Namumula sa kahihiyan si Catherine at naglakad na papunta sa kanya at nilusot ang kamay niya sa loob ng kumot. Hindi makakaihi si Shaun dahil hindi niya ito makita.“Gaano ka pa ba katagal?” Tinitigan siya ni Shaun ng namumula.Determinado na siya sa loob loob niya, pumasok si Catherine sa ilalim ng kumot.Sa saglit na iyon, pumasok ang doktor. “Mr. Hill, titignan ko ang…”Sa pagkikita sa sitwasyon, namula ang doktor habang nanigas sa pwesto niya.“Pasensya. Pasensya na. Maling oras ba ang pagpasok ko? Aalis na ako ngayon… Ngayon din…”Mabilis na lumabas sa kumot si Ctaherne. Natuliro siya. Diyos ko po, mali ba ang pagkaintindi ng doktor sa kanila?"Hindi, doktor. Ang ginagawa ko lang ay-""Naintindihan ko na at wala ako nakita. Babalik ulit ako mamaya. Maaari niyo na ituloy." Iniwas ang mata niya habang namumula ang mukha. Nagmadali rin siya maglakad palabas sa pinto.Nang nasa punto na siya, tumalikod ulit siya sa paharap sa kanila. "Alam ko na bata pa kayo, pero dapat mag-i
"Ano ang punto ng pagtawag sa doktor? Hindi rin naman niya mababawasan ang sakit." sinara ni Shaun ang mga mata niya, ang mga pilikmata niya ay mukhang magulo. Umungol siya ng mahina.Umaakto siya na parang sinusubukan niya talaga tiisin ang sakit. Hinawakan ni Catherine ang kamay niya dahil sa ekspresyon niya at pati na ang maputla ng gwapo niya na mukha. "May magagawa ba ako para sayo?""Tutulungan mo ba ako?" Binuksan niya ang madilim niyang mata."Oo." Seryosong tumango si Catherine."Uh…" Sumimangot si Shaun na para bang pinag-iisipan niya ito. Pagkatapos ay kaswal niyang sinabi, "Bakit hindi mo ako bigyan ng halik para mabaling ang atensyon ko?"“...”Lumaki ang mata ni Catherine, nagtataka sa kung anong klaseng solusyon iyon.Kung hindi lang sa mahinang kondisyon nito, pagdududahan niya talaga kung iyon ang intensyon niya."Kung ayaw mo gawin iyon, okay lang din." Nilingon ni Shaun ang mukha niya palayo at umungol ulit."Hindi, hindi. Gagawin ko iyon."Siya naman ang
Naintindihan na ni Catherine ngayon bakit siya kakaiba tignan ng lahat ngayon.Ilang saglit pa, lumabas siya ng nakasimangot. "Kasalanan mo lahat ito. Tignan mo kung ano nangyari sa labi ko pagkatapos mo ako halikan. Paano ko ito maaalis?"Pagkatapos siya tignan ni Shaun, ngumiti ito sa kaloob-looban niya dahil sa ginawa niya. Habang may maputlang mukha, umungol siya ng mahina. "Pasensya na. Hindi ako nag-ingat. Sobrang sakit ng katawan ko kagabi at kasalanan ko iyon. Mamayang gabi, susubukan ko tiisin ang sakit para di ka maabala."Dahil mukhang sobrang hina ng lalaki, hindi na niya pinuna pa ito sa saglit na iyon.Sige. Wala na siyang magagawa dahil may masakit sa kanya.Nang pumunta sila Hadley at Chase ng alas nuwebe ng umaga, nagulat sjla na nakasuot ng mask ang isa. "Cathy, bakit ka nakasuot ng mask?""Marami kasi tao sa ospital, kayasa tingin ko mas ligtas kung nakasuot nito," Sumagot si Catherine nang may seryosong itsura. "Narinig ko may mga tao na nagkakasakit sakit nga
“Talagang pasensya na, Mr. Hill. Ito ay pagkakamali ng trabahador namin. Ito ang bayad para kay Miss Jones at para sayo.”Kumurap si Catherine nang makita ang tseke na naghahalagang 300,000 dolyar sa kamay niya. Matapos ay sumulyap siya sa tseke na may halagang 100 milyong dolyar na hawak ni Shaun.Grabe, talagang ang laki ng pagitan ng pagtrato sa kanilang dalawa.Bagaman hindi siya nasaktan, nakaranas siya ng malalang trauma at halos mabawian ng buhay. Lubos na nalungkot siya.Ang lubos na nagpalungkot pa sa kanya ay ang simpleng pagtapon ni Shaun sa tseke sa bedside table. “Okay. Makakaalis na kayo ngayon.”“...”“Mr. Hill, ayos lang ba sa iyong makipagpalitan ng business cards sa akin? Ang deputy general manager ay nagtangkang sulitin ang oportunidad para makipagkilala sa malaking abogado.“Pagod ako. Ihatid mo siya, Catherine.”Walang pasensyang pinikit ni Shaun ang mga mata niya.Ang deputy general manager, na sa ibang lugar ay kadalasang nirerespeto, ay nakaramdam ng sa
