Mag-log inShare
Chapter 2
Huling Na-update:
2024-10-29 19:42:56Lilly’s POV
Did I just turn into a dog? No way! That’s impossible! “Tatlo anak ni Apple Ma oh ang cute nila.” “Oo nga ang cu-cute naman kaso magagalit na naman ang Papa mo. Sigurado ipapamigay niya ‘yan.”“Ayoko po kawawa naman sila, mahihiwalay sila sa nanay nila.”“Ganun talaga anak sa hirap ng buhay, nakakadagdag kasi sa gastusin ang mga aso, pasensya kana anak.”Can’t they see me? Kanina pa ako tawag ng tawag sa kanila pero parang hindi nila ako nakikita.Why do I feel so small? May bumuhat ba sa akin? I felt something brush my face and grabbed my body as if I’m so small.“Hayaan mo habang nandito pa kayo aalagaan ko muna kayong mabuti.” Is she talking to me? “Bitawan mo na ‘yang tuta nang maka-dede siya kay Apple mukhang gutom na iyak na ng iyak oh!” So the girl was holding me? How can she do that? A kid lifts me up? Is she a giant? I cannot see, I cannot stand up, nor walk properly. I feel so small and why am I sucking something and I can taste milk coming out from it?Oh my God! Did I just really became a dog? I suck until I fall sleep. I know it’s gross, but I just can’t control my body. Nagising lang ako nang maramdaman ko na gumalaw si Apple, yung dog na nanay ng mga tuta dito. Wait a minute! It means nanay ko din siya? “Heto na ang pagkain mo Mommy Apple,” the girl is here again. What happened to me? Bakit nasa katawan ako ng isang tuta? Inisip ko ng mabuti kung anong nangyare saakin bago ako maging tuta. Bumalik yung takot na naramdaman ko the moment I remembered that I was murdered.First week of being a dog, it was so exhausting. I can’t even see a thing. I just overheard Nina asking her mom kung kailan daw ba mumulat yung mga mata naming tuta and her mom answered, “Pag dalawang linggo na sila.” Wala na akong ibang ginawa araw-araw kundi ang gumising, matulog at dumede sa nanay ko. Who would have thought that Lilliana Marquez will be reborn as dog? Ang sticky sticky pa ng pakiramdam ko dahil nahihigaan ko pa yung mga poops naming. Paano ko naman yun iiwasan eh ni wala ako maaninag.Second week of being a dog, I’m getting the hang of it. My teeny-tiny legs starts to walk. Nakaka-aninag na ‘din ako ng liwanag, but my visions were still blurred though. Third week of being a puppy, my visions are getting clearer day by day, and I thinkI’m getting bigger. Tapos itong dalawang tuta na kasama ko which is my siblings starts to be maharot and playful na. Katulad ngayon the one was biting my neck and the other one was sleeping on top of my stomach. I got curious about the thought that maybe na-reborn din sila as a dog so I asked them but they said, “ No!” and they seemed to be so clueless. Finally 1 month na kami, malinaw na ang mga mata ko and nakakalakad na ako ng tuwid.Curious na curious na ako sa kung ano na ang balita sa outside world. Pero ma’s curious ako kung kailan ba kami makaka-dede sa nanay namin. My gosh,hapon na at wala pa kaming breakfast and lunch. Our mother is so grumpy and she won’t even come near us. She said, “GRRRRRRR GRRRRRR GRRRRRR” I bet you didn’t understand that, it means “Stay away from me, nasasaktan ako sa mga ngipin niyo.” Of course, I understand dog language.We stopped calling for our mother when Nina,the girl who’s taking a good care of us, came holding a bottle filled with milk. My tail automatically wage on its own accord. “Finally a milk!” The baby bottle was more convenient to use. Ma’s maraming milk na lumalabas, but ma’s masarap parin yung milk na galing kay mother dog and I guess ma’s masustansya ‘yun. I give our mom a death glare saying “ Why would you even get yourself pregnant if you’re gonna give up your responsibility on us?”