Sunod-sunod ang pagmumura ko nang maalala ko ang mukha ni Mr. Delavergne. I hit his car! Kaya pala pamilyar siya kagabi dahil siya rin 'yong lalaking nabunggo ko.
The world is indeed a small place, huh?
But my decision is final. Wala akong pakialam kung sino siya basta gusto kong gumanti. Gusto kong mang-iwan, gusto kong iparamdam sa iba 'yong pinaramdam sa akin.
Hindi ko alam. Hindi ko na yata kilala ang sarili ko. Hindi ko gawain ang maghiganti pero ano itong nasa isip ko? I badly want to take revenge. Palaging ako ang naiiwan.
"Rogue Jeremiah Delavergne!"
I smiled at him but he didn't do the same. Kumaway ako sa kanya pero walang gana niya lang akong tiningnan. I'm here
"What do you want?"Naiirita ang mga mata niyang nakatingin sa akin. His forehead creased as I smirked. Natatawa ako dahil ramdam ko ang pagkairita niya sa akin."Your attention... and you..." I fold my arms across my chest, waiting for his response."Are you that desperate?" sumeryoso ang mukha niya."Why? Do you have a girlfriend?" I asked out of nowhere. Bakit naman napunta sa ganitong tanong, Kae?My forehead creased because he just walked away. He didn't even give me an answer to my question. Ang hirap naman kausapin nito. Meron at wala lang naman ang sagot tapos tinalikuran agad ako?"Yah!" (Hoy!) I shouted while following him.
Death? How could he say that in front of my face? Mr. Delavergne, who are you really?—No. What are you? You're scaring the shit out of me.Pero nandito na ako, e. Hindi naman ganoon kasama si Rogue para patayin ako nang wala naman akong ginagawang masama sa kanya 'di ba? Right.I brushed my hair using my fingers when I saw Dabria walking towards me. She was holding an iPad and I wonder what she's thinking right now.She sat beside me as she came closer to me. "You know what," she bit her lips and looked at the ceiling. She's really thinking of something."What?" I asked.She suddenly looked at me and the corner of her lips went up. "Aish!" sigaw niya at pinadyak ang i
"Nasaan ka na ba, Kae?"Inayos ko ang earpiece sa tainga ko habang nagmamaneho. "Malapit na ako. Is he still there?" Tanong ko at kumanan."Yeah."Pinutol ko na ang linya. Sino ba kasing naghihintay sa akin sa bahay? Curiosity is killing me right now.Tinodo ko na ang speed. Mabuti at mabilis akong nakarating sa bahay. Pagbaba ko sa kotse ay nakita ko ang isa pang kotseng nakaparada. Binilisan ko na ang paglalakad papasok sa bahay."Dabri—"My jaw dropped when I saw a familiar face in front of me. Bumilis ang tibok ng puso ko dahil sa galit. "Get out." The first word I said to him when I saw his fac
"You, Yzobelle."I suddenly stopped laughing because my jaw dropped. Kumurap-kurap ang mata ko at parang lalabas ang puso ko sa sobrang lakas ng tibok nito. What did he just say?"You... what's your happiness?"Natauhan ako bigla nang marinig ko ulit ang seryosong boses niya. Seryoso siyang nakatingin sa akin na para bang hinhintay ang sagot ko. Napalunok ako.I thought—nevermind."Uhm," I faked my cough. Kinapa ko na ang sagot ko bago pa ako tuluyang matulala sa kaperpektuhan ng mukha niya."My Mom's happiness is also my happiness, Mr. Delavergne." I said and looked away."You really love your Mom?" He asked. Teka nga.
I don't know but I can't speak. I was stunned. Tulala akong nakatingin sa bewang niyang dumudugo. Dumudugo... patuloy na dumudugo.Muli ko na lang ipinikit ang mga mata ko. Sobrang lakas ng tibok ng puso ko dahil sa kaba. What's happening right now? Sino ang mga humahabol sa amin?Humigpit ang hawak ko sa seatbelt dahil mas naramdaman ko ang pagbilis ng sinasakyan ko. Hindi pa naman ako mamamatay, 'di ba?Makalipas yata ang kalahating oras ay tumigil na ang kotse. Hindi ko maidilat ang mga mata ko dahil kinakabahan ako. Natatakot ako sa mga oras na 'to."Open your eyes."I bit down my lip. I took a deep breath and opened my e
"How about this?" ipinakita ko sa kaniya ang kulay pink na dress nang may ngiti sa labi. Tamad niyang tiningnan 'yon."Not bad,"Bumagsak ang mga balikat ko dahil sa sagot niya. "Umuwi ka na nga lang kung hindi ka interesado rito," sambit ko at tinalikuran na siya.One week na ang lumipas at nag s-stay pa rin ako sa bahay niya. I've been receiving death threats these past few days."I'm not really interested, Ms. Luxury. I don't know about women's clothes." Hindi ko siya nilingon. I was busy picking a dress. Lahat naman kasi ay magaganda kaya ang hirap makapili."Fine. Shut up." Mahinang sagot ko.
