Chapter 2

Kabadong-kabado ako habang nakaupo sa mahabang lamesa katabi si ma'am Poly. Hindi ko akalaing seryoso siya nang imbitahan akong sumabay sa tanghalian. Nakangiti ang nanay sa akin habang nakatayo sa harapan ko, sa likod ng dalawang lalaking kanina pa nakatingin sa akin.

I can feel their curiousity towards me, kung sino ako at bakit kasama ako sa hapag na ito.

Sinubukan kong tumanggi kay ma'am Poly pero pinilit ako nito. She kept on telling me that her sons will like me but I doubt that right now. Lalo na ang isa, he looks so off.

Ngiting-ngiti ito habang palipat-lipat ang tingin sa akin at sa mga anak. Her husband, sir Arsen looks happy that his wife is happy too. Tila wala na itong pakialam sa ibang bagay basta masaya ang asawa. Ibang-iba ang dalawang lalaki sa harapan ko na kapwa may malalamig na mata at seryosong mga mukha.

"This is Adrianna, anak ng nanay Lana ninyo."

Lumingon ang isa kay nanay, "Really 'nay? She's your daughter?" Saka ito tumingin sa akin, ngayon ay bahagyang lumambot ang ekspresyon.

Ngumiti si nanay, "Oo hijo." She looks so proud of me.

"Hi, I'm Alistair, call me Air for short." Natulala ako nang ngumiti ito. I didn't expect someone as rich as them to smile at a poor person like me. Hindi ako makapaniwala.

Tinignan ko ang katabi niya subalit tila wala itong pakialam sa nangyayari. He's silently eating his meal at hindi na nag-abalang mag-angat pa ng tingin sa akin.

Nagsimula na rin kaming kumain. Hindi ako makakain ng maayos dahil naiilang akong kumain habang ang nanay ko ay nakatayo lamang, sinusulyapan ko ito palagi.

Marahil ay napansin iyon ni sir Alistair, nagulat ako nang padaluhin nito ang apat na katulong kasama si nanay sa lamesa.

"Please join us, I can see that Adrianna here is uncomfortable having you watch us while eating." He turned to my direction and smiled.

Tila may mainit na tubig na natapon sa loob ng aking dibdib. I am so touched with this family's kindness, hindi ko lubos maisip na ganito pala talaga sila kabait.

Sumabay na kumain sa amin ang mga kasambahay, masaya silang lahat. Nilingon ko si nanay sa tabi ko na mukhang masaya rin. Nginitian ko siya, masaya na ako kung masaya siya. That is the only thing that can pacify my heart.

"How's business Axl?" Tanong ni Sir Arsen sa unang lalaki.

Nag-angat ito ng tingin, his dark menacing eyes looked naturally normal. I noticed his hard features, ang matangos nitong ilong at makapal na kilay, ang madidilim na mga mata. He looks inhumanly handsome o kung may mas intense pa sa salitang iyon. But there's something in him I can't fathom, like he's a mixture of elegance and something else, something dark.

"Everything's fine dad. I will be in BGC this week for a meeting with our investors." And his voice is so deep and manly, like coming from grave, malamig at baritono.

"Why don't you let Alistair take care of that? You can have a short break, you've been busy lately."

Sir Alistair nodded beside him, looking expectant. His facial features are just like that of his brother, the eyes, nose, his jaw and his eyebrows. But what differentiates him is that he has a softer aura, something comfortable, something white.

"I can handle it dad, he's busy reviewing some proposals."

"Atleast take me with you so I can help you with the minutes."

"I can handle the minutes." His voice sounded final, na tila wala nang makakapagpabago ng isip niya kapag nakapag-desisyon na.

Sir Alistair chuckled, tumingin ito sa mommy niya na katabi ko lamang. "Mom my brother is a robot." He joked. Natawa naman ang mommy't daddy niya.

"Oh by the way Axl, you mentioned last week that your secretary filed an immediate resignation and that you don't have one for now. I hope you don't mind if I suggest Adrianna for the mean time?"

Napaigtad ako sa kinauupuan ko nang lingunin ako nito. His hawk-like eyes stared at me, raising his eyebrows.

"She's taking business management, she can be helpful while you don't have secretary."

Tumaas muli ang kilay nito habang nakatitig pa rin sa akin, hindi naiilang na tumitig kaya ako na lamang ang nag-iwas ng tingin. He looks uninterested earlier that's why I kept on looking at him, but right now that all his attention is on me, I suddenly feel strange. Para akong nasisilaw ngayong nasa akin ang mga mata niya, like he's a very bright sun and it will hurt me if I'll look at him.

