Share

Oh My Dog!
Oh My Dog!
Author: Anjangologyyy

Chapter 1

Author: Anjangologyyy
last update Last Updated: 2024-10-29 19:42:56

Lilly’s POV

 “Oo na gets ko na Christine!” Iritable kong sinagot ang tawag sa cellphone ko. “Can you stop calling me already? Paulit-ulit ka nalang.”

Pumasok ako sa loob ng kotse ko at pabalibag na sinara ang pinto. I bet Christine heard that.

“I was just reminding you,” she replied . I can sense that she’s annoyed. “It’s not that I really want to call you every single time Lilly. Do you even know how annoying you are?” Hindi ko mapigilan na ngumisi dahil sa sinabi niya.

“You’re annoying too!” Hindi kona inantay ang sasabihin niya at ibinaba kona ang tawag. 

Kakalabas ko lang sa isang high-end bar na nirentahan ko for tonight for my employees. It’s a thank you gift for them for working hard. I’m really excited for the event tomorrow. Tomorrow will be my big day. My company will be collaborating with Chonel. I guess my hard work is paying off now.  Tapos ngayon sira na ang araw ko dahil sa pangungulit nitong pinsan kong si Christine. She’s convincing me to attend to our family gathering scheduled for tomorrow. 

Sumandal ako sa backseat ng kotse habang minamasahe ang sintido ko. I had a few drinks there kaya medyo nahihilo na din ako hindi naman kasi ako heavy drinker. Nasaan naba kasi itong driver ko? Gusto ko nang umuwi at mag-pahinga.

 Muntik na akong mapatalon sa gulat nang biglang sumulpot at kumahol itong husky dog sa labas ng kotse ko.

“Shoo!” I shooed him away but he just kept on barking at me.  Naririndi na ako sa tahol ng aso. Asan ba ang amo nito?

“Lucky!” Napatingin ako sa lalaking tumatakbo papunta sa kinaroroonan namin nitong maingay na aso. Ikinabit niya kaagad yung tali na hawak niya sa collar ng aso.

“You should always watch your pet, ” I told him.

“Pasensya na Miss, ” he  replied before he left with his dog.  How can he be irresponsible? Paano na lang kung nakakagat yung aso niya?

 Lumipat ang tingin ko sa maliit na heart shaped picture frame na nakasabit sa harapan ko. It was a photo of me and my late parents. Kasama ng picture ang susi sa luma naming bahay.

“I know you two are very proud of me up there.” Ngumiti ako ng tipid. Now that I’m tipsy I’m being emotional again.

The three of us were brightly smiling in this picture. This was taken outside the mansion as it was seen in our background. It’s almost eleven years since I visited our old home. It’s not that I don’t want to it’s just that I’m scared. What if I can’t handle it? There are hundreds of questions running through my head when looking at that house. My dark past keep coming back to haunt me.

My phone kept on vibrating so I checked it out. There are many congratulatory messages from my acquaintances and family relatives. My lips slightly formed a smirk. They are always there when you achieved something but when you needed them the most you can’t find them.

I don’t know how did I end up driving my car even if driving while drunk is not right. Parang kusang gumalaw ang katawan ko after posting a story on my I*******m account. I captioned, “Going far away”.

Ipinasok ko sa bag ko yung cellphone ko bago ako lumabas sa kotse. Hindi naman ako magtatagal dito sa lumang bahay namin kaya iniwan ko na lang ang bag ko sa loob ng kotse. Natagalan pa bago ko binuksan ang main door ng bahay. 

Napa-ubo ako nang malanghap ko ang alikabok pagkapasok ko sa bahay. I expected this to happen naman na, wala na kasing nakatira dito for almost eleven years. Kinapa-kapa ko ang dingding sa gawing kanan ko to find the switch for some light at hindi naman ako nabigo. Sa pagkakatanda ko kasi ay malapit lang sa maindoor ang switch ng malaking crystal chandelier sa kisame. Some of the bulb was flickering already dahil na rin sa tagal na di nabuksan na-amaze pa nga ako dahil gumagana pa rin ito.

Huminga ako ng malalim bago ko tinungo ang hagdan paakyat sa second floor ng bahay. Good thing wala akong asthma dahil kung meron baka hindi na ako makakalabas ng buhay dito sa sobrang kapal ng mga alikabok.

