Napatigil ako sa pagnguya ng kinakain ko ng mag ring ang phone ko. Kaagad ko 'yong sinagot ng makita ang pangalan ng asawa ko sa screen."Hello, Maxine? Where are you?"bungad niya.Binalingan ko naman si Joyce at Joel na umiinom at kumakain ng ihaw-ihaw.Nareceive niya na siguro ang text ko na may pupuntahan ako."Im here, kila Manong. Kumakain kami nila Joyce at Joel"sabi ko sabay lunok sa kinakain."Okay, I'll be there"aniya saka ibinaba ang linya."Asawa mo?"tanong ni Joel.Tumango naman ako sakanya."Aysus!"hasik ni Joyce sabay siko sa tagiliran ko."Dati kumakain lang tayo dito dahil problemado tayo sa mga mid term and final exam natin, ngayon. 'Yong isa diyan, hinahanap na ng asawa"pagpaparinig sakin ni Joyce.Tumawa naman ako at umiling.Hindi ko 'din akalain na darating ang araw na 'to. Sobrang daming nabago sa buhay ko in the past of three years.Nagka-anak at nagkaasawa ako, 'nang walang sa plano. Hindi 'din ako noon nangangarap na magkakaasawa at magkakaanak, tinanggap kuna
Ipinark ko ang kotse na hiniram ko kay Joyce sa kabilang kalsada ng bahay na nakalagay sa address na ibinigay sa'kin ni Ms. Sesno.Medyo masama parin ang pakiramdam ko. Pero pinuwersa kuna ang sarili ko na puntahan at kausapin si Fhreaya. May kutob na akong para kay Fhreaya ang bahay na binili niya. Nakita ko 'yong mga documento na nakapangalan sa ex-girlfriend niya.Hindi 'din naman ako makakatulog sa kakaisip ko sakanya. Gusto kong malaman ang dahil kong bakit siya umalis at nagpakita ulit.Napabuntong hininga ako ng makita ang bahay. Sobrang simple ng interior design, may kaliitan nga lang. Pero napaka cute tingnan. Sobrang refreshing 'din kong titira ka 'don.Naglakad ako papunta sa gate at nag doorbell. Sigurado na 'ko. Na hindi para samin ang bahay na 'to!Mahal niya pa talaga si Fhreaya hanggang ngayon.Ilang beses akong nag doorbell pero walang nagbubukas ng gate. Impossible namang walang tao dahil tanaw ko mula dito sa kinatatayuan ko na may taong nakaupo sa sala. Yari sa sa
Napatigil ako sa pagpunas ng basa kong buhok paglabas ko ng banyo. Nakita ko si Well na dali-daling nilalagay ang mga damit sa maleta.Mukha itong frustrated. Masakit, pero wala naman akong magagawa. Bumuga ako ng hangin bago lumapit sa kanya at tinulungan ito sa pagpasok ng mga damit niya sa maleta. Ramdam ko ang mga mata nitong nakatitig sa akin, nakangiti ko naman itong binalingan."Maligo kana Well. Ako na ang bahala dito"nakangiti paring saad ko."Bago ka nga pala umalis, kumain ka muna naghanda ako ng pagkain"sabi ko. Alam kong si Fhreaya ang pupuntahan niya, at base sa mga daldalhin niyang damit, mukhang ilang araw pa siya bago umuwi.Kaagad akong yumuko at ipinagpatuloy ang ginagawa, pagkuway pasimpleng pinunasan ang basang pisngi.Nagpakawala ito ng isang malalalim na buntong hininga bago naglakad patungo sa banyo.Napalunok ako ng paulit-ulit at tila tinusok ng isang matulis na kutsilyo ang puso ko sa sobrang sakit."Maxine, I know you know about Fhreaya,sinabi niya sakin
