”Okay, huwag mo na siya galitin. Hindi rin maganda ang pakiramdam niya.”Tinulungan ni Chester si Rodney nang nakita niya ang nalulungkot na itsura nito. “At saka, niloko ka ni Sarah ng mahigit na sampung taon. Sa kabutihang palad, hindi pa ginagastusan ni Rodney si Sarah.”“...”Ang malamig na mata ni Shaun ay tumingin sa kanila. Tinutulungan ba siya ni Chester o kumakampi ito kay Rodney.Ngumiti si Chester at nagkibit balikat.Biglang tumingala si Rodney at emosyonal na sinabi, “Chester, lumuwag ang pakiramdam ko sa sinabi mo. Kahit na naloko ang nararamdaman at puso ko, buti na lang may pera pa rin ako. Sa mga araw na ito, hindi ako makaisip at pakiramdam ko ay wala nang kwenta mabuhay pa. Ngunit pakiramdam ko ngayon ay swerte ako kung ikukumpara sa ibang tao. Dapat ako makuntento.”“Maayos na ganyan ka mag-isip.” Nagbuntong hininga si Chester. “Kung iisipin talaga natin, tayong tatlo ang mga tanga. Pinaglaruan tayo ni Sarah.”“Oo.” Mapait na bumaba ang tingin ni Rodney. “Par
”Huh? Nagkablikan na kayo?” Nagulat si Rodney.“Oo.” Nanlilisik ang mata ni Shaun. “Umaasa ako na mas maging magalang ka kay Cathy. Wala siyang utang sa iyo, o kahit kay Sarah ng kahit ano. Hindi rin ako magiging responsable kay Sarah. Dati, hindi ko tinulungan si Cathy noong pinupuntirya niyo siya, na naging dahilan upang lumaki ang distansya sa pagitan namin. Iyon ang pinakamalaking pagkakamali ko. Sa susunod, gugulpihin kita mismo.”Muntik na dumura si Rodney ng dugo. “Andito ka ba para bumisita sa pasyente o takutin ako? Sino ba ang mas nakakakilala sa iyo ng mas matagal? Hindi mo ba narinig ang kasabihan na ‘bros before h*es’?”“Pinili ko dati ang mga kaibigan ko. Bilang resulta, nabuhay ang mga anak ko ng walang tatay. Muntik na ako mawalan ng dalawang mapagmahal na anak at isang perpektong pamilya. Hindi ko na iyon hahayaan mangyari sa susunod.”Huminto si Shaun at iniba ang paksa. “At saka… si Cathy ay sobrang talino, kalmado, at matalas. Alam niya kung paano makilala ang m
”Tandaan mo ang sinabi ko ngayong araw at maging magalang ka sa hipag mo sa susunod.”Ngumiti si Shaun at umalis na.Gusto umiyak ni Rodney. Siya ang pasyente ngunit siya ang tinatakot ng ibang tao. Sobra na iyon....Dali-daling nagmaneho si Shaun sa Hudson Corporation.Naghihintay na si Catherine sa ibaba kanina pa.Pagpasok ni Catherine sa pinto, ang mukha niya ay walang ekspresyon at malinaw na hindi maganda ang mood niya. “Shaun Hill, pinaghintay mo ako na mahigit limang minuto.”Sa totoo lang, may pasensya siya para maghintay. Gayon pa man, kakabalikan pa lang nila ni Shaun ngunit pinaghihintay na agad siya nito. Pakiramdam niya ay hindi na siya nito pinapahalagahan sa saglit na sumangayon siya makipagbalikan dito."Cathy, huwag ka magalit. Kasalanan ko ito." Mabilis na humingi ng tawad si Shaun. "Kakagaling ko lang mula sa ospital ng pamilyang Jewell. Palagi may traffic jam malapit sa ospital.""Bakit ka nagpunta sa ospital?" Nagbago ng kaunti ang ekspresyon ni Catherin