. Call me malditang puppy but I was so mad at her. A mother shouldn’t do that to her child.Nakatulog ako while drinking milk. Nagising lang ako nang madinig ko ang iyak ng mga kapatid ko.Nina’s mom lift my two siblings leaving me behind. Nilagay niya yung dalawa sa isang eco-bag bago niya ini-abot sa asawa niya. Saan nila dadalhin yung mga kapatid ko?I let out 3 barks, matiniis ang lumabas na tahol mula saakin kaya naagaw ko ang atensyon nila. Nina’s mom said something then after that Nina came to me, binuhat niya ako at pinasilip sa mga kapatid ko na nasa eco-bag. I can see their teary eyes. What’s happening ba kasi? Bakit parang naiiyak din ako?“Ba-bye kana sa mga kapatid mo may mag-aampon na sakanila.” Nagulat ako sa mga sinabi ni Nina, and what about me? Sinilip ko ulit yung dalawa at tumahol ng isa pa saying, “Don’t leave me.” But then one of them said, “Arf” which means, “Goodbye”. Alam ko naguguluhan din silang dalawa kung bakit sila ipapamigay. I looked at our mother and she’s busy watching TV. She doesn’t even care!Ngumawa ako nang umalis na ang tatay ni Nina kasama yung dalawa kong kapatid. I’m gonna miss them kahit na wala naman kami masyadong pinagsamahan , dahil hindi naman ako nakikipaglaro sa kanila. Remember, I’m not a socialite person. I don’t even have friends nung tao pa ako. Why? Because I decided not to trust anyone. Ayokong magkaroon ng malalim na samahan sa iba. Kahit sa mga relatives ko, I don’t wan’t to waste my time dealing with them, dahil alam kong they don’t really care about me, it’s all about the material things that I have. Nung time na kailangan ko ng makakapitan dahil sa nangyari sa parents ko, no one stood by my side. They all left when they got what they want. I’m too young to understand back then, they made me sign some papers. I’m at fault too for not reading the context of those. Ang natira lang saakin noon ay ang secret savings account ng mga magulang ko and I used that para marating ko kung nasaan ako before ako maging aso. I really did work hard to build my empire which is ‘The Marquez” and now hindi kona alam kung ano na ba ang nangyari sa mga pinaghirapan ko. I tried opening my heart for some people, but It just don’t really work. They said they loved me that I’m too important for them, but that was all a lie. Hindi ako tanga para hindi ma-realize na ginagawa na nila akong human ATM machine. Nandiyan sila pag may kailangan o gusto sila pero wala sila during my hardest time. It made me think and question him, Would there be anyone who’ll love me unconditionally? Yung walang hinihiling kapalit, yung hindi ka mamahalin dahil lang sa mga material na bagay na meron ka. Just like how I love my parents and how they loved me. But then, namatay nalang si Lilliana Marquez nang hindi na naramdaman pa na magmahal muli.