"Kumusta ka?"kaagad kong bati kay Fhreaya 'nang makapasok kami dito sa chemotheraphy room na okupado niya."I-Im f-fine"nanghihinang sabi niya.Sobrang naaawa ako sa kalagayan niya. Totoo iyon. Sobra talaga akong naawawa sakanya, kaya nga hindi ko magawang pigilan si Well ng sabihin niya sakin kanina na bibisitahin niya si Fhreaya.Kinuha ko ang kamay niya at mahigpit 'yong hinawakan. Gusto kong iparamdam sakanya na hindi siya nag-iisa."M-Maxine, maputla na ba masyado ang labi ko? p-pwede bang lagyan mo ako ng lipstick?"mahinang sabi niya.Gustong tumulo ng luha ko. Pero pinigilan ko, mas lalong humigpit ang pagakakahawak ko sa kamay niya.Nong isang araw lang kami nag kakilala pero kahit sino maaawa sa kalagayan niya."O-Okay"nakangiting sabi ko.Saglit kong binitawan ang kamay niya. Kinuha ko sa bag ang lipstick ko. Dumukwang ako para malagyan siya ng lipstick sa maputla niyang labi.Napabuga ako ng hangin ng bumugay sakanya ang kulay ng lipstick ko. Unti-unting sumilay ang ngit
Sunod-sunod ang pagbuga ko ng hangin. Nangangalay na ang leeg ko kakatingin sa phone ko, hinihintay ang tawag at text galing sa asawa ko. Pero kahit 'hi' or 'hello' mula sakanya wala akong natatanggap.He promised me!"Mrs. Montefalco. Mukhang hindi na po darating ang hinihintay mo, pasensiya na po. Pero kailangan naming magsara its already 11pm ma'am. Hanggang 10pm lang po kami, pinagbigyan na po namin kayo kasi po VIP kayo"untag sakin ng Manager nitong restaurant.Muli akong napabuntong hininga bago tumayo sa kinauupuan ko. Inilibot ko ang mga mata ko sa buong lugar. Wala na ngang mga tao. Late na talaga, baka hindi na nga siya dumating kaya ng ipinangako niya."Pasensiya kana, mukhang hindi na nga darating ang asawa ko"sabi ko saka pilit na ngumiti sa'kanya."Okay lang po 'yon, ma'am"tugon nito.Muli ko itong nginitian bago naglakad papalabas ng establisiyemento.Nanlalambot ang tuhod ko. Gusto kong maiyak pero tinatagan ko ang sarili ko. Sobrang sama talaga ng loob ko sa'kanya at
Sunod-sunod ang pagbuga ko ng hangin. Nangangalay na ang leeg ko kakatingin sa phone ko, hinihintay ang tawag at text galing sa asawa ko. Pero kahit 'hi' or 'hello' mula sakanya wala akong natatanggap. He promised me! "Mrs. Montefalco. Mukhang hindi na po darating ang hinihintay mo, pasensiya na po. Pero kailangan naming magsara its already 11pm ma'am. Hanggang 10pm lang po kami, pinagbigyan na po namin kayo kasi po VIP kayo"untag sakin ng Manager nitong restaurant. Muli akong napabuntong hininga bago tumayo sa kinauupuan ko. Inilibot ko ang mga mata ko sa buong lugar. Wala na ngang mga tao. Late na talaga, baka hindi na nga siya dumating kaya ng ipinangako niya. "Pasensiya kana, mukhang hindi na nga darating ang asawa ko"sabi ko saka pilit na ngumiti sa'kanya. "Okay lang po 'yon, ma'am"tugon nito. Muli ko itong nginitian bago naglakad papalabas ng establisiyemento.Nanlalambot ang tuhod ko. Gusto kong maiyak pero tinatagan ko ang sarili ko. Sobrang sama talaga ng loob ko sa'ka
