Pagkatapos sunugin ang mga alay, biglang tumayo si Shaun sa harapan ng libingan ni Granny Jones at mabait na lumuhod. Ang kanyang manipis na labi ay medyo gumagalaw na para bang may sinasabi.Medyo nagulat si Catherine. Kahit na ang lola niya ay mas matanda, hindi niya inakalang gagawa ng ganitong bagay ang may mapagmataas at makapangyarihang ugali.Isang hindi alam na pakiramdam ang naramdaman niya sa kanyang puso. “Anong sinabi mo sa lola ko?”Tinignan siya ni Shaun. “Sinabi ko na hanggang masunurin kang manatili ka sa tabi ko, proprotektahan kita kaya pwede na siyang magpahinga ng matiwasay.”Hindi matiis ni Catherine na ngumuso. “Kalimutan mo na. Sapat ng meron kang tiwala sa akin.”Nang bumaba sila sa bundok at lumampas sa isang libingan, nakita ni Shaun ang litrato rito at biglang napatigil. “Ang babaeng ito…”“Ah, aunt ko siya.” Tumigil si Catherine at nagbigay respeto.“May hawig siya sa’yo,” sabi ni Shaun.“Oo, sinabi rin ng lola ko na magkamukhang-magkamukha nga raw k
“Wag kang mag-alala, bababa ako at aayusin ko ito kaagad.”...Naghintay si Catherine sa baba ng kalahating oras bago may nagdala sa kanya sa opisina ng manager— ni Mr. Frank.Sinalinan siya ni Frank ng tsaa sa baso.Nang umupo sila, ang kanyang phone ay tumunog.Humingi siya ng tawad at sinabing, “Mr. Jones, may importanteng nangyaring kailangan kong puntahan sa Engineering Department. Pakihintay na lang ako ng mas matagal.Walang magawa si Catherine kundi ang tumango.Pagkatapos ng higit 20 minuto, halos mag 5:30 p.m. na. Palihim siyang nag-alala. Mukhang uuwi nanaman siya ng late ngayon.Pagdududahan nanaman siya ni Shaun, kaya inunahan na niya ito at tinawagan. “Baka late ako makauwi ngayon. Naghihintay pa ako sa kliyente.”Natuwa si Shaun na inunahan niya itong tumawag at magreport ng kanyang schedule per hindi siya natuwa na naghihintay sa ibang tao ang babae. “Nasaan ka?”“Sa Hudson Corporation.”Tumingin si Shaun sa labas. Mukhang malapit lang siya sa Hudson. “Ah.”N
Naguluhan si Catherine. "E 'di ipakita mo sa'kin.""Doctor ka ba? Alam mo ba kung paano sumuri ng sugat?"Natahimik si Catherine sa mga salita niya, mas lalo lang nagpanic nung nakita niya ang kumakalat sa likod niya. "Ang likod mo ay nagdudugo.""Manahimik ka."Hindi nanahimik si Catherine. Natakot siya lalo at tinawagan ang ambulansya.Swerte't dumating na ang ambulansya paglipas ng tatlong minuto.Pagkapasok, kaagad na ginupit ng paramedic ang damit ni Shaun. Nang may malaking parte ng madugong pasa at sugat ang nakita sa kanyang likod, nagulat si Catherine.Hindi na siya naglakas ng loob na isipin na siya ang makaranas ng sugat na 'yun. Malamang ay mahihimatay siya sa sakit pero si Shaun ay hindi nagsabi ng kahit anong salita simula nung masaktan siya. Hinawakan pa nga nito si Shaun ay naglakad sa paligid.Biglang hindi niya alam kung paano ilalarawan ang lalaking ito.Minsan, kinaiinisan niya na palagi siyang pinapahiya nito pero paulit-ulit niya itong nililigtas sa kapah