“Shhhhh, huwag ka nang umiyak,” I heard Nina’s whisper habang hele-hele niya ako sa braso niya. “Nalungkot talaga yan oh wala na siyang kalaro.” Sabi ng mama ni Nina at hinaplos ang ulo ko. “Kailan daw ba kukunin ni Tisoy ito?”“Bukas daw po Ma,” So ipapamigay din ako? Bakit ‘di nalang ako sinama dun sa dalawa? “Ma pwede bang huwag na natin siya ipamigay? Tingnan mo si Apple parang nalulungkot wala na matitira sa kanya na anak.” Hello Nina as if she cares! “Eh ang Papa mo kasi anak eh, ayaw niya na magdagdag ng aso okay na daw ang isa.”Kinabukasan nga ay dumating na si Tisoy, the g. I think nasa mid 20’s y who’ll adopt me. Maskulado ang katawan niya, and I don’t know why Tisoy ang name niya, dahil Moreno siya. Hanggang balikat niya ang buhok niya. Judging from his OOTD he’s a cyclist, tulo-tulo pa ang pawis sa gilid ng mukha niya at suot pa niya yung helmet niya. Malungkot akong binuhat ni Nina at iniabot duon kay Tisoy. Maliit na nga ako lalo pa ako nanliit nang mahawakan ako ni Tisoy.“Ayan nalang natira, babae nalang.” Nina’s Mom said.Tisoy answered, “Ayos lang po, panreregalo ko lang kay Sasha.” .“Kuya nag-gagatas palang yan ha one month palang eh. Paki-alagaan po ng maayos.”“Oo naman,”he said and pat Nina’s head. “Sige na po alis na ako, salamat.” I glanced at Nina for the last time. She looks………….sad. Lumabas na kami ng bahay nina Nina, ibinaba ako ni Tisoy sa semento dahil inayos niya saglit yung bag na dala dala niya duon niya ata ako ilalagay. Umupo lang ako sa mainit na semento at pinagmasdan ang paligid ko. Medyo mabaho dito sa labas dahil umaalingasaw yung amoy galing sa kanal sa tabi ko. Karamihan din sa mga bahay dito ay pinagtagpi-tagping yero at plywoods. I think nasa squatters area kami. Napatigil ako sa pag-view ko dito sa labas when I saw Nina running towards us. My ears automatically went up as I was waging my tail. I don’t know but I was so happy to see her and then I just found myself running towards her.I jumped at her feet excitedly, she lifts me up and made me face her. She was smiling but her eyes looks so sad. Hinabol ako ni Nina is that means na hindi na niya ako ipamimigay? Oh my God! I licked her face over and over again at hindi ko mapigilan ‘yun. My heart was just so happy. I think I found someone who truly loves me.Kaugnay na kabanata
Oh My Dog! Chapter 3
Lilly's POVMy heart was torn into pieces as I watch Nina cry from a distance. Nasa loob na ako ng bag ni Tisoy at may kaunting awang yung bag para may makita at makahinga pa ako.I really did find someone who’ll love me, pero hindi kami para sa isa’t-isa. Bilang isang bata wala naman siyang magagawa sa gusto ng mga magulang niya. Pumikit nalang ako at minabuting itulog nalang ang lungkot ko.Nagising ako nang tumigil si Tisoy sa pagbi-bike. Nilabas niya ako sa bag niya at iniharap sa kanya.“Huwag ka maingay ha kundi ia-adobo kita!” Nag-pintig naman ang tainga ko sa sinabi niya. Serysoso ba siya dun? Itinago niya ako sa likod niya at napansin ko din na may hawak siyang red box sa isang kamay niya, parang cake ata iyon. Dahil ayoko namang maging adobo nanahimik nalang ako sa likod niya. Kumatok siya sa pinto ng tatlong beses at maya-maya pa nadinig kong bumukas na ‘yon.Tisoy greeted, “Happy
Oh My Dog! Chapter 4
