“Hindi mo naiintindihan, ‘no? Hindi tayo basta-basta pakakawalan ng mga Snow, at hindi rin nila palalampasin ang mga Shelby. Isa pa… pag-uusapan natin ito kapag nakalaya na si Patrick. Ang pinag-aalala ko sa ngayon ay hindi siya basta-basta hahayaan ng mga Snow.” Buntong-hininga ni Mr. Jackson.Nanigas naman si Mrs. Jackson....Sa tahanan ng mga Snow.Katatapos lamang kumain ni Freya ng hapunan nang nakatanggap ng tawag si Jessica. Ibinalita nito kay Nathan ang kanyang narinig. “Tito, naaresto na po si Patrick Jackson.”“Hm.” Sumimangot si Nathan habang iniinom ang kanyang tsaa. “Kumusta ang sitwasyon sa mga Kramer?”“Sinasabi nilang may sakit daw si Minister Kramer at hindi siya tumatanggap ng mga guest. Ilang araw daw siyang hindi papasok.” Mahinang sinabi ni Jessica. “Pihado ko’y magpapakatino muna siya dahil nasa hindi siya magandang sitwasyon sa ngayon.”“Magpapakatino muna tapos lilitaw na lang muli para pasakiting muli ang aking ulo?” Tumingin si Nathan kay Ryan. “Hahaya
“Mukha ba akong masaya?” Tila’y nalilito ang itsura ni Rodney. “Hindi kaya.”“...”Suminghal na lamang si Chester. Punong-puno ng pride ang mukha ng lalaki, ngunit siya mismo’y hindi ito napansin.“Pakiramdam ko lang kasi… alam mo ‘yun, na gugustuhin ding magpakasal ng mga tao. Kahit na hindi ko pakasalan si Freya, patuloy lamang ang pagse-set up ng mga blind date ni mama para sa akin. At least anak ko ‘yung dinadala ni Freya. Maganda siya at talented. Gustong-gusto rin siya ng pamilya ko kaya’t ideal siyang marriage partner.” Sagot ni Rodney matapos niya itong pag-isipan nang mabuti.“Congratulation kung gayon, ngunit marahil ay kung hindi dahil sa insidenteng ito, hindi ka siguro pakakasalan ni Freya.” Ngiti ni Chester. “Siya pa yata ang talo rito.”“‘No sinasabi mo diyan? Hindi na rin ako masama.”Katatapos lamang magsalita ni Rodney nang bumukas ang pinto ng silid. Pumasok si Shaun habang nakapamulsa ang kanyang mga kamay. “Ano’ng pinag-uusapan niyo? Dalian na natin at gusto
Namula ng kaunti si Catherine sa kawalang hiyaan ng lalaki. "Sina Freya at Rodney ay babalik na sa Melbourne bukas. Plano kong sumama sa kanila pabalik. Kaarawan bukas ng grandmother ko, kaya gusto kong pumunta at magbigay pugay sa kanya.""Bakit hindi mo sinabi sakin nang mas maaga?" Sumimangot si Shaun. "Naayos na ni Hadley ang itinerary ko sa susunod na dalawang araw…""Ayos lang. Kaya kong bumalik mag-isa. Sasamahan ako ni Freya…" Inaliw ni Catherine ang lalaki."Siya ay siya, at ako'y ako. Magkaiba 'yun. Bukod pa rito, grandmother natin 'yun. Syempre, dapat samahan kita." Binaon ni Shaun ang kanyang mukha sa leeg ng babae."Ahem. Pwede bang pansinin mo ang kapaligiran mo? May dalawang inosenteng bata rito." Ipinatong ni Suzie ang kanyang mga kamay sa baywang niya.Sumimangot si Lucas. "Sinasakop mo na lahat ng oras ni Mommy. Sa wakas ay may free time na siya ngayong araw, pero gusto mong kumapit ulit sa kanya. Pwede mo ba siyang ihati ng kaunti samin?""Oo," reklamo ni Suzie
