Chapter 10

"It is clear that there were two movements inside the floor within that hour Axl. Iyong una ay nagsimula sa pagtapak niya palabas ng silver elevator, 8:47pm. Sunod-sunod na ang naging paggalaw nito hanggang makapasok sa opisina mo, 8:50pm. The time we contacted you is at that time. Around 9:15 when we found another movement coming from your secretary's office." Paliwanag ng private investigator ni Axl sa amin.

Tumingin ito sa akin, "You said you woke up at that time. Lumabas ka ng opisina, you were inside the office at 9:25."

Tumango ako. Idinetalye ko sa kanila ang lahat ng pangyayari mula nang magising ako. Tugma ang mga iyon sa mga impormasyon na nakalap nila sa mga motion sensors.

"Did you see his face Adrianna?"

Umiling ako, "H-hindi..he's wearing a mask, his mouth and nose were covered. But I clearly saw his eyes and his eyebrows."

Tumango ang lalaki, isinusulat ang mga sinasabi ko.

"You will have to describe him clearly to our forensic artist so he can draw it and give us a facial composite."

Tumango ako. Bahagya kong tinignan si Axl na tahimik na nanonood sa akin. Nakakunot ang kaniyang noo at hindi man lang nag-abalang alisin ang mga mata sa akin matapos kong maaktuhang nakatitig.

Mabilis akong bumaling pabalik sa investigator.

"We will also use the E-field sensor installed in the building so we can analyze the mass of the intruder and its rate change."

"That means she's a witness," ang lalaking katabi ni Axl.

Tinignan ko ito. Naroon din siya noong gabing iyon, he came with Air. Katulad ni Axl ay madilim ang kaniyang mukha. Maputi ito at matangkad, malinis ang gupit ng itim na itim nitong buhok at mayroon itong tatlong piercing sa kanang tenga. Kumikinang ang mga iyon at agaw pansin.

"Every employee in the company has their own unique badges which they use to enter designated doors. But Axl's office doesn't require a badge to get in. The door opens once it recognizes a person that usually comes inside his office. The alarm will ring if there's an intruder. Or the door may open if he presses the open button under his table. The remote of his door is under his table, he can click something in it to register a person who got in for the first time. It's a technology I made, specifically for the Genesis." Mahabang paliwanag nito.

He's an IT I guess? Or someone who knows technology well? Sa tindig palang niya ay hindi ko na maikakailang isa rin siyang propesyunal.

"So..that means it's not an intruder at all?" Tinignan ako ng investigator. "The guy doesn't look familiar? A co-worker?"

"She's my new secretary. Yesterday's her first day." Axl answered for me. Napatango ako bilang pagsang-ayon.

"Oh, what a hassle first day for you then miss..what's your name by the way?" Isinarado nito ang notebook at ngayon ay nakangiti na sa akin.

Just like the two, this one's aura is intimidating too. He has a cool and playful air though, that differentiates him a bit from the two.

"Uh..Adrianna Clemente."

Tumaas ang kilay nito, "I'm Ace Altamirano, Axl's private investigator." Inangat nito ang kamay para sa isang handshake na tinanggap ko naman.

Sumandal ito sa kaniyang upuan pagkatapos, ang atensyon ay na kay Axl na muli. "Well then Axl, I think the suspect is someone you know."

Tinignan ko si Axl. Kunot ang noo nito at mariing nakatitig pa rin sa akin. Ano bang problema niya at bakit sa akin siya nakatingin? At mukha nanaman siyang galit, ano nanaman ang ginawa ko?

Ace broke the tension by his soft laugh, bumaling ito sa akin. "It's too intense in here."

Napangiwi ako. Sumulyap ako sa lalaking katabi ni Axl at nakitang seryoso rin ito. They really have the same aura, something heavy and dark. The energy that radiates from them drains me. Samantalang si Ace ay may mapaglarong ngiti, though I can tell that his eyes are dark and sharp too.

"Someone who is familiar to your office and an employee here too. You don't let that much employee to get inside your office, do you?" Ace asked Axl.

"We can check Miya for the body mass and other details.." the guy beside him suggested. Halos kilabutan ako sa lalim ng boses nito. At akala ko ay si Axl na ang may pinaka-nakakatakot na boses.

"Let's talk privately."

Nag-angat ako ng tingin kay Axl at nakitang nakatingin din ito sa akin. Agad kong naunawaan ang sinabi nito at mabilis akong tumayo.

"K-kung may itatanong pa kayo, nasa labas lang ako."

Ace smiled at me, "Thanks Adrianna."

Samantalang ang dalawa ay nakamasid sa akin na tila di makapag-hintay sa pag-alis ko. Minadali ko tuloy ang paglabas sa opisina.

Tinungo ko ang opisina ko at ibinagsak ang katawan sa swivel chair. Napahilot ako sa aking sentido dahil sumasakit ang ulo ko.

