Nagsimulang sumakit ang ulo ni Catherine.Wala pa nga siyang nagagawa, ngunit baldado na agad ang kanyang mga kanang-kamay. Ang mas malala pa roon, wala pa rin siyang nalalaman tungkol kay Rebecca.Hayaan na nga, haharapin niya na lang ang mga susunod na pangyayari.… Samantala, sa Hill Corporation.Higit isang oras nang naghihintay si Chance sa may pinto.Bigay-todo si Shaun sa kasalukuyan. Matapos bumagsak ng mga Campos, binili niya agad ang Campos Corporation, kaya’t alam na agad ng buong mundo ang kanyang pangalan.Nadapa man siya, sobrang bilis naman niyang nakabangon agad.Nag-iba na ang ihip ng hangin. Buong gabing sunod-sunod ang mga tawag mula sa mga kilalang pangalan sa industriya upang makakuha ng pagkakataong makatipon si Shaun, subalit karamihan sa kanila’y hindi rin sinagot.“Pinapapasok na po kayo ng Eldest Young Master, Mr. Ziegler.” Binuksan ni Hadley ang pinto at nagsalita.“Salamat.” Tungo ni Chance sabay pumasok.Katatapos lamang pirmahan at itabi ni Sha
“Masusunod agad. Aayusin ko na ang lahat.”… Kinaumagahan, natutulog pa rin si Shaun sa lounge ng kanyang opisina nang bigla nitong marinig ang tinig ni Hadley sa labas.“Natutulog pa ang Eldest Young Master…”“Alam ko, hindi ko siya gigisingin.”Nang marinig niya ang napakagandang boses na iyon, marahang bumukas ang pinto. Pumasok si Catherine suot-suot ang kanyang kulay pula na plaid dress. Sa isang balikat lamang ito nakasabit. Singputi ng gatas ang kanyang nakalabas na balikat, tunay na nakaakit. Nakaramdam ng pagliliyab sa kanyang kalooban si Shaun.“Ay, gising ka na pala.” Panandaliang tumigil si Catherine nang magkatagpo ang kanilang mga mata.“Ang aga mo yata?” Inayos ni Shaun ang kanyang bahagyang magulong buhok.“Narito ako upang makita… kung may itinatago ka nanamang magandang babae sa iyong office lounge… Ah.” Pagbibiro ni Catherine.Subalit bago pa man niya matapos ang kanyang sinasabi ay agad siyang niyakap ng malakas na lalaki. Mararamdamang nag-iinit ang dibdi
“Nagpakamatay?”Tumingin si Shaun sa mga mata ni Catherine. Nakita nito ang pagkagulat sa mga mata ng babae.“Papaano nangyari ‘yun?”“Inuntog niya ang kanyang sarili sa pader.” Mahina ang boses ng pulis. “Matinding pwersa rin ang ginamit niya. Malinaw na ayaw niya nang mabuhay. Namatay siya habang itatakbo siya sa ospital. Balak ko pa sana siyang tanungin upang makakuha pa ng mga lead, ngunit parang malabo na ngayon.”“May mga bumisita ba sa kanya bago siya nagpakamatay?” Pagdidiretso ni Shaun.“Mayroon. Isang babae. Joanne Holt.”Nanahimik si Shaun. Biglang naging malinaw sa kanya ang maraming bagay.“Balak naming tanungin ang babae.” ‘Ika ng pulis.“Sige.”Ibinaba ni Shaun ang kanyang telepono at nanahimik. May simangot sa kanyang mukha.Nagsuot naman ng damit si Catherine. Hindi niya inaasahang mangyayari ang kanyang narinig. “Kung mamamatay siya, mawawala na ang anumang lead na makapagtuturo kay Wesley.”“Kasalanan ko ‘to.” SInglamig ng yelo ang itsura ni Shaun. “Inisip
