Mag-log inShare
Epilogue
Huling Na-update:
2021-08-26 14:49:08“OKAY na ba ang lasa?” tanong ko kay Daddy. Ipinatikim ko sa kanya ang niluluto kong adobo. Balak kong dalhan si Lenos ng lunch sa school.
Binago ng aksidenteng nangyari sa akin ang buhay ko. Dalawang buwan akong walang malay sa ospital at sa loob ng mga araw na iyon, bumalik sa buhay ko si Lenos.
Nalaman ko na pamangkin ni Lenos ang bata na iniligtas ko noong gabing iyon. Kaya pala pamilyar sa akin ang mukha ng babae. Kaya pala ganoon na lang kalakas ang pwersang nagtutulak sa akin na iligtas siya noong gabing iyon. Sa loob ng dalawang buwang wala akong malay ay si Lenos ang nag-alaga sa akin. And he told me he still love me after all these years.
Lenos and I were together again. And our love was sweeter the second time around. Ipinaliwanag niya sakin ang dahilan ng pag-alis niya noon.
Kaugnay na kabanata
Once Again Prologue
DAMN. I wanted to roll my eyes in disappointment as Marvin’s lips grazed my upper lip. He was such a bad kisser. Bad decision ang pagpatol ko sa panlalandi ng lalaking ito. Parang may PhD sa flirting department pero hindi pala marunong humalik. So disappointing. Pakiramdam ko, sinasayang ko lang ang oras ko sa kanya. Binawi ko ang kamay na nakasampay sa balikat niya, pero bago ko pa man siya maitulak palayo sa akin, may isang kamay na humila na sa buhok ko dahilan para kusa akong mapakalas sa lalaki. “Fuck!” Napahiyaw ako sa sakit. Bumungad sa akin ang mukha ng babaeng tila tigreng nakawala sa zoo. “Ang kapal ng mukha mo. Malandi!” nanggagalaiti niyang sigaw habang patuloy na hawak ang buhok ko. Buong pwersang hinawakan ko ang braso niya at inalis mula sa
Huling Na-update : 2021-06-25Once Again Chapter One
NAGISING ako sa nakakasilaw na liwanag. Iginala ko ang paningin ko. I found myself lying on the ground. Nasa gitna ako ng kalsada. Inalala ko ang mga nangyari kagabi. Huling naalala ko, habang pabalik ako sa condo ko… may nakita akong bata sa kabilang bahagi ng kalsada. She was about to get hit by a car but I saved her. Bumangon ako at muling iginala ang tingin sa paligid. Nasaan na ang batang iniligtas ko? I remember I pushed her aside. Where is she now? Napapikit ako nang tamaan ang mata ko ng sinag ng araw. Fuck. At bakit maliwanag na? Nakatulog ba ako sa daan? Ibinaba ko ang tingin sa sarili. All I remember before closing my eyes is that I was covered with my own blood. But how come I am perfectly fine now? Walang anumang bahid ng dugo ang damit ko… Iginalaw ko ang kamay ko. I don’t feel any pain in any part of my body…Bakit wala man lang masakit sakin?
