Mag-log inShare
Chapter 5
Huling Na-update:
2024-10-29 19:42:56Chapter 5
Lilly’s POV
“Patay na ata eh!” Nagising ako sa boses ng isang bata.
“Kaya nga eh, sayang!” Minulat ko ang mga mata ko at naaninag ang dalawang batang tumatakbo palayo sa kinaroroonan ko. Ang sakit ng ulo ko! Iniangat ko ang ulo ko, may lumabas na tubig sa ilong ko. Tumingin ako sa paligid, nasa tabi ako ng isang ilog at hinihigaan ko pa yung eco bag na pinaglagyan saakin ni Tisoy bago ako itapon.
Wait! Buhay pa ako?
Napatahol-tahol ako sa tuwa. Ang buong akala ko mamamatay na ako. Tumayo ako at naglakad na, hindi ko alam kung nasaan ako. May tulay sa ilalim ng ilog kaya umakyat ako roon. Madaming tao ang naglalakad sa tulay pero kahit isa walang pumapansin saakin. Umaga napala, may mga batang naka-uniform at may mga adults na din na papapsok sa mga trabaho nila. I suddenly remember Sasha. Ganitong oras din siya gumigising para maghanda sa pagpasok sa trabaho. I miss her, and I’ll never get to see her again. Hindi komaintindihan kung anong nagawa kong mali para mangyari ang lahat ng ito sa akin.
Hindi ko alam kung gaano na kalayo at katagal akong naglalakad. Agad akong napatalon sa sidewalk nang businahan ako ng isang tricycle. Muntik na akong masagasaan, I even heard the driver cursed at me. What now? What am I gonna do? Where will I go now?
Tumigil ako sa paglalakad nang mapadaan ako sa likod ng isang fastfood chain. I caught a whiff of something pretty delicious there, kaya naman lumapit ako ‘dun. One service crew opened the rear door and tossed a trash bag on the rubbish dump. I dashed towards the trash bag as soon as he walked away.
I just found myself destroying the trash bag to open it. Tumambad saakin ang mga tira-tirang mga buto ng manok, kanin, spaghetti, gravy and plastics.
Wala na akong karapatang mag-inarte. This is something that all dogs do, especially the homeless ones. After all, I need to survive in order to clear my reputation and receive the justice I deserve.
I was about to eat when I heard a dog’s growl. I looked back and saw three stray dogs killing me with their growls and stares. When the biggest one took a stride forward, I took a step back.
“Teritoryo namin ‘to!” He growled angrily.
“I’m sorry, I was just hungry. But don’t worry hindi pa ako nakakakain kahit kaunti.” The other two dogs attacked me, so I don’t have any choice but to run. Nanginginig na ako sa takot dahil masyado silang malalaki at wala ako laban sa kanila. I stopped running when the other dog blocked the way. Napapikit ako at napaiyak sa kagat nung pinakamalaking aso sa kaliwa kong tainga ko.
He was about to attack me again when someone hurled a stone at them.
The three dogs bolted, leaving me behind. “Shoo!”, said the man with a stick. I examined the man more closely; he appears strange. He turned away from me and began to walk away. Hindi ko alam pero sumunod ako sa kanya. The stick was guiding him, that’s when I figured out that he’s blind.
“Thank you!” I barked at him. Tumigil siya sa paglalakad sandali bago maglakad ulit.
“Watch out!” I barked again, when there’s a glass bottle on his way. Tumigil uli siya sa paglalakad. Tumakbo ako palapit sa kanya at itinulak ang bote sa gilid gamit ang nguso ko, dahilan upang makagawa iyon ng tunog.
“It’s okay now!” I barked again pero in-ignore niya lang ako ulit.
I barked and barked para magpapansin sa kanya but he never looked back. For a brief moment, I thought I have found a new companion. I had no idea that a person's back could look very depressing.
Naglakad ako sa opposite direction, maghahanap nalang ako ng ibang makakainan. Napatigil ako nang may mga dugong pumapatak sa semento duon ko uli naramdaman yung sakit sa tainga ko. I was hoping na hindi infected ng rabies yung stray dog na kumagat sa akin. Ayokong maging asong ulul or should I say askal. I don’t want to harm others.