“Pangdemonyo ba ang paghawak ko?” Makulimlim ang gwapong mukha ni Shaun.“Cough. Mali ako.” Maamong sinampal ni Chase ang bibig niya. “Gayon pa man, anong karapatan ng Hudson na saktan ka nang hindi nagpapaliwanag? Sisirain ko talaga ang proyekto nilang property development.”“Narinig ko na naging isa sa mga pinakamagaling na limang daan na negosyo sa buong mundo ang Hudson mula sa pagiging maliit na negosyo ng isang dekada lang. Maganda yung takbo nito dahil may misteryosong powerhouse na sumusuporta dito,” biglang sabi ni Hadley, “Ang powerhouse ay mula sa Canberra.”Nagulat si Chase sa sinabi niya. Kinagat ni Shaun ang labi niya. “Oo. Tama siya. Sige na at tignan mo kung ang nangyari ngayon ay aksidente o kasalanan ng tao, Hadley.”Natigil sa Catherine. “Siguro aksidente lang iyon dahil wala naman ako ginalit sa Hudson. Bukod sa mga Jones, si Janet, at Cindy, sa tingin ko wala naman akong ginalit sa Melbourne.”“...”Napangiti si Chase. “Sister-in-law, medyo marami ka nagalit,
Sumimangot si Shaun. “Walang kaduda-duda doon. Paano namana ng lalaki na nagpapunta kay Catherine doon? Parang medyo ligtas siya noong oras na iyon.”“Sinabi niya na namumuno lang siya sa pagpapunta kay Miss Jones para kunin ang sukat. Habang papunta sila, masyado sila naokupa ng pinag-uusapan kaya nakalimutan niya bigyan ng helmet si Miss Jones.”“Masyado naokupa?” tinuro ni Shaun ang kumot na tinitignan niya pagkatapos ay biglang suminghal.Hindi komportable si Hadley. Nagseselos ba si Shaun dahil sa maliit na isyu na ito? “Ganito kadalasan ang kilos ng mga salespeople. Madaldal sila kaysa sa iba.”“Kahit papaano, kailangan niya akuin ang responsibilidad ngayon,” malamig na sinabi ni Shaun, “Magpadala ka ng sulat mula sa abogado sa Hudson. Kung hindi kasiya-siya ang kabayaran nila, hindi ko sila palalampasin.”“Sige po.”Sa puntong iyon, nagdala si Catherine ng mga pagkain sa lamesa. Sa pagtanto na nandoon ang presensa ni Hadley, natigil siya. “Pasensya ka na, naghanda lang ako
Namumula sa kahihiyan si Catherine at naglakad na papunta sa kanya at nilusot ang kamay niya sa loob ng kumot. Hindi makakaihi si Shaun dahil hindi niya ito makita.“Gaano ka pa ba katagal?” Tinitigan siya ni Shaun ng namumula.Determinado na siya sa loob loob niya, pumasok si Catherine sa ilalim ng kumot.Sa saglit na iyon, pumasok ang doktor. “Mr. Hill, titignan ko ang…”Sa pagkikita sa sitwasyon, namula ang doktor habang nanigas sa pwesto niya.“Pasensya. Pasensya na. Maling oras ba ang pagpasok ko? Aalis na ako ngayon… Ngayon din…”Mabilis na lumabas sa kumot si Ctaherne. Natuliro siya. Diyos ko po, mali ba ang pagkaintindi ng doktor sa kanila?"Hindi, doktor. Ang ginagawa ko lang ay-""Naintindihan ko na at wala ako nakita. Babalik ulit ako mamaya. Maaari niyo na ituloy." Iniwas ang mata niya habang namumula ang mukha. Nagmadali rin siya maglakad palabas sa pinto.Nang nasa punto na siya, tumalikod ulit siya sa paharap sa kanila. "Alam ko na bata pa kayo, pero dapat mag-i
"Ano ang punto ng pagtawag sa doktor? Hindi rin naman niya mababawasan ang sakit." sinara ni Shaun ang mga mata niya, ang mga pilikmata niya ay mukhang magulo. Umungol siya ng mahina.Umaakto siya na parang sinusubukan niya talaga tiisin ang sakit. Hinawakan ni Catherine ang kamay niya dahil sa ekspresyon niya at pati na ang maputla ng gwapo niya na mukha. "May magagawa ba ako para sayo?""Tutulungan mo ba ako?" Binuksan niya ang madilim niyang mata."Oo." Seryosong tumango si Catherine."Uh…" Sumimangot si Shaun na para bang pinag-iisipan niya ito. Pagkatapos ay kaswal niyang sinabi, "Bakit hindi mo ako bigyan ng halik para mabaling ang atensyon ko?"“...”Lumaki ang mata ni Catherine, nagtataka sa kung anong klaseng solusyon iyon.Kung hindi lang sa mahinang kondisyon nito, pagdududahan niya talaga kung iyon ang intensyon niya."Kung ayaw mo gawin iyon, okay lang din." Nilingon ni Shaun ang mukha niya palayo at umungol ulit."Hindi, hindi. Gagawin ko iyon."Siya naman ang
