Chapter 24 Brandon POVAlam mo, gwapo ka sana, kaya lang, manyakis ka lang. Hahaha, bagsak ka sa akin.Okay na sana iyon, pero may karugtong pa: "Manyakis!" Bigla siyang tumingin sa mga labi ko.'Wag kang magkakamali, babae. Baka hindi lang halik ang maibigay ko sa’yo,' sabi ng isip niya. Pero bigla siyang nataranta nang maalala ang ginawa ni Heart sa kanya—hinalikan siya nito. Kaya ayaw na niyang mabitin. Agad niyang hinawakan ang batok ni Heart para mas lumalim pa ang halik naming dalawa.Hindi ko na kayang pigilan pa, kaya agad kong kinagat ang ibabang labi niyo dahilan upang bumuka ng bahagya kaya wala akong inaksayang pagkakataon, agad kong pinasok ang aking dila sa loob ng bibig ni Heart at nagsimulang mag-explore. Hanggang sa nahuli ko ang kanyang dila ni Heart, kaya sinipsip ko ito hanggang nakarinig ako ng ungol mula dito. Hindi nagtagal, mukhang natauhan ito sa aming paghahalikan kaya't agad niya ako tinulak nito palayo, saka takbo palabas ng silid. Dahil sa ginawa niya,
Chapter 25 Fast forward November 21 Itong araw na ito ang pinaghandaan ko, andito na din ang mga kaibigan ko pati ang kanilang mga asawa, kaya lang wala pa ang babaeng kanina ko pang inaabangan. "Happy birthday tol!" sambit ni Kurt sa akin. "Happy birthday Bran!" sabay na saad nina Jayson at Darren. "Salamat, mga tol," usal ko, pero ang mata ko ay nasa entrance ng venue ng birthday. Hindi kasi ako sure kung makapunta ang especial na tao sa aking kaarawan. "Sino ba ang hinihintay mo, tol?" takang tanong ni Darren, na kinalingun ko sabay bigkas. "W-wala. Tayo para maumpisahan na natin ang party," tugon ko na lang, hanggang nag-umpisa na kami at hanggang sa kalagitnaan ng party, biglang tumayo si Althea. Nagpaalam na sasalubungin daw niya sa may labasan si Heart, dahil nahiya daw itong pumasok. Hindi ko alam kung ano ang gagawin ko, tumayo naman ako at umupo, pero ilang segundo ay tatayo na naman ako dahil sa excitement na raramdaman. Kaya tinanong ako ng mga kaibi
Chapter 26 Warning SPG 🔞 "Shit," mura ko sa aking sarili. Sino ba namang hindi mapamura kung makikita mo sa iyong harapan ang isang Eva naka hubad tanging panty lamang ang natira. Habang ang mga mata nito ay nakapikit, hindi pa nakuntento ay ginalingan pa nito ang pag giling saka binuksan ang kanyang mga mata. Tumingin ito sa akin na namumugay nitong mata, habang ang kanyang ibabang labi ay kinagat. Napalunok ako dahil sa aking nakita. Para kasi akong nanood ng sexy dance, gumiling giling pa ito sabay hagikhik hanggang humiga ito sa sahig. Napailing na lang ako sa nangyari, saka bumulong. "Tsk! Inum nang inom hindi pala kaya," saad ko sa aking sarili habang pinagmasdan ito sa sahig. Napag-desisyunan ko na lang na buhatin ito upang ipahiga sa kama. "Magpasalamat ka babae, dahil wala ako sa mode ngayong upang tikman muli ang kabibe mong masarap," sabi ko, sabay buhat sa kanya. Ngunit bigla na lang itong nagmulat ng kanyang mata saka ngumiti at pumikit ulit kaya na pa bugtong
