This is a work of fiction; names, characters, businesses, places, and incidents are either the products of the author's imagination or used in a fictitious manner. Any resemblance to the actual person, living or dead, or actual events is purely coincidental.
If you're looking for a perfect story don't continue reading this. Thanks!THIS STORY WILL CONTAINS MATURE WORDS AND A SCENE, SO READ IT AT YOUR OWN RISK.***PROLOGUE"AH! Damn it, Luigi. Please h-harder... Ugh!"I continue recession myself to hers. She likes it more deeper so I did what she wanted, cause later, I'll do what I want.She continued calling out my name and moaning until we both came."Ah! That was fantastic!" She exclaimed. She really looks satisfied.I give her a small smile before putting back my pants. I stood up and walked towards my cabinet. She remained sitting on my bed while smoking. The comforter was covering her body.I don't know her, I just fucked her. Gusto rin naman niya, hindi ko siya pinilit. And look, nagustuhan pa niya. I've met her in the club two times, but today was our first in bed."What are you doing there?" she asked.I retrieved my gun before approaching her with a smile. She put out the cigarette in the ashtray on the side table and then kissed my neck.Hindi niya ata napansin ang baril ko.I stopped her before it could lead us to sex again. I touched her left cheek before slowly pointing the gun on her head.I smiled when I saw how her eyes panicked. I choked her so she couldn't move."Do you like me?" I asked. She quickly nodded, afraid I might shoot her."Well, I don't like you."BANG!Another woman had died in my room.Hinipan ko ang baril bago ihagis 'yon sa lapag. Then, I called my secretary to clean up the mess I had made.I took a quick shower, before leaving the mansion. May tumawag sa akin na may auction daw sa underground, I need to come. Baka may magustuhan ako.I drove my Maserati Car, at wala pang dalawang oras ay nakarating na ako sa aking destinasyon. As I walked down the hallway, everyone greeted me. I simply smiled in response and looked for a suitable seat. The one where I could have a great view."Hi, Mr. D'Amato!"A lady wearing a fitted purple gown with a slit on her right leg, approached me.Oh, come on! Katatapos ko lang, ayoko muna na may dumagdag sa mga babaeng nakoleksyon ko. Pero, hindi ko maitatanggi na bumagay sa kaniya ang pagiging kayumanggi ng kaniyang balat.I smiled at her, at binaling na sa iba ang tingin. She looks nice but I'm not interested.Minutes passed before the bidding started. At first, puro mga lumang gamit ang binibid, until mapunta sa tatlong babae.They appeared on stage naked, their faces covered by sacks. They couldn't stand up, giving the impression that they were under the influence of drugs. Ang isang na sa kanan ay bouncey ang buhok na may pagka-brown, malaki ang dibdib, medyo kayumanggi. Ang nasa gitna naman, mahaba ang diretso nitong buhok na kulay itim, maputi, hindi gaano kalakihan ang dibdib, payat. While the last one, maikli ang buhok, malaki ang dibdib, sexy, nasa kaniya na lahat.The bidding began on the left one. I'm not intrigued, so I refrained from placing a bid. I simply relaxed and observed as all the older men drooled over the bodies of the three ladies.Nang may nanalo na sa isa, nagproceed naman doon sa nasa gitnang babae. Tinanggal ang supot sa ulo nito at bumungad sa amin ang lanta nitong mukha. She looks pale, parang gustong dumilat ng mga mata niya pero hindi niya