Ngunit… kailangan pa rin ng bata ng ama," Naglakas loob si Shaun at maingat na sinabi."Depende iyon sa kung anong klase siya na tatay. Kung siya ay isang tatay na puro basura ang laman ng utak, hindi kailangan ng bata na mapalaki ng tatay na katulad niya. Masasaktan lang ang bata." Hindi sumangayon si Catherine.Natahimik si Shaun.Pakiramdam niya ay hindi makakabalik si Rodney sa pamilyang Snow sa nalalapit na panahon....Nagmaneho si Shaun ng kotse ng medyo matagal.Napagtanto ni Catherine na sadyang nagmamaneho si Shaun paikot ng siyudad. Pagkatapos ng ilang saglit, bumilis siya at dali-dali tumungo sa esplanade."Kanino mo ako dadalhin? Sobrang misteryoso mo, at natatakot ka rin masundan.""Sobrang talino mo, Cathy," Pinuri siya ni Shaun. "Malalaman mo namaya. Hindi ko sasabihin sa iyo ngayon."Tinignan ni Catherine kung gaano kamisteryoso si Shaun at hindi na nagtanong pa.Makalipas ang 50 na minuto, nagmaneho sila papunta sa isang villa. Kahit na hindi katabi ng villa
“Isa kang matalinong babae.” Tinignan siya ni Brennan at biglang sinabi, “Mas matalino ka pa kaysa sa akin noong kapanahunan ko. Mas magaling kayo ni Shaun kaysa sa akin.”Minsan na siyang naipatumba ni Mason ngunit inabot siya ng higit dalawampung taon bago pa man siya makabalik muli.Nalinlang pa siya ni Mason na isiping hindi niya anak si Liam.Ito ang naging hudyat upang mag-away at kamuhian ng magkapatid na Shaun at Liam ang isa’t isang sa loob ng ilang taon. At sa puntong iyon… wala na si Liam.Alam ni Catherine na si Liam ang iniisip ni Brennan kaya’t nalungkot ito. “Uncle, ‘wag niyo pong masaydong sisihin ang inyong sarili. Hindi niyo ito kasalanan.”“Oo.” Tumungo si Brennan. “Mas matalino ka sa akin, kaya’t napamulat mo ang mga mata ni Shaun. Tama lamang na nagkabati kayong dalawa. Kailangan kayo ng inyong mga anak.”“Oo, oo, oo, mas maswerte na kami ni Catherine kaysa sa’yo. Tama na ‘yan. Tara na kumain na tayo.” Pagpuputol ni Shaun habang hinain niya ang mga pagkain.
“Hindi ah. Kung tutuusin, nangyari iyon ng dakong 11:28 ng gabi kagabi.” Pagtatama ni Shaun.Ikinagalit ni Catherine ang sinabi ng lalaki.Hindi maipaliwanag ang ngiti sa mga labi ni Brennan habang pinanonood na magtalo na parang mga bata ang dalawa.Noong unang panahon, gayon din sila magtalo ni Lea. Ngunit bata pa sila noon at hindi pa nila alam kung paano nila pahahalagahan ang isa’t isa.Pagkatapos ng napakaraming taon, mag-isa at nalulumbay pa rin sila.“Sandali lang.”Biglang tumayo si Brennan at umakyat.Makalipas ang tatlong minuto ay bumalik ito hawak-hawak ang isang envelope na kanya ring inabot kay Catherine.Kinuha ito ni Catherine at binuksan. Tumambad sa kanya ang title deed at ang real estate certificate ng Hill Manor kasama ang ilang pirasong mga susi.Natigilan si Catherine sa gulat. “Kayo ho ang bumili ng Hill Manor?”“Ito ang una nating pagkikita, kaya’t ibibigay ko na sa’yo ang manor.” Ngiti ni Brennan. “Isipin mo na lamang na regalo ko iyan para sa kaaraw
Bumuntong-hininga si Catherine.Totoong maraming nagawang mali si Lea.Kasal na ito noon, kaya’t natuto sana itong dumistansya mula kay Mason. Upang sa gayon ay hindi sila palaging nagtatalo ni Brennan.Sa pagitan ng dalawang nasa relasyon, habang mas nag-aalala sila para sa isa’t isa, mas numinipis ang kanilang tiwala sa isa’t isa.Gayon kasi ang nangyari sa pagitan niya at ni Shaun.Subalit hindi tulad nina Lea at Brennan, hindi nakipagtalik o nagkaroon ng anak si Shaun kay Sarah—ni hindi nga sila kinasal. Dahil kung gayo’y hindi talaga siya makikipagbalikan sa lalaki.“Alam ba ng iyong inang anak din ni Brennan si Liam?” Tanong ni Catherine.Umiling lamang si Shaun. “Hindi ko na rin sinabi. Natatakot ako na baka hindi niya kayanin ang matinding pagkagulat.”Bukod sa pagpapakasal sa isang katulad ni Mason, marahil ay hindi kakayanin ni Lea ang kanyang emosyon kapag nalaman pa niyang hindi kay Mason ang anak na iniluwal niya noong taong iyon.“Oo, wala na si Liam. Kapag sinab
