ตอนที่ 11แปรปรวน“เจ้เดินไหวมั้ยคะ ป๊าพิ้งโทรตามให้ไปงานด่วน เดี๋ยวพิ้งไปส่งเจ้ที่หอก่อน” พิ้งถามรุ่นพี่ตรงหน้าที่ตัวอุ่นๆ เล็กน้อยอย่างเป็นห่วง“งั้นไม่เป็นไร พิ้งรีบไปหาป๊าเถอะ เดี๋ยวพี่กลับเองก็ได้ พอดีพี่อยากทำพาร์ทนี้ให้เสร็จก่อนน่ะ” เจสซี่ที่รู้ว่าธุระของพิ้งนั้นสำคัญขนาดไหนจึงบอกรุ่นน้องให้รีบไป หากเป็นธุระจากทางบ้านของพิ้งส่วนใหญ่จะเป็นเรื่องธุรกิจครอบครัว เจสซี่เองก็ไม่อยากเป็นคนถ่วงเวลาที่สำคัญของคนที่เธอเอ็นดู ก็แค่กลับหอเองเธอกลับเองได้อยู่แล้วแหละ โตขนาดนี้แล้วไม่จำเป็นต้องเป็นห่วงให้วุ่นวายเลยใบหน้าสวยครุ่นคิดอย่างเป็นกังวล ถ้าพี่เจสซี่ปฏิเสธเธอด้วยเรื่องงานที่กำลังทำอยู่ตรงหน้าแล้ว เธอจะตื๊ออย่างไรคงไม่เป็นผลเป็นแน่ พิ้งปรายตามองสีหน้าของชายตรงหน้าที่ฉายแววความเป็นห่วงคนตัวเล็กตรงหน้าไม่แพ้กันกับเธอ‘เฮ้อ นี่พิ้งต้องยอมปล่อยพี่ไว้กับเขาอีกแล้วงั้นเหรอ’“งั้นเจ้ต้องรายงานตลอดนะคะ” พิ้งถอนหายใจเฮือกใหญ่พร้อมทัดผมที่บังดวงหน้าหวานขึ้นให้คนที่กำลังยิ้มรับอย่างอ่อนโยน“ไปเถอะ” เจสซี่พยักหน้ารับอย่างใจดีมองร่างสูงวิ่งจากไป ก่อนหันกลับสนใจงานที่เธออ้างเมื่อครู่ตรงหน้าโดยไม่ไ
ตอนที่ 12ปรวนแปร I23.00 น.ครืนนThank you, next Group [3]Richy : พวกมึ๊งงงงง ไปทะเลกันม้ะNamnom : นึกไงอยากไปทะเลJazzy : ไม่ว่างอะNamnom : ถ้ามึงตอบว่างนี่จะแปลกใจกว่าอีกอิเจสRichy : มึง ไปพักที่เดิมกัน Namnom : คืออะไร ที่เดิม?Richy : ก็ที่เดิมไง งงไรNamnom : พิมพ์ให้เคลียร์ก่อน เราเคยไปทะเลพร้อมกันแค่ครั้งเดียวป้ะ คือไปพร้อมต้นกับคนนั้นJazzy : พิมพ์ชื่อเขาก็ได้ กูไม่ติด เห็นพิมพ์งี้แล้วขัดใจกว่ามึงไม่พิมพ์อีกRichy : ใจอ่อนละเหรอJazzy : อะไรRichy : ป๊าววJazzy : เชื่อก็ได้ กูไม่ว่าง พวกมึงไปเลยRichy : ไปกันเถอะนะ กูขอร้องละ กูเครียดจนจะบ้าตายรายวันอยู่แล้ว กูอยากพักผ่อนหย่อนใจที่เลทะ ทะเล นะๆJazzy : กูทำงานก่อนนะ น้ำคุยกับมันไปก่อนนะ กูปั่นงานแป๊ปNamnom : ยังไงวะ อิเจสไม่ไปแล้วเราจะไปกันสองคนเหรอ หรือไงอิริชRichy : มึง นี่ครั้งสุดท้ายที่เราจะได้เที่ยวด้วยกันแล้วนะเว้ยNamnom : เวอร์Richy : เดี๋ยวต่างคนต่างแยกย้ายไปทำงาน ก็จะมีภาระหน้าที
