"Ate..." mahinang sambit ni Rainbow na ngayon ay naiyak, ang mga iilang lalaki ay nananatiling nakatayo at nakatingin na lang kay MU. May kung anong pagtataka at ganoon na lang ang ipinakita aksyon ni MU sa harap nila. Bigla bigla ang pagbabago niya ng reaksyon at nakakagulat yon para sa iba niyang kasama, gusto man siya lapitan at kamustahin ay di nila magawa.
Iginala ni MU ang paningin, tinignan niya ang mga kasama at ang iba ay nakatingin sa kaniya habang ang iba ay sa pag-aayos ng mga hinaharang ang inaatupag. Mabilis din niya iniiwas ang paningin at mabilis na tumayo.
"Diyan ka muna Rainbow, magtitingin tingin lang ako sa paligid." huminga siya ng malalim at iginala ang paningin sa paligid, madilim ang kalooban ng health center pero dahil sa tulong ng ilaw na nanggagaling sa labas ng health center ay naaaninag niya ang paligid kahit papaano.
Iniwan niya ang mga kasama niya sa bungad ng health center habang siya ay nagtuloy tuloy pumasok at umakyat sa ikalawang palapag, tinignan niya ang kabuuan at wala naman siyang nakitang kakaiba sa loob kaya naman nagsimula na siya magtingin tingin sa mga maaari niyang makita at makuha. Ngunit sa paghahanap ni MU, ay doon niya lang narealize ang mga aksyon niya na nagiging kakaiba sa tuwing nasa bingit na siya ng kamatayan. Nagkakaroon siya ng lakas ng loob na harapin yon at lumaban, hindi niya alam kung saan nanggagaling ang lakas ng loob niya pero ang alam lang niya ay ayaw niya pang mamatay siya.
Napapaisip tuloy siya kung ano bang meron sa kaniya, may times na bigla bigla siyang nanlalamig sa takot at pag once na marinig niya ang pagtawag sa kaniya ay para ba siyang nagigising at nabubuhayan ng lakas ng loob. Gusto man niya alamin ay di niya rin alam kung paano, masyado naging magulo ang isip niya.
Natuwa siya ng makita niyang may iilang flashlight na mukhang di pa gamit dahil nakabalot pa, idagdag pa na may iilan din battery na halatang di gamit din dahil nakabalot pa. May iilang gamit din siya nakita at pinagkukuha iyon kasabay nang pagkuha niya sa mga flashlight at battery, naupo na siya sa sahig at ibinaba ang mga gamit na nakuha tsaka pinaglalagayan ang mga flashlight ng battery. Busy'ng busy siya sa paglalagay ng isa-isang nagsipasok ang mga kasama niya na tila'y inaaninag ang paligid, ang iba ay may dalang cellphone at yon ang ginamit na flashlight. Kumaway siya sa mga kasama at mabilis naman na nagsilapitan.
"Ate, nandito ka lang pala..." ika-ikang wika nito at lumapit kay MU, inaalalayan na siya ngayon ni Jennie.
Tinulungan siya ni MU, at tinulungan makaupo ng maayos sa tabi niya. "Kumusta ang binti mo pala?"
"Nakakapanghina ate... oo nga pala ate nandito na tayo, baka pwede nyo na kami i-first aid?" malungkot na wika ni Rainbow, napahinga nang malalim si MU at tumayo.
Inalalayan ni MU si Rainbow at dinala sa may pinaka malapit na bed at pinaupo si Rainbow don, "Dito ka muna, susubukan kong gamutin ka." hindi ganon kaalam si MU sa medicine kaya naman naisipan niyang lapitan si Roma, si Roma kasi ay anak ng isang sikat na doctor sa manila at alam niya ring maalam din si Roma sa medisina gawa na nakahiligan din ni Roma ang pagbabasa ng mga pang doctor's book.
Nilapitan ni MU si Roma, na ngayon ay sumisilip silip sa bintana na tila'y minamatyagan ang mga nasa labas ng health center. "Roma," tawag niya rito at tsaka nilapitan. Nakisilip siya sa bintana at tinanaw ang mga iilang zombie na nagpupumilit na nagkakalabog sa labas ng health center.
