PEONY's POV
Luigi leaned forward, breaking the brief silence. "So, tell me, what kind of food do you enjoy?"Dapat ko na bang itanong sa kaniya kung anong trabaho ang ibibigay niya sa'kin? Pero baka isipin niya na nagmamadali ako. Aish!I glanced up, still a bit nervous. "Uh, I like Filipino dishes, sir... I mean, Luigi."A small smile appeared on his face. "Good choice! Any favorites in particular?"I hesitated for a moment before replying, "Adobo, sir. It's my go-to comfort food.""Ah, a classic! Can't go wrong with adobo," he said, nodding approvingly. "I'll have to take you to a great local place that serves the best adobo in town."Wow! Seryoso ba siya? Dahil kung oo, hindi ako tatanggi. Marami akong Filipino dishes na paborito, baka umabot na kami hanggang bukas kung iisa-isahin ko pa lahat.I smiled, feeling more at ease. "That sounds nice, Luigi. Thank you."He leaned back again, studying me with a thoughtful expression. "You know, I didn't mean to make you uncomfortable earlier. It's just that I don't want you to eat alone.""I appreciate that, Luigi. I'll keep it in mind," I replied, genuinely grateful for his understanding.As we continued our meal, the awkwardness melted away, replaced by a more relaxed atmosphere. It seemed like Luigi was making an effort to bridge the gap, and I found myself appreciating the unexpected turn of events.Nang matapos na kami kumain ay akala ko aalis na siya dahil gaya ng sinabi niya kanina, ayaw niya ako na kumain mag-isa kaya sinabayan niya ako. Pero kahit tapos na kami kumain at nailigpit na rin ang mga pinagkainan namin ay narito pa rin siya. Gusto ko siyang tanungin pero baka ma-offend ko siya.Pareho kaming tahimik habang nakaupo pa rin, tila naghihintayan kung sino ang mauuna magsalita. Hindi naman p'wedeng ako dahil wala akong sasabihin. Kung wala rin naman siyang sasabihin, sana lumabas na lang siya dahil I feel awkward.Hindi ba niya kakausapin ang kaibigan niya? Bakit pala hindi na lang niya iyon ipakilala sa'kin para malaya ako makalabas ng kwarto at hindi nakakulong dito. Hindi naman sa nagrereklamo ako, wala kasi akong mapaglibangan, gusto ko sana pumunta sa garden o tumulong man lang sa pagluluto at paglilinis.Teka, ito na ba ang tamang panahon para tanungin ko siya tungkol sa trabaho na ibibigay niya sa'kin?Tumikhim ako at akmang magsasalita na nang bigla siyang magsalita. "About the job..." he began.Hindi ko naiwasan mapangiti. Ito na ang hinihintay ko!"Mayro'n na akong na isip na trabaho para sa'yo, alam kong magugulat ka sa sasabihin ko pero try to calm yourself," pagpapatuloy niya.Tumango ako bilang sagot, hindi pa rin natatanggal ang ngiti sa'king mga labi.He took a deep breath before continuing, "Be my wife, Peony. Marry me."My smile vanished immediately.H-Huh? Tama ba ang pagkaririnig ko, o baka may sira na ang taenga ko? Gusto niyang pakasalan ko siya? May trabaho bang gano'n?I faked a laugh to ease the tension in the room. I leaned back. "P'wede po bang paki-ulit? Parang iba kasi ang pagkaririnig ko."He let out sigh. "Ang sabi ko, pakasalan mo ako."I raised an eyebrow. So, hindi pala ako nagkamali ng rinig. Akala ko may problema na ako sa pandinig. "Lasing ka ba? Hindi naman alak ang ininom natin 'di ba?"Imbes na sumagot ay may nilapag siyang papel sa lamesa, tinitigan ko 'yon ng ilang sandali