“Ano nga ulit ‘yung tinawag mo sa’kin nito-nito lang, Cathy?” Nagkataong kasama niya noong mga oras na iyon ang isang taong malakas din ang loob. “Sinabihan mo ba akong… masyadong isip-bata? Tawagin mo akong Shaunny.”“Gusto kong manahimik ka, pwede ba, Shaun Hill?” Tinitigan ni Catherine nang masama ang lalaki.Subalit lingid sa kanyang kaalaman na mas nagliliwanag ang kanyang kaaya-ayang mukha kapag nagagalit siya.“Pwede mo akong patahimikin ulit kayaga ng kanina.” Napatawa si Shaun. “Pagbibigyan ulit kita.”“Isa pa—”At sa pagkakataong iyon, bago pa man matapos magsalita si Catherine, ay nagkusa na si Shaun na pagtagpuin ang kanilang mga labi.Noong una’y nagpigil si Catherine.Nasa bahay sila ni Freya. Anong kababalaghan ang ginagawa nila sa bahay ng iba?Kapag pinuntahan silang muli ng babae, tiyak na pagtatawanan siya nito.Subalit ayaw siyang pakawalan ni Shaun Hill. Hindi rin naman siya makapagsalita, kaya’t wala rin naman siyang masyadong nagawa.Makalipas ang kalah
“Tama na kwento. Heto, kumain ka.” Sabay subo ni Catherine ng crayfish sa bibig ng lalaki.Kinain na lamang iyon ni Shaun sabay bumulong sa tainga ni Catherine. “Mas gusto kong bibig mo ang ginagamit mong pampatahimik sa’kin. Mas matamis.”“...”Tinadyakan ni Catherine ang paa ng lalaki.Hindi naman manhid si Freya upang hindi iyon maramdaman.Noong mga oras na iyon, pakiramdam ni Freya na tila’y wala siya sa eksena.Matapos nilang kumain ay tumungo si Shaun sa kusina upang hugasan ang mga plato. “Gusto ko sanang kumain ng crayfish upang magdiwang, ngunit ang napala ko lamang ay sandamakmak na PDA. Umalis na lang kaya kayo?” Malungkot na sinabi ni Freya sa kaibigan.Bahagyang nahiya si Catherine at bumulong, “Hindi, hindi ako makikipagbalikan sa kanya.”Tinitigan siya ni Freya na tila’y sinasabi nitong, ‘Tingin mo ba isa akong tanga?’ “Eh para saan ‘yung matagal niyong halikan kanina?”“...”Hindi na makapagsalita si Catherine sa matinding kahihiyan.Matapos hugasan ni Shaun
“Hindi ko naman nakalimutan lahat eh… May mga naaalala ako bago ako nahulog sa’yo. Ang tanging malabo sa aking utak ay ang mga nangyaari noong nakaramdam na rin ako ng pagmamahal sa’yo.” Pag-aamin ng lalaki.Iyon dapat ang ilan sa mga pinakamasasaya niyang alaala, ngunit nakalimutan niya ang mga iyon.“Cathy, tinutukso mo ako, ‘di ba? Ngayon, ako naman ang tutukso sa’yo.” Malalim ang tingin ni Shaun kay Catherine.Natahimik si Catherine. Hindi niya rin alam ang kanyang isasagot, kaya’t niyuko na lamang niya ang kanyang ulo at tahimik na tinuloy ang kanyang kinakain.Ginamit iyon ni Shaun bilang hudyat upang simulan ang sasakyan.Pagkatapos niyang kainin hanggang sa kalahati ang ice cream, alam ni Catherine na hindi na niya iyon mauubos.Sayang naman kung itatapon niya iyon, kaya’t ibinigay na lamang niya ito sa katabi niyang lalaki.Nagmaneho si Shaun gamit ang isa niyang kamay habang ginamit naman niya ang isa upang kainin ang tira ng babae.Sa loob-loob ni Catherine ay bagama
Silang dalawa ay nakasuot lamang ng maninipis na pajamas.Ang maliit na mukha ni Catherine ay nagpahinga sa dibdib ng lalaki. Ang init ng katawan ng lalaki ay tumagos sa kanilang mga damit, na unti-unti ring nagpainit sa mukha ng babae.Sa kabutihang palad, ang mga ilaw sa kwarto ay nakapatay kaya ang kanyang mukha ay hindi malinaw na makikita.Ang puso ni Shaun ay wala sa ayos na tumibok. Akala niya itutulak siya palayo ng babae kagaya ng dati, ngunit hindi ito ginawa ng babae.“Cathy…” Mainit ang pakiramdam ng kanyang lalamunan at ang boses niya ay namamaos.“Mmh.” Tumingala si Catherine gamit ang kanyang malaki at magagandang mga mata.Hindi na makapagpigil si Shaun at ibinaba ang kanyang ulo para sa isang halik. Tanong niya, “Saan nanggaling ang gamot?”“Hiningi ko ito mula kay Aunty Yasmine.” Ang mahina niyang boses ay lumabas sa pagitan ng maninipis niyang mga labi.Ang puso ni Shaun ay tila kasing lambot ng cotton candy. “Cathy, alam kong may pakialam ka pa rin sakin.”
