Pinasadahan ni MU ang tingin ng buong bahay, sa isip-isip nya ay walang wala itong bahay na 'to sa bahay na tinitirhan nya. Kung ang lawak ng bahay nito ay sa unahan, ang sa kanila naman ay nasa likuran ng bahay nila ang lawak at ang swimming pool nila. At dahil sa pag-iisip nya patungkol sa bahay nya ay nakaramdam sya ng kalungkutan gawa ng pagkamiss nya at pagkaalala nya sa magulang nya at sa pamilyang meron sya. Napapikit sya at napahilamos dahil sa pagkairita sa sarili gawa ng di nya alam kung ano ang gagawin nya, hindi nya rin matawagan ang parents nya gawa ng hanggang ngayon ay walang signal.
“Hey! I forgot to introduce myself to you guys. So, hi. My name is Geo Hansel and it is nice meeting you, girls," nakangiting wika ni Geo, habang masayang nakatingin sa mga bago nitong kaibigan.Napawi ang lungkot ni MU nang napansin nya na masaya namang nakikipag-interact ang mga kaibigan nya. Kaya ang kaninang lungkot ay napalitan ng ngiti, kaya mas pinili nya na lang na pagtuunan muna ang nasa paligid nya, bago ang pansariling problema.
Muli nyang iginala ang mata sa paligid at pinagmamasdan ang mga taong ngayon ay may sari-sariling ginagawa nang magsawa agad sya ay binalik nya ang atensyon nya sa mga kaibigan nya na ngayon ay di pa rin tapos sa pagpapakilala sa isa't isa.
“Anyway, girls. Ipapakilala ko sa inyo yung mga kaibigan ko. Tuturo ko na lang, kasi you know baka pag lumapit tayo sa iba d'yan ay baka they will snob you bigla... kaya ituturo ko na lang and atleast di ba you know their names na.” Natigilan saglit si MU nang magsalita si Geo. She did not expect this one, pero ayos na rin siguro na malaman nila ang name ng iba.“So, first…that girl—yung biglang nagfaint kanina,” turo ni Geo sa babaeng naging dahilan kung bakit sila MU pinagduduro nu'ng isang guy kanina. “That is Klyrra Hansel. We're not magkapatid, we're cousins.” sabay ang paghagikgik nya na ngayon lang ng nakararami na nakita.“And that guy who shouted at MU and Rainbow—that is Klyrra's boyfriend and his name is Sean Vadez” turo naman n'ya sa guy na sinigawan sila kanina na ngayon ay katabi ang girlfriend nya at busy sa kakalikot sa cellphone nito, halata sa mukha ng lalaki ang pagkairita dahil siguro sa wala pa ring signal hanggang ngayon.Napairap na lang si MU nang mapansin nya ang itsura ng lalaking 'yon. Naaalala nya pa rin kung paano sila sigawan nito kanina.
“And those boys na magkakatabi, yung nasa left side ay si Ace Jones, and yung nasa middle naman na kaninang nag-lead sa atin ng way, siya naman si Kaizer Davis, then yun naman si Lucas Chavez yung nasa right side ng sofa.” sabay tinuro naman ni Geo ang mga lalaking nakaupo sa sofa, but ang sofa dito ay tatlo and halos mga kaibigan niya ang nag-occupy noon lahat.“And doon sa last na sofa na may dalawang tao, yung isa si Cold Buenvo. Well, nickname niya yan kasi snobber sobra pero…journalist yan. Kahit snobber, madami pa rin kilala. And the last guy, yung curly hair na naka-eyeglass, that is Haru Takashima. Sa group namin sya ang pinaka-matalino.” pagpapakilala nya sa mga kaibigan nito.
Walang naging reaksyon si MU, habang ang mga kaibigan naman nya ay mga nakangiti at mukhang masaya.