magawa. She's pretty, I couldn't deny it.But... how should I put this? Hmm... she looks pretty familiar. I think I should bid to remember."Let's begin in 5 Million!" the emcee shouted."Too low," I whispered to myself."5.5 Million!" someone."Going once, going twice?!" someone raised his finger, meaning he doubled the amount. "Number 46, 6.5 Million, going twice, going thrice?""6.8 Million!""7 Million!"The bidding is getting higher and higher! I sip on my wine glass before raising my hand."7.5 Million," I said with a calm voice."7.8 Million!"Mukhang ayaw magpatalo ng mga 'to ha? I want to collect that girl! Ayaw pang ibalato sa akin, tsk. Tinaas ko ulit ang kamay ko."20 Million," everyone hissed."20 Million! Meron pa ba?" emcee confirming. No one opened their mouth, so I won."You can get the lady in the room, Mr. D'Amato." the emcee said.I just nodded. Binigay niya ang babae sa isa sa mga staff, sumunod ako doon. Binihisan ang babae sa kwarto while I was still there. Pinagmamasdan ko lang kung paano bihisan ang walang malay na babae.Habang pinagmamasdan ang babaeng walang malay ay napakunot ako ng noo. Pamilyar talaga siya. Parang na-meet ko na siya ngunit hindi ko maalala kung saan.They are now combing her hair. I sighed while glancing at the woman's face. I'm certain that I met her somewhere but where?I closed my eyes and tried my best to recollect my memory. Until...*Flashback*"Shit," d***g ko habang hawak ang aking tagiliran. Huminga ako ng malalim para hindi bumilis ang tagas ng dugo sa'king sugat.Naglalakad ako sa kadiliman, hindi ko na alam kung na saan ako. Mamimili lang sana ako sa pharmacy, pabalik na ako sa sasakyan ko nang may biglang sumaksak sa tagiliran ko, at ngayon hindi ko na alam kung na saan ako.Dumagdag pa sa problema ko ang malakas na ulan. Nanghihina na ako. Damn, mukhang ito na ang katapusan ko.Sa sobrang panghihina ay malapit na ako matumba ngunit bago 'yon ay humanap muna ako ng masisilungan. Naglakad ako palapit sa harap ng sari-sari store na sarado na. Malaki ang bubong niya sa harap kaya may masisilungan ako rito.Umupo ako sa semento kahit na sobrang lamig. Muli akong huminga ng malalim habang hawak pa rin ang tagiliran ko.Hindi ko alam kung gaano na ako katagal nakaupo ro'n. Pabagsak na ang mata ko at mukhang hindi ko na kaya pang tumagal. Sayang hindi ko nakita ang mukha ng lalaki na sumaksak sa'kin dahil may takip siya sa mukha. Kung nakita ko lang sana ang mukha niya ay mumultuhin ko siya.[kinaumagahan]I groaned nang maramdaman ang hapdi sa'king tagiliran. Unti-onti kong minulat ang mga mata ko. Noong una ay blurry pa ang paningin ko hanggang sa luminaw na ang lahat.Ang kisame ay gawa sa kahoy. Masikip ang kwarto at nakatabi sa bintana ang hinihigaan ko. Ang kabinet ay gawa rin sa kahoy at mukhang sira na nga iyon.Kumunot ang noo ko nang mapagtanto na wala ako sa bahay. Agad akong napabangon ngunit agad ding napahiga muli nang maramdaman ang sakit sa tagiliran ko."Fuck," d***g ko."Gising ka na pala," isang babae ang pumasok sa silid na may kasamang baldeng maliit at bimpo. Nakangiti siyang lumapit sa'kin."Who are you?" kunot-noo kong tanong habang sinuyod ang katawan at mukha niya.Payat siya, straight ang itim niyang buhok, maputla ang balat, maliit ang mukha pero hindi mapagkakaila na maganda siya, but the shape of her body is not my type. Too skinny for me."Ay, sorry, hindi pa pala ako nakapagpakilala. Ako si Peony," ani niya at nilahad sa harap ko ang palad niya.Tinignan ko lamang iyon