Chapter 4Lilly’s POVWARNING!This chapter contains violent actions that some readers may find disturbing and traumatizing. Viewers discretion is advised.“Cherry don’t tell me,”Tell you what? It’s me Lilly your boss!Finally, I found someone who can help me. I need to clear my name, hindi ako nagpakamatay. I didn’t even think of that my whole life.“Don’t tell me nabasag mo yung troffy ni Babe?” Parang nag-hysterical yung mukha ni Sasha nang mapagtanto niyang wala sa lamesa yung troffy. Tumayo siya sa pagkakaupo at napatakip na lang sa bibig niya nang makita sa sahig ang basag-basag na troffy.“Oh my God! Cherry naman eh,” Kinagat nito ang labi niya habang nakasabunot sa kanyang buhok, she looks insane. “Lagot tayo kay Tisoy nito.”Sasha, I know I d
Oh My Dog! Chapter 5
Chapter 5 Lilly’s POV “Patay na ata eh!” Nagising ako sa boses ng isang bata. “Kaya nga eh, sayang!” Minulat ko ang mga mata ko at naaninag ang dalawang batang tumatakbo palayo sa kinaroroonan ko. Ang sakit ng ulo ko! Iniangat ko ang ulo ko, may lumabas na tubig sa ilong ko. Tumingin ako sa paligid, nasa tabi ako ng isang ilog at hinihigaan ko pa yung eco bag na pinaglagyan saakin ni Tisoy bago ako itapon. Wait! Buhay pa ako? Napatahol-tahol ako sa tuwa. Ang buong akala ko mamamatay na ako. Tumayo ako at naglakad na, hindi ko alam kung nasaan ako. May tulay sa ilalim ng ilog kaya umakyat ako roon. Madaming tao ang naglalakad sa tulay pero kahit isa walang pumapansin saakin. Umaga napala, may mga batang naka-uniform at may mga adults na din na papapsok sa mga trabaho nila. I suddenly remember Sasha. Ganitong oras din siya gumigising para maghanda sa pagpasok sa trabaho. I miss her, and I’ll never get to s
Oh My Dog! Chapter 6
Lilly’s POV“Huwag mo akong susundan!”, he commanded. Lulunukin ko na ang pride ko. Kakapalan ko na ang mukha ko.“Let me be with you! Please adopt me!” I barked at him and I was surprised when he turned at me. Fo a second I thought he can see, our eyes just met.“Hindi ka pwedeng sumama, diyan ka lang!” Huh? Naiintindihan niya ba ako?“Wala akong mapuntahan!” I barked again.“Wala akong pakialam kung wala kang mapupuntahan. Salamat sa pagsagip mo pero hindi ka pwedeng sumama!” Naiintindihan niya ba talaga ako?Lumabas na sa iskinita yung lalaki, dahil desperado na ako sinundan ko siya ng tahimik. Sa tingin ko naman ay hindi siya nakahalata. Tumingin ako sa paligid, this place looks so familiar. Puro tagpi-tagping mga yero, plywood at tolda ang mga bahay rito. Puno rin ng basura ang paligid, at sa likod ng mga barong-barong na mga bahay ay
Oh My Dog! Chapter 7
Lilly’s POVNaalimpungatan ako sa pagkakatulog nang kagatin ako ng lamok. Umaga na pala, napasarap ata ang higa ko rito sa labas ng pinto ng bahay ni Apollo. I decided not to leave, ngayon pa ba ako aalis kung kailan alam ko nang may koneksyon kami.“Uy, bakit ka nasa labas?” Kumawag-kawag ang buntot ko habang excited akong lumapit kay Maymay. Just like yesterday she’s in her formal attire. “Sigurado ako kagagawan ‘to ni Apollo.” Sabi nito na may bahid ng inis habang masamang nakatingin sa pinto ng bahay ni Apollo.Kumatok si Maymay ng tatlong beses, ‘di rin nagtagal ay pinagbuksan siya ng pinto ni Apollo. Nakabihis na ito at handa nang pumasok sa trabaho.Pumanewang si Maymay sa harap nito at nagsimula na ngang manermon. “Apollo, hindi pa magaling yung aso. Bakit mo naman pinatulog sa labas?”“Isn’t he heartless Maymay?” I barked as if nagsusumbong ako.
