Home / All / One Best Mistake / Chapter 2: Caller

Share

Chapter 2: Caller

Author: Lai
last update Last Updated: 2021-03-18 17:47:41

"Stop doing that thing, Kae."

I looked at her. I was a bit disappointed in her because she doesn't care about their lives. Anong masama kung tinutulungan ko sila Carla at Carlo? Wala.

"Yana, can't you see? They're suffering. Kailangan nila ng tulong k---"

"And after that what? Aabusuhin ka na nila? Goodness, Kae! Use your mind!"

Napatayo ako at seryoso siyang tiningnan. "I'm using it! Bakit mo ba ako pinapakialaman? Edi maghanap ka rin ng tutulungan mo." I said, irritated. I went out her office because I don't want having fight with her. She's still my bestfriend. I'd rather choose to be alone than to fight with her.

I bit down my lip in frustration. I then took a deep breath because of what happened. Sinagot ko na naman siya. Mas matanda siya sa akin ng limang taon kaya dapat hindi ko siya ginaganon at isa pa, we're friends. Sumasakit ang ulo ko dahil sa sinabi niya.

Naiintindihan kong matigas ang puso ni Ariana pero bakit hindi niya naiintindihan na malambot lang ang puso ko? She knew I couldn't resist them. Tutulungan at tutulungan ko sila Carla.

"Kae, start na later ng taping," napatingin ako kay Mich. She's my manager. She was busy fixing her short curly hair so I just said yes.

I looked at Yana when she came out. She looked at me for a seconds but she didn't speak. Nagdire-diretso siya sa paglalakad kaya napabuntong-hininga na lang ako.

Kristelle stepped closer to me---my make up artist. "Tara na?" Tanong niya kaya tumango na lang ako. Umupo ako sa harap ng malaking salamin na may ring light at tiningnan ang cellphone ko dahil mag-uumpisa na siyang make-up-an ako.

"What the hell!"

Agad akong napatingin sa likod. Ariana's face was mad. May natapon na kape sa dress niya at galit na galit talaga siya. "M-ma'am, sorry p---"

"Sorry? Damn! Get out of my way!" Yana shouted at her. Maya immediately walked towards the door. Alam kong takot siya kay Yana.

I stood up. Kinuha ko ang tissue sa mini table dito sa make up room at pupunasan sana si Yana pero malakas niyang tinabig ang kamay ko. "Para saan 'yan? You'll just make it worse!" Sigaw niya at tinalikuran ako.

Tumingin ako sa tissue at napailing. Hindi naman ang dress niya ang pupunasan ko. I was about to wipe her hands. I don't have any idea why she's acting like that. I knew she's hot headed but this is over reacting. Alam ko namang hindi 'yon sinasadya ni Maya.

Maya is one of a kind. She's Yana's assistant. Maybe Yana's on her period that's why she's acting too much. Bumalik ako kay Kristelle at tinuloy na niya ulit ang pag me-make up sa akin.

"You're a slut!"

Tears streaming down my face. That was too much. Hindi ko inaakalang sasabihin niya ito sa akin. "Tumigil ka na, Irene!" Sigaw ko sa kanya, sigaw ko kay Yana. Umaarte na kami ngayon.

"Wow! Tigil? Ayaw mo bang naririnig ang katotohanan, Tina? You're a slut! Gold dig---"

Bumagsak ang isang palad ko sa pisngi niya. Hindi naman 'yon dumikit dahil arte lang naman lahat ng 'to. I would never hurt her because she's my bestfriend---not just my bestfriend but my sister. Itinuturing ko nang kapatid si Yana kahit madalas ay nagmamaldita siya.

"How dare you, bitch!" She grabbed my hair. Napadaing ako dahil totoong nasaktan ako. Hindi naman dumikit ang palad ko sa pisngi niya pero bakit sobrang higpit ng pagkakahawak niya sa buhok ko? Bakit parang totoo na?

"Cut!" The Director said.

Ramdam kong ayaw pang tumigil ni Yana pero ikinalma niya ang sarili niya. Agad na lumapit sa akin si Mich at Kristelle para ayusan ako. While they're fixing me, I was looking at Yana. Something's wrong with her. I can't name it but I feel it.