Tinignan ni Catherine ang pilit na ngiti ng lalaki ay nagkaroon siya ng udyok na hampasin ito.“Cathy, pahalagahan natin ang mga nangyayari ngayon, kaya’t samahan ako pabalik sa bahay ngayong gabi…”“At iyon nga, pakihatid ako sa mga Yule.” Pagpuputol ni Catherine. “Hindi pa ako hiwalay, kaya’t hindi nararapat na manatili ako sa mga Hill araw-araw. Isa pa, hindi naman ako kasal sa’yo?”Natahimik si Shaun ng mga ilang sandali. “Kung gayo’y ako na lamang ang mananatili sa mga Yule.”“Gusto mo bang maputulan ng binti?” Hindi nagdadalawang-isip si Catherine na gagawin iyon ng kanyang ama. “Bagama’t ayaw ni Papa kay Wesley, mas matagal ka na niyang hindi gusto.”“Kung gayo’y… kailan kita makakatabi sa pagtulog?” Nalulumbay na tanong ni Shaun. Tila ba’y isa siya sa mga aleng nagrereklamo sa isang palengke.Namula si Catherine sa pagiging direkta ng lalaki. “Gusto mo bang bawiin ko ang aking desisyon? Kababati lang natin kagabi ngunit gusto mo na agad akong makatabi sa pagtulog. Pasensy
Ng ibaba ni Freya ang kanyang tingin, napagtanto niyang may nilagay na diamond necklace si Ryan sa kanyang leeg."Ikaw…""Ito ay isang regalo para sayo." Hinalikan siya ni Ryan sa noo. "Hindi pa kita nabibigyan ng regalo kahit na matagal na tayong nagde date.""Hindi iyan totoo. Lagi kang bumibili ng mga regalo ni Dani…”“Walang kwenta iyan. Ang pagbili ng mga regalo para sa aking anak na babae ay natural. Ang pagbili ng mga ito para sayo ay isang bagay din siyempre."Labis na naantig si Freya. Si Dani ay hindi anak ni Ryan, ngunit sinabi pa rin niya ang mga salitang iyon…Minahal niya talaga siya.Gayunpaman, siya ay napakahina at mahiyain."Kailan mo balak umalis? Ihahatid na kita sa bago mong tahanan," Sabi ni Ryan.“Balak ko lumipat bukas. Pupunta ang mga magulang ko sa Canberra kinabukasan. Magkakaroon tayo ng family dinner sa gabi."“Mm. Sasamantalahin ko ang pagkakataong manatili at kumain kapag pinapunta na kita, okay?" Hinawakan ni Ryan ang mukha niya at nagtanong.
Ibinaba ni Freya ang mga bagay na hawak niya. Lumingon siya at umikot sa baywang ni Ryan gamit ang dalawang kamay. "Walang tutulong dito. Kung patuloy akong mananatili dito, at patuloy kang... ganito, matutuklasan din tayo sa madaling panahon.""Tulad ng ano?" Ang malungkot na boses ni Ryan ay umalingawngaw mula sa kanyang leeg.“Basta... ganito. Gaya ng ginagawa mo ngayon." Namula si Freya. "Palagi kang naghahanap ng mga dahilan upang mapunta ako sa iyong lugar sa umaga o pumunta sa aking lugar pagkatapos ng trabaho sa gabi. May makakahanap na kakaiba sa madaling panahon. Kung lilipat ako, walang mga taong tumitingin sa bawat galaw namin. Magiging mas maginhawang mag date din sa labas."Ilang oras ding tinitigan ni Ryan si Freya. Siya ay napabuntong hininga. “Pero kailangan kong magtrabaho ng dagdag na oras ng madalas. Malalaman ng tatay ko kung hindi ako babalik pagkatapos ng trabaho. Kung madalas akong lumabas, maghihinala sila."“Huh?”Napakurap si Freya. "Anong gagawin natin?