bago kunin. "Ano 'to?" tanong ko."A contract. I know you're struggling financially. You need money, and I need a wife. We both understand the hefty hospital bill for your father. It's beneficial for both of us, don't you think?" He explained, crossing his arms.Humigpit ang hawak ko sa papel, parang mapupunit na 'yon dahil sa inis ko. "Nag-background check ka ba? Sino ang nagbigay sa'yo ng permisyon para gawin 'yon!"He shrugged nonchalantly. "Hindi ba't normal lang gawin 'yon para makilala ko ang taong i-hahire ko? Paano pala kung ex-convict ka 'di ba?"Umigting ang panga ko sa inis at pabagsak na nilapag ang papel sa lamesa. "Sa'yo na 'yang pera mo! Hindi ko kailangan ng kahit anong pera galing sa'yo. H'wag mo rin i-mention ang tatay ko!""Calm down," wika niya. "I didn't mention him to use him against you. I really need a wife, Peony and you're the one who's suitable for that position."Umismid ako. "At paano naman ako naging suitable para sa posisyon na 'yon?"He smiled. "Dahil binili kita. Nakalimutan mo na? Ayoko naman aksayahin ang pera ko at hindi mo naman kailangan na mahalin talaga ako, we're just going to pretend that we're in love."Nagtaas ako ng kilay. "Anong tingin mo sa'kin, artista?"He sighed. "You don't have to decide today but I'll leave the contract to you. Read it and decide, I'll give you a week." Pagtapos niyang sabihin 'yon ay tumayo na siya at lumabas ng silid.Pagkasara niya ng pinto ay napasulyap ako sa kontrata na nasa lamesa. I sighed as I leaned back and stared at the ceiling. "Damn. Ano ba itong pinasok ko?" sabi ko ng mahina sa sarili.Nawala na ang excitement ko nang malaman ang trabaho na ibibigay niya sa'kin. Ang expected ko lang ay pagiging katulong, gardener, personal na katulong at sekretarya pero sinong mag-aakala na mas mabigat na trabaho pa pala ang ibibigay niya sa'kin?Wife? Really? Sinabi pa niya na hindi namin kailangan na ma-in love sa isa't-isa. Nasisiraan na ba siya ng bait? Anong tingin niya sa pag-ibig at kasal, laru-laro lang? Aish!I heaved a sigh before grabbing the contract. "Tignan natin kung may maganda siyang sinulat dito," bulong ko sa sarili.Contract Marriage AgreementThis Agreement is entered into on [date] by and between Mattia Luigi D'Amato, hereinafter referred to as "Party A," and Peony Sinclair, hereinafter referred to as "Party B."Recitals:Whereas, both Party A and Party B acknowledge that the purpose of this agreement is strictly for a contract marriage devoid of romantic attachment or intent to establish a genuine marital relationship;Therefore, in consideration of the mutual covenants contained herein and for other good and valuable consideration, the receipt and sufficiency of which are hereby acknowledged, both parties agree as follows:Terms and Conditions:1. Purpose: The primary purpose of this contract marriage is to fulfill specific legal, financial, or social obligations without any intention of establishing a genuine marital relationship.2. No Emotional Attachment: Both parties agree not to engage in any form of emotional attachment, including but not limited to falling in love, expressing romantic feelings, or fostering emotional dependency.Pfft. Duh? Hindi ko gugustuhin na mahulog ang loob ko sa kaniya 'no! Ang kapal ng mukha, need pa ba 'to ilagay?3. Physical Boundaries: - No Kissing: Under no circumstances shall Party A and Party B engage in any form of kissing, whether it be on the lips, cheeks, or any other part of the body. - No Hugging: Both parties shall refrain from any form of embracing, holding, or physical closeness that could be construed as affectionate.Paano kung ikakasal kami? May kiss do'n 'di ba? Saka as if naman na gusto ko siyang halikan at yakapin 'no!4. Autonomy: Each party acknowledges and agrees that they shall have the freedom to pursue their individual interests, relationships, and activities without interference or objection from the other party.Okay? Wala naman talaga akong pakialam kung ano man ang gusto niyang gawin sa buhay niya. Kailangan pa ba 'to ilagay? Hindi ko naman siya pakiki-alaman.5. Confidentiality: Both parties agree to maintain strict confidentiality regarding the nature and purpose of this contract marriage, ensuring that no information is disclosed to third parties without explicit consent.6. Duration and Termination: This agreement shall remain in effect for a lifetime from the date of signing. Upon reaching the termination date or fulfilling the contract's purpose, whichever comes first, both parties shall be free from their obligations under this agreement.Huh?! Lifetime? Seryoso ba siya? Parang sinabi niya na rin na wala akong karapatan na maging malaya!7. Amendments: Any modifications or amendments to this agreement must be in writing and signed by both parties.8. Governing Law: This Agreement shall be governed by and construed in accordance with the laws of China, without regard to its conflict of law principles.Acknowledgment:By signing below, both Party A and Party B acknowledge that they have read, understood, and voluntarily agreed to all the terms and conditions set forth in this Contract Marriage Agreement.Sigh. Should I take it?Muli kong nilapag ang papel sa lamesa. Tumayo ako at sumilip sa bintana para pagmasdan ang sumasayaw na mga bulaklak. "Pa, anong gagawin ko?" bulong ko sa sarili.24 years old pa lamang ako. Kung nag-background check talaga siya, malalaman niya na hindi ako nakapagtapos ng kolehiyo. Kung nalaman niya 'yon, bakit niya pa rin pinili na asawahin ako? Hindi ba dapat pumili siya ng mayaman na babae katulad niya? Iyong may maipagmamalaki rin sa pamilya niya.Wala pa akong balak na mag-asawa, gusto ko pagtuunan ng pansin si Papa at hindi ang ibang tao. Pero anong gagawin ko? May choice pa ba ako para humindi sa ni-offer sa'kin ni Luigi? Kahit balik-baliktarin ko pa ang mundo, wala akong choice kun'di magpakasal sa kaniya. Bakit? Dahil binili na niya ang buong pagkatao ko. Siya na ang nagmamay-ari sa'kin.Bumuntong hininga ako. Tutustusan naman niya ang bill sa hospital ni Papa at mga gamot 'di ba? Kung gano'n magiging masaya ako i-take ang trabaho na 'yon para kay Papa. Siya na lang ang mayro'n ako, gagawin ko ang lahat para manatili siya sa tabi ko.I've made up my mind. Pakakasalan ko si Luigi, magiging asawa ko siya.PEONY's POVI know challenges lie ahead. Marriage is no small commitment, and there will be hurdles to overcome. But for now, the immediate concern is ensuring Papa's care. And if aligning my fate with Luigi's can guarantee that, then I am resolved to see it through.I'll have to discuss this with Luigi, of course. There are conversations to be