ตอนที่ XIIIปรวนแปร II03.35 น.ทะเล๊ ทะเล [4]Richy : เฮ้อ ต้องเห็นกูกระอักเลือดก่อนหรือไงถึงจะเห็นใจกู กูมันน่ารังเกียจขนาดนั้นเลยเหรอวะNamnom : ใจเย็นๆTonn : มึงใจเย็นก่อน ให้กูลองคุยกับเจสให้มั้ยRichy : มันจะตอบ จะรับสายมึงเหรอ ก็รู้อยู่ว่ามันหวงพื้นที่ส่วนตัวTonn : งั้นมึงก็ใจเย็นก่อน น้ำอยู่กับมันถ้าไม่ไหวโทรหาเรานะ เดี๋ยวเราไปช่วยRichy : มึงจะมาทำไม กูไม่ได้เป็นอะไร พิมพ์แบบมีความนัยแอบแฝงนะมึงอะ ถ้าคิดถึงอิน้ำก็มา ไม่คิดก็อยู่ห้องไป ไม่ต้องทำเป็นมาเป็นห่วงกูNamnom : เดี๋ยวเราคุยกับเจสเองTonn : งั้นรบกวนด้วยนะRichy : หึหึ ตัวต้นเหตุแม่งจะรู้ตัวหรือยังBhee : เราขอโทษ เรากำลังไล่อ่านอยู่ว่าเกิดอะไรขึ้น แต่ถ้ามีสาเหตุมาจากเรา เดี๋ยวเราออกจากกลุ่มเองNamnom : ทุกคนหยุดการออกจากกลุ่มก่อนนะ ไหว้ล่ะ @all Bhee : รับทราบครับNamnom : @Tonn นายไปเคลียร์กับพี ส่วนฉันจะเคลียร์กับเจสเอง Namnom : ตอนนี้ฉันยึดมือถือริชชี่มาแล้ว เดี๋ยวรอมันสร่างเมา แล้วเราค่อยนัดคุยกันทั้งกลุ่มอีกครั้ง โอ
ตอนที่ 14ห่วง“เดี๋ยวเราไปตักน้ำให้” เมื่อเห็นว่าหญิงสาวที่นั่งอยู่ก่อนยังไม่มีน้ำดื่ม ร่างสูงจึงอาสาลุกไปตักน้ำในกระติกน้ำของร้านอาหารที่มีไว้บริการ“อะ เราใส่น้ำแข็งให้นิดเดียวนะ เดี๋ยวเธอปวดท้อง” มือหนาวางแก้วน้ำพร้อมน้ำแข็งเล็กน้อยไว้ด้านข้าง ก่อนทิ้งตัวลงนั่งเก้าอี้ตรงข้ามและเริ่มลงมือจัดการทานอาหารของตัวเอง“ขอบคุณนะ” ดวงหน้าหวานตอบด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่งครุ่นคิดบางอย่าง‘เขามาทำอะไรแถวนี้นะ นี่ก็ไม่ได้เป็นเวลาปกติของเขาอีก’“เธออิ่มแล้วเหรอ” ชายหนุ่มที่สังเกตเห็นว่าหญิงสาวที่นั่งตรงข้ามกำลังเขี่ยอาหารไปมาเหมือนครุ่นคิดอะไรบางอย่างตัดสินใจเริ่มบทสนทนาด้วยตัวเอง“เปล่า คิดงานเพลินๆ น่ะ” ร่างเล็กสะดุ้งเล็กน้อยเมื่อโดนคนตรงข้ามถาม‘ถ้าถามจะดูขี้เผือกเกินไปมั้ยวะ แต่เราจะอยากรู้ไปทำไมก่อน
