MasukShare
Chapter 119
Terakhir Diperbarui:
2025-03-28 14:21:55
DeigratiamimiSa pagbabalik ni Celeste after three months, may mababalikan pa kaya siya?
Bab terkait
One Fateful Night With My Ninong Chapter 120
Celeste's POV Isang linggo akong nagkulong sa anino ng sariling mga pangamba at alaala. Paulit-ulit kong tinimbang ang dapat at hindi ko dapat gawin. Paulit-ulit kong sinabing baka isang malaking pagkakamali ang bumalik pa. Pero sa huli, bumigay ako sa iisang katotohanang hindi ko kayang itanggi—mahal ko pa rin siya. Walang nakapigil sa akin nang bumalik ako sa Maynila. Hindi na ako nagpaalam kay Mama, lalo na kay Charles. Hindi na rin ako nagdalawang-isip. Dumiretso ako sa penthouse ni Chester kasama ang anak namin. Ang tanging iniisip ko lang, gusto ko siyang makita. Huminga ako nang malalim habang nakatayo sa harap ng pinto ng penthouse ni Chester. Nag-aalangan akong kumatok. Paano kung hindi niya ako gusto rito? Paano kung hindi na niya ako kailangan? Pero hindi ba't siya mismo ang nagpadala ng daan-daang mensahe? Siya mismo ang nagsabing bumalik ako? Dapat akong lumaban para sa kanya. Para sa amin. Dahan-dahan kong pinihit ang door handle. Hindi naka-lock. Humakbang ak
Terakhir Diperbarui : 2025-03-29One Fateful Night With My Ninong Chapter 121
Celeste's POV Para akong pinapasabugan ng emosyon habang nagmamadali akong lumabas ng penthouse. Hindi ko na kaya. Hindi ko kayang manatili roon ng isang segundo pa. Hindi ko kayang makita silang dalawa. Hindi ko kayang marinig ang boses ni Lourdes na paulit-ulit akong ipinamumukha na wala na akong lugar sa buhay ni Chester. Bago pa ako tuluyang bumigay sa harapan nila, pinili kong tumalikod. Pero sa sandaling iyon, habang tinatakasan ko ang sakit, isang katotohanan ang bumangon sa dibdib ko—hindi ako naniniwala na wala na akong halaga sa kanya. Mabilis akong sumakay ng elevator. Huminga ako nang malalim, pinipigilang tumulo ang mga luhang pilit nang umaalpas. Huwag ngayon, Celeste. Huwag dito. Huwag ipakita sa kanila na apektado ka. Napapikit ako, kinakagat ang labi ko upang pigilan ang hikbi. Ilang segundo na lang, magsasara na ang pinto. Ilang segundo na lang at makakalayo na ako—pero bago pa man tuluyang magkadikit ang dalawang pintuan, isang mainit na kamay ang sumalo rito.
Terakhir Diperbarui : 2025-03-29One Fateful Night With My Ninong Chapter 122
Celeste's POV "What the hell are you doing, Chester?!" sigaw ni Lourdes nang malakas pagkapasok namin sa loob ng penthouse. Galit na galit siya, halatang hindi makapaniwala sa nasasaksihan niya. Mabilis niyang inilabas ang isang kaha ng sigarilyo, sinindihan ito, at humugot ng malalim na hithit bago bumuga ng usok, na tila sinusubukang pakalmahin ang sarili. Ngunit hindi iyon sapat para itago ang pag-aalab ng galit sa kanyang mga mata. "I love her, Lourdes. Now, get out!" mariing sigaw ni Chester, ang boses niya'y puno ng determinasyon at panggigigil. Napatili si Lourdes, itinapon ang sigarilyo sa sahig at mabilis na lumapit sa amin, galit na galit siyang nakaturo sa akin. "Mas pipiliin mo ba ang babaeng 'yan kaysa sa reputasyon mo?!" nanggigigil niyang tanong, ang boses niya ay nanginginig sa galit at panlulumo. "She once ruined your name and reputation! Nakalimutan mo na ba kung paano kanya inilugmok noon? Kung paano mo pinilit burahin ang pangalan niya sa buhay mo?!" Humakbang
Terakhir Diperbarui : 2025-03-29One Fateful Night With My Ninong Chapter 123