had, details to sort out. But one thing is clear: whatever it takes, I'm ready to do it for Papa.Matapos magdesisyon ay hindi ko muna kinausap si Luigi dahil maaaring magbago pa ang isip ko. Binigyan naman niya ako ng isang linggo para pag-isipan ng mabuti ang magiging desisyon ko. Kung may iba pang paraan para mabayaran at mabili ko lahat ng gamot ni Papa, hindi ako magpapakasal kay Luigi.Bumuntong-hininga ako bago sumampa sa kama para mahiga. Nang walang magawa ay kinuha ko ang aking phone sa gilid ng kama. Pag-open ko ng screen, bumungad sa'kin ang mensahe ni tita Audrey.From: Aunt AudreyKailan ka makadadalaw ulit sa papa mo? Kailangan ko
PEONY's POVPinagbuksan ako ng pintuan ng sasakyan ng lalaki, hindi ko alam kung sekretarya ba siya ni Luigi o driver. Hindi naman kasi niya sinabi. Noong bumaba siya sa sasakyan para pagbuksan ako ng pinto, nagpakilala lang siya at sinabi na pinapasundo raw ako sa kaniya ni Luigi dahil na sa meeting pa ito.Habang na sa sasakyan, tahimik lamang ako. Hindi naman kami close at ngayon ko lang siya nakita kaya hindi ko alam kung paano mag-start ng conversation.Tanghali na nang makarating kami sa isang matayog na building. Pagtapos ay dumiretso kami sa silid ni Luigi ngunit wala siya ro'n. Sinabi na lamang sa'kin ng lalaki na hintayin ko rito si Luigi at pagtapos no'n ay lumabas na siya, naiwan tuloy akong mag-isa.Hindi ko pala dapat siya tawagin ng 'lalaki' lang, ang pangalan niya ay Riley Morgan.Dahil wala naman akong magawa, nigala ko na lang ang mata sa silid. The office is spacious with a big desk and a comfy chair. There's a fancy computer, a big window with thick curtains, and sh
PEONY's POVPagtapos kumain ay napagpasyahan na naming umuwi. Gusto ko na rin magpahinga pero parang pinipigilan pa ako ng tanawin kanina umuwi. Sobrang nag-enjoy talaga ako sa view and impyernas ang sarap ng dishes nila. Kaya pala sobrang mahal ng halaga kasi sobrang sarap din.Paglabas namin ng five-star hotel, sinalubong kami ni Riley. Oo nga pala, nakalimutan kong itanong kay Luigi kung sekretarya niya ito o driver lamang. Pero hayaan na, mayro'n pa namang next time. Sa ibang araw ko na lang siya tatanungin. Nakahihiya naman kasi kung magtatanong ako about kay Riley tapos kasama namin siya.Pinagbuksan niya kami ng pintuan. Pinauna ako ni Luigi na pumasok sa loob bago siya sumunod. Habang na sa byahe, pinagmamasdan ko lamang ang tanawin na nadaraanan namin. Si Luigi naman ay nakatutok sa ipad niya, mukhang tungkol 'yon sa company niya. Si Riley naman ay tahimik lang din na nagmamaneho hanggang sa marating na namin ang bahay ni Luigi.Bumaba kami sa garage kung saan naka-display la
PEONY's POVKinabukasan, tinawagan ako ni Luigi sa phone at sinabi na p'wede na ako kumain sa kusina. Kung ayaw ko raw kasabay ang kaibigan niya na kumain, p'wede raw ako magpahatid sa kwarto ng pagkain. Pero nakahihiya naman kung magpapahatid ako ng pagkain kaya sa kusina na lang ako kakain kahit na ayoko makasabay si Russell.Pagpasok ko sa loob ng dining area, sakto namang katatapos lang kumain ni Russell. Nanlaki pa ang mata niya na tila nagulat nang makita ako, pero agad din 'yon napalitan ng pagngisi."Good morning!" bati niya sa'kin at kumaway pa.Ayoko siya i-ignore kaya ngumiti ako. Paglipat ng mga mata ko sa lamesa ay para akong nalula sa dami ng pagkain na nakahain doon. Grabe! Para lang 'to sa iisang tao?"May birthday ba?" tanong ko habang na sa lamesa pa rin ang titig."Pinahanda 'yan ni Matty bago siya umalis kanina," sagot ni Russell. "Hindi mo ba kaarawan ngayon?"Huh? Pinahanda ito ni Luigi? Hindi kaya ay siya ang may kaarawan ngayon?Lumingon ako sa kaniya at umilin
