masyadong maganda ang ekspresyon ni Rodney. "Dapat mong malaman na maraming mga lokal at overseas na kumpanya ang interesado sa pagkuha ng Osher Corporation. Gayunpaman, hindi ko sila pinansin. Unang pumasok sa isip ko si Freycatheli, at hindi ko sin
“Magaling iyan.”Naghiyawan ang lahat ng nasa meeting room.Sinabi ng tagapamahala ng departamento ng marketing, "Naisip pa namin na ang pagkuha ay tatagal ng ilang buwan. Hindi ako makapaniwala na makukumpleto sa loob ng isang linggo. Masyadong nakakagulat.""Ang Osher Corporation ay isang ginugol na puwersa. Ang paghawak ay magiging isang pag aaksaya lamang ng pera." Ngumiti ng mahina si Catherine. "Sige. Kapag matagumpay nating nakuha ang Osher Corporation, magkakaroon ng malaking pagbabago sa loob ng mga panloob na empleyado ng kumpanya. Syempre, tataas din ang katayuan ng Freycatheli sa Australia, kaya dapat maghanda ang marketing department. Ipaalam sa mga tagalabas ang tungkol sa pagkuha na ito, at linawin sa kanila na ang magiging boss ng Osher Corporation ay hindi na si Rodney kundi ang Freycatheli.""Pagkatapos ng acquisition, dapat bang tanggalin ang shop-in-shop ng Osher Corporation sa mga mall?""Hindi, ngunit baguhin ang lahat ng mga signage sa Freycatheli."“...”
Pagsakay ni Freya sa sasakyan ay nakonsensya pa rin siya.Ang pakiramdam ng pagiging malihim sa The Lodge ay tiyak na magpapahirap sa kanya sa kabaliwan maaga o huli.Hindi nagtagal, pinadalhan siya ni Ryan ng isang mensahe sa WhatsApp: [I miss you…]Halos itapon ni Freya ang phone niya sa message na iyon. Binabaliw siya nito.Pagkarating niya sa kumpanya, isang katulong ang nagdala ng bouquet sa kanya. "Manager Lynch, may nagpadala sayo ng bouquet."Ibinaba ni Freya ang test tube sa kanyang kamay, tinanggal ang kanyang gloves, at kinuha ang mga bulaklak na nakabalot sa pink na wrapping paper. Hindi lamang isang uri ng bulaklak ang naroroon. Sa katunayan, ang mga hydrangea, bellflower, tulips, at marami pang ibang uri ng magagandang bulaklak ay pinagsama sama. Ito ay napakarilag at mabango.May maliit na card sa bouquet. Binuksan ni Freya ang card, na nakasulat, "I miss you, my princess..."Wala siyang maisip na iba pang magsusulat ng ganoong katamis na salita maliban sa isang t
Laking gulat ni Freya kaya bumilis ang tibok ng puso niya. Napasilip siya sa pintuan ng kwarto. Ng mapagtanto niyang nakasara na ang pinto ay nakahinga siya ng maluwag.Gayunpaman, hindi siya ganap na komportable. Medyo kinakabahan pa rin siya.Paano kung biglang umakyat ang katulong?Paano kung…"Mangyaring manatiling nakatutok."Ang malalim at mahinang boses ni Ryan ay narinig mula sa kanilang manipis na mga labi.Hindi nakaimik si Freya. Paano siya mananatiling nakatutok?Palusot sila at nagmukha siyang magnanakaw.“Halika na. Na miss kita." Binigyan siya ni Ryan ng mahaba at malalim na halik habang kinulong ang mukha niya. Sa gitna ng mapusok na halik, paos ang boses ng lalaki na para bang may dumaan na kuryente sa kanya. Namamanhid ang buong katawan niya. “Na miss mo ba ako?”"...Bilisan mo."Hindi mapakali si Freya."Tinatanong kita kung na miss mo ba ako." Kinagat ni Ryan ang kanyang labi. "Kung hindi ka tapat sa akin, hindi kita bibitawan.""Namiss kita. Namiss kita
Matagal na rin simula nang makatanggap ng ganoong sampal si Heidi. Siya ay lumipad sa matinding galit. “Oo, problema ito ng iyong pamilya, pero si Freya ay aking goddaughter. Mangyaring umalis sa aming bahay ngayon din."Ng matapos siyang magsalita, kinaladkad ng ilang bodyguard sa likod niya si Rodney palabas ng The Lodge.Nagbabala si Heidi, “Tandaan mo siya. Hindi ko na siya gusto sa The Lodge."Galit na galit si Rodney. "Aunty Heidi, huwag kang snob.""Snob ako?" Si Heidi ay nadala sa pagkagalit.Sa kabutihang palad, hindi nagtagal ay naalis si Rodney.Medyo natulala sina Freya at Ryan. Hindi nila inaasahan na magiging ganoon ang mga bagay.Si Nathan, na napahawak sa gitna, ay nakaramdam ng pinaka naiilang. "Bakit galit na galit ka sa isang bata?""Hindi mo ba narinig kung gaano siya sarcastic?" Galit na sinabi ni Heidi, "Sapat na ako sa kanya. Ang ginawa niya ay nagdulot ng napakaraming problema para sa amin, ngunit kailangan naming ayusin ang kanyang gulo. Bukod dito, ang
Dinala nina Freya at Ryan si Dani sa harap ng bakuran para mag almusal.Si Dani, na nasa yakap ni Ryan, ay tumingin sa paligid gamit ang malaki at maitim niyang mga mata.Walang kahihiyang sumama si Rodney. "Dani, ihahatid kita sa bahay ni Lola, okay?"Agad na napalingon si Dani. Pinulupot niya ang kanyang mga kamay sa leeg ni Ryan na para bang si Ryan ang kanyang biological father.Nagseselos si Rodney. “Ryan, ibalik mo sa akin ang anak ko. Ibinabalik ko siya sa dating tirahan, at ngayon lang sinang ayunan ni Freya.""Maaari mo siyang dalhin doon pagkatapos kong umalis para sa trabaho." Seryosong sabi ni Ryan, “Ayokong makipaghiwalay si Dani sa akin ngayon. Kung pilit ko siyang ibibigay sayo, iiyak siya. Hindi na siya ang sanggol na walang alam. Maaari na siyang gumulong, at mayroon siyang sariling mga opinyon. Naiintindihan mo ba?""Naiintindihan ko, at iyon ang dahilan kung bakit gusto kong makipag bonding sa kanya." Naiinip na sinabi ni Rodney, “Ryan, sinusubukan mong maging