”Alam kong may gagawin si Young Master Hill tungkol dito.” Tumuro si Jeffery kay Catherine at sinabihan siya, “Tignan mo, nandito na si young Master Hill ngayon. Mabuting ayusin mo ito mag-isa.”“Kahit kailan ay huwag kang lalaban sa kanya.” Sinubukan siyang sipain ni Rebecca habang mababa siya. Kapag naoffend mo ulit si Young Master Hill, kahit ako ay hindi siya mapapakalma sa ngalan mo.”“Sunggaban nalang natin siya at dalhin sa baba.” Ang mungkahi ni Jeffery ay agad na naaprubahan ng karamihan.Apat hanggang limang security officers ang mabilis na pumunta kay Catherine. Na nakakunot ang noo, hinarangan sila ni Elle sa harap ni Catherine. “Kapag naglakas loob kayong hawakan siya, huwag niyo kong sisihin sa pagiging bastos.”“Ano pang hinihintay niyo? Sunggaban niyo na silang dalawa ngayon.” May hinanakit pa rin si Jeffery kay Elle sa pagsipa sa kanya nung isang araw. Ngayon ay dumating ang pagkakataon niyang gumanti sa babae.Nang mapagtanto ni Catherine na mapapaaway sila, kina
”Alam ko. Hindi kita kailangan para sabihin sa akin.” Ang titig ni Willie ay nagpahinga kay Catherine.Tumambling ang puso ni Catherine. Mabilis niyang inilabas ang phone at iwinagayway bilang paalala para sa lalaki. “Young Master Hill, ikaw—”“Miss Jones, tungkol sa nangyaring insidente kagabi, kasalanan ko ito. “ Lumapit si Willie sa babae at isiniwalat ang kanyang taos pusong paghingi ng tawad.Walang masabi ang lipon ng mga tao.Wala ring masabi si Catherine.Talagang natigilan siya. Grabe, ang paggamit ng mga hindi disenteng litrato nito para pagbantaan ang lalaki ay talagang gumana.Lumabas na tama si Shaun.Ang pamilyang Hill ay pinakanag-aalala sa dignidad nila? Hindi nila kayang mawala ito?Matigas na kinusot ni Rebecca at Jeffery ang mga mata nila. Seryosong nagduda sila kung nililinlang ba sila ng mga mata nila.“Young Master Hill, sa tingin ko nagkakamali ka.” Naglakas loob muli si Rebecca at hinila ang laylayan ng pantaas ni Willie. “Nakalimutan mo ba na kagabi—”
”Giliw sa’yo?” Ang reaksyon ni Willie ay tila nakarinig siya ng isang biro. “Sumama ka sakin sa kama sa kabila ng pagkakaroon ng boyfriend. Sa tingin mo may pakialam ako sayo? Wala kang pinagkaiba sa mga p*ta.”Isang sampal ang tumama sa pisngi ng babae, pero ngayon, ito ay tila tumama rin sa puso niya.Halos mawala ang balanse ni Rebecca.Medyo may karamihan ang tao sa paligid niya, kabilang rito ang mga empleyado at shareholders ng Hudson. Ang sitwasyon ay nagdulot ng kaguluhan sa kanila, at tinignan nila ang babae ng may paghamak.“Hindi ko siya inasahang maging ganitong klaseng babae. Bago ito, binigyan niya ako ng impresyon ng pagiging malinis at marangal.”“Oo. Marami sa lalaki sa kumpanya ay trinato siya bilang diyosa.”“Buti na lang, hindi ko siya pinakilala sa anak ko. Talagang walang hiya siya.”“...”Sa gitna ng patuloy na pagpapahiya, namutla ang mukha ni Rebecca. Nagsumikap siyang itayo ang nakakainggit niyang reputasyon bago nito, pero ang lahat ng iyon ay nasira