“Oo, maswerte akong nakilala kita. Ikaw ang lucky star ko, ang tagapagligtas ko.” Ayaw ni Catherine makipagtalo sa pasyente.Sa oras na matapos siyang magsalita, nagpadala si Wesley ng WhatsApp message sa kanya. [Narinig ko mula kay Joseph na may nangyari sayo habang nagtatrabaho. Okay ka lang ba? Pwede ba kong pumunta at bisitahin ka? Medyo nag-aalala ako.]Nagbuntong hininga ng malalim. Talagang, trinato siya ng mabuti ni Wesley.Sa kasamaang palad, hindi niya na kailangan maghiganti kay Ethan. Hindi niya na rin kailangan pakasalan ang tiyuhin ni Ethan.Sumagot siya, [Salamat sa concern mo. Okay lang ako. Ang progress ng renovation ng villa ay hindi maapektuhan.]Wesley: [Ang proyekto sa villa ay hindi urgent. Ang pinakaimportante ay ligtas ka.]“Sino ang kausap mo?” malungkot na tanong ni Shaun.“Freya.” mabilis na ibinaba ni Catherine ang phone niya. Nang sabihin niya ang kasinungalingan, hindi siya namula, o kinabahan.“Akala ko kausap mo si Wesley, si Ethan, at ang iba pa
”Hindi mo ba naiintindihan ito? Ako ang may kontrol sa katawan at buhay mo. Wala ka nang kapangyarihan sa buhay mo.”Nang hindi nag-aalangan, ginamit ni Shaun ang hindi niya injured na kamay para kargahin ang babae mula sa upua.“Shaun…”“Kung plano mong lumaban, mas mabuting manahimik ka nalang,” Babala ni Shaun sa babae habang nakakunot ang noo.“Hindi, gusto kong sabihan ka na ibaba ako. Kaya kong maglakad mag-isa pabalik sa kwarto ko. Ang injuries mo ay lalala kapag ginamit mo ang isa mong kamay para kargahin ako sa ganitong paraan,” sagot ni Catherine. Nagbuntong hininga ang babae at sumuko sa kanyang kapalaran.Nasiyahan si Shaun sa kung gaanong masunurin at maintindihin si Catherine. Matapos niyang bitawan ang babae, pumunta ito sa kwarto kasama ang lalaki.Plinano niya nang una na ipagpatuloy ang kanyang trabaho kapag nakatulog na si Shaunn. Gayunpaman, sa sandaling nasa kama na siya, sobrang antok niya na nakatulog siya ng mahimbing.Sa sandaling lumabas si Shaun ng ban
“...”Ang gwapong mukha ni Shaun ay hindi mahahalatang nanigas ng sandali.“Oo nga pala, ano nga ang sasabihin mo?” Tanong ni Catherine nang maalala niya.Suminghal si Shaun sa nang-aasar na paraan. “Gusto kitang tanungin kung bakit hindi ka nasakal hanggang sa kamatayan.”Walang masabi si Catherine, nagtataka kung bakit nagsasalita ang lalaki sa mapanakit na paraan. Ang dahilan pa ng kanyang pag-uusisa ay ang nangyari kagabi. Dahil ang villa ay pagmamay-ari ng lalaki, siguradong alam niya. “Kagabi… Kilala mo ba kung sino ang pumasok sa study at gumamit ng laptop ko? May tumapos ng sketches ko para sa akin.”“Oh. May nakita akong kaibigan para tapusin ang mga ‘yun para sayo para hindi ka mamatay sa cardiac arrest. Kung mangyari ‘yun, kailangan ko kumuha ng bagong chef.” Humigop si Shaun sa baso ng gatas na hawak niya. Sobrang kalmado siyang sumagot na tila ang panahon ang kanilang pinag-uusapan. “Well, ito ay isang ekspresyon. Wala nang susunod.”Talagang natigilan si Catherine.