"What happened to you, Ariana? Did you two have a fight?" Lumapit ang direktor sa amin. I was silent. Pinagmamasdan ko lang si Yana habang nakakunot ang noo ko. Ariana, are you really mad at me?

"I'm not in the mood." Simpleng sagot niya kay direk.

"What? Not in the mood? Goodness, Ariana! Nasa trabaho ka!" Direct Alonel placed his hand on his forehead, frustrated.

"Take two. Aayusin ko na." Yana seriously said.

Hindi na ako nagsalita dahil nag-umpisa na kami. Habang nasa trabaho kami ay naisip kong baka galit na naman siya dahil tinulungan ko sila Carla at Carlo. Alam ko namang nag-aalala lang siya na baka abusuhin ako but she's too OA. Alam ko naman ang mga ginagawa ko.

It's late. 8 pm na natapos ang taping at pagod na pagod ako. Even at night I was wearing an aviators. Naka kulay itim akong jacket at black jogging pants. My assistant asked me to drive me home but I refused. Mas komportable ako na ako lang mag-isa sa kotse.

I tried to talk to Yana but she wasn't in the mood kaya hinayaan ko na lang muna. Baka kailangan niya lang palamigin ang ulo niya.

Red light kaya tumigil ako. Ibinaba ko ang bintana ko dahil sumasakit ang ulo ko sa aircon at mas lalo akong inaantok dahil malamig. Matagal pa bago mag green light kaya nagpalinga-linga ako sa paligid kung may drive thru dahil nagugutom na ako nang mahagip ng mga mata ko ang kotse sa gilid ko. His window was open.

My forehead creased. Is he drunk?

Nakatingala siya habang nakasandal ang likod ng ulo niya. I'm shocked when he suddenly looked at me. He's drunk.

His eyes met mine. His brown eyes were so deep. Parang tinatawag ako ng mga mata niya. Mapupula ang labi niya na parang natural na natural lang. Makapal ang kilay at parang isang artista ang mukha. Mukha siyang bad boy tingnan dahil kuminang ang silver na hikaw sa kaliwang tainga niya.

Napalunok ako dahil hindi niya inaalis ang tingin niya sa akin kaya ako na mismo ang umiwas. Itinaas ko ulit ang bintana ko dahil nakakailang ang lalaking 'to.

Bumagsak ako sa kama nang makarating ako sa condo. Bukas na ako pupunta sa bahay ng mga magulang ko dahil hindi ko na talaga kaya ngayon.

Nagising ako nang maaga because of my alarm clock. I did my morning routines---took a bath, dressed up, fixed my face, feed myself and after those things, I went out.

I was wearing a glow in the dark oversized t-shirt and faded jeans. I was also wearing a Balenciaga green rubber shoes. Nakatali ng buo ang buhok ko at ngayon ko balak na pumunta kay Mommy. Sigurado akong wala si Dad sa mansyon dahil nasa opisina na naman niya 'yon. He's too workaholic.

I stepped down as I opened the door of my car because I was already in front of our mansion. Inayos ko ang Balenciaga shades na suot ko at nag doorbell kaya agad na lumapit sa akin ang guard.

"Good morning, Ma'am." He greeted me.

I smiled at him and greeted him back. Pumasok ako sa loob at naabutan ko si Mom na nag-aalmusal mag-isa. "He's not here again?" I kissed her cheeks.

"It's okay, anak. Walang taping?" Sinundan niya ako ng tingin hanggang sa makaupo ako. Agad naman akong pinaghandaan ng mga katulong ng pagkain.

"Mamayang tanghali. Hindi mo ba tinawagan si Dad, Mom?" I asked after drinking water.

Hindi agad siya nakasagot kaya nagkibit-balikat na lang ako. "Kahit naman siguro tawagan mo siya hindi pa rin 'yon pupunta." Mas mahal kasi niya ang trabaho niya kesa sa atin.

"He's doing his work to provide us, Kae. H'wag ka nang magtampo sa Dad mo. He called me last night and guess what? He was looking for you." She smiled but I know it's fake.