"I don't need secretaries mom, I don't want to waste my money to hire people who will just be useless."

"Axl.." saway ng daddy nito.

Natahimik ang hapagkainan dahil sa sinabi nito. Napapikit ako ng mariin habang nakayuko. I know he won't just accept me lalo na kapag nalaman nitong hindi pa ako graduate.

"Just try her, this girl is very intelligent, I just can't waste her." Bahagya pa akong nginitian ng kaniyang ina, as if assuring me that she can convince her son.

"I can always look for the best if I want to. I will hire one soon." Tunog pinal na ang boses nito, like he won't listen for any more suggestions, kahit pa magmula iyon sa kaniyang ina.

Now I realized he's the kind of person who doesn't take suggestions, who doesn't take offers, no matter who's giving it to him. I understand now that he is the law. I heard a lot about him, his name is very popular in all aspects, from teenagers to businessmen. Now I know why.

"Sa office ko nalang kung ganoon," Air offered.

Nag-angat ako ng tingin at nahuli itong nakatingin sa akin. "I already have a secretary but I can find you a good position on my firm."

Ngumiti ako at umiling, "Thank you sir pero ma'am Poly.." bumaling ako rito, "okay lang naman pong hindi muna. Hindi pa po ako graduate, may isa pa pong sem. Tatapusin ko po iyon at mag-aapply ako ng pormal."

Tila nagulat si Sir Alistair sa sinabi ko."Hindi ka pa graduate? How young are you then? You look mature!" Natawa ito.

"I just turned 21 last month," alanganin akong ngumiti.

Napatango ito, he looks amused.

Ngumiti ako at sumulyap kay Axl. His already dark eyes even became darker. Marahil ay na-disappoint nang malamang hindi pa ako graduate. It's okay, naiintindihan ko iyon. He's a business tycoon and I know he's very specific to what he wants. Alam kong hindi ko maaabot ang expectations ng mga taong katulad niya, it's given.

"But she's looking for a part-time job, I want to help her." Ma'am Poly sounds disappointed, tumingin ito ng diretso sa mga anak, specifically to Axl.

"You can just give her support then," anito bago sumimsim sa kaniyang juice.

Hindi ko alam kung bakit hindi ko mapigilang titigan siya. His aura screams so much authority. Matikas ang kaniyang pangangatawan na kahit nakaupo ay kitang-kita ko ang lapad ng kaniyang balikat. Kahit ayaw mong tumingin ay siguradong mapapatingin ka. Napakataas, napaka-hirap marahil abutin na kahit naririto siya sa harapan ko, sa iisang hapagkainan ay natitiyak kong mahirap siyang abutin.

He's like the sky, he looks so near to me pero kailangan ko pa ring tingalain.

"Oh, Adrianna is like her mom, Axl. Hindi ito tumatanggap ng tulong ng walang maibibigay na kapalit." Sumimangot ito.

Tinignan ko si nanay, alam kong maraming beses na siyang tinulungan ng pamilyang ito. Lalo na nang ma-ospital siya. They wanted to pay for everything pero hindi kami pumayag. Inilabas ko lahat ng naipon ko at ang kulang ay inutang ni nanay sa kanila bilang advance na sahod.

"Ayos lang po ma'am, nag-apply po ako sa isang job fair kahapon. Naghihintay nalang po ako ng tawag."

I can't stand her begging for her sons to take me to the company, masyado iyong impormal at isa pa ay mas gusto kong paghihirapan ko ang pagpasok sa isang trabaho lalo na kung sa ganoong kumpanya.

"So you work while studying?" Tanong ni Sir Alistair na ngayon ay nasa akin ang buong atensyon.

He was so serious and scary earlier at hindi ko alam kung bakit tila lumambot ito ngayon samantalang ang katabi niya ay wala pa ring kasing-tigas.

Tumango ako sa tanong, "Nagtrabaho ako bilang waitress sa isang karaoke bar—"

"What?"

Nahihiya akong tumango, hindi na makatingin sa kanilang lahat.

"Safe bang magtrabaho sa mga ganoon para sa isang babaeng katulad mo? You look innocent for that kind of work."

Ngumiti ako, "Sanay na ako sa mga nakikita ko roon basta ba hindi ako hinahawakan."