...Sumunod na araw.Sina Suzie at Lucas ay sobrang nagulat nang magising sila.“Akala ko tatakas ulit si scummy dad pagkatapos natin matulog, pero hindi niya ito ginawa ngayon,” sabi ni Lucas sa pagkamangha.Suminghal si Suzie. “Nakalock ang pinto. Paano siya makakapasok?”Walang siglang tumawa si Lucas. Hindi niya inisip na ang lock ay magagamit laban sa mga tao kagaya ng scummy dad niya.“Okay, sweetheart, maghilamos kayo ng mga mukha at magsipilyo.”Sinuyo ni Catherine ang dalawang maliit na bata na magwash up.Sa baba, nasa kusina na si Shaun tinutulungan si Aunty Yasmine na gumawa ng almusal.Habang kumakain sila ng agahan, si Old Madam Hill ay tumingin kay Shaun sa kusina at sinabi na may konting paghamak, “Anong ginagawa niya sa kusina? Ni hindi masarap ang luto niya.”“Tama ‘yan. Muntik na ‘kong mamatay pagkatapos kainin ang pasta na niluto niya dati,” biglang atake rin ni Old Master Hill.Direktang sinabi nina Suzie at Lucas kay Aunty Yasmine, “Aunty Yasmine, kakai
Pagkatapos umalis nina Catherine at Shaun.Maligayang bumuntong-hininga si Old Madam Hill. “Sa wakas ay may maganda nang nangyayari sa mga Hill.”“Ano po ang sinasabi ninyo, Lola?” Nagtatakang tanong ni Suzie.Hinaplos ni Old Madam Hill ang ulo ng bata. “Nako, anak. Hindi pa ba halata? Nagsisimula nang magbati ang iyong ama at ina.”Nalito lamang ang bata sa narinig. “Nagbati na sila?”Nakaiinsulto ang tingin na ibinigay ni Lucas sa kapatid. “Sinabi nga ni Mommy na kakainin niya ang ihahandang almusal ni Aunty Yasmine sa susunod. Kung noon lamang ‘yon ay tiyak akong hindi natin ‘yon maririnig mula kay Mommy.”Gayon lamang naunawaan ni Suzie ang lahat. Bahagya itong natuwa ngunit mayroon siyang naramdamang hindi niya maipaliwanag. “Kung gayo’y… dito na rin ba sa atin titira si Mommy?”“Oo, pero hindi muna ngayon.” Buntong-hininga ni Old Madam Hill. Umaasa siyang tatapusin na agad ni Wesley ang kanilang kasal....Dumiretso ang sports car sa isang paradahan.Tinanggal ni Cather
Napangiti si Catherine. “Hindi ko naman alam na may napakalakas naman palang divorce lawyer si Shaun.”“Wala rin naman akong magagawa. Kung hindi ako nag-specialize sa divorce, tiyak na makakaharap ko si Shaun sa korte. Ayaw ko siyang kaharap sa korte, tiyak na matatalo ako.” Pagkikibit-balikat ni Lilian. “Ano nga pala ang sitwasyon niyo ni Wesley ngayon?”“Pihado ko’y hindi siya basta-bastang makikipaghiwalay. Ako na siguro ang pinakakinamumuhian niyang tao ngayon.” Sagot ni Catherine. “Kailangan natin itong pag-usapan, dahil kapag pumalpak ito, tiyaka lamang tayo titingin sa batas.”“Sige. Sasamahan kita.” Tungo ni Lilian.At pagkatapos noo’y dumiretso ang dalawa papuntang Golden Corporation. Sumunod sina Logan at Austin upang protektahan si Catherine.Noon lamang siya kinita ni Wesley.Iyon ang unang pagkakataong nagkita ang dalawa matapos ang mga nangyari noong gabing iyon.Noong mga araw na iyon ay hindi na nagtatago si Wesley. Punong-puno ng lumbay ang kaaya-aya nitong muk