Napatunganga si Catherine ng sandali. Ng maintindihan niya ang kanyang ibig sabihin, namula siya at kinurot ang kanyang bewang ng malakas. “Bastos ka.”“Aray. Masakit ito. Titigil na ako na asarin ka.” Mabilis na dinikit siya nito sa kanyang braso at hinalikan ang kanyang tenga. “May sasabihin ako sayong balita. Tinalaga ko na si Elle bilang bagong master ng Liona. Sa hinaharap, maaari mo sabihan si Elle na magasikaso ng kahit anong gawain na meron ka. Kung sabagay, si Logan at Austin ay parehong injured at sila ay hindi makabawi sa maikling oras. Sa tingin ko… alam na ni Rebeca ang iyong kaliwa at kanang braso”Si Catherine ay sobrang naantig sa kanyang plano. Ang injury ni Logan at Austin ay pinoproblema niya, kaya ang kilos ni Shaun ay sagot sa kanyang pinaka malaking isyu. “Hindi ko inakala na si Elle ay magiging master ng Liona. Siya ay bata pa din at siya din ay babae…”“Ano ngayon kung babae siya? Huwag mong maliitin ang mga babae. Babae ka, pero mas matalino at mas rasyonal
"Oo. Hindi ako bumili ng kahit anong damit noong nagpunta ako sa Canberra, kaya inisip ko na bumili ng ilan." Naglalabas ng kaakit-akit na ngiti ang kulay asul na mata ni Matthew. "Nagkita tayo sa tamang oras. Ayos lang ba na konsultahin kita?"Sasagot pa lang sana si Catherine nang biglang lumapit ang clerk na may dalang brown na suit. "Miss Jones, ito ba ang suit na sinasabi mo?""Uh… Oo." Tumango si Catherine. "Maaari mo ba ako tulungan makakuha ng may mas malaking sukat?""Siyempre." Tumalikod ang clerk para palitan ito. Bago siya umalis, palihim niyang sinukat si Matthew."Bakit ka niya tinawag na Miss Jones?" Kumurap si Matthew habang nagtataka. "Hindi ba at ang apelyido mo ay Yule?""Pasensya na, ang apelyido ko talaga ay Jones." Ngumiti si Catherine. "Ang pangalan ko ay Catherine Jones.""Carrie… Hindi, Catherine. Sobra ka na. Sinabi ko sa iyo ang totoong pangalan ko at inisip na kaibigan kita, ngunit binigyan mo ako ng pekeng pangalan." May mapait na itsura si Matthew sa
"Hindi ba at sinabi mo na may maganda akong pananaw?" Nagtataka si Catherine. "At saka, may maganda kang pigura, at nasa tamang edad ka. Hindi mo kailangan magsuot ng madilim na kulay palagi. Dapat magsuot ng matingkad na damit ang mga binata."Pagkatalos ay kumuha siya ng mahigit sampung damit nang isahan.Ang mga damit sa tindahan ay bagay sa mga tao na kasing edad ni Matthew. Maaari siya magsuot ng puting vertical striped na damit ng naka pantalon, at maaari rin siya magsuot ng kulay sky blue na plaid shirt ng naka beige cropped na trousers.Kung may nakababata siyang kapatid, tiyak na dadamitan niya ito nang ganito.Gulat siyang pinanood ni Matthew. Ang mga damit na pinili niya ay ibang-iba mula sa karaniwan niyang sinusuot.Gusto niya ang kulay itim, ngunit hindi kumuha si Catherine ng kahit isang bagay na itim para sa kanya."Pasensya na, mukhang naparami ang napili ko. Maaari mo lang bilhin…""Lahat iyan." Naglabas si Matthew ng itim na card.Nagulat si Catherine. Naalal
“Pauwi na ako sa villa. ikaw naman? Kasama mo ba ang mga bata?" Ang namamaos na boses ni Shaun ay nanggaling sa kabilang dulo."Kumakain ako ng fondue kasama ang isang kaibigan." Pinisil ni Catherine ang kanyang ilong.“Sino?” Nagtatakang tanong ni Shaun, “Si Freya?”“Hindi, isang kasamahan sa kumpanya. Pumunta ka at samahan mo ang mga bata. Babalik ako kapag tapos na ako." Malabo namang tumango si Catherine. Hindi niya sinasadyang magsinungaling. Masyadong malakas ang selos ni Shaun.“Anong kasamahan? Lalaki o babae?”"Shaun Hill, tapos ka na ba?" Nagkunwaring galit si Catherine at sinabing, “Bakit ba ang dami mong tanong? Wala ka bang tiwala sa akin?”"Ganun ba kahirap sagutin ang tanong ko kung lalaki ba ito o babae?" malamig na tanong ni Shaun."Eh paano kung lalaki yun? Ito ay wala sa iyong negosyo. Kumakain lang ako kasama ng isang kaibigan." Ibinaba na ni Catherine ang telepono nang walang pagdadalawang isip.Sa tapat niya, mapaglarong tiningnan siya ni Matthew. "Ako ang
