4

Naiintindihan ni Nathalie ang sitwasyon, pero alam niyang hindi biro ang kasal. Saglit siyang nagdalawang-isip at umiling.

“Hindi na siguro kailangan. Pwede bang kausapin niyo si Mr. Zamora…”

Hindi pa man niya natatapos ang sasabihin ay pinutol na siya ni Cedric. Hindi nagbago ang ekspresyon nito—kalma pa rin ang tono. “Bilang kapalit, bibigyan kita ng financial compensation.”

Napamaang si Nathalie. Compensation? Hindi niya naituloy ang pagtanggi.

Naalala niya ang kapatid niyang naghihintay ng pambayad para sa gamutan. Isa pa, kaya naman talaga siya pumunta sa Zamora ay para humiram ng pera.

Nakita ni Cedric ang pag-aalinlangan niya. Dagdag pa nito, “As long as you agree, kahit magkano—ikaw ang bahala.”

Tahimik na nagbilang si Nathalie ng hininga. Ilang sandali pa, tumango na siya. “Okay, I agree.”

Bahagyang ibinaba ni Cedric ang paningin, tinatago ang malamig na ngiti sa kanyang mga mata.

‘Isang babaeng kayang ipagbili ang kasal para sa pera… how cheap,’ naisip niya.

Mas madali para sa kanya na makawala sa babae balang araw.

“Ako na ang bahala sa kasunduan. Dalhin mo ang mga dokumento bukas ng umaga. City hall, don’t be late.”

Kinabukasan, maagang dumating si Nathalie sa labas ng City Hall. Hindi siya nakatulog nang maayos buong gabi—ang isip niya'y magulo at puno ng kaba.

Nakita niya si Cedric na papalapit, matikas pa rin ang lakad at malamig ang aura.

Nagpumilit siyang ngumiti. “Sir.”

Pero hindi siya pinansin ni Cedric—dumiretso ito sa loob. “Sumunod ka.”

“Oh, okay.”

Matapos ang maikling proseso, hawak na ni Nathalie ang pulang maliit na booklet ng kanilang kasal. Mabigat sa dibdib ang lahat.

Para mabuhay, nauna na siyang ibenta ang sarili… ngayon, pati kasal.

Sa labas ng gusali, dalawang sasakyan ang nakaabang.

Itinuro ni Cedric ang isa sa likod. “Diyan ka sumakay. Ihahatid ka ng driver sa bagong tirahan mo.”

Pumasok siya sa isa pang sasakyan.

“Ma’am.” Lumapit si Ryuu kay Nathalie at iniabot ang isang card. “Pinabigay ‘to ni Sir Cedric.”

Hindi na tumanggi si Nathalie. Tinanggap niya ang card at taos-pusong nagsabi, “Thank you.”

Hindi siya pinansin ni Cedric. Para sa kanya, ito ay isang simpleng transaksyon. Walang kailangang pasasalamat.

“Ryuu, huwag mong tawaging Ma’am. Let's go.”

Hindi sumakay si Nathalie sa sasakyan. Humingi lamang siya ng address sa driver at pinauwi ito.

Diretso siyang nagpunta sa Child Sanatorium, isang institusyong espesyalista sa autism.

Samantala, habang nasa Bentley, inutusan ni Cedric si Ryuu, “Puntahan mo si Kimberly. Sabihin mong ikansela na ang kasal at pakalmahin siya. Ibigay mo ang lahat ng gusto niya.”

“Okay, Sir.”

Nag-ring ang cellphone ni Cedric. May bagong text notification:

—"Your credit card ending in XXXX has been charged ₱200,000."

Napakunot noo siya. Gano’n kalaki agad ang ginastos?

Paglabas ni Nathalie mula sa Child Sanatorium, inilista niya ang utang sa maliit na ledger.

—Taon-Buwan-Araw: Utang kay Cedric, ₱200,000.

Hindi niya kailanman naisipang tanggapin lang ang pera. Hindi man niya ito mabayaran ngayon, sisiguraduhin niyang makakabayad siya balang araw.

Pagkatapos mailagay sa ledger ang tala, napalalim ang buntong-hininga niya.

Pagkatapos ng ilang araw na tensyon at kaba, ngayon lang siya nakaramdam ng kahit konting pahinga. Nanginginig ang tuhod niya, at pawisan ang likod pati noo.

Bilang intern sa ospital, alam niyang may problema siya. Napakasakit ng katawan niya nitong mga nagdaang araw, at may pagdurugo pa rin.

Hindi na siya nag-aksaya ng oras. Dumiretso siya sa ospital at kumuha ng appointment sa OB-Gyne.

***

Habang nasa kalagitnaan ng meeting si Cedric, tumawag si Ryuu.

“Miss Kimberly fainted. Pagkasabi ko tungkol sa kasal, bigla siyang nawalan ng malay. Dinala na siya sa ospital!”

“Ako na ang pupunta!”

Sa ospital, umiiyak si Matilda. “Ang anak ko! Gumuho ang pinangakong kasal. Mabubuhay pa ba siya sa sakit?”

“Mom, huwag niyo na pong dagdagan. Kasal na si Mr. Zamora sa iba.” Bakas ang lungkot sa mukha ni Kimberly habang sinasabi, “Siguro wala talaga akong kapalaran. Pero salamat sa pagpunta mo.”

Hindi mahilig si Cedric sa babaeng umiiyak, pero iba si Kimberly—siya ang kauna-unahang babaeng minahal at pinangakuan niya.

“Hindi ito planado. Napilitan lang ako sa kasal na ‘yon. Pero wala akong nararamdaman para sa kanya. Panandalian lang ‘to. Magdi-divorce din kami. Just give me time. I promise.”