Pinunasan ko ang pawis sa noo ko gamit ang palad ko dahil wala naman akong dalang handkerchief. Yeah I know it’s gross but what can I do? Alangang hayaan kong tumagaktak pawis ko duh, mas nakakadiri yun! I held my chest when I reached the door of my old room.

I suddenly felt nervous and scared just like how I felt eleven years ago.

I’m hesitating to open the door, I really am. I shook my head and tried to calm myself. It’s been a long time, “ why am I still scared?’. Should I just go home? No, andito na ako so I should keep going. I just want to see if I can face my past now.

I almost jumped out of fear when I opened the door. Sumabay pa yung malakas na kulog at kidlat, I think It’ll rain tonight.

I tried opening the light but I think sira na, nagsisisi tuloy ako na diko dinala cellphone ko, damn!. Kumulog ulit ng malakas at kasunod ‘nun ay kidlat na naging dahilan para lumiwanag sandali ang paligid.

Naaninag ko kaagad ang basag na bintana sa tapat ko. I felt shivers down my spine, nanlamig ako kaagad. I just saw my parents lying on the floor covered with blood, they’re lifeless. Beside them was a man in a raincoat holding a gun.

It felt so real, I managed to get out of the room crying for help. Nadapa pa ako pero tumayo din ako kaagad I was about to run again when I saw my reflection on the mirror. I’m not the 9 year old Lilly anymore. It was all my imaginations. It’s not really happening again. Hinabol ko ang paghinga ko, I just had my panick attack again it’s been five years simula noong huli akong nag-hallucinate. 

Nagmadali akong bumaba ng hagdan pero napatigil din ako kaagad nang mapansin kong basa ang hagdan at may mga foot marks na naiwan. Nakita ko mula sa bintana na malakas ang ulan.

Nagha-hallucinate parin ba ako? I shook my head many times and give myself a slap para magising ako. Is it just alcohol? Hindi pa naman umuulan nang dumating ako rito so how come na may mga basang footmarks dito?

I was about to shrugged my thoughts when I heard footsteps behind me. I slightly turned my back to see what’s in there and to my surprise I saw a man in a raincoat. 

“You…..” Parang umurong ‘yung dila ko, I shoudn’t have stop drinking my meds. Napaatras ako nang humakbang siya palapit saakin.

“Huwag kang lalapit! Hindi ka totoo, nasa isip lang kita, so please get away from me!”Sigaw ko, I’m about to lose my mind right now, I’m out of breath.

Napasigaw ako when the flickering light from the chandelier turns off at napasigaw akong muli nang makadinig ako ng putok ng baril. 

I just found myself running outside the house, agad akong pumasok sa loob ng kotse ko at ini-start yun but it won’t move. Binuksan ko ng bahagya yung pinto at sinilip ang gulong nito just to see a flat tire. 

Tumingin ako sa main door ng bahay at kakalabas lang nung lalaki. Huminga ako ng malalim trying to calm myself. Hindi ‘to hallucinations, It felt so real. Bumaba ako sa kotse at tumakbo ng mabilis papunta sa kung saan. 

I covered my ears when I heard three consecutive gunshots that were meant for me.  Lalo pa akong nahihirapan sa pagtakbo dahil maputik. Nanginginig ako hindi lang dahil sa lamig kundi dahil sa takot. A very strange guy is targeting me. I mean his trying to kill me! I’m not even sure if I’m still hallucinating. It’s too hard for me to figure out.

 I just bumped my face into the mud, but it’s not what’s important right now. I need to live for pete’s sake.

Tumayo ako agad at kahit paika-ika na ako tumakbo ay hindi pa rin ako tumigil. I didn’t know I can run this fast, If only I knew naging atleta  nalang sana ako.

My heart almost dropped when I nearly fell. Hindi ko akalain na bangin pala ang dead end ng forest dito sa likod ng mansion. I saw the bad guy’s shadow. 

“Who are you? Why are you doing this hideous thing to me?” I stepped back when he pointed the gun at me. I can’t see his face, bukod sa madilim dito sa forest he was wearing a black raincoat. Just like the man who killed my parents. Is he the same person?