"MU, hanggang ngayon nahihirapan pa rin ako intindihin yung nasa paligid natin. Natatakot ako, pero walang magawa yung takot ko pag andyan sa harap natin yung mga zombies. Hindi man lang tayo hinanda sa ganitong sitwasyon." aniya Roma habang nakatungaw pa rin sa bintana. Tinignan naman siya ni MU sa mata, tila'y binabasa ang mga ito.
"I feel you, nawawala nga angas ko, ih" pilit na biro ni MU, para magbago ang aura.
"Tch. Nasa'n pala si Rainbow?"
"Ahh, yeah. I'm here just to ask a favor." sabi ni MU,
"Ano yon?"
"Di ba maalam ka sa first aid procedures? Can you help Rainbow, and Lucas? Nakokonsensya ako dahil sa nangyari sa kanila, i just want to help them, but i dont how, ih" paliwanag ni MU, tinignan na muna ni Roma ang mga kasama tsaka tumango at sumagot ng 'okay'. Sabay sila ni MU na naglakad papunta sa mga kaibigan na ngayon ay tinutulungan ng iba na linisin ang sugat. Tinatanggal nila ang mantsa ng dugo na nakakapit at ang mga namuong dugo sa paligid ng sugat nito.
Lumipas ang oras at nagawa nilang matapos ang paglilinis ng sugat nila Rainbow at Lucas, naging mabilis lang ang paglinis ng sugat ni Lucas dahil daplis lang ng bala ang tumama sa kaniya, habang ang kay Rainbow naman ay bumaon ang bala kaya ganoon na lang din ang panghihina na nangyari kay Rainbow at ngayon ay mahimbing nang natutulog. Mag-uumaga na rin at ang iba ay nagawa na ring matulog dahil na rin sa pagod, ang naiwan lang na gising ay sina MU na binabantayan si Rainbow, at sina Kaizer, Geo at Sean na binabantayan din ang girlfriend nitong mahimbing na natutulog.
"Are we going to stay here for long?" pag-aagaw pansin ni Geo sa mga kasama na ngayon ay tahimik, at tila'y mga mukhang madaming iniisip."Let's cope of a plan pag maayos na yung dalawa nating kasama rito," sagot naman ni Kaizer na ngayon ay nakapikit habang nananatiling nakaupo sa sahig.
Nasa anim lang ang higaan kaya naman ang iba ay nag improvise ng maaari nilang higan at sapinan para maipagpahinga nila ang sarili, si MU naman ay nananatiling dilat at tulala sa kawalan pero ang utak ay patuloy na tumatakbo. May gusto siyang malaman at intindihin pero ang tinatakbo ng puso ang siyang nagpapagulo sa kaniya mismo.
Tinignan ni MU ang relo, at nang makitang pasado alas nwuebe na nang umaga ay naisipan na niyang bumaba at maghanap ng maaaring makain. Walang sali-salita ay bumaba na siya at nagpatuloy sa pagbaba. Mabilis din siyang natigilan nang mapansin niya na may iilang zombie sa labas ng health center na mukhang inaabangan sila. Nakaramdam siya ng kaba pero isinantabi niya yon at iginala na ang paningin sa magulong paligid nito, nakakalat ang mga gamit ang ibang medicine kit at iilang gamot ay nasa sahig lang at nakakalat.
May mga bakas din ng dugo at iilang laman loob na pagginawa mo sigurong titigan ay masusuka ka na lang sa itsura, mga upuan na nakatumba at iilan gamit na nakatumba rin.
Naglakad si MU sa bandang likod ng hagdan at doon napansin niya na may kusina at may iilang gamit na nakadisplay lang. May napansin siyang ref at binuksan niya ito, may tubig at may iilang food stocks sa loob nito. Inilabas niya ito at sinimulang lutuin sa may maliit na kalan na nandoon, since walang bigas don at may iilang hotdog ay yon na lang lahat ang iniluto niya para may kainin sila ng mga kasama niya.
Maya maya rin habang nagpreprepare siya ay bumaba si Klyrra at tinulungan si MU.
"MU, right?"aniya Klyrra sa kalagitnaan ng pagtulong niya kay MU.
"Hmm. Yeah, why?"