“Bata pa ako?” Natigilan si Matthew. “Hindi naman. Noong 16 anyos ako, ipinaubaya sa akin ng aking ama ang kanyang negosyo. Kailangan kong mag-aral at mamahala ng maraming negosyo tulad ng mga bangko at hotel.”Tumingin si Catherine sa labas ng bintana."Ano ang tinitignan mo?" Naguguluhan si Matthew."Tinitingnan ko kung may mga baka sa labas na nagtatapon." biro ni Catherine.Nawalan ng masabi si Matthew.Siya ay nagsasabi ng totoo, ngunit naisip niya na siya ay kalokohan.“Hindi ka naniniwala sa akin?”“Ang alam ko, noong 21 ako, araw-araw akong nakikipag-date at nag-aalala tungkol sa pag-ibig. Paano ako maniniwala sa iyo kung sasabihin mong pinamamahalaan mo ang napakaraming negosyo mula noong labing-anim ka?" Umiling si Catherine. “Ang mga taong kaedad mo ay nasa rurok ng iyong kabataan. Dapat nanliligaw ka, hindi kumikita.""Gusto mo bang magpakilala sa akin ng isang babae?" Biglang nagtaas ng kilay si Matthew."Gusto mo bang magpakilala sa akin ng isang babae?" Biglang
Ng ibaba ni Freya ang kanyang tingin, napagtanto niyang may nilagay na diamond necklace si Ryan sa kanyang leeg."Ikaw…""Ito ay isang regalo para sayo." Hinalikan siya ni Ryan sa noo. "Hindi pa kita nabibigyan ng regalo kahit na matagal na tayong nagde date.""Hindi iyan totoo. Lagi kang bumibili ng mga regalo ni Dani…”“Walang kwenta iyan. Ang pagbili ng mga regalo para sa aking anak na babae ay natural. Ang pagbili ng mga ito para sayo ay isang bagay din siyempre."Labis na naantig si Freya. Si Dani ay hindi anak ni Ryan, ngunit sinabi pa rin niya ang mga salitang iyon…Minahal niya talaga siya.Gayunpaman, siya ay napakahina at mahiyain."Kailan mo balak umalis? Ihahatid na kita sa bago mong tahanan," Sabi ni Ryan.“Balak ko lumipat bukas. Pupunta ang mga magulang ko sa Canberra kinabukasan. Magkakaroon tayo ng family dinner sa gabi."“Mm. Sasamantalahin ko ang pagkakataong manatili at kumain kapag pinapunta na kita, okay?" Hinawakan ni Ryan ang mukha niya at nagtanong.
Ibinaba ni Freya ang mga bagay na hawak niya. Lumingon siya at umikot sa baywang ni Ryan gamit ang dalawang kamay. "Walang tutulong dito. Kung patuloy akong mananatili dito, at patuloy kang... ganito, matutuklasan din tayo sa madaling panahon.""Tulad ng ano?" Ang malungkot na boses ni Ryan ay umalingawngaw mula sa kanyang leeg.“Basta... ganito. Gaya ng ginagawa mo ngayon." Namula si Freya. "Palagi kang naghahanap ng mga dahilan upang mapunta ako sa iyong lugar sa umaga o pumunta sa aking lugar pagkatapos ng trabaho sa gabi. May makakahanap na kakaiba sa madaling panahon. Kung lilipat ako, walang mga taong tumitingin sa bawat galaw namin. Magiging mas maginhawang mag date din sa labas."Ilang oras ding tinitigan ni Ryan si Freya. Siya ay napabuntong hininga. “Pero kailangan kong magtrabaho ng dagdag na oras ng madalas. Malalaman ng tatay ko kung hindi ako babalik pagkatapos ng trabaho. Kung madalas akong lumabas, maghihinala sila."“Huh?”Napakurap si Freya. "Anong gagawin natin?