Celeste's POV Napaungol ako nang isagad niya ang paglabas-masok ng kaniyang alaga sa loob ko. Pakiramdam ko ay muling napunit ang pagkababae ko sa ginawa niya. Paulit-ulit niyang binibigkas ang pangalan ko at unti-unting binilisan ang pagbayo niya. Napapikit ako at napaiyak sa ginagawa niya. Pero tinanggap ko pa rin ang parusang ito. He wants me. I want him too. Marahas niya akong pinaharap sa kaniya at siniil ulit ng halik ang labi ko. Ang mga kamay niya ay nagsimulang dumaloy sa puson ko. "Chester..." namamaos kong sambit nang maramdamdaman ang kamay niya sa pinakapribadong parte ng katawan ko. Napakapit ako sa likod niya nang ipasok niya ang dalawang daliri sa loob ko. "Moan my name, Celeste. Moan it," utos niya. Imbes bigkasin ang pangalan niya, hinalikan ko siya. Halos mapunit na ang labi ko sa marahas na paghalik niya sa akin. Tinalian niya ang buhok ko at hinalikan ang leeg ko. Naaamoy ko ang mabango at nakakahalinang hininga niya. Bumalik ang halik niya sa lab
Terakhir Diperbarui : 2025-03-29One Fateful Night With My Ninong Chapter 124
Chester's POV Tahimik kong pinagmamasdan ang mahimbing na natutulog na si Celeste sa tabi ko. Sa mahinang liwanag ng buwan na pumapasok mula sa bintana, kitang-kita ko ang perpektong hubog ng kaniyang mukha—ang makinis niyang balat, ang mahabang pilik-mata, ang bahagyang nakabukang mga labi na ilang oras ko lang muling natikman. She’s finally back. Para akong mababaliw sa takot na baka paggising ko, wala na naman siya rito. Dahan-dahan kong itinukod ang siko ko sa kama, bahagyang iniangat ang sarili upang mas pagmasdan siya. Hinagod ko ng tingin ang bawat detalye ng kanyang mukha, parang gusto kong iukit sa isipan ko ang sandaling ito—ang sandali kung saan kasama ko siyang muli. Hindi ko mapigilan ang sarili kong abutin ang mukha niya, hinagod ng hinlalaki ko ang kanyang pisngi. Napakainit ng balat niya sa ilalim ng aking daliri, isang patunay na totoo ito, hindi ako nananaginip. Pero kahit hawak ko na siya ngayon, hindi pa rin nawawala ang takot na paggising niya, iiwan niya u
Terakhir Diperbarui : 2025-03-30One Fateful Night With My Ninong Chapter 125
Chester’s POV Hinimas-himas ko ang alaga ko matapos kong kainin si Celeste. Ramdam ko ang tigas nito, ang pagnanasang muling pumasok sa kanya, muling angkinin siya ng buo. Halos hindi ko na mapigil ang sarili ko. I was ready to claim her again. Ngunit bago ko pa maipasok ang alaga ko sa pagkababae niya, bigla siyang lumuhod sa harapan ko. Napatingin ako sa kanya, at nagtagpo ang mga mata namin. May kakaibang kislap sa mga mata niya, isang uri ng determinasyon na ngayon ko lang nakita. It was as if she was challenging me. Testing my limits. I smirked. "Are you sure about this?" tanong ko, ramdam ang bahagyang pag-aalinlangan sa boses ko. Sa totoo lang, kahit kailan ay hindi ko pa naranasang may babaeng gumawa nito sa akin. At ngayong nandito si Celeste, handang gawin ang bagay na hindi ko pa kailanman naranasan, hindi ko alam kung paano ako magre-react. God. I'm thirty-nine, yet this is a first for me. Noon, hindi ko naman hinanap ang ganitong klaseng experience. Hindi ako nagpal
Terakhir Diperbarui : 2025-03-30One Fateful Night With My Ninong Chapter 126
Chester’s POV Umaga na nang makatulog kami ni Celeste, kaya’t tanghali na rin nang magising kami. Pagmulat ko ng mata, agad kong nasilayan ang hubad niyang katawan sa tabi ko—ang makinis niyang balat na bahagyang namumula mula sa mga halik at kagat na iniwan ko kagabi, ang buhok niyang magulo pero mas lalong nagpapaganda sa kanya, at ang mukha niyang payapang natutulog sa tabi ko. Napangiti ako. Kahit ilang beses ko na siyang nakasama sa kama, hindi ko pa rin maiwasang humanga sa kanya. Hinaplos ko ang tagiliran niya, pinaglaruan ng daliri ko ang kanyang balikat pababa sa kanyang beywang. Nang mapunta ang kamay ko sa balakang niya, bahagya siyang gumalaw at napasinghap sa sensasyon. Alam kong pagod siya, kaya’t kahit gustong-gusto kong pasukin siya habang natutulog, pinigilan ko ang sarili ko. Sa halip, dahan-dahan kong hinaplos ang tiyan niya at humalik sa kanyang noo. Mas hinigpitan ko ang yakap ko sa kanya, ninanamnam ang init ng katawan niya. Nang hindi ko na mapigilan ang pan
