ตอนที่ 12ปรวนแปร I23.00 น.ครืนนThank you, next Group [3]Richy : พวกมึ๊งงงงง ไปทะเลกันม้ะNamnom : นึกไงอยากไปทะเลJazzy : ไม่ว่างอะNamnom : ถ้ามึงตอบว่างนี่จะแปลกใจกว่าอีกอิเจสRichy : มึง ไปพักที่เดิมกัน Namnom : คืออะไร ที่เดิม?Richy : ก็ที่เดิมไง งงไรNamnom : พิมพ์ให้เคลียร์ก่อน เราเคยไปทะเลพร้อมกันแค่ครั้งเดียวป้ะ คือไปพร้อมต้นกับคนนั้นJazzy : พิมพ์ชื่อเขาก็ได้ กูไม่ติด เห็นพิมพ์งี้แล้วขัดใจกว่ามึงไม่พิมพ์อีกRichy : ใจอ่อนละเหรอJazzy : อะไรRichy : ป๊าววJazzy : เชื่อก็ได้ กูไม่ว่าง พวกมึงไปเลยRichy : ไปกันเถอะนะ กูขอร้องละ กูเครียดจนจะบ้าตายรายวันอยู่แล้ว กูอยากพักผ่อนหย่อนใจที่เลทะ ทะเล นะๆJazzy : กูทำงานก่อนนะ น้ำคุยกับมันไปก่อนนะ กูปั่นงานแป๊ปNamnom : ยังไงวะ อิเจสไม่ไปแล้วเราจะไปกันสองคนเหรอ หรือไงอิริชRichy : มึง นี่ครั้งสุดท้ายที่เราจะได้เที่ยวด้วยกันแล้วนะเว้ยNamnom : เวอร์Richy : เดี๋ยวต่างคนต่างแยกย้ายไปทำงาน ก็จะมีภาระหน้าที
ตอนที่ XIIIปรวนแปร II03.35 น.ทะเล๊ ทะเล [4]Richy : เฮ้อ ต้องเห็นกูกระอักเลือดก่อนหรือไงถึงจะเห็นใจกู กูมันน่ารังเกียจขนาดนั้นเลยเหรอวะNamnom : ใจเย็นๆTonn : มึงใจเย็นก่อน ให้กูลองคุยกับเจสให้มั้ยRichy : มันจะตอบ จะรับสายมึงเหรอ ก็รู้อยู่ว่ามันหวงพื้นที่ส่วนตัวTonn : งั้นมึงก็ใจเย็นก่อน น้ำอยู่กับมันถ้าไม่ไหวโทรหาเรานะ เดี๋ยวเราไปช่วยRichy : มึงจะมาทำไม กูไม่ได้เป็นอะไร พิมพ์แบบมีความนัยแอบแฝงนะมึงอะ ถ้าคิดถึงอิน้ำก็มา ไม่คิดก็อยู่ห้องไป ไม่ต้องทำเป็นมาเป็นห่วงกูNamnom : เดี๋ยวเราคุยกับเจสเองTonn : งั้นรบกวนด้วยนะRichy : หึหึ ตัวต้นเหตุแม่งจะรู้ตัวหรือยังBhee : เราขอโทษ เรากำลังไล่อ่านอยู่ว่าเกิดอะไรขึ้น แต่ถ้ามีสาเหตุมาจากเรา เดี๋ยวเราออกจากกลุ่มเองNamnom : ทุกคนหยุดการออกจากกลุ่มก่อนนะ ไหว้ล่ะ @all Bhee : รับทราบครับNamnom : @Tonn นายไปเคลียร์กับพี ส่วนฉันจะเคลียร์กับเจสเอง Namnom : ตอนนี้ฉันยึดมือถือริชชี่มาแล้ว เดี๋ยวรอมันสร่างเมา แล้วเราค่อยนัดคุยกันทั้งกลุ่มอีกครั้ง โอ