ตอนที่ 15เยื่อใย“ฉะ…ฉันไม่อยากลุก” หญิงสาวรู้สึกปวดหน่วงที่ท้องน้อยตอบด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่ง เพื่อไม่ให้อีกฝ่ายรู้ว่าเธอกำลังปวดท้องอย่างหนักจนไม่สามารถลุกขึ้นเดินได้‘ขอร้องล่ะ มาปวดแรงทำไมตอนนี้วะ นังมดลูกไม่รักดี’เจสซี่วางโทรศัพท์มือถือบนโต๊ะก่อนกดเปิดลำโพง เพื่อไม่ให้ปลายสายได้ยินเสียงหายใจแรงอย่างทรมานจากอาการปวดท้องที่เธอกำลังประสบ‘ขออย่าให้เขาได้ยินเลยเถอะ เพี้ยง!’“อืมม งั้นเราฝากลุงยามไว้ให้แล้วเธอค่อยลงมาได้มั้ย เราไม่อยากเข้าไปในพื้นที่ของเธอถ้าเธอไม่อนุญาต” พีเสนออย่างอ่อนโยน เขาไม่อยากบังคับคนตัวเล็กให้ลงมาเจอเขาทั้งๆ ที่เธอไม่ค่อยอยากเจอเท่าไหร่“อื้ม ฝากไว้กับลุงยามก็ได้ เดี๋ยวฉันลงไปเอาเอง” เจสซี่ตอบด้วยน้ำเสียงปกติ“โอเค รีบลงมาหน่อยนะ จะได้กินร้อนๆ” เสียง
ตอนที่ 16ชัดเจน1 สัปดาห์ต่อมาหญิงสาวทอดร่างบางนอนบนเตียงนุ่มเลื่อนนิ้วมือเล็กหมุนวนไปมาบนหน้าจอโทรศัพท์มือถืออย่างครุ่นคิด นี่ผ่านมาหนึ่งอาทิตย์แล้วที่เธอกับเขาไม่ได้เจอกันมีเพียงแชตคุยกันบ้างเป็นครั้งคราว แต่คงมีเพียงแชตฝั่งของเขาที่ดูเหมือนจะหนักขวาเพราะเธอไม่กล้าที่จะตอบยาวเหมือนเมื่อก่อน‘เอาไงดีนะ’ร่างบางพลิกตัวอีกครั้ง ทำให้นิ้วมือเล็กเผลอกดปุ่มโทรออกหาเบอร์ที่เธอตั้งใจพิมพ์ไว้ ทั้งที่ก่อนหน้านอนครุ่นคิดชั่งใจอยู่นานสองนาน แค่พลิกตัวเพื่อตั้งสติเจ้านิ้วมือก็ดันทำตามสิ่งที่คิดให้ทันที‘เฮ้ออ เป็นไงก็เป็นกัน โทรออกไปแล้วนี่’ตู๊ดด“เธอเป็นอะไรหรือเปล่า สบายดีมั้ย” เสียงทักทายอย่างกระตือรือร้นจากปลายสายทำให้คนตัวเล็กที่กำลังคิดคำพูดอยู
ตอนที่ 17เปิดใจ“อร่อยมั้ย” พีที่สังเกตท่าทีของเจสซี่หลังกินสตรอว์เบอร์รีแล้วเดาใจไม่ถูกว่าเธอชอบหรือเปล่าเอ่ยถามอย่างมีความหวัง อย่างน้อยถ้าเธอชอบมิชชั่นวันนี้ก็คอมพลีทแล้วล่ะ แม้ว่าจะมีเรื่องไม่ค่อยสบายใจเสียเท่าไหร่ก็ตาม“อื้ม อร่อยสิ นายไม่อร่อยเหรอ” เจสซี่ยิ้มตอบก่อนถามอย่างสงสัย ในเมื่อเขาเองก็ชิมพร้อมๆ กับเธอ ทำไมถึงถามกันนะ‘เราหน้านิ่งเกินไปเหรอ’“แล้วพีได้สั่งอะไรเพิ่มมากกว่าที่เขามาเสิร์ฟหรือเปล่าอะ จะได้รอกินพร้อมกัน” เจสซี่ถามคนตรงหน้าเพราะหากจะมีอาหารมาเสิร์ฟเพิ่มเธอก็จะได้รอทานพร้อมเขา“ไม่อะ เราไม่ค่อยหิวเท่าไหร่ เธออยากสั่งอะไรเพิ่มมั้ยเดี๋ยวเราไปสั่งให้” พียิ้มบางถาม“ไม่อะ ลองชิมอันนี้สิ พี่ผิงผิงอุตส่าห์ทำมาให้ชิม” เจสซี่เลื่อนเมนูพิเศษให้คนตรงหน้าอย่างอารมณ์ดี ตอนนี้เจสซี่ไม่มีท่าทีหงุดหงิดเหมือนก่