...Sa parking lot sa ibaba.Nag thumbs up si Freya kay Catherine dahil sa paghanga. "President Jones, ang iyong dominanteng aura ay nag uumapaw ngayon lang. Napakasatisfying panoorin.”“Naiinis din ako kay Rodney. Hindi pa rin siya malinaw sa kanyang sitwasyon hanggang ngayon. Siya ay kumikilos na parang salamat sa kanya na nakuha namin ang Osher Corporation." Binuksan ni Catherine ang pinto ng kotse at pumasok."Tama iyan. Gusto niyang magpakita tayo ng respeto sa kanya? Sino siya sa tingin niya?"Isang harrumph ang pinakawalan ni Freya. Pagkasuot pa lang niya ng seatbelt ay tinawag siya ni Forrest. “Nakatakda na ang petsa ng paglipat sa villa. Sa susunod na Lunes na. Ang pamilya Lynch ay magkakaroon ng piging sa isang hotel at mag iimbita ng ilang kamag anak at kaibigan sa Canberra."Malapit na yan..." Nagulat si Freya."Diba sabi mo gusto mong umalis sa lalong madaling panahon? Kaya naman pinatrabaho ko ang mga contractor ng overtime. Ang pagsasaayos ay natapos na sa loob ng
Makalipas ang limang minuto, bumalik si Freya. Si Catherine at ang abogado ay tapos ng tingnan ang mga dokumento. "Walang problema. Pirmahan natin."Pagkatapos maglagay ng pirma nina Freya, Catherine, at Rodney, nagmamadaling sinabi ni Rodney, “Malaking araw ngayon. Payagan akong imbitahan kayong lahat na kumain sa malapit na restaurant. Kunin natin ito bilang isang pagdiriwang para sa tagumpay ng pagkuha ng Freycatheli—”“Sasamahan ka ni General Manager Hoffman mula sa aming kumpanya, President Snow. Si President Lynch at ako ay may ilang iba pang mahahalagang bagay na aasikasuhin mamaya." Magalang na tumanggi si Catherine ng hindi hinintay na matapos ni Rodney ang kanyang pangungusap."President Jones, ginagawa mo akong masama." Hindi masyadong maganda ang ekspresyon ni Rodney. "Dapat mong malaman na maraming mga lokal at overseas na kumpanya ang interesado sa pagkuha ng Osher Corporation. Gayunpaman, hindi ko sila pinansin. Unang pumasok sa isip ko si Freycatheli, at hindi ko sin
“Magaling iyan.”Naghiyawan ang lahat ng nasa meeting room.Sinabi ng tagapamahala ng departamento ng marketing, "Naisip pa namin na ang pagkuha ay tatagal ng ilang buwan. Hindi ako makapaniwala na makukumpleto sa loob ng isang linggo. Masyadong nakakagulat.""Ang Osher Corporation ay isang ginugol na puwersa. Ang paghawak ay magiging isang pag aaksaya lamang ng pera." Ngumiti ng mahina si Catherine. "Sige. Kapag matagumpay nating nakuha ang Osher Corporation, magkakaroon ng malaking pagbabago sa loob ng mga panloob na empleyado ng kumpanya. Syempre, tataas din ang katayuan ng Freycatheli sa Australia, kaya dapat maghanda ang marketing department. Ipaalam sa mga tagalabas ang tungkol sa pagkuha na ito, at linawin sa kanila na ang magiging boss ng Osher Corporation ay hindi na si Rodney kundi ang Freycatheli.""Pagkatapos ng acquisition, dapat bang tanggalin ang shop-in-shop ng Osher Corporation sa mga mall?""Hindi, ngunit baguhin ang lahat ng mga signage sa Freycatheli."“...”