Days, weeks, and months, hindi ko alam kung gaano na ako katagal na naging isang asong palaboy. Every day I venture down the road to survive. What will happen to me if I don't take action? I don't want to give up. Our almighty God has given me numerous chances to live, so I'm going to do my best to hang on.
Napatigil ako sa paglalakad sa malaking building. I looked up and saw how high “The Marquez’s” building . Makakabalik pa kaya ako sa taas ulit?
Madalas ako bumalik dito sa company building ko, umaasa na makikita ko si Sasha pero kahit minsan hindi ko siya nakita. I still misses Sasha from time to time. Kumusta na kaya siya? Hangad ko lang na sana hindi na siya sinasaktan ni Tisoy.
Napatingin ako sa reflection ko sa glass wall. Ang laki na ng itinangkad ko. I’m not clean as white anymore. Sobrang dungis ko at may mga rashes ako all over my body, nalalagas na din ang mga balahibo ko, and I’m too skinny.
Anyone who sees me avoids me and look at me like I’m a monster. I can’t blame them, I look like this and we live in a world that is full of judgement.
Nabaling ang atensyon ko sa mamahaling sasakyan na huminto sa tapat ng company. Lumabas mula sa kotse ang dalawang pamilyar na mga mukha. My employees greeted them with respect as they march inside the company.
Anong ginagawa nila dito? Tumakbo ako papalapit sa main door. Hindi pa man ako nakakalapit ay hinarang na ako agad ng dalawang security guard. One of them even threaten to shoot me, “Alis, bawal ka dito.”, he said pointing his gun at me. I know he won’t shoot me, kaya tumakbo ako papasok sa loob.
People inside was alarmed as they saw me enter. They probably think I might harm them. Hinarangan ako ang dadaanan nila Christine and her father Tito Henry. Nagulat sila ata agad kong nabakas sa mga mukha nila ang pandidiri sa akin.
“Anong klaseng security ba meron dito at nakakapasok ang mga nakakdiring aso!” Iritadong sambit ni Tito Henry. I growled as he stepped forward, kaya hindi na siya tumuloy.
“Get out of here!” I barked at them over and over. Hindi maganda ang kutob ko sa dahilan nila kung bakit sila nandito ngayon. I’m hoping that I was wrong.
Dumating na yung dalawang guard na humarang sa akin kanina. They are still pointing their gun at me as if I’m a criminal.
“Dad, we’re getting late,” Christine said, and she whispered something to her father. Pinalibutan sila ng mga bodyguards kaya hindi na ako nakalapit pa sa kanila.
Iniwan ko yung supot ng b****a na kinalkal ko, wala naman kasi akong makuha at wala rin akong ganang kumain. Iniisip ko pa din kung bakit sila nasa teritoryo ko kanina.
Ayokong mapunta sa kanila ang pinaghirapan ko. Kung alam ko lang na mangyayari saakin ‘to, inasikaso kona sana ang will and testament ko. Plano kong i-donate lahat ng pera ko sa orphanage kung saan nanatili ako ng isang taon.
“Lilly, kailangan mong kumain.”, Sister Luna calmly said. I’ve been lying down on my bed the whole day, not moving even an inch.”Sige na anak, kumain kana baka magkasakit ka niyan. Hindi magugustuhan ng mga magulang mo kapag pinabayaan mo ang sarili mo.” She’s right, hindi matutuwa sila Mommy and Daddy.
Ngumiti saakin ng matamis si Sister Luna nang humigop ako sa sabaw. “Damihan mo ang kain para magkalakas ka.” Hinaplos nito ang buhok ko at naupo sa katapat kong kama.
“Sister,” I called her without looking at ther. “Kailan po ako susunduin nila Tito Henry?” I asked still looking at my food. Hindi siya sumagot, bagkus ay hinawakan nito ang kanan kong kamay at marahan iyong pinisil, and that made me look at her.
Her eyes are saying “Hindi sila pupunta,”. It’s been 2 months simula nang iwan ako rito ni Tito Henry. Sabi niya I’m sick in the head kaya kailangan kong magpagaling muna bago niya ako i-uwi.
Oo, I’m still in trauma right now, but I want to get healed in the care of my relatives.I feel so alone here. Napatingin kami ni Sister Luna sa pinto nang pumasok mula roon si Tito Henry and Christine.