"I'm sorry pala sa nangyari dati, im really sorry for what my boyfriend acts. Masyado lang talagang over protective sa akin yang si Sean dahil alam niyang mahina talaga ako physically."pagpapaliwanag ni Klyrra kay MU na tahimik lang na nakikinig.
"Ayos lang, if im in his position baka maging over protective din ako hehe, pero syempre babae tayo kaya ayos lang din, medyo di ko lang talaga gusto pagiging bastos at nakakainsulto niyang kausap."ngumiti si MU pero may bahid ng pait ito.
Tinapos nila ang pagluto at sakto lang naman ay bumaba rin ang boyfriend ni Klyrra na si Sean, at tinulungan silang iakyat ang mga nalutong pagkain. Pagkaakyat nila ng pagkain ay iilan pa lang ang gising habang may kaniya kaniyang ginagawa, si Ace at Cold ay busy sa pagtitingin sa bintana habang si Geo at Kaizer ay natutulog na, si Lucas ay tulog pa rin katulad ni Rainbow, gising na rin si Maria, Leigh at Jennie na ngayon ay pare-prehas na nakadungaw sa bintana.
"Hoy, tara kain!" malakas ngunit sakto lang para marinig ng mga kasama ang pag-aagaw pansin ni Sean.
"Yon! Sakto nagrereklamo na tong alaga ko sa tyan ko,"biro ni Ace at nagpauna nang umupo sa sahig kung san nakahain ang mga pagkain, nagsilapitan na rin ang iba at kumain nang tahimik.
Lumipas ang dalawang araw at ang pagkain na meron sila sa mini ref ay naubos na, kaya naman ay namomblema sila bigla, dagdag mo pa na di pa ganon kagaling pa ang kasama.
"Naghagilap na ko sa loob ng stock room nila at wala akong nakita na kahit na anong makakain, may mga damit na maaari nating gamitin na mukhang naiwan at mukhang may may-ari na maaari naman nating gamitin pero kaunti lang 'yon para saating lahat." pagsambit ni Kaizer, matapos niya haluhugin ni Cold ang kabuuan ng health center.
"Kung lalabas tayo at maghahanap ng maaari nating kainin o gamitin pangsurvive ay mahihirapan tayo kung lahat pa tayo ang aalis, kaya mas maganda siguro na may lalabas na iilan at magtutulung tulong na maghanap,"suhesyon ni Maria.
"Maaari yang suhesyon mo kung may maglalakas loob na lumabas at makikipaghabulan sa mga zombies sa labas, pero sino nga ba ang maglalakas loob na yan?"
"Pwede akong lumabas,"mahina ngunit sakto naman na maririnig ng mga kasama ni MU, sabay sabay n a napatingin kay MU ang mga kasama.
"What do you mean, pwede?" tanong ni Kaizer kay MU na tulala pa rin,
"I mean, im physically fit...player ako ng track and field at player din sa baseball. I can help, i dont know how but i can help." wika nito,
"Kaya pala nong gabing pumunta tayo rito ay halos madapa ka na sa sobrang bagal mong tumakbo," napamaang si MU sa nakakainsultong sinabi ni Cold.
"Well, that time akay akay ko si Rainbow and she's hurt kaya iniiwasan ko na parehas kami mahirapan, mas pipiliin ko na mahirapan kesa sa kaniya na may tama na nga pahirapan ko pa," nakangiting wika ni MU, ngunit halata sa boses niya na naiinis siya.
"Ohh, really?"
"Cold, shut up." seryosong sambit ni Kaizer,
"Enough with that, Kaizer may Mini Mart dito sa village nyo di ba? We can go there and look for some goods na pwede nating makuha." biglang singit na wika ni Geo, para matigil ang angilan sa pagitan ni MU at Cold.
"Ah yeah! Buti nabanggit mo yan, pwede tayong pumunta don at pagkatapos ay sa katabi non ay may store ng mga damit na pwede nating pasukin at para makakuha ng mga damit na maaari nating gamitin." masayang sambit ni Kaizer.
Natapos ang usapan nila sa maayos na pagpaplano.