Ngumiti si Wesley at sinabing, “Hintayin mo lang. Uunti-untiin ko kayong lahat upang sa gayo’y mas gugustuhin niyo na lamang na mamatay.”“Sige. Tignan natin kung paano ka makikipaglaro.”Umalis si Catherine buhat ng matinding galit na naramdaman nito.Punong-puno ng galit ang kanyang mga braso habang naglalakad ito papalayo.Alam niyang malakas ang loob ng lalaki, ngunit kung may hindi man nawawala rito, iyon ay ang kanyang kayabangan.Wala na talaga itong kinahihiyan.Papaanong nagkaroon ng isang lalaking katulad niya?Sumimangot lamang si Lilian at sinabing, “Marami na akong nakaharap ng tao sa mga ganitong kaso, ngunit ang dating sa akin ni Wesley ay isa siyang taong makasarili at baluktot mag-isip. Napakahirap harapin ng mga taong ‘tulad niya.”Nagsimulang mag-alala si Catherine dahil sa sinabing iyon ng kanyang kasama. “Miss Grant, aaminin ko sa’yo, nakakatakot si Wesley. Pinagbantaan ka niya kanina. Mayroong mga bagay na talagang gagawin niya. Wala rin namang problema sa
Ng ibaba ni Freya ang kanyang tingin, napagtanto niyang may nilagay na diamond necklace si Ryan sa kanyang leeg."Ikaw…""Ito ay isang regalo para sayo." Hinalikan siya ni Ryan sa noo. "Hindi pa kita nabibigyan ng regalo kahit na matagal na tayong nagde date.""Hindi iyan totoo. Lagi kang bumibili ng mga regalo ni Dani…”“Walang kwenta iyan. Ang pagbili ng mga regalo para sa aking anak na babae ay natural. Ang pagbili ng mga ito para sayo ay isang bagay din siyempre."Labis na naantig si Freya. Si Dani ay hindi anak ni Ryan, ngunit sinabi pa rin niya ang mga salitang iyon…Minahal niya talaga siya.Gayunpaman, siya ay napakahina at mahiyain."Kailan mo balak umalis? Ihahatid na kita sa bago mong tahanan," Sabi ni Ryan.“Balak ko lumipat bukas. Pupunta ang mga magulang ko sa Canberra kinabukasan. Magkakaroon tayo ng family dinner sa gabi."“Mm. Sasamantalahin ko ang pagkakataong manatili at kumain kapag pinapunta na kita, okay?" Hinawakan ni Ryan ang mukha niya at nagtanong.
Ibinaba ni Freya ang mga bagay na hawak niya. Lumingon siya at umikot sa baywang ni Ryan gamit ang dalawang kamay. "Walang tutulong dito. Kung patuloy akong mananatili dito, at patuloy kang... ganito, matutuklasan din tayo sa madaling panahon.""Tulad ng ano?" Ang malungkot na boses ni Ryan ay umalingawngaw mula sa kanyang leeg.“Basta... ganito. Gaya ng ginagawa mo ngayon." Namula si Freya. "Palagi kang naghahanap ng mga dahilan upang mapunta ako sa iyong lugar sa umaga o pumunta sa aking lugar pagkatapos ng trabaho sa gabi. May makakahanap na kakaiba sa madaling panahon. Kung lilipat ako, walang mga taong tumitingin sa bawat galaw namin. Magiging mas maginhawang mag date din sa labas."Ilang oras ding tinitigan ni Ryan si Freya. Siya ay napabuntong hininga. “Pero kailangan kong magtrabaho ng dagdag na oras ng madalas. Malalaman ng tatay ko kung hindi ako babalik pagkatapos ng trabaho. Kung madalas akong lumabas, maghihinala sila."“Huh?”Napakurap si Freya. "Anong gagawin natin?