Bawat pag galaw ng daliri ng orasan ang siyang paglukob ng mabigat sa dibdib ko.May kutob na akong hindi siya uuwi ngayon. Pero umaasa akong tutupad siya sa sinabi niya sakin kanina 'don sa hospital na uuwi siya sakin ngayong gabi. Kailangan ko lang siyang hintayin.Binalingan ko ang mga pagkaing iniluto. Mainit pa 'yon 'ng ihanda ko pero ngayon malamig na.Nahugot kuna lamang ang hininga ko. Kinuha ko ang phone ko at i-denial ang numero ni Well, pero nakapatay parin ang phone nito kanina pa.Paulit-ulit na tanong na naglalaro sa isip ko kong nasa opisina ba ngayon ang asawa ko o binabantayan niya si Fhreaya sa hospital?Gusto kong isiping nasa opisina lang siya at tambak ang trabahong inaakaso.Nagiging panatag ang kalooban ko, kapag 'yun ang iniisip ko pero kabaliktaran 'yun kapag iniisip kong nasa tabi siya ni Fhreaya sa mga oras na ito."Please, Well. Umuwi ka naman sakin, kahit ngayon lang"mahinang bulong ko.Halos mabali na ang leeg ko kakatanaw sa labas. Hindi na ako nakatiis
JOYCE POV"Bwesit naman oh?!"inis na sigaw ko ng tumirik ang kotse ko.Inis akong lumabas sa loob ng kotse ko at matiyagang nag-abang ng pwedeng masasakyan.Kong hindi lang talaga birthday ni Alle ngayon, hindi talaga ako pupunta!Kailangan kuna talagang bumili ng panibagong kotse para may service ako. Pero paano? Hindi pa nga nakakabangon ang coffee shop ko.Ipinaypay ko ang kamay ko sa mukha na pawisan."Ano ba 'yan!"singhal ko.Tanghaling tapat naman kasi kaya sobrang init. Wala pa namang maski isang sasakyan ang napapadaan sa pwesto ko.Napangiti ako ng matanaw ang Toyota Land Crusier na dadaan dito sa pwesto ko. Mukhang bigatin ang may-ari ng sasakyan na 'yon. Five million, six hundred eighty seven thousand pesos ang exact amount ng Toyota Land Crusier. Siguro mabibili ko 'yon kapag umabot na ako ng sixty years old.Binalingan ko ang kawawang kotse ko. Kong sa tao...uugod-ugod na.Paparahin kuna sana ang paparating na sasakyan pero huminto kaagad ito sa tapat ko. Sobrang saya ko
Kulay green ang suot kung dress. Pinarisan ko 'yun ng flat sandals. Naglagay 'din ko ng kunting make-up at inayos ang buhok ko.'Nang masigurong maayos na ang mukha ko---binitbit kuna ang mini bag ko at ang regalo para kay Kuya Jeys.Tinext ko si Jessy na parating na ako kaya sinalubong niya ako sa labas ng gate nila."Wow, ah. Nag effort kapa talagang magpaganda---aamin ka lang naman girl"bulong niya sa'kin habang sabay kaming naglalakad papasok sa bahay nila.Napahinto ako at kinabahan ng makita at makilala ang sasakyan ni Russell na nasa garahe."Nandito na ba siya?"baling kong tanong kay Jessy."Oo. Kadadating lang niya"sagot naman nito.Napalunok ako naman ako. Kinakabahan talaga ako ng sobra."Tara na. Ako ang gagawa ng paraan para magkita kayo in private"bulong niya sabay ayos sa suot niyang salamin.Sunod-sunod ang pagbuga ko ng hangin bago nagpatuloy sa paglalakad.Pumanhik kami ni Jessy sa Veranda. May table doon at upuan. Kitang-kita mula dito ang pool area kung saan nagkak