ตอนที่ 14ห่วง“เดี๋ยวเราไปตักน้ำให้” เมื่อเห็นว่าหญิงสาวที่นั่งอยู่ก่อนยังไม่มีน้ำดื่ม ร่างสูงจึงอาสาลุกไปตักน้ำในกระติกน้ำของร้านอาหารที่มีไว้บริการ“อะ เราใส่น้ำแข็งให้นิดเดียวนะ เดี๋ยวเธอปวดท้อง” มือหนาวางแก้วน้ำพร้อมน้ำแข็งเล็กน้อยไว้ด้านข้าง ก่อนทิ้งตัวลงนั่งเก้าอี้ตรงข้ามและเริ่มลงมือจัดการทานอาหารของตัวเอง“ขอบคุณนะ” ดวงหน้าหวานตอบด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่งครุ่นคิดบางอย่าง‘เขามาทำอะไรแถวนี้นะ นี่ก็ไม่ได้เป็นเวลาปกติของเขาอีก’“เธออิ่มแล้วเหรอ” ชายหนุ่มที่สังเกตเห็นว่าหญิงสาวที่นั่งตรงข้ามกำลังเขี่ยอาหารไปมาเหมือนครุ่นคิดอะไรบางอย่างตัดสินใจเริ่มบทสนทนาด้วยตัวเอง“เปล่า คิดงานเพลินๆ น่ะ” ร่างเล็กสะดุ้งเล็กน้อยเมื่อโดนคนตรงข้ามถาม‘ถ้าถามจะดูขี้เผือกเกินไปมั้ยวะ แต่เราจะอยากรู้ไปทำไมก่อน
ตอนที่ 15เยื่อใย“ฉะ…ฉันไม่อยากลุก” หญิงสาวรู้สึกปวดหน่วงที่ท้องน้อยตอบด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่ง เพื่อไม่ให้อีกฝ่ายรู้ว่าเธอกำลังปวดท้องอย่างหนักจนไม่สามารถลุกขึ้นเดินได้‘ขอร้องล่ะ มาปวดแรงทำไมตอนนี้วะ นังมดลูกไม่รักดี’เจสซี่วางโทรศัพท์มือถือบนโต๊ะก่อนกดเปิดลำโพง เพื่อไม่ให้ปลายสายได้ยินเสียงหายใจแรงอย่างทรมานจากอาการปวดท้องที่เธอกำลังประสบ‘ขออย่าให้เขาได้ยินเลยเถอะ เพี้ยง!’“อืมม งั้นเราฝากลุงยามไว้ให้แล้วเธอค่อยลงมาได้มั้ย เราไม่อยากเข้าไปในพื้นที่ของเธอถ้าเธอไม่อนุญาต” พีเสนออย่างอ่อนโยน เขาไม่อยากบังคับคนตัวเล็กให้ลงมาเจอเขาทั้งๆ ที่เธอไม่ค่อยอยากเจอเท่าไหร่“อื้ม ฝากไว้กับลุงยามก็ได้ เดี๋ยวฉันลงไปเอาเอง” เจสซี่ตอบด้วยน้ำเสียงปกติ“โอเค รีบลงมาหน่อยนะ จะได้กินร้อนๆ” เสียง
ตอนที่ 16ชัดเจน1 สัปดาห์ต่อมาหญิงสาวทอดร่างบางนอนบนเตียงนุ่มเลื่อนนิ้วมือเล็กหมุนวนไปมาบนหน้าจอโทรศัพท์มือถืออย่างครุ่นคิด นี่ผ่านมาหนึ่งอาทิตย์แล้วที่เธอกับเขาไม่ได้เจอกันมีเพียงแชตคุยกันบ้างเป็นครั้งคราว แต่คงมีเพียงแชตฝั่งของเขาที่ดูเหมือนจะหนักขวาเพราะเธอไม่กล้าที่จะตอบยาวเหมือนเมื่อก่อน‘เอาไงดีนะ’ร่างบางพลิกตัวอีกครั้ง ทำให้นิ้วมือเล็กเผลอกดปุ่มโทรออกหาเบอร์ที่เธอตั้งใจพิมพ์ไว้ ทั้งที่ก่อนหน้านอนครุ่นคิดชั่งใจอยู่นานสองนาน แค่พลิกตัวเพื่อตั้งสติเจ้านิ้วมือก็ดันทำตามสิ่งที่คิดให้ทันที‘เฮ้ออ เป็นไงก็เป็นกัน โทรออกไปแล้วนี่’ตู๊ดด“เธอเป็นอะไรหรือเปล่า สบายดีมั้ย” เสียงทักทายอย่างกระตือรือร้นจากปลายสายทำให้คนตัวเล็กที่กำลังคิดคำพูดอยู
