Sa sandaling ang property agent ay matapos na magsalita, siya ay kaagad na napansin na magandang mukha ng babae ay mukhang namutla. Siya ay halos madapa. “Ayos ka lang ba, iha?”“Ako… Ako ay ayos lang.” Inabot ni Catherine sa kanya ang kanyang business card. “Gusto kong bilhin ang villa na ito, ngunit umaasa ako na hindi mo sasabihin ang aking pagkatao sa nakaraan may ari. Babayaran din kita ng komisyon.”“Ah, sige, ayos.” Ang property agent ay sobrang saya. Ang hindi niya inaasahan na sila ay magagawang ibenta ang villa sa paglakad sa pasukan. Ang dali naman.Matapos na makasakay sa kotse, si Catherine ay napuno ng pakiramdam ng pagkabig. Sa isang iglap, pakiramdam niya na para bang ang kanyang puso ay hinatak paalis.Kahit na siya ay pumirma sa divorce papers, hindi niya inaasahan na si Shaun ay aalis ng Melbourne kaagad.Ibig sabihin nito na sila pareho ay maaaring hindi nagkasalubong sa isa’t isa dahil sila ay nasa magkaibang city.Sumuko na siya sa sitwasyon, ngunit bakit ba
Si Jeffery ay pinilit na ngumiti. Sa totoo lang, si Catherine ay naging filial na anak. Subalit, si Jeffery at Sally ay hindi siya pinansin dahil lang sa siya ay hindi nila tunay na anak. “Tama ka. Kasalanan ko ito, Catherine.”“Umaasa akong makaramdam ka ng pagsisisi sa iyong nagawa.” Tumayo si Catherine at umalis sa detention center.Matapos siyang bumalik sa opisina, tinanong niya ang kanyang assistant para tignan si Rebecca.Ang assistant ay kaagad na nagdala ng balita tungkol kay Rebecca. “Siya ay nawala ng ilang araw. Hindi man lang niya dinala ang kanyang mga gamit mula sa kanyang bahay. Walang kahit anong transaksyon sa kanyang bank account. Mukhang siya ay naglaho sa kawalan.”Si Catherine ay napatunganga. Hindi niya inaasahan na si Rebecca ay maglalaho ng ganun na lang matapos ang mahabang laban sa kanya. Sa mga pangyayari, hindi talaga siya tumakbo. Ang kanyang buhay ay siguro nasa panganib.Nitong mga nakaraang araw, si Catherine ay nagtrabaho at inalagaan si Wesley. S
Hinawakan ni Catherine ang braso ni Wesley at nilakad siya papunta sa bahay. Ng pinatulog siya sa kama, si Wesley ay hinawakan ang kanyang kamay.Na may fireworks na sumasalamin sa kanyang maitim na mata, sila ay lumitaw na malinaw sa kanyang mata. “Cathy handa ka ba na maengage sa akin? Huwag mong pagsisihan ito.”“Kinatatakot ko na ikaw ang siyang magsisisi sa halip.” Sumimangot si Catherine at maaalalahaning sinabi, “Pinaplano ko na ilipat ang headquarters ng Hudson sa Canberra sa susunod na taon. Gusto kong malaman ang rason sa likod ng kamatayan ng aking ina. Wala akong ideya kung gaano kalakas ang aking mga kalaban sa hinaharap—”“Sasamahan kita. Ako ay magpupunta sa dulo ng mundo para tulungan ka sa buong buhay ko,” pingilan ni Wesley ang kanyang sinasabi na may determinadong tono.Nakatunganga, si Catherine ay nanatiling tahimik ng ilang sandali. Kinukunsidera ang paguugali ni Wesley, hindi niya magawang tanggihan siya at saktan ito.“Salamat.”Matapos ang bagong taon, si