“Darling,” ani ng lalaki sabay haplos sa pisngi ng babae. “Be safe, okay? Make sure na makaalis ka rito ng walang galos at makabalik rin dito ng walang galos.” “I’ll try.” Tumawa ito at hinaplos ang kamay na nasa kanyang pisngi. “Pero imposible naman yata na makauwi ako rito ng wala man lang ni kaunting sugat.” Mas lalong nag-alala ang mga mata ng lalaki. “Do it as soon as possible, please.” — “MU!” Napamura ang lalaking tumawag. Ang kanyang mga yabag ay umalingawngaw sa aspalto, nag-asang masasalo niya ang babae. Ngunit nahuli na siya. Tuluyan ng bumagsak ang nahimatay na kasama sa gitna ng kalye. — "Matagal na kitang kilala," wika ng isang babae na ngayon ay naiyak habang inaalala ang mga nakaraan. "How? This is the first time we met." naguguluhang tanong ng babae na ngayon ay naiwang t
"Sally, sorry."Ang salitang gumising sa kanya mula sa mahimbing n'yang tulog, pero bago pa man nya idilat ang mga mata ay may nakita syang imahe na s'yang nagpakaba sa kanya.Kaya mula sa pagkakahiga ay mabilis syang napaupo sabay napahawak sa dibdib.Rinig na rinig ang mabilis na pagtibok ng kanyang puso gawa ng kaba.Tumatagaktak na rin agad ang malamig n'yang pawis.'Ano na naman ba 'to? Sinong Sally? Anong klaseng panaginip na naman 'yon?' usal nya mula sa pagkakaupo at ganoon na lang ang inis kaya naman napasabunot sya sa sarili.Sakto ang paggising n'ya sa tatlong malalakas na katok ng kan'yang Nanny Lucy. "MU, ija! Tumayo ka na d'yan!""Opo!" sagot nya, sabay tayo at inayos ang kanyang pinaghigaan. Hihiga pa san
"Ate MU, sa'n tayo pupunta nito?" kabadong wika ni Rainbow habang tinatakbo nila ang hagdan pababa ng building."I don't know, basta ang mahalaga ay makalabas tayo ng school ng buhay!" usal ni MU habang mabilis na bumababa ng hagdan, kasabay nang pagpunas nya sa pawis na kanina pang tumutulo galing sa noo nya. Kaba at takot ang mga salitang kanyang nararamdaman ngayon. Hindi nya alam kung sa pagbaba ba nila ay may may nag-aabang na rescue o zombies, kaya habang tinatahak nila ang kahabaan ng hagdan ay nag-uunahan naman ang puso n'ya.Kasama nya ngayon ang dalawang best friends nya na sina Rainbow at Roma, habang ang humiwalay sa kanila ay sina
Habang tinatahak nila ang daan papasok ng loob ng isang bahay ay di maiwasan ni MU na observahan ang lahat ng kasama nya lalo na ang lalaking nangunguna ngayon sa kanila. That guy is the first one to walk towards the house, while the rest are following behind him, napansin ni MU na pinasadahan ng tingin ng lalaki ang buong kalabasan ng bahay, na tipong inaalam na kung safe ba at may maayos silang pagpapahingahan. "I have a strong premonition that this house is safe for us, 'cause I see someone hidden behind those window, and I am sure that whoever's inside is not a zombie." wika nito habang palakad palapit sa gate. And dahan dahan nitong itinulak ang gate, at ganon na lang ang pagkamasid ni MU na mapansin nyang may gulat sa mata nito dahil hindi nila inaasahan
Pinasadahan ni MU ang tingin ng buong bahay, sa isip-isip nya ay walang wala itong bahay na 'to sa bahay na tinitirhan nya. Kung ang lawak ng bahay nito ay sa unahan, ang sa kanila naman ay nasa likuran ng bahay nila ang lawak at ang swimming pool nila. At dahil sa pag-iisip nya patungkol sa bahay nya ay nakaramdam sya ng kalungkutan gawa ng pagkamiss nya at pagkaalala nya sa magulang nya at sa pamilyang meron sya. Napapikit sya at napahilamos dahil sa pagkairita sa sarili gawa ng di nya alam kung ano ang gagawin nya, hindi nya rin matawagan ang parents nya gawa ng hanggang ngayon ay walang signal. “Hey! I forgot to introduce myself to you guys. So, hi. My name is Geo Hansel and it is nice meeting you, girls," nakangiting wika ni Geo, habang masayang nakatingin sa mga bago nitong kaibigan. Napawi ang lungkot ni MU nang napansin nya na masaya namang nakikipag-i
