Chapter 13

Normal ang trabaho sa GGC sa kabila ng mga nangyari. Mas pinaigting lang ang securities at lahat ng entrance at exit ay may bantay. Mayroon na ring guard sa bawat elevator at sa bawat floor. Sa floor ni Axl ay apat ang nakabantay na men in black, ang isa ay nasa pintuan ng opisina ko.

Huminga ako ng malalim nang pumatak ang alas-sais at narito pa rin ako sa opisina. Mukhang wala pang balak umuwi si Axl kaya hindi rin ako makaalis. At hindi ko rin siya makausap dahil naging mainit ang sigawan namin kanina.

Matapos ang mga sinabi ko kanina ay iniwan ko na siya sa kaniyang opisina at isang oras na ang nakalipas matapos iyon. Wala siyang inutos sa akin at hindi ko rin siya narinig.

Iniisip ko tuloy ngayon kung sa kaniya pa rin ako tutuloy? At kung maari ay kukuha na sana ako ng mga damit sa apartment dahil ayaw ko namang bilhan niya nanaman ako. Baka kung ano nanaman ang isipin niya sa akin.

Nag-ring ang telepono ko at agad ko iyong sinagot sa pag-aakalang tungkol sa trabaho ang tawag. Pero nagulat ako nang marinig ang boses ni Ma'am Poly sa kabilang linya.

"Adrianna hija?"

"T-tita..napatawag po kayo?"

I heard her sigh, "I'm worried. Kamusta ang interview sayo ng investigator hija? Kamusta riyan ngayon? I want to go there but Axl and Arsen don't want me to leave the house for now. I hope you're okay hija.." Puno ng pag-aalala ang boses nito.

Bahagya akong ngumiti kahit alam kong hindi niya naman nakikita. "Ayos lang po ako tita, and Axl's fine too. Mahigpit na po ang security ngayon dito sa building kaya palagay ko ay hindi na mauulit ang nangyari."

Tila nakahinga naman ito ng maluwag sa sinabi ko. "Thank goodness. I will call Axl for a few reminders and to ask about the investigation. For now you should stay with him okay?"

I heaved out a sigh, alam kong wala akong magagawa dito. Sa ngayon ay kailangan kong magtiwala na safe ako kasama si Axl. It's ironic that I'm trusting him my safety when I'm actually scared of him.

Bigla ay naalala ko ang nanay. Nasabi kaya nila Ma'am Poly ang nangyari sa kaniya? Sana ay hindi dahil baka hindi na iyon makatulog sa gabi sa pag-aalala.

"Don't worry about your safety hija, Axl can handle that, hindi ka pababayaan ng anak ko." She sounds so sure of what she said.

Tumango na lamang ako. May mga ilang bagay pa itong ibinilin sa akin bago pinutol ang tawag para daw matawagan naman si Axl.

I leaned on my chair and stared at the ceiling. Ilang minuto akong nanatili sa ganoong posisyon nang bigla ay sumulpot si Axl sa pintuan ng opisina ko.

Kitang-kita ko ang madilim nitong mukha sa kabila ng salamin na pintuan na agad nagpatayo sa akin.

Itinulak nito ang pintuan at tuluyang pumasok. Nakahubad na ang coat nito at dala niya iyon sa kaniyang kamay. Nakabukas na din ang unang dalawang butones ng kaniyang long sleeves polo.

He always looks so decent with his corporate suit but right now he just looks like a bad boy kind of CEO. Magulo ang kaniyang buhok na tila ba nastress siya sa maghapong trabaho and he's craning his neck again. Halos marinig ko ang paglagutok ng mga buto sa batok niya. Napalunok ako.

"Let's go home."

Napakurap ako at mabilis na natauhan. Agad kong dinampot ang aking bag at pagkatapos ay sumunod na sa kaniya.

Bakit kailangan niya pa akong sadyain sa opisina ko kung pwede niya namang sabihin iyon sa intercom? Hindi talaga siya kinakaya ng sistema ko, para siyang isang malaking file na pilit kong isinaksak sa maliit na sistema ko. He's just too much for me.