Oh My Dog! Chapter 8
Lilly's POVNagising ako sa malakas na kulog at kidlat.Fifteen years old na ako pero takot pa rin talaga ako sa kulog at kidlat. I went out of my room and headed to the master’s bedroom. Doon muna ako matutulog sa tabi nila Mommy and Daddy. I was about to open the door when I noticed that it was half open. Nakadinig ako ng mahihinang kaluskos, kaya dahan-dahan akong sumilip sa awang ng pinto. I thought Dad was wearing a raincoat, I figured out it was not Daddy when I saw my father unconciously bathing on his own blood on the floor. Beside him was Mom who’s also covered in blood, pilit niyang inaabot ang kamay ni Daddy. Napatingin sa gawi ko si Mommy and that made her even more terrified.Lumapit yung lalaking naka kapote ng itim kay Mommy and he pointed his gun at her. The rain got even more heavy, the gun shot synchronized with the loud thunderstorm and lightning. The light from the lightning reflect on
Oh My Dog! Chapter 9
Lilly’s POV“Hindi ka masamang tao.” Sabi ni Maymay kay Apollo nang makalapit ito sa amin. “Saan ka ba nagpunta ha? Alalang-alala na kami sayo!” Sermon pa nito, inalalayan niyang tumayo si Apollo.“Maymay?” Patanong na sabi ni Apollo.“Sino ba sa tingin mo?” Masungit na tugon naman ni Maymay. Naiintindihan ko kung bakit masungit si Maymay ngayon. Kanina pa kasi naming hinahanap at inaantay si Apollo. Pinuntahan ako ni Maymay sa bahay kanina at isinama ako sa paghahanap, baka sakali raw na maamoy ko si Apollo. Hindi naman kami nabigo at nahanap nga naming siya. Bakas na bakas sa mukha ni Maymay kanina ang pag-aalala, kaya hindi ko siya masisi kung sesermunan niyang muli ang amo ko.“Pasensya na sa abala, sorry Maymay.” Sobrang lungkot ngayon ni Apollo at hindi ko alam kung bakit.“Alam kong nabigla ka sa sitwasyon ni Lilly pero huwag kang magpadalos dalos ng kil
Oh My Dog! Chapter 10
Lilly’s POV “Okay lang po talaga ako, yung aso po? May kasama po akong aso!” Alalang-alala kong tanong sa driver ng truck. Nandito ako ngayon sa ospital, sagot na daw ng driver ang bill ko basta pumayag daw akong magpa-check-up, pero hindi ako mapalagay dahil what if napunta si Maymay sa katawan ko? Nasaan na siya? “Wala talagang aso ‘dun Miss, baka namalikmata ka lang.” Magsasalita pa sana ako nang biglang may dalawang nagmamadaling matanda ang pumasok sa emergency room. “Apo, Maymay!” Sigaw ng matandang babae, nakasunod naman sa kanya ang pa-ika-ikang maglakad na matandang lalaki. Nagtama ang tingin naming ng matandang lalaki at itinuro ako sa kasama niya. Nagmadaling tumakbo ang dalawa palapit sa akin. Tumabi ang driver ng truck para hindi siya makaharang sa dadaanan ng dalawa. “Ouch!” I glared at the old lady when she suddenly hit my back with her hands. “Tingnan mo makatingin ang apo mo! Jusko po aa
Pinakabagong kabanata
Oh My Dog! Chapter 45
Apollo's POV"Tara na, kanina pa tayo inintay ni Ms.Christine." Ani ni Maymay sa akin matapos kong mag-ayos. Invited kasi si ako sa launching ng new collection ng The Marquez. Ilang buwan iyong pinaghirapan nila Maymay kaya naman excited din akong makadalo roon. Kahit pa hindi ko naman ito mapapanood.Kumapit si Maymay sa braso ko bago kami maglakad palabas. Naroon na daw kasi si Christine sa labas, susunduin kami."Wow, that tux fits you well. You can be our model." Komplimento ni Christine sa akin, napangiti naman ako at nagpa salamat na lang kahit hindi ko alam kung totoo bang bagay sa akin ang tuxedo na suot ko.Napalingon ako sa Kung saan nang makadinig ako ng tahol ng aso. " Lilly, " Siya lang ang naiisip ko tuwing nakakadinig ako ng tahol ng aso. Alam kong imposible pero umaasa pa din ako na baka nag balik ito.Dalawang buwan na ang nakalipas simula nang iwan kami ni Li
Oh My Dog! Chapter 44
Lilly's POVI ran as fast as I can para makabalik sa mansion. I need to conquer my fear on going back at that house. I have to, I need to save Apollo and Maymay.Kahit paika-ika na ako at lamog na ang katawan ko ay hindi ako tumigil. Paano na lang Kung mahuli ako kahit isang Segundo, hindi maari. Hindi ko hahayaang may mangyaring masama sa mga mahal ko sa buhay, I don't want to loose someone again.I don't want to go through the unimaginable pain it'll cause again. Sa tingin ko, hindi ko na kakayanin pa.I'm so tired yet I didn't stop, nakikita ko na ang mansion. Wait for me, Apollo, Maymay. Nang makarating ako sa bahay ay sinuyod ko agad kung nasaan sila. Hindi ako nahirapan dahil naiwan sa lupa ang amoy nila. Dinala ako ng trace sa bodega.Nakaawang ang pinto kaya naman dahan dahan akong sumilip roon. Parehong nakatali si Apollo at Maymay at pareho rin silang duguan.What have I done? Why did I get them into this mess?