Paano nagawa ni Catherine na gayumahin si Shaun? Ang pagtingin ni Willie kay Catherine ngayon ay talagang iba na.“Oo, magaling si Elle.” Huminto sa paglalakad si Catherine.Nasa intensyong naglakad si Elle ng mas malayo para bigyan ang dalawa ng espasyo. Nanatiling tahimik si Catherine habang iniintay si Willie na magtanong tungkol sa mga litrato. Gayunpaman, matapos ang matagal na paghihintay, walang sinabi ang lalaki. Tinignan pa ng lalaki ang babae na may halong paghanga, takot, at kawalan ng magagawa.“...”Talagang walang masabi si Catherine. “Well… Young Master Hill, nakakaranas ka ba ng kahit anong side effects bilang resulta ng pagkakakuryente kagabi?”“Talagang wala. Sa halip ay naging mas luminaw ang pag-iisip ko.” Ngumiti si Willie. “Miss Jones, isang dakilang karangalan para sa akin na nakita kita sa Melbourne. Pwede ba tayong maging magkaibigan?”“Pero ang mga litrato…”Kinaway ni Willie ang kanyang mga kamay. “Pwede mong itago ang mga litrato kung gusto mo.”An
”Huwag. Huwag.” Habang iniisip ang utos ni Shaun kahapon. Agad na pinigilan ni Willie si Catherine.Sa kabila ng pagkakaroon ng matatapang na ideya sa kanyang isipan, ikinagulat pa rin ni Catherine na marinig ito mula kay Willie.Si Shaun ay talagang miyembro ng pinakamakinang na pamilyang Hill. Dahil si Willie ay sobrang magalang at takot kay Shaun, posible kayang silang dalawa ay… magkamag-anak?Kahit kailan ay hindi niya naisip na kalabanin ang pamilyang Hill. Ang pamilyang iyon ay masyadong komplikado para isipin ng isang ordinaryong tao kagaya niya.“Okay, pinapangako ko, pero pwede ko bang malaman paano ka nakilala ni Rebecca?” Tanong ni Catherine habang pinipilit ang kanyang sarili na kumalma.“Si Stephen ang nagpakilala ng babae sa akin.” Ngumisi si Willie, “Ang assistant ko ay may kaugnayan sa pamilyang Campbell. Gusto ni Stephen na mag-ayos ng relasyon sa akin, kaya pinadala niya ang girlfriend niya.”Ang sulok ng mga labi ni Catherine ay kumibot. “Naeenjoy mong matulog
”Alam ko. Mahusay ang ginawa mo.”Walang galaw na umupo roon si Shaun na may diwa ng dakilang dangal na nanggagaling sa gwapo niyang mukha.Sa loob ay napuno ng galak si Willie. Bago siya makapagsalita, nagsimulang gumalaw ang mga labi ni Shaun.“Pero… hindi ba siya naghinala ng kahit ano?”Sa oras na matapos si Shaun magsalita, isang aura ng panlalamig at awe ang nanghimasok sa kapaligiran. Ang puso ni Willie ay tila nanigas.“Huwag kang magsinungaling sakin, Willie,” nakababagot na babala ni Shaun, “Naalala mo kung anong nangyari nung 16 ka matapos mong magsinungaling sakin, hindi ba?”Nangatog si Willie. Nang taong mag-18 siya ang pinakamadilim niyang taon.“Siya… Siya nga ay naghinala.” Nanginginig na tila dahon, masyadong takot si Willie para itago ito sa lalaki. “Alam niya na ngayon na galing ka sa pamilyang Hill, pero hindi ko sinabi sa kanya ang tungkol dito. Siya ang nanlinlang sakin, at nakagawa ako ng pagkakamali. Dagdag pa ron, pareho tayo ng apelyido…” Hinimas ni
Natigil si Catherine. Plano niya sana tanungin si Shaun tungkol sa katauhan nito. Subalit noong pinakiusapan niya si Willie itago ang identidad niya, pinapakita nito na hindi niya gusto ipaalam ito sa kanya. Kung ganoon, hindi na niya ito tatanungin. “Wala.”Dahan-dahan binaba ni Shaun ang tingin niya. Tinignan siya ni Catherine at sinabi, “May pupuntahan ako na auction ngayong gabi, kaya hindi ako makakauwi mamayang hapunan. Gusto mo ba…. sumama sa akin?”Nag-iingat siyang nagtanong kahit na pakiramdam niya ay hindi ito sasama sa kanya. Base sa mayabang niyang ugali, hindi siya interesado sa mga ganitong okasyon.“Sige.”“Huh?” Natulala si Catherine, iniisip niya na mali ang pagkakarinig niya.“Sabi ko sige. Bakit gulat ka?”Tinignan ni Shaun ang nagulat niyang ekspresyon ng may ngiti.“Pero ayaw mo pumunta sa mga kaganapan na naganap dito sa Melbourne.”“Sasama ako para mapigilan ang mga lalaki na lalandi sa iyo.”Seryoso siya na nagmamaneho habang nakatingin sa daan. Luming