“What did I ever do to you? Have I done you wrong?” Sobrang natatakot na ako. Hindi ko nga alam kung saan ako kumukuha ng lakas ng loob to speak. 

“Please let me go, I’m begging you! If you need money I can give it to you just name your price.“ I felt something burning in my chest. I just got shot in my left chest and it hurts like hell! Humakbang palapit saakin yung lalaki.

“Wala kang rason para mabuhay,” he said, still pointing his gun at me.

Am I going to die this way? Hindi ito ang pinangarap kong way para mamatay. I was not living my miserable life just to die this way! This damn dream hurts! Manhid na ang katawan ko when the second bullet struck my right chest.

When I plummeted off the cliff It was just like in a movie, it was a slow motion scene. I don’t have any family left I mean love ones, I have relatives but I don’t really like them, all they care about was my money. I was a successful business woman. They said that I have it all: beauty, fortune and intelligence. Why am I even attempting to live when I don’t have any reason to? Why would he spare my life? 

Oh right, In movies it was this scene when they close their eyes as they surrender their lives to God. I’m not a religious type but I think he was all I need right at this moment.  But nah, never mind just let me live as a Dog in my next life, kidding. Hate dogs, so much.  I’m too young to meet my parents up there. 

The killer was wrong. I do still have a reason to live. My life was like a puzzle, I’m missing this one damn piece of my life. There’s still one thing that I haven’t got, “It’s love”.  I want to be loved, to be love unconditionally.

Please let me live……………………….

What kind of feeling is this? Napakalagkit ng katawan ko, at teka! Ano ‘tong mainit-init at basang dumadampi sa buo kong katawan? At bakit, bakit wala akong makita? Nabulag ba ako? 

Nagpalinga-linga ako sa paligid nang makadinig ako ng iyak ng mga tuta. Tuta as in aso? Oh my gosh I’m allergic to dogs! But wait bakit hindi ako humahatsing? 

Patay ba ang ilaw? I think it’s not! I just can’t open my eyes. Did someone sew it while I’m sleeping?

Wait! Why the hell am I crawling? Ouch! I can’t even crawl properly, did my limbs got cut? What’s wrong with my voice? Did I just sound like a puppy? 

“Ma nanganak na si Apple!” I heard a girl screamed. Who’s Apple?What’s wrong with my voice? Bakit iyak ng tuta ang lumabas sa bibig ko? Bakit di ako makapagsalita?

Did I just turn into a dog?

Comments (1)
goodnovel comment avatar
Gian Mariano
...️...️...️...️...️...️...️...️...️...️...️
VIEW ALL COMMENTS

Related chapters

  • Oh My Dog!    Chapter 2

    Lilly’s POVDid I just turn into a dog? No way! That’s impossible! “Tatlo anak ni Apple Ma oh ang cute nila.”“Oo nga ang cu-cute naman kaso magagalit na naman ang Papa mo. Sigurado ipapamigay niya ‘yan.”“Ayoko po kawawa naman sila, mahihiwalay sila sa nanay nila.”“Ganun talaga anak sa hirap ng buhay, nakakadagdag kasi sa gastusin ang mga aso, pasensya kana anak.”Can’t they see me? Kanina pa ako tawag ng tawag sa kanila pero parang hindi nila ako nakikita.Why do I feel so small? May bumuhat ba sa akin? I felt something brush my face and grabbed my body as if I’m so small.“Hayaan mo habang nandito pa kayo aalagaan ko muna kayong mabuti.” Is she talking to me?“Bitawan mo na ‘yang tuta nang maka-dede siya kay Apple mukhang gutom na iyak na ng iyak oh!” So the girl was holding me? How can she do that? A

    Last Updated : 2024-10-29
  • Oh My Dog!    Chapter 3

    Lilly's POVMy heart was torn into pieces as I watch Nina cry from a distance. Nasa loob na ako ng bag ni Tisoy at may kaunting awang yung bag para may makita at makahinga pa ako.I really did find someone who’ll love me, pero hindi kami para sa isa’t-isa. Bilang isang bata wala naman siyang magagawa sa gusto ng mga magulang niya. Pumikit nalang ako at minabuting itulog nalang ang lungkot ko.Nagising ako nang tumigil si Tisoy sa pagbi-bike. Nilabas niya ako sa bag niya at iniharap sa kanya.“Huwag ka maingay ha kundi ia-adobo kita!” Nag-pintig naman ang tainga ko sa sinabi niya. Serysoso ba siya dun? Itinago niya ako sa likod niya at napansin ko din na may hawak siyang red box sa isang kamay niya, parang cake ata iyon. Dahil ayoko namang maging adobo nanahimik nalang ako sa likod niya. Kumatok siya sa pinto ng tatlong beses at maya-maya pa nadinig kong bumukas na ‘yon.Tisoy greeted, “Happy