Huling Na-update : 2021-06-25Once Again Chapter Two
“WHAT’S this place?” tanong ko kay Kairos. Sa isang iglap, nawala kami sa ospital at napunta sa dulo ng isang bangin. I don’t fucking know where the hell is this place. Bumaling ako kay Kairos. I have no choice but to believe he’s really a death angel. My death angel. I can’t believe this is all happening to me. Gusto kong maniwala na panaginip lang ang lahat ng ito. That none of this was real. "I hate to break it to you, but you are not dreaming, Cresia. This is real. This is your reality." Hindi ko alam na may ikaiitim pa pala ang nga mata ni Kairos habang sinasabi ang mga katagang iyon. Hindi ko maintindihan pero nakaramdam ako ng kakaibang takot. "N-nasaan tayo?" “We are in the middle of heaven and hell.” It was all that little girl’s fault. Kung hind
Huling Na-update : 2021-06-25Once Again Chapter Three
IGINALA ko ang tingin sa condo unit ko. Everything was the same. The carpet. The furnitures. The curtain. My favorite black rose painting. Almost all the furnitures in my unit are black. It was my favorite color. I’ve been living here for five years. Regalo ito sakin ni Nick, isa sa mga ex-boyfriend ko. Sa lahat ng mga naging boyfriend ko, siya ang pinakagalante. We only went out for a year pero niregaluhan na agad ako ng condo. Too bad, I got bored with him easily. Muli kong iginala ang tingin sa buong unit. Suddenly, it felt empty. I have no family. I have no friends. Tama ang lahat ng sinabi ni Kairos tungkol sa akin. I was a product of a one night stand. Limang taon ako nang iwan lang ako ng magaling na ina kay Auntie Mona para sumama sa lalaki niya. I thought Auntie Mona really cared for me. But I lear
Huling Na-update : 2021-06-25Once Again Chapter Four
“Caren Marcelo, 4th year high school,” wika ni Kairos sakin habang pinapanood namin ang babaeng ayon sa kanya ay “mission” ko. Mag-isang kumakain ang babae sa dining table. She is wearing a school uniform: a white blouse and red checkered skirt school uniform. She’s tall and pretty. Heart shaped face, almond shaped eyes, small nose and red lips. I bet that even without make up, her face was still beautiful. I smirked when I saw that her nails were painted black. “Her parents separated when she was young," patuloy na pagkukuwento ni Kairos. "Her mother left them and already has a family of her own. Her father was working abroad. She was under the care of her Yaya Feling.” Tahimik ang buong bahay. That’s why. Bukod sa kanya ay wala pa akong ibang taong nakita. Mula sa kusina ay lumabas ang isang matanda. I pr
Huling Na-update : 2021-06-27Once Again Chapter Five
“SINO ka?” gulat na sigaw sa ‘kin ni Caren nang magising siya. Kanina pa ako Nakatayo dito sa gilid ng kama niya, naghihintay na magising siya. So Kairos was right, nakikita na ako ni Caren. Kinuha niya ang unan at inihagis sa akin. Nanlaki ang mga mata niya nang tumagos ang unan sa katawan ko at tumama lang sa pader. Mariin siyang pumikit at ipinilig pilig ang ulo. “This is not real. I’m just drunk. Or maybe this is just a dream.” “We both know you are not drunk. Maayos ka pa ngang nakauwi kagabi, di ba?” Napadilat siya ng mga mata sa sinabi ko. Sinundan namin siya ni Kairos hanggang sa makauwi siya ng bahay kagabi. “At lalong hindi ka nananaginip. I am real. Kahit ilang beses mong iuntog ang ulo mo, hindi ako mawawala. Because I. am. real.” I smiled at her. “Who are you?” nanlalaki ang mga matang ta
Huling Na-update : 2021-06-27Once Again Chapter Six
“BUWISIT talaga. Pumasok pa si Sir Lenos,” mahinang litanya ni Caren pagbalik sa loob ng classroom. Si Lenos…nasa labas siya ng classroom habang may kausap sa cell phone. Hanggang ngayon ay hindi ko maalis ang tingin ko sa kanya. I watched him put down his phone as he enter the classroom. Ibinaba niya ang dalang libro sa teacher’s table sa bago hinarap ang buong klase. “Class, I’m sorry for being absent for five days. Nagkaroon lang ako ng family emergency.” Once upon a time, may isang prinsipe na naligaw sa gubat na siyang tirahan ng isang mangkukulam. Sinubukan ng mangkukulam na palayasin ang prinsipe subalit pinilit nitong mapalapit sa kanya. Unti-unti ay nahulog ang loob ng mangkukulam sa prinsipe. The prince made a promise to the witch that he would love her forever. But the prince broke his prom
Huling Na-update : 2021-06-30Once Again Chapter Seven
IS that Caren’s bastard boyfriend? tanong ko sa sarili ko nang makita ang pamilyar na lalaki sa restaurant na malapit sa ospital. Nagpasya akong magpunta sa ospital para puntahan ang katawan ko. Iniwan ko muna si Caren tutal ay nasa bahay lang naman siya at natutulog na. Natigilan ako nang makumpirma kong boyfriend nga iyon ni Caren. May kasama siyang ibang babae. Umangat ang kilay ko nang halikan niya ang babaeng kasama. I smirked. So ito ang importanteng lakad niya na sinabi kay Caren. Ano kayang magiging reaksyon ni Caren kapag nalaman niya ito? I wish I have a camera right now. Nilagpasan ko sila at dumiretso sa loob ng St. Luke’s. Tsk, saan nga ba dito yung kwarto ko?