Ilang babae na kasal sa mga mayayaman na negosyante ang pumaligid kay Catherine at pinuri siya.“Chairwoman Jones, saan mo nabili ang gown mo? Ang ganda!”“Ang kwintas na suot mo ay galing sa Tiffany at iyan ang pinakabagong disenyo, ‘di ba?”“...”“Magandang gabi sa inyong lahat.”Biglang lumapit si Janet kay Catherine nang may masamang intensyon habang may dalang baso ng wine. “Ah, Chairwoman Jones, hindi ko inaasahan na pupunta ka dito sa subasta. Sandali, hindi ako sigurado kung dapat pa rin kita tawagin na Chairwoman Jones ngayon.”“Anong ibig mong sabihin, Miss Campbell?” tanong ni Madam Clark, isa sa mga babae, nang may pagkairita.Nagbuntong hininga si Janet. “Siguro hindi niyo pa ang alam ang nangyari. Narinig ko na binugbog ni Chairwoman Jones si Willie, na mula sa Canberra, noong selebrasyon ng anibersaryo ni Hudson kagabi.”“Ano? Tinutukoy mo ba si Willie mula sa pamilyang Hill?”“Oo, siya iyon.” Tumango si Janet. “Sabi sa akin ng kaibigan ko na siya ang dahilan ku
Ng ibaba ni Freya ang kanyang tingin, napagtanto niyang may nilagay na diamond necklace si Ryan sa kanyang leeg."Ikaw…""Ito ay isang regalo para sayo." Hinalikan siya ni Ryan sa noo. "Hindi pa kita nabibigyan ng regalo kahit na matagal na tayong nagde date.""Hindi iyan totoo. Lagi kang bumibili ng mga regalo ni Dani…”“Walang kwenta iyan. Ang pagbili ng mga regalo para sa aking anak na babae ay natural. Ang pagbili ng mga ito para sayo ay isang bagay din siyempre."Labis na naantig si Freya. Si Dani ay hindi anak ni Ryan, ngunit sinabi pa rin niya ang mga salitang iyon…Minahal niya talaga siya.Gayunpaman, siya ay napakahina at mahiyain."Kailan mo balak umalis? Ihahatid na kita sa bago mong tahanan," Sabi ni Ryan.“Balak ko lumipat bukas. Pupunta ang mga magulang ko sa Canberra kinabukasan. Magkakaroon tayo ng family dinner sa gabi."“Mm. Sasamantalahin ko ang pagkakataong manatili at kumain kapag pinapunta na kita, okay?" Hinawakan ni Ryan ang mukha niya at nagtanong.
Ibinaba ni Freya ang mga bagay na hawak niya. Lumingon siya at umikot sa baywang ni Ryan gamit ang dalawang kamay. "Walang tutulong dito. Kung patuloy akong mananatili dito, at patuloy kang... ganito, matutuklasan din tayo sa madaling panahon.""Tulad ng ano?" Ang malungkot na boses ni Ryan ay umalingawngaw mula sa kanyang leeg.“Basta... ganito. Gaya ng ginagawa mo ngayon." Namula si Freya. "Palagi kang naghahanap ng mga dahilan upang mapunta ako sa iyong lugar sa umaga o pumunta sa aking lugar pagkatapos ng trabaho sa gabi. May makakahanap na kakaiba sa madaling panahon. Kung lilipat ako, walang mga taong tumitingin sa bawat galaw namin. Magiging mas maginhawang mag date din sa labas."Ilang oras ding tinitigan ni Ryan si Freya. Siya ay napabuntong hininga. “Pero kailangan kong magtrabaho ng dagdag na oras ng madalas. Malalaman ng tatay ko kung hindi ako babalik pagkatapos ng trabaho. Kung madalas akong lumabas, maghihinala sila."“Huh?”Napakurap si Freya. "Anong gagawin natin?