"I doubt that, kaya ba naghahanap ka ng bagong trabaho ngayon? Did they tried to.." his eyes lingered to the people around us to make sure he won't say something inappropriate.

Bago pa niya madugtungan iyon ay tumango na ako.

"Oh my God, did they harass you or what?" Nag-aalalang tanong ni ma'am Poly. She turned to my mother afterwards, "Lana bakit mo naman siya pinayagan doon?"

Malungkot na tumingin sa akin ang aking ina. Wala siyang alam doon, sinikap kong itago sa kaniya na nababastos ako sa trabaho dahil ayaw kong mag-alala siya. Iyon lang ang compatible sa schedule ko habang nag-aaral dahil panggabi iyon at isang sakay lamang din mula sa university na pinapasukan ko.

"Hindi po alam ni nany," sagot ko. "Ayaw ko po siyang mag-alala."

She then looked at me lovingly, na hindi ko alam kung bakit. "I envy you Lana, for having a daughter. But now I envy you more for having such a kind and thoughtful daughter."

Alanganin akong ngumiti. Nakita kong nakangiti sa amin si Sir Arsen at Sir Alistair habang si Axl ay walang ekspresyon ang mga matang nakatitig sa akin. I used to see through a person immediately, sa mga mata at sa kilos pero natatangi siya. I can't read him, I can't even name him expressions. And his eyes, his stone cold eyes are almost saying that he can see the deepest secrets within you.

"So saan ka nakatira? Your mom lives here," tanong ni Sir Alistair habang sumisimsim sa kaniyang juice.

"Nangungupahan po ako malapit doon sa dati kong trabaho."

"Why don't you stay here instead? Nang sa ganoon ay mabawasan ang gastusin mo?"

Nanlaki ang mga mata ko, agad akong sumulyap doon sa kay Axl para makita ang kaniyang reaksyon subalit tila wala lamang sa kaniya ang narinig.

Tumango si Sir Alistair sa sinabi ng ina, "That'll be better. And I can offer you any other work kung ayaw kang kunin na secretary ni Axl."

"Naku hindi na po talaga, maghihintay nalang ako ng tawag—"

"I insist Adrianna. You can choose what job you'll be comfortable and you can immediately start on Monday." He smiled at me.

Hindi ko maintindihan na ganoon lamang pala iyon kadali sa kanila, they're giving away good positions like they're just giving a kid some candies.

Tumingin ako kay nanay, tinanguan ako nito. Hindi kaya ng puso ko ang mga nangyayari, tila ba kinakabahan na may kapalit ang magagandang mga bagay na nangyayari ngayon.

Huminga ako ng malalim, "Ayos na po sa akin kung janitor muna."

"What?" Nilingon ako ni Ma'am Poly, may matinding pagtanggi sa tinig.

Nanliit kaagad ako pero desidido akong ayaw ko ng mas mataas pang posisyon doon. Gusto kong umusad mag-isa, gusto kong pagsisikapan ko kung makakuha man ako ng magandang posisyon sa kanilang kumpanya.

"Adrianna I won't offer you that kind of job, hindi iyon bagay sa'yo." Wika ni Sir Alistair.

"Let her choose the job that she wants," biglang sabat ni Sir Axl atsaka ako binigyan ng isang malamig na titig.

Kinilabutan ako, hindi ko maintindihan pero bakit pakiramdam ko ay ayaw nito sa akin?

"Axl that's rude.." sabi ng kaniyang ama.

"That's not rude dad, we're giving her the freedom to choose." Ngumisi ito at nagtaas ng kilay sa akin, tila nanghahamon kung kaya ko ba talagang maging janitress.

Iniisip niya bang nagpapapilit ako?

"And if she says she wants to work as your secretary?" Hamon ni Sir Alistair. "Come on Axl, you're not a robot, you'll need her help."

"I won't be needing help from an undergraduate,"

"Axl.." ngayon ay ang kaniyang ina naman ang sumaway sa kaniya.

He chuckled, naningkit ang kaniyang mga mata sa akin. "What's with the girl anyway? Are we here to talk about her life?"

Mukhang naputol na ang litid ng pasensya nito. Kung sabagay ay kanina pa umiikot sa akin ang usapan ng kanilang pamilya. Naiintindihan ko kung naiinis na siya, lalo pa't wala naman akong kinalaman sa mga buhay nila.

Napayuko ako. Sinulyapan ko si nanay at nakita kong nalungkot ito sa sinabi niya. Nanikip ang dibdib ko. Muli kong tinignan si Axl at nakita kong nakatingin na rin ito kay nanay. I shot him an apologetic look just so he won't continue saying such things while my mother's here.