September 15, 201811:25 a.m Ilang oras simula nang magising si MU ay hanggang ngayon ay wala pa rin siyang natatanggap na kahit na anong mensahe galing sa taong pinakamamahal nya. Muli nyang hinawakan ang cellphone nya at chineck kung may mensahe bang dumating na di nya napansin. Nanlulumo na sya, dahil sa araw din na to ay anniversary nila ng boyfriend nya, hindi nya magawang magalit dahil mahal na mahal nya ang boyfriend nya na kahit anong gawin ng boyfriend nya ay nagiging bulag lang sya.Binitawan na nya yung cellphone nya at nagpaikot-ikot sa higaan nya. Kung tatawagan naman nya ito ay baka nasa school ito at baka may practice tsaka baka magalit sa kanya 'pag nagkataon na tinawagan nya. Ayaw na ayaw pa naman ng boyfriend nya na tinatawagan sya, maliban na lang pagsinabihan sya nito na tawagan sya sa g
“MU? God, you're fine!” usal ng mga kaibigan niya nang makitang pababa ng hagdan si MU. “How are you?!” dagdag pa ni Leigh nang tuluyan nang makababa si MU. “I'm good, kayo kumusta?” tanong ni MU habang iniikot ang paningin sa kalawakan ng bahay, at do'n nagtagpo ang mata nila ni Via. “Oh, mukhang gising na ang prinsesa niyo. Grabe ka rin naman pala himatayin no? Ilang araw muna ang dadaan bago kung magising.” usal ni Via tsaka naglakad papalapit, tsaka,“Nasabi niyo na ba sa kaniya kung ano ang routine natin dito? At kung ano ang posisyon niya sa bahay ko?” napakunot ng noo si MU nang marinig niya ang sinabi ni Via. Ang halos lahat ay napa-iling sa tanong ni Via, “So, ano ang dapat n'yong gawin? Edi ipaalam nyo sa kaniya!” pasigaw na wika nito, sabay lakad na akala mo'y reyna. Lahat ay sabay na napailing at napa-buntong hininga, magsasalit
CHAPTER SEVENIka-sampong araw nila sa bahay ni Via. Ngayong araw nila gagawin ang plano kaya naman ay makikitaan sa kilos ng iba na sila ay kabado sa maaaring mangyari mamayang gabi. Pero dahil na rin sa tatag at kumpyensa ng iilan na makaalis ay hindi mo sila makikitaan ng takot o kaba sa galaw at tono nila."Ilang oras na lang Ate MU, makakaya ba natin?" kabadong wika ni Rainbow kay MU habang sila ay naghuhugas. Alas syete na ng gabi at mga alas dose lang ay paniguradong tulog na ang iilan sa mga tao sa bahay, kaya sa oras na yon ay don sila kikilos at tatakas. Pero kailangan muna nila makasigurado na ligtas sila sa pag-alis nila, at di sila mahahalata ng ibang tao sa bahay na yon."Of course kaya natin! Magtiwala ka sa akin Rainbow, makakaalis tayo ng ligtas dito." pagkukumbinsi ni MU sa kaibigan niya,"Pero kasi ate, paano kung mahuli tayo?" mautal utal na sabi ni Rainbow kay MU, natigilan si MU at napalunok ng ilang beses pero agad din itong nakabaw
Hingal na hingal na napaupo sa sahig si MU, pagkatapos niya paghahampasin ang zombie na ngayon ay nakahandusay na sa harapan niya. Bumalik sa dati ang pakiramdam niya, muli siyang nakaramdam nang panlalamig sa buong katawan at nanginginig din siya sa takot, pero nawala rin yon nang marinig niya ang boses ni Rainbow."Ate..." mahinang sambit ni Rainbow na ngayon ay naiyak, ang mga iilang lalaki ay nananatiling nakatayo at nakatingin na lang kay MU. May kung anong pagtataka at ganoon na lang ang ipinakita aksyon ni MU sa harap nila. Bigla bigla ang pagbabago niya ng reaksyon at nakakagulat yon para sa iba niyang kasama, gusto man siya lapitan at kamustahin ay di nila magawa.Iginala ni MU ang paningin, tinignan niya ang mga kasama at ang iba ay nakatingin sa kaniya habang ang iba ay sa pag-aayos ng mga hinaharang ang inaatupag. Mabilis din niya iniiwas ang paningin at mabilis na tumayo."Diyan ka muna Rainbow, magtitingin tingin lang ako