Nakabusangot si Jessy na pumunta dito sa bahay. Weekend kasi ngayon kaya walang pasok. Mukhang wala na siyang dysmenorrhea pero bakit hindi maipinta ang mukha niya?"Jessy? May sama ng loob kaba sa popcorn?"untag ko sa'kanya.Dinurog niya ang popcorn na nasa lalagyan niya.Magkaibigan kami since elementary hanggang ngayon pa naman kaso palagi kaming magkaibang section."May kinaiinisan kasi akong ka-klase ko, e"inis na sabi niya."Bakit, anong ginawa sayo?"tanong ko."Bida-bida siya sa klase at feeling niya perfect siya at matalino"galit na sabi niya.Sa batch namin si Jessy ang pinakamatalino kaya bata palang ito may suot na itong eyeglasses dahil sa malabo niyang mata. Ngayon ko lang siya nakitang nainis sa katalinuhan ng iba dahil kapag may bida-bida at feeling matalino sa klase talagang pinapatunayan ni Jessy na siya ang pinakamatalino. Kaya baka matalino talaga ang sinasabi niya at hindi niya matalo-talo kaya siya naiinis ng ganito?"Favorite pa siya ng lahat ng teacher pati ng
Mabilis ang paglipas ng mga araw at nakakarecover na 'din ako sa nangyari sa'min ni Russell. Sinasadya ko 'din siyang iwasan kahit pumupunta siya sa bahay.Sabay kaming kumakain ngayon ni Jessy sa canteen. Pizza at spaghetti ang order ko. Adobo at kanin naman sa'kanya. Hindi ko alam pero hindi ko feel kumain ng heavy foods today."Diet ka'ba?Whole day ang klase natin today. Tatagal ka'ba niyan?"tanong niya sabay turo sa pizza at spaghetti ko.Nagkibit-balikat ako at hindi siya pinakinggan.Magana akong kumain ng spaghetti at pizza. Nakadalawa pa nga akong order, e."Val. Samahan ako sa C.R. Magkakaroon ata ako? Ang sakit ng puson ko"namimilit pa sa'kit na saad ni Jessy."Sige. Halika kana"tarantang sabi ko.Gan'to talaga si Jessy kapag magkakaroon ng buwan ng dalaw. Minsan pa nga nawawalan siya ng malay dahil hindi niya na kinakaya ang sakit ng puson niya. "Oh, anong nangyari sayo?"tanong ng Kuya ni Jessy ng makasalubong namin sila ni Russell sa Hallway.Napaiwas ako ng tingin ng ma
Nagising akong yakap-yakap ni Russell ang beywang ko. Napadaing ako ng gumalaw ako. Sobrang sakit ng pagkababae ko. Natakot ako na baka magising siyang bigla kaya dahan-dahan kong inalis ang kamay niya.Napatutop ako sa bibig ko ng makita ang bed sheet ng kama na may mantsa ng dugo. Napatingin ako kay Russell na himbing na himbing sa pagtulog. Paika-ika akong naglakad para pulutin ang dress ko na nasa sahig pati ang underwear ko. "Aray"daing ko sabay kagat sa pang-ibabang labi ko.Ramdam na ramdam ko ang kirot at hapdi sa loob ko. Nagtungo ako sa banyo dala ang mga damit ko para magbihis.Ilang beses akong naghilamos pagkuway dali-daling nagbihis ng damit. Inilugay ko ang buhok ko para walang makapansin ng mapupulang marka sa leeg ko.Sunod-sunod ang pagbuga ko ng hangin bago lumabas ng banyo. Laking gulat ko ng makitang nakatayo si Russell sa pintuan. Nakapagbihis na 'din siya."How's your feeling? Dinudugo kaba? Should I need to take you in the hospital"sunod-sunod na tanong niya
SIMULAIsang gabing pagkakamali 'yan ang nangyari kina Valerie Herrero at Russell Dylan Montefalco.VALERIE 'binuntis pero pinanagutan' HERRERO- Isang mabait at malakas na babae. Wala siyang ibang hangad kundi ang makapiling ang mga anak. Lahat kaya niyang isakripisyo para sa kambal.RUSSELL DYLAN MONTEFALCO- Isang lalaking responsable sa bawat decision na ginagawa niya. Galing sa mayamang pamilya at anak ng kilalang business tycoon sa bansa.Tatlong buwang buntis si