Chapter 1

CHRISTINE

"Besh oh, may nagpapaabot na naman sayo," sabi ni Bea at inabot sakin ang isang love letter na punong puno ng glitters.

Yuck! I hate glitters!

Tinignan ko muna yung pangalan ng nagpapadala pero napa buntong hininga na lang ako ng makita ko 'yon.

Seriously? Another stupid love letter from this guy named Kent? Hindi ba talaga siya napapagod sa pagbibigay sa akin ng love letters every week? Ganon na ba talaga siya ka obsessed? 

The last time I checked, simula pa nung June nagsusulputan 'tong mga confessions and cheesy letters na 'to, and from different guys. Binubusted ko naman sila ng diretso kaya tumigil. But this Kent guy, hindi talaga siya sumusuko. 

It's already February pero heto, padala parin ng padala ng sulat. Hindi ba siya nakaka intindi ng salitang busted? And heto pa ha, hindi ko pa siya nakikita in person. Ni hindi ko alam yung itsura niya.

Halatang torpe.

"Oh, anong sabi?" tanong sakin ni Bea na kanina pa pala nag aabang sa reaksyon ko habang sinusuri yung letter. Nandito lang kami ngayon sa isang bench sa main hallway, habang hinihintay yung mga sundo namin.

"Hindi ko binasa," sagot ko.

Hindi ko naman talaga binabasa 'tong mga sulat na 'to. Tinatapon ko lang diretso sa basurahan.

"Bakit hindi mo subukang basahin? Oh, better yet, bigyan mo siya ng chance," sabi sakin ni Bea pero inirapan ko lang siya. "Alam mo besh, malay natin baka pwede mo siyang maging date sa JS Prom," dagdag pa niya.

"At sino bang nagsabi sayo na kailangan ko ng date?" bulyaw ko.

"Hay nako, bahala ka nga sa buhay mo. Alam mo, buti ka nga eh, may nagkakagusto sayo. It's nice to have someone admiring you kaya. Ako nga eh, nagwiwish ako tuwing 11:11 na sana, manotice na ako ng crush ko," sabi ni Bea.

Seryoso? Nagpapaniwala siya sa mga ganyan? Tatanungin ko na sana siya pero biglang nag beep yung phone niya.

"Oy una na pala ako, na sa gate na daw si kuya, bye besh," sabi ni Bea at kumaway kaway na siya paalis. I checked my phone only to find out na quarter to 6 na pala. What's taking my driver so long? Napa buntong hininga na lamang ako habang naghintay pa ng ilang minuto. Habang naka upo, napa isip ako bigla sa mga sinabi ni Bea. 

'It's nice to have someone admiring you'.

Baka nga totoo no? What if bigyan ko kaya ng chance tong Kent guy na to and get to know him? Pero kasi, I'm not into that kind of stuff naman. 

Ang tanging goal ko lang ngayon ay mag-aral ng mabuti at makapasok sa Harvard University.

I prefer reading books, and studying. Also, I'm a busy person. Editor-in-Chief ako ng school paper namin kaya palagi talagang tight yung schedule ko. Plus, I prefer being alone. Okay na ako kay Bea.

Madalas na wala ang mga parents ko sa Pilipinas dahil sa mga negosyo namin. Nakasanayan ko na namang tumira mag-isa sa bahay kaya naging ayos lang naman sa akin. Palagi namang sinasabi sakin nila mommy na ipakuha na ako ng mga maids pero nagrerefuse ako. Ayoko kasi ng may mga kasama sa bahay unless they are my parents. Naghihire lang ako ng mga tagalinis at taga grocery sakin every weekends and meron naman akong driver every weekdays. 

Chineck ko muli yung phone ko pero laking gulat ko ng makita kong 6:30 na pero hindi pa rin ako sinusundo. Napansin ko ring halos wala ng tao kaya napagpasiyahan ko ng tumayo upang pumunta na sa gate.

Pagdating ko sa gate, agad kong kinuha yung phone ko para tawagan na si Manong Jose, yung driver ko pero napatigil ako nang may narinig akong sumisitsit . Hindi ko nalang iyon pinansin ngunit parang napapansin ko na ako ata yung tinatawag. Lumingon ako sa kaliwa't kanan pero wala namang tao.

"Miss, nandito kami," dinig kong sabi mula sa aking likuran. Lumingon ako at nakita ang apat na lalaki na nakatayo at nakatingin sa akin.

"Hello?" mahina kong sabi. Hindi naman kasi ako sure kung ako ba yung tinawag nilang miss. At hindi ko rin sila namumukhaan. Iba din yung uniform nila sa uniform ng mga lalaki sa school.

"Pauwi ka na? Hatid ka na namin," sabi nung medyo pandak sa kanila. Oh my gosh. I can sense it. Parang may masama silang balak.

"Ah, hehe ayos lang. Kaya ka ko naman. S-sige mauna na ako," agad na akong tumalikod ngunit kinabahan na ako nung hinawakan ako nung isa namang payat.