"Mom, I can provide for our family. He's already a millionaire, ano pa ba ang hinihiling ni Daddy? Artista tayong pareho, kaya nating tustusan ang isa't-isa. Dad needs to rest himself. Baka magkasakit pa siya dahil sa pagtatrabaho niya." I didn't look at her. Alam ko naman na si Dad pa rin ang kakampihan niya.

"Kae---"

"It's okay, Mom. Let's just eat." I looked at her for a seconds and smiled at her to cover up how disappointed I am. She's always like that. Parang alipin siya ni Dad dahil sinusunod niya palagi si Daddy.

Pagkatapos naming kumain ay nagpaalam na ako sa kanya. I want to visit Carla and Carlo. I want to check up on them if they are okay. My car stopped in front of the convenience store.

Hindi naman ako makikilala because of my cap and aviators. Naglakad ako sa isang iskinita rito sa Tondo, Manila.

"Ate Kae!"

Napangiti ako at lumapit kay Carla. She's alone. "Hey, kamusta ang Mama mo?" I asked her. Parang alam ko na ang sagot dahil nakangiti siya.

"Nasa ospital siya, Ate. Medyo maayos na. Kasama siya ni Carlo. Salamat po, ah?" She smiled again.

We went inside their house so I took my aviators off. "Ate, sorry. 'Yung ipapakain ko sa'yo galing pa sa binigay mo," napakamot siya sa ulo kaya mahina akong natawa.

"It's okay. Kakakain ko lang din naman. H'wag ka nang mag-abala, Carla." Sabi ko at pinagmasdan ang bahay nila dahil hindi ako nagkaroon ng oras para pagmasdan 'to noong nakaraan.

"Ayos lang ba kayo sa bahay na 'to? Hindi ba delikado?" Tanong ko.

She sat down in front of me and stared at their house. She smiled. "Dito po kasi namatay si Itay kaya ayaw naming iwanan ang bahay na 'to. Isa pa, wala naman po kaming lilipatan." She said.

"Gusto mo bang lumipat? Baka matulung---"

"Naku, Ate! Sobra sobra na ang ginawa mong pagtulong kay Inay. Kaya na po namin dito tsaka sanay na po kami, e. Salamat na lang po, napaka bait mo, Ate." Ngumiti siya kaya parang natutunaw ang puso ko dahil sa ngiti na 'yon.

"Pero alam mo, Ate? Pamilyar ka po sa akin. Parang nakita na po kita." Kumunot ang noo niya at napatingin pa sa kisame na parang iniisip kung sino ako.

"Huwag mo nang isipin, Carla. Hindi ka ba dadalaw sa Mama mo?" I asked her.

"Kakagaling ko lang po sa ospital. Kailangan ko pong bantayan ang bahay dahil sa mga grocery na binigay mo, Ate. At isa pa, nandito rin ang pera na binigay mo. Kakailanganin po kasi namin 'yon para sa pang araw-araw namin.

"Nag-aaral ka ba?" Tanong ko.

"Hindi, Ate. Saka na 'yon. Kailangan po kumayod." Aniya.

Bigla akong nalungkot. Maraming bata ang nakakapag-aral at marami rin pa lang hindi. Nakaka guilty dahil hindi naman nila kasalanang pinanganak silang walang pera. Nakapag-aral ako noong bata ako at nakukuha ko ang gusto ko pero sila ni Carlo?

Hindi.

"Tutulungan kita, Carla. Tutulungan ko kayo." Desididong sabi ko pero umiling siya at nagulat ako nang hinawakan niya ang isang kamay ko.

"Ate, uulitin ko po. Sobra-sobra na po ang tinulong mo kay Nanay. Buhay niya po 'yung niligtas mo. Kung tutulungan mo ulit kami, hindi ko na po alam kung paano ko babayaran ang lahat---"

"Hey. Hey. Carla, hindi ako tumatanggap ng kapalit. I insist. I want---gusto ko kayong tulungan." Hinawakan ko ang balikat niya.

"Ate, sobra sobra na po ang tinulong mo kay Nanay." Payapa siyang ngumiti.

Hindi ko alam pero namuo ang mga luha ko. Ariana was wrong. Itong mga taong tinulungan ko ay mababait. Hindi ako nagkamali ng tinulungan. Napalaki ng maayos ni Ma'am Melissa si Carla at Carlo.