Kung ganoon ay taga-rito lang din ang pumasok sa opisina niya? A guy who's not afraid to get caught? Kung empleyado ito rito ay dapat alam niya ang motion sensors at ang security sa opisina ni Axl.

Huminga ako ng malalim at tumunganga lamang doon. Wala namang utos sa akin si Axl at naalala kong napatunayan kong inosente ako. I should leave the company right? Ayoko nang madamay pa sa gulo rito.

Napatango ako sa naisip. Tama, maybe I should just finish the day and tell him I'm quitting today. Nasabi ko naman na iyon sa kaniya kagabi at wala naman siyang naging pagtanggi.

Napaupo ako ng maayos nang tumunog ang intercom.

"Bring us some coffee please." Ang baritonong boses ni Axl na agad nagpatayo sa akin.

"O-opo."

Lumabas ako ng opisina at agad nagtimpla ng tatlong kape. Mayroong maliit na cubicle kung saan may mga refreshments at water dispencer sa floor na ito. Itinuro sa akin ni Aliyah kahapon at sinabihan din ako kung paano ang timpla ng kape na gusto ni Axl. Isang kutsaritang kape, isang kutsaritang creamer at isang kutsarita ring asukal. He likes strong coffee.

Dahil hindi ko naman alam ang gusto ng dalawa ay ganoon nalang din ang ginawa kong timpla para sa kanila.

Nang matapos ay inilagay ko na sa tray at binuhat na iyon patungo sa opisina niya.

Sa salamin palang ng double glass doors ay nakita ko na ang pagtingin nila sa akin. Nang bumukas iyon ay kumalabog nanaman ang dibdib ko.

Kinagat ko ng mariin ang labi ko bago tuluyang lumapit sa kanila. Isa-isa kong inilapag ang mga tasa at nang matapos ay tumayo ako ng matuwid sa gilid.

"Thanks Adrianna," Ace smiled before taking his cup of coffee.

Pinanood ko muna ito sa pagtikim sa kaniyang kape, curious kung tama bang itinulad ko sa timpla ng kay Axl ang sa kanila.

"Uh..ang tapang," napangiwi ito.

Nanlaki ang mga mata ko, agaran ang aking paglapit. "H-hindi mo ba gusto? Igagawa kita ng bago."

Bago pa siya makasagot ay naunahan na siya ni Axl.

"That's fine Adrianna, you can leave now."

Alangan ko itong nilingon pero mukhang seryoso ito sa kaniyang sinabi. I shot Ace an apologetic look and he just nodded. Mukhang sanay na siya sa ugali ni Axl.

Kinagat ko muli ang labi ko atsaka nag-iwas ng tingin. "S-sige po.."

Nang tumalikod ako ay narinig ko pa ang sinabi ni Ace.

"I think you're too harsh to the girl."

Hindi ko na narinig pa ang sagot ni Axl dahil nakalabas na ako ng double doors. Bumalik ako sa opisina at naupo muli sa aking lamesa. I sighed, kaunting oras nalang naman at huling araw ko na rito.

Pinagmasdan ko ang buong opisina at bahagya akong napangiti. Atleast I was able to have my own office even just for a short period of time.

I always dreamed of having my own office and working on a good company, like the GGC. Pero sa ngayon ay mas gusto ko nalang munang magtrabaho at magsimula sa maliit. Sa sandaling panahon ay napatunayan kong mas mahalaga pa rin talagang mag-umpisa sa pinaka-simula. Trust the process ika nga.

Inabot ng isang oras bago ko nakita ang pag-alis ni Ace at ng isa pang lalaki. Kita mula sa salaming pintuan ng aking opisina ang pagsakay nila sa gold elevator.

Ilang minuto lang din ang lumipas ay nagulat ako nang may kumatok sa pinto ng opisina ko. Bumukas iyon at bumungad ang babaeng nagdala ng pagkain namin ni Axl kahapon.

"Hi Miss Adrianna, ihahatid ko lang po ang lunch mo." Ngumiti ito sa akin at tuluyan nang pumasok dala ang isang tray.

"B-bakit dito sa opisina ko?"

"Sabi po ni Sir Axl dalhan ko kayo ng lunch dito."

Kumunot ang noo ko, "E yung sa kaniya?"

"Nahatiran ko na rin po siya ma'am." Inilapag nito ang mga pagkain sa maliit na lamesa sa harap ng mga couch.

"Babalikan ko nalang po ang utensils after ng lunch ninyo." Ngumiti ito at nagpaalam.

Pag-alis nito ay ang pagtunog naman ng intercom. Kaagad akong lumapit doon.

"Eat your lunch. I won't require you to eat with me now, if you're uncomfortable."

"S-salamat.."

"We'll leave shortly after lunch. We'll go to BGC for a short meeting with investors."

"O-okay po."

The intercom beeped after that.

