Chapter 139"Uminom ka muna, Kiera," sabi ni Lia habang inaabot ang baso ng tubig. Kita ko sa mukha niya ang awa at pag-aalala."Salamat," mahina kong sabi, kinuha ang baso at pilit na pinakalma ang sarili. Nanginginig pa rin ang kamay ko habang umiinom, pero kahit papaano, naramdaman kong unti-unting bumababa ang tensyon sa katawan ko."Ano ba kasi 'yang nangyayari, Kiera? Bakit parang pelikula ang buhay mo ngayon?" tanong ni Lia, pero sa tono niya, halata ang sinseridad sa pag-aalala.Napailing ako. "Hindi ko rin alam, Lia. Parang hindi ko naman ginusto na mapasok sa ganitong sitwasyon. Pero ito na 'to, andito na tayo."Umupo si Lia sa tabi ko at bahagyang tumikhim. "Alam mo, kung ako ang nasa posisyon mo, malamang kanina pa ako sumabog sa galit. Pero ikaw, nakaya mo pang magtimpi.""May choice ba ako? Kung patulan ko 'yung babaeng 'yon, mas lalo lang kaming mapapahiya. Masisira pa lalo ang reputasyon ng department natin," paliwanag ko, pilit na pinapasok ang utak sa trabaho kahit p
Chapter 140 Si Ms. Reyes ay nag-aatubiling sumagot, ngunit tinitigan si Andrea bago nagsalita. "Si Ms. Andrea po ay nagdesisyong mag-resign sa kumpanya. May mga hindi pagkakaunawaan, at ito na po ang naging desisyon niya." Nagpatuloy si Ms. Reyes habang tumingin kay Andrea, "Hindi ko po kayang ilahad ang detalye ng mga personal na isyu, pero ito po ang naging kahihinatnan." Napatingin ako kay Andrea, at sa kabila ng kanyang mga luha, isang bagay sa kanyang mata ang nagsabi ng maraming bagay—may galit, may sama ng loob, at may takot na tila hindi ko kayang lubos na intindihin. "Masaya na ba kayo, Kiera?" tanong ni Andrea na parang sinadyang sabihing malakas upang magdulot ng kaunting kalituhan. Hindi ako nakasagot, at tumagal ng ilang saglit ang katahimikan. "Ms. Reyes," nagsalita ako sa wakas, "I would like to file a report regarding the incident earlier. It’s important that it be addressed properly." Tumango si Ms. Reyes at ngumiti, kahit na halata ang kaba sa kanyang mga mata
Chapter 141"Halika, sumama ka sa akin?" sabi niya saka tumayo at inalalayan akong tumayo sa upuan. "Saan tayo pupunta?" takang tanong ko dito. "Sa opisina ko, para makapahinga ka. Wag kang mag-alala dahil kinuha nina Mommy at Daddy ang kambal para ipasyal," sabi niya bahang ang kanyang kamay ay nasa aking baywang nga bang naglalakad kami palabas ng HR office. Habang naglalakad kami patungo sa opisina ni Jammie, hindi ko maiwasang mag-isip. Marami akong tanong na naglalabasan sa aking isip, ngunit pinili ko munang manatili sa katahimikan. Ramdam ko ang init ng kanyang kamay sa aking baywang, na nagbigay sa akin ng kakaibang pakiramdam—isang pakiramdam na hindi ko matukoy. Hindi ko alam kung anong klaseng relasyon mayroon kami ngayon, ngunit ang mga eksenang ito ay nagsisimulang magbukas ng mga bagong emosyon sa akin.Nang makarating kami sa opisina ni Jammie, agad niyang pinatay ang ilaw at pinalakas ang aircon. Inalalayan niya akong maupo sa isang komportableng sofa, bago siya tum