”Cathy...” isang balisang tingin ang lumitaw sa mukha ni Joel. “Kailangan mong sumama sa akin. Kailangan kitang bantayan para maprotektahan kita. Ang iyong pagkatao ay kaagad na malalaman. Marami sa kanila mula sa pamilya Yule ay nalaman ang aking relasyon sa iyong ina dati.”Si Catherine ay napatunganga.Paliwanag ni Chris, “Ang pamilya Yule ay maraming mga asset na ang ibang mga bata sa pamilya ay minamata. Tutal ikaw ay anak ni President Yule, mapupunta ka sa pamana niya sa hinaharap. May ilang tao na isusugal ang kanilang buhay para lang sa kapangyarihan.”Si Catherine ay nairita at walang masabi, ngunit hindi sila interesado sa kanyang kayamanan. Sa katotohanan ang biglaang paglitaw ng kanyang ama ay naglagay ng bigat sa kanyang balikat.“Huwag kang kabahan, Mr. Yule. Hihikayatin ko siya. Bibisitahin ko na si Sheryl ngayon.” Binago ni Chris ang usapin.Pumayag si Catherine na samahan sila. Sa paglalakbay, nagkwento ng maraming storya si Joel sa kung paano niya nakita si Shery
”Hindi. Wala akong intensyon na makakuha ng kahit na ano mula sa pamilya Yule.” Ang boses ni Catherine ay puno ng pagod. Ano pa man, kailangan kong magtungo sa Canberra sa oras na ito. Ako...“Sige lang.” Si Wesley ay mahinahong inilagay ang kanyang kamay sa ibabaw ng kanyang kamay. “Huwag kang magalala sa akin. Ang caregiver ay inaalagaan ako.”“Salamat.” Sa totoo lang, si Catherine ay naantig. Si Wesley at Shaun ay sobrang kakaiba. Si Wesley ay laging mahinahon at maluwag sa kanya.Kabaliktaran, si Shaun ay mapagmataas at arrogante. Siya ay madalas tinitiis ang kanyang paguugali. Kapag mayroon siyang gustong gawin, kailangan niyang ilabas ang lahat para hikyatin siya para lang makuha ang kanyang pagsang ayon.Nakita niya na nakakapagod na pakisamahan si Shaun bago ito. Ayaw niya din ang katotohanan na siya ay ito ay kumuha ng tao para bantayan siya ng maigi.Gayunpaman, siya ay kahit papaano nahirapan na masanay sa kasalukuyang mga pangyayari.“Ano ang nasa isip mo?”Ang babae
Napaatras si Catherine. Sobrang binago niya ang ugali niya sa tatay niya. “Hindi ba ito… sobrang makakagulo?”“Maliit na usapin lamang ito.” Walang pakialam na hinawakan ni Joel ang mahabang buhok ng babae. “Kahit na planuhin mong makipagdivorce sa hinaharap, hindi mo mararamdaman na may utang na loob ka kay Wesley.”“Dad…” Nagulat si Catherine na hindi niya napansing lumabas sa bibig niya ang salitang iyon.Sobrang natuwa si Joel. “Sabihin mo ulit ‘yun.”Awkward, ibinaba ni Catherine ang kanyang ulo at nanatiling tahimik.Ngumiti si Joel. “Naramdaman ko rin ang unang bugso ng pagmamahal. Nang makipaghiwalay ako sa mom mo dati, sobrang frustrated ako na hindi ako makatigil sa pag-iisip sa kanya, na iba sa kung paano kayo kumilos ngayon. Nakikita ko na gusto ka niya. Pero nang sumakay ka sa eroplano, sa tingin ko ay sa halip nakaramdam ka ng ginhawa.”Walang sinabi si Catherine. Kumpara kay Jeffery, si Joel ay mas magaling ‘ron na mapagobserba at talagang may pakialam sa babae. Si
”Talagang napakamaintindihin mo naman.” Isang itsura ng pagkaginhawa ang dumaan sa mukha ni Joel.Sa nakikitang nagkakanggagalit na ekspresyon ni Melanie, namangha si Catherine sa kanyang looban. Hindi niya inaasahan na magagamit niyang mabuti ang mapagpanggap na pamamaraan ni Rebecca isang araw. Sa ano’t ano man, ang pagpapanggap ay medyo epektibong estratehiya.“Dad, kahit na sinama mo ‘ko pauwi, hindi pwedeng lagi mo kong kakampihan at pupurihin lamang dahil naaawa ka sa akin. Sasama ang loob ni Melanie at sisirain ang aming pagiging magkapatid pati na rin ang kapayapaan ng pamilyang ito. Kahit na nagdesisyon akong umuwi, hindi ko gustong maapektuhan ang pamilya mo.” Sobrang natouched si Joel. Kumpara sa talandi at maybang na si Melanie na pinalaki niya, mas maintindihin si Catherine. “Halika, hayaan mong ipakita ko sa’yo ang kwartp mo. Huwag kang mag-aatubiling ipaalam sa akin kung hindi ka nasisiyahan dito.”Nakitang pumasok ng manor ang dalawang iyon, nagalit si Melanie. “Mo
