This a work of fiction. Names, characters, business, events and incidents are the products of the author’s imagination. Any resemblance to actual persons, living or dead, or actual events is purely coincidental.
—
Birds that can fly freely, dogs that can run around freely, fishes that can swim around freely, those are the animals that are free to do what they want--and those are one of the things that He created.
How I wish I'm one of those animals that are free because all my life, I've been prisoned on a four dark walls of my room--and on my dark world.
Everyone left me...
After they got what they wanted from me, they left. I wanna run as fast as I can just to stay away from those people who always pull me down.
I'm just alone. I only have myself. I talk to myself not because I have no one to talk to, but because I only trust me. I'm tired of getting hurt, I'm tired of being left behind. I just wanna be good enough for someone to stay no matter what. People hate me because I distanced myself from them. They'll always mention staying by my side, not leaving me, will be there when I need et cetera yet, they left. That's why I stopped believing to the love and care of people towards me because no one stayed as how they promised.
I wish I was better, I wish I was more social, I wish I could make friends without worrying or crying 'bout it. Maybe... maybe I was born to be alone.
"Kae, start na ng photoshoot,"
I looked at him. Gana was preparing for the camera. Mas malambot pa ang galaw niya kesa sa akin dahil bakla siya. "Kaloka! Late na ako nagising. Sorry, dear." He looked at me for a seconds, still preparing the camera.
"It's okay," tipid na sagot ko.
Hindi ko alam kung inaabuso lang ba nila 'yung ugali ko o nang-aasar lang sila. Sinabi nilang 7 am ang photoshoot pero 9 am sila dumating. Sila yata ang artista, e.
"Are you ready, Kae?" Brylle walked towards me, holding a bouquet of red roses. Yeah, courting again.
I just nodded and smiled. He gave me the roses as he finally came closer to me. "What is this for?" I asked, without emotion. I just looked at it. Nakakapagod makipag-interact sa mga ganitong tao. Brylle was known as a playboy. I'd rather stay single than to be with a playboy like him.
"I'm your suitor, Kae. Did you forget?" he smirked and sat beside me.
"I did not say yes. Stop courting me." I said as I stood up. I was about to walk but I stopped when he suddenly grabbed my wrist. Napatingin ako sa kamay niya pagkatapos sa kanya. "Bitawan mo 'ko,” matigas kong sabi.
"C'mon, Kae. I know you like me. Everyone likes me. Stop pretending. Just say ye--"
"I'm not pretending, Brylle. I don't like you. Kailangan bang isampal ko pa sa 'yo 'yang katotohanan?" Binawi ko ang kamay ko at hindi na siya hinintay na magsalita dahil uumpisahan ko na ang photoshoot.
I was wearing a silver sleeveless fitted Dolce Gabbana dress and 7 inches transparent heels. My hair was just straight and it was dancing as I moved. Seryoso kong tiningnan ang mga tao sa harapan ko. Alam kong hindi nila ako gusto.
Ayoko mang sabihin pero marami akong kagalit na artista. Halos lahat yata ng artistang babae ay galit sa akin at alam ko ang dahilan. Because I was always a star. Wala namang dapat ika-inggit sa 'kin dahil popular naman sila. Sadyang makitid lang ang utak nila.
The photoshoot started. Mabilis din 'yon natapos at uuwi na sana ako pero nilapitan ako ni Ariana, she was my bestfriend but now, she's just only my co-artist. She faked her smile. "Do you wanna join? Yeah know, party," she then winked so I seriously looked at her.
"Thank you but I don't like parties." I said and started to walk.
"Mikaela!" she shouted and grabbed my arm.
"What?" I asked, irritated.
"Hot headed? Come on!" she faked her smile again. Binawi ko ang braso ko.
"Stop acting like we're close, Ariana. Siniraan mo ako noon 'di ba?" I said emphatically and went out. Pagdating ko sa kotse ko ay pinagmasdan ko ang mukha ko sa salamin.
I shook my head. I felt kinda guilty for what I've told her. I shouldn't have said that because the issue was already done. Why did I suddenly bring up the past? Goodness, Kae. She used to be your bestfriend!