PEONY's POVI sighed. Ilang segundo akong nanatili roon, nakatingin lamang sa pinto kung saan pumasok si Russell, bago ko sundin ang sinabi niya. Hindi ko alam, habang naglalakad ay nakararamdam ako ng kaba at hiya. Nahiya ako dahil narinig ni Russell na pinag-uusapan ako ng mga katulong.Hmm... Nahihiya ako hindi dahil may nabanggit ang mga katulong na hindi maganda tungkol sa'kin. Ang kinahihiya ko ay bago pa lamang ako rito pero may galit na agad sa'kin. Parang ang ibig kasi sabihin no'n para sa'kin ay hindi ako naging mabuti sa paningin nila at hindi ako marunong makisama.Hindi ba ang pangit naman tignan kung bago ka pa lang sa pamamahay pero hindi ka na agad nagustuhan ng mga taong kasama mo?Malamya akong bumalik sa kwarto. Pagpasok ko sa silid ay agad kong binagsak ang aking katawan sa higaan. Para tuloy akong starfish dahil sa posisyon ko."May ginawa ba akong hindi maganda sa paningin nila? Bakit sila agad galit sa'kin? Iniisip ko lang naman na masasayang ang pagkain kung it
PEONY's POVPagtapos namin kumain, gaya ng sinabi ni Luigi, namili kami ng mga gamit na gagamitin ko para bukas. Sa totoo lang, pwede ko naman suotin ang mga luma kong damit pero mas pinagpilitan ni Luigi na bumili ng bago. Pero sabagay, mayaman ang pamilya niya kaya mas mabuti kung magmumukha akong desente sa harapan nila.Kasama namin mamili si Russell. Ayaw nga siya isama ni Luigi, nagpumilit lang din siya. Hinayaan na namin siya sumama since kaibigan naman siya ni Luigi at mukhang makatutulong siya sa'min pumili ng mga damit.Pag-uwi, nakahanda na agad ang mga pagkain at kakain na lamang kami. Ang sarap ng ganitong buhay, 'yong pag-uwi mo may nakahanda na agad na pagkain para sa'yo. Kung pagod kang uuwi, hindi mo na kailangan paghandaan pa ang sarili mo dahil may nakahain na sa lamesa at isusubo mo na lang ang mga 'yon.Kinabukasan, nagising ako nang marinig na may kumakatok sa kwarto. Pagbukas ko ng pinto, isang katulong ang bumungad sa'kin at sinabi na pinasusundo ako sa kaniya
PEONY's POVNakarating kami sa isang lugar na sa tingin ko ay doon nakatira ang pamilya ni Luigi. Kami lang dalawa ni Luigi ang pumunta, at pinag maneho kami ng secretary niya. Hindi namin kasama si Russell dahil kami ni Luigi lang naman ang inimbitahan sa dinner.Nang ma-park na ang sasakyan, pinagbuksan kami ni Riley ng pinto. Unang bumaba si Luigi, pagtapos ay nilahad niya sa 'kin ang kaniyang kamay. Inabot ko 'yon saka bumaba ng sasakyan.Nakahawak ako sa kaniyang braso habang naglalakad kami. Malaki ang lote ng bahay ni Luigi pero mas malaki ata ito. Kung titignan din ang tayog ng pagkatayo ng bahay, masasabi mo rin na mas malaki ang bahay na 'to. Hindi ko lang sure kung dapat ko pa 'tong tawaging bahay o dapat ay mansion na.Pagpasok namin sa mala mansion na tirahan, talaga namang namangha ako sa 'king nakita. Hindi ko alam kung paano i-describe ang napaka ganda nilang interior. Kulang pa ata ang salitang 'wow' at 'ang ganda' para puriin ang bahay na 'to.Nagliliwanag ang buong b