"Miss, hatid ka nalang kasi namin," giit pa niya.

"Let me go!" Sigaw ko ngunit di pa niya ako pinakawalan.

"Samahan ka na namin miss, tiyak na magugustuhan mo rin yung gagawin namin," sabi nung isa sa kanila

Hinila na nila ako kaya pumalag na ako kaso medyo malakas talaga yung pagkakahawak nila sakin.

"Magpasama ka nalang kasi samin miss para di kana mapasama," sabi nung pandak at tumatawa pa siya.

Pinagtulungan na nila akong hilain na para bang dadalhin na nila ako kung saan. All of their hands were holding me with force.

Pumikit na lang ako at pilit na sumisigaw ng tulong ngunit naramdaman ko ang isang suntok sa bandang sikmura ko kaya't nanghina na ako. Nakarinig pa ako ng isa pang suntok ngunit nagtataka ako kung bakit walang tumama sa akin. Binuksan ko ang aking mga mata at nakita kong may isang lalaking matangkad na pinagsusuntok na yung tatlong lalaki. Yung pandak nalang yung nakahawak sakin.

Nakita kong nasuntok din yung lalaki at napadapa kaya't pumikit nalang ako uli. Nakarinig pa ako ng ilang mga suntok ngunit di ko alam kung matutuwa ba ako o matatakot nang maramdaman kong wala ng humahawak sakin. Nakarinig pa ako ng ilang mga suntok kaya't napaatras na ako ng dahan dahan.

"Don't you ever harass someone like that, naiintindihan niyo?" Narinig kong may nagsalita.

"O-opo," rinig ko namang sagot ng karamihan. Is this it? Ligtas na ba ako?

Nasesense kong may lumalapit sa akin kaya't kinabahan ulit ako.

"Okay na miss, you can open your eyes now. Ligtas ka na," sabi ng isang baritonong boses na sobrang manly pakinggan. Dahan dahan kong binuksan ang aking mga mata at nakita ko ang isang matangkad at gwapong lalaking nakatayo sa harapan ko.

"T-thank you," sabi ko ng pautal-utal.

"Are you hurt?" Tanong niya pero parang diko masyadong naitindihan yung sinabi niya. Masyadong occupied pa rin yung isipan ko sa mga nangyari awhile ago.

"H-ha?" Sabi ko nalang.

"Sabi ko, ayos ka lang?" paguulit niya.

"Y-yeah, I'm fine. Thank you talaga. I was really afraid na baka ano nang mangyari sakin kanina. Thanks for saving me," sabi ko at nagsmile.

"Mag-ingat ka kasi sa susunod, okay? Bakit ka ba kasi nag-iisa ngayong madilim na?" tanong niya.

"Ah, ano kasi, I was about to call my driver and ask why he's not here yet kaso yun, may naninitsit na sakin," explain ko sa kaniya.

"Hindi ka pa sinusundo? Should I just take you home?" Tanong niya.

"No, no. It's fine siguro parating na yon," sabi ko naman at perfect timing kasi nakita ko na yung sasakyan. "Nandito na pala yung sundo ko, I shoud get going na,"tugon ko.

"Oh, okay. Mag-iingat ka miss," sabi niya at nagsmile.

Tumakbo naman na ako papunta sa sasakyan at nagwave nalang ng good bye sa kaniya.

Pumasok na ako sa sasakyan at isinira na ang pinto. Dali dali ng umandar and sasakyan at heto naman ako, inaalala parin yung mga nangyari nang bigla kong maalala yung puno't dulo ng lahat ng ito.

"Manong Jose?" tawag ko.

"Po? Ano ho yun ma'am?" sagot naman niya na tila hindi nagets kung bakit ko siya kinausap.

"Bakit antagal niyo po?" tanong ko naman.

"Ah, kasi po papunta na sana ako kaso naubusan ng gas sa daan. Nakalimutan ko po kasi magpagas. Medyo malayo layo rin po kasi yung pinaka malapit ng gasolinahan kaya natagalan po ako sa paglalakad. Tapos naabutan pa po ako ng traffic," pagpapaliwanag naman niya.

"Ah, ganon po ba," sagot ko naman sabay tango.

"Nainip po ba kayo ma'am? Pasensya na po ha. Promise po, hindi na po mauulit," pagsusumamo naman niya kaya natawa nalang ako. Gusto kong magalit kay mang Jose pero 'di ko kaya. Hindi niya namin din kasi sinasadya.

Napaisip muna ako sa mga nangyari. Yun yung mga scenes na nakikita ko sa mga movies kung saan mahahalay yung mga babae. Buti nalang talaga iniligtas ako nung lalaking matangkad.

Kung pasalamatan ko kaya siya by at least giving something? Napaisip pa ako ng mga pwedeng gawin para makapagpasalamat in a sincere way nang may marealize ako bigla.

OMG! Hindi ko pala nakuha yung pangalan niya!