Chapter 142 Paglipas ng mga oras ay hindi ko namalayang nakatulog pala ako pagkatapos kung uminom ng gamot para sa pangingirot ng aking pisngi. Pagising ko, naramdaman ko ang malamig na simoy ng aircon sa loob ng opisina ni Jammie. Unti-unti kong iminulat ang aking mga mata at natanaw ang malambot na sofa kung saan ako nakahiga. Napansin ko rin ang kumot na nakabalot sa akin—malamang ay inilagay iyon ni Jammie habang natutulog ako. Nang lingunin ko siya, nakita ko siyang abala sa harap ng kanyang desk, tahimik na nagbabasa ng mga dokumento. Kahit seryoso ang kanyang mukha, may kapansin-pansing kabaitan sa kanyang presensya na nagbigay sa akin ng pakiramdam ng seguridad. "Nagising ka na pala," sabi niya, hindi inaalis ang tingin mula sa papel na hawak niya. Tumango ako at pilit na ngumiti. "Oo, pasensya na kung nakatulog ako nang hindi ko namalayan." Iniwan niya ang kanyang ginagawa at tumayo mula sa kanyang upuan, lumapit siya sa akin habang may dalang baso ng tubig at isa
Chapter 143 Bigla siyang lumingon sa akin, dahilan upang mahuli niya akong nakatitig sa kanya. Nanlaki ang mga mata ko sa gulat, at bago pa ako makaiwas, nakita ko ang sumilay na ngiti sa kanyang labi—isang ngiting hindi mapagkakailang may halong paglalambing. Dahil doon, mabilis akong umiwas ng tingin, at agad kong naramdaman ang init sa aking mga pisngi. Ano ba ito, Kiera? Para kang bata! saway ko sa sarili ko habang pilit na tinatago ang pamumula ng mukha ko. "Kiera," tawag niya, ang boses niya ay may bahagyang kasiyahan. "Bakit parang namumula ka?" "A-ah, wala," sagot ko nang mabilis, pilit na inilalayo ang tingin. "Mainit lang siguro." Napansin ko ang munting pagtawa niya. "Kung mainit, bakit parang ang lakas pa rin ng aircon?" Halos gusto ko nang malusaw sa upuan ko sa sobrang hiya. Hindi ko alam kung paano ako aamin na huli niya akong nakatitig sa kanya, kaya pilit kong binago ang usapan. "Saan na ba 'yung pagkain? Gutom na kasi ako." Napailing siya, pero hindi na
Habang abala ako sa pagguhit, naramdaman kong may nakamasid sa akin. Pag-angat ko ng tingin, nandoon si Jammie, nakatayo sa gilid, tahimik na nakangiti. "Anong ginagawa mo?" tanong niya habang nakatukod ang isang kamay sa mesa. "Nagdo-drawing lang," sagot ko. "Ito ang dream house ko. Medyo simple lang, pero sapat na para sa amin." Lumapit siya at tumingin sa drawing ko. "Maganda," komento niya, sabay upo sa tabi ko. "Simple pero may personalidad. Parang ikaw." Napangiti ako sa sinabi niya, at biglang napansin kong parang naging mas magaan ang araw ko dahil sa kanya. "Ikaw ba, Jammie? Ano ang dream house mo?" tanong ko, iniangat ang tingin mula sa papel. Napangiti siya at saglit na nag-isip bago sumagot. "Sa totoo lang, hindi ko masyadong iniisip ang mga materyal na bagay. Pero kung tatanungin mo ako ngayon, ang dream house ko ay kung saan tayo kompleto. Isang bahay na hindi lang maganda sa paningin, pero puno ng pagmamahal." Napatigil ako sa sinabi niya. Parang may kung an
Minsan, ang mga pagkakataon ay tila may mga hindi inaasahang takbo, at sa mga simpleng sandali tulad nito, nagsimula akong mag-isip na baka nga may bahagi ako ng pangarap na maaaring magbago. Ang mga salitang sinabi ni Jammie tungkol sa pagiging "reyna sa palasyo" ay patuloy na bumabalik sa aking isipan, at hindi ko matanggihan na may mga pagkakataong nararamdaman ko ang alon ng init sa aking puso. Hindi ko alam kung ano ang kahihinatnan ng lahat ng ito, ngunit habang yumanig ng tahimik sa buo ng kanyang opisina, naramdaman ko na may mga bagay na nagsisimula nang umusbong sa aking puso, kahit na marami pang katanungan nabuo sa aking isipan. Habang tahimik kong pinagmasdan ang bawat detalye ng aking ginuguhit, hindi ko maiwasang bumalik-balik sa mga sinabi ni Jammie. Ang kanyang mga salitang "reyna sa palasyo" ay parang musika na paulit-ulit na tumutugtog sa aking isipan. Hindi ko maipaliwanag ang nararamdaman ko—isang halo ng pagkalito, saya, at kaba. Pakiramdam ko, unti-unti niyang