ng ilang sandali. Nang marealize niya na wala akong balak na kamayan siya ay binaba na niya ang kamay niya.May hinila siyang upuan at umupo sa tabi ng higaan. "Hindi mo ba maalala ang nangyari kagabi?" tanong niya."Huh?" mas lalo pa kumunot ang noo ko.Don't tell me I had sex with her? Oh, wait! I think alam ko na ang sinasabi niya. Nasaksak ako kagabi and then namatay ako, ito na ba ang langit?"Where am I?" tanong ko habang ginala sa paligid ang mata."Sa bahay ko. Pasensya na pala kung makalat at maliit ang kwarto. Hindi kasi ako nakapaglinis bago umuwi tapos nakita kita sa store ni ate Cherry," sagot niya.Lumingon ako sa kaniya at muling nagtanong, "Ginamot mo ako?""Uhm, hindi ako nurse pero may alam naman ako kahit paano sa paggamot. Mabuti na lang hindi masyado malalim ang sugat mo kaya okay lang kahit hindi na kita dalhin sa hospital." tugon niya."Thanks," paghingi ko ng pasasalamat.Ngumiti siya, mukhang nahihiya. "No problem, sir. Uhm, kailangan natin ulit linisan ang sugat mo. Okay lang ba?""Uh, yeah," agad kong hinubad ang t-shirt na hindi ko alam kung kanino. Sakto lang sa'kin ang damit kaya impossible na sa kaniya ito dahil maliit lang ang katawan niya.Pagtapos ng ilang minuto ay natapos na siya sa paglinis sa sugat ko at binalutan niya ulit ang tagiliran ko ng gauze."Para mas maging safe ka, pumunta ka pa rin sa hospital," paalala niya.Tumango na lamang ako at nagpaalam na aalis na. Noong una ay nag-aalangan siya na paalisin ako dahil baka raw hindi ko pa kaya, pero ako na ang nag-insist. Hindi ba siya takot sa'kin? Hindi niya ako kilala pero pinatuloy niya ako sa pamamahay niya.Na sa pintuan na ako nang harapin ko siyang muli. "What's your name again?""Peony, sir. Peony Sinclair," sagot niya.I smiled. "Thank you for treating me, Peony. I won't forget this and I promise to repay you someday. I'm Mattia Luigi D'Amato," pagpapakilala ko sabay lahad ng palad ko.Ngumiti siya at inabot ang kamay ko. "Take care, sir.""Thanks, and I'm sorry for being rude earlier. I'll take my leave now," sabi ko bago bitawan ang malambot niyang kamay.Tumango lamang siya at nanatiling nakatayo sa pinto, habang ako naman ay naglakad na palayo.*End of Flashback*I returned to that house after a week, but she had already moved out, leaving me uncertain about where to find her.Who would have thought I would find her here?After they helped her dress, I brought her to the car and drove back to the mansion.Now that I've found her, I won't let her slip away again.PEONY's POVKinusot ko ang aking mga mata habang dahan-dahan na bumangon mula sa pagkahiga. Napadaing ako nang bigla kong maramdaman ang sakit ng ulo ko."Hindi naman ako uminom ng alak kagabi," bulong ko sa sarili bago imulat ang mga mata.Kahit na masakit ang ulo ay pinilit kong bumaba sa kama nang mapansin na hindi ito ang kwarto ko. Masyado itong malaki at maganda kumpara sa kwarto ko.Nasaan ako?CREAK*Agad akong napalingon sa pinanggalingan ng tunog. Shit, mas lalo lang ako nahilo sa ginawa ko. Napahawak tuloy ako ulit sa'king noo.Pumasok ang isang babae na may dalang tray ng pagkain. Naka-maid attire siya. Teka, kailan pa ako nagkaroon ng katulong? Hindi naman ako na reincarnate 'di ba?"Good morning, madam," bati sa'kin ng katulong. Nag-bow pa siya ng kaunti."G-Good morning," nauutal kong tugon.Ngumiti siya bago naglakad palapit sa lamesa at nilapag do'n ang tray. Nag-bow siya ulit bago tumalikod. Palabas na siya ng kwarto nang agad ko siyang pigilan para tanungin."W-Wait!