    Last Updated : 2024-10-29
  • Oh My Dog!    Chapter 4

    Chapter 4Lilly’s POVWARNING!This chapter contains violent actions that some readers may find disturbing and traumatizing. Viewers discretion is advised.“Cherry don’t tell me,”Tell you what? It’s me Lilly your boss!Finally, I found someone who can help me. I need to clear my name, hindi ako nagpakamatay. I didn’t even think of that my whole life.“Don’t tell me nabasag mo yung troffy ni Babe?” Parang nag-hysterical yung mukha ni Sasha nang mapagtanto niyang wala sa lamesa yung troffy. Tumayo siya sa pagkakaupo at napatakip na lang sa bibig niya nang makita sa sahig ang basag-basag na troffy.“Oh my God! Cherry naman eh,” Kinagat nito ang labi niya habang nakasabunot sa kanyang buhok, she looks insane. “Lagot tayo kay Tisoy nito.”Sasha, I know I d

    Last Updated : 2024-10-29
  • Oh My Dog!    Chapter 5

    Chapter 5 Lilly’s POV “Patay na ata eh!” Nagising ako sa boses ng isang bata. “Kaya nga eh, sayang!” Minulat ko ang mga mata ko at naaninag ang dalawang batang tumatakbo palayo sa kinaroroonan ko. Ang sakit ng ulo ko! Iniangat ko ang ulo ko, may lumabas na tubig sa ilong ko. Tumingin ako sa paligid, nasa tabi ako ng isang ilog at hinihigaan ko pa yung eco bag na pinaglagyan saakin ni Tisoy bago ako itapon. Wait! Buhay pa ako? Napatahol-tahol ako sa tuwa. Ang buong akala ko mamamatay na ako. Tumayo ako at naglakad na, hindi ko alam kung nasaan ako. May tulay sa ilalim ng ilog kaya umakyat ako roon. Madaming tao ang naglalakad sa tulay pero kahit isa walang pumapansin saakin. Umaga napala, may mga batang naka-uniform at may mga adults na din na papapsok sa mga trabaho nila. I suddenly remember Sasha. Ganitong oras din siya gumigising para maghanda sa pagpasok sa trabaho. I miss her, and I’ll never get to s

    Last Updated : 2024-10-29
  • Oh My Dog!    Chapter 6

    Lilly’s POV“Huwag mo akong susundan!”, he commanded. Lulunukin ko na ang pride ko. Kakapalan ko na ang mukha ko.“Let me be with you! Please adopt me!” I barked at him and I was surprised when he turned at me. Fo a second I thought he can see, our eyes just met.“Hindi ka pwedeng sumama, diyan ka lang!” Huh? Naiintindihan niya ba ako?“Wala akong mapuntahan!” I barked again.“Wala akong pakialam kung wala kang mapupuntahan. Salamat sa pagsagip mo pero hindi ka pwedeng sumama!” Naiintindihan niya ba talaga ako?Lumabas na sa iskinita yung lalaki, dahil desperado na ako sinundan ko siya ng tahimik. Sa tingin ko naman ay hindi siya nakahalata. Tumingin ako sa paligid, this place looks so familiar. Puro tagpi-tagping mga yero, plywood at tolda ang mga bahay rito. Puno rin ng basura ang paligid, at sa likod ng mga barong-barong na mga bahay ay