ตอนที่ 17เปิดใจ“อร่อยมั้ย” พีที่สังเกตท่าทีของเจสซี่หลังกินสตรอว์เบอร์รีแล้วเดาใจไม่ถูกว่าเธอชอบหรือเปล่าเอ่ยถามอย่างมีความหวัง อย่างน้อยถ้าเธอชอบมิชชั่นวันนี้ก็คอมพลีทแล้วล่ะ แม้ว่าจะมีเรื่องไม่ค่อยสบายใจเสียเท่าไหร่ก็ตาม“อื้ม อร่อยสิ นายไม่อร่อยเหรอ” เจสซี่ยิ้มตอบก่อนถามอย่างสงสัย ในเมื่อเขาเองก็ชิมพร้อมๆ กับเธอ ทำไมถึงถามกันนะ‘เราหน้านิ่งเกินไปเหรอ’“แล้วพีได้สั่งอะไรเพิ่มมากกว่าที่เขามาเสิร์ฟหรือเปล่าอะ จะได้รอกินพร้อมกัน” เจสซี่ถามคนตรงหน้าเพราะหากจะมีอาหารมาเสิร์ฟเพิ่มเธอก็จะได้รอทานพร้อมเขา“ไม่อะ เราไม่ค่อยหิวเท่าไหร่ เธออยากสั่งอะไรเพิ่มมั้ยเดี๋ยวเราไปสั่งให้” พียิ้มบางถาม“ไม่อะ ลองชิมอันนี้สิ พี่ผิงผิงอุตส่าห์ทำมาให้ชิม” เจสซี่เลื่อนเมนูพิเศษให้คนตรงหน้าอย่างอารมณ์ดี ตอนนี้เจสซี่ไม่มีท่าทีหงุดหงิดเหมือนก่
ตอนที่ 18เคลียร์ใจ‘แปลว่าที่เราเห็นวันนั้นคือเข้าใจผิดมาตลอดงั้นเหรอ… แต่มันก็ไม่ใช่แค่เหตุผลเดียวที่ทำให้เราตัดสินใจย้ายออกมาเสียหน่อย เราผิดที่ออกมาแบบกะทันหันไม่ฟังเรื่องราว แต่เขาก็ผิดที่ทำตัวไม่ชัดเจนตั้งแต่แรกเองนี่’“แค่กล้าพูดทุกอย่างตามความรู้สึกอย่างตรงไปตรงมา ไม่เหมือนแต่ก่อนที่อ้อมโลก โยนให้คนนั้นทีคนนี้ทีก็ดีแล้วล่ะ นายแค่กล้ายอมรับทุกอย่างตามความรู้สึกของนายและพูดออกมา ฉันรับรู้ถึงความเปลี่ยนแปลงที่นายกำลังทำนะ ต่อไปหากนายยังมัวแต่อ้อมค้อมจะไปจีบสาวก็จะลำบากเพื่อนในกลุ่มอีก”มือเรียวเล็กตบเบาๆ บนมือหนาที่ยังคงกุมมือของเธออยู่อย่างให้กำลังใจ น้อยคนจะรู้ว่าเขามีมุมแบบนี้ ทำตัวเหมือนเด็กที่ไม่กล้าพูดความจริงอ้อมแอ้มจนไม่ได้อะไรเป็นชิ้นเป็นอัน“ขอบคุณนะเจสซี่ เหมือนได้ยกภูเขาความรู้สึกออกจากอกไปเลยล่ะ แค่กำลังใจจากเธอก็ทำให้เรารู้สึกดีขึ้นมากแล้ว
ตอนที่ 19นัดหมาย“ไหน อิไหนมันนัดผู้ชายมาที่นี่แล้วไม่บอกเพื่อนคะ” ริชชี่ที่เข้ามาถึงโวยวายเสียงดังทันทีที่เห็นว่าทุกคนอยู่ครบแล้ว“เบาหน่อยแม๊ นั่งลงก่อนเนาะ ค่อยๆ เผือก” น้ำหัวเราะท่าทางของเพื่อนหุ่นกล้ามที่เพิ่งมาถึง“เฮ้ออ ร้อนฉิบหายเลยว่ะ” ริชชี่บ่นก่อนเดินตรงไปรับลมแอร์ที่อยู่ตรงมุมห้อง“มึงวิ่งมาเหรอ” เจสซี่ถามขึ้นอย่างอารมณ์ดี“เออสิ กูแบบลนลานไปหมด จะหยิบอะไรก็หยิบไม่ถูก เลยช่างแม่งหยิบกุญแจกับคีย์การ์ดมาอย่างเดียวเนี่ย” ริชชี่อธิบายพร้อมหยิบทิชชูซับเหงื่อ“มึงเลยอิเจส แกล้งมัน” น้ำสะกิดเพื่อนที่นั่งด้านข้าง“ก็หมั่นไส้อะ โทรมายิกๆ ไม่คิดว่ามือถือกูจะพังเลยหรือไง” เจสซี่ขำท่าทางของเพื่อนที่กระตือรือร้นอยากรู้เรื่องราวจนไม่เป็นอันมีสติหยิบของสำคัญมา“ถ้ามือถือมึงพังเดี๋ยวกูซื้อให้ใหม่ค่ะ” ริช
Special Part V“ทำไมคำพูดคำจามันหวานเลี่ยนขนาดนั้นล่ะ” จินตะเอ่ยแซวอย่างอดไม่ได้ พลางสื่อสีหน้ายียวนกวนใจน้องสาวของตัวเองหลังที่จินตะได้ไปพักผ่อนที่บ้านพักของทั้งคู่ ทำให้ตัวเขารู้สึกอิจฉาในความคลั่งรักของน้องสาวตัวเองอย่างบอกไม่ถูก แถมยังระแวงว่าจะโดนไอน้องเขยหน้าหล่อแย่งความรักของน้องสาวจากเขาไปอีก แต่เขาจะทำอะไรได้ ในเมื่อเขาเป็นแค่ผู้ปกครองที่ทำได้แค่มองดูอย่างหวงๆ เท่านั้น“จินตะอย่าแซวน้อง” กรชวัลปรามลูกชายคนโตของบ้าน ก่อนหลุดขำเมื่อเห็นท่าทีของลูกสาวตนเองกำลังแลบลิ้นหยอกล้อใส่พี่ชาย นี่สินะที่เขาบอกว่าต่อให้ลูกโตขึ้นขนาดไหนยังไงก็ยังเด็กสำหรับพ่อแม่เสมอ“พวกลูกเหนื่อยกันหรือเปล่าจัดเตรียมของกันตั้งแต่เมื่อคืนน่าจะนอนไม่พอนะ ไปพักผ่อนกันก่อนก็ได้นะ พวกพ่อกับแม่จะนั่งเล่นตากแอร์ในนี้สักพักก่อน” ภูดิศเสนอขึ้น เขารู้ดีว่าลูกสาวตัวเองน่าจะยังไม่ได้นอนแม้หน้าตาจะสดชื่นออร่าผ่องสวยมากก็ตาม“งั้นพวกหนูขอตัวไปอาบน้ำเปลี่ยนชุดกั
Special Part IV“หอบเลยเหรอครับ” ดวงหน้าหล่อจรดปลายจมูกลงบนแก้มนุ่ม ก่อนเคลื่อนดวงหน้าพรมจูบคนรักด้วยความเสน่หา ยิ่งเห็นว่าอีกคนมีอารมณ์พลุ่งพล่านไม่ต่างกัน เขาเองก็ยิ่งรู้สึกอยากทำสิ่งที่มากกว่านี้เพิ่มขึ้นตามพายุรักที่กำลังก่อตัว“ที่รักอย่าทำเสียงดังนะคะ พี่จินอยู่อีกห้องนะ” ดวงหน้าเปี่ยมเสน่ห์สูดหายใจเข้าเล็กน้อยพร้อมเตือนสิ่งที่เธอและเขารู้ดีว่าห้องนอนของทั้งคู่ตอนนี้เก็บเสียงในหนึ่งระดับ แต่ยังไม่ได้อยู่ในระดับที่เธอและเขาต้องการเสียเท่าไหร่ แม้จะรู้ว่าเสียงเพลงรักของพวกเขาอาจจะไม่ได้ดังรบกวนคนข้างห้องแต่ว่าเธอก็อยากให้คนรักป้องกันไว้ก่อนดีกว่า“เรียกสามีขาสิคะเด็กดี” แววตาสีน้ำตาลประกายออดอ้อน ก่อนร่างสูงจะเคลื่อนดวงหน้าลงจูบหน้าผากคนรักอย่างเอ็นดูในความกังวลเรื่องเสียงที่อาจเล็ดลอดออกไป“สะ สามีขา อย่าทำเสียงดังนะคะ” นัยน์ตาสีอัลมอนด์สั่นไหว ร่างบางรู้สึกร้อนวูบวาบบนใบหน้าเล็กน้อย มือเล็กค่อยๆ เอื้อมเขี่ยลูกผมที่ปรกหน้าของค
