Episode 29 : คนแพ้

น้อยหน่า

"ฝากบอกเขาว่าสุขสันต์วันเกิดด้วยนะคะ เกิดชาติหน้าอย่าได้พบได้เจอกันอีกเลย"

ฉันเดินออกมาจากบ้านของเพื่อนรักเพราะมันไม่มีประโยชน์อะไรที่ฉันต้องอยู่ต่อแล้ว ไม่ว่าจะผ่านไปกี่เดือนพี่คีย์ก็ยังไม่เคยเปลี่ยนแปลงตัวเองเหมือนคำพูดที่เขาบอกกับทุกคน

"ไปค่ะ เดี๋ยวกูอยู่เป็นเพื่อนมึงเอง ไอ้โบว์รอคุยกับพี่คีย์"คิตตี้เดินเข้ามาจับมือของฉันก่อนจะยิ้มให้

"ขอบใจนะที่อยู่ข้างกูมาตลอด"

"หมดแล้วใช่มั้ยหน่า คือกูหมายถึงเรื่องของพี่คีย์"คิตตี้ถามฉันเสียงเบา

"ก็เขารักตัวเองไม่ได้รักกูแล้วกูจะเหลืออะไรให้เขาอีก วันนี้กูให้โอกาสแต่เขากลับเลือกที่จะทิ้งมันอีกครั้งมึงจะให้กูทำยังไง กูรักเขากูลืมเขาไม่ได้แต่กูไม่รอเขาแล้ว"ฉันถามเพื่อนตัวเอง

"มึงน่ากลัวมากเลยนะน้อยหน่า น่ากลัวกว่าทุกครั้ง"

"เพราะสิ่งที่กูได้รับตั้งแต่ตอนแรกจนมาถึงตอนนี้มึงจะให้กูยิ้มอยู่หรอ ไม่ต้องมองหาน้ำตากูหรอกมันไม่มีแล้ว"ฉันบอกเพื่อนไป

คิตตี้ไม่ได้ตอบอะไรฉันกลับมาหรอกและฉันเองก็ไม่อยากจะพูดเรื่องนี้แล้ว ความรู้สึกของฉันตอนนี้มันไม่เหลืออะไรให้แล้ว แม้แต่หน้าของพี่คีย์ตอนนี้ฉันยังไม่อยากเห็นด้วยซ้ำ

"หน่า...ที่สมุยมันเกิดอะไรขึ้น"

ฉันน