Oh My Dog! Chapter 43
Ricardo’s POV“Pinaghahahanap pa din ng mga pulis ang lalaking kumitil sa buhay ng forty two years old na ginang sa mismong pamamahay nito. Ngayon ang ika-limang taong anibersayo ng pagkamatay niya kung kaya’t umaasa ang mga kaanak nito n asana ay mahuli na ang saspek. Ang suspect ay ang siya ring serial killer na matagal nang minamatiyagan ng mga pulis.Lahat ng sampung mga biktima nito ay pawang mga 42 years old na mga babae.”“Grabe yung killer diyan, walang awa.”Ani ni Ma’am Olivia “Kaya nga Ma’am eh, kung sino man ‘yon naku po diyos na ang bahala sa kanya.” Sabi naman ni Wendy na mayordoma ng bahay. Nandito kami ngayon sa sala ng bahay habang nagmemeryenda, inihanda ito ni Ma’am Olivia.“Sana ay mahuli na siya.”Patago akong napangisi sa sinabi nito, sino ba siya para hilingin n asana mahuli na ako?&ldquo
Oh My Dog! Chapter 42
Lilly’s POV“Nasaan ka na ba Apollo?” Nag-aalalang sabi ni Maymay habang hindi ito mapakali. Nanggaling na kami sa police station para i-report ang biglaang pagkawala ni Apollo pero ang sabi lang sa amin ay hindi pa sila maaring kumilos dahil wala pang bente kwatro oras nawawala ito. Hindi din daw nila itong masasabing kidnapping dahil wala naman daw kaming ebidensya. Sinabi din nila na bumalik na lang kami sa bahay ni Apollo dahil baka nakabalik na rin iyon. Pero mag-aala una na ng hapon ay kahit anino ni Apollo ay hindi namin nakita.“Paano na lang kung may masama nang nangyari sa kanya.” Lumapit ako sa kanya.“Huwag kang mag-isip ng ganyan, walang masamang nangyari sa kanya.”“Si Mang Ricardo, ilang araw na daw siyang hindi pumapasok sa kumpanya, hindi kaya siya ang may gawa?”“Hindi tayo nakaksiguro dahil nagtatago din si Tito Henry, maaring isa sa kanila.”