Ang unang kakaibang kilos ng paghaik ay ngayon naging pamilyar kay Catherine.Kahit ang katawan niya ay tila umangkop na sa halik.Gayunpaman, naramdaman niya ang puso niyang mas bumilis ng sobra kaysa dati. Ang halik ay sinamahan din ng bahid ng pagkatamis.Dati, naiinis siya sa pagiging malupit magsalita ni Shaun. Kahit na, talagang sobrang natulungan siya ng lalaki. Natapos ang halik na kumakalam ang kanyang sikmura.Matapos makaalis sa braso ng lalaki, nahihiyang pumunta si Catherine sa kusina para kumuha ng pagkain.Nakatingin sa likod ng babae, ngumiti si Shaun....Pagkatapos ng almusal, tinawagan ni Catherine si Mr. Frank para ipaalam dito na tapos na siya sa mga sketches.Sumagot si Mr. Frank na umalis daw siya ng trabaho sa araw at sinabihan ang babaeng pumunta sa Linden Clubhouse. Ang lider niya ay nandun, kaya mapag-uusapan nila ang mga disenyo ng magkasama.Dati ay madalas dumalo si Catherine sa ganitong mga klase ng social activities para makipagkita sa kanyang
Ng ibaba ni Freya ang kanyang tingin, napagtanto niyang may nilagay na diamond necklace si Ryan sa kanyang leeg."Ikaw…""Ito ay isang regalo para sayo." Hinalikan siya ni Ryan sa noo. "Hindi pa kita nabibigyan ng regalo kahit na matagal na tayong nagde date.""Hindi iyan totoo. Lagi kang bumibili ng mga regalo ni Dani…”“Walang kwenta iyan. Ang pagbili ng mga regalo para sa aking anak na babae ay natural. Ang pagbili ng mga ito para sayo ay isang bagay din siyempre."Labis na naantig si Freya. Si Dani ay hindi anak ni Ryan, ngunit sinabi pa rin niya ang mga salitang iyon…Minahal niya talaga siya.Gayunpaman, siya ay napakahina at mahiyain."Kailan mo balak umalis? Ihahatid na kita sa bago mong tahanan," Sabi ni Ryan.“Balak ko lumipat bukas. Pupunta ang mga magulang ko sa Canberra kinabukasan. Magkakaroon tayo ng family dinner sa gabi."“Mm. Sasamantalahin ko ang pagkakataong manatili at kumain kapag pinapunta na kita, okay?" Hinawakan ni Ryan ang mukha niya at nagtanong.
Ibinaba ni Freya ang mga bagay na hawak niya. Lumingon siya at umikot sa baywang ni Ryan gamit ang dalawang kamay. "Walang tutulong dito. Kung patuloy akong mananatili dito, at patuloy kang... ganito, matutuklasan din tayo sa madaling panahon.""Tulad ng ano?" Ang malungkot na boses ni Ryan ay umalingawngaw mula sa kanyang leeg.“Basta... ganito. Gaya ng ginagawa mo ngayon." Namula si Freya. "Palagi kang naghahanap ng mga dahilan upang mapunta ako sa iyong lugar sa umaga o pumunta sa aking lugar pagkatapos ng trabaho sa gabi. May makakahanap na kakaiba sa madaling panahon. Kung lilipat ako, walang mga taong tumitingin sa bawat galaw namin. Magiging mas maginhawang mag date din sa labas."Ilang oras ding tinitigan ni Ryan si Freya. Siya ay napabuntong hininga. “Pero kailangan kong magtrabaho ng dagdag na oras ng madalas. Malalaman ng tatay ko kung hindi ako babalik pagkatapos ng trabaho. Kung madalas akong lumabas, maghihinala sila."“Huh?”Napakurap si Freya. "Anong gagawin natin?
