Episode 23 : บันทึกหน้าสุดท้าย

น้อยหน่า

"ไม่ต้องเกรงใจนะ ไม่เป็นไรเดี๋ยวหน่าไปนั่งรอ เชิญต่อได้เลยค่ะไม่ต้องอายนะเดี๋ยวหน่าหันหลังให้"

ฉันบอกคนที่อยู่ในรถ หมดแล้วจริงๆ วันนี้ความรู้สึกของฉันไม่ว่างเปล่า ยิ่งเขานิ่งมากเท่าไหร่มันยิ่งทำให้ฉันรู้ว่าฉันไม่เคยสำคัญอะไรกับเขาเลย ฉันก็แค่หนึ่งในตัวเลือกของเขา ฉันไม่ได้เป็นคนที่นั่งอยู่ในใจของเขาตั้งแต่แรกอยู่แล้ว

สิ่งที่ฉันกลัวและระแวงมาตลอดวันนี้เป็นจริงแล้วสินะ ไม่ใช่ว่าฉันไม่คิดอะไรเลยนะแต่ที่ฉันทำตัวมีความสุขและยิ้มนั้นมันเป็นสิ่งที่ฉันทำเพื่อลบความกังวลลงไง

"หน่าซื่อสัตย์มากเกินไปสินะพี่คีย์ถึงได้ตอบแทนหน่าแบบนี้ มันเป็นของขวัญที่เชี้ยมากเลยพี่คีย์รู้มั้ย"ฉันพูดแล้วยิ้มให้พี่คีย์

"หน่าฟังพี่ก่อน"ฉันมองพี่คีย์ที่รีบลงจากรถแล้วเดินเข้ามาหาฉัน

"หยุดอยู่ตรงนั้น อย่าเข้ามาใกล้หน่า อย่าให้หน่าเกลียดพี่คีย์ไปมากกว่านี้เลยค่ะ"ฉันบอกพี่คีย์พรางก้าวถอยหลัง

"หน่าไม่เป็นแบบนี้สิพี่ขอโทษครับ"ฉันมองหน้าพี่คีย์ที่พูดขอโทษ

"เพลินขอโทษนะคะ เพลินไม่ได้ตั้งใจ"ฉันหันไปมองนักศึกษาฝึกงานที่ยืนอยู่ข้างพี่คีย์

"ฉันต้องขอบคุณเธอมากกว่า ขอบคุณที่ทำให้ฉันเป็นคนเร็วขึ้น"ฉันบอกเธอพรางมองไปสร้อยท