Chapter 27 Heart POV Naalipungatan ako dahil nanunuyo ang aking lalamunan kaya dahan dahan akong gumalaw at bumangon. Napa ngunot lang ako kung bakit kaka-iba ang aking naramdaman sa aking katawan. Kaya agad kong umupo sa kama ngunit nararamdaman ko na lang ang sakit sa aking gitnang bahagi. "Awww, bakit ba ang sakit ng aking pikyas, at parang pinasukan ng malaking tet—!" hindi ko natapos ang aking sasabihin ng napagtanto kong totoo ang aking sinabi. "Ay, puta ka naman babae ka! Bakit mo naman ibinigay niyang puké mo sa iba," pa galit kung sabunot sa aking buhok. Hanggang inisip ko kung sinong lalaking tumusok sa akin habang lasing ako, pero malas na lang ako dahil kahit anong isipin ko ay walang pumasok sa aking isipan saka ko tuluyang minulat ang aking mga mata. Kaya bumungad sa akin ang hindi pamilyar na silid. Nilibot ko ang aking mga mata magbakasakaling andito pa ang tumuhog sa aking puké, ngunit wala akong palatandaan na may kasama ako sa loob. Hanggang napatanto k
Chapter 28 Nagising ako mula sa isang malalim na pag-idlip, ang aking lalamunan ay tuyo at ang tiyan ko ay sumasakit dahil sa gutom. Agad akong napatingin sa orasan, at napansin kong alas tres na ng hapon. Napabuntong hininga ako dahil naisip ko kung bakit hindi pa sumunod ang aking ina dito sa Manila. "Mahirap talagang ka pag ikaw lang mag isa nakatira sa bahay," sabi ko sa sarili, tila tinatanggap na ang lahat ng mga bagay na nangyari ay hindi ko pa sumunod ang aking ina. Kahit na hihina pa ako ay wala akong magawa kundi bumangon at pumunta sa kusina habang tinanong ang aking sarili, "Anong kinakailangan kong gawin ngayon?" tanong ko sa aking sarili habang naglalakad. Dahil hindi ko alam kung saan magsisimula. Para akong baliw naglalakad patungo sa kusina na wala sa oras. Iniisip ko kung ano ang tamang gagawin, dahil hindi basta-basta ang pagka-wala ng aking iniingatang puri. "Para sana yun sa future husband ko 'eh!" nagpapadyak pa ang aking paa habang naglalakad. "San
Chapter 29 Brandon POV "Hmmmm..." tanging ungol ko dahil natamaan sa sinag ng araw ang aking mga mata, dahilan upang naimulat ko ito. Tumingin aki sa orasan na nakasabit sa dingding ng aking silid. "11 AM na pala," kaya napa-balikwas ako ng bangon. Tumingin ako sa akin phone dahil tumunog ito. Tiningnan ko kung sino ang tumawag. Malaki ang aking ngiti ng nakita ko kung sino ang tumawag. Ang long time girlfriend ko na si Ruth. Honey Ruth calling... Kaya agad ko itong sumagot na may ngiti naka paskil sa aking labi. "Hello! honey," sagot ko dito. "Hi hon, pwede ba akong magpa-sundo sa'yo? Andito ako ngayon sa airport," tugon niya sa akin. "Yes, of course, honey. Hintayin mo lang ako sandali, at magbibihis muna ako," excited kong bigkas. Almost 2 years ay saka pa ito umuwi sa bansa kaya laking tuwa ko ng naka-uwi na ito. "Okay hon, I love you," sambit niya sa akin. Pero hindi ako makasagot. Parang nag-alangan akong tugunan ang kanyang huling sinabi, parang may
Chapter 30 Pagpasok ko sa mansyon, agad bumungad sa aking mukha si Mommy, at kitang-kita ko ang galit sa mga mata niya na parang may nagawa akong malaking kasalanan dito. Hindi pa ako nakalapit sa kanya, ay agad niya akong tinanong ng maraming tanong, na ang matinding tanong. "Brandon, anong klaseng anak ka? Bakit mo hinayaan si Heart mag-isa sa hotel?" tanong agad ng aking Mommy, na may halong galit at pagkabahala. Ang boses niya, kita ko ang galit at puno ng emosyon, parang may bigat na dumagan sa kanyang dibdib. Nag-alinlangan akong tumingin sa aking ina, hindi ko alam kung paano ko sasagutin ang kanyang mga tanong. Napansin ko ang mga mata ni Mommy, na puno ng seryosong tingin, galit at tanong. Napalunok na lamang ako sa aking nakita. Nababasa ako sa kanyang mga mata ang matinding pagkadismaya niya sa akin. Pero higit sa lahat, may isang tanong na bumabagabag sa akin, 'bakit nga ba hindi ko agad binalikan si Heart? Bakit ko siya iniwan pagkatapos ko itong maangkin?' usa