PEONY's POV"Pumunta ako sa binigay niyang address, naghintay ako ro'n ng ilang minuto dahil sabi niya ay may lalapit daw sa'kin. May lumapit naman talaga, mga lalaking nakasuit. Hindi ko alam ang sunod nilang ginawa, basta ay bigla na lang ako nakaramdam ng karayom sa batok ko at bago ako mawalan ng malay ay nakita ko 'yong babae na nagpapunta sa'kin do'n na inabutan siya ng pera ng isa sa mga lalaki," pagpapatuloy ko.He nodded in understanding. "So, that's how it went down.""Pero hindi mo ako p'wede ikulong dito. Kailangan ako ng ama ko. Kailangan ko rin magtrabaho," sabi ko."Who said I'd confine you here?" he sighed. "While you're with me, you're free to do as you wish. If you're looking for work, you can work for me.""T-talaga?! Anong trabaho?""I'll think about it, for now, finish your breakfast," he said.Ngumiti ako at nagpatuloy sa pagkain. Swerte! Dito lang pala ako makahahanap ng trabaho. Isang tabi na lang muna natin ang tungkol sa pagbili niya sa'kin, hindi naman niya s
PEONY's POVPag-alis ni sir ay muli akong bumalik sa panonood ng pagsayaw ng mga bulaklak. Gusto ko sana pumunta sa garden para mas makita ng malapitan ang mga bulaklak pero hindi naman ako p'wede lumabas. Iyon sana ang gusto ko sabihin kay sir kanina kaso sinabihan niya ako na hindi ako p'wede muna lumabas.I sighed. Nakikitira lang ako kaya wala akong karapatan na magreklamo, at valid naman ang reason niya. Kapakanan ko ang iniisip niya. Tama siya na hindi kami magkakilala ng kaibigan niya, baka saktan ako o mapagkamalan na magnanakaw.I just pouted at humiga na lamang sa kama. Wala ako mapaglibangan. Malaki ang kwarto at ang modern tignan, hindi talaga para sa'kin ang ganito dahil na sanay ako sa maliit lamang at sapat na sa'kin 'yon.What can I do to occupy myself and pass the time? Since there's no TV available, I thought for alternative activities to keep myself engaged and entertained.Nang walang maisip na gawin at pinikit ko na lamang ang mga mata ko. Baka sakali na antukin ak
PEONY's POVLuigi leaned forward, breaking the brief silence. "So, tell me, what kind of food do you enjoy?"Dapat ko na bang itanong sa kaniya kung anong trabaho ang ibibigay niya sa'kin? Pero baka isipin niya na nagmamadali ako. Aish!I glanced up, still a bit nervous. "Uh, I like Filipino dishes, sir... I mean, Luigi."A small smile appeared on his face. "Good choice! Any favorites in particular?"I hesitated for a moment before replying, "Adobo, sir. It's my go-to comfort food.""Ah, a classic! Can't go wrong with adobo," he said, nodding approvingly. "I'll have to take you to a great local place that serves the best adobo in town."Wow! Seryoso ba siya? Dahil kung oo, hindi ako tatanggi. Marami akong Filipino dishes na paborito, baka umabot na kami hanggang bukas kung iisa-isahin ko pa lahat.I smiled, feeling more at ease. "That sounds nice, Luigi. Thank you."He leaned back again, studying me with a thoughtful expression. "You know, I didn't mean to make you uncomfortable earlie