...Sa parking lot sa ibaba.Nag thumbs up si Freya kay Catherine dahil sa paghanga. "President Jones, ang iyong dominanteng aura ay nag uumapaw ngayon lang. Napakasatisfying panoorin.”“Naiinis din ako kay Rodney. Hindi pa rin siya malinaw sa kanyang sitwasyon hanggang ngayon. Siya ay kumikilos na parang salamat sa kanya na nakuha namin ang Osher Corporation." Binuksan ni Catherine ang pinto ng kotse at pumasok."Tama iyan. Gusto niyang magpakita tayo ng respeto sa kanya? Sino siya sa tingin niya?"Isang harrumph ang pinakawalan ni Freya. Pagkasuot pa lang niya ng seatbelt ay tinawag siya ni Forrest. “Nakatakda na ang petsa ng paglipat sa villa. Sa susunod na Lunes na. Ang pamilya Lynch ay magkakaroon ng piging sa isang hotel at mag iimbita ng ilang kamag anak at kaibigan sa Canberra."Malapit na yan..." Nagulat si Freya."Diba sabi mo gusto mong umalis sa lalong madaling panahon? Kaya naman pinatrabaho ko ang mga contractor ng overtime. Ang pagsasaayos ay natapos na sa loob ng
Makalipas ang limang minuto, bumalik si Freya. Si Catherine at ang abogado ay tapos ng tingnan ang mga dokumento. "Walang problema. Pirmahan natin."Pagkatapos maglagay ng pirma nina Freya, Catherine, at Rodney, nagmamadaling sinabi ni Rodney, “Malaking araw ngayon. Payagan akong imbitahan kayong lahat na kumain sa malapit na restaurant. Kunin natin ito bilang isang pagdiriwang para sa tagumpay ng pagkuha ng Freycatheli—”“Sasamahan ka ni General Manager Hoffman mula sa aming kumpanya, President Snow. Si President Lynch at ako ay may ilang iba pang mahahalagang bagay na aasikasuhin mamaya." Magalang na tumanggi si Catherine ng hindi hinintay na matapos ni Rodney ang kanyang pangungusap."President Jones, ginagawa mo akong masama." Hindi masyadong maganda ang ekspresyon ni Rodney. "Dapat mong malaman na maraming mga lokal at overseas na kumpanya ang interesado sa pagkuha ng Osher Corporation. Gayunpaman, hindi ko sila pinansin. Unang pumasok sa isip ko si Freycatheli, at hindi ko sin
“Magaling iyan.”Naghiyawan ang lahat ng nasa meeting room.Sinabi ng tagapamahala ng departamento ng marketing, "Naisip pa namin na ang pagkuha ay tatagal ng ilang buwan. Hindi ako makapaniwala na makukumpleto sa loob ng isang linggo. Masyadong nakakagulat.""Ang Osher Corporation ay isang ginugol na puwersa. Ang paghawak ay magiging isang pag aaksaya lamang ng pera." Ngumiti ng mahina si Catherine. "Sige. Kapag matagumpay nating nakuha ang Osher Corporation, magkakaroon ng malaking pagbabago sa loob ng mga panloob na empleyado ng kumpanya. Syempre, tataas din ang katayuan ng Freycatheli sa Australia, kaya dapat maghanda ang marketing department. Ipaalam sa mga tagalabas ang tungkol sa pagkuha na ito, at linawin sa kanila na ang magiging boss ng Osher Corporation ay hindi na si Rodney kundi ang Freycatheli.""Pagkatapos ng acquisition, dapat bang tanggalin ang shop-in-shop ng Osher Corporation sa mga mall?""Hindi, ngunit baguhin ang lahat ng mga signage sa Freycatheli."“...”