Naintindihan na ni Catherine ngayon bakit siya kakaiba tignan ng lahat ngayon.Ilang saglit pa, lumabas siya ng nakasimangot. "Kasalanan mo lahat ito. Tignan mo kung ano nangyari sa labi ko pagkatapos mo ako halikan. Paano ko ito maaalis?"Pagkatapos siya tignan ni Shaun, ngumiti ito sa kaloob-looban niya dahil sa ginawa niya. Habang may maputlang mukha, umungol siya ng mahina. "Pasensya na. Hindi ako nag-ingat. Sobrang sakit ng katawan ko kagabi at kasalanan ko iyon. Mamayang gabi, susubukan ko tiisin ang sakit para di ka maabala."Dahil mukhang sobrang hina ng lalaki, hindi na niya pinuna pa ito sa saglit na iyon.Sige. Wala na siyang magagawa dahil may masakit sa kanya.Nang pumunta sila Hadley at Chase ng alas nuwebe ng umaga, nagulat sjla na nakasuot ng mask ang isa. "Cathy, bakit ka nakasuot ng mask?""Marami kasi tao sa ospital, kayasa tingin ko mas ligtas kung nakasuot nito," Sumagot si Catherine nang may seryosong itsura. "Narinig ko may mga tao na nagkakasakit sakit nga
Ng ibaba ni Freya ang kanyang tingin, napagtanto niyang may nilagay na diamond necklace si Ryan sa kanyang leeg."Ikaw…""Ito ay isang regalo para sayo." Hinalikan siya ni Ryan sa noo. "Hindi pa kita nabibigyan ng regalo kahit na matagal na tayong nagde date.""Hindi iyan totoo. Lagi kang bumibili ng mga regalo ni Dani…”“Walang kwenta iyan. Ang pagbili ng mga regalo para sa aking anak na babae ay natural. Ang pagbili ng mga ito para sayo ay isang bagay din siyempre."Labis na naantig si Freya. Si Dani ay hindi anak ni Ryan, ngunit sinabi pa rin niya ang mga salitang iyon…Minahal niya talaga siya.Gayunpaman, siya ay napakahina at mahiyain."Kailan mo balak umalis? Ihahatid na kita sa bago mong tahanan," Sabi ni Ryan.“Balak ko lumipat bukas. Pupunta ang mga magulang ko sa Canberra kinabukasan. Magkakaroon tayo ng family dinner sa gabi."“Mm. Sasamantalahin ko ang pagkakataong manatili at kumain kapag pinapunta na kita, okay?" Hinawakan ni Ryan ang mukha niya at nagtanong.
Ibinaba ni Freya ang mga bagay na hawak niya. Lumingon siya at umikot sa baywang ni Ryan gamit ang dalawang kamay. "Walang tutulong dito. Kung patuloy akong mananatili dito, at patuloy kang... ganito, matutuklasan din tayo sa madaling panahon.""Tulad ng ano?" Ang malungkot na boses ni Ryan ay umalingawngaw mula sa kanyang leeg.“Basta... ganito. Gaya ng ginagawa mo ngayon." Namula si Freya. "Palagi kang naghahanap ng mga dahilan upang mapunta ako sa iyong lugar sa umaga o pumunta sa aking lugar pagkatapos ng trabaho sa gabi. May makakahanap na kakaiba sa madaling panahon. Kung lilipat ako, walang mga taong tumitingin sa bawat galaw namin. Magiging mas maginhawang mag date din sa labas."Ilang oras ding tinitigan ni Ryan si Freya. Siya ay napabuntong hininga. “Pero kailangan kong magtrabaho ng dagdag na oras ng madalas. Malalaman ng tatay ko kung hindi ako babalik pagkatapos ng trabaho. Kung madalas akong lumabas, maghihinala sila."“Huh?”Napakurap si Freya. "Anong gagawin natin?