Matatanggap ko ang kahit anong insulto basta wag lamang iyong nakaharap si nanay at maririnig niya. I don't want her to worry about me.

"Axl!" Saway muli ni Ma'am Poly nang makita ang pagyuko ko.

"O-okay lang po—"

"I'll take her as my secretary then."

My eyes widened. Nag-angat ako ng tingin sa kaniya at nakita ko ang nanghahamon niyang mga mata. Nangunot ang aking noo. Why the sudden change of mind?

Bago pa ako makapagsalita ay naunahan na ako nito."You can start on Monday."

*

Sa mansyon na ako pinagpapalipas ng gabi ni ma'am Poly kaya wala na akong nagawa kahit na wala akong dalang mga gamit. Pinagpasyahan ko nalang na pumuntang apartment para kumuha ng mga gamit mamayang hapon.

Matapos ang tanghalian ay tumulong na ako sa mga kasambahay sa pagliligpit at paglilinis. Masayang nag-usap usap naman ang pamilya sa pool area.

Mabuti nalang at hindi na ako pinilit isama doon ni ma'am dahil pakiramdam ko ay masyado na nila akong pinagtutuunan ng pansin. Pinili ko na lamang manatili sa loob ng kusina.

"Nay magpahinga kana, ako nalang ang tutulong kapag may mga utos." Sabi ko kay nanay nang makita kong pagod na ito.

"Ayos ka lang ba riyan?" Tanong nito habang kumukuha ng tubig upang makainom na ng gamot para sa oras na iyon.

Tumango ako, "Mamaya po uuwi ako sa apartment para kumuha ng damit."

Ngumiti ito, "Masaya ako at gustong-gusto ka ni ma'am. Palagi kitang nakukwento sa kaniya."

I sighed, bumaba ako mula sa upuan at yumakap sa kaniya. "Masyado ka talagang proud sa akin 'nay."

"Aba oo naman, anong hindi nakaka-proud sa'yo anak? Natitiyak kong magugustuhan ka ng mga taong nakapaligid sayo." Gumanti rin ito ng yakap.

Huminga ako ng malalim. Sana nga lahat sila magustuhan ako, pero bakit pakiramdam ko ay may isang taong hindi ako gusto?

Tinungo ni nanay ang kanilang kwarto para magpahinga habang naiwan naman ako sa kusina para maghintay ng mga utos na hindi naman dumating.

Dinungaw ko ang oras sa aking cellphone, alas-dos pa lamang ng hapon. Mamaya sigurong alas-kuwatro ay aalis na ako para kumuha ng mga damit sa apartment. Sana lang ay wala roon si Ate Lucy, natatakot akong magpang-abot kami dahil alam kong kayang-kaya niya talaga akong itapon palabas ng kwartong inuupahan ko.

Iniisip ko pa kung dapat na nga ba akong umalis ng apartment pero wala naman akong mapupuntahan kung aalis na ako doon. I don't want to accept Ma'am Poly's offer to stay here because I know that's just too much. Sapat na sa aking mabait sila sa akin at ipinilit pa akong magtrabaho kay Axl. I don't want them, especially him, to think that I am using their mother to get to all of these dahil hindi ko naman talaga iyon kailan man maiisip gawin.

I sighed. Nakita ko ang isang highchair kaya naman sinikap kong maupo roon. Dito nalang ako sa kusina magpapalipas ng oras. Ayaw ko nang lumabas at baka makita nanaman nila ako at malipat nanaman sa akin ang kanilang atensyon.

Binuksan ko ang f******k account ko at nag-scroll na lamang doon. Bihira lang ako magkaroon ng oras na gawin ito noon dahil sa trabaho at pag-aaral ko. Isa pa ay wala naman ako masyadong nagagawa sa f******k dahil wala naman akong chinachat, hindi rin naman ako nagrereply sa mga message requests.

Nakita kong may nag-add sa akin at tinignan ko iyon. Nagulat ako nang makita ang pangalang Alistair Martin Genesis. Tinignan ko ang profile at nang nakita ang display picture nito ay nakumpirma kong si Sir Alistair nga ito. I sighed, hesistant to accept his friend request.

Bakit siya mabait sa akin? How can some people like them treat us equally? Hindi ko alam kung lumaki lang talaga ako sa hirap at sa mga hindi magagandang ugali ng mga mayayamang nakakasalamuha kaya ganito ang pananaw ko o sadyang tama ito, that rich people have thick border lines separating them from the likes of us, from the poor.