CHAPTER EIGHT"Rainbow, kaya mo pa ba?" nag-aalalang tanong ni MU kay Rainbow na akay-akay niya ngayon. Habang si Lucas naman ay akay-akay ng kaibigan niyang si Ace, habang ang iba naman ay may kaniya kaniyang bitbit na pamalo para sa maaari nilang makasalamuha sa daan. Ang iilan sa mga bitbit nila ay nakuha sa kwarto habang ang iba naman ay nakuha lang nila sa labas ng bahay."Hindi ate, sobrang sakit po." nahihirapan na wika ni Rainbow, habang patuloy na sinusubukan maglakad takbo, para makausad sila at makaalis sa lugar na pinanggalingan nila.Tama lang din ang daang tinahak nila dahil sa wakas ay nakalabas na sila sa lugar na kung saan sila nanggaling. Nasa highway na sila ngayon kung san ay may mga sasakyan na nakaparada habang ang ibang sasakyan naman ay mukhang nabangga na lang at umuusok pa. May iilan na dugo na nakakalat at masangsang na ang amoy."Now, where are we going kung ganiyan ang mga kasama natin?" halata sa boses ni Geo ang
CHAPTER SEVENIka-sampong araw nila sa bahay ni Via. Ngayong araw nila gagawin ang plano kaya naman ay makikitaan sa kilos ng iba na sila ay kabado sa maaaring mangyari mamayang gabi. Pero dahil na rin sa tatag at kumpyensa ng iilan na makaalis ay hindi mo sila makikitaan ng takot o kaba sa galaw at tono nila."Ilang oras na lang Ate MU, makakaya ba natin?" kabadong wika ni Rainbow kay MU habang sila ay naghuhugas. Alas syete na ng gabi at mga alas dose lang ay paniguradong tulog na ang iilan sa mga tao sa bahay, kaya sa oras na yon ay don sila kikilos at tatakas. Pero kailangan muna nila makasigurado na ligtas sila sa pag-alis nila, at di sila mahahalata ng ibang tao sa bahay na yon."Of course kaya natin! Magtiwala ka sa akin Rainbow, makakaalis tayo ng ligtas dito." pagkukumbinsi ni MU sa kaibigan niya,"Pero kasi ate, paano kung mahuli tayo?" mautal utal na sabi ni Rainbow kay MU, natigilan si MU at napalunok ng ilang beses pero agad din itong nakabaw
“MU? God, you're fine!” usal ng mga kaibigan niya nang makitang pababa ng hagdan si MU. “How are you?!” dagdag pa ni Leigh nang tuluyan nang makababa si MU. “I'm good, kayo kumusta?” tanong ni MU habang iniikot ang paningin sa kalawakan ng bahay, at do'n nagtagpo ang mata nila ni Via. “Oh, mukhang gising na ang prinsesa niyo. Grabe ka rin naman pala himatayin no? Ilang araw muna ang dadaan bago kung magising.” usal ni Via tsaka naglakad papalapit, tsaka,“Nasabi niyo na ba sa kaniya kung ano ang routine natin dito? At kung ano ang posisyon niya sa bahay ko?” napakunot ng noo si MU nang marinig niya ang sinabi ni Via. Ang halos lahat ay napa-iling sa tanong ni Via, “So, ano ang dapat n'yong gawin? Edi ipaalam nyo sa kaniya!” pasigaw na wika nito, sabay lakad na akala mo'y reyna. Lahat ay sabay na napailing at napa-buntong hininga, magsasalit