...Sa parking lot sa ibaba.Nag thumbs up si Freya kay Catherine dahil sa paghanga. "President Jones, ang iyong dominanteng aura ay nag uumapaw ngayon lang. Napakasatisfying panoorin.”“Naiinis din ako kay Rodney. Hindi pa rin siya malinaw sa kanyang sitwasyon hanggang ngayon. Siya ay kumikilos na parang salamat sa kanya na nakuha namin ang Osher Corporation." Binuksan ni Catherine ang pinto ng kotse at pumasok."Tama iyan. Gusto niyang magpakita tayo ng respeto sa kanya? Sino siya sa tingin niya?"Isang harrumph ang pinakawalan ni Freya. Pagkasuot pa lang niya ng seatbelt ay tinawag siya ni Forrest. “Nakatakda na ang petsa ng paglipat sa villa. Sa susunod na Lunes na. Ang pamilya Lynch ay magkakaroon ng piging sa isang hotel at mag iimbita ng ilang kamag anak at kaibigan sa Canberra."Malapit na yan..." Nagulat si Freya."Diba sabi mo gusto mong umalis sa lalong madaling panahon? Kaya naman pinatrabaho ko ang mga contractor ng overtime. Ang pagsasaayos ay natapos na sa loob ng
Makalipas ang limang minuto, bumalik si Freya. Si Catherine at ang abogado ay tapos ng tingnan ang mga dokumento. "Walang problema. Pirmahan natin."Pagkatapos maglagay ng pirma nina Freya, Catherine, at Rodney, nagmamadaling sinabi ni Rodney, “Malaking araw ngayon. Payagan akong imbitahan kayong lahat na kumain sa malapit na restaurant. Kunin natin ito bilang isang pagdiriwang para sa tagumpay ng pagkuha ng Freycatheli—”“Sasamahan ka ni General Manager Hoffman mula sa aming kumpanya, President Snow. Si President Lynch at ako ay may ilang iba pang mahahalagang bagay na aasikasuhin mamaya." Magalang na tumanggi si Catherine ng hindi hinintay na matapos ni Rodney ang kanyang pangungusap."President Jones, ginagawa mo akong masama." Hindi masyadong maganda ang ekspresyon ni Rodney. "Dapat mong malaman na maraming mga lokal at overseas na kumpanya ang interesado sa pagkuha ng Osher Corporation. Gayunpaman, hindi ko sila pinansin. Unang pumasok sa isip ko si Freycatheli, at hindi ko sin
“Magaling iyan.”Naghiyawan ang lahat ng nasa meeting room.Sinabi ng tagapamahala ng departamento ng marketing, "Naisip pa namin na ang pagkuha ay tatagal ng ilang buwan. Hindi ako makapaniwala na makukumpleto sa loob ng isang linggo. Masyadong nakakagulat.""Ang Osher Corporation ay isang ginugol na puwersa. Ang paghawak ay magiging isang pag aaksaya lamang ng pera." Ngumiti ng mahina si Catherine. "Sige. Kapag matagumpay nating nakuha ang Osher Corporation, magkakaroon ng malaking pagbabago sa loob ng mga panloob na empleyado ng kumpanya. Syempre, tataas din ang katayuan ng Freycatheli sa Australia, kaya dapat maghanda ang marketing department. Ipaalam sa mga tagalabas ang tungkol sa pagkuha na ito, at linawin sa kanila na ang magiging boss ng Osher Corporation ay hindi na si Rodney kundi ang Freycatheli.""Pagkatapos ng acquisition, dapat bang tanggalin ang shop-in-shop ng Osher Corporation sa mga mall?""Hindi, ngunit baguhin ang lahat ng mga signage sa Freycatheli."“...”