    Last Updated : 2024-10-29
  • Oh My Dog!    Chapter 7

    Lilly’s POVNaalimpungatan ako sa pagkakatulog nang kagatin ako ng lamok. Umaga na pala, napasarap ata ang higa ko rito sa labas ng pinto ng bahay ni Apollo. I decided not to leave, ngayon pa ba ako aalis kung kailan alam ko nang may koneksyon kami.“Uy, bakit ka nasa labas?” Kumawag-kawag ang buntot ko habang excited akong lumapit kay Maymay. Just like yesterday she’s in her formal attire. “Sigurado ako kagagawan ‘to ni Apollo.” Sabi nito na may bahid ng inis habang masamang nakatingin sa pinto ng bahay ni Apollo.Kumatok si Maymay ng tatlong beses, ‘di rin nagtagal ay pinagbuksan siya ng pinto ni Apollo. Nakabihis na ito at handa nang pumasok sa trabaho.Pumanewang si Maymay sa harap nito at nagsimula na ngang manermon. “Apollo, hindi pa magaling yung aso. Bakit mo naman pinatulog sa labas?”“Isn’t he heartless Maymay?” I barked as if nagsusumbong ako.

    Last Updated : 2024-10-29
  • Oh My Dog!    Chapter 8

    Lilly's POVNagising ako sa malakas na kulog at kidlat.Fifteen years old na ako pero takot pa rin talaga ako sa kulog at kidlat. I went out of my room and headed to the master’s bedroom. Doon muna ako matutulog sa tabi nila Mommy and Daddy. I was about to open the door when I noticed that it was half open. Nakadinig ako ng mahihinang kaluskos, kaya dahan-dahan akong sumilip sa awang ng pinto. I thought Dad was wearing a raincoat, I figured out it was not Daddy when I saw my father unconciously bathing on his own blood on the floor. Beside him was Mom who’s also covered in blood, pilit niyang inaabot ang kamay ni Daddy. Napatingin sa gawi ko si Mommy and that made her even more terrified.Lumapit yung lalaking naka kapote ng itim kay Mommy and he pointed his gun at her. The rain got even more heavy, the gun shot synchronized with the loud thunderstorm and lightning. The light from the lightning reflect on

    Last Updated : 2024-10-29
  • Oh My Dog!    Chapter 9

    Lilly’s POV“Hindi ka masamang tao.” Sabi ni Maymay kay Apollo nang makalapit ito sa amin. “Saan ka ba nagpunta ha? Alalang-alala na kami sayo!” Sermon pa nito, inalalayan niyang tumayo si Apollo.“Maymay?” Patanong na sabi ni Apollo.“Sino ba sa tingin mo?” Masungit na tugon naman ni Maymay. Naiintindihan ko kung bakit masungit si Maymay ngayon. Kanina pa kasi naming hinahanap at inaantay si Apollo. Pinuntahan ako ni Maymay sa bahay kanina at isinama ako sa paghahanap, baka sakali raw na maamoy ko si Apollo. Hindi naman kami nabigo at nahanap nga naming siya. Bakas na bakas sa mukha ni Maymay kanina ang pag-aalala, kaya hindi ko siya masisi kung sesermunan niyang muli ang amo ko.“Pasensya na sa abala, sorry Maymay.” Sobrang lungkot ngayon ni Apollo at hindi ko alam kung bakit.“Alam kong nabigla ka sa sitwasyon ni Lilly pero huwag kang magpadalos dalos ng kil

    Last Updated : 2024-10-29

Latest chapter

  • Oh My Dog!    Chapter 45

    Apollo's POV"Tara na, kanina pa tayo inintay ni Ms.Christine." Ani ni Maymay sa akin matapos kong mag-ayos. Invited kasi si ako sa launching ng new collection ng The Marquez. Ilang buwan iyong pinaghirapan nila Maymay kaya naman excited din akong makadalo roon. Kahit pa hindi ko naman ito mapapanood.Kumapit si Maymay sa braso ko bago kami maglakad palabas. Naroon na daw kasi si Christine sa labas, susunduin kami."Wow, that tux fits you well. You can be our model." Komplimento ni Christine sa akin, napangiti naman ako at nagpa salamat na lang kahit hindi ko alam kung totoo bang bagay sa akin ang tuxedo na suot ko.Napalingon ako sa Kung saan nang makadinig ako ng tahol ng aso. " Lilly, " Siya lang ang naiisip ko tuwing nakakadinig ako ng tahol ng aso. Alam kong imposible pero umaasa pa din ako na baka nag balik ito.Dalawang buwan na ang nakalipas simula nang iwan kami ni Li