...Sa parking lot sa ibaba.Nag thumbs up si Freya kay Catherine dahil sa paghanga. "President Jones, ang iyong dominanteng aura ay nag uumapaw ngayon lang. Napakasatisfying panoorin.”“Naiinis din ako kay Rodney. Hindi pa rin siya malinaw sa kanyang sitwasyon hanggang ngayon. Siya ay kumikilos na parang salamat sa kanya na nakuha namin ang Osher Corporation." Binuksan ni Catherine ang pinto ng kotse at pumasok."Tama iyan. Gusto niyang magpakita tayo ng respeto sa kanya? Sino siya sa tingin niya?"Isang harrumph ang pinakawalan ni Freya. Pagkasuot pa lang niya ng seatbelt ay tinawag siya ni Forrest. “Nakatakda na ang petsa ng paglipat sa villa. Sa susunod na Lunes na. Ang pamilya Lynch ay magkakaroon ng piging sa isang hotel at mag iimbita ng ilang kamag anak at kaibigan sa Canberra."Malapit na yan..." Nagulat si Freya."Diba sabi mo gusto mong umalis sa lalong madaling panahon? Kaya naman pinatrabaho ko ang mga contractor ng overtime. Ang pagsasaayos ay natapos na sa loob ng
Makalipas ang limang minuto, bumalik si Freya. Si Catherine at ang abogado ay tapos ng tingnan ang mga dokumento. "Walang problema. Pirmahan natin."Pagkatapos maglagay ng pirma nina Freya, Catherine, at Rodney, nagmamadaling sinabi ni Rodney, “Malaking araw ngayon. Payagan akong imbitahan kayong lahat na kumain sa malapit na restaurant. Kunin natin ito bilang isang pagdiriwang para sa tagumpay ng pagkuha ng Freycatheli—”“Sasamahan ka ni General Manager Hoffman mula sa aming kumpanya, President Snow. Si President Lynch at ako ay may ilang iba pang mahahalagang bagay na aasikasuhin mamaya." Magalang na tumanggi si Catherine ng hindi hinintay na matapos ni Rodney ang kanyang pangungusap."President Jones, ginagawa mo akong masama." Hindi masyadong maganda ang ekspresyon ni Rodney. "Dapat mong malaman na maraming mga lokal at overseas na kumpanya ang interesado sa pagkuha ng Osher Corporation. Gayunpaman, hindi ko sila pinansin. Unang pumasok sa isip ko si Freycatheli, at hindi ko sin
“Magaling iyan.”Naghiyawan ang lahat ng nasa meeting room.Sinabi ng tagapamahala ng departamento ng marketing, "Naisip pa namin na ang pagkuha ay tatagal ng ilang buwan. Hindi ako makapaniwala na makukumpleto sa loob ng isang linggo. Masyadong nakakagulat.""Ang Osher Corporation ay isang ginugol na puwersa. Ang paghawak ay magiging isang pag aaksaya lamang ng pera." Ngumiti ng mahina si Catherine. "Sige. Kapag matagumpay nating nakuha ang Osher Corporation, magkakaroon ng malaking pagbabago sa loob ng mga panloob na empleyado ng kumpanya. Syempre, tataas din ang katayuan ng Freycatheli sa Australia, kaya dapat maghanda ang marketing department. Ipaalam sa mga tagalabas ang tungkol sa pagkuha na ito, at linawin sa kanila na ang magiging boss ng Osher Corporation ay hindi na si Rodney kundi ang Freycatheli.""Pagkatapos ng acquisition, dapat bang tanggalin ang shop-in-shop ng Osher Corporation sa mga mall?""Hindi, ngunit baguhin ang lahat ng mga signage sa Freycatheli."“...”