Tumunong ang cellphone ko kaya napatingin ako roon. Tinatawag na ako ni Mich. "Ah, Carla. Mauuna na ako, ha? Mag-iingat kayo rito." I stood up she did the same as well.

"Salamat ulit, Ate. Ihahatid ko na po kayo sa labasan." I nodded in response. I wore my aviators again and went out.

Hinatid nga ako ni Carla sa labasan. Pagdating ko sa kotse ay tinanggal ko ang aviators ko. Tiningnan ko ang oras at 9 am pa lang. Bakit naman ang aga akong pinapapunta ni Mich?

Pagdating ko sa building ay sinalubong niya ako. "Goodness, Kae! Ano 'tong nalaman ko? You're helping a beggars?" She yelled while her forehead creased.

Did Yana tell her?

Umupo ako sa swivel chair at inikot 'yon saka pumikit. What's wrong with these people? Ano naman kung tumutulong ako? Kapwa tao ko naman 'yung tinutulungan ko at walang masama sa ginagawa ko.

"Kae, talk to me!" She shouted.

"Mich, what's wrong? I'm just helping them. Wala akong ginagawang masama." I calmly said. Ayoko sa lahat ay 'yung nakikipag sagutan ako dahil ayoko sa away kaya hanggang kaya kong umintindi, iintindihin ko sila... kahit 'di na nila ako maintindihan.

"Oh, Lord! Artista ka! You should know your place! Mataas ka, mababa sil---" napatayo ako at seryoso siyang tiningnan.

"How could you say that? Michelle, tao tayong lahat. Pantay-pantay tayong lahat." I said emphatically. Nakakasawang magpaliwanag.

"Whatever, Mikaela! Stop that bullshit! Nagpapaka santa-santita ka na naman! Artista ka dapat hindi mo sila nililingon! Mahirap lang sila at aabusuhin ka nila!" She yells again.

Hindi ko na kaya. Ayokong lumaki ang away namin ng manager ko. "I have to go. Babalik na lang ako kapag nag-umpisa na ang taping." I coldly said and went out.

I stayed inside my condo. Parang kahit saan ako pumunta ay ako pa rin ang mali.

My phone rang so I looked at it. It was from a stranger again. I slide to answer the call and I don't know why I did that.

"Hello?"

"P-please... comeback."

My forehead creased. Parang noong nakaraan ay may tumawag sa akin at ganito rin ang sinabi. Iisa lang ba sila?

"Who are you?" napaupo ako sa kama ko.

"Princess, comeback..."

Continue to read this book for free
Scan code to download App

Related chapters

  • One Best Mistake   Chapter 3: Who?

    WARNING: R-18. Read at your own risk.It hurts when you're explaining your side but no one wants to listen to you. Nakakapagod. Iniisip nila na mali ka agad dahil mataas ka, mababa sila. Uulitin ko, walang mali sa ginagawa ko.Ariana was still mad at me. Hindi ko na alam kung paano ko pa kukunin ang loob niya dahil ayaw niya akong kausapin. Gusto niya pa yata itigil ko ang pagtulong kina Carla para kausapin niya ako pero hindi ko 'yon gagawin.Napaka-liit na bagay lang pero nagalit agad siya. She was not like that before. Kapag nagagalit siya sa akin, nagbabati rin agad kami dahil ako ang unang nagpapakumbaba.But now, she's hard to get. She's really mad and I don't know how to be with her again. Parang malalim ang galit ni

    Last Updated : 2021-03-18
  • One Best Mistake   Chapter 4: I Was With You

    I'm a mess.My life has turned into a mess...They bashed me, they cursed me, they belittled me. My life has been trampled on and I honestly can't blame them because it was my fault. I made a mistake. I did this to myself... I was a slut."Goodness, Yzobelle! Why did you do that? Oh my God!" napasapo si Mom sa noo niya. She's frustrated.I looked down. Nahihiya ako and I can't even look at her. Sobra ako nilulukob ng kahihiyan. "Nagkulang ba ako sa pagpapalaki sa'yo, Kae? Why did you drink too much? Bakit nagpakalasing ka? And..." inangat ko ang tingin ko sa kanya at nakita kong tumalikod siya at hinilot ang sentido niya. "Jesus christ!""I'm... I'm sorry po." I uttered.