Special Part III“แน่ใจนะวิว่าไม่มีอะไรแอบแฝงอะ” เจสซี่หรี่ตาลงคาดคั้น ไม่ต่างจากจินตะที่กำลังขมวดคิ้วจนแทบผูกเป็นปมได้แล้ว“ฮ่าๆ ก็รดน้ำดำหัวพ่อแม่ไง ไม่ได้รดน้ำสังข์เจ้าบ่าวเจ้าสาวสักหน่อย” ภูดิศหลุดขำสีหน้าของลูกชายและลูกสาวอย่างอารมณ์ดี ยิ่งเห็นว่าลูกทั้งสองของเขาสามัคคีกันดีแบบนี้ยิ่งทำให้ชื่นใจ เพราะปกติทั้งจินตะและเจสซี่มักชอบขัดคอกันบ่อยกว่ามีความเห็นตรงกันเสียมากกว่า“ไม่เถียงด้วยแล้วค่ะ พี่จินตะคุยกับพ่อไปนะคะ เจสไปทำน้ำจิ้มต่อละ” เจสซี่มุ่ยหน้าเล็กน้อยก่อนเดินกลับไปยังของที่เตรียมไว้และเริ่มทำน้ำจิ้มอย่างตั้งใจปล่อยให้พี่ชายและคนรักคุยกับผู้เป็นบิดาต่อไปหลังจากทานมื้อเย็นและเก็บของทำความสะอาดครัวเสร็จเรียบร้อย ทุกคนก็ต่างแยกย้ายพักผ่อนที่ห้องนอนของตนเอง“คิดมากเรื่องที่พ่อโทรมาเมื่อตอนเย็นเหรอครับ” ร่างสูงโอบกอดหญิงสาวที่รักจากทางด้านหลังที่กำลังยืนมองวิวยามดึกริมระเบียงอย่างเหม่อลอย
Special Part IIเจสซี่และพีย้ายมาอยู่ที่บ้านพักตากอากาศริมทะเลที่พ่อแม่ของพีมอบให้เป็นของขวัญสำหรับพวกเขาทั้งสอง เธอและเขาตัดสินใจไม่จัดงานแต่งงานเพราะอยากใช้ชีวิตด้วยกันโดยไม่ยึดบรรทัดฐานของสังคมแม้ตอนแรกอาจจะไม่ถูกใจผู้ใหญ่ของทั้งสองฝั่งเสียเท่าไหร่ แต่ครอบครัวของพวกเขานั้นเคารพในการตัดสินใจของทั้งคู่อย่างให้เกียรติซึ่งกันและกันทางครอบครัวของทั้งคู่นั้นไม่ได้บังคับหรือต่อว่าใดๆ พวกท่านค่อนข้างเข้าใจความคิดของลูกตัวเองเป็นอย่างดีว่า ลูกชายและลูกสาวตัวเองมีความเป็นตัวของตัวเองสูงขนาดไหน อีกทั้งพ่อแม่ของเธอและพีนั้นรู้จักกันทางธุรกิจมาก่อนจึงทำให้ผู้ใหญ่ทั้งสองฝ่ายพูดคุยตกลงกันอย่างเข้าใจซึ่งกันและกัน ซึ่งทำทุกอย่างตามธรรมเนียมครอบครัว เพียงแต่ไม่ได้จัดงานแต่งงานเชิญแขกเอิกเกริกเหมือนคู่บ่าวสาวทั่วไปถึงอย่างนั้น ก็ไม่ได้แปลว่าทั้งเจสซี่และพีเองจะไม่เคยคิดเรื่องการจัดงานให้เป็นกิจลักษณะ ทั้งคู่ตกลงเพียงว่าจะจัดงานเลี้ยงอาหารเพียงครอบครัวภายในและถ่ายเพียงรูปครอบครัวเ