Hawak niya sa kanan niyang kamay ang isang kamay ni Christine, habang isang briefcase naman ang hawak niya sa isa niya pang kamay. Christine smiled as she run towards me. She hugged me tightly,”Ate bakit lalo ka atang pumayat?”, she asked. Christine is two years younger than me. “Na-miss po kita.” Binigyan ko siya ng tipid na ngiti bago ko ilipat ang tingin ko kay Tito Henry.
“Sister, can you give us a moment?”, He asked Sister Luna. Sister Luna nodded and she took Christine with her outside.Tinanggal ni Tito yung pagkain ko sa standing tray. Inilabas niya mula sa briefcase ang makapal na folder at’saka niya ito ipinatong sa harapan ko kasama ng isang ballpen.
“I need you to sign this.”, he told me seriously.Tiningnan ko ang laman ng folder. I saw my parent’s company name there. My name was also written in there.”As you know you are only fifteen Lilly. What can you do for the company as of now?”
“Sigurado naman akong ayaw mong gumuho ang kumpanyang pinaghirapang itayo ni Kuya, diba?” Naguguluhan pa ako sa sinabi ni Tito pero may idea na ako kung saan papunta ang mga sinasabi niya. “Don’t worry, when you are at age and capable of handling the company, I will give it back to your name.” , I nodded at him. Totoo namang hindi ko pa kayang patakbuhin at asikasuhin ang mga naiwan nila Daddy.
Hindi ko pinagsisihan na pirmahan ang mga papeles na ‘yun. In fact, ginawa kong motivation ‘yun para magpursigi ng todo. Nasa tuktok na ako at handa ko nang simulan ang pagbawi sa kung ano ang nararapat sa akin, pero nangyari sa akin ito. I can’t do anything.
I sniffed as I smelled a familiar scent. Hinanap ko ang amoy na ‘yun. “Ibibigay mo ba o tutuluyan na kita?” Napaligon ako sa maliit na iskinita dito sa public market. May narinig akong bulong at hindi maganda ang pakiramdam ko.
Nakita ko ang anino ng dalawang lalaki, nasa likuran sila ng tambak na mga b****a. “Ibigay mo na sabi!” Tumakbo ako at kinagat yung laylayan ng jacket nitong holdaper kaya napaupo ito sa basa at mabahong sahig. Agad siyang tumayo at itinutok saakin ang hawak niyang balisong.
Liningon ko yung hinoholdap niya. Nakaluhod ito sa sahig at kinakapa-kapa ang stick na hawak niya. Siya yung tumulong saakin noon. Na sa kanya rin ang amoy na hinahanap ko kanina.
We met again, but this time he’s the one who needs help.
Tumayo yung bulag na lalaki nang mahanap niya yung white cane niya. Pinaghahampas niya ‘yun sa hangin.
“Umalis kana, wala kang makukuha sa akin!” The bad guy was ready to attack him again when I jumped at him at handa ko na siyang kagatin when I suddenly hesitated. Must I do this? He took that opportunity to push me away. I growled angrily at him making him step backwards.
“Bwisit!” , he hissed as he run away.
Tinahulan ko yung blind guy nang maglakad na ito palayo ng parang walang nangyari. Huminto ito sa paglalakad at kagaya ng dati hindi niya ako nilingon.
“Huwag mo akong susundan!”
Kaugnay na kabanata
Oh My Dog! Chapter 6
Lilly’s POV“Huwag mo akong susundan!”, he commanded. Lulunukin ko na ang pride ko. Kakapalan ko na ang mukha ko.“Let me be with you! Please adopt me!” I barked at him and I was surprised when he turned at me. Fo a second I thought he can see, our eyes just met.“Hindi ka pwedeng sumama, diyan ka lang!” Huh? Naiintindihan niya ba ako?“Wala akong mapuntahan!” I barked again.“Wala akong pakialam kung wala kang mapupuntahan. Salamat sa pagsagip mo pero hindi ka pwedeng sumama!” Naiintindihan niya ba talaga ako?Lumabas na sa iskinita yung lalaki, dahil desperado na ako sinundan ko siya ng tahimik. Sa tingin ko naman ay hindi siya nakahalata. Tumingin ako sa paligid, this place looks so familiar. Puro tagpi-tagping mga yero, plywood at tolda ang mga bahay rito. Puno rin ng basura ang paligid, at sa likod ng mga barong-barong na mga bahay ay
Oh My Dog! Chapter 7
Lilly’s POVNaalimpungatan ako sa pagkakatulog nang kagatin ako ng lamok. Umaga na pala, napasarap ata ang higa ko rito sa labas ng pinto ng bahay ni Apollo. I decided not to leave, ngayon pa ba ako aalis kung kailan alam ko nang may koneksyon kami.“Uy, bakit ka nasa labas?” Kumawag-kawag ang buntot ko habang excited akong lumapit kay Maymay. Just like yesterday she’s in her formal attire. “Sigurado ako kagagawan ‘to ni Apollo.” Sabi nito na may bahid ng inis habang masamang nakatingin sa pinto ng bahay ni Apollo.Kumatok si Maymay ng tatlong beses, ‘di rin nagtagal ay pinagbuksan siya ng pinto ni Apollo. Nakabihis na ito at handa nang pumasok sa trabaho.Pumanewang si Maymay sa harap nito at nagsimula na ngang manermon. “Apollo, hindi pa magaling yung aso. Bakit mo naman pinatulog sa labas?”“Isn’t he heartless Maymay?” I barked as if nagsusumbong ako.
