”Hindi mo ba naiintindihan ito? Ako ang may kontrol sa katawan at buhay mo. Wala ka nang kapangyarihan sa buhay mo.”Nang hindi nag-aalangan, ginamit ni Shaun ang hindi niya injured na kamay para kargahin ang babae mula sa upua.“Shaun…”“Kung plano mong lumaban, mas mabuting manahimik ka nalang,” Babala ni Shaun sa babae habang nakakunot ang noo.“Hindi, gusto kong sabihan ka na ibaba ako. Kaya kong maglakad mag-isa pabalik sa kwarto ko. Ang injuries mo ay lalala kapag ginamit mo ang isa mong kamay para kargahin ako sa ganitong paraan,” sagot ni Catherine. Nagbuntong hininga ang babae at sumuko sa kanyang kapalaran.Nasiyahan si Shaun sa kung gaanong masunurin at maintindihin si Catherine. Matapos niyang bitawan ang babae, pumunta ito sa kwarto kasama ang lalaki.Plinano niya nang una na ipagpatuloy ang kanyang trabaho kapag nakatulog na si Shaunn. Gayunpaman, sa sandaling nasa kama na siya, sobrang antok niya na nakatulog siya ng mahimbing.Sa sandaling lumabas si Shaun ng ban
“...”Ang gwapong mukha ni Shaun ay hindi mahahalatang nanigas ng sandali.“Oo nga pala, ano nga ang sasabihin mo?” Tanong ni Catherine nang maalala niya.Suminghal si Shaun sa nang-aasar na paraan. “Gusto kitang tanungin kung bakit hindi ka nasakal hanggang sa kamatayan.”Walang masabi si Catherine, nagtataka kung bakit nagsasalita ang lalaki sa mapanakit na paraan. Ang dahilan pa ng kanyang pag-uusisa ay ang nangyari kagabi. Dahil ang villa ay pagmamay-ari ng lalaki, siguradong alam niya. “Kagabi… Kilala mo ba kung sino ang pumasok sa study at gumamit ng laptop ko? May tumapos ng sketches ko para sa akin.”“Oh. May nakita akong kaibigan para tapusin ang mga ‘yun para sayo para hindi ka mamatay sa cardiac arrest. Kung mangyari ‘yun, kailangan ko kumuha ng bagong chef.” Humigop si Shaun sa baso ng gatas na hawak niya. Sobrang kalmado siyang sumagot na tila ang panahon ang kanilang pinag-uusapan. “Well, ito ay isang ekspresyon. Wala nang susunod.”Talagang natigilan si Catherine.
Ang unang kakaibang kilos ng paghaik ay ngayon naging pamilyar kay Catherine.Kahit ang katawan niya ay tila umangkop na sa halik.Gayunpaman, naramdaman niya ang puso niyang mas bumilis ng sobra kaysa dati. Ang halik ay sinamahan din ng bahid ng pagkatamis.Dati, naiinis siya sa pagiging malupit magsalita ni Shaun. Kahit na, talagang sobrang natulungan siya ng lalaki. Natapos ang halik na kumakalam ang kanyang sikmura.Matapos makaalis sa braso ng lalaki, nahihiyang pumunta si Catherine sa kusina para kumuha ng pagkain.Nakatingin sa likod ng babae, ngumiti si Shaun....Pagkatapos ng almusal, tinawagan ni Catherine si Mr. Frank para ipaalam dito na tapos na siya sa mga sketches.Sumagot si Mr. Frank na umalis daw siya ng trabaho sa araw at sinabihan ang babaeng pumunta sa Linden Clubhouse. Ang lider niya ay nandun, kaya mapag-uusapan nila ang mga disenyo ng magkasama.Dati ay madalas dumalo si Catherine sa ganitong mga klase ng social activities para makipagkita sa kanyang