Special Part Iเสียงคลื่นกระทบชายหาดเป็นจังหวะรับสายลมยามเช้าที่พัดเข้าฝั่ง หญิงสาวร่างเล็กผละตัวออกจากหน้าจอโน้ตบุ๊คก่อนลุกขึ้นจากซอกโซฟาที่เธอใช้พิงหลังทำงานมาตลอดคืน‘อากาศดีจัง’ นัยน์ตาสีอัลมอนด์ทอดมองวิวนอกหน้าต่างยามเช้าอย่างอารมณ์ดี“อยากกินมื้อเช้าก่อนนอนไหมครับ” ร่างสูงที่เพิ่งตื่นเดินเข้ามาสวมกอดคนตัวเล็กจากด้านหลัง พลางใช้ดวงหน้าหล่อซบไหล่เล็กออดอ้อนด้วยความคิดถึงหลายคืนแล้วที่คนรักของเขาทำงานโต้รุ่งโดยปล่อยให้เขานอนกอดหมอนข้างมองเธอจนหลับไป โชคดีที่ทั้งเขาและเธอนั้นทำงานอิสระและเป็นเจ้านายตัวเอง จึงทำให้ต่างคนต่างเข้าใจหน้าที่การงานของกันและกันพร้อมทั้งช่วยเหลือกันได้เป็นอย่างดี หากเขาต้องทำงานเป็นเวลาแบบพนักงานประจำมีหวังได้มีน้อยใจคนขยันในอ้อมกอดเป็นแน่“ไข่กระทะไหมคะ หรือว่าอยากไปเดินตลาดเช้าไหม กำลังเมื่อยหลังเลย” ร่างเล็กเอ่ยชวนพร้อมขยับหัวอิงซบดวงหน้าหล่อของร่างสูงที่อยู่บนไหล่ของเธอ&ldq
ตอนที่ 47หนังสือเล่มเดิม“เค้าปลดบล็อกจินนี่ตอนที่รักสลับมือถือไปเล่นเมื่อคืนค่ะ ตอนนั้นเค้าถามแล้วนะว่าปลดได้หรือเปล่า” หญิงสาวสวมชุดนอนนั่งด้วยท่าสบายบนโซฟาหน้าโต๊ะทำงานของชายหนุ่ม เธอใช้ที่คั่นหนังสือคั่นหน้าที่กำลังอ่านไว้หลังเห็นร่างสูงออกมาจากห้องน้ำด้วยชุดนอนสีกรมท่า พร้อมเอ่ยชี้แจงเรื่องราวที่คนตัวสูงได้ส่งข้อความถามเมื่อช่วงบ่าย“เค้านึกว่าที่รักปลดบล็อกแค่ไลน์ ไม่คิดว่าที่รักจะปลดบล็อกไอจีด้วย แบบนี้ที่รักจะไม่คิดมากจริงๆ เหรอครับถ้าจินนี่ทักมา” นัยน์ตาสีน้ำตาลสื่อประกายความเป็นห่วง พร้อมทิ้งตัวลงนั่งด้านข้างโอบกอดคนตัวเล็ก“ที่ผ่านมาที่รักก็ทำตัวชัดเจนขนาดนี้แล้ว เค้าต้องกังวลอะไรอีกคะ หรือว่าความจริงแล้วที่รักหวั่นไหว” ดวงหน้าเปี่ยมสเน่ห์ขมวดคิ้วถาม“ไม่เคยเลยครับ ที่เค้าบล็อกไว้เพราะไม่อยากให้ที่รักเป็นกังวล เค้าบล็อกน้องไปตั้งแต่วันแรกที่ที่รักไม่กลับคอนโดของเราจนถึงเมื่อคืนนี่แหละครับ แล้ววันนี้จู่ๆ
ตอนที่ 46Official“หอบอะไรมาอะ” ริชชี่เอ่ยถามเจสซี่ทันทีที่เห็นเพื่อนสาวถือกล่องของขวัญขนาดไม่ใหญ่ไม่เล็กจนเกินไปมาด้วยหนึ่งกล่อง เดินเข้าคาเฟ่มาพร้อมพีที่เดินมาตามหลังถือกล่องขนาดเท่ากันอีกสองกล่อง“ของขวัญให้พวกมึงไง ของพีได้ไปแล้ว เหลือพวกมึงที่ยังไม่ได้” เจสซี่เอ่ยบอกอย่างอารมณ์ดีพร้อมลอบมองหาบุคคลปริศนาที่เพื่อนตั้งใจนัดมาเพื่อให้ทำความรู้จักในวันนี้“มองหาอะไร