Oh My Dog! Chapter 8
Lilly's POVNagising ako sa malakas na kulog at kidlat.Fifteen years old na ako pero takot pa rin talaga ako sa kulog at kidlat. I went out of my room and headed to the master’s bedroom. Doon muna ako matutulog sa tabi nila Mommy and Daddy. I was about to open the door when I noticed that it was half open. Nakadinig ako ng mahihinang kaluskos, kaya dahan-dahan akong sumilip sa awang ng pinto. I thought Dad was wearing a raincoat, I figured out it was not Daddy when I saw my father unconciously bathing on his own blood on the floor. Beside him was Mom who’s also covered in blood, pilit niyang inaabot ang kamay ni Daddy. Napatingin sa gawi ko si Mommy and that made her even more terrified.Lumapit yung lalaking naka kapote ng itim kay Mommy and he pointed his gun at her. The rain got even more heavy, the gun shot synchronized with the loud thunderstorm and lightning. The light from the lightning reflect on
Oh My Dog! Chapter 9
Lilly’s POV“Hindi ka masamang tao.” Sabi ni Maymay kay Apollo nang makalapit ito sa amin. “Saan ka ba nagpunta ha? Alalang-alala na kami sayo!” Sermon pa nito, inalalayan niyang tumayo si Apollo.“Maymay?” Patanong na sabi ni Apollo.“Sino ba sa tingin mo?” Masungit na tugon naman ni Maymay. Naiintindihan ko kung bakit masungit si Maymay ngayon. Kanina pa kasi naming hinahanap at inaantay si Apollo. Pinuntahan ako ni Maymay sa bahay kanina at isinama ako sa paghahanap, baka sakali raw na maamoy ko si Apollo. Hindi naman kami nabigo at nahanap nga naming siya. Bakas na bakas sa mukha ni Maymay kanina ang pag-aalala, kaya hindi ko siya masisi kung sesermunan niyang muli ang amo ko.“Pasensya na sa abala, sorry Maymay.” Sobrang lungkot ngayon ni Apollo at hindi ko alam kung bakit.“Alam kong nabigla ka sa sitwasyon ni Lilly pero huwag kang magpadalos dalos ng kil
Oh My Dog! Chapter 10
Lilly’s POV “Okay lang po talaga ako, yung aso po? May kasama po akong aso!” Alalang-alala kong tanong sa driver ng truck. Nandito ako ngayon sa ospital, sagot na daw ng driver ang bill ko basta pumayag daw akong magpa-check-up, pero hindi ako mapalagay dahil what if napunta si Maymay sa katawan ko? Nasaan na siya? “Wala talagang aso ‘dun Miss, baka namalikmata ka lang.” Magsasalita pa sana ako nang biglang may dalawang nagmamadaling matanda ang pumasok sa emergency room. “Apo, Maymay!” Sigaw ng matandang babae, nakasunod naman sa kanya ang pa-ika-ikang maglakad na matandang lalaki. Nagtama ang tingin naming ng matandang lalaki at itinuro ako sa kasama niya. Nagmadaling tumakbo ang dalawa palapit sa akin. Tumabi ang driver ng truck para hindi siya makaharang sa dadaanan ng dalawa. “Ouch!” I glared at the old lady when she suddenly hit my back with her hands. “Tingnan mo makatingin ang apo mo! Jusko po aa
Oh My Dog! Chapter 11
Lilly’s POVNatauhan ako nang biglang mag-ring ang cellphone ni Maymay. Agad akong tumayo at dinampot ang mga gamit ko. Tuluyan na sana akong lalabas ng bahay ni Apollo nang mapagdesisyunan kong magpaalam na muna.“I’m off to work na, bye!” I said before going out. Napatingin ako sa suot kong sapatos. Sinuot kita para maging komportable ang lakad ko hindi para ibaon ako sa kahihiyan!T’saka bakit ba ang bilis ng tibok nitong heart ko? Wala naman na akong gusto kay Apollo mga bata pa kami noon.“Si Maymay” Bulong ko, tama si Maymay nga. Katawan ito ni Maymay kaya talagang bibilis ang tibok nito dahil may gusto siya kay Apollo. It’s a natural reaction of her body.Tiningnan ko ang caller ID ng tumatawag. “My Fave Lolo”, sinagot ko ang tawag at itinapat sa tainga ko ang cellphone.“Apo, nasaan ka?” Tanong nito sa kabilang linya.“Papasok po sa