Ang mga salitang ‘yun ay tila tunog ng bomba sa tabi ng tainga ni Catherine.Gayunpaman, napansin ni Catherine ang sarili niya na hindi inaasahang kalmado.Ang katotohanan ay sa wakas tumama sa kanya. Kaya pala trinato siya ni Sally na mas malamig at mas istrikto simula pagkabata. Palaging pinagpapalagay ni Catherine na si Sally ay isang likas na mailap na ina, pero nang bumalik si Rebecca, nakita niya ang iba pang banda ni Sally.Matagal niyang pinaghinalaan na siya ay isang ulila na walang mga magulang, pero tumanggi siya maniwala rito.Ang kinalabasan ng katotohanan ay mas masahol pa sa iniisip niya.Talagang kinamumuhian siya ng pamilya niya at naisipang pabayaan siya.Hah.“Alam mo bang lagi akong naaalibadbaran sayo?”Tinapik ni Rebecca ang kanyang magandang mukha. “Sobrang dami kong pinagdaanan sa oras ng pagdukot sakin, pero ikaw? Kinuha mo ang lugar ko at nabuhay sa karangyaan. Kahit mga gwapong lalaki kagaya ni Ethan ay hinabol ka… “Pero ngayon walang natira sakin,
Si Rebecca ay talagang masamang tao. Posibleng itarget niya si Catherine, lalo na matapos na malaglag ang Summit mula sa kapangyarihan. Nang wala masyadong pag-aalinlangan, pumunta si Wesley sa pribadong kwarto na nilabasan ni Rebecca. Inikot niya ang doorknob, para lang mapagtanto na naka-lock ang kwarto.Nakatayo malapit sa pintuan, nakarinig siya ng mga sigaw ng babae.Ito ay si Catherine.Letse!Nagbuhat siya ng upuan sa pasilyo at hinampas ng malakas ang pinto para mabuksan ito.Sa minutong pumasok siya, nakita niya ang dalawang lalaki na dinidiin si Catherine sa lapag sa magkabilang banda. Ang damit niya ay napunit ng pira-piraso. Na may namumulang mukha, patuloy siyang bayolenteng nagpupumiglas.“Sino ka?” Nagbago ang ekspresyon ng dalawang gwardya. Tumakbo si Wesley papunta sa kanila at binugbog sila sa lapag.Nang mapagtantong hindi tama ang mga bagay, ginamit ng mga lalaki ang oportunidad at tumakbo.Walang oras si Wesley para sunggaban sila. Mabilis siyang tumakb
Nang lumabas si Wesley at pinulot ang phone mula sa carpet, ang notification ay nagpakita ng tawag mula kay Shaun.Shaun?Bakit niya tinatawagan si Catherine?Sa sandaling iyon, maraming isipin at pagdududa ang lumitaw sa isipan ni Wesley. Sa wakas, pinulot niya ang phone at inabot sa babae habang pinipigilan ang kanyang pagkabalisa.Pinindot ni Catherine ang answer button at inilagay ang phone sa may tainga niya. Tumunog agad ang boses ni Shaun na may bahid ng pagkainis. “Tatlong beses na kitang tinawagan, Catherine. Kung hindi mo sinagot ang tawag ko ngayon, plano ko nang tumawag ng pulis.”Nakalubog sa tubig, may pwersang kinurot ni Catherine ang hita niya para panatilihing klaro ang pag-iisip niya. “Medyo sobra na yun.”“Alam na alam ko kung gaano ka kahina,” pagalit na sinabi ni Shaun, “Madali kang madala sa patibong sa oras na hindi ka nag-iingat.”Namuo ang luha sa mga mata ni Catherine. Talagang, nahuli siya sa patibong at halos mawasak, pero ayaw niya itong ipaalam sa l
“Hindi na kailangan ‘yan dahil hindi ako interesadong malaman. Dahil tinapon nila ‘ko, ibig sabihin na hindi ako kailangan. Walang nang dahilan na galugarin pa ang masakit na karanasan.”Umiling si Catherine at hindi nasisiyahang sinabi, “Pakiramdam ko lang na hindi patas ang buhay. Bakit ang mga taong kagaya ng pamilyang Jones ay may kakayahang paikutin ang mga bagay at magkaroon ng madaling sobrang pagtatagumpay.” Sa mukha ng malaking enterprise kagaya ng Hudson, malinaw na alam niyang wala siyang kakayahang kalabanin sila.Sandaling nag-alinlangan si Wesley, at sa isang iglap ay sinabi, “Pwede kitang tulungan kung papayag ka—”Hindi na kailangan,” sumabad si Catherine sa pangungusap ng lalaki.“Cathy, lahat ng sinabi ko kagabi ay totoo. Gusto kitang pakasalan,” taos pusong dinagdag ni Wesley, “Itatrato ko ang kalaban mo bilang kalaban ko.”Agad na umiling si Catherine.Nagpakasal siya para maghiganti, at pinagsisihan niya ito. Ayaw niyang ulitin ang parehong pagkakamali.Ha