...Sa parking lot sa ibaba.Nag thumbs up si Freya kay Catherine dahil sa paghanga. "President Jones, ang iyong dominanteng aura ay nag uumapaw ngayon lang. Napakasatisfying panoorin.”“Naiinis din ako kay Rodney. Hindi pa rin siya malinaw sa kanyang sitwasyon hanggang ngayon. Siya ay kumikilos na parang salamat sa kanya na nakuha namin ang Osher Corporation." Binuksan ni Catherine ang pinto ng kotse at pumasok."Tama iyan. Gusto niyang magpakita tayo ng respeto sa kanya? Sino siya sa tingin niya?"Isang harrumph ang pinakawalan ni Freya. Pagkasuot pa lang niya ng seatbelt ay tinawag siya ni Forrest. “Nakatakda na ang petsa ng paglipat sa villa. Sa susunod na Lunes na. Ang pamilya Lynch ay magkakaroon ng piging sa isang hotel at mag iimbita ng ilang kamag anak at kaibigan sa Canberra."Malapit na yan..." Nagulat si Freya."Diba sabi mo gusto mong umalis sa lalong madaling panahon? Kaya naman pinatrabaho ko ang mga contractor ng overtime. Ang pagsasaayos ay natapos na sa loob ng
Makalipas ang limang minuto, bumalik si Freya. Si Catherine at ang abogado ay tapos ng tingnan ang mga dokumento. "Walang problema. Pirmahan natin."Pagkatapos maglagay ng pirma nina Freya, Catherine, at Rodney, nagmamadaling sinabi ni Rodney, “Malaking araw ngayon. Payagan akong imbitahan kayong lahat na kumain sa malapit na restaurant. Kunin natin ito bilang isang pagdiriwang para sa tagumpay ng pagkuha ng Freycatheli—”“Sasamahan ka ni General Manager Hoffman mula sa aming kumpanya, President Snow. Si President Lynch at ako ay may ilang iba pang mahahalagang bagay na aasikasuhin mamaya." Magalang na tumanggi si Catherine ng hindi hinintay na matapos ni Rodney ang kanyang pangungusap."President Jones, ginagawa mo akong masama." Hindi masyadong maganda ang ekspresyon ni Rodney. "Dapat mong malaman na maraming mga lokal at overseas na kumpanya ang interesado sa pagkuha ng Osher Corporation. Gayunpaman, hindi ko sila pinansin. Unang pumasok sa isip ko si Freycatheli, at hindi ko sin
“Magaling iyan.”Naghiyawan ang lahat ng nasa meeting room.Sinabi ng tagapamahala ng departamento ng marketing, "Naisip pa namin na ang pagkuha ay tatagal ng ilang buwan. Hindi ako makapaniwala na makukumpleto sa loob ng isang linggo. Masyadong nakakagulat.""Ang Osher Corporation ay isang ginugol na puwersa. Ang paghawak ay magiging isang pag aaksaya lamang ng pera." Ngumiti ng mahina si Catherine. "Sige. Kapag matagumpay nating nakuha ang Osher Corporation, magkakaroon ng malaking pagbabago sa loob ng mga panloob na empleyado ng kumpanya. Syempre, tataas din ang katayuan ng Freycatheli sa Australia, kaya dapat maghanda ang marketing department. Ipaalam sa mga tagalabas ang tungkol sa pagkuha na ito, at linawin sa kanila na ang magiging boss ng Osher Corporation ay hindi na si Rodney kundi ang Freycatheli.""Pagkatapos ng acquisition, dapat bang tanggalin ang shop-in-shop ng Osher Corporation sa mga mall?""Hindi, ngunit baguhin ang lahat ng mga signage sa Freycatheli."“...”