LUIGI's POVNang makauwi na kami sa bahay, umakyat ako agad sa 'king kwarto para magpalit ng damit. May kailangan akong puntahan kasama si Russell ngayong araw. Naka set na ang time kaya hindi pwedeng madelay pa ito.Saktong pagtapos ko magbihis ay may kumatok sa pinto. Si Russell na ata iyon.Hindi ako nagkamali sa 'king hinala nang bumungad sa 'kin si Russell pagbukas ko ng pinto. Ang lawak ng ngiti niya sa labi na hindi ko malaman ang dahilan, pero isa lang ang alam ko; nang aasar siya ngayon.I rolled my eyes and went back to my room. Nag spray lang ako saglit ng pabango bago lumabas ng silid. "Stop smiling, idiot," sita ko sa kaniya."So... How was dinner?" tanong niya, hindi pa rin natatanggal ang ngiti sa labi."Nothing special. Kumain lang naman kami, ano bang ine-expect mo?" pagsusuplado ko sa kaniya.Tumawa siya ng mahina bago nagtanong ulit. "Tanggap ba ng family mo si Peony?"I glanced at him briefly. "Why? Do you think they would give her money to break up with me?"Pabir
PEONY's POV Nag-iihaw sa labas sina Riley at Gio, si Russell naman ay may inaasikaso sa kusina. Hindi ko alam kung ano 'yon, basta ang alam ko lang ay hindi siya nagluluto, dahil hindi naman siya marunong sa bagay na 'yon. Habang busy ang iba, kasama ko si Luigi sa living area, nanonood kami ng action movie. Na-curious tuloy ako bigla; kaya ba siya marunong gumamit ng baril at ibang patalim ay dahil mahilig siya sa action movies? Bahagya akong tumikhim para kunin ang atensyon niya, at nang lingunin na niya ako ay saka ako nagsalita, "Mahilig ka sa mga action movies?" "Not really," sagot niya, halatang naboboring. Hindi ko alam kung naboboring ba siya na kasama ako o naboboring siya sa pinapanood namin. "Ahh... akala ko mahilig ka, e, sagot ko na lamang na may pagtango pang kasama. "Do you like action movies?" tanong niya, sa TV na ngayon nakaharap. Tumingala ako saka nag-isip ng isasagot Paglipas ng ilang segundo, saka ako sumagot, "Sakto lang. Maganda ang action movies kung wa
PEONY's POV Ilang araw na ang lumipas matapos no'ng may mangyari sa hotel na pinuntahan namin. Dapat nag-enjoy kami no'ng araw na 'yon, pero nalagay pa sa panganib ang buhay namin. Nasayangan tuloy ako sa mga mamahalin naming damit at alahas, napuno ba naman ng dugo! Ang sabi ni Luigi, sasagutin niya ang mga tanong ko kapag tapos no'ng nangyari, pero hindi ko naman na nagawa pang magtanong. May side ako na gustong malaman kung sino ang mga foreigner na 'yon, at bakit sila kilala ng mga 'yon. Pero may side rin sa 'kin na takot sa maaari nilang isagot sa 'kin. Ilang araw na ang lumipas at parang wala lang nangyari. Pag-uwi nga namin galing doon, naligo agad sila tapos pinatawag ako ni Luigi sa office niya. Sabi niya, magtanong lang daw ako ng mga gusto kong itanong at sasagutin niya iyon ng walang palya, pero hindi na ako nagtanong pa. Hindi na rin naman siya nagpumilit na magtanong ako. Na sa hapag-kainan kami ngayon. Tahimik lamang ako habang nagkukwentuhan sina Riley, Russell at G