“...”Nakaramdam ng pagkaantok si Catherine sa una. Nang marinig ang mga salita ni Aunty Linda, gayunpaman, ay kinilabutan siya.Talagang hindi niya mapaniwala ang sarili niya na siya ay darling ni Shaun. Gayunpaman, naniwala siya na ang lalaki ay may malasakit sa kanya.Sa pagkakaalam na may nagmamalasakit sa kanya ay nakaramdam siya ng kaunting pagkasigla.Pinaalala ni Aunty Linda, “Sa susunod, mas mabuting ipaalam mo kay Mr. Hill kung hindi ka babalik. May gawi ang mga kalalakihan na sobrang mag-isip.”“Okay.” Tumango si Catherine na may halo halong nararamdaman.Dahil muntik na siyang mahuli sa patibong ni Rebecca kahapon, kailangan niyang manatiling alerto sa lahat ng oras. Hindi siya laging papalarin na may magliligtas sa kanya.Talagang kahabag habag na nawala niya ang sketches. Humanap pa si Shaun ng tao para tulungan siyang matapos ang mga ito sa kalagitnaan ng gabi. Ang taong iyon ay talagang magaling.“Oo nga pala, Aunty Linda, nakita mo ba ang taong lumabas sa stu
Ng ibaba ni Freya ang kanyang tingin, napagtanto niyang may nilagay na diamond necklace si Ryan sa kanyang leeg."Ikaw…""Ito ay isang regalo para sayo." Hinalikan siya ni Ryan sa noo. "Hindi pa kita nabibigyan ng regalo kahit na matagal na tayong nagde date.""Hindi iyan totoo. Lagi kang bumibili ng mga regalo ni Dani…”“Walang kwenta iyan. Ang pagbili ng mga regalo para sa aking anak na babae ay natural. Ang pagbili ng mga ito para sayo ay isang bagay din siyempre."Labis na naantig si Freya. Si Dani ay hindi anak ni Ryan, ngunit sinabi pa rin niya ang mga salitang iyon…Minahal niya talaga siya.Gayunpaman, siya ay napakahina at mahiyain."Kailan mo balak umalis? Ihahatid na kita sa bago mong tahanan," Sabi ni Ryan.“Balak ko lumipat bukas. Pupunta ang mga magulang ko sa Canberra kinabukasan. Magkakaroon tayo ng family dinner sa gabi."“Mm. Sasamantalahin ko ang pagkakataong manatili at kumain kapag pinapunta na kita, okay?" Hinawakan ni Ryan ang mukha niya at nagtanong.
Ibinaba ni Freya ang mga bagay na hawak niya. Lumingon siya at umikot sa baywang ni Ryan gamit ang dalawang kamay. "Walang tutulong dito. Kung patuloy akong mananatili dito, at patuloy kang... ganito, matutuklasan din tayo sa madaling panahon.""Tulad ng ano?" Ang malungkot na boses ni Ryan ay umalingawngaw mula sa kanyang leeg.“Basta... ganito. Gaya ng ginagawa mo ngayon." Namula si Freya. "Palagi kang naghahanap ng mga dahilan upang mapunta ako sa iyong lugar sa umaga o pumunta sa aking lugar pagkatapos ng trabaho sa gabi. May makakahanap na kakaiba sa madaling panahon. Kung lilipat ako, walang mga taong tumitingin sa bawat galaw namin. Magiging mas maginhawang mag date din sa labas."Ilang oras ding tinitigan ni Ryan si Freya. Siya ay napabuntong hininga. “Pero kailangan kong magtrabaho ng dagdag na oras ng madalas. Malalaman ng tatay ko kung hindi ako babalik pagkatapos ng trabaho. Kung madalas akong lumabas, maghihinala sila."“Huh?”Napakurap si Freya. "Anong gagawin natin?