Oh My Dog! Chapter 12
Maymay’s POV“Sige magpapasa rin ako ng resume sa The Marquez bukas.”Ani ko kay Mary na kausap ko sa phone. Nagtratrabaho kami sa PLDG Company, bilang sales agent na naghahanap ng makakabitan ng internet connection.“Oo pwede, sige na magingat ka pauwi.”“Thank you.” Sabi ko bago ibaba ang tawag. Wala akong dalang payong kaya nandito ako sa waiting shed para magpatila ng ulan, kakababa ko lang ng bus.Napakurap ako ng ilang beses nang makita ang isang aso na bigla na lang tumawid sa highway. Tumayo ako sa pagkakaupo at tiningnang maigi ang aso. Hindi ako pwedeng magkamali, si Lilly ang aso na ‘yon. Kahit malakas ang ulan ay mabilis pa rin ang takbo ng ibang mga sasakyan. “Lilly!” Sigaw ko , napatigil siya sa pagtakbo at tila hinanap ang sumigaw ng pangalan niya. Sa sobrang pag-aalala ko na baka masagasaan siya ng mga rum
Oh My Dog! Chapter 13
Lilly’s POVNabanggit sa akin ni Maymay na dadalawin daw nila ulit ang katawan ko sa ospital. Gusto ko sanang sumama kaso no pets allowed roon. From a moment I was hoping for a chance na sana pumasok ako ulit kay Maymay. I need to figure out things para makagawa ako ng plano.Apollo was getting ready for work at nandito ako sa labas ng bahay ni Apollo hinihintay ang pagdating ni Maymay. I wage my tail as I saw Maymay.“We need to talk!” Bungad ko sa kanya.“Naguusap na tayo,” Pilisopo nitong tugo. Inirapan ko na lang siya at naupo sa upuan na gawa sa kahoy dito sa labas.“As you know they’re planning on killing me. I won’t let that happen, sa tingin ko may way pa para makabalik ako sa katawan ko.”“Kaya nga pinilit ko si Apollo na dalawin ka naming ng madalas.”“We need to come up with a plan, I think I need to borrow your body.” Alam kong n
Pinakabagong kabanata
Oh My Dog! Chapter 45
Apollo's POV"Tara na, kanina pa tayo inintay ni Ms.Christine." Ani ni Maymay sa akin matapos kong mag-ayos. Invited kasi si ako sa launching ng new collection ng The Marquez. Ilang buwan iyong pinaghirapan nila Maymay kaya naman excited din akong makadalo roon. Kahit pa hindi ko naman ito mapapanood.Kumapit si Maymay sa braso ko bago kami maglakad palabas. Naroon na daw kasi si Christine sa labas, susunduin kami."Wow, that tux fits you well. You can be our model." Komplimento ni Christine sa akin, napangiti naman ako at nagpa salamat na lang kahit hindi ko alam kung totoo bang bagay sa akin ang tuxedo na suot ko.Napalingon ako sa Kung saan nang makadinig ako ng tahol ng aso. " Lilly, " Siya lang ang naiisip ko tuwing nakakadinig ako ng tahol ng aso. Alam kong imposible pero umaasa pa din ako na baka nag balik ito.Dalawang buwan na ang nakalipas simula nang iwan kami ni Li
Oh My Dog! Chapter 44
Lilly's POVI ran as fast as I can para makabalik sa mansion. I need to conquer my fear on going back at that house. I have to, I need to save Apollo and Maymay.Kahit paika-ika na ako at lamog na ang katawan ko ay hindi ako tumigil. Paano na lang Kung mahuli ako kahit isang Segundo, hindi maari. Hindi ko hahayaang may mangyaring masama sa mga mahal ko sa buhay, I don't want to loose someone again.I don't want to go through the unimaginable pain it'll cause again. Sa tingin ko, hindi ko na kakayanin pa.I'm so tired yet I didn't stop, nakikita ko na ang mansion. Wait for me, Apollo, Maymay. Nang makarating ako sa bahay ay sinuyod ko agad kung nasaan sila. Hindi ako nahirapan dahil naiwan sa lupa ang amoy nila. Dinala ako ng trace sa bodega.Nakaawang ang pinto kaya naman dahan dahan akong sumilip roon. Parehong nakatali si Apollo at Maymay at pareho rin silang duguan.What have I done? Why did I get them into this mess?