I shook my head for the second time as I started the engine. Tahimik na bahay ang bumungad sa akin pag-uwi ko. I threw myself on my bed and looked at the ceiling. Nakakabingi ang katahimikan...
Napatingin ako sa cellphone ko nang mag ring 'yon. Tiningnan ko kung sino ang tumatawag pero hinayaan ko lang na mag ring 'yon dahil hindi ko gusto ang tumatawag.
It was my Dad.
He cheated on my Mom that's why she died. Sa tuwing tumatawag siya sa akin ay naalala ko lang ang nangyari kay Mommy. I turned my phone off.
Napatayo ako nang tumunog ang doorbell. My house is a mansion but I'm just alone. Kahit katulong ay wala. Pinagmasdan ko siya at hindi na binuksan ang malaking gate.
"What are you doing here?" I asked her.
She smiled sweetly. "Let me in, siste--"
"I'm not your sister, Princess." I said. Hindi ako galit sa kanya, sadyang ayaw ko lang sa half-sister ko.
"I'm your sister, Kae." Nakangiting sabi niya.
Hindi ko siya matanggap dahil bunga siya ng panloloko ni Dad kay Mom. Damn cheaters.
"I'm asking you. What are you doing here?" tanong ko gamit ang matigas na ingles.
"Duh. If Dad didn't ask me to be with you, I wouldn't be here. Let me in." Napaatras ako nang siya na ang nagbukas ng gate at pumasok.
I immediately closed the gate and followed her. Ano ba kasing ginagawa niya rito? Wala naman kaming pakialam sa isa't-isa kaya bakit niya sinunod ang Daddy niya? Baka manghihing na naman siya ng pera.
"Princess, get out." I calmly said.
"Ang arte mo naman, Mikaela. Dad's company is sinking, he needs your help. Don't tell me hindi mo siya tutulungan? Wala ka nang utang na loob sa pagpapalaki sa 'yo." She said while getting my wine in the glass cabinet.
As if pinalaki ako.
"I'll help him. Now, get out." Mabilis kong sagot kaya tumingin siya sa akin pagkatapos uminom ng wine. She smirked.
"Give me your cheque, Kae." Pumalad siya kaya tumingin ako roon.
"I will give it to Dad myself. Now, get out." Kinuha ko ang wine sa kanya kaya pinagtaasan niya ako ng isang kilay.
"You brat--"
"Princess, I don't want us to fight. Just leave my house, please. I will help your Dad." Kinalma ko ang boses ko.
"Gaga. Kaya nga ibigay mo na sa akin 'yung cheque." Inis na sabi niya kaya napabuntong-hininga ako.
Fine. Palagi naman siya ang nananalo.
I went to my room and took my handbag. Kumuha ako ng cheque at nilapitan siya. "How much?" tanong ko para makaalis na siya.
"Ten million, Mikaela."
I quickly wrote ten million and signed the cheque. Nakangiti niyang kinuha 'yon sa akin at bumulong sa tainga ko.
"Very good, Kae." I felt her lips on my cheeks. She kissed me.
Tumalikod na siya at kusang lumabas. Napabuntong hininga ako.