...Sa parking lot sa ibaba.Nag thumbs up si Freya kay Catherine dahil sa paghanga. "President Jones, ang iyong dominanteng aura ay nag uumapaw ngayon lang. Napakasatisfying panoorin.”“Naiinis din ako kay Rodney. Hindi pa rin siya malinaw sa kanyang sitwasyon hanggang ngayon. Siya ay kumikilos na parang salamat sa kanya na nakuha namin ang Osher Corporation." Binuksan ni Catherine ang pinto ng kotse at pumasok."Tama iyan. Gusto niyang magpakita tayo ng respeto sa kanya? Sino siya sa tingin niya?"Isang harrumph ang pinakawalan ni Freya. Pagkasuot pa lang niya ng seatbelt ay tinawag siya ni Forrest. “Nakatakda na ang petsa ng paglipat sa villa. Sa susunod na Lunes na. Ang pamilya Lynch ay magkakaroon ng piging sa isang hotel at mag iimbita ng ilang kamag anak at kaibigan sa Canberra."Malapit na yan..." Nagulat si Freya."Diba sabi mo gusto mong umalis sa lalong madaling panahon? Kaya naman pinatrabaho ko ang mga contractor ng overtime. Ang pagsasaayos ay natapos na sa loob ng
Makalipas ang limang minuto, bumalik si Freya. Si Catherine at ang abogado ay tapos ng tingnan ang mga dokumento. "Walang problema. Pirmahan natin."Pagkatapos maglagay ng pirma nina Freya, Catherine, at Rodney, nagmamadaling sinabi ni Rodney, “Malaking araw ngayon. Payagan akong imbitahan kayong lahat na kumain sa malapit na restaurant. Kunin natin ito bilang isang pagdiriwang para sa tagumpay ng pagkuha ng Freycatheli—”“Sasamahan ka ni General Manager Hoffman mula sa aming kumpanya, President Snow. Si President Lynch at ako ay may ilang iba pang mahahalagang bagay na aasikasuhin mamaya." Magalang na tumanggi si Catherine ng hindi hinintay na matapos ni Rodney ang kanyang pangungusap."President Jones, ginagawa mo akong masama." Hindi masyadong maganda ang ekspresyon ni Rodney. "Dapat mong malaman na maraming mga lokal at overseas na kumpanya ang interesado sa pagkuha ng Osher Corporation. Gayunpaman, hindi ko sila pinansin. Unang pumasok sa isip ko si Freycatheli, at hindi ko sin
“Magaling iyan.”Naghiyawan ang lahat ng nasa meeting room.Sinabi ng tagapamahala ng departamento ng marketing, "Naisip pa namin na ang pagkuha ay tatagal ng ilang buwan. Hindi ako makapaniwala na makukumpleto sa loob ng isang linggo. Masyadong nakakagulat.""Ang Osher Corporation ay isang ginugol na puwersa. Ang paghawak ay magiging isang pag aaksaya lamang ng pera." Ngumiti ng mahina si Catherine. "Sige. Kapag matagumpay nating nakuha ang Osher Corporation, magkakaroon ng malaking pagbabago sa loob ng mga panloob na empleyado ng kumpanya. Syempre, tataas din ang katayuan ng Freycatheli sa Australia, kaya dapat maghanda ang marketing department. Ipaalam sa mga tagalabas ang tungkol sa pagkuha na ito, at linawin sa kanila na ang magiging boss ng Osher Corporation ay hindi na si Rodney kundi ang Freycatheli.""Pagkatapos ng acquisition, dapat bang tanggalin ang shop-in-shop ng Osher Corporation sa mga mall?""Hindi, ngunit baguhin ang lahat ng mga signage sa Freycatheli."“...”