Chapter 31Kinabukasan, nagising ako na parang may mabigat na bagay na nakatambak sa aking dibdib. Ang mga tanong ng aking ina, ang mga saloobin tungkol kay Ruth, ay patuloy na gumugulo sa aking isipan. Hindi ko pa rin alam kung paano ko haharapin ang lahat ng ito. Habang ako ay nag-aalmusal, hindi ko maiwasang mag-isip ng malalim.Si Ruth—ang dating nobya ko, ang babae na minahal ko ng tapat. Pero bakit ngayon parang ang lahat ng nararamdaman ko ay nagsisimula nang magbago? Sa tuwing naiisip ko siya, may nararamdaman akong pagka-kulong, parang nawawala na ang pagmamahal ko sa kanya. Hindi ko kayang sabihin ito nang diretso sa kanya, ngunit pakiramdam ko, wala na akong nararamdaman na kagalakan tuwing magkasama kami. Ang minsan naming mga kwentuhan at tawanan ay parang may pagod at pananabik sa akin.Napansin ko na lang na mabilis na lumipas ang oras. Ang oras na sana ay makikinig ako sa mga tunay kong nararamdaman. Pumunta ako sa garden, naghanap ng katahimikan, ngunit tila ang saril
Chapter 158 Habang naglalakad kami ni Tatay papunta sa altar, naramdaman ko ang malalim na emosyon sa kanyang mga salita. Tumigil kami sandali at tinignan ko siya ng mabuti. "Alam mo anak, kung nabubuhay pa ang iyong ina, sigurado akong masayang-masaya ito ngayon," sabi ng Tatay ko, ang mga mata niya ay puno ng pagmamahal at kalungkutan. Pinipigilan kong mapaiyak. Alam ko kung gaano siya kasakit mula nang pumanaw ang aking ina, at kahit na may saya sa aking puso, may lungkot din na nararamdaman ko para sa kanya. "Oo, Tatay," sagot ko, ang tinig ko ay maluha-luha. "Alam ko po na proud siya sa akin ngayon." Bumuntong-hininga siya at nagpatuloy. "Wala na siya, pero alam ko na masaya siya para sa'yo. Lalo na ngayon na si Jammie ang kasama mo, siya ang lalaking deserving sa pagmamahal mo." Napangiti ako, kahit na ang puso ko ay naglalaban sa saya at lungkot. "Salamat po, Tatay. Hindi ko po kayang ipaliwanag kung gaano ko kayo kamahal at kung gaano ko na-appreciate ang lahat ng sakrip
Chapter 157Paglipas ng limang araw ay dumating na ang araw bago ang aming kasal. Hindi ko maipaliwanag ang nararamdaman ko—parang halo-halo na ang excitement at kaba. Habang tinitingnan ko ang mga nakahandang dekorasyon sa mansyon, hindi ko maiwasang mapaisip kung paano kami nakarating sa puntong ito.Ang mansyon ay puno ng abala. May mga kasambahay na nag-aayos ng mga bulaklak, mga caterer na naghahanda ng pagkain, at mga tumutulong sa pag-set up ng altar sa garden. Lahat ng ito ay parang panaginip, pero totoo.Habang nakaupo ako sa gilid ng bintana ng kwarto, napatigil ako sa pagmumuni-muni nang kumatok si Jammie."Pwede ba akong pumasok?" tanong niya mula sa labas.Napangiti ako kahit na medyo kinakabahan. "Oo naman."Pagpasok niya, dala niya ang isang maliit na kahon. "Naisip ko lang na bigyan ka ng isang bagay bago ang araw natin bukas," sabi niya habang iniabot sa akin ang kahon.Agad akong kinabahan habang binubuksan ang kahon. Sa loob nito ay isang simpleng bracelet na may na