Oh My Dog! Chapter 43
Ricardo’s POV“Pinaghahahanap pa din ng mga pulis ang lalaking kumitil sa buhay ng forty two years old na ginang sa mismong pamamahay nito. Ngayon ang ika-limang taong anibersayo ng pagkamatay niya kung kaya’t umaasa ang mga kaanak nito n asana ay mahuli na ang saspek. Ang suspect ay ang siya ring serial killer na matagal nang minamatiyagan ng mga pulis.Lahat ng sampung mga biktima nito ay pawang mga 42 years old na mga babae.”“Grabe yung killer diyan, walang awa.”Ani ni Ma’am Olivia “Kaya nga Ma’am eh, kung sino man ‘yon naku po diyos na ang bahala sa kanya.” Sabi naman ni Wendy na mayordoma ng bahay. Nandito kami ngayon sa sala ng bahay habang nagmemeryenda, inihanda ito ni Ma’am Olivia.“Sana ay mahuli na siya.”Patago akong napangisi sa sinabi nito, sino ba siya para hilingin n asana mahuli na ako?&ldquo
Oh My Dog! Chapter 42
Lilly’s POV“Nasaan ka na ba Apollo?” Nag-aalalang sabi ni Maymay habang hindi ito mapakali. Nanggaling na kami sa police station para i-report ang biglaang pagkawala ni Apollo pero ang sabi lang sa amin ay hindi pa sila maaring kumilos dahil wala pang bente kwatro oras nawawala ito. Hindi din daw nila itong masasabing kidnapping dahil wala naman daw kaming ebidensya. Sinabi din nila na bumalik na lang kami sa bahay ni Apollo dahil baka nakabalik na rin iyon. Pero mag-aala una na ng hapon ay kahit anino ni Apollo ay hindi namin nakita.“Paano na lang kung may masama nang nangyari sa kanya.” Lumapit ako sa kanya.“Huwag kang mag-isip ng ganyan, walang masamang nangyari sa kanya.”“Si Mang Ricardo, ilang araw na daw siyang hindi pumapasok sa kumpanya, hindi kaya siya ang may gawa?”“Hindi tayo nakaksiguro dahil nagtatago din si Tito Henry, maaring isa sa kanila.”