“By the way, that is all. Kayo naman.” “Yes, ate. Kami naman," masiglang sambit ni Rainbow. "You can call me Rainbow, soon ko na sasabihin name ko.” Then, she chuckled, “and that is Leigh, masungit yan kaya huwag ka na mag-expect ng maayos na sagot.” Tinarayan lang siya ni Leigh.“And sila naman sina Maria and Jennie, they're almost like twins. Same vibes din basta halos ng meron sila ay laging nagkakapareho."“Maria Guimmer”
“Jennie Manhao”“And this is Roma. For sure, you know her kasi nagkalaban kayo sa Pageant last year.”“Ah, yeah. We know each other. My name is Romaine Xenon.” tsaka nag-shake hands silang dalawa. "Ito naman yung pinaka sa pinaka: si Ate MU. She's a mysterious type of person pero when you—” pagkatingin nito kay MU ay masama na agad ang tingin sa kanya nito kaya naman ay sya na mismo ang tumigil.Ang mga friends ni MU ay alam na may pagka-weird sya at may pagka mysterious type pero jolly pa rin naman lalo na pag nasa mood at pagkilala nya ang isang tao. At mas lalong nawalan ng gana si MU, makipag interact dahil sa situation nila ngayon.Habang nagku-kwentuhan pa rin sila ay nagulat na lang kami nang biglang lumapit sa gawi nila si Sean at nagsimulang magalit at magsisigaw. Na akala mo'y may ginawa kaming masama para mag-umpisa na naman sya, at do'n na nga nag-umpisa na pagtignan sila ng lahat ng tao.
“You know what?! I hate you! You, and you and you! Lahat kayo! Dahil sa inyo kaya inaatake na naman ang girlfriend ko! What if bad things will happen to her? May magagawa ba kayo? Next time, isipin n'yo muna ang gagawin n'yo bago mag-take ng action. Mga pabigat! Tamang tama lang na natalo kayo ng school namin!” galit na galit na sigaw nya.
'Anong—Gago ba s'ya? Pati past inuungkat.' usal ni MU sa isip, kung aalalahanin ang nakaraan ay may nangyari sa pagitan ng school nila at sa school ni MU, ngunit yon ang di nya alam dahil sa kasagsagan ng mga panahon na yan ay may hinarap syang malaking problema sa buhay nya.
Tatayo na sana sya upang komprontahin si Sean ay biglang naman nakaramadam sya ng panlalamig ang pakiramdam at nanlabo bigla ang mga mata nya, to the point na nandilim na ang paningin nito.
Pero that weird thing is, bakit madilim? May nakita si MU na isang madilim na kwarto at may masangsang na amoy.
Hahakbang pa sana sya nang matumba sya ng tuluyan.
'That's a sign of...' huling salitang sumagi sa utak nya bago sya mawalan ng husto ng malay.
Nagulat ang mga kaibigan nito dahil ito ang unang beses na nakita nila si MU, na nahimatay sa harap nila.
Ang kaninang si Sean na naghuhumatok sa galit ay katulad din nilang nagulat sa biglang pagkahimatay ni MU.
“OMG! What have you done, Sean?” gulat na sigaw ni Geo kasabay ng mabilis nitong paglapit kay MU, at sinusubukang gisingin, nagulantang din ang ibang kaibigan ni MU kaya nagsilapitan sila.
“Anong nangyayari rito? Bakit may narinig akong nagsisigaw?” tanong ni Vianne, pagkababa nya galing sa taas...
“What the? Bakit may nakahandusay dyan? What happen?” nakakunot ang noong tanong nito sabay lapit kay MU at inobserbahan ang itsura.
“Nangingitim ang labi nya at ang mga kuko nya ay iba ang kulay, anong nangyari rito? Nakagat ba 'to?!” sabay bitaw at baba kay MU sa sahig.
“No! Wala syang kagat kahit isa, sadyang nabigla lang ata sya nang sigawan sya nito!” sabay turo ni Jennie kay Sean.
“Masyado lang overacting yang kaibigan nyo kaya nahimatay!”
“Huwag ka magsalita na akala mo kilala mo ng lubos ng kaibigan ko! So, shut up!” namumulang sigaw ni Jennie, nakakaramdam na sya ng inis gawa ng ngayon nya lang nasaksihan ang ganitong pangyayari sa kaibigan nya.
“Jennie, alalayan na lang natin si MU mahiga sa sofa. Hayaan mo na lang yan.” kalmadong mungkahi ni Roma sa kaibigang si Jennie na ngayon ay sasabog na sa inis.
“Ay, dalhin nyo na lang sa itaas yang kaibigan nyo nang maobserbahan nyo. Baka mamaya may kagat pala yan, tinatago nya lang.” utos nito saka naglakad paalis.
Halos sa mga kaibigan nya ay napairap na lang sa inis dahil sa trato na akala mo ay napakadumi ni MU. Sa pag-alalay nila Rainbow, Maria, Jennie at Leigh ay wala ni isa sa mga lalaki na nakasama nila ang umalalay na kahit si Geo ay di nagawang umalalay dahil sa biglang paghila sa kanya ni Sean.