Chapter 156Hindi ko alam kung paano ako makakasagot. Para bang gusto kong magtago sa sobrang kilig at hiya, lalo na sa sinabi ni Mommy Heart at Daddy Brandon. Hindi ko akalain na ganito sila ka-excited sa kasal namin ni Jammie, pero hindi ko rin maitatanggi na sobrang na-touch ako sa suportang ipinapakita nila."Salamat po talaga, Mommy, Daddy," sabi ko, pilit na pinipigil ang nangingilid na luha. "Hindi ko po alam kung paano kayo pasasalamatan sa lahat ng ito."Ngumiti si Mommy Heart, sabay abot ng kamay niya sa akin. "Ang makita ka naming masaya kasama si Jammie, at ang mga apo namin, ay sapat na para sa amin. Basta ang mahalaga, maging masaya ang araw na iyon para sa inyong dalawa."Hindi ko maiwasang huminga nang malalim, sinusubukang pakalmahin ang sarili ko. Lalo pang lumambot ang puso ko nang maramdaman kong hinawakan ni Jammie ang kamay ko."Tama si Mommy," dagdag niya. "Ito na ang pagkakataon natin para simulan ang panibagong kabanata ng buhay natin, kasama ang pamilya natin
Chapter 155Pagkatapos naming maghanda ng agahan, agad kong tinawag ang isang kasambahay. "Pakisabi kay Mommy at Daddy na bumaba na para mag-almusal," utos ko. "Tawagin mo rin ang kambal, si Jimmie at ang asawa niyang si Claire, pati na rin si Tatay Tonyo.""Yes, Sir Jammie," magalang na sagot nito bago agad na umalis para tuparin ang utos.Habang hinihintay namin ang lahat na makababa, inayos namin ni Kiera ang mesa at siniguradong kumpleto ang lahat ng pagkain. Hindi ko maiwasang mapansin ang saya sa kanyang mukha habang abala siya sa pag-aasikaso.Maya-maya, narinig ko ang yabag ng mga paa pababa sa hagdan. Una kong nakita ang kambal na masayang tumatakbo papunta sa mesa. "Good morning, Daddy! Good morning, Mommy!" bati nila nang sabay.Kasunod nila ang aking mga magulang, si Mommy Heart at Daddy Brandon, na parehong nakangiti at halatang sabik sa araw na ito."Ang aga nating lahat ngayon, ah," biro ni Daddy habang naupo sa kanyang upuan.Sumunod naman si Jimmie, kasama ang kanyang
Chapter 154Paglabas namin sa silid ng kambal, pareho kaming tahimik na naglakad papunta sa hallway. Nang makarating kami sa harap ng kanyang silid, huminto si Kiera at tumingin sa akin."Good night, Dante," malambing niyang sabi, sabay ngiti.Ngumiti rin ako at tumango. "Good night, Kiera. Magpahinga ka na. Kung may kailangan ka, tawagin mo lang ako."Bagama't engaged na kami, hindi ko pa rin maiwasang igalang ang kanyang espasyo at desisyon. Alam kong mahirap para sa kanya ang lahat ng pinagdaanan namin, at bilang isang lalaki, responsibilidad ko na bigyan siya ng respeto, lalo na’t siya ang ina ng aking mga anak."Salamat," mahinang tugon niya. "Salamat sa lahat ng ginagawa mo para sa akin at sa mga bata."Lumapit ako, hinawakan ang kanyang kamay, at tinitigan siya nang diretso sa mata. "Hindi mo kailangang magpasalamat, Kiera. Ginagawa ko ito dahil mahal kita. Gusto ko lang siguraduhin na lagi kang masaya at ligtas."Bahagya siyang ngumiti at tumango bago tumalikod at pumasok sa k
Chapter 153 Niyakap ako ng kambal habang si Kiera ay nakangiti lang, halatang napuno ng ligaya. Lumapit sa amin si Mang Tonyo, ang ama ni Kiera, at may ngiti sa kanyang mukha. "Anak, masaya akong makita kang ganito kasaya. Ipinagmamalaki kita." "Salamat, Tay," sagot ni Kiera, na bahagyang napaluha. Sa sandaling iyon, ramdam ko na ang araw na ito ay isa sa mga pinakaespesyal sa aming lahat. Hindi lang ito isang pagdiriwang ng reunion kundi simula rin ng bago at masayang kabanata sa aming pamilya. Habang yakap-yakap namin ang kambal, tumayo si Mommy at Daddy, parehong puno ng ngiti. Si Mommy ang unang nagsalita. "Ang tagal naming hinintay ang araw na ito," sabi ni Mommy, sabay tingin kay Kiera. "Matagal ka na naming tinuturing na bahagi ng pamilya, Kiera. Ngayon, magiging opisyal na talaga." Tumango si Daddy. "Tama si Mommy mo. Sa wakas, buo na talaga ang pamilya ninyo." Lumapit si Emer at pabirong binatukan ako. "Kailan pa 'to, bro? Ba't hindi mo sinabi agad?" Napatawa ak