PEONY's POV"Where should we go next?" nakangiti tanong ni Riley kay Russell.Imbis na sagutin siya, lumapit ako sa kaniya at hinawakan ang pisngi niya. Mukhang nagulat siya sa ginawa ko dahil nawala ang ngiti sa kaniyang labi, at natuon ang tingin niya sa 'kin.Kanina damit niya lang ang may dugo, pero pati mukha niya ay mayro'n na rin. Yes, I should be scared of him after what I witnessed, but I know him. Hindi niya ako sasaktan katulad ng ginawa niya sa lalaking 'yon.Nag-aalala ko siyang tiningnan. "Anong nangyari sa 'yo? Okay ka lang ba? S-Sorry kung tumakas ako, concern lang talaga ako kay Luigi."Saglit nang liit ang mga mata niya bago hawakan ang aking ulo at guluhin iyon. "I'm okay. Okay na rin tayo, since nag-sorry ka na. Just don't do it again or I'll be dead."Nagtataka ko siyang tiningnan. Mamamatay siya dahil lang sa tumakas ako? Wala naman sa 'kin ang puso niya, ah. Wait, is this kind of confession? N-no way!Bago pa ako maka-react, hinila na ako palayo ni Russell kay R
PEONY's POVTulala lamang ako habang nakaupo sa loob ng sasakyan. Ako lang ang tao rito, wala sina Russell, at Gio, si Riley naman ay na sa labas ng sasakyan na tila may hinihintay.Gusto ko magtanong kung anong nangyayari, pero I couldn't bring myself to do it. Natatakot ako... lalo na sa posibleng mangyari kay Luigi sa loob ng hotel.Bakit ako ang binabantayan ni Riley? Hindi ba dapat tulungan niya sa loob si Luigi? Kahit na magkaibigan silang dalawa, boss niya pa rin 'yon. He needs to protect him and I want him to protect Luigi rather than staying here. Mas kailangan ni Luigi ng katulong sa loob, hindi naman ako importanteng tao kaya walang magbabalak na pumatay sa 'kin.Wala ngang nakakakilala sa 'kin, e. Kinagat ko ang pang-ibaba kong labi bago lakas-loob na binuksan ang pinto ng sasakyan. Kaagad na napalingon sa gawi ko si Riley."Why? You need to stay inside," ika niya."Naiihi na ako," pagsisinungaling ko. "Gusto mo ba akong maihi rito?" "Hindi pa safe ang lugar kaya kung ka
PEONY's POVHabang naglalakad palayo, napangiti ako. Feeling ko, mas pinili niya ako kaysa sa babaeng 'yon. Kanina lang naiinis ako, pero parang good mood na ako ngayon. May dissociative identity disorder na ata ako.Talaga pa lang sikat sa mga babae itong si Luigi, hindi ako nagkamali sa naisip ko dati. Pero kung sikat naman pala siya sa mga babae, lalo na sa mga magagandang katulad ni Elise, how come na ako ang pinili niya na magpanggap bilang asawa niya?Nagda-doubt pa rin ako na kaya ako ang pinili niya, dahil gusto niyang suklian ang kabutihan na ginawa ko sa kaniya dati—iyong paggamot ko sa sugat niya. But never mind muna, malalaman ko rin naman ang totoo kung mayro'n man talagang ibang dahilan.Pumunta kami ni Luigi sa lamesa na puno ng mga pagkain. Saglit na lumayo sa 'kin si Luigi para kunan kami ng pagkain. Habang naghihintay, hinanap ng mga ko si Elise. Tumaas ang isa kong kilay nang mapansin na naroon pa rin siya sa pwesto namin kanina, ngunit nagbago rin agad ang ekspresy
PEONY's POVNgayon na ang araw na pupunta kami sa ball na sinabi ni Luigi. Hapon pa lang pero inaayusan na ako, malayo ata 'yong venue kaya pinaghahanda na niya ako. Excited ako at medyo kinakabahan, ito ang unang beses ko na makapupunta sa gano'ng event. Kahit kasi na mayro'ng gano'n sa eskwelahan ko dati, hindi naman ako pumupunta at ang dahilan? Pera. Wala akong pera pang bayad at pang bili ng gown and accessories.Simula nang makilala ko si Luigi, pakiramdam ko naging maluwag at swerte ako sa buhay. Lahat ng mga hindi ko naranasan no'n, ay nararanasan ko na ngayon. Iyong mga pagkain na hindi ko nakakain dati ay nakakain ko na ngayon. Ang mga mamahaling damit na hindi ko afford ay nasusuot ko na ngayon. Nakapupunta na rin ako sa mga lugar na hindi ko pa napupuntahan, at na-experience ko mamuhay na hindi iniisip kung mahal ang isang bagay para bilhin dahil may ATM card na ako. Lahat ng mga nararanasan ko ngayon, ay dahil nakilala ko si Luigi.Napangiti ako habang nakatingin sa salam