...Sa parking lot sa ibaba.Nag thumbs up si Freya kay Catherine dahil sa paghanga. "President Jones, ang iyong dominanteng aura ay nag uumapaw ngayon lang. Napakasatisfying panoorin.”“Naiinis din ako kay Rodney. Hindi pa rin siya malinaw sa kanyang sitwasyon hanggang ngayon. Siya ay kumikilos na parang salamat sa kanya na nakuha namin ang Osher Corporation." Binuksan ni Catherine ang pinto ng kotse at pumasok."Tama iyan. Gusto niyang magpakita tayo ng respeto sa kanya? Sino siya sa tingin niya?"Isang harrumph ang pinakawalan ni Freya. Pagkasuot pa lang niya ng seatbelt ay tinawag siya ni Forrest. “Nakatakda na ang petsa ng paglipat sa villa. Sa susunod na Lunes na. Ang pamilya Lynch ay magkakaroon ng piging sa isang hotel at mag iimbita ng ilang kamag anak at kaibigan sa Canberra."Malapit na yan..." Nagulat si Freya."Diba sabi mo gusto mong umalis sa lalong madaling panahon? Kaya naman pinatrabaho ko ang mga contractor ng overtime. Ang pagsasaayos ay natapos na sa loob ng
Makalipas ang limang minuto, bumalik si Freya. Si Catherine at ang abogado ay tapos ng tingnan ang mga dokumento. "Walang problema. Pirmahan natin."Pagkatapos maglagay ng pirma nina Freya, Catherine, at Rodney, nagmamadaling sinabi ni Rodney, “Malaking araw ngayon. Payagan akong imbitahan kayong lahat na kumain sa malapit na restaurant. Kunin natin ito bilang isang pagdiriwang para sa tagumpay ng pagkuha ng Freycatheli—”“Sasamahan ka ni General Manager Hoffman mula sa aming kumpanya, President Snow. Si President Lynch at ako ay may ilang iba pang mahahalagang bagay na aasikasuhin mamaya." Magalang na tumanggi si Catherine ng hindi hinintay na matapos ni Rodney ang kanyang pangungusap."President Jones, ginagawa mo akong masama." Hindi masyadong maganda ang ekspresyon ni Rodney. "Dapat mong malaman na maraming mga lokal at overseas na kumpanya ang interesado sa pagkuha ng Osher Corporation. Gayunpaman, hindi ko sila pinansin. Unang pumasok sa isip ko si Freycatheli, at hindi ko sin
“Magaling iyan.”Naghiyawan ang lahat ng nasa meeting room.Sinabi ng tagapamahala ng departamento ng marketing, "Naisip pa namin na ang pagkuha ay tatagal ng ilang buwan. Hindi ako makapaniwala na makukumpleto sa loob ng isang linggo. Masyadong nakakagulat.""Ang Osher Corporation ay isang ginugol na puwersa. Ang paghawak ay magiging isang pag aaksaya lamang ng pera." Ngumiti ng mahina si Catherine. "Sige. Kapag matagumpay nating nakuha ang Osher Corporation, magkakaroon ng malaking pagbabago sa loob ng mga panloob na empleyado ng kumpanya. Syempre, tataas din ang katayuan ng Freycatheli sa Australia, kaya dapat maghanda ang marketing department. Ipaalam sa mga tagalabas ang tungkol sa pagkuha na ito, at linawin sa kanila na ang magiging boss ng Osher Corporation ay hindi na si Rodney kundi ang Freycatheli.""Pagkatapos ng acquisition, dapat bang tanggalin ang shop-in-shop ng Osher Corporation sa mga mall?""Hindi, ngunit baguhin ang lahat ng mga signage sa Freycatheli."“...”
