Maingat na tinignan ni Shelley si Catherine bago nito isara ang pinto.Natatawang nagsalita si Shaun, “Tinakot mo naman ‘yung bata.”“...”Walang masabi si Catherine sa lalaki. “Ano’ng ginawa ko para takutin siya? Maamo naman ang mukha ko noong sinabi ko ‘yun, ah?”“Hmm, maamo pero puno ng selos.” Tungo ni Shaun habang bakas sa kanyang mukha na wala na itong magagawa. “Parang sa isang baso ng gatas lang naman. Hindi mo na kailangang magselos.”“...”Ipinapalabas naman ng lalaking makitid ang kanyang utak.Napabuntong hininga na lamang si Catherine at binalot siya ng pagkabigo.Masyado ba siyang nag-overreact kanina? Parang hindi naman.“Huwag ka nang mag-overthink. Akin na, tuyuin natin ‘yang buhok mo.”Kinuha ni Shaun ang hair dryer.Nang matuyo ang buhok ni Catherine ay nagtalukbong ito dahil sa pamumula ng kanyang mga pisngi. Dahil nagbati na sila’y naging masigla ang lalaki, ngunit nahihiya pa rin si Catherine kahit isipin niya lang ang nangyari.Subalit ay tahimik lama
“Melanie, makinig ka. Matagal na akong gustong i-divorce niyang papa mo. 5% lang ng shares ng Yule Corporation ang ibibigay niya sa’yo, samantalang 35% ang ibibigay niya kay Catherine. Ginagawa ko itong lahat para sa’yo.” Mangiyak-ngiyak na sigaw ni Nicola habang hawak-hawak ang balikat ng kanyang anak.Punong puno ng galit ang mga mata ni Melanie. “Papa… bakit? Bakit niya naman ‘yon gagawin sa akin?”“Eksakto,” Sagot ni Nicola, “Wala tayong patutunguhan dito sa Canberra kung 5% lang ng shares ang ating makukuha. Baka pati si Charlie’s magbago ng kanyang isip sa’yo.”Ikinagat ni Melanie ang kanyang labi. Ayaw niya na ulit maranasang abandunahin. “Ma, bakit ba kampi ang lahat kay Catherine? Hindi ba talaga ako anak ni papa? Kung gayo’y sino ang aking ama?”“Tumahan ka nga diyan. Sa’yo mapupunta ang Yule Corporation. Sisiguraduhin ‘yan ng iyong ama.” Yakap ni Nicola sa kanyang anak. “Malalaman mo rin ang lahat.”…Ibinigay ni Hadley ang impormasyong nakalap niya mula sa Yule Corpor
Bandang 12:30 p.m. ay may isang luxury car na pumasok sa gate ng manor.Matagal na naghintay sina Rodney at Chester sa may pinto, subalit nang lumabas si Shelley sa may backseat ng sasakyan ay nagulat ang dalawang nag-aabang. Naningkit ang mga mata ni Rodney upang tignan ang babae.“Sarah… Hindi, mas maganda si Sarah.” Muling nagpigil si Rodney matapos ang panandaliang kilig.“Kilala mo rin pala ang pinsan ko? Kamag-anak ko si Sarah” Ngiti ni Shelley at lumabas ang kanyang mga dimples sa pisngi.Namuo ang mga luha sa mga mata ni Rodney, ngunit agad niyang inilayo ang kanyang tingin. “Ang sinumang pinsan ni Sarah ay pinsan ko na rin.”“Ano ang nangyayari?” Tumingin si Chester kay Shaun.“Siya ang nurse mula sa mental hospital na naka-assign na bantayan ako.” Walang ekspresyong pagpapaliwanag ni Shaun.“Ah, sige.” Tungo ni Chester. “Magaling naman? Kumusta pakiramdam mo?”Pagkasabi nito ni Chester ay agad namang buong nerbyos na tinignan ni Shelley si Shaun.“Huwag ka mag-alala,