I sighed. Ayaw kong i-decline dahil wala naman siyang ginawang masama sa akin, and it's just f******k. Sa huli ay nagdesisyon akong tanggapin na ang friend request. Pero bago ko pa mapindot ang accept ay biglang sumulpot si Sir Axl sa kusina.

Halos mapaigtad ako sa gulat kaya naman nakuha ko kaagad ang kaniyang atensyon. His brooding eyes turned to me directly at umiwas ako roon na tila napapaso. Hindi ko alam kung bakit may kakaibang takot at kaba ako sa dibdib kapag nakikita ang mga mata niya. He's just so intense I don't think I can handle looking at him in the eye. His energy is too much for me too, pakiramdam ko ay hindi ko kakayanin manatili sa isang maliit na espasyo kasama siya.

Lumakad ito at dumaan sa likuran ko habang nanatili akong tahimik na nakaupo sa high chair. Sa tangkad at tikas niya ay para siyang naliligaw rito sa kusina, hindi angkop maging ang suot niyang itim na slacks at puting buttondown longsleeve polo.

Narinig ko ang pagbukas ng ref sa likuran ko atsaka palang ako natauhan. I remember that I'm here to help my mother and I shouldn't just be sitting here.

Nilingon ko siya, "M-may kailangan po ba?" Dali-dali kong sinubukang bumaba pero dahil sa taas ng high chair ay muntik na akong mahulog kung hindi niya lang ako nahawakan sa aking baywang.

Halos maestatwa ako nang maramdaman siya sa aking likuran. Kaagad na pumasok sa aking ilong ang kaniyang pang-lalaking amoy at tumindig ang balahibo ko. Mabilis akong lumayo na tila napapaso.

Tumaas ang isang kilay nito dahil sa inakto ko. He leaned on the bar counter where I was earlier, watching me with amusement in his eyes. Gayunpaman ay hindi ito nagsalita.

"May kailangan po ba kayo?" Ulit ko. "May kailangan po ba kayo sa labas? Ako na ang magdadala. Pinag-pahinga ko na po si nanay, ako muna sana rito."

"Why would you do that? You're not a maid." Halos mapanganga ako sa tigas ng ingles nito.

"G-gusto ko lang tumulong.." nanliliit ang boses ko.

"Why do you want to help? So you can get their attention again?" His voice sounds so accusing.

Nanlaki ang mga mata ko at kaagad akong napailing, "H-hindi po! Gusto ko lang makapag-pahinga muna si nanay dahil mukhang pagod na siya."

He smirked, ang panganib sa mga mata nito'y nagsasabi sa akin na naiiba siya. His pitch black eyes resembles a powerful storm, ready to devastate anyone who will try to anger him. He's way different from Alistair, from his mom and dad. He's wise, para isiping maaring nagpapakitang-gilas ako rito at naiintindihan ko iyon.

"Stop clinging to my family like a leech. I already gave you the position, is there anything else you want?"

Nanikip ang dibdib ko sa sinabi nito. This is our first time talking to each other and he already talks to me like he pays for my life. Sa pamilyang ito ay mukhang sa kaniya ko lang makikita ang inaasahan kong ugaling hindi ko gusto at hindi ko alam kung bakit naiintindihan ko pa rin iyon kahit na alam kong masakit ang mga binitiwan niyang salita.

Normal lang ito, normal lang na isipin ng mga mayayamang katulad niya na pineperahan o ginagamit lang sila ng mga katulad ko. Hindi ko siya masisisi dahil hindi niya naman ako kilala.

It just hurts me, that we have such a judgemental world. Malungkot akong ngumiti sa kaniya, "Wag kang mag-alala dahil wala naman akong balak na humingi ng kahit ano mula sa inyo. I'm grateful that my mother works for your family, I'm grateful that she works for a family like this. I'm grateful enough that I don't need to cheat my way on top."

Hindi ito nagsalita, nanatili ang mabibigat nitong titig sa akin at nanatili akong nakayuko.

Ilang sandali ang lumipas at nilagpasan ako nito't iniwan sa kusina. Doon pa lamang ako nakahinga ng maayos. Hindi ko man lang namalayang pinipigilan ko na maging ang paghinga ko. Paano ako sa Lunes? Paano ako magtatrabaho bilang secretary niya kung ganito?

**