Pagsakay ni Freya sa sasakyan ay nakonsensya pa rin siya.Ang pakiramdam ng pagiging malihim sa The Lodge ay tiyak na magpapahirap sa kanya sa kabaliwan maaga o huli.Hindi nagtagal, pinadalhan siya ni Ryan ng isang mensahe sa WhatsApp: [I miss you…]Halos itapon ni Freya ang phone niya sa message na iyon. Binabaliw siya nito.Pagkarating niya sa kumpanya, isang katulong ang nagdala ng bouquet sa kanya. "Manager Lynch, may nagpadala sayo ng bouquet."Ibinaba ni Freya ang test tube sa kanyang kamay, tinanggal ang kanyang gloves, at kinuha ang mga bulaklak na nakabalot sa pink na wrapping paper. Hindi lamang isang uri ng bulaklak ang naroroon. Sa katunayan, ang mga hydrangea, bellflower, tulips, at marami pang ibang uri ng magagandang bulaklak ay pinagsama sama. Ito ay napakarilag at mabango.May maliit na card sa bouquet. Binuksan ni Freya ang card, na nakasulat, "I miss you, my princess..."Wala siyang maisip na iba pang magsusulat ng ganoong katamis na salita maliban sa isang t
Laking gulat ni Freya kaya bumilis ang tibok ng puso niya. Napasilip siya sa pintuan ng kwarto. Ng mapagtanto niyang nakasara na ang pinto ay nakahinga siya ng maluwag.Gayunpaman, hindi siya ganap na komportable. Medyo kinakabahan pa rin siya.Paano kung biglang umakyat ang katulong?Paano kung…"Mangyaring manatiling nakatutok."Ang malalim at mahinang boses ni Ryan ay narinig mula sa kanilang manipis na mga labi.Hindi nakaimik si Freya. Paano siya mananatiling nakatutok?Palusot sila at nagmukha siyang magnanakaw.“Halika na. Na miss kita." Binigyan siya ni Ryan ng mahaba at malalim na halik habang kinulong ang mukha niya. Sa gitna ng mapusok na halik, paos ang boses ng lalaki na para bang may dumaan na kuryente sa kanya. Namamanhid ang buong katawan niya. “Na miss mo ba ako?”"...Bilisan mo."Hindi mapakali si Freya."Tinatanong kita kung na miss mo ba ako." Kinagat ni Ryan ang kanyang labi. "Kung hindi ka tapat sa akin, hindi kita bibitawan.""Namiss kita. Namiss kita
Matagal na rin simula nang makatanggap ng ganoong sampal si Heidi. Siya ay lumipad sa matinding galit. “Oo, problema ito ng iyong pamilya, pero si Freya ay aking goddaughter. Mangyaring umalis sa aming bahay ngayon din."Ng matapos siyang magsalita, kinaladkad ng ilang bodyguard sa likod niya si Rodney palabas ng The Lodge.Nagbabala si Heidi, “Tandaan mo siya. Hindi ko na siya gusto sa The Lodge."Galit na galit si Rodney. "Aunty Heidi, huwag kang snob.""Snob ako?" Si Heidi ay nadala sa pagkagalit.Sa kabutihang palad, hindi nagtagal ay naalis si Rodney.Medyo natulala sina Freya at Ryan. Hindi nila inaasahan na magiging ganoon ang mga bagay.Si Nathan, na napahawak sa gitna, ay nakaramdam ng pinaka naiilang. "Bakit galit na galit ka sa isang bata?""Hindi mo ba narinig kung gaano siya sarcastic?" Galit na sinabi ni Heidi, "Sapat na ako sa kanya. Ang ginawa niya ay nagdulot ng napakaraming problema para sa amin, ngunit kailangan naming ayusin ang kanyang gulo. Bukod dito, ang
Dinala nina Freya at Ryan si Dani sa harap ng bakuran para mag almusal.Si Dani, na nasa yakap ni Ryan, ay tumingin sa paligid gamit ang malaki at maitim niyang mga mata.Walang kahihiyang sumama si Rodney. "Dani, ihahatid kita sa bahay ni Lola, okay?"Agad na napalingon si Dani. Pinulupot niya ang kanyang mga kamay sa leeg ni Ryan na para bang si Ryan ang kanyang biological father.Nagseselos si Rodney. “Ryan, ibalik mo sa akin ang anak ko. Ibinabalik ko siya sa dating tirahan, at ngayon lang sinang ayunan ni Freya.""Maaari mo siyang dalhin doon pagkatapos kong umalis para sa trabaho." Seryosong sabi ni Ryan, “Ayokong makipaghiwalay si Dani sa akin ngayon. Kung pilit ko siyang ibibigay sayo, iiyak siya. Hindi na siya ang sanggol na walang alam. Maaari na siyang gumulong, at mayroon siyang sariling mga opinyon. Naiintindihan mo ba?""Naiintindihan ko, at iyon ang dahilan kung bakit gusto kong makipag bonding sa kanya." Naiinip na sinabi ni Rodney, “Ryan, sinusubukan mong maging