Nakasunod sa amin ang mga bodyguards nang sumakay kami sa gold elevator. Tahimik kami lahat sa loob hanggang sa bumukas ang elevator sa ground floor.

Marami pa ring empleyado kahit na alas-sais na ng gabi. Siguro ay mga nag-oovertime o di kaya ay nasa mid-shift. Sinabi sa akin ni Aliyah kahapon na mid-shift daw ang ilang departments kaya naman minsan ay nagoovertime si Axl hanggang alas diyes ng gabi.

"Mom called you?" Bigla ay tanong nito nang makasakay na kami sa kaniyang sasakyan. Napatango naman ako.

Hindi ko alam kung humupa naba ang galit niya kanina. Mukha na siyang kalmado ngayon pero natatakot pa rin akong magsalita. Hindi ko alam kung ano ang ikinagagalit niya sa mga ginagawa ko kaya mas mabuti na ang manahimik.

Pero mukhang marami siyang tanong?

"Did you tell your mother about what happened?" He asked casually, like he wants a conversation while driving.

Umiling ako, "Hindi ko pa siya nakakausap pero hanggat maari ay wala akong balak ipaalam sa kaniya ang nangyari."

Tumango ito. "Mom didn't tell her."

Nilingon ko ito, "T-talaga?"

He nodded, "I told her last night not to tell your mom. She recently got admitted to the hospital and she might worry too much if she hears what happened to you."

Nakahinga ako ng maluwag doon, at lihim na ring nagpapasalamat. I can face the world alone, hindi na kailangang malaman ni nanay ang mga nangyayaring ganito sa buhay ko. Her calmness is my peace of mind as always.

Natahimik kami pagkatapos noon. Saka ko lang naalala na kailangan kong kumuha ng mga damit nang matanaw ko na ang condominium na tinutuluyan niya.

"Dito ako ulit matutulog?" Tanong ko nang pumasok ang sasakyan sa parking lot.

Hindi ito nakasagot agad dahil abala ito sa pagpapark. Nang tuluyang tumigil ang sasakyan ay saka niya ako nilingon.

"You will stay with me until the suspects aren't caught Adrianna."

I sighed. Alam ko naman ang sagot, hindi ko alam kung bakit ko pa iyon naitanong.

"Pwede ba akong pumunta ng apartment ngayon? Kukuha sana ako ng mga damit."

Natigilan ito sa pagtatanggal ng seatbelts. He eyed me tiredly, "I'm too tired to drive anymore."

"K-kahit ako nalang ang--"

"I'll buy you clothes, don't bother."

"Pero may mga damit naman ako, kukunin ko lang naman."

He sighed. Sumandal ito sa backrest ng upuan na tila pagod na rin sa pakikipag-usap sa akin. Wag mong sabihing nagalit ko nanaman siya?

"I will buy you clothes. Ang hirap mong kausap." Huminga ito ng malalim.

"S-sorry, ayoko lang isipin mo na--"

"I will no longer judge you for that. Ayos naba iyon? Can we go home now?" His hoarse and husky voice told me that he's really tired.

Napatango nalang ako.

Bumaba kami ng kaniyang sasakyan at tahimik na sumakay sa elevator. Hanggang makapasok sa kaniyang unit ay walang nagsasalita.

Nagdiretso ito sa kaniyang kwarto kaya dumiretso na rin ako sa kwarto ko. Wala pa akong damit na maisusuot at ayaw ko namang isuot nanaman ang bathrobe. Bigla bigla nalang siyang sumusulpot sa kwarto ko at ayaw ko nang aabutan niya ako ulit na naka-bathrobe lang.

Umupo ako sa kama at natulala na lamang. Ngayon ko lang din naramdaman ang pagod ko sa araw na ito. I badly wanna see the sky and the stars, tulad ng lagi kong ginagawa kapag pagod ako at may problema. Pero hindi naman ako makakaalis na ako lang mag-isa ngayon.

Inilibot ko ang paningin sa buong kwarto. Wala man lang bintana. Huminga ako ng malalim at humiga na lamang. Hihintayin ko nalang ang mga damit ko. Sana ay hindi pa ganoon kapagod si Axl at hindi niya makalimutan iyon.