September 15, 201811:25 a.m Ilang oras simula nang magising si MU ay hanggang ngayon ay wala pa rin siyang natatanggap na kahit na anong mensahe galing sa taong pinakamamahal nya. Muli nyang hinawakan ang cellphone nya at chineck kung may mensahe bang dumating na di nya napansin. Nanlulumo na sya, dahil sa araw din na to ay anniversary nila ng boyfriend nya, hindi nya magawang magalit dahil mahal na mahal nya ang boyfriend nya na kahit anong gawin ng boyfriend nya ay nagiging bulag lang sya.Binitawan na nya yung cellphone nya at nagpaikot-ikot sa higaan nya. Kung tatawagan naman nya ito ay baka nasa school ito at baka may practice tsaka baka magalit sa kanya 'pag nagkataon na tinawagan nya. Ayaw na ayaw pa naman ng boyfriend nya na tinatawagan sya, maliban na lang pagsinabihan sya nito na tawagan sya sa g
“MU? God, you're fine!” usal ng mga kaibigan niya nang makitang pababa ng hagdan si MU. “How are you?!” dagdag pa ni Leigh nang tuluyan nang makababa si MU. “I'm good, kayo kumusta?” tanong ni MU habang iniikot ang paningin sa kalawakan ng bahay, at do'n nagtagpo ang mata nila ni Via. “Oh, mukhang gising na ang prinsesa niyo. Grabe ka rin naman pala himatayin no? Ilang araw muna ang dadaan bago kung magising.” usal ni Via tsaka naglakad papalapit, tsaka,“Nasabi niyo na ba sa kaniya kung ano ang routine natin dito? At kung ano ang posisyon niya sa bahay ko?” napakunot ng noo si MU nang marinig niya ang sinabi ni Via. Ang halos lahat ay napa-iling sa tanong ni Via, “So, ano ang dapat n'yong gawin? Edi ipaalam nyo sa kaniya!” pasigaw na wika nito, sabay lakad na akala mo'y reyna. Lahat ay sabay na napailing at napa-buntong hininga, magsasalit
CHAPTER SEVENIka-sampong araw nila sa bahay ni Via. Ngayong araw nila gagawin ang plano kaya naman ay makikitaan sa kilos ng iba na sila ay kabado sa maaaring mangyari mamayang gabi. Pero dahil na rin sa tatag at kumpyensa ng iilan na makaalis ay hindi mo sila makikitaan ng takot o kaba sa galaw at tono nila."Ilang oras na lang Ate MU, makakaya ba natin?" kabadong wika ni Rainbow kay MU habang sila ay naghuhugas. Alas syete na ng gabi at mga alas dose lang ay paniguradong tulog na ang iilan sa mga tao sa bahay, kaya sa oras na yon ay don sila kikilos at tatakas. Pero kailangan muna nila makasigurado na ligtas sila sa pag-alis nila, at di sila mahahalata ng ibang tao sa bahay na yon."Of course kaya natin! Magtiwala ka sa akin Rainbow, makakaalis tayo ng ligtas dito." pagkukumbinsi ni MU sa kaibigan niya,"Pero kasi ate, paano kung mahuli tayo?" mautal utal na sabi ni Rainbow kay MU, natigilan si MU at napalunok ng ilang beses pero agad din itong nakabaw
CHAPTER EIGHT"Rainbow, kaya mo pa ba?" nag-aalalang tanong ni MU kay Rainbow na akay-akay niya ngayon. Habang si Lucas naman ay akay-akay ng kaibigan niyang si Ace, habang ang iba naman ay may kaniya kaniyang bitbit na pamalo para sa maaari nilang makasalamuha sa daan. Ang iilan sa mga bitbit nila ay nakuha sa kwarto habang ang iba naman ay nakuha lang nila sa labas ng bahay."Hindi ate, sobrang sakit po." nahihirapan na wika ni Rainbow, habang patuloy na sinusubukan maglakad takbo, para makausad sila at makaalis sa lugar na pinanggalingan nila.Tama lang din ang daang tinahak nila dahil sa wakas ay nakalabas na sila sa lugar na kung saan sila nanggaling. Nasa highway na sila ngayon kung san ay may mga sasakyan na nakaparada habang ang ibang sasakyan naman ay mukhang nabangga na lang at umuusok pa. May iilan na dugo na nakakalat at masangsang na ang amoy."Now, where are we going kung ganiyan ang mga kasama natin?" halata sa boses ni Geo ang