กล่องไหนของกู” ริชชี่เอียงตัวตามแววตาเพื่อนสาวตรงหน้าก่อนทักท้วงเรื่องของขวัญของตัวเอง“ไม่ได้ ต้องให้พร้อมกัน เดี๋ยวเพื่อนงอแง” เจสซี่ส่ายหน้าชี้แจงพร้อมยกกล่องของขวัญที่วางอยู่หลบมือคนอยากรู้อยากเห็นตรงหน้า“ที่… เอ่อ เธออยากกินอะไรหรือเปล่าเดี๋ยวเราสั่งให้” พีเอ่ยถามร่างเล็กด้านข้างด้วยน้ำเสียงอ่อนโยนริชชี่หรี่ตาสำรวจร่างสูงตรงหน้าอย่างชั่งใจบางอย่างก่อนหันมาหรี่ตามองเพื่อนสาวตรงหน้าอย่างคาดคั้นเรื่องร
ตอนที่ 45คิดถึง“คิดถึงครับ” ร่างสูงเอ่ยทักขึ้นทันทีที่เห็นหญิงสาวเปิดประตูออกมาจากห้องน้ำก่อนดันตัวลุกขึ้นตรงไปยังร่างเล็กอย่างโหยหา“เวอร์” เจสซี่ที่อยู่ในเดรสชุดนอนซาตินสีชมพูอ่อนผลักชายหนุ่มที่กำลังจะโอบกอดเธอออกอย่างเบามือพร้อมเดินนำผ้าเช็ดตัวไปตากโซนระเบียง“ใส่ชุดนี้แล้วยิ่งคิดถึงกว่าเดิมอีก” พียกยิ้มเจ้าเล่ห์อย่างมีเลศนัย แม้เขาจะเคยเห็นคนตัวเล็กตรงหน้าใส่ชุดนอนแบบนี้อยู่บ้างแต่ไม่รู้ทำไมครั้งนี้กลับรู้สึกอยากอยู่ใกล้เธอมากกว่าเดิม“พรุ่งนี้นายจะตื่นไปเปลี่ยนชุดที่คอนโดกี่โมง ฉันจะได้ปลุก” หญิงสาวที่จัดการตากผ้าขนหนูเรียบร้อยเอ่ยถามขึ้นพร้อมเดินกลับเข้าห้องโดยเดินผ่านร่างสูงที่ยืนรอที่ประตูไปอย่างไม่สนใจสีหน้าสื่อความนัยของอีกคน“ตื่นสัก 10 โมงก็ได้ครับ ที่รักทำงานเสร็จแล้วไม่ใช่เหรอครับ” เสียงทุ้มเอ่ยถามหลังเห็นว่าคนตัวเล็กทิ้งตัวลงหน้าโต๊ะทำงานอีกครั้ง“อื้ม
ตอนที่ 44บรู๊ว?21.00 น.“คืนนี้อยากนอนที่นี่ได้มั้ยครับ” ชายหนุ่มโน้มตัวลงโอบร่างเล็กที่กำลังนั่งทำงานที่โต๊ะทำงานถามด้วยเสียงออดอ้อน“ไม่ได้ ไม่มีของใช้ของนายอยู่ที่นี่เลยสักชิ้น” ใบหน้าสวยยกยิ้มมุมปากส่ายหน้าปฏิเสธน้ำเสียงหวาน“งั้นเธอไปนอนคอนโดเรา ของครบทุกอย่าง อยากกินอะไรเค้าจะหามาให้ทั้งหมดเลยครับ” คนตัวสูงที่ยังไม่ละความพยายามเสนอขึ้น แม้ว่าเขาจะได้ใช้เวลาอยู่กับร่างเล็กมาทั้งวันแล้วแต่ก็ยังรู้สึกว่าอยากอยู่กับเธอตลอดเวลา“ไม่ไป หอฉันไฟก็ใช้ได้ปกติแล้ว” หญิงสาวขำในลำคอเล็กน้อยพร้อมกดเซฟงานตรงหน้า หลังจากผละออกจากอ้อมกอดคนตัวสูงเมื่อช่วงบ่าย เธอจึงเปิดโน้ตบุ๊คเพื่อตรวจงานที่ทำค้างไว้เมื่อคืนต่อแต่ดันมีแมวตัวใหญ่คอยเอาใจอยู่ไม่ห