Dumating na sina Rodney at Freya. Nang makita nila si Catherine, agad na lumapit si freya para hawakan ang kamay ng babae. “Cathy! Dahil kasama ka, ang pagbalik sa Melbourne ay hindi magiging sobrang boring ngayon. Manatili ka sa bahay namin ngayong gabi.”“Oh, sige. Wala rin naman akong matutuluyan sa Melbourne.” Ngumiti si Catherine.“Bantayan mo ang asawa ko,” Tumingin si Shaun kay Rodney at sinabihan ang lalaki.“Ako ang bahala. Pero pagdating sa asawa mo, mukhang mas babantayan niya pa ‘ko,” Sabi ni Rodney sa mahinang boses, “Sa totoo lang, bakit ka pumayag na sumama si Catherine samin?”“Hindi mo siya tinatanggap?” Hindi masaya si Shaun. “Karangalan mo na sasama siya sayo.”Nagalit si Rodney. “Tama na. Si Catherine ay kayamanan sa puso mo, pero hindi sa akin. Hindi mo ba alam na siya ang third wheel dito? Plinano ko na… gamitin ang oportunidad na ito para mas lalo kaming magkakilala ni Freya. Baka pwede kaming…”Tumigil siya habang ang gwapo niyang mukha ay bahagyang namula
Malalim na sumimangot si Catherine.Nagsumikap siya nang sobra para mapakulong sina Jeffery Jones at Sally Lennon.Sa hindi inaasahan, lalaya sila bago pa lumipas ang apat na taon.Walang kayang tumanggap ng ganitong bagay.“Ano ang mga kontribusyon nila?” Mausisang nagtanong si Catherine.“Hindi ako sigirado.” Umiling si Forrest.Kumunot ang kilay ni Catherine. “Hindi ko maintindihan. Anong kontribusyon ang magreremit ng mahigit 20 taon ng sentensya sa kulungan? Iniisip ko kung… may kinalaman ito kay Rebecca.”Nagulat si Freya. “Suspetya mo na nagbabalik na siya? Imposible ‘yan. Matapos makulong ni Jeffery at ng asawa niya, lumayas si Rebecca na walang pakialam sa mga magulang niya at hindi pa bumabalik. Ang ganung klaseng tao ay talagang walang konsensya.”“Hindi ko alam, pero ang Australia ay tahanan niya. Normal lang para sa kanya na bumalik.” Nagbuntong hininga si Catherine.“Pero may abilidad ba siya para iligtas si Jeffery at ang asawa nito?”“Matagal na siyang nagtata
Sabi ng isang shop owner sa kanya, "Bakit hindi ka tumingin sa alley? Mayroong ilang shops dun. Siguro ang taong iyon ay hindi pa nakakapunta ron."Tumango si Catherine. Hindi pa rin siya pamilyar sa Melbourne.Bihirang pumunta ang mga tao sa alley na iyon. Mayroon lamang iilan na matatandang nandun na pinananatili ang kanilang mga negosyo sa nga dilapidated stores.Hindi pa siya nakakalayo papasok nang makakita siya ng lalaki na nakaitim na T-shirt na pinalilibutan ng maraming hooligans."Hey, kid. Mukhang mayaman ka. Nakita ko na binili mo lahat ng wreaths sa lugar na ‘to. Marami ka sigurong pera, eh?" Ngumiti ang pinuno at winagayway ang pamalo sa kanyang mga kamay. "Iwan mo ang relo at pitaka at pakakawalan ka namin.""Ang relong ito ay bigay sa akin ng dad ko. Mahal ito. Hindi ko ito pwedeng ibigay sayo." Tumanggi ang lalaki. Mayroon siyang accent, at ang pronunciation niya ay hindi accurate.Inangat ni Catherine ang kanyang mga kilay. Masasabi niya agad mula sa boses ng lal
”Tama na. Sinusubukan niyo magnakaw sa isang dayuhan sa tirik na araw? Huwag mong ipahiya ang mga tao natin.” Tinulak ni Catherine ang kamay ni Matthew at dahan-dahan na lumapit, inagaw ang kahoy na tabla sa mga kamay ng mga ruffians at sinipa sila palayo.Ang mga matalas na kilos na iyon ang nagdulot na matigilan si Matthew.Maganda na siya at matangkad, pero kapag lumalaban siya, naglalabas siya ng magiting na aura. Kahit pa nakikipaglaban ang babae, ang eksena ay mas lalong nagmumukha na isang art form na dapat pahalagahan.Gamit ang matalas na mga mata ni Matthew, madali para sa kanya na sabihin na ang skills ng babae ay magara lamang at hindi practikal.Ang mas lalo pang naggulat sa kanya na ang babaeng ito ay talagang binali ang mga braso ng mga ruffians na ‘yun. Ang pamamaraan niya ay malinis at matalas.“Ang mga taong kagaya niyo ay patuloy na nagnanakaw matapos kayong mahuli at makulong sa loob ng isang araw. Mas mainam na baliin nalang ang mga braso niyo at hayaan kayong