Pagsakay ni Freya sa sasakyan ay nakonsensya pa rin siya.Ang pakiramdam ng pagiging malihim sa The Lodge ay tiyak na magpapahirap sa kanya sa kabaliwan maaga o huli.Hindi nagtagal, pinadalhan siya ni Ryan ng isang mensahe sa WhatsApp: [I miss you…]Halos itapon ni Freya ang phone niya sa message na iyon. Binabaliw siya nito.Pagkarating niya sa kumpanya, isang katulong ang nagdala ng bouquet sa kanya. "Manager Lynch, may nagpadala sayo ng bouquet."Ibinaba ni Freya ang test tube sa kanyang kamay, tinanggal ang kanyang gloves, at kinuha ang mga bulaklak na nakabalot sa pink na wrapping paper. Hindi lamang isang uri ng bulaklak ang naroroon. Sa katunayan, ang mga hydrangea, bellflower, tulips, at marami pang ibang uri ng magagandang bulaklak ay pinagsama sama. Ito ay napakarilag at mabango.May maliit na card sa bouquet. Binuksan ni Freya ang card, na nakasulat, "I miss you, my princess..."Wala siyang maisip na iba pang magsusulat ng ganoong katamis na salita maliban sa isang t
Laking gulat ni Freya kaya bumilis ang tibok ng puso niya. Napasilip siya sa pintuan ng kwarto. Ng mapagtanto niyang nakasara na ang pinto ay nakahinga siya ng maluwag.Gayunpaman, hindi siya ganap na komportable. Medyo kinakabahan pa rin siya.Paano kung biglang umakyat ang katulong?Paano kung…"Mangyaring manatiling nakatutok."Ang malalim at mahinang boses ni Ryan ay narinig mula sa kanilang manipis na mga labi.Hindi nakaimik si Freya. Paano siya mananatiling nakatutok?Palusot sila at nagmukha siyang magnanakaw.“Halika na. Na miss kita." Binigyan siya ni Ryan ng mahaba at malalim na halik habang kinulong ang mukha niya. Sa gitna ng mapusok na halik, paos ang boses ng lalaki na para bang may dumaan na kuryente sa kanya. Namamanhid ang buong katawan niya. “Na miss mo ba ako?”"...Bilisan mo."Hindi mapakali si Freya."Tinatanong kita kung na miss mo ba ako." Kinagat ni Ryan ang kanyang labi. "Kung hindi ka tapat sa akin, hindi kita bibitawan.""Namiss kita. Namiss kita
Matagal na rin simula nang makatanggap ng ganoong sampal si Heidi. Siya ay lumipad sa matinding galit. “Oo, problema ito ng iyong pamilya, pero si Freya ay aking goddaughter. Mangyaring umalis sa aming bahay ngayon din."Ng matapos siyang magsalita, kinaladkad ng ilang bodyguard sa likod niya si Rodney palabas ng The Lodge.Nagbabala si Heidi, “Tandaan mo siya. Hindi ko na siya gusto sa The Lodge."Galit na galit si Rodney. "Aunty Heidi, huwag kang snob.""Snob ako?" Si Heidi ay nadala sa pagkagalit.Sa kabutihang palad, hindi nagtagal ay naalis si Rodney.Medyo natulala sina Freya at Ryan. Hindi nila inaasahan na magiging ganoon ang mga bagay.Si Nathan, na napahawak sa gitna, ay nakaramdam ng pinaka naiilang. "Bakit galit na galit ka sa isang bata?""Hindi mo ba narinig kung gaano siya sarcastic?" Galit na sinabi ni Heidi, "Sapat na ako sa kanya. Ang ginawa niya ay nagdulot ng napakaraming problema para sa amin, ngunit kailangan naming ayusin ang kanyang gulo. Bukod dito, ang
Dinala nina Freya at Ryan si Dani sa harap ng bakuran para mag almusal.Si Dani, na nasa yakap ni Ryan, ay tumingin sa paligid gamit ang malaki at maitim niyang mga mata.Walang kahihiyang sumama si Rodney. "Dani, ihahatid kita sa bahay ni Lola, okay?"Agad na napalingon si Dani. Pinulupot niya ang kanyang mga kamay sa leeg ni Ryan na para bang si Ryan ang kanyang biological father.Nagseselos si Rodney. “Ryan, ibalik mo sa akin ang anak ko. Ibinabalik ko siya sa dating tirahan, at ngayon lang sinang ayunan ni Freya.""Maaari mo siyang dalhin doon pagkatapos kong umalis para sa trabaho." Seryosong sabi ni Ryan, “Ayokong makipaghiwalay si Dani sa akin ngayon. Kung pilit ko siyang ibibigay sayo, iiyak siya. Hindi na siya ang sanggol na walang alam. Maaari na siyang gumulong, at mayroon siyang sariling mga opinyon. Naiintindihan mo ba?""Naiintindihan ko, at iyon ang dahilan kung bakit gusto kong makipag bonding sa kanya." Naiinip na sinabi ni Rodney, “Ryan, sinusubukan mong maging