“Ang ganda mo naman,” Bukal sa pusong pagpuri ni Catherine.“Isang malaking karangalan naman hong mapuri ng isang Mrs. Hill.” May isang maliit na ngiti sa mukha ng babae,“Kilala mo ako?” Pagkagulat ni Catherine. “Kung sa bagay, marami na ang nakakita sa akin simula noong press conference. Mahirap kalimutan ang itsurang ito.”Sumimangot ang babae, “Palagay ko’y mas mahalaga ang panloob na kagandahan kaysa sa pisikal na itsura.”“Haha, sang-ayon ako diyan.” Tawa ni Catherine. “Ano pala ang nangyari rito?”“Muntikan ko nang makabunggo ang isang sasakyang nakasalubong ko ngayon ngayon lang kaya’t umiwas ako at aksidente itong napunta sa putik. Ilang beses ko nang sinubukang alisin ito ngunit hindi man lang ito gumagalaw.” Nagpumilit ng isang mapait na ngiti ang babae.Lumapit si Catherine upang tignan ang sasakyan. “Mukhang makatutulong ako. Pwedeng pahiram ng susi mo?”Nag-aalinlangang ibinigay ng babae ang susi ng kanyang sasakyan.Naglagay ng isang malaking bato si Catherine sa
Tinitigan ni Catherine ang pangalan ni Shaun, at biglang bumilis ang tibok ng kanyang puso. Nang sinagot niya ang tawag, tumunog ang kaaya-ayang tinig ng lalaki. “Bakit wala ka pa rito?”“Malapit na ako.”“Sige.”Nang ibinaba ng lalaki ang tawag ay pinakalma ni Catherine ang sarili ay sinubukan niya ang lahat upang hindi mag-overthink. Marahil ay hindi naunawaang mabuti ng mga kasambahay ang sitwasyon. Sa tagal ng pagsasama nila ni Shaun ay minabuti niyang pagkatiwalaan ang lalaki.Makalipas ang tatlong minuto, nakita niya si Shaun na naghihintay sa may field.Magkakasama ang apat na tao — tatlong lalaki at isang babae.Si Shelley na hindi naman kapansin-pansin noo’y nakasuot ngayon ng isang set ng damit mula sa spring line ng Fendi. Disente at matikas itong tignan — para bang nagpalit ng anyo ang isang dukha at naging isa itong prinsesa.Magkatabing nakatayo sina Shelley at Shaun sa harapan ng barbeque grill samantalang masayang nakikipag-usap sa kanila si Rodney. Sa kabilang b
Nagmamadaling sumagot si Shelley, ngunit pinutol agad siya ni Catherine bago pa man niya tapusin ang kanyang sinasabi, “Dahil binabayaran din naman namin siya, hindi ba’t nararapat lang na maging magalang din siya? Binabayaran mo rin naman ang mga kasambahay at security guard niyo rito para bantayan ang bahay niyo, ‘di ba? Ibig sabihin ba no’y may karapatan na silang bastusin ka?”Hindi na rin mapigilan ni Rodney ang kanyang sarili. “Tapos ka na ba, Catherine? Inaagrabyado ba kita? Kanina pa ako naiinsulto sa mga sinasabi mo eh. Sinasabi ko sa’yong iba si Shelley kumpara sa ibang tao…”“Rodney,” Sabat ni Shaun gamit ang kanyang malamim na boses. “Asawa ko si Cathy. BIgyan mo naman ng paggalang ang hipag mo.”Sumimangot si Catherine, iniisip kung ano ang balak sabihin ni Rodney noong mga sandaling iyon.Iba siya kumpara sa ibang tao?Paanong naiiba si Shelley?Nagtatampong sumagot si Rodney, “Kung sa gayo’y pagsabihan mo siya. Kung mayroon siyang sasabihin, diretsuhin niya na lang
Kumukulo na ang dugo ni Chester. “Pwede bang tigilan mo na ‘yan…”“Excuse me, Miss. Hindi ka pwedeng pumasok dito.”Tumunog ang boses ng isang kasambahay.Nang lumingon si Catherine upang tumingin sa direksyon na pinanggalingan ng boses, agad niyang nakita na naroon pala ang babaeng nakita niya kanina sa may tabi ng kalsada.“Charity, sino nagsabing pumasok ka rito?” Biglang tumayo si Rodney. Bakas ang pagkasuklam at sama ng loob ang kaaya-ayang mukha ni Rodney. “Pwede bang umalis ka na?”“Narito ako upang hanapin si Eldest Young Master Hill.” Kinibit ni Charity ang kanyang mga pilikmata, ngunit patuloy pa rin nitong tinitignan si Shaun. “Eldest Young Master Hill, pwede ba kitang makausap tungkol sa Neeson Corporation?”“Tingin mo bang kailangan ni Shaun ang tulong mo?” Kutya ni Rodney, “Ang dami nang kasuklam-suklam na bagay ang ginawa ng mga Neeson. Hindi mo ba iyon alam? Pwede bang tumawag kayo ng security guard upang paalisin itong babaeng ito?”Biglang pinalibutan si Charit