”... Ang pangalan ko ay Hera Imm.” Ngumiti si Catherine at umalis.Natulala si Matthew ng ilang segundo. Hera Imm. Heroine?Kakaiba.Uamlis na siya sa lugar. Pagkatapos niya pumasok sa kotse niya, nakatanggap siya ng tawag mula kay Sheryl. “Ikaw na makulit ka, palihim ka bang tumakas papunta sa Australia?”“Mom, nakarating na ako ng Melbourne kagabi.” Tumawa ng marahan si Matthew. “Hindi ko ba nasabi sa iyo na gusto ko bisitahin ang bayan na kinalakihan mo? Kapag natapos ko na ang mga inaayos ko, maaari na kayo bumalik ni Dad. Nagpunta ako kala Uncle at Aunty kaninang umaga at tinanong sila kung nasaan ang mga puntod nila Grandpa at Grandma. Plano ko na puntahan ito mamaya at magbigay respeto.”Nang narinig ni Sheryl ang sinabi niya, nakalimutan na niya ito pagalitan at tinanong siya pagkatapos ng ilang saglit ng katahimikan, “Mabuti ba ang kalagayan ng uncle at aunty mo?”“Hindi masyado. Nakakulong sila sa bilangguan ng ilang taon at mukhang tumanda sila, ngunit medyo kahawig mo
Ng ibaba ni Freya ang kanyang tingin, napagtanto niyang may nilagay na diamond necklace si Ryan sa kanyang leeg."Ikaw…""Ito ay isang regalo para sayo." Hinalikan siya ni Ryan sa noo. "Hindi pa kita nabibigyan ng regalo kahit na matagal na tayong nagde date.""Hindi iyan totoo. Lagi kang bumibili ng mga regalo ni Dani…”“Walang kwenta iyan. Ang pagbili ng mga regalo para sa aking anak na babae ay natural. Ang pagbili ng mga ito para sayo ay isang bagay din siyempre."Labis na naantig si Freya. Si Dani ay hindi anak ni Ryan, ngunit sinabi pa rin niya ang mga salitang iyon…Minahal niya talaga siya.Gayunpaman, siya ay napakahina at mahiyain."Kailan mo balak umalis? Ihahatid na kita sa bago mong tahanan," Sabi ni Ryan.“Balak ko lumipat bukas. Pupunta ang mga magulang ko sa Canberra kinabukasan. Magkakaroon tayo ng family dinner sa gabi."“Mm. Sasamantalahin ko ang pagkakataong manatili at kumain kapag pinapunta na kita, okay?" Hinawakan ni Ryan ang mukha niya at nagtanong.
Ibinaba ni Freya ang mga bagay na hawak niya. Lumingon siya at umikot sa baywang ni Ryan gamit ang dalawang kamay. "Walang tutulong dito. Kung patuloy akong mananatili dito, at patuloy kang... ganito, matutuklasan din tayo sa madaling panahon.""Tulad ng ano?" Ang malungkot na boses ni Ryan ay umalingawngaw mula sa kanyang leeg.“Basta... ganito. Gaya ng ginagawa mo ngayon." Namula si Freya. "Palagi kang naghahanap ng mga dahilan upang mapunta ako sa iyong lugar sa umaga o pumunta sa aking lugar pagkatapos ng trabaho sa gabi. May makakahanap na kakaiba sa madaling panahon. Kung lilipat ako, walang mga taong tumitingin sa bawat galaw namin. Magiging mas maginhawang mag date din sa labas."Ilang oras ding tinitigan ni Ryan si Freya. Siya ay napabuntong hininga. “Pero kailangan kong magtrabaho ng dagdag na oras ng madalas. Malalaman ng tatay ko kung hindi ako babalik pagkatapos ng trabaho. Kung madalas akong lumabas, maghihinala sila."“Huh?”Napakurap si Freya. "Anong gagawin natin?