Pagsakay ni Freya sa sasakyan ay nakonsensya pa rin siya.Ang pakiramdam ng pagiging malihim sa The Lodge ay tiyak na magpapahirap sa kanya sa kabaliwan maaga o huli.Hindi nagtagal, pinadalhan siya ni Ryan ng isang mensahe sa WhatsApp: [I miss you…]Halos itapon ni Freya ang phone niya sa message na iyon. Binabaliw siya nito.Pagkarating niya sa kumpanya, isang katulong ang nagdala ng bouquet sa kanya. "Manager Lynch, may nagpadala sayo ng bouquet."Ibinaba ni Freya ang test tube sa kanyang kamay, tinanggal ang kanyang gloves, at kinuha ang mga bulaklak na nakabalot sa pink na wrapping paper. Hindi lamang isang uri ng bulaklak ang naroroon. Sa katunayan, ang mga hydrangea, bellflower, tulips, at marami pang ibang uri ng magagandang bulaklak ay pinagsama sama. Ito ay napakarilag at mabango.May maliit na card sa bouquet. Binuksan ni Freya ang card, na nakasulat, "I miss you, my princess..."Wala siyang maisip na iba pang magsusulat ng ganoong katamis na salita maliban sa isang t
Laking gulat ni Freya kaya bumilis ang tibok ng puso niya. Napasilip siya sa pintuan ng kwarto. Ng mapagtanto niyang nakasara na ang pinto ay nakahinga siya ng maluwag.Gayunpaman, hindi siya ganap na komportable. Medyo kinakabahan pa rin siya.Paano kung biglang umakyat ang katulong?Paano kung…"Mangyaring manatiling nakatutok."Ang malalim at mahinang boses ni Ryan ay narinig mula sa kanilang manipis na mga labi.Hindi nakaimik si Freya. Paano siya mananatiling nakatutok?Palusot sila at nagmukha siyang magnanakaw.“Halika na. Na miss kita." Binigyan siya ni Ryan ng mahaba at malalim na halik habang kinulong ang mukha niya. Sa gitna ng mapusok na halik, paos ang boses ng lalaki na para bang may dumaan na kuryente sa kanya. Namamanhid ang buong katawan niya. “Na miss mo ba ako?”"...Bilisan mo."Hindi mapakali si Freya."Tinatanong kita kung na miss mo ba ako." Kinagat ni Ryan ang kanyang labi. "Kung hindi ka tapat sa akin, hindi kita bibitawan.""Namiss kita. Namiss kita
Matagal na rin simula nang makatanggap ng ganoong sampal si Heidi. Siya ay lumipad sa matinding galit. “Oo, problema ito ng iyong pamilya, pero si Freya ay aking goddaughter. Mangyaring umalis sa aming bahay ngayon din."Ng matapos siyang magsalita, kinaladkad ng ilang bodyguard sa likod niya si Rodney palabas ng The Lodge.Nagbabala si Heidi, “Tandaan mo siya. Hindi ko na siya gusto sa The Lodge."Galit na galit si Rodney. "Aunty Heidi, huwag kang snob.""Snob ako?" Si Heidi ay nadala sa pagkagalit.Sa kabutihang palad, hindi nagtagal ay naalis si Rodney.Medyo natulala sina Freya at Ryan. Hindi nila inaasahan na magiging ganoon ang mga bagay.Si Nathan, na napahawak sa gitna, ay nakaramdam ng pinaka naiilang. "Bakit galit na galit ka sa isang bata?""Hindi mo ba narinig kung gaano siya sarcastic?" Galit na sinabi ni Heidi, "Sapat na ako sa kanya. Ang ginawa niya ay nagdulot ng napakaraming problema para sa amin, ngunit kailangan naming ayusin ang kanyang gulo. Bukod dito, ang
Dinala nina Freya at Ryan si Dani sa harap ng bakuran para mag almusal.Si Dani, na nasa yakap ni Ryan, ay tumingin sa paligid gamit ang malaki at maitim niyang mga mata.Walang kahihiyang sumama si Rodney. "Dani, ihahatid kita sa bahay ni Lola, okay?"Agad na napalingon si Dani. Pinulupot niya ang kanyang mga kamay sa leeg ni Ryan na para bang si Ryan ang kanyang biological father.Nagseselos si Rodney. “Ryan, ibalik mo sa akin ang anak ko. Ibinabalik ko siya sa dating tirahan, at ngayon lang sinang ayunan ni Freya.""Maaari mo siyang dalhin doon pagkatapos kong umalis para sa trabaho." Seryosong sabi ni Ryan, “Ayokong makipaghiwalay si Dani sa akin ngayon. Kung pilit ko siyang ibibigay sayo, iiyak siya. Hindi na siya ang sanggol na walang alam. Maaari na siyang gumulong, at mayroon siyang sariling mga opinyon. Naiintindihan mo ba?""Naiintindihan ko, at iyon ang dahilan kung bakit gusto kong makipag bonding sa kanya." Naiinip na sinabi ni Rodney, “Ryan, sinusubukan mong maging