Terakhir Diperbarui : 2025-03-30One Fateful Night With My Ninong Chapter 127
Celeste’s POV Pinagmasdan ko si Chester habang abala siya sa pagluluto ng lunch namin. Shirtless siya, suot lang ang manipis na pajama, kaya kitang-kita ko ang matipuno niyang katawan—ang bawat muscle na gumagalaw sa tuwing hinihiwa niya ang gulay o hinahalo ang sabaw. May bahagyang tamis sa ngiti niya, at alam kong natutuwa siya sa ginagawa niya. Pero kahit gaano ko kagustong titigan lang siya buong umaga, hindi ko rin mapigilang mapangiwi sa sakit na nararamdaman ko. Ramdam ko ang pamamanhid sa pagitan ng hita ko, at sa bawat kilos ko ay parang may nagpapaalala sa akin kung gaano kami naging marahas kagabi. Magdamag niya akong inangkin—walang pahinga, walang tigil, parang hayok na hayok siya na iparamdam sa akin kung gaano niya ako kamahal… o pagmamay-ari. Napabuntong-hininga ako at napailing. Ngayong araw ay kukunin namin si Caleigh sa mga magulang ko. Miss na miss na ni Chester ang anak namin, lalo na’t ilang araw niya itong hindi nakasama. Pero hindi ko alam kung makaaalis kami
Terakhir Diperbarui : 2025-03-30
Bab terbaru
One Fateful Night With My Ninong Chapter 176
Celeste’s POVTila nanlambot ang tuhod ko, ngunit hindi sa kahinaan—kung 'di sa panibagong bugso ng init na gumapang mula ulo hanggang talampakan. Kasabay ng tibok ng puso ko ang bawat pintig ng pagnanasa ko para sa kaniya.Hindi ako nagsalita. Hindi ko na kailangan ng salita. Dahan-dahan akong bumaba mula sa lababo. Lumapit ako kay Chester habang siya ay nakaupo sa gilid ng bathtub, ang mga mata niya ay punong-puno ng pananabik at paggalang. Ang tingin niya sa akin ay tila ako ang pinakamagandang tanawin sa mundo—hindi isang bagay ng pagnanasa lang, kung 'di isang dambanang nararapat sambahin.Hinawakan niya ang beywang ko at iginiya ako pataas, at nang ako ay pumatong sa mukha niya, para akong isang reyna sa trono—isang diyosang kinikilala ng lalaki sa ibaba ko.“Celeste,” mahinang sambit niya, puno ng pagnanasa, habang dahan-dahang ibinuka ang aking mga hita.Ramdam ko ang init ng hininga niya sa pinaka-sensitibong bahagi ng katawan ko. Nanginginig ako—hindi sa lamig ng tubig mula
One Fateful Night With My Ninong Chapter 175
Celeste's POV Para akong unti-unting binuhusan ng malamig na tubig sa ulo—hindi dahil sa galit kundi sa pagkagising mula sa matagal na pagkabulag sa katotohanan. Sa dami ng hinanakit ko sa puso ko, sa dami ng tanong na hindi ko na sana inaasahang masasagot pa, biglang may liwanag na unti-unting pumatay sa dilim na bumabalot sa akin. Ang galit ko kay Mama—bagama’t hindi pa tuluyang naglalaho—ay tila nabawasan, nabigyan ng paliwanag. Masakit ang katotohanang inilihim nila sa akin ang lahat, pero mas masakit pa pala ang dinanas nila noon. Ngayon ko lang naisip kung gaano kabigat ang pinasan nilang sikreto. Pinilit nilang itago ang buong katotohanan hindi dahil sa kasinungalingan kundi dahil sa takot—takot na masira ang pamilya, takot na ilayo kami sa isa’t isa, takot na mawalan ng kapayapaan. Naalala ko ang panakaw na tingin ni Papa noon tuwing tinatanong ko siya tungkol sa pagkabata ko. Ang pilit niyang ngiti, ang pagbaling ng usapan. Lahat pala ‘yon ay paraan para protektahan ako mul
One Fateful Night With My Ninong Chapter 174
