CHAPTER 4: FABRICATING A PERSONA

“Isa ka sa mga estudyante na binigyan ko ng sponsor at pagkatapos no’n in-add kita sa WeChat dahil sa project discussion. Tapos doon kita inumpisahang ligawan. Noong una tinanggihan mo ako dahil magkaiba tayo ng edad pero pagkatapos no'n napag-alaman mong okay naman ako, kaya niligawan kita sa loob ng tatlong buwan at naging magkarelasyon tayo ng kalahating taon. Pero dahil hindi ka pa nakakapagtapos hindi ko ito isinapubliko.” 

Nang gabing iyon ay nag-dinner sila ni Elisia at ibinigay niya dito ang script na ginawa niya sa isip niya.

Inilarawan ni Nathan kung paano silang dalawa nagkakilala at maging ang gawa-gawa nitong detalye sa kung paano sila nagkasundo. Kasama na doon ang paggawa ni Nathan ng flowers para kay Elisia noong Valentine's Day. Napunta siya sa tabi ni Elisia noong nawawala ang cellphone niya. Sinabi ni Elisia na gusto niyang mag-star gazing, kaya sinamahan niya ito. Pagkatapos ay ang matagal na nilang pag-uusap sa chat. 

“Pinagsama-sama ko na ang lahat ng detalye base sa mga nobela at TV dramas. Pwede mong gamitin ang nababagay at itapon ang hindi,” saad ni Nathan.

“Dahil mahalaga ang nilalaman ng detalye. Pwede mo din isama ang mga kulay na gusto mo, ayaw mo, at mga pagkain na allergic ka at iniiwasan mo. Makakatulong ito para mas makilala pa natin ang isa't isa ng mabilis at hindi nabubuking.”

Agad binasa ni Elisia ang detalye ng ‘fabricated’ by Nathan Lucero na gawa nito. Matapos basahin ay namangha siya sa galing nito pagdating sa pagpapahayag.

“Mr. Lucero, sayang at hindi ka nagsusulat ng nobela gamit ang imahinasyon at pagsusulat.” 

Natigilan si Nathan sa sinabi ni Elisia. Sa pag-iisip na baka pinupuri siya nito ay nagpasalamat siya sa seryosong paraan. 

Kaninang umaga ay lumipat na si Elisia sa bagong apartment na binanggit ni Nathan. At no’ng gabing iyon ay natanggap niya rin ang paalala para sa ‘square table meeting’ kasama si Nathan Lucero.

“Sinabi mo sa Lola mo ang tungkol sa atin ngayon?” Iniisip ni Elisia kung paano sinabi iyon ni Nathan. “Paniniwalaan niya kaya iyon?” 

“Kaya kailangan natin i-improve pa at siguraduhin na tugma ang bawat detalye natin para masigurong walang pagkakamali,” saad nito. “Kung sa tingin mo ay hindi katanggap-tanggap ang nilalaman nito pwede mo itong palitan. I-send mo lang sa akin sa text, I'll take note of that.” 

Hindi na kailangan, okay na, kaya niyang makatanda ng maraming bagay. 

“Okay, sige titignan ko. Bukas ng umaga, pwede kang magtanong ng kahit anong tanong at dapat na masagot ko ito ng maayos.” Ang lahat naman ng detalyeng isinulat ni Nathan ay romantic kaya hindi ito mahirap tandaan.

“Okay.” Tumango si Nathan, “may tanong pa ako, saan ka nagtatrabho ngayon?” 

“Nakatanggap ako ng offer, sa ngayon ay isa akong director sa isang TV station.” 

“Okay,” wika ni Nathan, “kung may tanong ka pa huwag kang mahiyang tumawag.”

Tumayo si Nathan at inabot ang kamay dito. “Happy cooperation.”

Inabot naman ito ni Elisia. “Happy cooperation,” saad niya.

Kahit nakahiga na sa higaan pakiramdam pa rin ni Elisia ay nananaginip pa rin siya. Nang mapatingin sa pulang libro na hawak, pagkatapos ay lilipat ang tingin sa isang A4 na puno ng mga salita, maging ang pag-iisip na nasa tabi niya si Nathan ay ramdam pa rin niya na tila panaginip lang ang lahat.

Ngayon ay inumpisahan na niyang i-add ang mga kaibigan ni Nathan. Ang avatar na gamit ni nito ay blue sky at white clouds at ang pangalan na gamit nito ay NLS. Maging ang background ng mga kaibigan nito ay pare-pareho.

Kung ikukumpara ang mga kaibigan nila ay mas marami ang kaibigan ni Elisia.

Lumalabas siya para uminom at kumain sa labas kasama ang mga kaibigan, nagbibigayan ng mga gustong panooring movies at TV shows. Maging ang mga drawing na naiguhit niya dati.