Chapter 146 Pagsapit ng uwian, agad kong inayos ang mga gamit ko, ganun din si Jammie. Tahimik kaming nag-empake ng aming mga gamit, at maya-maya’y nilapitan niya ako. "Halika, uwi na tayo," paanyaya niya, ang tinig niya ay kalmado ngunit puno ng malasakit. Agad akong tumango. "Sige, Jammie." Sa totoo lang, hindi na masyadong kumikirot ang aking pisngi, kaya wala akong dahilan para tumanggi. Habang naglalakad kami palabas ng opisina, naisip ko kung gaano kabilis nagbago ang araw ko. Mula sa masakit na eksenang nangyari kaninang umaga hanggang sa mas maaliwalas na pakiramdam ngayong uwian. Pagdating namin sa elevator, binuksan niya ito para sa akin. Habang bumababa kami, naramdaman ko ang katahimikan na tila may sariling kwento. Napansin kong paminsan-minsan niya akong tinitingnan, pero pinili kong huwag na lang pansinin at mag-focus sa sahig ng elevator. Pagdating namin sa parking lot, binuksan niya ang pinto ng sasakyan para sa akin. "Sakay na, Kiera," sabi niya, ang ngiti niya
Chapter 190Jimmie POVHabang naghihintay kami ng aking asawa na si Claire sa pagdating nina Mommy at Daddy mula sa Hawaii, hindi ko mapigilang mapangiti. Ano kaya ang nangyari sa honeymoon ng kakambal ko, lalo na't sumama pa sina Mommy at Daddy pati ang dalawang malilikot kong pamangkin?"Sigurado akong hindi naging normal ang honeymoon nila," natatawang bulong ko sa sarili ko habang iniisip ang mga kalokohan ng kambal.Maya-maya pa, narinig ko ang ingay ng paparating na sasakyan. Pagbukas ng pinto, agad kong nakita sina Mommy at Daddy na abot-langit ang ngiti. Kasunod nila sina Kiera at Jammie, na mukhang pagod pero may kakaibang glow sa kanilang mga mukha. At syempre, nandoon din ang kambal na sobrang excited."Tito Jimmie!" sigaw ni Jenny sabay yakap sa akin. "Ang saya sa Hawaii! Ang daming nangyari!""Talaga? Ano naman ang ginawa niyo roon?" tanong ko, sabik malaman ang mga detalye."Basta, Tito! Sobrang daming funny moments!" sabay tawa ni John. "Pero si Daddy, parang laging may
Chapter 189 Nagpatuloy kami sa paglalakad sa baybayin, ang mga bata ay nagsimulang mangolekta ng maliliit na bato, habang kami ni Jammie at Kiera ay nagtitinginan at nagngingitian. "Naalala mo, Jammie, noong unang panahon, ang mga ganitong simpleng bagay lang ang hinahanap natin?" tanong ni Kiera, ang mata ay nagliliwanag sa kasiyahan. "Oo, I remember," sagot ko "Pero siguro, mas magaan ngayon kasi mayroon na tayong mga anak." Habang pinagmamasdan namin ang lahat ng nagaganap, hindi kami nakaramdam ng pagod. Ang bawat sandali ay puno ng pagmamahal, tawanan, at yakap. Ang lahat ay umaangkop sa atin—ang isang pamilya na puno ng masalimuot na kwento at pagmamahal na patuloy na magiging gabay sa bawat isa. Kinabukasan, maaga kaming nagising at nagsimula nang mag-ayos ng mga gamit. Lahat kami ay abala, pati ang kambal na kahit na bata pa ay tumutulong sa pag-iimpake ng kanilang mga laruan at mga gamit na kanilang ginamit sa buong bakasyon. Habang si Mommy Heart at Daddy Brandon ay aba