ตอนที่ 18เคลียร์ใจ‘แปลว่าที่เราเห็นวันนั้นคือเข้าใจผิดมาตลอดงั้นเหรอ… แต่มันก็ไม่ใช่แค่เหตุผลเดียวที่ทำให้เราตัดสินใจย้ายออกมาเสียหน่อย เราผิดที่ออกมาแบบกะทันหันไม่ฟังเรื่องราว แต่เขาก็ผิดที่ทำตัวไม่ชัดเจนตั้งแต่แรกเองนี่’“แค่กล้าพูดทุกอย่างตามความรู้สึกอย่างตรงไปตรงมา ไม่เหมือนแต่ก่อนที่อ้อมโลก โยนให้คนนั้นทีคนนี้ทีก็ดีแล้วล่ะ นายแค่กล้ายอมรับทุกอย่างตามความรู้สึกของนายและพูดออกมา ฉันรับรู้ถึงความเปลี่ยนแปลงที่นายกำลังทำนะ ต่อไปหากนายยังมัวแต่อ้อมค้อมจะไปจีบสาวก็จะลำบากเพื่อนในกลุ่มอีก”มือเรียวเล็กตบเบาๆ บนมือหนาที่ยังคงกุมมือของเธออยู่อย่างให้กำลังใจ น้อยคนจะรู้ว่าเขามีมุมแบบนี้ ทำตัวเหมือนเด็กที่ไม่กล้าพูดความจริงอ้อมแอ้มจนไม่ได้อะไรเป็นชิ้นเป็นอัน“ขอบคุณนะเจสซี่ เหมือนได้ยกภูเขาความรู้สึกออกจากอกไปเลยล่ะ แค่กำลังใจจากเธอก็ทำให้เรารู้สึกดีขึ้นมากแล้ว
ตอนที่ 25ไฟเขียว“ช่วงนี้รู้สึกอิเจสซี่จะป๊อปมากขึ้น อยู่ๆ ฟอลโลเวอร์ก็เพิ่มขึ้นมา” ริชชี่กล่าวขึ้นขณะเดินไปยังเคาน์เตอร์พร้อมกับเพื่อนอีกสองคน“เออ นั่นสิ ตอนแรกก็นึกว่าเป็นเพราะนางชอบถ่ายรูปคาเฟ่ เลยมีคนตามเยอะ แต่ว่าหลังๆไม่น่าใช่อะ เหมือนคนแห่มาจากไหนไม่รู้ กูพยายามหาสาเหตุละแต่ก็ยังไม่เจอ” น้ำพยักหน้าเห็นด้วย เมื่อเห็นโซเชียลของเจสซี่เป็นที่นิยมมากกว่าแต่ก่อนจนผิดสังเกต“ทำไมเหรอ ยอดฟอลเจสซี่ตอนแรกเท่าไหร่” ต้นเอ่ยถามขึ้นอย่างสงสัย มันจะเยอะเท่าไหร่กันเชียว ทำไมทั้งสองคนถึงดูเป็นกังวล“แต่ก่อนพันกว่าๆ ตอนนี้สองหมื่น มึงว่าแปลกป้ะ” ริชชี่หยิบโทรศัพท์มือถือของตัวเองขึ้นมาเข้าโซเชียลของเพื่อนสาวที่มัวแต่นั่งตรวจงาน“อืม ขอดูหน่อย” ต้นแบมือหนาขอโทรศัพท์มือถือของเพื่อนเพื่อช่วยวิเคราะห์อีกทาง บางทีคนสมัยนี้ก็ชอบตามคนที่ถ่ายรูปสวยๆ มีสไตล์จนทำให้บางคนกลายเป็นอินฟลูเอนเซอร์ชั่วข้ามคืนได้