Celeste's POV Sabay kaming lumabas ni Chester ng kwarto—magkayakap pa rin, ang kamay niya ay nakapulupot sa beywang ko na para bang ayaw niya akong bitiwan. Halos hindi ako makatingin sa unahan habang papalapit kami sa sala. At doon ko siya nakita—si Joaquin, nakaupo sa couch, tahimik, pero halatang nagpipigil ng emosyon. Hindi ko alam kung ilang minuto na siyang naghihintay roon, o kung gaano karami sa nangyari ang narinig niya. Pero ang titig niya sa akin ay sapat na para manginig ang buo kong katawan sa hiya. Napako ang tingin ko sa lamesita. Doon nakapatong ang isang bouquet ng puting rosas, simple pero elegante. Alam kong para sa akin iyon. At sa mismong pagtagpo ng mga mata namin, nakita ko sa mga mata niya ang sakit. 'Yung uri ng sakit na tahimik, pero ramdam mo ang bigat. Naramdaman ko ang biglang paghigpit ng hawak ni Chester sa beywang ko. Parang sinasadya niyang idiin ako sa katawan niya, ipinapamukha kay Joaquin na akin ka na muli—na hindi na siya bahagi ng mundong mulin
One Fateful Night With My Ninong Chapter 173
Celeste's POV Pareho kaming hingal na hingal habang nakahandusay sa ibabaw ng study table. Basang-basa ang balat ko ng pawis at parang nanginginig pa rin ang tuhod ko sa sobrang lakas ng sensasyong bumulusok mula sa pagkababae ko papunta sa kabuuan ng katawan ko. Pakiramdam ko ay namamaga na ako sa tindi ng walang humpay na paglabas-masok niya—walang pahinga, walang habag. Isinubsob ko ang mukha ko sa dibdib ni Chester. Ramdam ko pa ang mabilis na tibok ng puso niya habang yakap-yakap ko siya na para bang ayokong matapos ang sandaling ito. Sa kabila ng lahat ng sakit, galit, at hindi pagkakaunawaan—narito kami. Sa isa’t isa. Muling nagtagpo. Muling bumigay. Pagkalipas ng ilang minuto, bumangon siya at naglakad papunta sa banyo. Tumitig pa siya sa akin at ngumiti. “Sabay tayong maligo,” yaya niya, pero umiling lang ako. “Hindi. Kapag sumabay ako, baka hindi na naman ako makalabas ng buhay sa loob ng shower,” natatawa kong sagot, pero totoo naman. Iba ang Chester kapag nasa tubig—mas
One Fateful Night With My Ninong Chapter 172
Celeste's POV Nagising ako sa banayad na paghaplos sa aking braso. Marahan, tila takot siyang magising ako—o baka naman gusto lang niyang namnamin ang bawat segundo ng katahimikan na kasama ako. Bahagyang umangat ang mga mata ko at bumungad sa akin ang mukha ni Chester. Hindi siya nakatingin sa akin. Bagkus, nakatuon ang paningin niya sa bawat pagdampi ng labi niya sa balikat ko, sa leeg ko, pababa sa aking dibdib, na para bang idinidiin niyang totoo ang bawat saglit. "Good morning, Wifey," bulong niya. May tinig ng panibugho at pananabik. Para bang sa mga simpleng salita na iyon, gusto na niyang bawiin ang lahat ng panahong nawala sa amin. "Good morning, Hubby," sagot ko habang pinagmamasdan ang malalim na tingin sa mga mata niya. Ipinatong ko ang isa kong paa sa kanyang balikat, isang kilos na hindi lamang pang-aakit kung 'di simbolo ng pagtanggap. Sa kabila ng lahat, siya pa rin ang pinili ko. Napakapit ako sa buhok niya nang muli kong maramdaman ang haplos ng kanyang labi sa p
One Fateful Night With My Ninong Chapter 171
Celeste's POV Namumula ang mga mata ni Chester nang muli ko siyang tingnan—mga matang punong-puno ng lungkot, pangungulila, at isang napakatinding pagsusumamo. Para siyang batang naiwan sa ulan, basang-basa ng pait at pag-asa, nakatingin sa akin na parang ako na lang ang natitirang dahilan ng mundo niya para magpatuloy. At sa bawat pilit niyang pagngiti sa kabila ng nangingilid na luha, ramdam ko ang bigat ng pinipigil niyang damdamin—ang matagal nang pangungulila, at ang sakit ng pagbitaw. Hindi ko na kayang tiisin pa ang tingin niyang iyon. Pagod na ako—pagod nang lumayo, magkunwaring buo ako, magkunwaring wala na akong nararamdaman. Ilang gabi na akong umiiyak habang yakap si Caleigh, iniisip kung tama ba ang ginawa kong pagputol sa amin, kung makakaya ko bang mabuhay sa mundong alam kong wala siya. At ngayong narito siya, kaharap ko, sugatan pero humihiling pa rin ng ikalawang pagkakataon, bakit pa ako magpapanggap? Kung dati ay binigyan niya ako ng pag-asa, binigyan niya ako n