Chapter 188Fast ForwardHabang papalapit ang huling araw ng aming bakasyon sa Hawaii, sinulit naming lahat ang bawat sandali. Alam kong bihira lang mangyari ang mga ganitong pagkakataon, kaya't bawat minuto ay nagiging mahalaga sa akin, lalo na't kasama ko ang pamilya ko.Sa beach, naglaro ang kambal na sina Jenny at John kasama ang lola't lolo nila. Si Kiera at ako, hindi namin kayang magpahinga ng buo. Laging may tawa at sigla sa paligid, at ang mga simpleng moments na iyon ang nagpapaalala sa akin kung gaano tayo kaswerte."Masaya akong makasama kayong lahat," sabi ko kay Kiera habang nakatambay kami sa gilid ng beach, pinagmamasdan ang mga bata."Ang saya ko rin," sagot niya, sabay kaway kay Jenny at John na abala sa paglalaro sa tubig. "Wala nang hihigit pa sa ganitong bonding, lalo na't magkasama tayo bilang pamilya."Naglakad kami papunta sa aming mga magulang, si Daddy Brandon at Mommy Heart, na abala sa pagbabantay sa kambal. Habang papalapit kami, narinig namin ang tawanan
Chapter 187 Jammie POV Habang nagpapahinga kami kasama ang kambal, patuloy nilang ikino-kwento ang mga nangyari sa hiking nina lola at lolo. Kahit na pitong taon pa lamang sila, parang ang dami nilang insights at mga kwento na puno ng kasiyahan. "Alam nyo, mom, dad," sabi ni Jenny habang sabay silang naglalaro ng mga laruan, "masaya kami kasi si Lolo at Lola, kahit matanda na, kayang-kaya pa nila mag-hike!" "Totoo, mom, dad," dagdag ni John, "sabi ni Lola, kahit kami, matututo kami mag-hike kapag lumaki pa kami!" Habang sinasabi nila 'yon, hindi ko mapigilang magtawa at tumingin kay Kiera. "Kaya naman pala, gusto nilang matutong mag-hike. Mukhang iniiwasan nila kaming madistract sa mga mas 'adult' na bagay!" Ngumiti si Kiera, at tumango. "Haha, oo nga, mukhang mas maraming natutunan si Lolo at Lola kaysa sa atin! Nakakatuwa lang." Napansin kong ang kambal, bagamat bata pa, ay sobrang mature na mag-isip. Marahil ay dahil sa mga kwento ng lola at lolo nila na puno ng wisdo
Chapter 185Eric POVHabang pinagmamasdan ko si Marga sa tabi ko, ramdam ko ang kaluwagan sa kanyang mga mata. Parang isang bagong tao na muling nakatayo mula sa pagkatalo at handang magpatuloy sa buhay. Nakita ko kung gaano siya nagbago mula nung unang dumating siya sa resort na iyon, puno ng sama ng loob at kalungkutan. Ngayon, naglalakad siya ng may kumpiyansa, at masaya akong maging bahagi ng pagbabago niyang iyon."Dahil dito, Marga," sabi ko habang pinapanood ko siyang nagmamasid sa labas ng bintana, "nasisiyahan akong makita kang masaya. Alam mo, hindi madali ang pinagdaanan mo, at hindi ko alam kung gaano kabigat iyon, pero nakikita ko na kaya mong magpatuloy at magsimula ng panibagong chapter sa buhay mo."Nagngiti siya, at kahit na may pagkamahinhin, may halong pagkabigla sa kanyang mga mata. "Hindi ko rin akalaing darating ako sa puntong ito," sabi niya. "Minsan, pakiramdam ko parang hindi ko kayang mag-isa, pero nararamdaman ko na ang mga hakbang ko ay patungo sa tamang di
Chapter 185 Lumapit sila kay Kiera, at sa sandaling iyon, nakita ko kung paano lumiwanag ang mukha ni Kiera habang yakap-yakap ang mga anak niya. "Ano'ng ginagawa mo dito, Tita Marga?" tanong ni John, na nakataas ang kilay. "Nag-aalala lang ako sa Mommy ninyo," sagot ko, pilit ang ngiti. Ngunit sa halip na maaliw, tumingin ang kambal sa akin na parang alam nilang may hindi tama. "Hindi kailangan ni Mommy ng tulong mo," diretsahang sabi ni Jenny, sabay hawak sa kamay ni Kiera. Tumayo si Kiera, hinarap ako, at may mahinahon ngunit matatag na ekspresyon sa kanyang mukha. "Marga, salamat sa pag-aalala, pero kaya ko ang sarili ko. Alam kong babalik si Jammie agad. At kahit ano pa ang mangyari, hindi mo kami mapaghihiwalay." Napaatras ako. Ang plano kong guluhin ang isip ni Kiera ay nauwi sa wala. Bago pa ako makasagot, dumating si Jammie. "Ano'ng nangyayari dito?" tanong niya, na halatang nagtataka kung bakit naroon ako. Tumalikod ako kay Kiera at ngumiti ng pilit kay Jammie. "Nag-