...Sa parking lot sa ibaba.Nag thumbs up si Freya kay Catherine dahil sa paghanga. "President Jones, ang iyong dominanteng aura ay nag uumapaw ngayon lang. Napakasatisfying panoorin.”“Naiinis din ako kay Rodney. Hindi pa rin siya malinaw sa kanyang sitwasyon hanggang ngayon. Siya ay kumikilos na parang salamat sa kanya na nakuha namin ang Osher Corporation." Binuksan ni Catherine ang pinto ng kotse at pumasok."Tama iyan. Gusto niyang magpakita tayo ng respeto sa kanya? Sino siya sa tingin niya?"Isang harrumph ang pinakawalan ni Freya. Pagkasuot pa lang niya ng seatbelt ay tinawag siya ni Forrest. “Nakatakda na ang petsa ng paglipat sa villa. Sa susunod na Lunes na. Ang pamilya Lynch ay magkakaroon ng piging sa isang hotel at mag iimbita ng ilang kamag anak at kaibigan sa Canberra."Malapit na yan..." Nagulat si Freya."Diba sabi mo gusto mong umalis sa lalong madaling panahon? Kaya naman pinatrabaho ko ang mga contractor ng overtime. Ang pagsasaayos ay natapos na sa loob ng
Makalipas ang limang minuto, bumalik si Freya. Si Catherine at ang abogado ay tapos ng tingnan ang mga dokumento. "Walang problema. Pirmahan natin."Pagkatapos maglagay ng pirma nina Freya, Catherine, at Rodney, nagmamadaling sinabi ni Rodney, “Malaking araw ngayon. Payagan akong imbitahan kayong lahat na kumain sa malapit na restaurant. Kunin natin ito bilang isang pagdiriwang para sa tagumpay ng pagkuha ng Freycatheli—”“Sasamahan ka ni General Manager Hoffman mula sa aming kumpanya, President Snow. Si President Lynch at ako ay may ilang iba pang mahahalagang bagay na aasikasuhin mamaya." Magalang na tumanggi si Catherine ng hindi hinintay na matapos ni Rodney ang kanyang pangungusap."President Jones, ginagawa mo akong masama." Hindi masyadong maganda ang ekspresyon ni Rodney. "Dapat mong malaman na maraming mga lokal at overseas na kumpanya ang interesado sa pagkuha ng Osher Corporation. Gayunpaman, hindi ko sila pinansin. Unang pumasok sa isip ko si Freycatheli, at hindi ko sin
“Magaling iyan.”Naghiyawan ang lahat ng nasa meeting room.Sinabi ng tagapamahala ng departamento ng marketing, "Naisip pa namin na ang pagkuha ay tatagal ng ilang buwan. Hindi ako makapaniwala na makukumpleto sa loob ng isang linggo. Masyadong nakakagulat.""Ang Osher Corporation ay isang ginugol na puwersa. Ang paghawak ay magiging isang pag aaksaya lamang ng pera." Ngumiti ng mahina si Catherine. "Sige. Kapag matagumpay nating nakuha ang Osher Corporation, magkakaroon ng malaking pagbabago sa loob ng mga panloob na empleyado ng kumpanya. Syempre, tataas din ang katayuan ng Freycatheli sa Australia, kaya dapat maghanda ang marketing department. Ipaalam sa mga tagalabas ang tungkol sa pagkuha na ito, at linawin sa kanila na ang magiging boss ng Osher Corporation ay hindi na si Rodney kundi ang Freycatheli.""Pagkatapos ng acquisition, dapat bang tanggalin ang shop-in-shop ng Osher Corporation sa mga mall?""Hindi, ngunit baguhin ang lahat ng mga signage sa Freycatheli."“...”
