CHAPTER 6

"Getting my clothes." Simpleng sagot ko.

Dinig ko ang malalim niyang paghinga at ang paglapit niya sa akin."And where do you think you're going?" Tanong niya pagkatapos ay hinawakan ako sa aking palapulsuan.

"Ano ba! Maliligo lang ako!" Inis na turan ko.

Hindi ko talaga alam kung bakit t'wing inaakala niyang lalabas ako sa mansyon niya na ito ay grabe na lang ang nagiging reaksyon niya.

As if naman mayroon siyang pakialam sa akin kung sakaling may mangyaring masama sa akin sa labas ng pamamahay niya. I wanna scream in anger because he's making me feel confuse with his actions.

"I'm telling you, Michaella. You're not going anywhere. You're my territory and you have no right to run away from me." Aniya.

Hindi na sana ako iimik pa subalit bigla na lang bumuka ang aking bibig dahilan para matigilan siya sa paglalakad. "I am no one's territory, Jonathan. Not even yours," maluha-luhang wika ko.

Nang masabi ko ang mga salitang 'yon ay agad akong umalis sa kaniyang harapan pagkatapos ay nagdesisyong magkulong sa loob ng comfort room.

I stayed inside the comfort room for hours and when I got out, I saw him waiting outside. Makikita sa mga mata niya ang pag-aalala, galit, lungkot, at iba pang emosyon na hindi ko mawari kung bakit gano'n.

Gano'n na lang ang gulat ko nang bigla niya akong sunggaban ng halik dahilan para bahagya pa akong makaatras. Subalit hindi ako nakatakas, he's now kissing me passionately. I can feel his left hand roaming around on different parts of my body.

He's kissing me on my neck down to my collarbone. He unclasped my bra and held my breast. He encircled his tongue on my right mound while he was playing the other one using his hand.

"Let's get married." Aniya.

I was shocked. Does he really love me already? Bahagya kong tinango ang aking ulo at mas siniil din siya ng halik. I snaked my arms around his nape and deepened our kiss.

Nang matanggal niya ang aking mga damit ay agad hinanap ng kaniyang mga kamay ang aking p*gkababae dahilan para masahiin ang maselang bahagi ko ro'n.

Agad akong napaung*l nang mahawakan niya ang maselang bahagi ng aking pang-ibaba. Ipinaikot ikot niya ang kaniyang daliri at walang ano ano'y ipinasok ang daliri niya sa aking loob dahilan para mas lalo akong um*ngol.

"J-jonathan, p-please..." I almost pleaded.

He now positioned himself in front of me and quickly inserted his long hard shaft inside me. Mabilis at sagad niyang inilabas pasok ang kaniyang p*gkalalaki sa aking loob.

I am now under his spell. If only I could make him feel how important he is to me even more, I'll not hesitate doing it.

Minutes passed and we both reached our climax. Hingal na hingal siyang tumabi sa akin at hinalikan ako sa aking labi. 

"You're marrying me, Michaella. I'll never ever let you go." Dinig kong sabi niya subalit bigla na lang akong nawalan ng malay dahil sa pagod.

Nagising ako nang wala na si Jonathan sa aking tabi. Agad akong naligo't nagbihis pagkatapos ay nagdesisyong silipin saglit ang kambal at agad na bumaba sa kusina. I cooked for everyone for dinner. Maganda ang mood ko ngayon kaya siguro ganito. I am now finally about to marry the man I love! Yes, I love Jonathan!

"Mukhang masaya ngayon, Madam ah?" Nakangiting tanong ni Manang Erna. 

Iba ang naka assign sa kambal ngayon kaya wala si Manang Erna sa itaas. Tumango ako sa sinabi niyang 'yon pagkatapos ay nagsalita. "Iba pala sa pakiramdam kapag alam mong mahal ka rin ng taong mahal mo." Nakangiting wika ko.

"Nawa'y maging tunay ka na ngang masaya, Ma'am. Masaya ako para sa inyo." Pilit na nakangiting turan ni Manang Erna.

Napaisip ako sa reaksyon niya. Hindi ba siya masaya para sa amin ng amo niya? Iiling iling na lang akong bumuntong hininga pagkatapos ay muli na lang inalala ang mga sinabi ni Jonathan sa akin.

Simpleng kasal lang ang naganap sa amin ni Jonathan. Heto ang muling pagkakataon na nakakalabas ako magmula nang tumira ako sa mansyon ni Jonathan. I am inside the car while Jonathan is beside me. We're now heading home and I am so happy knowing that the man I love is totally mine.

Ngunit gano'n na lang ang pagtataka ko nang mapansin kong parang hindi masaya si Jonathan. Bakit nag-iba na naman ang trato niya sa akin kumpara noong gabing may mangyari sa amin at yayain niya ako ng kasal?

"Okay ka lang?" Tanong ko sa kaniya pagkatapos ay hinawakan siya sa kaniyang kamay subalit agad niyang inalis ang kamay ko at umayos ng upo.

Hindi na lang ako muli pang umimik at mangiyak-ngiyak na inantay na makauwi kami sa mansyon. He has changed. Again.

Buwan ang lumipas ay doon ko napagtanto na parausan lang ako ni Jonathan. Na hindi niya naman ako talagang minahal. Tanging katawan ko lang ang habol niya at wala nang iba pa. I look so stupid to think that he also loves me. After all the hints that he gave I still have the nerve to hope for more? Hah! Nahihibang na nga talaga ako!

I am decided. Desidido na akong umalis dito sa mansyon ni Jonathan kasama ang mga anak ko. I am freeing myself and choosing myself as well as my kids. Hindi ko naman kailangang magdusa nang ganito kung pipiliin ko ang sarili ko. Nagtiis lang naman ako ng ilang taon dahil umaasa akong baka mahalin niya rin ako pabalik. Subalit isa pala talaga akong sira para isiping mangyayari ang bagay na 'yon.

Tapos na akong mag-impake ng aking mga gamit maging sa kambal inaantay ko na lang ang pagdating ni Jonathan. I looked at my surroundings and can't help but to cry. Ilang taon din akong naglagi dito at maraming mga masasama at kahit papaano'y masasayang ala-ala ang nangyari sa lugar na ito.

"Michaella," saktong pagkabukas ng pintuan ay ang pagharap ko kay Jonathan na pawis na pawis.

I secretly laughed in disbelief. Kilala niya pala ako. Buong akala ko kasi ay isa lang akong estranghero sa kaniya.

"Y-you're leaving?" Tanong niya dahilan para mapangiti ako.

Kung isa pa din siguro akong t*nga ay iisipin kong may lungkot sa tono ng kaniyang pananalita.

"With the kids." Pilit na nakangiting wika ko.

I heard him heaved a deep sigh then looked at me intently in my eyes. "B-bakit?" Tanong niyang muli.

I really can't believe him! Pagkatapos ng lahat ng ginawa niya sa akin ay tatanungin niya ako kung bakit ako aalis?

"Manhid ka ba, Jonathan?! After all the things you did ay tatanungin mo ako kung bakit kami aalis ng mga anak mo sa puder mo?! Aalis kami dahil sa ugali mo! You're a monster! A selfish monster who never thinks about someone else's feelings! I want a divorce!" Lumuluhang wika ko.

"No." Buo at puno ng paninindigang wika niya.

Humugot ako ng isang malalim na hininga at humihikbing nagsalita.

"G-give me a favor then, p-palayain mo kami ng mga anak mo. P-pakiusap."