"Sino si Princess?"I rested my back and crossed my arms. Attorney Velasquez looked at me. "His ex-girlfriend,"Napaawang ng kaunti ang bibig ko.Don't tell me...Siya ang stranger na tumatawag sa akin? And that Princess... that's his ex-girlfriend?Napatayo ako at napatingin sa pinto ng kwarto ni Rogue. "Is there a problem, Kae?"Napatingin ako kay Attorney at umiling. "Napag-usapan na natin ang dapat pag-usapan. I have to go." He stood up."T-thank you. Goodbye." Bahagya akong yumuko at
"Where are you going?"Napatigil ako sa paglalakad nang marinig ko ang boses ni Rogue. I was wearing a green cropped top and green skirt. I was also wearing a green Balenciaga sneakers. Inayos ko ang paghawak sa Balenciaga shoulder bag ko at hinarap siya."I'm going to my mother.""Alone?" tanong niya habang naglalakad papunta sa akin at isinusuot ang relo sa palapulsuhan niya. Nakabukas pa ang tatlong butones ng white long sleeve polo niya at magulo ang buhok."Yeah. Can I excuse myself?" tanong ko pa. Nagtataka ako dahil hindi niya ino-open up 'yong paghalik ko sa kaniya."Wait for me. I'll drive you there." Umangat ang isa
"Fuck!"I gripped my head because of what's happening right now. "Who's this?" I asked Parker. He was busy with something."Sino? Ah, 'yan? Si Mikaela Luxury. Artista 'yan, e. Bakit 'di mo kilala?"My eyes widened and looked again at my phone. She's trending. She's in the news and I know that I was the man in her scandal."Fuckshit," I cursed.I don't know what to do. Should I tell her that I was with her last night?"No! Fucking no!" I shook my head. "Princess would get mad if I—wait. What do I care?" my forehead creased. "Whatever! She left me and went with another man!" I said in a frustrated ton
"Ross!"Hingal na hingal na ako kakahabol sa kaniya. Ang tigas talaga ng ulo. "Come here, little boy!"Napatigil siya dahil sa tinawag ko sa kaniya at masama akong tiningnan. "Ma, I'm a big boy!" napangiti na lang ako."Fine. Come here, big boy!" hinihingal ko pa rin na sabi.He's just 10 years old but he acts like he's 18 years old."Ma, I don't want to study. Please." Pagod nitong sambit."Ross, you need to study. Come here! I'll drive you to your school," hinawakan ko na ang kamay niya kaya wala na siyang nagawa."Transfer na naman k
Pagkatapos mag beach ay niyaya ako ni Rogue umalis. Saan niya kaya ako dadalhin?Pinagsuot niya pa ako ng dress. Mukhang pormal na lugar ang pupuntahan namin. He's wearing a black long sleeve polo while I'm wearing a white formal dress.Tahimik kami sa byahe kaya naisipan kong buksan ang stereo at ang kanta ay Passenger Seat by Stephen Speaks.What is this? Bakit pamilyar 'to? Bakit parang nangyari na 'to?Nakakunot lang ang noo ko habang nakatingin sa labas. Pamilyar ang kanta na 'to... parang nangyari na talaga ang tagpong ito.Napahawak ako sa ulo ko nang sumakit ito."Hey, are you okay?" tinabi ni Rog
WARNING: R-18. Read at your own risk.—"Let's swim, Kae!"Pilit akong hinahatak ni Lyca pero tumatanggi ako. Hindi ko naman kasi alam kung marunong ba ako lumangoy o hindi."M-mamaya na lang," nahihiyang sagot ko."Bakit? Ayaw mo ba? Ang ganda ng dagat, oh!" excited na sabi niya at muli akong hinatak."Mamaya na lang, Lyca," sambit ko pero hinatak niya pa rin ako hanggang sa nakarating na kami sa dagat. Napabuntong-hininga ako.Hanggang tuhod ko pa lang ang tubig. Tahimik na nag fofloating si Justine habang nag haharutan si Sam, Lyca at Lennox. Parang mga bata.