Napatingin ako sa mga pagkain na nasa lamesa. Umupo ako sa couch at pinagmasdan ang mga iyon. Fish fillet at isang vegetable dish ang naroon, mayroon ding panghimagas na leche flan at pineapple juice. Napangiti ako kahit paano.

He let me eat my breakfast alone earlier, ngayon ay pinadala nito ang lunch ko rito sa opisina. He must have really noticed that I'm not comfortable to eat with him alone.

Kumain ako ng tahimik. Sanay na akong kumain mag-isa at mas gusto ko din talaga iyon. Noong nagtatrabaho ako sa club ay palagi lang din akong mag-isa dahil tila galit lahat ng katrabaho ko sa akin. Nakasanayan ko na iyon at tingin ko'y mas naging maganda iyon para sa akin.

Nang matapos ay nag-sepilyo ako at nag-ayos sa banyo. Naisipan ko ring itali ang buhok ko upang mas maging malinis akong tignan para sa meeting mamaya.

Ilang minuto ang lumipas ay nag-beep muli ang intercom, "Let's go."

"Opo."

Kinuha ko ang bag ko at mabilis na lumabas ng opisina na siya ring paglabas nito. He's only on his longsleeves polo, wala ang coat nito at wala ring necktie.

Nagtagal ang titig nito sa akin ngayon kaya naman nag-iwas ako ng tingin at tahimik na sumunod nang sumakay na ito sa elevator.

Bumabati ang mga taong nakakasalubong namin sa lobby. Hindi nakaligtas sa paningin ko ang pagbaba ng mga mata nila mula kay Axl patungo sa akin. Hindi ko pinansin ang mga iyon at yumuko na lamang ako habang nakasunod kay Axl.

Naghihintay sa labas ang kaniyang itim na sports car. Ngayon ay mas kita ko kung gaano ito kaganda, kumikinang ang tatak nitong kabayo sa harapan dahil sa sinag ng araw. Sa likod nito ay dalawang van na itim na sigurado akong may sakay na mga bodyguards. Ibinigay ng valet ang susi sa kaniya matapos kaming pagbuksan.

Hindi pa rin ako sanay sa ganitong klaseng sasakyan. Naghuhumiyaw ito ng karangyaan, nakakatakot dumihan. Tiniis ko na lamang dahil huling araw ko na rin naman. Babalik na rin ang buhay ko sa normal pagkatapos ng araw na ito.

Hindi na baleng sigawan ako ni Ate Lucy o di kaya ay palayasin. Pakiramdam ko ay normal na iyon at bahagi na ng buhay ko. Mas ramdam kong deserve ko iyon kaysa sa mga bagay na naranasan ko nitong mga nakaraang araw.

"What are you thinking?"

Nagulat ako at napatingin kay Axl, halos hindi makapaniwalang kinakausap niya ako.

"Huh?"

"I'm sorry, about last night."

Tila mas lalo akong nawindang. Hindi ko na napigilan ang sarili ko sa pagtitig dito.

"Are you..really apologizing?" Hindi makapaniwala kong tanong.

Nakita ko kung paano umigting ang panga nito. His eyes are almost glaring at the road at mariin din ang kapit sa manibela.

"I..I can't trust people easily, I'm sure you know that by now."

"You have some trust issues.." napatango ako. "Do you..trust me now?"

He glanced at me and smirked, "I'm sure you know you have trust issues too, Adrianna."

I don't know why but my name sounds different when he's saying it. Hindi ko alam kung bakit pero bumibilis ang tibok ng puso ko sa simpleng pagbigkas nito sa pangalan ko.

"You can't even eat a meal with me.."

Umiling ako, "It's not trust issues, I'm just..I'm just uncomforable."

"Let's say that's the case for me too, I'm not comfortable enough to believe other people."

"But do you believe me now? Will you believe me now?"

Hindi ito sumagot. Tila nabaon sa kung anumang iniisip.

I wonder what's the real reason and he can't trust people easily. I wonder what made him aloof like this, someone who looks so hard to tame. I wonder if it's just really his concern for the company that's making it hard for him to trust anyone or there's more to that?

Did someone break his trust before?

Natigil kami sa daan dahil sa traffic lights. Nang lingunin ko siya ay nagulat ako nang makitang nakatingin na ito sa akin. But unlike before, his deep-set eyes now look so full of emotions I can't name. Parang sa dami ng emosyong nasa likod ng kaniyang mga mata ay dilim nalang ang nakikita ko.

Ito ba? Ito ba ang totoong dilim ng mga mata niya? The emotions that are being concealed?

"If I will put my trust in you, aren't you gonna break it?"

Napakurap ako at hindi nakapagsalita. Tama ba ako? Did someone break his trust before? Sino?

"Because I don't want to end up disappointed again Adrianna. I don't want to end up doubting everyone around me again because of a goddamn broken trust."

**