One Fateful Night With My Ninong Chapter 170
Celeste’s POV Tahimik ang buong paligid habang hinahayaan kong lamunin ng katahimikan ang kuwarto. Sa labas ay ang patak ng ulan, tila nakikiayon sa bigat ng damdaming pilit kong kinukubli. Sa loob ng banyo, maririnig ang pagbuhos ng tubig sa shower—si Chester. Naliligo siya matapos ang mahabang araw. At heto ako ngayon, nakatayo sa gitna ng kuwartong minsan naming pinagsaluhan ng mahihiwagang gabi’t masalimuot na umaga. Habang nagpapahid ng luha, pinilit kong ibaling ang atensyon ko sa isang praktikal na bagay—ang hanapan siya ng maisusuot ngayong gabi. Hindi ko siya kayang paalisin sa ganitong oras. At saka, bahay niya rin ito, kahit pa ako ang naiwan dito. Siya ang nagpatayo ng bahay na ito, siya ang nagdisenyo ng bawat dingding, bawat sulok. Lahat ay may bakas niya. Binuksan ko ang closet at halos mapangiti nang makitang nandoon pa rin ang ilan niyang lumang damit. Maayos pa rin ang pagkaka-fold, parang hinihintay siyang muling bumalik. Kinuha ko ang isang puting cotton shirt at
One Fateful Night With My Ninong Chapter 169
Celeste's POV Napakabigat. Para akong binuhusan ng isang drum ng malamig na tubig habang binubuhat ng libo-libong batong nakapatong sa dibdib ko. Hindi ko alam kung paano ako humahakbang palabas ng ospital, hindi ko rin alam kung paano ako humihinga habang patuloy lang ang pagbagsak ng luha ko—tila walang katapusan, parang ilog na hindi maampat ang agos. Kasabay ng bawat patak ng luha ko ay ang paulit-ulit na tanong sa isip ko—bakit? Bakit kailangang itago sa akin ang katotohanan? Bakit kailangang malaman ko ito sa ganitong marahas at masakit na paraan? Hindi ba ako karapat-dapat malaman kung sino talaga ako? Pagkalabas namin ni Chester sa ospital, bigla akong napahinto sa tabi ng pader. Doon ko na hindi na napigilan ang sarili ko. Napaupo ako sa malamig na semento, nakayuko, habang walang tigil ang pag-iyak ko. Nanginginig ang buong katawan ko, hindi dahil sa lamig, kundi dahil sa sobrang sakit at pagkabigo. I felt like a stranger in my own skin. Hindi ko na kilala ang sarili ko.
One Fateful Night With My Ninong Chapter 168
Celeste’s POV Isang linggo na ang lumipas, ngunit para pa rin akong binabagabag ng bawat alaalang parang sariwa pa ring humihiwa sa puso ko. Paulit-ulit na bumabalik sa isip ko ang nangyari—ang pagsubok ni Isabelle na patayin si Reginald, ang duguang katawan niya sa sahig ng Villamor Mansion, at ang mukha ni Chester, puno ng takot, galit, at pagkawasak. Pero higit sa lahat, ang pinakamahirap tanggapin ay ang katotohanan—na si Chester ay hindi isang tunay na Villamor, at ako... ako pala ang anak ng hayop na si Reginald Villamor. Isang bunga ng kasalanan. Isang patunay ng isang gabi ng karahasan at panggagahasa. Walang araw na lumilipas na hindi ko tanungin ang sarili ko kung paano ko kakayaning tanggapin ang katotohanang iyon. Hindi ko nga alam kung paanong hindi ko nasuka ang sarili ko sa tuwing naiisip ko kung sino talaga ang gumawa sa akin. Sa tuwing sinisilip ko ang silid ni Reginald, para akong sinasakal ng galit at pandidiri. Naputol lang ang pag-iisip ko nang biglang tumabi s