  • Oh My Dog!    Chapter 44

    Lilly's POVI ran as fast as I can para makabalik sa mansion. I need to conquer my fear on going back at that house. I have to, I need to save Apollo and Maymay.Kahit paika-ika na ako at lamog na ang katawan ko ay hindi ako tumigil. Paano na lang Kung mahuli ako kahit isang Segundo, hindi maari. Hindi ko hahayaang may mangyaring masama sa mga mahal ko sa buhay, I don't want to loose someone again.I don't want to go through the unimaginable pain it'll cause again. Sa tingin ko, hindi ko na kakayanin pa.I'm so tired yet I didn't stop, nakikita ko na ang mansion. Wait for me, Apollo, Maymay. Nang makarating ako sa bahay ay sinuyod ko agad kung nasaan sila. Hindi ako nahirapan dahil naiwan sa lupa ang amoy nila. Dinala ako ng trace sa bodega.Nakaawang ang pinto kaya naman dahan dahan akong sumilip roon. Parehong nakatali si Apollo at Maymay at pareho rin silang duguan.What have I done? Why did I get them into this mess?

  • Oh My Dog!    Chapter 43

    Ricardo’s POV“Pinaghahahanap pa din ng mga pulis ang lalaking kumitil sa buhay ng forty two years old na ginang sa mismong pamamahay nito. Ngayon ang ika-limang taong anibersayo ng pagkamatay niya kung kaya’t umaasa ang mga kaanak nito n asana ay mahuli na ang saspek. Ang suspect ay ang siya ring serial killer na matagal nang minamatiyagan ng mga pulis.Lahat ng sampung mga biktima nito ay pawang mga 42 years old na mga babae.”“Grabe yung killer diyan, walang awa.”Ani ni Ma’am Olivia “Kaya nga Ma’am eh, kung sino man ‘yon naku po diyos na ang bahala sa kanya.” Sabi naman ni Wendy na mayordoma ng bahay. Nandito kami ngayon sa sala ng bahay habang nagmemeryenda, inihanda ito ni Ma’am Olivia.“Sana ay mahuli na siya.”Patago akong napangisi sa sinabi nito, sino ba siya para hilingin n asana mahuli na ako?&ldquo

  • Oh My Dog!    Chapter 42

    Lilly’s POV“Nasaan ka na ba Apollo?” Nag-aalalang sabi ni Maymay habang hindi ito mapakali. Nanggaling na kami sa police station para i-report ang biglaang pagkawala ni Apollo pero ang sabi lang sa amin ay hindi pa sila maaring kumilos dahil wala pang bente kwatro oras nawawala ito. Hindi din daw nila itong masasabing kidnapping dahil wala naman daw kaming ebidensya. Sinabi din nila na bumalik na lang kami sa bahay ni Apollo dahil baka nakabalik na rin iyon. Pero mag-aala una na ng hapon ay kahit anino ni Apollo ay hindi namin nakita.“Paano na lang kung may masama nang nangyari sa kanya.” Lumapit ako sa kanya.“Huwag kang mag-isip ng ganyan, walang masamang nangyari sa kanya.”“Si Mang Ricardo, ilang araw na daw siyang hindi pumapasok sa kumpanya, hindi kaya siya ang may gawa?”“Hindi tayo nakaksiguro dahil nagtatago din si Tito Henry, maaring isa sa kanila.”

  • Oh My Dog!    Chapter 41

    Apollo’s POVNagising akong masakit ang balikat at batok ko, naramdaman ko ding nakatali ang mga paa at kamay ko sa upuan na kinauupuan ko ngayon. Anong nangyayare, bakit ako nasa ganitong sitwasyon.“Hindi ka daw nila masusundo ngayon, ako na muna nag mag-uuwi sayo.” Ani ni Paulo, naging abala lalo sila Maymay at Lilly dahil sa paghuli nila kay Sir Henry kaya naman naiintindihan ko sila. Gustuhin ko mang sumama ay alam kong baka makahadlang lang ako sa plano nila. Gaya nga ng sabi ni Paulo ay siya na ang naghatid sa akin sa bahay.“You haven’t told her, right?”Tanong nito habang nagmamaneho.“Anong ibig mong sabihin.”“About how you feel, about her.”Gusto ko mang iwasan at itanggi ang tanong niya ay hindi ko naman magawa ito dahil batid kong talagan alam nito ang nararamdaman ko. “Natatakot ako,” Sabi ko nang hal