Ang pinto ay biglang bumukas na may bang.Pumasok si Old Madam Hill at pagalit na sinabi, “Talagang nagtatago ka rito! Sadya kong ginawa ang handaang ito para sayo na pumili ng mapapangasawa mo, pero nandito ka tahimik na nagtatago. Hindi mo ba plano mag-asawa?”“Hindi,” Walang pakialam na sagot ni Shaun.“...”Naoverwhelmed sa galit si Old Madam Hill. “Kailangan mo nang lumabas ngayon kahit na ayaw mo. Dahil ikaw ang pinakamatandang apo sa direktang angkan ng pamilyang Hill, kailangan mong magpakasal. Patay na si Sarah. Kailan mo ba ititigil na ipagpaliban ito?”Si Shaun, na sinusuri ang dokumento gamit ang kanyang payat na mga daliri, ay sandaling tumigil.Pinunit ni Old Madam Hill ang dokumento at itinapon sa tabi. “Pwede kang magtrabaho kahit anong oras pero hindi ngayon. Sulong at pumili ng babae ngayong gabi, o iuuntog ko ang ulo ko sa harapan mo hanggang mamatay ako.”“Granny…” Hinimas ni Shaun ang noo niya. Itong eksakto ang dahilan kung bakit ayaw niyang bumalik. Bilang
Ng ibaba ni Freya ang kanyang tingin, napagtanto niyang may nilagay na diamond necklace si Ryan sa kanyang leeg."Ikaw…""Ito ay isang regalo para sayo." Hinalikan siya ni Ryan sa noo. "Hindi pa kita nabibigyan ng regalo kahit na matagal na tayong nagde date.""Hindi iyan totoo. Lagi kang bumibili ng mga regalo ni Dani…”“Walang kwenta iyan. Ang pagbili ng mga regalo para sa aking anak na babae ay natural. Ang pagbili ng mga ito para sayo ay isang bagay din siyempre."Labis na naantig si Freya. Si Dani ay hindi anak ni Ryan, ngunit sinabi pa rin niya ang mga salitang iyon…Minahal niya talaga siya.Gayunpaman, siya ay napakahina at mahiyain."Kailan mo balak umalis? Ihahatid na kita sa bago mong tahanan," Sabi ni Ryan.“Balak ko lumipat bukas. Pupunta ang mga magulang ko sa Canberra kinabukasan. Magkakaroon tayo ng family dinner sa gabi."“Mm. Sasamantalahin ko ang pagkakataong manatili at kumain kapag pinapunta na kita, okay?" Hinawakan ni Ryan ang mukha niya at nagtanong.
Ibinaba ni Freya ang mga bagay na hawak niya. Lumingon siya at umikot sa baywang ni Ryan gamit ang dalawang kamay. "Walang tutulong dito. Kung patuloy akong mananatili dito, at patuloy kang... ganito, matutuklasan din tayo sa madaling panahon.""Tulad ng ano?" Ang malungkot na boses ni Ryan ay umalingawngaw mula sa kanyang leeg.“Basta... ganito. Gaya ng ginagawa mo ngayon." Namula si Freya. "Palagi kang naghahanap ng mga dahilan upang mapunta ako sa iyong lugar sa umaga o pumunta sa aking lugar pagkatapos ng trabaho sa gabi. May makakahanap na kakaiba sa madaling panahon. Kung lilipat ako, walang mga taong tumitingin sa bawat galaw namin. Magiging mas maginhawang mag date din sa labas."Ilang oras ding tinitigan ni Ryan si Freya. Siya ay napabuntong hininga. “Pero kailangan kong magtrabaho ng dagdag na oras ng madalas. Malalaman ng tatay ko kung hindi ako babalik pagkatapos ng trabaho. Kung madalas akong lumabas, maghihinala sila."“Huh?”Napakurap si Freya. "Anong gagawin natin?