    Last Updated : 2021-03-18
  • One Best Mistake   Chapter 5: Mistress

    Tahimik.Isang buwan ang lumipas at natahimik ang buhay ko. Tinigil ko ang pag-aartista at nag focus ako sa bagay na talagang gusto ko---ang painting.I'm staying at my parent's house kahit wala si Dad. He was too busy and I'm tired of begging him to stop doing his work. Ni hindi na nga namin siya nakasama noong birthday niya. Matanda na siya at alam na niya ang ginagawa niya."Mom, are you going to work?" Inilapag ko ang paint brush na hawak ko at tinanggal ang apron na suot ko. Inilapag ko rin 'yon sa maliit na table.She looked at me and nodded. Lumapit ako sa kanya at hinalikan siya sa pisngi. "Anong oras ka po uuwi? I'll cook for you," I said as I fixed my hair. Inilagay ko ang ilang hibla ng buhok ko sa lik

    Last Updated : 2021-03-18
  • One Best Mistake   Chapter 6: Congratulations

    "Is this still available?"Pinasadahan ko ng tingin ang diamond necklace na ibibigay ko para sa nalalapit na birthday ni Mommy. Next month pa naman ang birthday niya pero gusto ko na siyang bilhan ng regalo."Yes, ma'am." The lady smiled at me and I was shocked because she just smiled. I mean—-lahat sila ay galit at nandidiri sa akin pero ang babaeng ito ay ngumiti?"A-ah. I want to buy this one." I pointed my index finger on the necklace I wanna buy.She smiled again sweetly. "Sure, ma'am." Natulala na lang ako sa kanya nang kinindatan niya ako. What was that for?Pinagmasdan ko ang sales lady na inaasikaso ang napili kong diamond necklace. Ramdam ko ang titig sa akin ng mga tao pero ipinagsawalang bahala ko na lan

    Last Updated : 2021-03-18
  • One Best Mistake   Chapter 7: Don’t Try Me

    Nagising ako dahil sa walang katapusang pagtunog ng cellphone ko. Inaantok kong kinusot ang mga mata ko at kinuha ang phone ko. "Mom? Why?" I asked my mother as I looked at my wall clock. It's 6 in the morning."Goodness, Kae!" I got up because of my Mom's voice. It was cracking. Ano na naman bang nangyari?"Mom, what happened?" Nakakunot-noong tanong ko."Anak, kumakalat ulit ang... Goodness! How should I say this?" ilang sandali siyang natahimik at hindi ako makapagsalita dahil kinakabahan ako. "Kae, your n-nudes..."Pakiramdam ko ay nabuhusan ako ng malamig na tubig. N-nudes? Wala akong nude photo! My God! Sinong nagpakalat no'n? Totoo bang sa akin 'yon? My Goodness!"Mom! That's not mine! Wala po akong nude pho---"

    Last Updated : 2021-03-18
  • One Best Mistake   Chapter 8: Deal

    Sunod-sunod ang pagmumura ko nang maalala ko ang mukha ni Mr. Delavergne. I hit his car! Kaya pala pamilyar siya kagabi dahil siya rin 'yong lalaking nabunggo ko.The world is indeed a small place, huh?But my decision is final. Wala akong pakialam kung sino siya basta gusto kong gumanti. Gusto kong mang-iwan, gusto kong iparamdam sa iba 'yong pinaramdam sa akin.Hindi ko alam. Hindi ko na yata kilala ang sarili ko. Hindi ko gawain ang maghiganti pero ano itong nasa isip ko? I badly want to take revenge. Palaging ako ang naiiwan."Rogue Jeremiah Delavergne!"I smiled at him but he didn't do the same. Kumaway ako sa kanya pero walang gana niya lang akong tiningnan. I'm here

    Last Updated : 2021-03-18
  • One Best Mistake   Chapter 9: Death

    "What do you want?"Naiirita ang mga mata niyang nakatingin sa akin. His forehead creased as I smirked. Natatawa ako dahil ramdam ko ang pagkairita niya sa akin."Your attention... and you..." I fold my arms across my chest, waiting for his response."Are you that desperate?" sumeryoso ang mukha niya."Why? Do you have a girlfriend?" I asked out of nowhere. Bakit naman napunta sa ganitong tanong, Kae?My forehead creased because he just walked away. He didn't even give me an answer to my question. Ang hirap naman kausapin nito. Meron at wala lang naman ang sagot tapos tinalikuran agad ako?"Yah!" (Hoy!) I shouted while following him.