Pagsakay ni Freya sa sasakyan ay nakonsensya pa rin siya.Ang pakiramdam ng pagiging malihim sa The Lodge ay tiyak na magpapahirap sa kanya sa kabaliwan maaga o huli.Hindi nagtagal, pinadalhan siya ni Ryan ng isang mensahe sa WhatsApp: [I miss you…]Halos itapon ni Freya ang phone niya sa message na iyon. Binabaliw siya nito.Pagkarating niya sa kumpanya, isang katulong ang nagdala ng bouquet sa kanya. "Manager Lynch, may nagpadala sayo ng bouquet."Ibinaba ni Freya ang test tube sa kanyang kamay, tinanggal ang kanyang gloves, at kinuha ang mga bulaklak na nakabalot sa pink na wrapping paper. Hindi lamang isang uri ng bulaklak ang naroroon. Sa katunayan, ang mga hydrangea, bellflower, tulips, at marami pang ibang uri ng magagandang bulaklak ay pinagsama sama. Ito ay napakarilag at mabango.May maliit na card sa bouquet. Binuksan ni Freya ang card, na nakasulat, "I miss you, my princess..."Wala siyang maisip na iba pang magsusulat ng ganoong katamis na salita maliban sa isang t
Laking gulat ni Freya kaya bumilis ang tibok ng puso niya. Napasilip siya sa pintuan ng kwarto. Ng mapagtanto niyang nakasara na ang pinto ay nakahinga siya ng maluwag.Gayunpaman, hindi siya ganap na komportable. Medyo kinakabahan pa rin siya.Paano kung biglang umakyat ang katulong?Paano kung…"Mangyaring manatiling nakatutok."Ang malalim at mahinang boses ni Ryan ay narinig mula sa kanilang manipis na mga labi.Hindi nakaimik si Freya. Paano siya mananatiling nakatutok?Palusot sila at nagmukha siyang magnanakaw.“Halika na. Na miss kita." Binigyan siya ni Ryan ng mahaba at malalim na halik habang kinulong ang mukha niya. Sa gitna ng mapusok na halik, paos ang boses ng lalaki na para bang may dumaan na kuryente sa kanya. Namamanhid ang buong katawan niya. “Na miss mo ba ako?”"...Bilisan mo."Hindi mapakali si Freya."Tinatanong kita kung na miss mo ba ako." Kinagat ni Ryan ang kanyang labi. "Kung hindi ka tapat sa akin, hindi kita bibitawan.""Namiss kita. Namiss kita
Matagal na rin simula nang makatanggap ng ganoong sampal si Heidi. Siya ay lumipad sa matinding galit. “Oo, problema ito ng iyong pamilya, pero si Freya ay aking goddaughter. Mangyaring umalis sa aming bahay ngayon din."Ng matapos siyang magsalita, kinaladkad ng ilang bodyguard sa likod niya si Rodney palabas ng The Lodge.Nagbabala si Heidi, “Tandaan mo siya. Hindi ko na siya gusto sa The Lodge."Galit na galit si Rodney. "Aunty Heidi, huwag kang snob.""Snob ako?" Si Heidi ay nadala sa pagkagalit.Sa kabutihang palad, hindi nagtagal ay naalis si Rodney.Medyo natulala sina Freya at Ryan. Hindi nila inaasahan na magiging ganoon ang mga bagay.Si Nathan, na napahawak sa gitna, ay nakaramdam ng pinaka naiilang. "Bakit galit na galit ka sa isang bata?""Hindi mo ba narinig kung gaano siya sarcastic?" Galit na sinabi ni Heidi, "Sapat na ako sa kanya. Ang ginawa niya ay nagdulot ng napakaraming problema para sa amin, ngunit kailangan naming ayusin ang kanyang gulo. Bukod dito, ang
Dinala nina Freya at Ryan si Dani sa harap ng bakuran para mag almusal.Si Dani, na nasa yakap ni Ryan, ay tumingin sa paligid gamit ang malaki at maitim niyang mga mata.Walang kahihiyang sumama si Rodney. "Dani, ihahatid kita sa bahay ni Lola, okay?"Agad na napalingon si Dani. Pinulupot niya ang kanyang mga kamay sa leeg ni Ryan na para bang si Ryan ang kanyang biological father.Nagseselos si Rodney. “Ryan, ibalik mo sa akin ang anak ko. Ibinabalik ko siya sa dating tirahan, at ngayon lang sinang ayunan ni Freya.""Maaari mo siyang dalhin doon pagkatapos kong umalis para sa trabaho." Seryosong sabi ni Ryan, “Ayokong makipaghiwalay si Dani sa akin ngayon. Kung pilit ko siyang ibibigay sayo, iiyak siya. Hindi na siya ang sanggol na walang alam. Maaari na siyang gumulong, at mayroon siyang sariling mga opinyon. Naiintindihan mo ba?""Naiintindihan ko, at iyon ang dahilan kung bakit gusto kong makipag bonding sa kanya." Naiinip na sinabi ni Rodney, “Ryan, sinusubukan mong maging