Hingal na hingal na napaupo sa sahig si MU, pagkatapos niya paghahampasin ang zombie na ngayon ay nakahandusay na sa harapan niya. Bumalik sa dati ang pakiramdam niya, muli siyang nakaramdam nang panlalamig sa buong katawan at nanginginig din siya sa takot, pero nawala rin yon nang marinig niya ang boses ni Rainbow."Ate..." mahinang sambit ni Rainbow na ngayon ay naiyak, ang mga iilang lalaki ay nananatiling nakatayo at nakatingin na lang kay MU. May kung anong pagtataka at ganoon na lang ang ipinakita aksyon ni MU sa harap nila. Bigla bigla ang pagbabago niya ng reaksyon at nakakagulat yon para sa iba niyang kasama, gusto man siya lapitan at kamustahin ay di nila magawa.Iginala ni MU ang paningin, tinignan niya ang mga kasama at ang iba ay nakatingin sa kaniya habang ang iba ay sa pag-aayos ng mga hinaharang ang inaatupag. Mabilis din niya iniiwas ang paningin at mabilis na tumayo."Diyan ka muna Rainbow, magtitingin tingin lang ako
“Darling,” ani ng lalaki sabay haplos sa pisngi ng babae. “Be safe, okay? Make sure na makaalis ka rito ng walang galos at makabalik rin dito ng walang galos.” “I’ll try.” Tumawa ito at hinaplos ang kamay na nasa kanyang pisngi. “Pero imposible naman yata na makauwi ako rito ng wala man lang ni kaunting sugat.” Mas lalong nag-alala ang mga mata ng lalaki. “Do it as soon as possible, please.” — “MU!” Napamura ang lalaking tumawag. Ang kanyang mga yabag ay umalingawngaw sa aspalto, nag-asang masasalo niya ang babae. Ngunit nahuli na siya. Tuluyan ng bumagsak ang nahimatay na kasama sa gitna ng kalye. — "Matagal na kitang kilala," wika ng isang babae na ngayon ay naiyak habang inaalala ang mga nakaraan. "How? This is the first time we met." naguguluhang tanong ng babae na ngayon ay naiwang t
"Sally, sorry."Ang salitang gumising sa kanya mula sa mahimbing n'yang tulog, pero bago pa man nya idilat ang mga mata ay may nakita syang imahe na s'yang nagpakaba sa kanya.Kaya mula sa pagkakahiga ay mabilis syang napaupo sabay napahawak sa dibdib.Rinig na rinig ang mabilis na pagtibok ng kanyang puso gawa ng kaba.Tumatagaktak na rin agad ang malamig n'yang pawis.'Ano na naman ba 'to? Sinong Sally? Anong klaseng panaginip na naman 'yon?' usal nya mula sa pagkakaupo at ganoon na lang ang inis kaya naman napasabunot sya sa sarili.Sakto ang paggising n'ya sa tatlong malalakas na katok ng kan'yang Nanny Lucy. "MU, ija! Tumayo ka na d'yan!""Opo!" sagot nya, sabay tayo at inayos ang kanyang pinaghigaan. Hihiga pa san
"Ate MU, sa'n tayo pupunta nito?" kabadong wika ni Rainbow habang tinatakbo nila ang hagdan pababa ng building."I don't know, basta ang mahalaga ay makalabas tayo ng school ng buhay!" usal ni MU habang mabilis na bumababa ng hagdan, kasabay nang pagpunas nya sa pawis na kanina pang tumutulo galing sa noo nya. Kaba at takot ang mga salitang kanyang nararamdaman ngayon. Hindi nya alam kung sa pagbaba ba nila ay may may nag-aabang na rescue o zombies, kaya habang tinatahak nila ang kahabaan ng hagdan ay nag-uunahan naman ang puso n'ya.Kasama nya ngayon ang dalawang best friends nya na sina Rainbow at Roma, habang ang humiwalay sa kanila ay sina