Binuksan ko ang cellphone ko. May wifi at hindi nito kinailangan ng password nang subukan ko. Nagulat ako nang mag-pop ang isang message galing kay Alistair.

Alistair Martin:

Hey Adrianna, how are you? Kamusta ang investigation? I hope you're okay. I'm really worried. I just got here and I want to know what's happening there.

Kaninang umaga pa ang mensahe niyang iyon at na-guilty ako agad dahil hindi ako nakapag-reply. Hindi naman kasi ako madalas magbukas ng social media accounts at maiintindihan niya naman siguro na nasa trabaho ako ng oras na iyon.

Sa huli ay nagtipa ako ng reply.

Adrianna:

Ayos lang ako Air, wag ka ng mag-alala. Nainterview na rin ako para sa investigation. Don't worry too much and just concentrate on your meetings.

Inabala ko ang sarili sa pagscroll sa aking f******k. Nagulat ako nang makita ang isang post sa page ng university na pinapasukan ko na nagsasabi ng schedule ng enrollment. Next next week na ang enrollment sa aming college. Halos nawala na iyon sa isip ko.

Paano ko sasabihin iyon kay Axl? He still needs me in the company pero kailangan ko rin mag-aral. Isang semester nalang at makaka-graduate na ako.

Alam kong alam niya namang pansamantala lang ako bilang sekretarya niya pero hindi ko alam kung pwede naba akong bumalik sa buhay estudyante kung hindi pa nahuhuli ang mga suspect.

Huminga ako ng malalim at tumitig sa kisama. Sa ngayon, kailangan namin agad mahuli ang mga suspect at pagkatapos ay pwede na ulit bumalik sa normal ang lahat.

Napaupo ako nang biglang bumukas ang pintuan. Bumungad ang bagong ligo na si Axl na may dalang dalawang malalaking paperbag sa isang kamay. Pumasok ito at inilapag sa kama ang mga iyon.

Agad kong naamoy ang showergel na ginamit nito. Tiningala ko siya at naabutan ang paninitig nito sa akin. Halos kilabutan ako, hindi ko pa siya nakikitang naka-pambahay. He's wearing a plain white crewneck shirt over a black shorts. Naka-tsinelas lamang din siya at hindi ko alam kung bakit ganito kabilis ang tibok ng puso ko.

Axl Genesis in a corporate suit is dashing and elegant, but Axl in this kind of clothes looks so boyish.

Nag-iwas ako ng tingin nang maramdaman ko ang pag-iinit ng aking mukha. This is not right Adrianna.

"I asked someone to buy you clothes, I hope these will be okay though."

Tumango ako, "H-hindi naman ako mapili sa damit." Hindi pa rin ako makatingin.

"Well, I am."

"Huh?" Hindi ko napigilang tingalain ito.

Like the usual, his face looks so serious and his aura is as dark as his eyes. Pero kahit ilang araw na kaming nagkakasama pakiramdam ko ay hindi pa rin ako masasanay sa kaniyang dilim. I will always feel intimidated.

"Go take a shower and come out for dinner."

"Uhm.."

Tumaas ang kilay nito, tila alam na ang isasagot ko. "If you trust me about your safety then you should be able to dine with me too Adrianna."

Kinagat ko ang labi ko at napilitang tumango. He's right, he's being nice to me now, pinapatuloy ako sa bahay niya at pinapakain, he's even buying me clothes, wala akong karapatang mag-inarte.

"I'll be waiting at the dining." Pagkatapos ay umalis na ito.

Napabuga ako ng hangin at napahawak sa dibdib ko. I know to myself that every girl would probably go crazy for Axl, for that perfectly sculptured face, for his power, for everything he can do. But I also know I can't like him. He's someone far from me, he's someone I can't reach no matter how close we get.

What I feel now is probably just attraction, and it's normal. But I have to remind myself not to like him more than how I like him now.

Binuksan ko ang mga paperbag at nakitang hindi lang iisang pares ng mga damit ang naroon. Mayroong tatlong pajama at tatlong ring tshirt na medyo may kalakihan sa akin. Ayos lang naman dahil mas kumportable ako kung hindi masyadong nakikita ang balat ko.