ตอนที่ 24รถไฟเหาะ2 ปีที่แล้ว10.30 น.Eat and Travel [5]Richy : วันนี้พวกกูจะไปลองคาเฟ่เปิดใหม่นอกเมือง สนมั้ย @TonnTonn : ไปตอนไหน กูเรียนอยู่ วันนี้มึงไม่มีเรียนเหรอRichy : จารย์งดคลาส งั้นพวกกูไปละ Tonn : ส่งโลมาด้วย เดี๋ยวตามไปกินข้าวที่นั่นRichy : ทันเหรอTonn : มึงอยู่นั่นนานแน่นอนRichy : อย่ามารู้ดี รีบมานะ อิน้ำมันจะเปลี่ยนใจไม่ไปละ อิเจสก็ลีลาอยู่ เหลือกูคนเดียวแล้วเนี่ยTonn : อ้าว งั้นกูไม่ว่างละRichy : ต้น นี่เพื่อนมึงไงTonn : 555
ตอนที่ 23อ้อน“สรุป หมูที่รอคอยยังอร่อยถูกใจเหมือนเดิมใช่มั้ยครับเพื่อนรัก” ต้นเอ่ยถามเพื่อนตัวเองที่ตอนนี้ทิ้งตัวนอนด้วยความอิ่มบนโซฟา โดยพาดหัวไว้บนตักน้ำที่กำลังเล่นเกมในโทรศัพท์มือถืออยู่ หลังเก็บกวาดโต๊ะอาหารทั้งสองจึงมารอเพื่อนสาวอีกคนที่รับหน้าที่ล้างจานกับชายหนุ่มหน้าตาดีเจ้าของห้อง“ดูสภาพกูเอาก็น่าจะเป็นคำตอบแล้วป้ะ” ริชชี่พลิกตัวตอบเพื่อนตัวเองที่กำลังจะทิ้งตัวลงโซฟาตรงข้ามอย่างหมดแรงเพราะเพิ่งทำความสะอาดระเบียงเรียบร้อย“แล้วช่วงนี้ไม่เข้าฟิตเนสสร้างกล้ามกับโค้ชหนุ่มหล่อของมึงแล้วเหรอ ทำไมแดกไม่ยั้งอะไรเลย” ต้นเลิกคิ้วถาม“โค้ชมีเมียแล้ว เลยยกเลิกคอร์สไป ไว้กูอยากไปตอนไหนก็คงไปเอง” ริชชี่มุ่ยหน้าตอบอย่างไม่สบอารมณ์“กลับไปต่อยมวยที่บ้านกับพ่อมึงดิ นักมวยในสังกัดพ่อมึงก็หล่อไม่ใช่หรือไง”“ไม่อะ กูเหนื่อยแล้ว อยากพักตัวพักใจ มึงสนใจมาเป็นที่
ตอนที่ 22สอน“อินี่มันเก่งทุกเรื่องจริงๆ นะ แต่ตกม้าตายเพราะสำลักข้าว ขอบคุณผัวกูหรือยังอิเจส” ริชชี่ใช้ศอกกระทุ้งเพื่อนตัวเล็กที่กำลังล้างผักอยู่ด้านข้าง โดยที่เขาเองนั้นมีหน้าที่ถือถาดรอเพื่อเอาผักไปส่งให้น้ำที่กำลังจัดแจงอุปกรณ์เตรียมสำหรับการทานมื้อค่ำแสนพิเศษสำหรับพวกเขาวันนี้“เพื่อนครับ” ต้นแย้งเพื่อนตัวเองที่ชอบโมเมไปก่อนจนบางครั้งทำให้คนอื่นเข้าใจไปตามที่ริชชี่พูดจริงๆ“มึงก็แกล้งๆ เออออกับกูหน่อย” ริชชี่ปรายตามองอย่างไม่สบอารมณ์ เขาก็แค่อยากมีแฟนหล่อๆ ไว้อวดคนอื่นบ้าง ขอยืมหน้าและนามมาแอบอ้างต่อหน้าคนอื่นบ้างเพื่อความสบายใจก็ไม่ได้ แต่ก็มีบางครั้งที่ต้นไม่ได้ปฏิเสธเพราะต้นเองเคยอยู่ในสถานการณ์คับขันที่ต้องให้ริชชี่ช่วยเช่นกัน“ไม่ แค่นี้ตอนรับน้องเขาก็เข้าใจผิดกูเกือบทั้งคณะละ ตอนประกวดดาวเดือนกูนับได้เลยว่ามีสาวๆ ให้กูเล่นหูเล่นตาด้วยตอนเดินประกวดได้กี่คน แต่ถ้าไม่ได้ม