Tumigil sa pag-iyak si Matilda. “Mr. Zamora, baka naman pinapaasa mo lang ang anak ko?”

Hindi natuwa si Cedric sa sinabi nito. Ayaw niya ng kinukuwestyon siya, kahit pa ina ni Kimberly.

“Do you think I’m lying?”

Mabilis namang sumabat si Kimberly at hinawakan ang manggas niya. “I believe you.”

Lumambot ang ekspresyon ni Cedric. Alam niyang nasasaktan ang babae.

“Magpahinga ka. Don’t think too much.”

“Okay. I’ll listen to you.”

Pagkatapos niyang aluin si Kimberly, nagmadaling bumalik si Cedric sa kumpanya.

Pero bago pa siya nakalabas, at habang dumaraan sa lobby ng ospital, napansin niya ang isang pamilyar na pigura.

Si Nathalie?

Hindi siya dapat naroon. Ang alam niya, nasa Lipa dapat ito. Nagtataka siya kung bakit narito si Nathalie.

Agad siyang sumunod.

Pumasok si Nathalie sa isang klinika. Napatingin si Cedric sa direksyon niya at nakita ang nakasulat sa signage — Gynecology.

Biglang dumilim ang mukha ni Cedric. “Wait…”

Makalipas ang kalahating oras, lumabas si Nathalie mula sa klinika. Maputla ang mukha niya, at halos hindi siya makalakad nang maayos. Napasandal siya sa pader para sa suporta, pero sa sobrang hina ay nabangga niya si Cedric na nasa labas na pala’t naghihintay.

Nagulat siya. “Bakit ka nandito?”

Hindi sumagot si Cedric. Sa halip, tinanong siya nito ng malamig, “Anong ginagawa mo sa gynecology department?”

Napayuko si Nathalie at umiwas ng tingin. “This is my personal matter. You don’t need to know.”

Biglang bumukas ang pintuan ng klinika. Lumabas ang nurse habang hawak ang isang medical record.

“Nathalie! Naiwan mo ang medical record mo!”

Nagulat si Nathalie. “Ay, thank you po!”

Agad siyang lumapit para kunin ito, pero naunahan siya ni Cedric. Kinuha nito ang record mula sa nurse.

Nanlaki ang mata ni Nathalie. Agad siyang tumalon para agawin ito. “Ibalik mo! Huwag mong tingnan!”

Tiningnan siya ni Cedric. “May tinatago ka ba?”

Dahil sa taas niya, hindi na niya maabot ang hawak nito. Binuksan ni Cedric ang medical record at sinimulang basahin, habang si Nathalie ay halos maiyak na sa kaba.

“Please, huwag mo nang basahin,” pakiusap niya, nanginginig ang boses.

Pero huli na. Nabasa na ito ni Cedric.

Biglang tumindi ang ekspresyon sa mukha niya, halos parang sasabog sa galit. “What kind of shameless injury is this?”

Napapikit si Nathalie, hindi makatingin. Nawalan ng kulay ang kanyang mukha dahil sa hiya.

Hindi na rin nakatiis ang nurse at sumabat. “Hindi mo ba alam na boyfriend ka niya? Wala kang pakialam sa kondisyon niya? Hindi mo ba man lang siya naawaang babae?” Tinuloy pa nito, “She had three tears… ilang beses siyang tinahi. The least you could do is be gentle. Be nice to your girlfriend.”

Pagkatapos ay lumakad palayo ang nurse, pero narinig pa ni Cedric ang bulong nito, “Kung wala kang karanasan, huwag mong subukan ang mahirap na posisyon.”

Para siyang nabigwasan ng malakas. Tatlong punit? Tinahi? Mahirap na galaw?

Napasinghap siya. Hindi siya makapaniwala.

Ganito ka-wild ang babaeng ito? At ito pa ang napangasawa ko?

Naramdaman niya ang apoy ng galit. Sa babaeng ganito, ipagpapalit ko ang taong mahal ko? At ngayon, siya pa ang dahilan ng lungkot ni Kimberly?

“Nathalie, ‘shameless’ is an understatement. Wala kang hiya!”

Hinawakan niya ito sa braso at marahas na hinila palayo. Napangiwi si Nathalie sa sakit. “Saan mo ako dadalhin?!”

“Kay Grandpa! Dapat niyang malaman kung anong klaseng babae ka!”

Hindi na niya nakayanan ang inis. Pakiramdam niya’y niloko siya, ginawang katawa-tawa.

“Ipakikita ko sa kanya kung gaano ka kawalanghiya! Wala kang delicadeza, tapos may lakas ka ng loob na puntahan ang Zamora para ipilit ang kasunduan sa kasal?”

Tahimik lang si Nathalie, puno ng pagkahiya at lungkot sa mga mata. Gusto sana niyang ipaliwanag na hindi naman siya ang nagpilit sa kasal—siya mismo ang tumanggi nung una. Si Cedric ang nagsabing ituloy nila ito, kapalit ng pera.

At higit sa lahat, hindi ba’t napag-usapan na nilang trade marriage ito? Walang halong emosyon. Walang pakialaman. At sa huli, maghihiwalay din.

Pero sa sobrang galit nito, hindi na rin niya alam kung paano ipapaliwanag.

‘Forget it. Let him think what he wants to think,’ bulong niya sa sarili.

Pagdating nila sa kwarto, walang pag-aalinlangan na binuksan ni Cedric ang pinto at halos ihagis siya papasok.

“Ayan! Sabihin mo kay Grandpa kung anong klaseng babae ka!”