Pagsakay ni Freya sa sasakyan ay nakonsensya pa rin siya.Ang pakiramdam ng pagiging malihim sa The Lodge ay tiyak na magpapahirap sa kanya sa kabaliwan maaga o huli.Hindi nagtagal, pinadalhan siya ni Ryan ng isang mensahe sa WhatsApp: [I miss you…]Halos itapon ni Freya ang phone niya sa message na iyon. Binabaliw siya nito.Pagkarating niya sa kumpanya, isang katulong ang nagdala ng bouquet sa kanya. "Manager Lynch, may nagpadala sayo ng bouquet."Ibinaba ni Freya ang test tube sa kanyang kamay, tinanggal ang kanyang gloves, at kinuha ang mga bulaklak na nakabalot sa pink na wrapping paper. Hindi lamang isang uri ng bulaklak ang naroroon. Sa katunayan, ang mga hydrangea, bellflower, tulips, at marami pang ibang uri ng magagandang bulaklak ay pinagsama sama. Ito ay napakarilag at mabango.May maliit na card sa bouquet. Binuksan ni Freya ang card, na nakasulat, "I miss you, my princess..."Wala siyang maisip na iba pang magsusulat ng ganoong katamis na salita maliban sa isang t
Laking gulat ni Freya kaya bumilis ang tibok ng puso niya. Napasilip siya sa pintuan ng kwarto. Ng mapagtanto niyang nakasara na ang pinto ay nakahinga siya ng maluwag.Gayunpaman, hindi siya ganap na komportable. Medyo kinakabahan pa rin siya.Paano kung biglang umakyat ang katulong?Paano kung…"Mangyaring manatiling nakatutok."Ang malalim at mahinang boses ni Ryan ay narinig mula sa kanilang manipis na mga labi.Hindi nakaimik si Freya. Paano siya mananatiling nakatutok?Palusot sila at nagmukha siyang magnanakaw.“Halika na. Na miss kita." Binigyan siya ni Ryan ng mahaba at malalim na halik habang kinulong ang mukha niya. Sa gitna ng mapusok na halik, paos ang boses ng lalaki na para bang may dumaan na kuryente sa kanya. Namamanhid ang buong katawan niya. “Na miss mo ba ako?”"...Bilisan mo."Hindi mapakali si Freya."Tinatanong kita kung na miss mo ba ako." Kinagat ni Ryan ang kanyang labi. "Kung hindi ka tapat sa akin, hindi kita bibitawan.""Namiss kita. Namiss kita
Matagal na rin simula nang makatanggap ng ganoong sampal si Heidi. Siya ay lumipad sa matinding galit. “Oo, problema ito ng iyong pamilya, pero si Freya ay aking goddaughter. Mangyaring umalis sa aming bahay ngayon din."Ng matapos siyang magsalita, kinaladkad ng ilang bodyguard sa likod niya si Rodney palabas ng The Lodge.Nagbabala si Heidi, “Tandaan mo siya. Hindi ko na siya gusto sa The Lodge."Galit na galit si Rodney. "Aunty Heidi, huwag kang snob.""Snob ako?" Si Heidi ay nadala sa pagkagalit.Sa kabutihang palad, hindi nagtagal ay naalis si Rodney.Medyo natulala sina Freya at Ryan. Hindi nila inaasahan na magiging ganoon ang mga bagay.Si Nathan, na napahawak sa gitna, ay nakaramdam ng pinaka naiilang. "Bakit galit na galit ka sa isang bata?""Hindi mo ba narinig kung gaano siya sarcastic?" Galit na sinabi ni Heidi, "Sapat na ako sa kanya. Ang ginawa niya ay nagdulot ng napakaraming problema para sa amin, ngunit kailangan naming ayusin ang kanyang gulo. Bukod dito, ang
Dinala nina Freya at Ryan si Dani sa harap ng bakuran para mag almusal.Si Dani, na nasa yakap ni Ryan, ay tumingin sa paligid gamit ang malaki at maitim niyang mga mata.Walang kahihiyang sumama si Rodney. "Dani, ihahatid kita sa bahay ni Lola, okay?"Agad na napalingon si Dani. Pinulupot niya ang kanyang mga kamay sa leeg ni Ryan na para bang si Ryan ang kanyang biological father.Nagseselos si Rodney. “Ryan, ibalik mo sa akin ang anak ko. Ibinabalik ko siya sa dating tirahan, at ngayon lang sinang ayunan ni Freya.""Maaari mo siyang dalhin doon pagkatapos kong umalis para sa trabaho." Seryosong sabi ni Ryan, “Ayokong makipaghiwalay si Dani sa akin ngayon. Kung pilit ko siyang ibibigay sayo, iiyak siya. Hindi na siya ang sanggol na walang alam. Maaari na siyang gumulong, at mayroon siyang sariling mga opinyon. Naiintindihan mo ba?""Naiintindihan ko, at iyon ang dahilan kung bakit gusto kong makipag bonding sa kanya." Naiinip na sinabi ni Rodney, “Ryan, sinusubukan mong maging