ตอนที่ 21หวง“อ้าว ไอต้น แดกไรอะ” ริชชี่ที่เดินเข้ามาถึงทักทายชายหนุ่มหน้าตาดีที่กำลังทานอาหารตรงหน้าใกล้หมดจานแล้ว‘เดี๋ยวนะ ริชชี่รู้จักสองคนนั้นด้วยเหรอ’ เจสซี่ที่เห็นเพื่อนตัวเองทักทายคนที่เป็นเดือนคณะอย่างสนิทสนมสังเกตการณ์อย่างงุนงง‘อาจเพราะเป็นสันทนาการมั้ง เลยรู้จักคนเยอะ’ หญิงสาวละสายตาจากเพื่อนที่ทักทายชายหนุ่มที่นั่งอยู่อีกโต๊ะพร้อมหยิบไอแพดขึ้นมาตรวจเช็กรายงานที่อาจารย์แจ้งว่าไฟล์มีปัญหา“กะเพรา มึงมาทำไรไอฤทธิ์” ต้นเลิกคิ้วถามคนที่เพิ่งมาใหม่อย่างเป็นกันเอง“ริชชี่ครับ อยู่ที่นี่ต้องเรียกริชชี่ ไม่งั้นไม่คุยครับ” ริชชี่ก้มหน้าข่มขู่คนที่เรียกชื่อที่พ่อเขาตั้งให้ในที่สาธารณะ“จะครับ หรือจะค่ะ เอาให้แน่” คนที่โดนข่มขู่ถามอย่างไม่เกรงกลัวกล้ามของอีกคนที่กำลังพยายาม
ตอนที่ 20ครั้งแรก3 ปีที่แล้วร้านอาหารตามสั่งแห่งหนึ่ง“ลูกสาวเอาเหมือนเดิมใช่มั้ยจ๊ะ” หญิงวัยกลางคนร่างท้วมยิ้มถามลูกค้าคนสวยประจำของร้านที่เธอเอ็นดูเหมือนลูกหลาน จะว่าไปเธอก็ไม่ได้เอ็นดูเพียงหญิงสาวตรงหน้าเพียงคนเดียวหรอกนะ เธอเอ็นดูลูกค้าทุกคนเลยก็ว่าได้ จึงมีคำเรียก ลูกสาว ลูกชาย คนสวย คนหล่อ สุดสวย สุดหล่อ และอีกหลายคำตามอารมณ์ในแต่ละครั้งที่พบเจอลูกค้าที่เข้ามาใช้บริการ“วันนี้หนูอยากลองกินหมูกรอบผัดพริกเกลือค่ะคุณป้า คราวก่อนแอบกินของเพื่อนแล้วหอมกลิ่นกระทะมากๆ เลยอยากกินอีกค่ะ แต่เดี๋ยวกินเสร็จแล้วหนูจะสั่งพะแพงเนื้อกลับห้องไว้กินตอนเย็นอีกทีด้วยนะคะ เก็บเนื้อไว้ให้หนูด้วยน้า” ใบหน้าหวานเปี่ยมเสน่ห์คลี่ยิ้มอธิบายพร้อมออเดอร์เมนูที่ตั้งใจอยากทานเป็นพิเศษ และแจ้งชื่อเมนูพะแนงเนื้อที่ร้านตั้งใจตั้งชื่อเมนูให้ใหม่เพื่อเอาไว้บ่งบอกความพิเศษของเมนูนี้ของร้าน
ตอนที่ 19นัดหมาย“ไหน อิไหนมันนัดผู้ชายมาที่นี่แล้วไม่บอกเพื่อนคะ” ริชชี่ที่เข้ามาถึงโวยวายเสียงดังทันทีที่เห็นว่าทุกคนอยู่ครบแล้ว“เบาหน่อยแม๊ นั่งลงก่อนเนาะ ค่อยๆ เผือก” น้ำหัวเราะท่าทางของเพื่อนหุ่นกล้ามที่เพิ่งมาถึง“เฮ้ออ ร้อนฉิบหายเลยว่ะ” ริชชี่บ่นก่อนเดินตรงไปรับลมแอร์ที่อยู่ตรงมุมห้อง“มึงวิ่งมาเหรอ” เจสซี่ถามขึ้นอย่างอารมณ์ดี“เออสิ กูแบบลนลานไปหมด จะหยิบอะไรก็หยิบไม่ถูก