...Sa parking lot sa ibaba.Nag thumbs up si Freya kay Catherine dahil sa paghanga. "President Jones, ang iyong dominanteng aura ay nag uumapaw ngayon lang. Napakasatisfying panoorin.”“Naiinis din ako kay Rodney. Hindi pa rin siya malinaw sa kanyang sitwasyon hanggang ngayon. Siya ay kumikilos na parang salamat sa kanya na nakuha namin ang Osher Corporation." Binuksan ni Catherine ang pinto ng kotse at pumasok."Tama iyan. Gusto niyang magpakita tayo ng respeto sa kanya? Sino siya sa tingin niya?"Isang harrumph ang pinakawalan ni Freya. Pagkasuot pa lang niya ng seatbelt ay tinawag siya ni Forrest. “Nakatakda na ang petsa ng paglipat sa villa. Sa susunod na Lunes na. Ang pamilya Lynch ay magkakaroon ng piging sa isang hotel at mag iimbita ng ilang kamag anak at kaibigan sa Canberra."Malapit na yan..." Nagulat si Freya."Diba sabi mo gusto mong umalis sa lalong madaling panahon? Kaya naman pinatrabaho ko ang mga contractor ng overtime. Ang pagsasaayos ay natapos na sa loob ng
Makalipas ang limang minuto, bumalik si Freya. Si Catherine at ang abogado ay tapos ng tingnan ang mga dokumento. "Walang problema. Pirmahan natin."Pagkatapos maglagay ng pirma nina Freya, Catherine, at Rodney, nagmamadaling sinabi ni Rodney, “Malaking araw ngayon. Payagan akong imbitahan kayong lahat na kumain sa malapit na restaurant. Kunin natin ito bilang isang pagdiriwang para sa tagumpay ng pagkuha ng Freycatheli—”“Sasamahan ka ni General Manager Hoffman mula sa aming kumpanya, President Snow. Si President Lynch at ako ay may ilang iba pang mahahalagang bagay na aasikasuhin mamaya." Magalang na tumanggi si Catherine ng hindi hinintay na matapos ni Rodney ang kanyang pangungusap."President Jones, ginagawa mo akong masama." Hindi masyadong maganda ang ekspresyon ni Rodney. "Dapat mong malaman na maraming mga lokal at overseas na kumpanya ang interesado sa pagkuha ng Osher Corporation. Gayunpaman, hindi ko sila pinansin. Unang pumasok sa isip ko si Freycatheli, at hindi ko sin
“Magaling iyan.”Naghiyawan ang lahat ng nasa meeting room.Sinabi ng tagapamahala ng departamento ng marketing, "Naisip pa namin na ang pagkuha ay tatagal ng ilang buwan. Hindi ako makapaniwala na makukumpleto sa loob ng isang linggo. Masyadong nakakagulat.""Ang Osher Corporation ay isang ginugol na puwersa. Ang paghawak ay magiging isang pag aaksaya lamang ng pera." Ngumiti ng mahina si Catherine. "Sige. Kapag matagumpay nating nakuha ang Osher Corporation, magkakaroon ng malaking pagbabago sa loob ng mga panloob na empleyado ng kumpanya. Syempre, tataas din ang katayuan ng Freycatheli sa Australia, kaya dapat maghanda ang marketing department. Ipaalam sa mga tagalabas ang tungkol sa pagkuha na ito, at linawin sa kanila na ang magiging boss ng Osher Corporation ay hindi na si Rodney kundi ang Freycatheli.""Pagkatapos ng acquisition, dapat bang tanggalin ang shop-in-shop ng Osher Corporation sa mga mall?""Hindi, ngunit baguhin ang lahat ng mga signage sa Freycatheli."“...”