PEONY's POVI know challenges lie ahead. Marriage is no small commitment, and there will be hurdles to overcome. But for now, the immediate concern is ensuring Papa's care. And if aligning my fate with Luigi's can guarantee that, then I am resolved to see it through.I'll have to discuss this with Luigi, of course. There are conversations to be had, details to sort out. But one thing is clear: whatever it takes, I'm ready to do it for Papa.Matapos magdesisyon ay hindi ko muna kinausap si Luigi dahil maaaring magbago pa ang isip ko. Binigyan naman niya ako ng isang linggo para pag-isipan ng mabuti ang magiging desisyon ko. Kung may iba pang paraan para mabayaran at mabili ko lahat ng gamot ni Papa, hindi ako magpapakasal kay Luigi.Bumuntong-hininga ako bago sumampa sa kama para mahiga. Nang walang magawa ay kinuha ko ang aking phone sa gilid ng kama. Pag-open ko ng screen, bumungad sa'kin ang mensahe ni tita Audrey.From: Aunt AudreyKailan ka makadadalaw ulit sa papa mo? Kailangan ko
PEONY's POVPinagbuksan ako ng pintuan ng sasakyan ng lalaki, hindi ko alam kung sekretarya ba siya ni Luigi o driver. Hindi naman kasi niya sinabi. Noong bumaba siya sa sasakyan para pagbuksan ako ng pinto, nagpakilala lang siya at sinabi na pinapasundo raw ako sa kaniya ni Luigi dahil na sa meeting pa ito.Habang na sa sasakyan, tahimik lamang ako. Hindi naman kami close at ngayon ko lang siya nakita kaya hindi ko alam kung paano mag-start ng conversation.Tanghali na nang makarating kami sa isang matayog na building. Pagtapos ay dumiretso kami sa silid ni Luigi ngunit wala siya ro'n. Sinabi na lamang sa'kin ng lalaki na hintayin ko rito si Luigi at pagtapos no'n ay lumabas na siya, naiwan tuloy akong mag-isa.Hindi ko pala dapat siya tawagin ng 'lalaki' lang, ang pangalan niya ay Riley Morgan.Dahil wala naman akong magawa, nigala ko na lang ang mata sa silid. The office is spacious with a big desk and a comfy chair. There's a fancy computer, a big window with thick curtains, and sh
PEONY's POVPagtapos kumain ay napagpasyahan na naming umuwi. Gusto ko na rin magpahinga pero parang pinipigilan pa ako ng tanawin kanina umuwi. Sobrang nag-enjoy talaga ako sa view and impyernas ang sarap ng dishes nila. Kaya pala sobrang mahal ng halaga kasi sobrang sarap din.Paglabas namin ng five-star hotel, sinalubong kami ni Riley. Oo nga pala, nakalimutan kong itanong kay Luigi kung sekretarya niya ito o driver lamang. Pero hayaan na, mayro'n pa namang next time. Sa ibang araw ko na lang siya tatanungin. Nakahihiya naman kasi kung magtatanong ako about kay Riley tapos kasama namin siya.Pinagbuksan niya kami ng pintuan. Pinauna ako ni Luigi na pumasok sa loob bago siya sumunod. Habang na sa byahe, pinagmamasdan ko lamang ang tanawin na nadaraanan namin. Si Luigi naman ay nakatutok sa ipad niya, mukhang tungkol 'yon sa company niya. Si Riley naman ay tahimik lang din na nagmamaneho hanggang sa marating na namin ang bahay ni Luigi.Bumaba kami sa garage kung saan naka-display la