Oh My Dog! Chapter 41
Apollo’s POVNagising akong masakit ang balikat at batok ko, naramdaman ko ding nakatali ang mga paa at kamay ko sa upuan na kinauupuan ko ngayon. Anong nangyayare, bakit ako nasa ganitong sitwasyon.“Hindi ka daw nila masusundo ngayon, ako na muna nag mag-uuwi sayo.” Ani ni Paulo, naging abala lalo sila Maymay at Lilly dahil sa paghuli nila kay Sir Henry kaya naman naiintindihan ko sila. Gustuhin ko mang sumama ay alam kong baka makahadlang lang ako sa plano nila. Gaya nga ng sabi ni Paulo ay siya na ang naghatid sa akin sa bahay.“You haven’t told her, right?”Tanong nito habang nagmamaneho.“Anong ibig mong sabihin.”“About how you feel, about her.”Gusto ko mang iwasan at itanggi ang tanong niya ay hindi ko naman magawa ito dahil batid kong talagan alam nito ang nararamdaman ko. “Natatakot ako,” Sabi ko nang hal
Oh My Dog! Chapter 40
Henry’s POVThe Dog growled, kaya napaatras ako hanggang sa mapasandal na ako sa glass wall ng kwarto kung saan kita ko ang labas. Nakuha agad ng atensyon ko ang sunod-sunod na pagdating ng mga police car.“You even called police!” Sumugod muli yung aso pero naka-ilag ako, iyon na din ang ginawa kong pagkakataon para makatakbo. Ma’s pinili kong gamitin ang hagdan para makatakas, baka makasalubong ko sila sa elevator. Tatlong floor na ang nabababaan ko nang makadinig ako ng mga nagmamadaling yabag sa baba. They took the stairs too. Wala na akong nagawa kundi ang pumasok sa floor na kinaroroonan ko, I acted normal as I walk through. May nakasalubong din akong dalawang pulis pero sa pagmamadali nila ay hindi na nila ako napansin pa. ‘Yon na ang kinuha kong oportunidad para magtungo mula sa hagdan, sinigurado ko munang wala nang pulis ang naroon bago ako dumiretso sa baba.Nang marating ko ang basement kung na saa
Oh My Dog! Chapter 39
Lilly’s POV“Oo tatay mo siya pero hindi tama ang mga ginawa niya. He killed My parents, he killed Apollo’s mother, he tried to kill me. He needs to pa for it.” Napansin ko ang unti-unting pagbabago ng reaksyon ni Christine, t’saka ko lang napagtanto ang mga sinabi ko.“You, who are you?” Can I really trust her? But what if she turns her back at me again? I don’t want to hate her even more.“If I tell you, you might not believe me.”“What do you mean? What do you know? How am I supposed to distinguish if you won’t tell me. Tell me what you know!”“I’m Lilly,” Maikli kong sabi, her upper lips rose up indicating that she was surprised. “It’s hard to explain Christine but my soul is trapped into a dog’s body and whenever it’ll rain my soul would go to Maymay’s body.”“That’s the m
Oh My Dog! Chapter 38
Lilly’s POV Maaga akong natapos sa trabaho, binuklat ko ang hawak kong payong para magamit ko iyon dahil malakas pa rin ang ulan. Nadinig ko sa balita kanina na may bagyo raw at malakas ito. It was raining too that day. The day my parents died and the day I nearly died. Tiningnan ko ang oras sa suot kong relo. I bet no one’s going to pay me a visit at the hospital, it’s raining heavily and Christine did not go to work because of her modeling career and I heard Tito Henry is too busy on his other business affairs. Maaga pa at hindi pa out ni Apollo kaya naman ay napag-desisyunan ko na lang na dalawin ang walang malay kong katawan sa ospital. Dahil kasama na ang pangalan ko sa list na pwedeng dumalaw rito ay hindi na ako nahirapang makapasok. My hair is growing long, they should cut it. Long hair does not suit me at all. Tiningnan ko ang sarili ko, “You’ve been through a lot Lilly,” Bulong ko. “How stupid Lilly! Mag-take ord
Oh My Dog! Chapter 37
Lilly’s POV“Doc Paulo?” Napatingin din ako agad dito nang banggitin ni Maymay ang pangalang iyon.“Ikaw pala Doc,” Napatingin sa akin si Maymay na parang nag-aalangan. Siguro ay naiisip na din nito ang naiisip ko. Na kasama namin ang hinahanap namin.“Anong ginagawa mo dito?” Tanong ni Maymay.“Night jog,” Tiningnan ko ang suot nito, mukhang nag-jojogging nga ito, natulo pa ang pawis sa gilid ng kanyang mukha.“Hindi mo yata kasama si Lucky.”“He’s not feeling well, ginabi ka na ata.”“OT sa work, siya nga pala.” Tumingin si Maymay sa likod niya at pinaabante ng kaunti si Mang Ricardo.“Si Mang Ricardo nga pala kasama ko sa trabaho, hinatid na ako kasi hindi maganda ang pakiramdam ko kanina.” Sabi nito,“Hello po, I’m Paulo. If you have any pets po feel free to visit my clinic I’