Huling Na-update : 2021-06-30
Pinakabagong kabanata
Once Again Epilogue
“OKAY na ba ang lasa?” tanong ko kay Daddy. Ipinatikim ko sa kanya ang niluluto kong adobo. Balak kong dalhan si Lenos ng lunch sa school.Binago ng aksidenteng nangyari sa akin ang buhay ko. Dalawang buwan akong walang malay sa ospital at sa loob ng mga araw na iyon, bumalik sa buhay ko si Lenos.Nalaman ko na pamangkin ni Lenos ang bata na iniligtas ko noong gabing iyon. Kaya pala pamilyar sa akin ang mukha ng babae. Kaya pala ganoon na lang kalakas ang pwersang nagtutulak sa akin na iligtas siya noong gabing iyon. Sa loob ng dalawang buwang wala akong malay ay si Lenos ang nag-alaga sa akin. And he told me he still love me after all these years.Lenos and I were together again. And our love was sweeter the second time around. Ipinaliwanag niya sakin ang dahilan ng pag-alis niya noon.
Once Again Chapter Forty-two
NAGISING ako sa nakasisilaw na liwanag. Ikinurap-kurap ko ang mga mata at hinayaang mag-adjust ang mga iyon sa liwanag.“Gising ka na!” tila hindi makapaniwalang sambit sa akin ng babaeng nakaputi.Iginala ko ang paningin ko. I realized I was in a... hospital. Ibinaling ako ang nga mata sa IV drip na nakakabit sa braso ko. Sinubukan kong bumangon subalit napahawak ako sa ulo ko. My head hurts like hell.“Dahan-dahan po, Mam,” alalay sa akin ng nurse. "Wag po kayo agad bumangon kasi baka mabigla ang katawan niyo." Nilapitan ako ng nurse at inalalayang maupo sa hospital bed. Isinandal niya ang katawan ko sa headboard ng kama. Muli akong napahawak sa ulo ko nang mapansin na parang may mali roon. Bakit maiksi ang buhok ko? What happened to my hair?
Once Again Chapter Forty-one
Lenos' POV"Hi," bati ko sa walang malay na si Cresia. According to her doctor, successful ang naging operasyon kay Cresia subalit hanggang ngayon ay hindi pa siya nagkakaroon ng malay."I'm sorry kung natagalan ako." Pagkatapos kong palitan ang mga bulaklak sa flower vase na nakadisplay sa isang sulok ng kwarto niya ay naupo ako sa tabi niya.Simula noong ilipat siya sa ICU ay araw-araw ko siyang binabantayan. Pansamantala akong umabsent sa eskwelahang pinagtatrabahuhan para personal kong maasikaso ang kalagayan niya. Walang ibang taong dumadalaw sa kanya maliban sa akin. After all these years, she was still alone in life.I couldn't believe I was standing in front of her right now. I couldn't believe she's the one who saved Leah. I remem
Once Again Chapter Forty
Dear Cresia,Hi. Siguro by the time you're reading this letter, I'm already gone. Hindi ko alam kung saan ako mapupunta pagkatapos nito o kung may pag-asang magkita tayo.Kaya iyong mga gusto kong sabihin sayo, isusulat ko na lang. Gusto kong malaman mo na sobra akong nagpapasalamat sayo. Nagpapasalamat ako na nakilala kita at dumating ka sa buhay ko.Thank you for everything, Cresia. Thank you for taking care of me. Thank you for being with me on my first heartbreak. Thank you for being a friend and for being an 'ate' to me.And I'm sorry if I failed you. Sabi ko, tutulungan kita. But I'm so sorry, hindi ko alam kung kaya ko iyong gawin ngayong hindi ko na alam kung paano ko pa ipagpapatuloy ang buhay ko. L
Once Again Chapter Thirty-nine