PEONY's POVKinabukasan, tinawagan ako ni Luigi sa phone at sinabi na p'wede na ako kumain sa kusina. Kung ayaw ko raw kasabay ang kaibigan niya na kumain, p'wede raw ako magpahatid sa kwarto ng pagkain. Pero nakahihiya naman kung magpapahatid ako ng pagkain kaya sa kusina na lang ako kakain kahit na ayoko makasabay si Russell.Pagpasok ko sa loob ng dining area, sakto namang katatapos lang kumain ni Russell. Nanlaki pa ang mata niya na tila nagulat nang makita ako, pero agad din 'yon napalitan ng pagngisi."Good morning!" bati niya sa'kin at kumaway pa.Ayoko siya i-ignore kaya ngumiti ako. Paglipat ng mga mata ko sa lamesa ay para akong nalula sa dami ng pagkain na nakahain doon. Grabe! Para lang 'to sa iisang tao?"May birthday ba?" tanong ko habang na sa lamesa pa rin ang titig."Pinahanda 'yan ni Matty bago siya umalis kanina," sagot ni Russell. "Hindi mo ba kaarawan ngayon?"Huh? Pinahanda ito ni Luigi? Hindi kaya ay siya ang may kaarawan ngayon?Lumingon ako sa kaniya at umilin
PEONY's POV Nag-iihaw sa labas sina Riley at Gio, si Russell naman ay may inaasikaso sa kusina. Hindi ko alam kung ano 'yon, basta ang alam ko lang ay hindi siya nagluluto, dahil hindi naman siya marunong sa bagay na 'yon. Habang busy ang iba, kasama ko si Luigi sa living area, nanonood kami ng action movie. Na-curious tuloy ako bigla; kaya ba siya marunong gumamit ng baril at ibang patalim ay dahil mahilig siya sa action movies? Bahagya akong tumikhim para kunin ang atensyon niya, at nang lingunin na niya ako ay saka ako nagsalita, "Mahilig ka sa mga action movies?" "Not really," sagot niya, halatang naboboring. Hindi ko alam kung naboboring ba siya na kasama ako o naboboring siya sa pinapanood namin. "Ahh... akala ko mahilig ka, e, sagot ko na lamang na may pagtango pang kasama. "Do you like action movies?" tanong niya, sa TV na ngayon nakaharap. Tumingala ako saka nag-isip ng isasagot Paglipas ng ilang segundo, saka ako sumagot, "Sakto lang. Maganda ang action movies kung wa
PEONY's POV Ilang araw na ang lumipas matapos no'ng may mangyari sa hotel na pinuntahan namin. Dapat nag-enjoy kami no'ng araw na 'yon, pero nalagay pa sa panganib ang buhay namin. Nasayangan tuloy ako sa mga mamahalin naming damit at alahas, napuno ba naman ng dugo! Ang sabi ni Luigi, sasagutin niya ang mga tanong ko kapag tapos no'ng nangyari, pero hindi ko naman na nagawa pang magtanong. May side ako na gustong malaman kung sino ang mga foreigner na 'yon, at bakit sila kilala ng mga 'yon. Pero may side rin sa 'kin na takot sa maaari nilang isagot sa 'kin. Ilang araw na ang lumipas at parang wala lang nangyari. Pag-uwi nga namin galing doon, naligo agad sila tapos pinatawag ako ni Luigi sa office niya. Sabi niya, magtanong lang daw ako ng mga gusto kong itanong at sasagutin niya iyon ng walang palya, pero hindi na ako nagtanong pa. Hindi na rin naman siya nagpumilit na magtanong ako. Na sa hapag-kainan kami ngayon. Tahimik lamang ako habang nagkukwentuhan sina Riley, Russell at G
PEONY's POV"Where should we go next?" nakangiti tanong ni Riley kay Russell.Imbis na sagutin siya, lumapit ako sa kaniya at hinawakan ang pisngi niya. Mukhang nagulat siya sa ginawa ko dahil nawala ang ngiti sa kaniyang labi, at natuon ang tingin niya sa 'kin.Kanina damit niya lang ang may dugo, pero pati mukha niya ay mayro'n na rin. Yes, I should be scared of him after what I witnessed, but I know him. Hindi niya ako sasaktan katulad ng ginawa niya sa lalaking 'yon.Nag-aalala ko siyang tiningnan. "Anong nangyari sa 'yo? Okay ka lang ba? S-Sorry kung tumakas ako, concern lang talaga ako kay Luigi."Saglit nang liit ang mga mata niya bago hawakan ang aking ulo at guluhin iyon. "I'm okay. Okay na rin tayo, since nag-sorry ka na. Just don't do it again or I'll be dead."Nagtataka ko siyang tiningnan. Mamamatay siya dahil lang sa tumakas ako? Wala naman sa 'kin ang puso niya, ah. Wait, is this kind of confession? N-no way!Bago pa ako maka-react, hinila na ako palayo ni Russell kay R