Pagsakay ni Freya sa sasakyan ay nakonsensya pa rin siya.Ang pakiramdam ng pagiging malihim sa The Lodge ay tiyak na magpapahirap sa kanya sa kabaliwan maaga o huli.Hindi nagtagal, pinadalhan siya ni Ryan ng isang mensahe sa WhatsApp: [I miss you…]Halos itapon ni Freya ang phone niya sa message na iyon. Binabaliw siya nito.Pagkarating niya sa kumpanya, isang katulong ang nagdala ng bouquet sa kanya. "Manager Lynch, may nagpadala sayo ng bouquet."Ibinaba ni Freya ang test tube sa kanyang kamay, tinanggal ang kanyang gloves, at kinuha ang mga bulaklak na nakabalot sa pink na wrapping paper. Hindi lamang isang uri ng bulaklak ang naroroon. Sa katunayan, ang mga hydrangea, bellflower, tulips, at marami pang ibang uri ng magagandang bulaklak ay pinagsama sama. Ito ay napakarilag at mabango.May maliit na card sa bouquet. Binuksan ni Freya ang card, na nakasulat, "I miss you, my princess..."Wala siyang maisip na iba pang magsusulat ng ganoong katamis na salita maliban sa isang t
Laking gulat ni Freya kaya bumilis ang tibok ng puso niya. Napasilip siya sa pintuan ng kwarto. Ng mapagtanto niyang nakasara na ang pinto ay nakahinga siya ng maluwag.Gayunpaman, hindi siya ganap na komportable. Medyo kinakabahan pa rin siya.Paano kung biglang umakyat ang katulong?Paano kung…"Mangyaring manatiling nakatutok."Ang malalim at mahinang boses ni Ryan ay narinig mula sa kanilang manipis na mga labi.Hindi nakaimik si Freya. Paano siya mananatiling nakatutok?Palusot sila at nagmukha siyang magnanakaw.“Halika na. Na miss kita." Binigyan siya ni Ryan ng mahaba at malalim na halik habang kinulong ang mukha niya. Sa gitna ng mapusok na halik, paos ang boses ng lalaki na para bang may dumaan na kuryente sa kanya. Namamanhid ang buong katawan niya. “Na miss mo ba ako?”"...Bilisan mo."Hindi mapakali si Freya."Tinatanong kita kung na miss mo ba ako." Kinagat ni Ryan ang kanyang labi. "Kung hindi ka tapat sa akin, hindi kita bibitawan.""Namiss kita. Namiss kita
Matagal na rin simula nang makatanggap ng ganoong sampal si Heidi. Siya ay lumipad sa matinding galit. “Oo, problema ito ng iyong pamilya, pero si Freya ay aking goddaughter. Mangyaring umalis sa aming bahay ngayon din."Ng matapos siyang magsalita, kinaladkad ng ilang bodyguard sa likod niya si Rodney palabas ng The Lodge.Nagbabala si Heidi, “Tandaan mo siya. Hindi ko na siya gusto sa The Lodge."Galit na galit si Rodney. "Aunty Heidi, huwag kang snob.""Snob ako?" Si Heidi ay nadala sa pagkagalit.Sa kabutihang palad, hindi nagtagal ay naalis si Rodney.Medyo natulala sina Freya at Ryan. Hindi nila inaasahan na magiging ganoon ang mga bagay.Si Nathan, na napahawak sa gitna, ay nakaramdam ng pinaka naiilang. "Bakit galit na galit ka sa isang bata?""Hindi mo ba narinig kung gaano siya sarcastic?" Galit na sinabi ni Heidi, "Sapat na ako sa kanya. Ang ginawa niya ay nagdulot ng napakaraming problema para sa amin, ngunit kailangan naming ayusin ang kanyang gulo. Bukod dito, ang
Dinala nina Freya at Ryan si Dani sa harap ng bakuran para mag almusal.Si Dani, na nasa yakap ni Ryan, ay tumingin sa paligid gamit ang malaki at maitim niyang mga mata.Walang kahihiyang sumama si Rodney. "Dani, ihahatid kita sa bahay ni Lola, okay?"Agad na napalingon si Dani. Pinulupot niya ang kanyang mga kamay sa leeg ni Ryan na para bang si Ryan ang kanyang biological father.Nagseselos si Rodney. “Ryan, ibalik mo sa akin ang anak ko. Ibinabalik ko siya sa dating tirahan, at ngayon lang sinang ayunan ni Freya.""Maaari mo siyang dalhin doon pagkatapos kong umalis para sa trabaho." Seryosong sabi ni Ryan, “Ayokong makipaghiwalay si Dani sa akin ngayon. Kung pilit ko siyang ibibigay sayo, iiyak siya. Hindi na siya ang sanggol na walang alam. Maaari na siyang gumulong, at mayroon siyang sariling mga opinyon. Naiintindihan mo ba?""Naiintindihan ko, at iyon ang dahilan kung bakit gusto kong makipag bonding sa kanya." Naiinip na sinabi ni Rodney, “Ryan, sinusubukan mong maging