"Kae!"I looked at her with a smile on my face. She was following me because I took her lipstick---I was teasing her and now, she's totally pissed off. I smirked. "C'mon, Yana! Habulin mo ako,"She takes a deep breath as she shakes her head, still following me. "You brat! Give it back to me!" she yells again."I will slap you once I caught you! Humanda ka talaga!" I laughed so hard. Her face was getting redder and I can't help but laugh.I ran fast. I know Ariana, kapag sinabi niyang sasampalin niya ako, gagawin niya 'yon. Ayoko namang masampal dahil masyadong mabigat ang kamay ni Yana."Yzobelle!"Napalingon ako
"Stop doing that thing, Kae."I looked at her. I was a bit disappointed in her because she doesn't care about their lives. Anong masama kung tinutulungan ko sila Carla at Carlo? Wala."Yana, can't you see? They're suffering. Kailangan nila ng tulong k---""And after that what? Aabusuhin ka na nila? Goodness, Kae! Use your mind!"Napatayo ako at seryoso siyang tiningnan. "I'm using it! Bakit mo ba ako pinapakialaman? Edi maghanap ka rin ng tutulungan mo." I said, irritated. I went out her office because I don't want having fight with her. She's still my bestfriend. I'd rather choose to be alone than to fight with her.I bit down my lip in frustration. I then took a deep breath because of what happened. Sinagot ko na naman siya. Mas matanda siya sa akin ng limang taon kaya dapat hindi ko siya g
WARNING: R-18. Read at your own risk.It hurts when you're explaining your side but no one wants to listen to you. Nakakapagod. Iniisip nila na mali ka agad dahil mataas ka, mababa sila. Uulitin ko, walang mali sa ginagawa ko.Ariana was still mad at me. Hindi ko na alam kung paano ko pa kukunin ang loob niya dahil ayaw niya akong kausapin. Gusto niya pa yata itigil ko ang pagtulong kina Carla para kausapin niya ako pero hindi ko 'yon gagawin.Napaka-liit na bagay lang pero nagalit agad siya. She was not like that before. Kapag nagagalit siya sa akin, nagbabati rin agad kami dahil ako ang unang nagpapakumbaba.But now, she's hard to get. She's really mad and I don't know how to be with her again. Parang malalim ang galit ni
I'm a mess.My life has turned into a mess...They bashed me, they cursed me, they belittled me. My life has been trampled on and I honestly can't blame them because it was my fault. I made a mistake. I did this to myself... I was a slut."Goodness, Yzobelle! Why did you do that? Oh my God!" napasapo si Mom sa noo niya. She's frustrated.I looked down. Nahihiya ako and I can't even look at her. Sobra ako nilulukob ng kahihiyan. "Nagkulang ba ako sa pagpapalaki sa'yo, Kae? Why did you drink too much? Bakit nagpakalasing ka? And..." inangat ko ang tingin ko sa kanya at nakita kong tumalikod siya at hinilot ang sentido niya. "Jesus christ!""I'm... I'm sorry po." I uttered.
Tahimik.Isang buwan ang lumipas at natahimik ang buhay ko. Tinigil ko ang pag-aartista at nag focus ako sa bagay na talagang gusto ko---ang painting.I'm staying at my parent's house kahit wala si Dad. He was too busy and I'm tired of begging him to stop doing his work. Ni hindi na nga namin siya nakasama noong birthday niya. Matanda na siya at alam na niya ang ginagawa niya."Mom, are you going to work?" Inilapag ko ang paint brush na hawak ko at tinanggal ang apron na suot ko. Inilapag ko rin 'yon sa maliit na table.She looked at me and nodded. Lumapit ako sa kanya at hinalikan siya sa pisngi. "Anong oras ka po uuwi? I'll cook for you," I said as I fixed my hair. Inilagay ko ang ilang hibla ng buhok ko sa lik
"Is this still available?"Pinasadahan ko ng tingin ang diamond necklace na ibibigay ko para sa nalalapit na birthday ni Mommy. Next month pa naman ang birthday niya pero gusto ko na siyang bilhan ng regalo."Yes, ma'am." The lady smiled at me and I was shocked because she just smiled. I mean—-lahat sila ay galit at nandidiri sa akin pero ang babaeng ito ay ngumiti?"A-ah. I want to buy this one." I pointed my index finger on the necklace I wanna buy.She smiled again sweetly. "Sure, ma'am." Natulala na lang ako sa kanya nang kinindatan niya ako. What was that for?Pinagmasdan ko ang sales lady na inaasikaso ang napili kong diamond necklace. Ramdam ko ang titig sa akin ng mga tao pero ipinagsawalang bahala ko na lan