เลยช่างแม่งหยิบกุญแจกับคีย์การ์ดมาอย่างเดียวเนี่ย” ริชชี่อธิบายพร้อมหยิบทิชชูซับเหงื่อ“มึงเลยอิเจส แกล้งมัน” น้ำสะกิดเพื่อนที่นั่งด้านข้าง“ก็หมั่นไส้อะ โทรมายิกๆ ไม่คิดว่ามือถือกูจะพังเลยหรือไง” เจสซี่ขำท่าทางของเพื่อนที่กระตือรือร้นอยากรู้เรื่องราวจนไม่เป็นอันมีสติหยิบของสำคัญมา“ถ้ามือถือมึงพังเดี๋ยวกูซื้อให้ใหม่ค่ะ” ริช
ตอนที่ 18เคลียร์ใจ‘แปลว่าที่เราเห็นวันนั้นคือเข้าใจผิดมาตลอดงั้นเหรอ… แต่มันก็ไม่ใช่แค่เหตุผลเดียวที่ทำให้เราตัดสินใจย้ายออกมาเสียหน่อย เราผิดที่ออกมาแบบกะทันหันไม่ฟังเรื่องราว แต่เขาก็ผิดที่ทำตัวไม่ชัดเจนตั้งแต่แรกเองนี่’“แค่กล้าพูดทุกอย่างตามความรู้สึกอย่างตรงไปตรงมา ไม่เหมือนแต่ก่อนที่อ้อมโลก โยนให้คนนั้นทีคนนี้ทีก็ดีแล้วล่ะ นายแค่กล้ายอมรับทุกอย่างตามความรู้สึกของนายและพูดออกมา ฉันรับรู้ถึงความเปลี่ยนแปลงที่นายกำลังทำนะ ต่อไปหากนายยังมัวแต่อ้อมค้อมจะไปจีบสาวก็จะลำบากเพื่อนในกลุ่มอีก”มือเรียวเล็กตบเบาๆ บนมือหนาที่ยังคงกุมมือของเธออยู่อย่างให้กำลังใจ น้อยคนจะรู้ว่าเขามีมุมแบบนี้ ทำตัวเหมือนเด็กที่ไม่กล้าพูดความจริงอ้อมแอ้มจนไม่ได้อะไรเป็นชิ้นเป็นอัน“ขอบคุณนะเจสซี่ เหมือนได้ยกภูเขาความรู้สึกออกจากอกไปเลยล่ะ แค่กำลังใจจากเธอก็ทำให้เรารู้สึกดีขึ้นมากแล้ว
ตอนที่ 17เปิดใจ“อร่อยมั้ย” พีที่สังเกตท่าทีของเจสซี่หลังกินสตรอว์เบอร์รีแล้วเดาใจไม่ถูกว่าเธอชอบหรือเปล่าเอ่ยถามอย่างมีความหวัง อย่างน้อยถ้าเธอชอบมิชชั่นวันนี้ก็คอมพลีทแล้วล่ะ แม้ว่าจะมีเรื่องไม่ค่อยสบายใจเสียเท่าไหร่ก็ตาม“อื้ม อร่อยสิ นายไม่อร่อยเหรอ” เจสซี่ยิ้มตอบก่อนถามอย่างสงสัย ในเมื่อเขาเองก็ชิมพร้อมๆ กับเธอ ทำไมถึงถามกันนะ‘เราหน้านิ่งเกินไปเหรอ’“แล้วพีได้สั่งอะไรเพิ่มมากกว่าที่เขามาเสิร์ฟหรือเปล่าอะ จะได้รอกินพร้อมกัน” เจสซี่ถามคนตรงหน้าเพราะหากจะมีอาหารมาเสิร์ฟเพิ่มเธอก็จะได้รอทานพร้อมเขา“ไม่อะ เราไม่ค่อยหิวเท่าไหร่ เธออยากสั่งอะไรเพิ่มมั้ยเดี๋ยวเราไปสั่งให้” พียิ้มบางถาม“ไม่อะ ลองชิมอันนี้สิ พี่ผิงผิงอุตส่าห์ทำมาให้ชิม” เจสซี่เลื่อนเมนูพิเศษให้คนตรงหน้าอย่างอารมณ์ดี ตอนนี้เจสซี่ไม่มีท่าทีหงุดหงิดเหมือนก่