“Tama na, Charity. Pati ba naman sina Shaun at ang kanyang asawa’y pag-aawayin mo pa?”Sa wakas ay nagsalita si Chester na nakatayo sa gilid ng barbecue grill. Casual lamang ang pananamit nito, at ipinapahiwatig ng mataas nitong ilong ang karangalan at tikas. Subalit ay bakas sa mga mata nito ang matinding pagkagalit. “Hindi mo pa rin mapigilan ‘yang bibig mo. Nakakairita naman!”Pakiramdam ni Charity ay sinaksak ng mga salita nito ang kanyang puso.Mas naging kaaya-aya na ang itsura ng lalaking ito ngayon, ngunit ganoon pa rin ang galit nito sa kanya.May isang malamig na ngiti sa mga gilid ng kanyang labi. “Pilit kong sinusubukang lumayo sa inyo nitong mga nakaraang taon. Kung tama ang pagkakaalala ko, wala rin naman akong ginagawa sa inyo. Pero bakit bigla niyo na lang pinagkakaisahan ang Neeson Corporation ngayon? Eldest Young Master Hill, mahalaga ang mga microchip sa amin. Nagmamakaawa ako sa’yo…”“At ano naman ang kinalaman ko rito?” Bakas sa tikas ni Shaun ang kawalan ng e
Ng ibaba ni Freya ang kanyang tingin, napagtanto niyang may nilagay na diamond necklace si Ryan sa kanyang leeg."Ikaw…""Ito ay isang regalo para sayo." Hinalikan siya ni Ryan sa noo. "Hindi pa kita nabibigyan ng regalo kahit na matagal na tayong nagde date.""Hindi iyan totoo. Lagi kang bumibili ng mga regalo ni Dani…”“Walang kwenta iyan. Ang pagbili ng mga regalo para sa aking anak na babae ay natural. Ang pagbili ng mga ito para sayo ay isang bagay din siyempre."Labis na naantig si Freya. Si Dani ay hindi anak ni Ryan, ngunit sinabi pa rin niya ang mga salitang iyon…Minahal niya talaga siya.Gayunpaman, siya ay napakahina at mahiyain."Kailan mo balak umalis? Ihahatid na kita sa bago mong tahanan," Sabi ni Ryan.“Balak ko lumipat bukas. Pupunta ang mga magulang ko sa Canberra kinabukasan. Magkakaroon tayo ng family dinner sa gabi."“Mm. Sasamantalahin ko ang pagkakataong manatili at kumain kapag pinapunta na kita, okay?" Hinawakan ni Ryan ang mukha niya at nagtanong.
Ibinaba ni Freya ang mga bagay na hawak niya. Lumingon siya at umikot sa baywang ni Ryan gamit ang dalawang kamay. "Walang tutulong dito. Kung patuloy akong mananatili dito, at patuloy kang... ganito, matutuklasan din tayo sa madaling panahon.""Tulad ng ano?" Ang malungkot na boses ni Ryan ay umalingawngaw mula sa kanyang leeg.“Basta... ganito. Gaya ng ginagawa mo ngayon." Namula si Freya. "Palagi kang naghahanap ng mga dahilan upang mapunta ako sa iyong lugar sa umaga o pumunta sa aking lugar pagkatapos ng trabaho sa gabi. May makakahanap na kakaiba sa madaling panahon. Kung lilipat ako, walang mga taong tumitingin sa bawat galaw namin. Magiging mas maginhawang mag date din sa labas."Ilang oras ding tinitigan ni Ryan si Freya. Siya ay napabuntong hininga. “Pero kailangan kong magtrabaho ng dagdag na oras ng madalas. Malalaman ng tatay ko kung hindi ako babalik pagkatapos ng trabaho. Kung madalas akong lumabas, maghihinala sila."“Huh?”Napakurap si Freya. "Anong gagawin natin?