Hingal na hingal na napaupo sa sahig si MU, pagkatapos niya paghahampasin ang zombie na ngayon ay nakahandusay na sa harapan niya. Bumalik sa dati ang pakiramdam niya, muli siyang nakaramdam nang panlalamig sa buong katawan at nanginginig din siya sa takot, pero nawala rin yon nang marinig niya ang boses ni Rainbow."Ate..." mahinang sambit ni Rainbow na ngayon ay naiyak, ang mga iilang lalaki ay nananatiling nakatayo at nakatingin na lang kay MU. May kung anong pagtataka at ganoon na lang ang ipinakita aksyon ni MU sa harap nila. Bigla bigla ang pagbabago niya ng reaksyon at nakakagulat yon para sa iba niyang kasama, gusto man siya lapitan at kamustahin ay di nila magawa.Iginala ni MU ang paningin, tinignan niya ang mga kasama at ang iba ay nakatingin sa kaniya habang ang iba ay sa pag-aayos ng mga hinaharang ang inaatupag. Mabilis din niya iniiwas ang paningin at mabilis na tumayo."Diyan ka muna Rainbow, magtitingin tingin lang ako
CHAPTER EIGHT"Rainbow, kaya mo pa ba?" nag-aalalang tanong ni MU kay Rainbow na akay-akay niya ngayon. Habang si Lucas naman ay akay-akay ng kaibigan niyang si Ace, habang ang iba naman ay may kaniya kaniyang bitbit na pamalo para sa maaari nilang makasalamuha sa daan. Ang iilan sa mga bitbit nila ay nakuha sa kwarto habang ang iba naman ay nakuha lang nila sa labas ng bahay."Hindi ate, sobrang sakit po." nahihirapan na wika ni Rainbow, habang patuloy na sinusubukan maglakad takbo, para makausad sila at makaalis sa lugar na pinanggalingan nila.Tama lang din ang daang tinahak nila dahil sa wakas ay nakalabas na sila sa lugar na kung saan sila nanggaling. Nasa highway na sila ngayon kung san ay may mga sasakyan na nakaparada habang ang ibang sasakyan naman ay mukhang nabangga na lang at umuusok pa. May iilan na dugo na nakakalat at masangsang na ang amoy."Now, where are we going kung ganiyan ang mga kasama natin?" halata sa boses ni Geo ang
CHAPTER SEVENIka-sampong araw nila sa bahay ni Via. Ngayong araw nila gagawin ang plano kaya naman ay makikitaan sa kilos ng iba na sila ay kabado sa maaaring mangyari mamayang gabi. Pero dahil na rin sa tatag at kumpyensa ng iilan na makaalis ay hindi mo sila makikitaan ng takot o kaba sa galaw at tono nila."Ilang oras na lang Ate MU, makakaya ba natin?" kabadong wika ni Rainbow kay MU habang sila ay naghuhugas. Alas syete na ng gabi at mga alas dose lang ay paniguradong tulog na ang iilan sa mga tao sa bahay, kaya sa oras na yon ay don sila kikilos at tatakas. Pero kailangan muna nila makasigurado na ligtas sila sa pag-alis nila, at di sila mahahalata ng ibang tao sa bahay na yon."Of course kaya natin! Magtiwala ka sa akin Rainbow, makakaalis tayo ng ligtas dito." pagkukumbinsi ni MU sa kaibigan niya,"Pero kasi ate, paano kung mahuli tayo?" mautal utal na sabi ni Rainbow kay MU, natigilan si MU at napalunok ng ilang beses pero agad din itong nakabaw
“MU? God, you're fine!” usal ng mga kaibigan niya nang makitang pababa ng hagdan si MU. “How are you?!” dagdag pa ni Leigh nang tuluyan nang makababa si MU. “I'm good, kayo kumusta?” tanong ni MU habang iniikot ang paningin sa kalawakan ng bahay, at do'n nagtagpo ang mata nila ni Via. “Oh, mukhang gising na ang prinsesa niyo. Grabe ka rin naman pala himatayin no? Ilang araw muna ang dadaan bago kung magising.” usal ni Via tsaka naglakad papalapit, tsaka,“Nasabi niyo na ba sa kaniya kung ano ang routine natin dito? At kung ano ang posisyon niya sa bahay ko?” napakunot ng noo si MU nang marinig niya ang sinabi ni Via. Ang halos lahat ay napa-iling sa tanong ni Via, “So, ano ang dapat n'yong gawin? Edi ipaalam nyo sa kaniya!” pasigaw na wika nito, sabay lakad na akala mo'y reyna. Lahat ay sabay na napailing at napa-buntong hininga, magsasalit