    Last Updated : 2021-03-18
  • One Best Mistake   Chapter 10: Deal

    Death? How could he say that in front of my face? Mr. Delavergne, who are you really?—No. What are you? You're scaring the shit out of me.Pero nandito na ako, e. Hindi naman ganoon kasama si Rogue para patayin ako nang wala naman akong ginagawang masama sa kanya 'di ba? Right.I brushed my hair using my fingers when I saw Dabria walking towards me. She was holding an iPad and I wonder what she's thinking right now.She sat beside me as she came closer to me. "You know what," she bit her lips and looked at the ceiling. She's really thinking of something."What?" I asked.She suddenly looked at me and the corner of her lips went up. "Aish!" sigaw niya at pinadyak ang i

    Last Updated : 2021-03-18

Latest chapter

  • One Best Mistake   Epilogue

    "Fuck!"I gripped my head because of what's happening right now. "Who's this?" I asked Parker. He was busy with something."Sino? Ah, 'yan? Si Mikaela Luxury. Artista 'yan, e. Bakit 'di mo kilala?"My eyes widened and looked again at my phone. She's trending. She's in the news and I know that I was the man in her scandal."Fuckshit," I cursed.I don't know what to do. Should I tell her that I was with her last night?"No! Fucking no!" I shook my head. "Princess would get mad if I—wait. What do I care?" my forehead creased. "Whatever! She left me and went with another man!" I said in a frustrated ton

  • One Best Mistake   Chapter 45: Happiness

    "Ross!"Hingal na hingal na ako kakahabol sa kaniya. Ang tigas talaga ng ulo. "Come here, little boy!"Napatigil siya dahil sa tinawag ko sa kaniya at masama akong tiningnan. "Ma, I'm a big boy!" napangiti na lang ako."Fine. Come here, big boy!" hinihingal ko pa rin na sabi.He's just 10 years old but he acts like he's 18 years old."Ma, I don't want to study. Please." Pagod nitong sambit."Ross, you need to study. Come here! I'll drive you to your school," hinawakan ko na ang kamay niya kaya wala na siyang nagawa."Transfer na naman k

  • One Best Mistake   Chapter 44: Thank You

    Pagkatapos mag beach ay niyaya ako ni Rogue umalis. Saan niya kaya ako dadalhin?Pinagsuot niya pa ako ng dress. Mukhang pormal na lugar ang pupuntahan namin. He's wearing a black long sleeve polo while I'm wearing a white formal dress.Tahimik kami sa byahe kaya naisipan kong buksan ang stereo at ang kanta ay Passenger Seat by Stephen Speaks.What is this? Bakit pamilyar 'to? Bakit parang nangyari na 'to?Nakakunot lang ang noo ko habang nakatingin sa labas. Pamilyar ang kanta na 'to... parang nangyari na talaga ang tagpong ito.Napahawak ako sa ulo ko nang sumakit ito."Hey, are you okay?" tinabi ni Rog

  • One Best Mistake   Chapter 43: I’ll Be With You

    WARNING: R-18. Read at your own risk.—"Let's swim, Kae!"Pilit akong hinahatak ni Lyca pero tumatanggi ako. Hindi ko naman kasi alam kung marunong ba ako lumangoy o hindi."M-mamaya na lang," nahihiyang sagot ko."Bakit? Ayaw mo ba? Ang ganda ng dagat, oh!" excited na sabi niya at muli akong hinatak."Mamaya na lang, Lyca," sambit ko pero hinatak niya pa rin ako hanggang sa nakarating na kami sa dagat. Napabuntong-hininga ako.Hanggang tuhod ko pa lang ang tubig. Tahimik na nag fofloating si Justine habang nag haharutan si Sam, Lyca at Lennox. Parang mga bata.