PEONY's POVTulala lamang ako habang nakaupo sa loob ng sasakyan. Ako lang ang tao rito, wala sina Russell, at Gio, si Riley naman ay na sa labas ng sasakyan na tila may hinihintay.Gusto ko magtanong kung anong nangyayari, pero I couldn't bring myself to do it. Natatakot ako... lalo na sa posibleng mangyari kay Luigi sa loob ng hotel.Bakit ako ang binabantayan ni Riley? Hindi ba dapat tulungan niya sa loob si Luigi? Kahit na magkaibigan silang dalawa, boss niya pa rin 'yon. He needs to protect him and I want him to protect Luigi rather than staying here. Mas kailangan ni Luigi ng katulong sa loob, hindi naman ako importanteng tao kaya walang magbabalak na pumatay sa 'kin.Wala ngang nakakakilala sa 'kin, e. Kinagat ko ang pang-ibaba kong labi bago lakas-loob na binuksan ang pinto ng sasakyan. Kaagad na napalingon sa gawi ko si Riley."Why? You need to stay inside," ika niya."Naiihi na ako," pagsisinungaling ko. "Gusto mo ba akong maihi rito?" "Hindi pa safe ang lugar kaya kung ka
PEONY's POVHabang naglalakad palayo, napangiti ako. Feeling ko, mas pinili niya ako kaysa sa babaeng 'yon. Kanina lang naiinis ako, pero parang good mood na ako ngayon. May dissociative identity disorder na ata ako.Talaga pa lang sikat sa mga babae itong si Luigi, hindi ako nagkamali sa naisip ko dati. Pero kung sikat naman pala siya sa mga babae, lalo na sa mga magagandang katulad ni Elise, how come na ako ang pinili niya na magpanggap bilang asawa niya?Nagda-doubt pa rin ako na kaya ako ang pinili niya, dahil gusto niyang suklian ang kabutihan na ginawa ko sa kaniya dati—iyong paggamot ko sa sugat niya. But never mind muna, malalaman ko rin naman ang totoo kung mayro'n man talagang ibang dahilan.Pumunta kami ni Luigi sa lamesa na puno ng mga pagkain. Saglit na lumayo sa 'kin si Luigi para kunan kami ng pagkain. Habang naghihintay, hinanap ng mga ko si Elise. Tumaas ang isa kong kilay nang mapansin na naroon pa rin siya sa pwesto namin kanina, ngunit nagbago rin agad ang ekspresy
PEONY's POVNgayon na ang araw na pupunta kami sa ball na sinabi ni Luigi. Hapon pa lang pero inaayusan na ako, malayo ata 'yong venue kaya pinaghahanda na niya ako. Excited ako at medyo kinakabahan, ito ang unang beses ko na makapupunta sa gano'ng event. Kahit kasi na mayro'ng gano'n sa eskwelahan ko dati, hindi naman ako pumupunta at ang dahilan? Pera. Wala akong pera pang bayad at pang bili ng gown and accessories.Simula nang makilala ko si Luigi, pakiramdam ko naging maluwag at swerte ako sa buhay. Lahat ng mga hindi ko naranasan no'n, ay nararanasan ko na ngayon. Iyong mga pagkain na hindi ko nakakain dati ay nakakain ko na ngayon. Ang mga mamahaling damit na hindi ko afford ay nasusuot ko na ngayon. Nakapupunta na rin ako sa mga lugar na hindi ko pa napupuntahan, at na-experience ko mamuhay na hindi iniisip kung mahal ang isang bagay para bilhin dahil may ATM card na ako. Lahat ng mga nararanasan ko ngayon, ay dahil nakilala ko si Luigi.Napangiti ako habang nakatingin sa salam
