Hindi na nagpakita pa ng ibang emosyon si Catherine, samantalang si Shaun ay nababalisa.Nitong mga nakaraang araw, nahirapan si Shaun sa pag-iisip kung kikitain niya ba si Catherine o hindi. Kinakatakutan niyang makita ang babae, ngunit nananabik na rin siyang makita ito.“Pasensya ka na, Cathy. Hindi ko talaga alam…”Nagsimulang magpaliwanag si Shaun kay Catherine, “Hindi ko sinasadyang kumilos nang gano’n. Hindi ko alam na gano’ng kasama rin pala ang nangyari sa akin. Sa lakas ng hypnosis ni Sarah, hindi ko napansing nabago ang aking mga alaala upang kamuhian kita. Kaya’t hindi ko alam…”“Sinasabi mo ba ‘yan para humingi ng tawad?” Biglang hinarap ni Catherine si Shaun. Nagtagpo ang tahimik na mga mata ng babae at ang kahali-halinang mukha ng lalaki.“Ano…” Hindi alam ni Shaun ang kanyang sasabihin. Namula lamang ang kanyang mga mata. “Cathy, mahal kita. Hindi naman nagbago ang aking nararamdaman…”“Hah!”Sa wakas ay natawa si Catherine. “Shaun, kahit na hindi ka sumailalim s
”Wesley Lyons, masama ka na sakin dati pa, hindi ba?” Sa kasamaang palad, natago mo ito ng mabuti. Tignan natin kapag nasilip ang maskara mo.”Sa oras na matapos si Shaun magsalita, sumulyap siya kay Catherine. Sa nakikitang kalmado niyang ekspresyon, sa loob-looban ay kumirot ang puso ng lalaki.Ibinaba ni Suzie ang likod na bintana at inilabas ang kanyang ulo. Nagtanong siya na may tonong nauubusan na ng pasensya, “Uncle Shaun, gaano katagal ka pa magsasalita?”“Papunta na ako ngayon.” Sumakay si Shaun sa sasakyan.Nang nagmaneho siya paalis, nakita niya si Wesley sa rear-view na ibinababa nito ang ulo at hinahalikan si Catherine sa mga labi.Hinigpitan niya ang kapit niya sa manibela hanggang lumabas ang mga ugat sa likod ng kanyang mga kamay. Sa parehong oras, diniinan niya ang pag-apak sa accelerator sa kabila ng kanyang sarili.Biglang sumigaw si Suzie sa takot. “Uncle Shaun, masyadong mabilis ang pagmamaneho mo mo! Natatakot ako.”Biglang nanumbalik ang ulirat ni Shaun. A
Nang buhatin ni Shaun si Suzie sa sasakyan, ang driver ay biglang nagtanong, “Anak mo ba ito?”“... Mm,” Kaswal na sumagot si Shaun.Dahil nawala si Liam, itatrato niya si Suzie bilang biolohikal na anak sa hinaharap.“Kayong dalawa ay magkamukha.” Ngumiti ang driver.“Oo, kamukha ko siya.” Si Shaun ay napuno ng halo-halong pakiramdam. “Kakalipat niyo lang ba rito kamakailan? Hindi ko pa kayo nakikita rito dati.”“Oo.” Tumalikod ang driver at sumakay sa sasakyan.Matapos magkalagpasan ang dalawang sasakyan, sumulyap si Shaun sa direksyon kung saan papunta ang sasakyan. Ang manor sa itaas ay ang dating manor ng pamilyang Hill.Ang lalaking iyon ba ang bibili ng manor?Gayunpaman, wala siya sa mood para magdwell sa usaping may kinalaman sa manor dahil nalaman niya lang na si Catherine ay titira kasama si Wesley.Sigurado siya na si Wesley ay makikipagtalik kay Catherine.Kumuyom ang puso niya sa isipin na si Catherine ay nakahiga sa ilalim ng katawan ni Wesley.Hindi ito an
Tinamaan sa nang-aasar na komento ni Shaun, walang masabi si Lea.Tila binaril niya ang sarili niya sa paa."Oo nga pala, kilala mo ba ang lalaking nakabili ng lumang manor ng pamilyang Hill?" Biglang tanong ni Shaun."Hindi ako sigurado. Talagang hindi niya pinakita ang mukha niya." Tanong ni Lea na may simangot, "Bakit mo tinatanong ito?""Wala lang." Umiling si Shaun. Pinanood niya si Lea na hawakan ang kamay ni Suzie habang dinadala niya ang bata pataas.Ang phone sa kanyang mesa ay nagvibrate muli, nagpapakita ng kakaibang numero.Sinagot niya ang tawag at ang boses ni Sarah ang narinig. “Shaun, bakit mo blinock ang number ko?”“So ibabalik mo na ba ang pera sa akin?” Walang pakialam na tanong ni Shaun.“Hindi, Shaunic. Mali ang pagkakaintindi mo sa akin. Hindi kailanman ay naisip ko na saktan kita—”Binaba ni Shaun ang tawag bago matapos ni Sarah ang pangungusap niya. Sobrang nagalit siya na sumigaw siya na tila isang baliw na babae.Pumasok si Rodney at nakita ang ek