  • Oh My Dog!    Chapter 40

    Henry’s POVThe Dog growled, kaya napaatras ako hanggang sa mapasandal na ako sa glass wall ng kwarto kung saan kita ko ang labas. Nakuha agad ng atensyon ko ang sunod-sunod na pagdating ng mga police car.“You even called police!” Sumugod muli yung aso pero naka-ilag ako, iyon na din ang ginawa kong pagkakataon para makatakbo. Ma’s pinili kong gamitin ang hagdan para makatakas, baka makasalubong ko sila sa elevator. Tatlong floor na ang nabababaan ko nang makadinig ako ng mga nagmamadaling yabag sa baba. They took the stairs too. Wala na akong nagawa kundi ang pumasok sa floor na kinaroroonan ko, I acted normal as I walk through. May nakasalubong din akong dalawang pulis pero sa pagmamadali nila ay hindi na nila ako napansin pa. ‘Yon na ang kinuha kong oportunidad para magtungo mula sa hagdan, sinigurado ko munang wala nang pulis ang naroon bago ako dumiretso sa baba.Nang marating ko ang basement kung na saa

  • Oh My Dog!    Chapter 39

    Lilly’s POV“Oo tatay mo siya pero hindi tama ang mga ginawa niya. He killed My parents, he killed Apollo’s mother, he tried to kill me. He needs to pa for it.” Napansin ko ang unti-unting pagbabago ng reaksyon ni Christine, t’saka ko lang napagtanto ang mga sinabi ko.“You, who are you?” Can I really trust her? But what if she turns her back at me again? I don’t want to hate her even more.“If I tell you, you might not believe me.”“What do you mean? What do you know? How am I supposed to distinguish if you won’t tell me. Tell me what you know!”“I’m Lilly,” Maikli kong sabi, her upper lips rose up indicating that she was surprised. “It’s hard to explain Christine but my soul is trapped into a dog’s body and whenever it’ll rain my soul would go to Maymay’s body.”“That’s the m

  • Oh My Dog!    Chapter 38

    Lilly’s POV Maaga akong natapos sa trabaho, binuklat ko ang hawak kong payong para magamit ko iyon dahil malakas pa rin ang ulan. Nadinig ko sa balita kanina na may bagyo raw at malakas ito. It was raining too that day. The day my parents died and the day I nearly died. Tiningnan ko ang oras sa suot kong relo. I bet no one’s going to pay me a visit at the hospital, it’s raining heavily and Christine did not go to work because of her modeling career and I heard Tito Henry is too busy on his other business affairs. Maaga pa at hindi pa out ni Apollo kaya naman ay napag-desisyunan ko na lang na dalawin ang walang malay kong katawan sa ospital. Dahil kasama na ang pangalan ko sa list na pwedeng dumalaw rito ay hindi na ako nahirapang makapasok. My hair is growing long, they should cut it. Long hair does not suit me at all. Tiningnan ko ang sarili ko, “You’ve been through a lot Lilly,” Bulong ko. “How stupid Lilly! Mag-take ord

  • Oh My Dog!    Chapter 37

    Lilly’s POV“Doc Paulo?” Napatingin din ako agad dito nang banggitin ni Maymay ang pangalang iyon.“Ikaw pala Doc,” Napatingin sa akin si Maymay na parang nag-aalangan. Siguro ay naiisip na din nito ang naiisip ko. Na kasama namin ang hinahanap namin.“Anong ginagawa mo dito?” Tanong ni Maymay.“Night jog,” Tiningnan ko ang suot nito, mukhang nag-jojogging nga ito, natulo pa ang pawis sa gilid ng kanyang mukha.“Hindi mo yata kasama si Lucky.”“He’s not feeling well, ginabi ka na ata.”“OT sa work, siya nga pala.” Tumingin si Maymay sa likod niya at pinaabante ng kaunti si Mang Ricardo.“Si Mang Ricardo nga pala kasama ko sa trabaho, hinatid na ako kasi hindi maganda ang pakiramdam ko kanina.” Sabi nito,“Hello po, I’m Paulo. If you have any pets po feel free to visit my clinic I’

DMCA.com Protection Status