...Sa parking lot sa ibaba.Nag thumbs up si Freya kay Catherine dahil sa paghanga. "President Jones, ang iyong dominanteng aura ay nag uumapaw ngayon lang. Napakasatisfying panoorin.”“Naiinis din ako kay Rodney. Hindi pa rin siya malinaw sa kanyang sitwasyon hanggang ngayon. Siya ay kumikilos na parang salamat sa kanya na nakuha namin ang Osher Corporation." Binuksan ni Catherine ang pinto ng kotse at pumasok."Tama iyan. Gusto niyang magpakita tayo ng respeto sa kanya? Sino siya sa tingin niya?"Isang harrumph ang pinakawalan ni Freya. Pagkasuot pa lang niya ng seatbelt ay tinawag siya ni Forrest. “Nakatakda na ang petsa ng paglipat sa villa. Sa susunod na Lunes na. Ang pamilya Lynch ay magkakaroon ng piging sa isang hotel at mag iimbita ng ilang kamag anak at kaibigan sa Canberra."Malapit na yan..." Nagulat si Freya."Diba sabi mo gusto mong umalis sa lalong madaling panahon? Kaya naman pinatrabaho ko ang mga contractor ng overtime. Ang pagsasaayos ay natapos na sa loob ng
Makalipas ang limang minuto, bumalik si Freya. Si Catherine at ang abogado ay tapos ng tingnan ang mga dokumento. "Walang problema. Pirmahan natin."Pagkatapos maglagay ng pirma nina Freya, Catherine, at Rodney, nagmamadaling sinabi ni Rodney, “Malaking araw ngayon. Payagan akong imbitahan kayong lahat na kumain sa malapit na restaurant. Kunin natin ito bilang isang pagdiriwang para sa tagumpay ng pagkuha ng Freycatheli—”“Sasamahan ka ni General Manager Hoffman mula sa aming kumpanya, President Snow. Si President Lynch at ako ay may ilang iba pang mahahalagang bagay na aasikasuhin mamaya." Magalang na tumanggi si Catherine ng hindi hinintay na matapos ni Rodney ang kanyang pangungusap."President Jones, ginagawa mo akong masama." Hindi masyadong maganda ang ekspresyon ni Rodney. "Dapat mong malaman na maraming mga lokal at overseas na kumpanya ang interesado sa pagkuha ng Osher Corporation. Gayunpaman, hindi ko sila pinansin. Unang pumasok sa isip ko si Freycatheli, at hindi ko sin
“Magaling iyan.”Naghiyawan ang lahat ng nasa meeting room.Sinabi ng tagapamahala ng departamento ng marketing, "Naisip pa namin na ang pagkuha ay tatagal ng ilang buwan. Hindi ako makapaniwala na makukumpleto sa loob ng isang linggo. Masyadong nakakagulat.""Ang Osher Corporation ay isang ginugol na puwersa. Ang paghawak ay magiging isang pag aaksaya lamang ng pera." Ngumiti ng mahina si Catherine. "Sige. Kapag matagumpay nating nakuha ang Osher Corporation, magkakaroon ng malaking pagbabago sa loob ng mga panloob na empleyado ng kumpanya. Syempre, tataas din ang katayuan ng Freycatheli sa Australia, kaya dapat maghanda ang marketing department. Ipaalam sa mga tagalabas ang tungkol sa pagkuha na ito, at linawin sa kanila na ang magiging boss ng Osher Corporation ay hindi na si Rodney kundi ang Freycatheli.""Pagkatapos ng acquisition, dapat bang tanggalin ang shop-in-shop ng Osher Corporation sa mga mall?""Hindi, ngunit baguhin ang lahat ng mga signage sa Freycatheli."“...”