PEONY's POVDahil pinatapon lahat ni Luigi ang mga niluto nina Russell at Giovanni, nag-order na lang kami ng makakakain namin. Hanggang ngayon na masarap na ang kinakain namin, nakasimangot pa rin si Luigi. Para siyang bata na nagtatampo pero pogi pa rin.Ano ba kasing nakain ng dalawang 'yon, bakit sila ang nagluto? Halata naman na hindi sila marunong."Hindi ba masarap?" Tanong ko kay Luigi; binaba niya kasi ang kutsara at tinidor niya."Hindi mawala sa isip ko ang mga itsura na niluto nila. Hindi ako makakakain ng maayos," angal niya."Grabi ka magreklamo, ikaw naman ang nagpaluto sa 'min no'n!" Ani Russell.Ha? Pinagluto sila ni Luigi, hindi sila ang nagkusa? Pero bakit?"Tsk. Oo nga! Alam mo naman na hindi kami talaga nagluluto pero pinagluto mo pa rin kami," gatong naman ni Gio.Tumaas ang kilay ni Luigi. "Nagrereklamo kayo?"Agad na ngumiti si Russell at napakamot sa batok. "Syempre, hindi. Sinasabi lang namin na hindi kami marunong magluto pero at least we tried, 'di ba Peony
RUSSELL's POV Pauwi na kami sa mansion ni Matty, at kasama namin siya ngayon ni Gio sa sasakyan. Si Gio ang nagmamaneho, ako sa passenger's seat, at si Matty naman ang na sa likod. Hindi namin kasama si Riley dahil bago pa lang kami makarating sa warehouse kanina, umalis siya para linisin ang ginawang kalat ni Matty sa sarili niyang kwarto. Nakatingin ako sa labas at magdadalawang isip kung itatanong ko ba 'yong tungkol sa nalaman ko sa kanila ni Peony. Alam kong hindi siya matutuwa kapag nanghimasok ako, pero nacu-curious ako sa kung ano talaga ang tingin niya kay Peony. Talaga bang pinakasalan niya si Peony dahil kailangan niya ito o ginawa niya 'yon dahil may nararamdaman siya? I cleared my throat. Na-s-stress ako na ewan, hindi ko naman na dapat pang isipin kung ano man ang namamagitan sa dalawa pero damn, why do I care? "Parang ang lalim ng iniisip mo, ha?" ani Gio. Nilingon ko siya. "Pinagsasabi mo riyan?" Pinatunog niya ang dila niya kasabay ng pag-iling niya. "Tan
PEONY's POV Pagtapos nang nakita ko, hindi ko na nagawa pang makatulog, hindi na nga rin ako nakakain kahit gutom na gutom ako. Nakahawak lamang ako sa 'king tiyan habang naka tagilid na higa. Bakit kasi kailangan ko pang magising sa gano'ng oras? Para makita na may kahalikan si Luigi? Ano pa ang iba nilang ginawa sa kwarto no'ng umalis na ako? Pinukpok ko ang ulo ko sa 'king na isip. Malamang, mas malala pa sa halikan ang ginawa nila. Napakagat labi ako at napahawak sa 'king dibdib nang kumirot iyon. Hindi ko ikakaila na nasaktan ako dahil kasal siya sa 'kin, pero naiintindihan ko rin naman siya. Nakasulat sa kontrata namin na bawal kami mag-kiss o magtalik. Lalaki siya at alam kong may pangangailangan siya sa katawan kaya hindi ko siya masisisi. Gusto ko sana umangal na sana sinabihan man lang niya ako pero hindi naman na niya iyon trabaho. Isa pa, peke lang naman itong lahat; hindi niya ako tunay na asawa at hindi totoong nagmamahalan kaming dalawa. Nang tumunog ang cel