Chapter 152Pagdating namin sa mansyon, naabutan namin ang masayang selebrasyon. Ang buong pamilya ay nagtitipon sa malaking sala, puno ng tawanan at kwentuhan. Si Sarah, ang bunso naming kapatid, ay nakaupo sa sofa habang inaasikaso ng asawa niyang si Emer. Samantalang si Claire, ang aking manugang, ay nakangiti habang hawak ang kamay ng aking kakambal na si Jimmie, na tila hindi maalis ang tingin sa asawa niya.Ramdam ang saya sa paligid habang pinag-uusapan ang kanilang pagbubuntis. Ang bawat isa ay abala—ang mga bata ay tumatakbo-takbo, at ang mga matatanda ay abala sa pagbati at pagbibigay ng payo kina Sarah at Claire.Ngunit sa kabila ng kasiyahan, hindi ko mapigilang makaramdam ng kaunting panghihinayang. Habang pinagmamasdan ko si Emer na maingat na nakaalalay kay Sarah, may kirot sa puso ko. Hindi ko kailanman naranasan ang mag-alaga ng buntis—ang maging nandiyan sa bawat hakbang ng pagdadalang-tao.Napansin ni Kiera ang pananahimik ko at bahagyang hinila ang braso ko. "Anong
Chapter 151Napatakip ng bibig si Kiera, pigil ang tawa. Napailing ako pero sinubukan kong sagutin nang mahinahon ang tanong ng kambal. "Ah, ganito kasi 'yon, mga anak. Ang baby ay ginagawa ni God at inilalagay niya ito sa loob ng tummy ng mga mommy. Kaya kailangan nilang mag-ingat at kumain ng masusustansya para sa baby, okay?""Wow!" sabi ni Jenny, tila amazed. "Ang galing naman ni God! So ibig sabihin, si God din ang naglagay sa amin ni Kuya John sa tummy ni Mommy?""Exactly," sagot ko, ngumingiti. "Kaya mahalaga na laging nagpapasalamat tayo kay God dahil binigyan niya tayo ng pamilya."Tumango si Kiera sa tabi ko at sumingit, "At tama rin si Dad niyo. Kaya tayo dapat maging mabait at matulungin lalo na kapag dumating na ang bagong baby sa mansyon, ha?""Yes, Mommy!" sabay na sagot nina John at Jenny. Ramdam ko ang tuwa nila sa balitang ito, pero higit pa roon, alam kong masaya sila dahil bahagi kami ng bawat tanong at kwento nila."Okay, magpakabait kayong dalawa, ha?" sabi ko ba
Chapter 150 Dahil sa sagot ni Kiera, hindi ko mapigilang ngumiti nang malaki at maramdaman ang saya na hindi ko pa nararanasan sa buong buhay ko. Ang kaba na kanina'y halos hindi ko makontrol ay napalitan ng labis na kaligayahan. Agad kong hinawakan ang kamay niya at niyakap siya ng mahigpit, na parang ayokong pakawalan. "Kiera, salamat. Salamat sa pagbibigay mo ng pagkakataon na maging bahagi ng buhay mo at ng pamilya natin." Ramdam ko ang pagtibok ng puso ko na tila sasabog sa sobrang tuwa. Habang yakap ko siya, naramdaman ko ang marahan niyang pagtango sa balikat ko. "Bakit parang ang saya-saya mo? Para kang bata," biro niya habang bahagyang tumatawa. "Totoo naman, Kiera! Para akong nanalo sa lottery na hindi ko inaasahan." Kumalas ako sa yakap at hinawakan ang kanyang mga kamay, tumingin nang deretso sa kanyang mga mata. "Ikaw na ang pinakamatamis na 'oo' sa buong buhay ko." Hindi ko namalayan na pinanood pala kami ng mga impleyado ko at kasamahan nito hanggang nag palakpaka