Mayroon ding dalawang dress doon. They look really elegant and classy, halos kamukha ng sinuot kong dress ngayong araw. Simple and presentable. Ang isang paperbag ay naglalaman ng mga underwear. Isang set ng bra ang naroon at maging panties.

Pulang-pula ang pisngi ko nang i-check ko ang mga ito. They are all my size kahit na hindi naman siya nagtanong sa akin. Nagulat ako nang may makitang lotion, showergel at shampoo doon, nakasulat ang tatak ng isang mamahaling brand.

I heaved out a sigh. Baon na baon na ako sa utang na loob kay Axl at sa pamilya niya.

Iwinaksi ko ang lahat ng iniisip at minabuti nang maligo. Ginamit ko ang bagong showergel at shampoo. Mas mabango ang mga iyon kaysa sa naririto sa bathroom.

Isang pink na pajama at white tshirt ang isinuot ko. Hindi ko na rin inabalang patuyuin pa ang buhok ko dahil natatakot akong paghintayin ng matagal si Axl.

Nang makarating ako sa kusina ay naamoy ko kaagad ang mabangong pagkain. I saw him preparing the table. Nilingon niya ako at pinasadahan ng tingin.

"Just on time, let's eat." Hinila nito ang isang upuan at hinintay ako.

Mabilis akong lumapit at naupo. He pulled a chair infront of me.

Bumaba ang mga mata ko sa pagkaing nakahain. Mayroong steak at kanin, mayroon ding soup. Agad kong naramdaman ang gutom nang maamoy ang mga iyon.

Nagulat ako nang lagyan nito ng kanin ang aking pinggan. "A-ako na po.."

Subalit hindi ito nakinig. Napasinghap ako sa dami ng pagkaing inilagay niya sa aking pinggan.

"H-hindi ko 'to mauubos.."

"You eat so little, that's why you are so small."

"I-I'm prone to indigestion that's why I can't eat a lot."

Tumaas ang kilay nito. "You eat till you're full then."

Tumango ako. Nagsimula kaming kumain. Tahimik at halos ang tunog lamang ng kubyertos ang naririnig. Sinikap kong kumain ng maayos kahit na hindi ako kumportable lalo pa't napapansin ko ang paninitig nito sa akin.

"Why are you not comfortable eating with other people?" Nagulat ako sa tanong nito.

"Uh.."

"Are you like that with everyone or is it just with me?"

Umiling ako, "H-hindi sa ganon.."

Hindi napuputol ang titig nito sa akin kaya hindi nananatili ang mga mata ko sa kaniya. Tila ba inaalam niya ang totoo sa aking mga mata.

Kung saan saan ako tumitingin para lang hindi magpang-abot ang aming mga mata. He smirked when he realized I'm avoiding his gaze. Sumandal ito sa kaniyang upuan, ngayon ay tila natutuwa na sa nangyayari.

"I can see that it's only when you're with me Adrianna. I've been watching you with other boys and you don't react like this."

Yumuko ako upang mag-iwas ng tingin. Where is this conversation even going? Alam niya pala, bakit niya pa itinatanong? Is he trying to make me more uncomfortable?

He leaned on the table, nangalumbaba ito habang tinitignan ako. "Can you stop being nice to my friends?"

Kumunot ang noo ko, "Huh?"

Bakit biglang napunta doon ang usapan?

"I know you don't understand what I mean but just do it."

"B-bakit? Kasi hindi ko sila pwedeng maging kaibigan?" Hindi ko naitago ang pait sa aking boses. Ayaw niya bang maging kaibigan ko rin ang mga kaibigan niya? Bakit dahil mahirap lang ako at mayaman sila?

Tumaas ang kilay nito, he looks amused. Hindi ko alam kung anong nakakatuwa sa mga sinabi ko.

"Really Adrianna, you are way more innocent than what I thought."

"T-that's because I don't understand you.."

He only smirked. Hindi na ito muling nagsalita na lalong nagpagulo sa isip ko. Why he is mad for the things I don't know and why he looks happy for the things I don't know as well. Bakit ba hindi ko siya maintindihan?

**