Pagsakay ni Freya sa sasakyan ay nakonsensya pa rin siya.Ang pakiramdam ng pagiging malihim sa The Lodge ay tiyak na magpapahirap sa kanya sa kabaliwan maaga o huli.Hindi nagtagal, pinadalhan siya ni Ryan ng isang mensahe sa WhatsApp: [I miss you…]Halos itapon ni Freya ang phone niya sa message na iyon. Binabaliw siya nito.Pagkarating niya sa kumpanya, isang katulong ang nagdala ng bouquet sa kanya. "Manager Lynch, may nagpadala sayo ng bouquet."Ibinaba ni Freya ang test tube sa kanyang kamay, tinanggal ang kanyang gloves, at kinuha ang mga bulaklak na nakabalot sa pink na wrapping paper. Hindi lamang isang uri ng bulaklak ang naroroon. Sa katunayan, ang mga hydrangea, bellflower, tulips, at marami pang ibang uri ng magagandang bulaklak ay pinagsama sama. Ito ay napakarilag at mabango.May maliit na card sa bouquet. Binuksan ni Freya ang card, na nakasulat, "I miss you, my princess..."Wala siyang maisip na iba pang magsusulat ng ganoong katamis na salita maliban sa isang t
Laking gulat ni Freya kaya bumilis ang tibok ng puso niya. Napasilip siya sa pintuan ng kwarto. Ng mapagtanto niyang nakasara na ang pinto ay nakahinga siya ng maluwag.Gayunpaman, hindi siya ganap na komportable. Medyo kinakabahan pa rin siya.Paano kung biglang umakyat ang katulong?Paano kung…"Mangyaring manatiling nakatutok."Ang malalim at mahinang boses ni Ryan ay narinig mula sa kanilang manipis na mga labi.Hindi nakaimik si Freya. Paano siya mananatiling nakatutok?Palusot sila at nagmukha siyang magnanakaw.“Halika na. Na miss kita." Binigyan siya ni Ryan ng mahaba at malalim na halik habang kinulong ang mukha niya. Sa gitna ng mapusok na halik, paos ang boses ng lalaki na para bang may dumaan na kuryente sa kanya. Namamanhid ang buong katawan niya. “Na miss mo ba ako?”"...Bilisan mo."Hindi mapakali si Freya."Tinatanong kita kung na miss mo ba ako." Kinagat ni Ryan ang kanyang labi. "Kung hindi ka tapat sa akin, hindi kita bibitawan.""Namiss kita. Namiss kita
Matagal na rin simula nang makatanggap ng ganoong sampal si Heidi. Siya ay lumipad sa matinding galit. “Oo, problema ito ng iyong pamilya, pero si Freya ay aking goddaughter. Mangyaring umalis sa aming bahay ngayon din."Ng matapos siyang magsalita, kinaladkad ng ilang bodyguard sa likod niya si Rodney palabas ng The Lodge.Nagbabala si Heidi, “Tandaan mo siya. Hindi ko na siya gusto sa The Lodge."Galit na galit si Rodney. "Aunty Heidi, huwag kang snob.""Snob ako?" Si Heidi ay nadala sa pagkagalit.Sa kabutihang palad, hindi nagtagal ay naalis si Rodney.Medyo natulala sina Freya at Ryan. Hindi nila inaasahan na magiging ganoon ang mga bagay.Si Nathan, na napahawak sa gitna, ay nakaramdam ng pinaka naiilang. "Bakit galit na galit ka sa isang bata?""Hindi mo ba narinig kung gaano siya sarcastic?" Galit na sinabi ni Heidi, "Sapat na ako sa kanya. Ang ginawa niya ay nagdulot ng napakaraming problema para sa amin, ngunit kailangan naming ayusin ang kanyang gulo. Bukod dito, ang
Dinala nina Freya at Ryan si Dani sa harap ng bakuran para mag almusal.Si Dani, na nasa yakap ni Ryan, ay tumingin sa paligid gamit ang malaki at maitim niyang mga mata.Walang kahihiyang sumama si Rodney. "Dani, ihahatid kita sa bahay ni Lola, okay?"Agad na napalingon si Dani. Pinulupot niya ang kanyang mga kamay sa leeg ni Ryan na para bang si Ryan ang kanyang biological father.Nagseselos si Rodney. “Ryan, ibalik mo sa akin ang anak ko. Ibinabalik ko siya sa dating tirahan, at ngayon lang sinang ayunan ni Freya.""Maaari mo siyang dalhin doon pagkatapos kong umalis para sa trabaho." Seryosong sabi ni Ryan, “Ayokong makipaghiwalay si Dani sa akin ngayon. Kung pilit ko siyang ibibigay sayo, iiyak siya. Hindi na siya ang sanggol na walang alam. Maaari na siyang gumulong, at mayroon siyang sariling mga opinyon. Naiintindihan mo ba?""Naiintindihan ko, at iyon ang dahilan kung bakit gusto kong makipag bonding sa kanya." Naiinip na sinabi ni Rodney, “Ryan, sinusubukan mong maging