Nakakailang.Kung kausapin nila ako, para bang kilalang-kilala nila ako.Hindi ko alam kung paano sila tutugunan dahil hindi ko sila kilala."Don't worry, Kae. We'll help you," sabi ng lalaking madaldal."Sabi naman ng Doctor, temporary amnesia lang 'yan. Fighting, Kae!" sabi ng mestiza."Yeah, don't worry." Sabi naman ng babaeng morena.Mahina akong napabuntong-hininga. Sumandal ako sa sofa at pinagmasdan ang lalaking sinasabi nilang boyfriend ko. Nasa harapan ko siya at seryoso lang na nakatingin sa akin na para bang pinag-aaralan ang mukha ko.In fairness, gwapo siya. He looks like an international model. Girlfriend niya ba talaga ako?"Paano natin siya tutulungan kung nagtititigan lang kayo?" sabat ng lalaking tahimik na kanina pa naglala
"Let's get married after this battle,"Napatingin ako sa kamay niya nang hinawakan niya ang kamay ko. Siya na talaga ang pang habang buhay ko.Kakabati lang namin kanina, at ito na agad ang sinabi niya."Yes, Rogue. Let's get married. Let's do that." I said and smiled.Masarap ang luto ni Lennox. Akala ko puro katarantaduhan na lang ang alam niyang gawin pero may pagka-romantiko rin pala siya."I love you, Yzobelle. Forever."Mas lalo akong napangiti."I love you, too, Rogue. Forever."
"Ganito kasi 'yan,"Biglang tumayo si Lyca, Samantha at Justine. "Hays! Walang kwenta 'yan," ani Lyca at pumasok na sa kwarto."Stand up, Kae. Don't waste your time." Ani Sam at hinatak ako patayo.Hindi na nagsalita si Justine at pumasok na lang. "Teka lang, baka maganda ang sasabihin niya." Sabi ko at tiningnan pa si Lennox."You'll regret hearing his advice. C'mon." Hinila pa ako ni Sam pero umiling ako."Ano 'yon, Lennox?" tanong ko."Give him a roses. Gusto ng mga lalaki na binibigyan sila ng rosas, e. Tapos sayawan mo, sexy dan—""WHO DO I NEED TO HEAR THIS? MY EARS!" binitawan ako ni Sam at pumasok na sa kwartong pinasukan ni Lyca.Napatingin ako
I lost my child on my own birthday."I'm sorry..."Nakatulala lang ako.Traumatized.Wala akong maramdaman kundi sakit.Nasasaktan ako pero wala nang luhang bumabagsak mula sa mata ko."Baby, I'm sorry." He tried to hold me so I spoke. "Don't touch me." Nakatulalang sambit ko sa kawalan.Hindi ako galit sa kaniya. Nagagalit ako sa sarili ko dahil hindi ko naprotektahan ang anak namin. Hinding-hindi ako magagalit sa kaniya dahil kung nandoon siya, alam kong gagawin niya ang lahat maprotektahan lang kami. Pero noong mga oras na 'yon, ako ang nando'n. Ako ang dapat nag protekta.Ngayon, hiyang-hiya ako kay Rogue. W
Hindi ko alam kung anong dapat kong gawin. Naguguluhan ako. Ang daming nangyari. Nakakapanghina ang lahat.My whole life was a lie.Nagalit ako kay Daddy dahil akala ko tinalikuran na niya kami ni Mommy pero lumayo lang siya sa amin para protektahan kami dahil pinagbabantaan ni Charlotte ang buhay namin.And now, he's lying on his bed... fighting for his life.Charlotte Verezo ruined my life, she ruined my family... she ruined our lives. Lahat ng pagmamalupit ni Dad ay arte niya lang dahil mas pipiliin niyang masaktan kami ni Mommy kesa tuluyang patayin.Kaya pala, kaya pala galit na galit si Mommy nang malaman niyang ipapakulong ko si Daddy. Alam