Pagsakay ni Freya sa sasakyan ay nakonsensya pa rin siya.Ang pakiramdam ng pagiging malihim sa The Lodge ay tiyak na magpapahirap sa kanya sa kabaliwan maaga o huli.Hindi nagtagal, pinadalhan siya ni Ryan ng isang mensahe sa WhatsApp: [I miss you…]Halos itapon ni Freya ang phone niya sa message na iyon. Binabaliw siya nito.Pagkarating niya sa kumpanya, isang katulong ang nagdala ng bouquet sa kanya. "Manager Lynch, may nagpadala sayo ng bouquet."Ibinaba ni Freya ang test tube sa kanyang kamay, tinanggal ang kanyang gloves, at kinuha ang mga bulaklak na nakabalot sa pink na wrapping paper. Hindi lamang isang uri ng bulaklak ang naroroon. Sa katunayan, ang mga hydrangea, bellflower, tulips, at marami pang ibang uri ng magagandang bulaklak ay pinagsama sama. Ito ay napakarilag at mabango.May maliit na card sa bouquet. Binuksan ni Freya ang card, na nakasulat, "I miss you, my princess..."Wala siyang maisip na iba pang magsusulat ng ganoong katamis na salita maliban sa isang t
Laking gulat ni Freya kaya bumilis ang tibok ng puso niya. Napasilip siya sa pintuan ng kwarto. Ng mapagtanto niyang nakasara na ang pinto ay nakahinga siya ng maluwag.Gayunpaman, hindi siya ganap na komportable. Medyo kinakabahan pa rin siya.Paano kung biglang umakyat ang katulong?Paano kung…"Mangyaring manatiling nakatutok."Ang malalim at mahinang boses ni Ryan ay narinig mula sa kanilang manipis na mga labi.Hindi nakaimik si Freya. Paano siya mananatiling nakatutok?Palusot sila at nagmukha siyang magnanakaw.“Halika na. Na miss kita." Binigyan siya ni Ryan ng mahaba at malalim na halik habang kinulong ang mukha niya. Sa gitna ng mapusok na halik, paos ang boses ng lalaki na para bang may dumaan na kuryente sa kanya. Namamanhid ang buong katawan niya. “Na miss mo ba ako?”"...Bilisan mo."Hindi mapakali si Freya."Tinatanong kita kung na miss mo ba ako." Kinagat ni Ryan ang kanyang labi. "Kung hindi ka tapat sa akin, hindi kita bibitawan.""Namiss kita. Namiss kita
Matagal na rin simula nang makatanggap ng ganoong sampal si Heidi. Siya ay lumipad sa matinding galit. “Oo, problema ito ng iyong pamilya, pero si Freya ay aking goddaughter. Mangyaring umalis sa aming bahay ngayon din."Ng matapos siyang magsalita, kinaladkad ng ilang bodyguard sa likod niya si Rodney palabas ng The Lodge.Nagbabala si Heidi, “Tandaan mo siya. Hindi ko na siya gusto sa The Lodge."Galit na galit si Rodney. "Aunty Heidi, huwag kang snob.""Snob ako?" Si Heidi ay nadala sa pagkagalit.Sa kabutihang palad, hindi nagtagal ay naalis si Rodney.Medyo natulala sina Freya at Ryan. Hindi nila inaasahan na magiging ganoon ang mga bagay.Si Nathan, na napahawak sa gitna, ay nakaramdam ng pinaka naiilang. "Bakit galit na galit ka sa isang bata?""Hindi mo ba narinig kung gaano siya sarcastic?" Galit na sinabi ni Heidi, "Sapat na ako sa kanya. Ang ginawa niya ay nagdulot ng napakaraming problema para sa amin, ngunit kailangan naming ayusin ang kanyang gulo. Bukod dito, ang
Dinala nina Freya at Ryan si Dani sa harap ng bakuran para mag almusal.Si Dani, na nasa yakap ni Ryan, ay tumingin sa paligid gamit ang malaki at maitim niyang mga mata.Walang kahihiyang sumama si Rodney. "Dani, ihahatid kita sa bahay ni Lola, okay?"Agad na napalingon si Dani. Pinulupot niya ang kanyang mga kamay sa leeg ni Ryan na para bang si Ryan ang kanyang biological father.Nagseselos si Rodney. “Ryan, ibalik mo sa akin ang anak ko. Ibinabalik ko siya sa dating tirahan, at ngayon lang sinang ayunan ni Freya.""Maaari mo siyang dalhin doon pagkatapos kong umalis para sa trabaho." Seryosong sabi ni Ryan, “Ayokong makipaghiwalay si Dani sa akin ngayon. Kung pilit ko siyang ibibigay sayo, iiyak siya. Hindi na siya ang sanggol na walang alam. Maaari na siyang gumulong, at mayroon siyang sariling mga opinyon. Naiintindihan mo ba?""Naiintindihan ko, at iyon ang dahilan kung bakit gusto kong makipag bonding sa kanya." Naiinip na sinabi ni Rodney, “Ryan, sinusubukan mong maging