Sa huli, nagmaneho si Rodney papunta sa Osher Corporation.Nang makarating siya roon, nakakita siya ng isang babaeng empleyado na nagmamadali palabas ng elevator na may dalawang pakete ng jalapeno poppers sa kanyang mga braso.“Hindi ba ikaw… ang assistant ni Freya?” Ang pangalan niya ay nasa dulo ng dila ni Rodney. Nakilala niya ang babae ilang beses sa nakaraang mga meetings.“Ako si Lauren Cox,” sabi ng babaeng empleyado, “Si Director Lynch ay nag-order ng takeaway at sinabihan ako na kunin ang pagkain.”“Ibig mong sabihin ito…?” Tumuro si Rodney sa jalapeno poppers sa mga braso ng babae at ang kayang gwapong mukha ay nagdilim.“Oo… Itong klase ng pagkain ay pwede sa kumpanya, tama?” Ang ekspresyon niya ay nagtakot kay Lauren.“...”Siyempre ang kumpanya nila ay hindi nag set ng kahit anong patakaran tungkol sa pagkain. Sa nasabing iyon, pwede ba siyang kumain… ng ganitong pagkain na may mabibigat na flavors ikonsidera na siya ay isang buntis na babae?Sandali!May iba pang
”Rodney Snow…” Sobrang galit ni Freya na sinamaan ng tingin niya si Rodney gamit ang kanyang maliwanag na mga mata. “Sino ka para itapon ang jalapeno poppers ko?”“Sino ako?” Nagreact si Rodney na tila nakarinig siya ng isang biro. Ibinaba niya ang kanyang ulo at tumitig sa tiyan ng babae. “Simple dahil buntis ka sa anak ko. Kailangan kong mag-alala tungkol sa diet ng anak ko. Hindi kita pwedeng hayaan ng sirain ang anak ko gamit ang junk food.”Hinimas ni Freya ang kanyang ulo. Gawa ng bibig niyang bland ngayon, gusto niyang kumain ng maanghang para istimulate ang kanyang taste buds. Gayunpaman, sinira ni Rodney ang mga plano niya. Isa ba siyang daga?“Bukod pa ‘ron…”Patuloy ni Rodney, “Dahil buntis ka, bakit sa lab ka pa rin nagtatrabaho? Umuwi ka at matulog.”“Tulog, my *ss.” Walang masabi si Freya. “Isang buwan pa lang ako buntis, ngunit pinipigilan mo na agad ako na magtrabaho. Gusto mo kong mamatay sa pagkaburyo ay pagdusahin ako mula sa depression, huh?“Huwag mong kagati
”Ahem, hindi ka talaga naglagay ng makeup. Kalimutan mo na. May maraming bagay pa ako kailangan harapin. Maaari ka na bumalik sa trabaho, ngunit huwag mo pagurin ang anak ko.”Idinikit ni Rodney ang kamao niya sa mukha niya at umubo. Inalis niya ang hindi komportableng titig sa kay Freya at naglakad palabas.Tinignan siya ni Freya mula sa likod. Inisip niya na nagpunta lang ito para makipag-away sa kanya....Sa opisina.Tinitignan ni Rodney ang income statement ng buwan na iyon. Sa kabilang dulo ng lamesa, isang babaeng sekretarya ang nag-uulat ng pangkalahatang sitwasyon ng kita mula sa bawat pangunahing siyudad.Ang babaeng sekretarya ay nasa 30 years old. Nakasuot ito ng two-piece na suit.Tinaas ni Rodney ang ulo niya at sinenyasan niya ito gamit ang daliri niya. “Halika dito, lapit pa.”Ang babaeng sekretarya ay naglakad nang hindi nagtataas ng depensa. Kahit papaano, alam ng lahat, maliban kay Sarah, na ang ibang babae ay wala lang sa mata ni Rodney. Hindi niya kailangan
Bilang lalaki, gusto niya rin ingatan ang pride niya."Hindi ba at pera rin ang bilyong dolyar? Naghirap ako magtrabaho para makabuo ng produkto ngunit kumikita lang ako ng 200 hanggang 300 milyong dolyar."Nagulat si Freya. "Isipin mo ang senior management ng Osher Corporation. Ang sahod nila taon-taon ay nasa dalawang milyong dolyar lang. Ilang taon ba sila hindi kakain o iinom para makaipon ng bilyong dolyar? Maging kuntento ka sa kung ano ang mayroon ka. Huwag mo pabayaan ang mga bagay-bagay."Tinignan siya ni Rodney nang nanlalaki ang mata at gulat. Kakaibang pakiramdam na nahilom ang puso niya.Kahit palagi siya nagagalit sa mga sinasabi ng babae na ito, minsan, hindi rin nagngangalit ang kanyang ngipin."Ngunit umaasa palagi ang mga babae magkaroon ng maraming pera, tama?" Balisa niyang sinabi.Naiintindihan na ni Freya. Hula niya lang ay naaabala ang pakiramdam ni Rodney dahil kay Sarah. "Kung may sobrang dami na pera, itatabi lang naman ito sa bangko bilang mga numero la