  • One Best Mistake   Chapter 42: You’ll Be Safe Here

    Nakakailang.Kung kausapin nila ako, para bang kilalang-kilala nila ako.Hindi ko alam kung paano sila tutugunan dahil hindi ko sila kilala."Don't worry, Kae. We'll help you," sabi ng lalaking madaldal."Sabi naman ng Doctor, temporary amnesia lang 'yan. Fighting, Kae!" sabi ng mestiza."Yeah, don't worry." Sabi naman ng babaeng morena.Mahina akong napabuntong-hininga. Sumandal ako sa sofa at pinagmasdan ang lalaking sinasabi nilang boyfriend ko. Nasa harapan ko siya at seryoso lang na nakatingin sa akin na para bang pinag-aaralan ang mukha ko.In fairness, gwapo siya. He looks like an international model. Girlfriend niya ba talaga ako?"Paano natin siya tutulungan kung nagtititigan lang kayo?" sabat ng lalaking tahimik na kanina pa naglala

  • One Best Mistake   Chapter 41: I Don’t Know

    "Let's get married after this battle,"Napatingin ako sa kamay niya nang hinawakan niya ang kamay ko. Siya na talaga ang pang habang buhay ko.Kakabati lang namin kanina, at ito na agad ang sinabi niya."Yes, Rogue. Let's get married. Let's do that." I said and smiled.Masarap ang luto ni Lennox. Akala ko puro katarantaduhan na lang ang alam niyang gawin pero may pagka-romantiko rin pala siya."I love you, Yzobelle. Forever."Mas lalo akong napangiti."I love you, too, Rogue. Forever."

  • One Best Mistake   Chapter 40: Break the Rules

    "Ganito kasi 'yan,"Biglang tumayo si Lyca, Samantha at Justine. "Hays! Walang kwenta 'yan," ani Lyca at pumasok na sa kwarto."Stand up, Kae. Don't waste your time." Ani Sam at hinatak ako patayo.Hindi na nagsalita si Justine at pumasok na lang. "Teka lang, baka maganda ang sasabihin niya." Sabi ko at tiningnan pa si Lennox."You'll regret hearing his advice. C'mon." Hinila pa ako ni Sam pero umiling ako."Ano 'yon, Lennox?" tanong ko."Give him a roses. Gusto ng mga lalaki na binibigyan sila ng rosas, e. Tapos sayawan mo, sexy dan—""WHO DO I NEED TO HEAR THIS? MY EARS!" binitawan ako ni Sam at pumasok na sa kwartong pinasukan ni Lyca.Napatingin ako

  • One Best Mistake   Chapter 39: We Will Fight

    I lost my child on my own birthday."I'm sorry..."Nakatulala lang ako.Traumatized.Wala akong maramdaman kundi sakit.Nasasaktan ako pero wala nang luhang bumabagsak mula sa mata ko."Baby, I'm sorry." He tried to hold me so I spoke. "Don't touch me." Nakatulalang sambit ko sa kawalan.Hindi ako galit sa kaniya. Nagagalit ako sa sarili ko dahil hindi ko naprotektahan ang anak namin. Hinding-hindi ako magagalit sa kaniya dahil kung nandoon siya, alam kong gagawin niya ang lahat maprotektahan lang kami. Pero noong mga oras na 'yon, ako ang nando'n. Ako ang dapat nag protekta.Ngayon, hiyang-hiya ako kay Rogue. W

  • One Best Mistake   Chapter 38: Tragedy

    Hindi ko alam kung anong dapat kong gawin. Naguguluhan ako. Ang daming nangyari. Nakakapanghina ang lahat.My whole life was a lie.Nagalit ako kay Daddy dahil akala ko tinalikuran na niya kami ni Mommy pero lumayo lang siya sa amin para protektahan kami dahil pinagbabantaan ni Charlotte ang buhay namin.And now, he's lying on his bed... fighting for his life.Charlotte Verezo ruined my life, she ruined my family... she ruined our lives. Lahat ng pagmamalupit ni Dad ay arte niya lang dahil mas pipiliin niyang masaktan kami ni Mommy kesa tuluyang patayin.Kaya pala, kaya pala galit na galit si Mommy nang malaman niyang ipapakulong ko si Daddy. Alam

Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status