Chapter 184Marga POVHabang may kausap ako, hindi ko mapigilang sulyapan si Jammie at ang asawa niyang si Kiera. Hindi ko maikakaila na nakakainis silang tingnan, lalo na’t parang mas lalo pang pinalalabas ni Kiera kung gaano siya kasaya sa piling ni Jammie.Napangiti ako nang bahagya habang iniisip kung paano ko ba mapapalapit muli kay Jammie. Hindi naman sa bitter ako, pero hindi ko maiwasang maalala ang mga panahong kami pa ang magkasama. Hindi ba niya naalala kung gaano kami kasaya noon?Nakita kong hinubad ni Jammie ang kanyang damit at pinasuot iyon kay Kiera. Ramdam kong sinasadya nilang ipakita sa lahat kung gaano sila ka-sweet. Pinilit kong ngumiti sa kausap ko, kahit ang totoo, kumukulo na ang dugo ko sa loob."Excuse me," sabi ko sa kausap ko, sabay tingin muli sa direksyon nila. "Kailangan ko lang ayusin ang isang bagay."Naglakad ako palapit sa kanila, kunwari’y walang ibang iniisip. "Hi, Jammie," sabi ko, na may ngiti ngunit may bahagyang pagka-playful sa tono. "Mukhang
Chapter 183 Pagkakita ni Kiera kay Marga na paparating, halatang nagpapakitang-gilas ito sa suot nitong bikini na halos wala nang tinatakpan, biglang nag-iba ang aura ni Kiera. Kitang-kita ko ang inis sa kanyang mukha habang pasimpleng tinititigan si Marga na para bang sinasabi, "Ano bang trip mo?"Hindi pa nakuntento si Marga at tumingin nang diretso kay Kiera, sabay kindat sa akin. Pero bago pa ako makapag-react, biglang hinubad ni Kiera ang suot niyang t-shirt, na nagpakita ng pulang two-piece swimsuit niya. Parang huminto ang oras—lalo na nang mapansin kong napalingon lahat ng kalalakihan na naroon."Kung ganyan lang ang labanan, game ako," sabi ni Kiera, sabay tingin kay Marga na may pilyang ngiti sa labi.Napakagat-labi si Marga, halatang hindi inaasahan ang reaksyon ng asawa ko. Lumapit ako kay Kiera, sabay yakap mula sa likod. "Love, hindi mo kailangang patunayan ang kahit ano. Para sa akin, ikaw lang ang pinakamaganda."Ngumiti si Kiera, pero hindi pa rin tumigil sa pagbibig
Chapter 182Habang magkayakap kami sa kama, nararamdaman ko ang malalambot na palad ni Kiera na dahan-dahang humahaplos sa braso ko. Pareho kaming nakangiti, walang kahit anong iniisip kundi ang kasalukuyang sandali."Alam mo, love," mahina niyang sabi habang nakapatong ang ulo niya sa dibdib ko, "parang ang saya-saya ko. Parang wala na akong mahihiling pa."Hinaplos ko ang buhok niya at hinalikan siya sa noo. "Kiera, ang totoo niyan, ako ang dapat magpasalamat. Sa’yo ko nahanap ang lahat ng kulang sa buhay ko."Tumawa siya nang mahina, ang ngiti niya ay sobrang ganda at nakakahawa. "Talaga? Baka naman OA ka lang," biro niya, pero ramdam kong gusto niyang marinig pa ang mga salitang iyon."Kung OA man ako, Kiera, ikaw ang dahilan," sagot ko, habang mas lalo ko siyang niyakap.Napatingin siya sa akin, at sa mga mata niya, nakita ko ang pagmamahal na sinasabi niyang para sa akin lang. "Love, alam mo ba, parang nararamdaman ko na baka magka-baby brother or sister na sina Jenny at John."