Pagsakay ni Freya sa sasakyan ay nakonsensya pa rin siya.Ang pakiramdam ng pagiging malihim sa The Lodge ay tiyak na magpapahirap sa kanya sa kabaliwan maaga o huli.Hindi nagtagal, pinadalhan siya ni Ryan ng isang mensahe sa WhatsApp: [I miss you…]Halos itapon ni Freya ang phone niya sa message na iyon. Binabaliw siya nito.Pagkarating niya sa kumpanya, isang katulong ang nagdala ng bouquet sa kanya. "Manager Lynch, may nagpadala sayo ng bouquet."Ibinaba ni Freya ang test tube sa kanyang kamay, tinanggal ang kanyang gloves, at kinuha ang mga bulaklak na nakabalot sa pink na wrapping paper. Hindi lamang isang uri ng bulaklak ang naroroon. Sa katunayan, ang mga hydrangea, bellflower, tulips, at marami pang ibang uri ng magagandang bulaklak ay pinagsama sama. Ito ay napakarilag at mabango.May maliit na card sa bouquet. Binuksan ni Freya ang card, na nakasulat, "I miss you, my princess..."Wala siyang maisip na iba pang magsusulat ng ganoong katamis na salita maliban sa isang t
Laking gulat ni Freya kaya bumilis ang tibok ng puso niya. Napasilip siya sa pintuan ng kwarto. Ng mapagtanto niyang nakasara na ang pinto ay nakahinga siya ng maluwag.Gayunpaman, hindi siya ganap na komportable. Medyo kinakabahan pa rin siya.Paano kung biglang umakyat ang katulong?Paano kung…"Mangyaring manatiling nakatutok."Ang malalim at mahinang boses ni Ryan ay narinig mula sa kanilang manipis na mga labi.Hindi nakaimik si Freya. Paano siya mananatiling nakatutok?Palusot sila at nagmukha siyang magnanakaw.“Halika na. Na miss kita." Binigyan siya ni Ryan ng mahaba at malalim na halik habang kinulong ang mukha niya. Sa gitna ng mapusok na halik, paos ang boses ng lalaki na para bang may dumaan na kuryente sa kanya. Namamanhid ang buong katawan niya. “Na miss mo ba ako?”"...Bilisan mo."Hindi mapakali si Freya."Tinatanong kita kung na miss mo ba ako." Kinagat ni Ryan ang kanyang labi. "Kung hindi ka tapat sa akin, hindi kita bibitawan.""Namiss kita. Namiss kita
Matagal na rin simula nang makatanggap ng ganoong sampal si Heidi. Siya ay lumipad sa matinding galit. “Oo, problema ito ng iyong pamilya, pero si Freya ay aking goddaughter. Mangyaring umalis sa aming bahay ngayon din."Ng matapos siyang magsalita, kinaladkad ng ilang bodyguard sa likod niya si Rodney palabas ng The Lodge.Nagbabala si Heidi, “Tandaan mo siya. Hindi ko na siya gusto sa The Lodge."Galit na galit si Rodney. "Aunty Heidi, huwag kang snob.""Snob ako?" Si Heidi ay nadala sa pagkagalit.Sa kabutihang palad, hindi nagtagal ay naalis si Rodney.Medyo natulala sina Freya at Ryan. Hindi nila inaasahan na magiging ganoon ang mga bagay.Si Nathan, na napahawak sa gitna, ay nakaramdam ng pinaka naiilang. "Bakit galit na galit ka sa isang bata?""Hindi mo ba narinig kung gaano siya sarcastic?" Galit na sinabi ni Heidi, "Sapat na ako sa kanya. Ang ginawa niya ay nagdulot ng napakaraming problema para sa amin, ngunit kailangan naming ayusin ang kanyang gulo. Bukod dito, ang
Dinala nina Freya at Ryan si Dani sa harap ng bakuran para mag almusal.Si Dani, na nasa yakap ni Ryan, ay tumingin sa paligid gamit ang malaki at maitim niyang mga mata.Walang kahihiyang sumama si Rodney. "Dani, ihahatid kita sa bahay ni Lola, okay?"Agad na napalingon si Dani. Pinulupot niya ang kanyang mga kamay sa leeg ni Ryan na para bang si Ryan ang kanyang biological father.Nagseselos si Rodney. “Ryan, ibalik mo sa akin ang anak ko. Ibinabalik ko siya sa dating tirahan, at ngayon lang sinang ayunan ni Freya.""Maaari mo siyang dalhin doon pagkatapos kong umalis para sa trabaho." Seryosong sabi ni Ryan, “Ayokong makipaghiwalay si Dani sa akin ngayon. Kung pilit ko siyang ibibigay sayo, iiyak siya. Hindi na siya ang sanggol na walang alam. Maaari na siyang gumulong, at mayroon siyang sariling mga opinyon. Naiintindihan mo ba?""Naiintindihan ko, at iyon ang dahilan kung bakit gusto kong makipag bonding sa kanya." Naiinip na sinabi ni Rodney, “Ryan, sinusubukan mong maging