“LENOS… what are we doing here?” nagtatakang tanong ko sa kay Lenos. Sabi ni Lenos ay magdedate daw kaming dalawa. But he brought me to a church."Anong gagawin natin dito?" Inikot ko ng tingin ang paligid. The whole church was decorated with flowers. Black petals of roses are scattered on the floor.Puno ng pagsuyong ngumiti siya sa akin. “I want to make a promise in front of Him.”“What…" Hindi ako alam kung ano ang sasabihin.Napansin ko ang isang pigura na nakatayo sa pinto ng simbahan. It was Caren. And she was walking towards us."Hi, Cresia." Malaki ang ngiting bati niya sa akin.Sumulyap ako kay Lenos bago
Once Again Chapter Thirty-eight
"GRABE, ang dami mo palang gamit!" baling sa akin ni Caren habang nakatingin sa garage sale na in-organize ni Lenos sa St. Claire. Nandoon ang lahat ng mga damit, sapatos, bag, at ilan pang gamit na naiwan ko sa condo.Humingi ako ng tulong kay Caren at Lenos para maibenta ang lahat ng mga gamit na pag-aari ko."Cresia, are you sure you want to do these?" tanong sa akin ni Lenos habang kinukuha niya ang mga nakahanger na damit sa closet ko."I couldn't bring them to afterlife so might as well let other people have them, right?" I smiled at him. "Kaysa naman mabulok lang sila dito."Habang pinagmamasdan ang mga gamit sa harap namin ay lalo kong napatunayan kung gaano ako naging materialistic sa nakalipas na sampung taon. Materyal na bag
Once Again Chapter Thirty-seven
"CRESIA'S favorite color is black," pagkukuwento ni Lenos sa tatay ko matapos pansinin ng huli kung bakit panay kulay itim ang mga bulaklak na nakadisplay sa hospital room ko.Nandito ako sa loob ng ospital. Nakikinig ako kay Lenos na ngayon ay kausap ang tatay ko. Bumaling ako sa ama. Sabi ng nurse kay Lenos ay araw-araw daw ako nitong binibisita sa ospital. Minsan ay naabutan namin siya ni Lenos dito sa ospital na kasama ang kapatid ko."Mana pala siya kay Catherine," nakangiting sagot ng tatay ko kay Lenos. "I remembered I once gave her a sunflower but she just threw it right on my face. Ang sabi niya, palitan ko raw ng kulay itim para tanggapin niya."Natigilan ako sa narinig. My mother was like that?"Really?" namamanghang sagot ni Lenos sa ama ko.
Once Again Chapter Thirty-six
“SIGURADO mapapanganga niyan si Marcus,” nakangising wika ko kay Caren. JS Promenade nila ngayong gabi. Pinasadahan ko siya ng tingin. She was wearing a blue ball gown with a sweetheart neckline paired with a silver stilettos. She looked amazing with that gown I chose for her.She made a face. “Stop it. Wala ngang gusto sakin ang nerd na iyon.”Ibinaba ko ang tingin sa kuwintas na suot niya. Iyon ang kuwintas na regalo sa kanya ni Marcus noong birthday niya. It was a silver necklace with a flower pendant."Eh, bakit ka binigyan ng kuwintas?" nang-iintrigang tanong ko."Alam mo ang malisyosa mo. Nagbigay lang ng regalo iyong tao, may gusto na agad?"Natawa ako. “Fine&hellip
Once Again Chapter Thirty-five
"HEY" bati sa akin ni Caren pag-uwi ko. Naabutan ko siyang nakasalampak sa kama habang may ginagawa sa harap ng laptop. Sa tabi niya ay may isang plato ng nachos."Hindi pa rin tapos ang cravings mo?"Sa halip na sagutin ang tanong ko ay sumubo lang siya ng nacho. "Musta date nyo ni Sir?""Nanood kami ng sine," sagot ko sa kanya. Naupo ako sa tabi niya."Really?" Bahagyang umangat ang kilay niya. "Eh bat ang tagal mo umuwi?""I met my father," mahinang sambit ko.Napahinto siya sa ginagawa at napatitig sa akin."I mean, we did not obviously meet dahil hindi naman niya ako nakita," paglilinaw ko