September 15, 201811:25 a.m Ilang oras simula nang magising si MU ay hanggang ngayon ay wala pa rin siyang natatanggap na kahit na anong mensahe galing sa taong pinakamamahal nya. Muli nyang hinawakan ang cellphone nya at chineck kung may mensahe bang dumating na di nya napansin. Nanlulumo na sya, dahil sa araw din na to ay anniversary nila ng boyfriend nya, hindi nya magawang magalit dahil mahal na mahal nya ang boyfriend nya na kahit anong gawin ng boyfriend nya ay nagiging bulag lang sya.Binitawan na nya yung cellphone nya at nagpaikot-ikot sa higaan nya. Kung tatawagan naman nya ito ay baka nasa school ito at baka may practice tsaka baka magalit sa kanya 'pag nagkataon na tinawagan nya. Ayaw na ayaw pa naman ng boyfriend nya na tinatawagan sya, maliban na lang pagsinabihan sya nito na tawagan sya sa g
Pinasadahan ni MU ang tingin ng buong bahay, sa isip-isip nya ay walang wala itong bahay na 'to sa bahay na tinitirhan nya. Kung ang lawak ng bahay nito ay sa unahan, ang sa kanila naman ay nasa likuran ng bahay nila ang lawak at ang swimming pool nila. At dahil sa pag-iisip nya patungkol sa bahay nya ay nakaramdam sya ng kalungkutan gawa ng pagkamiss nya at pagkaalala nya sa magulang nya at sa pamilyang meron sya. Napapikit sya at napahilamos dahil sa pagkairita sa sarili gawa ng di nya alam kung ano ang gagawin nya, hindi nya rin matawagan ang parents nya gawa ng hanggang ngayon ay walang signal. “Hey! I forgot to introduce myself to you guys. So, hi. My name is Geo Hansel and it is nice meeting you, girls," nakangiting wika ni Geo, habang masayang nakatingin sa mga bago nitong kaibigan. Napawi ang lungkot ni MU nang napansin nya na masaya namang nakikipag-i
Habang tinatahak nila ang daan papasok ng loob ng isang bahay ay di maiwasan ni MU na observahan ang lahat ng kasama nya lalo na ang lalaking nangunguna ngayon sa kanila. That guy is the first one to walk towards the house, while the rest are following behind him, napansin ni MU na pinasadahan ng tingin ng lalaki ang buong kalabasan ng bahay, na tipong inaalam na kung safe ba at may maayos silang pagpapahingahan. "I have a strong premonition that this house is safe for us, 'cause I see someone hidden behind those window, and I am sure that whoever's inside is not a zombie." wika nito habang palakad palapit sa gate. And dahan dahan nitong itinulak ang gate, at ganon na lang ang pagkamasid ni MU na mapansin nyang may gulat sa mata nito dahil hindi nila inaasahan
"Ate MU, sa'n tayo pupunta nito?" kabadong wika ni Rainbow habang tinatakbo nila ang hagdan pababa ng building."I don't know, basta ang mahalaga ay makalabas tayo ng school ng buhay!" usal ni MU habang mabilis na bumababa ng hagdan, kasabay nang pagpunas nya sa pawis na kanina pang tumutulo galing sa noo nya. Kaba at takot ang mga salitang kanyang nararamdaman ngayon. Hindi nya alam kung sa pagbaba ba nila ay may may nag-aabang na rescue o zombies, kaya habang tinatahak nila ang kahabaan ng hagdan ay nag-uunahan naman ang puso n'ya.Kasama nya ngayon ang dalawang best friends nya na sina Rainbow at Roma, habang ang humiwalay sa kanila ay sina
"Sally, sorry."Ang salitang gumising sa kanya mula sa mahimbing n'yang tulog, pero bago pa man nya idilat ang mga mata ay may nakita syang imahe na s'yang nagpakaba sa kanya.Kaya mula sa pagkakahiga ay mabilis syang napaupo sabay napahawak sa dibdib.Rinig na rinig ang mabilis na pagtibok ng kanyang puso gawa ng kaba.Tumatagaktak na rin agad ang malamig n'yang pawis.'Ano na naman ba 'to? Sinong Sally? Anong klaseng panaginip na naman 'yon?' usal nya mula sa pagkakaupo at ganoon na lang ang inis kaya naman napasabunot sya sa sarili.Sakto ang paggising n'ya sa tatlong malalakas na katok ng kan'yang Nanny Lucy. "MU, ija! Tumayo ka na d'yan!""Opo!" sagot nya, sabay tayo at inayos ang kanyang pinaghigaan. Hihiga pa san