Nagising ako dahil sa walang katapusang pagtunog ng cellphone ko. Inaantok kong kinusot ang mga mata ko at kinuha ang phone ko. "Mom? Why?" I asked my mother as I looked at my wall clock. It's 6 in the morning."Goodness, Kae!" I got up because of my Mom's voice. It was cracking. Ano na naman bang nangyari?"Mom, what happened?" Nakakunot-noong tanong ko."Anak, kumakalat ulit ang... Goodness! How should I say this?" ilang sandali siyang natahimik at hindi ako makapagsalita dahil kinakabahan ako. "Kae, your n-nudes..."Pakiramdam ko ay nabuhusan ako ng malamig na tubig. N-nudes? Wala akong nude photo! My God! Sinong nagpakalat no'n? Totoo bang sa akin 'yon? My Goodness!"Mom! That's not mine! Wala po akong nude pho---"
Sunod-sunod ang pagmumura ko nang maalala ko ang mukha ni Mr. Delavergne. I hit his car! Kaya pala pamilyar siya kagabi dahil siya rin 'yong lalaking nabunggo ko.The world is indeed a small place, huh?But my decision is final. Wala akong pakialam kung sino siya basta gusto kong gumanti. Gusto kong mang-iwan, gusto kong iparamdam sa iba 'yong pinaramdam sa akin.Hindi ko alam. Hindi ko na yata kilala ang sarili ko. Hindi ko gawain ang maghiganti pero ano itong nasa isip ko? I badly want to take revenge. Palaging ako ang naiiwan."Rogue Jeremiah Delavergne!"I smiled at him but he didn't do the same. Kumaway ako sa kanya pero walang gana niya lang akong tiningnan. I'm here
"Fuck!"I gripped my head because of what's happening right now. "Who's this?" I asked Parker. He was busy with something."Sino? Ah, 'yan? Si Mikaela Luxury. Artista 'yan, e. Bakit 'di mo kilala?"My eyes widened and looked again at my phone. She's trending. She's in the news and I know that I was the man in her scandal."Fuckshit," I cursed.I don't know what to do. Should I tell her that I was with her last night?"No! Fucking no!" I shook my head. "Princess would get mad if I—wait. What do I care?" my forehead creased. "Whatever! She left me and went with another man!" I said in a frustrated ton
"Ross!"Hingal na hingal na ako kakahabol sa kaniya. Ang tigas talaga ng ulo. "Come here, little boy!"Napatigil siya dahil sa tinawag ko sa kaniya at masama akong tiningnan. "Ma, I'm a big boy!" napangiti na lang ako."Fine. Come here, big boy!" hinihingal ko pa rin na sabi.He's just 10 years old but he acts like he's 18 years old."Ma, I don't want to study. Please." Pagod nitong sambit."Ross, you need to study. Come here! I'll drive you to your school," hinawakan ko na ang kamay niya kaya wala na siyang nagawa."Transfer na naman k
Pagkatapos mag beach ay niyaya ako ni Rogue umalis. Saan niya kaya ako dadalhin?Pinagsuot niya pa ako ng dress. Mukhang pormal na lugar ang pupuntahan namin. He's wearing a black long sleeve polo while I'm wearing a white formal dress.Tahimik kami sa byahe kaya naisipan kong buksan ang stereo at ang kanta ay Passenger Seat by Stephen Speaks.What is this? Bakit pamilyar 'to? Bakit parang nangyari na 'to?Nakakunot lang ang noo ko habang nakatingin sa labas. Pamilyar ang kanta na 'to... parang nangyari na talaga ang tagpong ito.Napahawak ako sa ulo ko nang sumakit ito."Hey, are you okay?" tinabi ni Rog
WARNING: R-18. Read at your own risk.—"Let's swim, Kae!"Pilit akong hinahatak ni Lyca pero tumatanggi ako. Hindi ko naman kasi alam kung marunong ba ako lumangoy o hindi."M-mamaya na lang," nahihiyang sagot ko."Bakit? Ayaw mo ba? Ang ganda ng dagat, oh!" excited na sabi niya at muli akong hinatak."Mamaya na lang, Lyca," sambit ko pero hinatak niya pa rin ako hanggang sa nakarating na kami sa dagat. Napabuntong-hininga ako.Hanggang tuhod ko pa lang ang tubig. Tahimik na nag fofloating si Justine habang nag haharutan si Sam, Lyca at Lennox. Parang mga bata.