Pagsakay ni Freya sa sasakyan ay nakonsensya pa rin siya.Ang pakiramdam ng pagiging malihim sa The Lodge ay tiyak na magpapahirap sa kanya sa kabaliwan maaga o huli.Hindi nagtagal, pinadalhan siya ni Ryan ng isang mensahe sa WhatsApp: [I miss you…]Halos itapon ni Freya ang phone niya sa message na iyon. Binabaliw siya nito.Pagkarating niya sa kumpanya, isang katulong ang nagdala ng bouquet sa kanya. "Manager Lynch, may nagpadala sayo ng bouquet."Ibinaba ni Freya ang test tube sa kanyang kamay, tinanggal ang kanyang gloves, at kinuha ang mga bulaklak na nakabalot sa pink na wrapping paper. Hindi lamang isang uri ng bulaklak ang naroroon. Sa katunayan, ang mga hydrangea, bellflower, tulips, at marami pang ibang uri ng magagandang bulaklak ay pinagsama sama. Ito ay napakarilag at mabango.May maliit na card sa bouquet. Binuksan ni Freya ang card, na nakasulat, "I miss you, my princess..."Wala siyang maisip na iba pang magsusulat ng ganoong katamis na salita maliban sa isang t
Laking gulat ni Freya kaya bumilis ang tibok ng puso niya. Napasilip siya sa pintuan ng kwarto. Ng mapagtanto niyang nakasara na ang pinto ay nakahinga siya ng maluwag.Gayunpaman, hindi siya ganap na komportable. Medyo kinakabahan pa rin siya.Paano kung biglang umakyat ang katulong?Paano kung…"Mangyaring manatiling nakatutok."Ang malalim at mahinang boses ni Ryan ay narinig mula sa kanilang manipis na mga labi.Hindi nakaimik si Freya. Paano siya mananatiling nakatutok?Palusot sila at nagmukha siyang magnanakaw.“Halika na. Na miss kita." Binigyan siya ni Ryan ng mahaba at malalim na halik habang kinulong ang mukha niya. Sa gitna ng mapusok na halik, paos ang boses ng lalaki na para bang may dumaan na kuryente sa kanya. Namamanhid ang buong katawan niya. “Na miss mo ba ako?”"...Bilisan mo."Hindi mapakali si Freya."Tinatanong kita kung na miss mo ba ako." Kinagat ni Ryan ang kanyang labi. "Kung hindi ka tapat sa akin, hindi kita bibitawan.""Namiss kita. Namiss kita
Matagal na rin simula nang makatanggap ng ganoong sampal si Heidi. Siya ay lumipad sa matinding galit. “Oo, problema ito ng iyong pamilya, pero si Freya ay aking goddaughter. Mangyaring umalis sa aming bahay ngayon din."Ng matapos siyang magsalita, kinaladkad ng ilang bodyguard sa likod niya si Rodney palabas ng The Lodge.Nagbabala si Heidi, “Tandaan mo siya. Hindi ko na siya gusto sa The Lodge."Galit na galit si Rodney. "Aunty Heidi, huwag kang snob.""Snob ako?" Si Heidi ay nadala sa pagkagalit.Sa kabutihang palad, hindi nagtagal ay naalis si Rodney.Medyo natulala sina Freya at Ryan. Hindi nila inaasahan na magiging ganoon ang mga bagay.Si Nathan, na napahawak sa gitna, ay nakaramdam ng pinaka naiilang. "Bakit galit na galit ka sa isang bata?""Hindi mo ba narinig kung gaano siya sarcastic?" Galit na sinabi ni Heidi, "Sapat na ako sa kanya. Ang ginawa niya ay nagdulot ng napakaraming problema para sa amin, ngunit kailangan naming ayusin ang kanyang gulo. Bukod dito, ang
Dinala nina Freya at Ryan si Dani sa harap ng bakuran para mag almusal.Si Dani, na nasa yakap ni Ryan, ay tumingin sa paligid gamit ang malaki at maitim niyang mga mata.Walang kahihiyang sumama si Rodney. "Dani, ihahatid kita sa bahay ni Lola, okay?"Agad na napalingon si Dani. Pinulupot niya ang kanyang mga kamay sa leeg ni Ryan na para bang si Ryan ang kanyang biological father.Nagseselos si Rodney. “Ryan, ibalik mo sa akin ang anak ko. Ibinabalik ko siya sa dating tirahan, at ngayon lang sinang ayunan ni Freya.""Maaari mo siyang dalhin doon pagkatapos kong umalis para sa trabaho." Seryosong sabi ni Ryan, “Ayokong makipaghiwalay si Dani sa akin ngayon. Kung pilit ko siyang ibibigay sayo, iiyak siya. Hindi na siya ang sanggol na walang alam. Maaari na siyang gumulong, at mayroon siyang sariling mga opinyon. Naiintindihan mo ba?""Naiintindihan ko, at iyon ang dahilan kung bakit gusto kong makipag bonding sa kanya." Naiinip na sinabi ni Rodney, “Ryan, sinusubukan mong maging