September 15, 201811:25 a.m Ilang oras simula nang magising si MU ay hanggang ngayon ay wala pa rin siyang natatanggap na kahit na anong mensahe galing sa taong pinakamamahal nya. Muli nyang hinawakan ang cellphone nya at chineck kung may mensahe bang dumating na di nya napansin. Nanlulumo na sya, dahil sa araw din na to ay anniversary nila ng boyfriend nya, hindi nya magawang magalit dahil mahal na mahal nya ang boyfriend nya na kahit anong gawin ng boyfriend nya ay nagiging bulag lang sya.Binitawan na nya yung cellphone nya at nagpaikot-ikot sa higaan nya. Kung tatawagan naman nya ito ay baka nasa school ito at baka may practice tsaka baka magalit sa kanya 'pag nagkataon na tinawagan nya. Ayaw na ayaw pa naman ng boyfriend nya na tinatawagan sya, maliban na lang pagsinabihan sya nito na tawagan sya sa g
Pinasadahan ni MU ang tingin ng buong bahay, sa isip-isip nya ay walang wala itong bahay na 'to sa bahay na tinitirhan nya. Kung ang lawak ng bahay nito ay sa unahan, ang sa kanila naman ay nasa likuran ng bahay nila ang lawak at ang swimming pool nila. At dahil sa pag-iisip nya patungkol sa bahay nya ay nakaramdam sya ng kalungkutan gawa ng pagkamiss nya at pagkaalala nya sa magulang nya at sa pamilyang meron sya. Napapikit sya at napahilamos dahil sa pagkairita sa sarili gawa ng di nya alam kung ano ang gagawin nya, hindi nya rin matawagan ang parents nya gawa ng hanggang ngayon ay walang signal. “Hey! I forgot to introduce myself to you guys. So, hi. My name is Geo Hansel and it is nice meeting you, girls," nakangiting wika ni Geo, habang masayang nakatingin sa mga bago nitong kaibigan. Napawi ang lungkot ni MU nang napansin nya na masaya namang nakikipag-i
Habang tinatahak nila ang daan papasok ng loob ng isang bahay ay di maiwasan ni MU na observahan ang lahat ng kasama nya lalo na ang lalaking nangunguna ngayon sa kanila. That guy is the first one to walk towards the house, while the rest are following behind him, napansin ni MU na pinasadahan ng tingin ng lalaki ang buong kalabasan ng bahay, na tipong inaalam na kung safe ba at may maayos silang pagpapahingahan. "I have a strong premonition that this house is safe for us, 'cause I see someone hidden behind those window, and I am sure that whoever's inside is not a zombie." wika nito habang palakad palapit sa gate. And dahan dahan nitong itinulak ang gate, at ganon na lang ang pagkamasid ni MU na mapansin nyang may gulat sa mata nito dahil hindi nila inaasahan
"Ate MU, sa'n tayo pupunta nito?" kabadong wika ni Rainbow habang tinatakbo nila ang hagdan pababa ng building."I don't know, basta ang mahalaga ay makalabas tayo ng school ng buhay!" usal ni MU habang mabilis na bumababa ng hagdan, kasabay nang pagpunas nya sa pawis na kanina pang tumutulo galing sa noo nya. Kaba at takot ang mga salitang kanyang nararamdaman ngayon. Hindi nya alam kung sa pagbaba ba nila ay may may nag-aabang na rescue o zombies, kaya habang tinatahak nila ang kahabaan ng hagdan ay nag-uunahan naman ang puso n'ya.Kasama nya ngayon ang dalawang best friends nya na sina Rainbow at Roma, habang ang humiwalay sa kanila ay sina
"Sally, sorry."Ang salitang gumising sa kanya mula sa mahimbing n'yang tulog, pero bago pa man nya idilat ang mga mata ay may nakita syang imahe na s'yang nagpakaba sa kanya.Kaya mula sa pagkakahiga ay mabilis syang napaupo sabay napahawak sa dibdib.Rinig na rinig ang mabilis na pagtibok ng kanyang puso gawa ng kaba.Tumatagaktak na rin agad ang malamig n'yang pawis.'Ano na naman ba 'to? Sinong Sally? Anong klaseng panaginip na naman 'yon?' usal nya mula sa pagkakaupo at ganoon na lang ang inis kaya naman napasabunot sya sa sarili.Sakto ang paggising n'ya sa tatlong malalakas na katok ng kan'yang Nanny Lucy. "MU, ija! Tumayo ka na d'yan!""Opo!" sagot nya, sabay tayo at inayos ang kanyang pinaghigaan. Hihiga pa san