Nakakailang.Kung kausapin nila ako, para bang kilalang-kilala nila ako.Hindi ko alam kung paano sila tutugunan dahil hindi ko sila kilala."Don't worry, Kae. We'll help you," sabi ng lalaking madaldal."Sabi naman ng Doctor, temporary amnesia lang 'yan. Fighting, Kae!" sabi ng mestiza."Yeah, don't worry." Sabi naman ng babaeng morena.Mahina akong napabuntong-hininga. Sumandal ako sa sofa at pinagmasdan ang lalaking sinasabi nilang boyfriend ko. Nasa harapan ko siya at seryoso lang na nakatingin sa akin na para bang pinag-aaralan ang mukha ko.In fairness, gwapo siya. He looks like an international model. Girlfriend niya ba talaga ako?"Paano natin siya tutulungan kung nagtititigan lang kayo?" sabat ng lalaking tahimik na kanina pa naglala
"Let's get married after this battle,"Napatingin ako sa kamay niya nang hinawakan niya ang kamay ko. Siya na talaga ang pang habang buhay ko.Kakabati lang namin kanina, at ito na agad ang sinabi niya."Yes, Rogue. Let's get married. Let's do that." I said and smiled.Masarap ang luto ni Lennox. Akala ko puro katarantaduhan na lang ang alam niyang gawin pero may pagka-romantiko rin pala siya."I love you, Yzobelle. Forever."Mas lalo akong napangiti."I love you, too, Rogue. Forever."
"Ganito kasi 'yan,"Biglang tumayo si Lyca, Samantha at Justine. "Hays! Walang kwenta 'yan," ani Lyca at pumasok na sa kwarto."Stand up, Kae. Don't waste your time." Ani Sam at hinatak ako patayo.Hindi na nagsalita si Justine at pumasok na lang. "Teka lang, baka maganda ang sasabihin niya." Sabi ko at tiningnan pa si Lennox."You'll regret hearing his advice. C'mon." Hinila pa ako ni Sam pero umiling ako."Ano 'yon, Lennox?" tanong ko."Give him a roses. Gusto ng mga lalaki na binibigyan sila ng rosas, e. Tapos sayawan mo, sexy dan—""WHO DO I NEED TO HEAR THIS? MY EARS!" binitawan ako ni Sam at pumasok na sa kwartong pinasukan ni Lyca.Napatingin ako
I lost my child on my own birthday."I'm sorry..."Nakatulala lang ako.Traumatized.Wala akong maramdaman kundi sakit.Nasasaktan ako pero wala nang luhang bumabagsak mula sa mata ko."Baby, I'm sorry." He tried to hold me so I spoke. "Don't touch me." Nakatulalang sambit ko sa kawalan.Hindi ako galit sa kaniya. Nagagalit ako sa sarili ko dahil hindi ko naprotektahan ang anak namin. Hinding-hindi ako magagalit sa kaniya dahil kung nandoon siya, alam kong gagawin niya ang lahat maprotektahan lang kami. Pero noong mga oras na 'yon, ako ang nando'n. Ako ang dapat nag protekta.Ngayon, hiyang-hiya ako kay Rogue. W
Hindi ko alam kung anong dapat kong gawin. Naguguluhan ako. Ang daming nangyari. Nakakapanghina ang lahat.My whole life was a lie.Nagalit ako kay Daddy dahil akala ko tinalikuran na niya kami ni Mommy pero lumayo lang siya sa amin para protektahan kami dahil pinagbabantaan ni Charlotte ang buhay namin.And now, he's lying on his bed... fighting for his life.Charlotte Verezo ruined my life, she ruined my family... she ruined our lives. Lahat ng pagmamalupit ni Dad ay arte niya lang dahil mas pipiliin niyang masaktan kami ni Mommy kesa tuluyang patayin.Kaya pala, kaya pala galit na galit si Mommy nang malaman niyang ipapakulong ko si Daddy. Alam