Matapos maisip iyon ay binuksan niya ang chat nila ni Jace. 

Eli: Tulog ka na?

Jace: Hindi pa, Ate~

Eli: Jace, may sasabihin ako sa’yo.

Eli: I'm in love.

Sa unang araw ng trabaho, maagang gumising si Elisia, isinuot niya ang isang trousers at shirt pagkatapos ay itinali niya pataas ang kaniyang buhok. Kaunting make up lang ang inilagay niya sa mukha pagkatapos ay paulit-ulit na tinignan ang sarili sa salamin para masigurong maayos na ang lahat bago umalis ng bahay.

Ang kaso, pagkabukas na pagkabukas niya ng pintuan ay nakita niya si Nathan na nakaupo sa dining table.

Nakasuot ito ng gray na suit at black na trousers na pinagmukhang mahaba ang mga hita nito. Nasa 1.8 meters ang tangkad nito at mukhang metikuloso. Hindi katulad ng casual na suot nito noong unang pagkikita nila, ang ayos nito ngayon ay pinagmumukha itong dominanteng presidente. 

At ang dominanteng presidente na ito ay may hawak na plato at inaaya si Elisia na mag-umagahan.

“Hindi ka naman siguro mahuhuli kung kakain ka muna ng umagahan diba?” 

“Hindi, hindi.” Nakonsensya naman si Elisia. Nang tignan niya ang oras ay nakita niyang maaga pa pala. Simple lang ang inihanda ni Nathan at mukhang sobrang maayos. Para sa isang katulad niya na matagal ng hindi kumakain ng agahan hindi naman ganoon ito kahirap lunukin.

“May maganda akong koneksyon na taga TV station. Sa unang araw mo gusto mo kausapin ko siya?” 

“Ah, hindi na kailangan.” Iwinagayway ni Elisia ang mga kamay. “Maliit na empleyado lang ako, walang dapat na ipaliwanag. Kaya hindi na kailangan. Salamat Mr. Lucero.” 

“Call me Nathan.”

“Ah?” Hindi nakapag-react si Elisia.

“Magsanay ka na, kung hindi mas madali tayong mahuhuli.” Kalmado lang ang ekspresyon ni Nathan kaya tumango na lang siya dito. 

Pagkatapos nilang kumain ay sabay silang lumabas. Ang kotse ni Nathan ay naghihintay na sa kanila sa labas. Habang si Simon ay nakatayo sa tabi ng kotse at naghihintay sa kanilang dalawa.

Hindi ito binanggit ni Nathan at hindi din naman binanggit ni Elisia. Ngunit sa tingin niya ay balak ni Nathan na ihatid si Elisia sa trabaho nito. Kabadong sumakay sa likuran ng sasakyan si Elisia. Ang tanging hiling niya ay may isa pang tao ang maupo sa pagitan nila ni Nathan. Nang makasakay sa sasakyan ay agad inabala ni Nathan ang sarili sa tablet niya habang si Elisia naman ay abala sa pagtingin sa mapa.

Napatingin si Simon sa boss niya at sa bagong asawa nito sa rearview mirror. Bakit pakiramdam niya ay hindi gaanong pamilyar ang dalawa sa isa't isa?

Nang makitang papalapit na ang mamahaling sasakyan ni Nathan ay walang nagawa si Elisia kung hindi ang humingi ng pabor dito.

“Nathan, pwede bang sa unahan ka na lang mag-park? Huwag mo na akong ihatid.” 

“May problema ba?” 

May problema ba? Isa lamang siya maliit na empleyado, ang sumakay sa mamahalin nitong million-dollar na kotse ay hindi niya matiis.

“Maliit na empleyado lang ako, just keep a low profile. Ngayon ang unang araw ko, salamat sa paghatid sa akin sa trabaho. Pwede naman akong mag-bus sa susunod.” Yumuko siya kay Nathan at tumango kay Simon. Matapos magpasalamat at mamaalam ng ilang beses ay bumaba na siya ng kotse. 

Habang nakatingin sa likuran ni Elisia ay hindi maiwasang maguluhan ni Nathan.

“Simon? Nakakatakot ba ‘ko?” 

“Hindi, boss.” 

Isa sa mga code conduct ni Simon bilang empleyado ay ang sagutin ang tanong ng boss niya at huwag itong tanungin pabalik. 

Kahit na gusto niyang malaman ang relasyon nito at ng bago nitong asawa. Ang magagandang katangian niya ang nakapagpapatahimik sa kanya.

Sa kabilang banda, nakatanggap naman ng mensahe si Nathan sa cellphone niya. Mula iyon sa director ng TV station.

‘Mr. Lucero, sisiguraduhin po namin na aalagaan po namin si Mrs. Lucero. Makakaasa po kayo.’