Oh My Dog! Chapter 41
Apollo’s POVNagising akong masakit ang balikat at batok ko, naramdaman ko ding nakatali ang mga paa at kamay ko sa upuan na kinauupuan ko ngayon. Anong nangyayare, bakit ako nasa ganitong sitwasyon.“Hindi ka daw nila masusundo ngayon, ako na muna nag mag-uuwi sayo.” Ani ni Paulo, naging abala lalo sila Maymay at Lilly dahil sa paghuli nila kay Sir Henry kaya naman naiintindihan ko sila. Gustuhin ko mang sumama ay alam kong baka makahadlang lang ako sa plano nila. Gaya nga ng sabi ni Paulo ay siya na ang naghatid sa akin sa bahay.“You haven’t told her, right?”Tanong nito habang nagmamaneho.“Anong ibig mong sabihin.”“About how you feel, about her.”Gusto ko mang iwasan at itanggi ang tanong niya ay hindi ko naman magawa ito dahil batid kong talagan alam nito ang nararamdaman ko. “Natatakot ako,” Sabi ko nang hal
Oh My Dog! Chapter 40
Henry’s POVThe Dog growled, kaya napaatras ako hanggang sa mapasandal na ako sa glass wall ng kwarto kung saan kita ko ang labas. Nakuha agad ng atensyon ko ang sunod-sunod na pagdating ng mga police car.“You even called police!” Sumugod muli yung aso pero naka-ilag ako, iyon na din ang ginawa kong pagkakataon para makatakbo. Ma’s pinili kong gamitin ang hagdan para makatakas, baka makasalubong ko sila sa elevator. Tatlong floor na ang nabababaan ko nang makadinig ako ng mga nagmamadaling yabag sa baba. They took the stairs too. Wala na akong nagawa kundi ang pumasok sa floor na kinaroroonan ko, I acted normal as I walk through. May nakasalubong din akong dalawang pulis pero sa pagmamadali nila ay hindi na nila ako napansin pa. ‘Yon na ang kinuha kong oportunidad para magtungo mula sa hagdan, sinigurado ko munang wala nang pulis ang naroon bago ako dumiretso sa baba.Nang marating ko ang basement kung na saa
Oh My Dog! Chapter 39
Lilly’s POV“Oo tatay mo siya pero hindi tama ang mga ginawa niya. He killed My parents, he killed Apollo’s mother, he tried to kill me. He needs to pa for it.” Napansin ko ang unti-unting pagbabago ng reaksyon ni Christine, t’saka ko lang napagtanto ang mga sinabi ko.“You, who are you?” Can I really trust her? But what if she turns her back at me again? I don’t want to hate her even more.“If I tell you, you might not believe me.”“What do you mean? What do you know? How am I supposed to distinguish if you won’t tell me. Tell me what you know!”“I’m Lilly,” Maikli kong sabi, her upper lips rose up indicating that she was surprised. “It’s hard to explain Christine but my soul is trapped into a dog’s body and whenever it’ll rain my soul would go to Maymay’s body.”“That’s the m
Oh My Dog! Chapter 38
Lilly’s POV Maaga akong natapos sa trabaho, binuklat ko ang hawak kong payong para magamit ko iyon dahil malakas pa rin ang ulan. Nadinig ko sa balita kanina na may bagyo raw at malakas ito. It was raining too that day. The day my parents died and the day I nearly died. Tiningnan ko ang oras sa suot kong relo. I bet no one’s going to pay me a visit at the hospital, it’s raining heavily and Christine did not go to work because of her modeling career and I heard Tito Henry is too busy on his other business affairs. Maaga pa at hindi pa out ni Apollo kaya naman ay napag-desisyunan ko na lang na dalawin ang walang malay kong katawan sa ospital. Dahil kasama na ang pangalan ko sa list na pwedeng dumalaw rito ay hindi na ako nahirapang makapasok. My hair is growing long, they should cut it. Long hair does not suit me at all. Tiningnan ko ang sarili ko, “You’ve been through a lot Lilly,” Bulong ko. “How stupid Lilly! Mag-take ord
Oh My Dog! Chapter 37
Lilly’s POV“Doc Paulo?” Napatingin din ako agad dito nang banggitin ni Maymay ang pangalang iyon.“Ikaw pala Doc,” Napatingin sa akin si Maymay na parang nag-aalangan. Siguro ay naiisip na din nito ang naiisip ko. Na kasama namin ang hinahanap namin.“Anong ginagawa mo dito?” Tanong ni Maymay.“Night jog,” Tiningnan ko ang suot nito, mukhang nag-jojogging nga ito, natulo pa ang pawis sa gilid ng kanyang mukha.“Hindi mo yata kasama si Lucky.”“He’s not feeling well, ginabi ka na ata.”“OT sa work, siya nga pala.” Tumingin si Maymay sa likod niya at pinaabante ng kaunti si Mang Ricardo.“Si Mang Ricardo nga pala kasama ko sa trabaho, hinatid na ako kasi hindi maganda ang pakiramdam ko kanina.” Sabi nito,“Hello po, I’m Paulo. If you have any pets po feel free to visit my clinic I’