PEONY's POVDahil pinatapon lahat ni Luigi ang mga niluto nina Russell at Giovanni, nag-order na lang kami ng makakakain namin. Hanggang ngayon na masarap na ang kinakain namin, nakasimangot pa rin si Luigi. Para siyang bata na nagtatampo pero pogi pa rin.Ano ba kasing nakain ng dalawang 'yon, bakit sila ang nagluto? Halata naman na hindi sila marunong."Hindi ba masarap?" Tanong ko kay Luigi; binaba niya kasi ang kutsara at tinidor niya."Hindi mawala sa isip ko ang mga itsura na niluto nila. Hindi ako makakakain ng maayos," angal niya."Grabi ka magreklamo, ikaw naman ang nagpaluto sa 'min no'n!" Ani Russell.Ha? Pinagluto sila ni Luigi, hindi sila ang nagkusa? Pero bakit?"Tsk. Oo nga! Alam mo naman na hindi kami talaga nagluluto pero pinagluto mo pa rin kami," gatong naman ni Gio.Tumaas ang kilay ni Luigi. "Nagrereklamo kayo?"Agad na ngumiti si Russell at napakamot sa batok. "Syempre, hindi. Sinasabi lang namin na hindi kami marunong magluto pero at least we tried, 'di ba Peony
RUSSELL's POV Pauwi na kami sa mansion ni Matty, at kasama namin siya ngayon ni Gio sa sasakyan. Si Gio ang nagmamaneho, ako sa passenger's seat, at si Matty naman ang na sa likod. Hindi namin kasama si Riley dahil bago pa lang kami makarating sa warehouse kanina, umalis siya para linisin ang ginawang kalat ni Matty sa sarili niyang kwarto. Nakatingin ako sa labas at magdadalawang isip kung itatanong ko ba 'yong tungkol sa nalaman ko sa kanila ni Peony. Alam kong hindi siya matutuwa kapag nanghimasok ako, pero nacu-curious ako sa kung ano talaga ang tingin niya kay Peony. Talaga bang pinakasalan niya si Peony dahil kailangan niya ito o ginawa niya 'yon dahil may nararamdaman siya? I cleared my throat. Na-s-stress ako na ewan, hindi ko naman na dapat pang isipin kung ano man ang namamagitan sa dalawa pero damn, why do I care? "Parang ang lalim ng iniisip mo, ha?" ani Gio. Nilingon ko siya. "Pinagsasabi mo riyan?" Pinatunog niya ang dila niya kasabay ng pag-iling niya. "Tan
PEONY's POV Pagtapos nang nakita ko, hindi ko na nagawa pang makatulog, hindi na nga rin ako nakakain kahit gutom na gutom ako. Nakahawak lamang ako sa 'king tiyan habang naka tagilid na higa. Bakit kasi kailangan ko pang magising sa gano'ng oras? Para makita na may kahalikan si Luigi? Ano pa ang iba nilang ginawa sa kwarto no'ng umalis na ako? Pinukpok ko ang ulo ko sa 'king na isip. Malamang, mas malala pa sa halikan ang ginawa nila. Napakagat labi ako at napahawak sa 'king dibdib nang kumirot iyon. Hindi ko ikakaila na nasaktan ako dahil kasal siya sa 'kin, pero naiintindihan ko rin naman siya. Nakasulat sa kontrata namin na bawal kami mag-kiss o magtalik. Lalaki siya at alam kong may pangangailangan siya sa katawan kaya hindi ko siya masisisi. Gusto ko sana umangal na sana sinabihan man lang niya ako pero hindi naman na niya iyon trabaho. Isa pa, peke lang naman itong lahat; hindi niya ako tunay na asawa at hindi totoong nagmamahalan kaming dalawa. Nang tumunog ang cel