Valerie 'nang iwan siya ni Russell para sundan ang girlfriend nitong nasa Germany at doon na ito nagpatuloy ng pag-aaral. Naiwan naman kay Valerie ang lahat ng responsibilidad bilang isang magulang. Nag-aaral sa umaga at nag-aalaga ng mga bata sa gabi. Iyan ang naging buhay niya sa limang taong pagiging ina.Sa mismong limang taong kaarawaan ng kambal ay umuwi si Russell para humihingi ng chance na maging ama sa mga bata.Kasama ba sa chance na ito ang panindigan si Valerie na ina ng mga anak niya?KABANATA 1:Yakap ko a
Kaagad kaming nagpakasal ni Morris sa isang maliit na chapel bago kami bumiyahe pabalik sa Manila.Halos maglumpasay si Mommy nang malaman niya na kasal na kami ni Morris. Lalo na nang malaman niya na buntis ako.Wala namang nasabi sila Tita Maxine at Tito Well."Sabi kuna nga ba, e. Mga tingin mo palang noon sa anak ko talagang alam kunang itatanan mo siya"hasik ni Daddy kay Morris."Please, Dad"awat ko sa'kanya."At ikaw naman, bakit ka kaagad nagpabuntis?"baling niyang sabi sa'kin.Napabuga ako ng hangin saka tiningnan si Morris na nakangiti sa'kin. Inirapan ko naman siya ng mata."Naku, ikaw talaga Morris. Sakit ka talaga sa ulo namin. Itinanan, binuntis at pinakasalan mo ang anak namin bago sa'min isinauli! Walanghiya ka talaga"mangiyak-ngiyak na sabi ni Mommy."I love you, baby"bulong sa'kin ni Morris. Napabuga naman ako ng hangin. Wala talaga akong kawala kay Morris Dylan Montefalco.[MORRIS POV]"Thank you, Sir for trusting me on this project"pagpapasalamat ko sa kausap mula
SIMULA: Isang gabing pagkakamali 'yan ang nangyari kina Valerie Herrero at Russell Dylan Montefalco. VALERIE 'binuntis pero pinanagutan' HERRERO- Isang mabait at malakas na babae. Wala siyang ibang hangad kundi ang makapiling ang mga anak. Lahat kaya niyang isakripisyo para sa kambal. RUSSELL DYLAN MONTEFALCO- Isang lalaking responsable sa bawat decision na ginagawa niya. Galing sa mayamang pamilya at anak ng kilalang business tycoon sa bansa. Tatlong buwang buntis si Valerie 'nang iwan siya ni Russell para sundan ang girlfriend nitong nasa Germany at doon na ito nagpatuloy ng pag-aaral. Naiwan naman kay Valerie ang lahat ng responsibilidad bilang isang magulang. Nag-aaral sa umaga at nag-aalaga ng mga bata sa gabi. Iyan ang naging buhay niya sa limang taong pagiging ina. Sa mismong limang taong kaarawaan ng kambal ay umuwi si Russell para humihingi ng chance na maging ama sa mga bata. Kasama ba sa chance na ito ang panindigan si Valerie na ina ng mga anak niya? Yakap ko ang s
Kaagad kaming nagpakasal ni Morris sa isang maliit na chapel bago kami bumiyahe pabalik sa Manila. Halos maglumpasay si Mommy nang malaman niya na kasal na kami ni Morris. Lalo na nang malaman niya na buntis ako. Wala namang nasabi sila Tita Maxine at Tito Well. "Sabi kuna nga ba, e. Mga tingin mo palang noon sa anak ko talagang alam kunang itatanan mo siya"hasik ni Daddy kay Morris. "Please, Dad"awat ko sa'kanya. "At ikaw naman, bakit ka kaagad nagpabuntis?"baling niyang sabi sa'kin. Napabuga ako ng hangin saka tiningnan si Morris na nakangiti sa'kin. Inirapan ko naman siya ng mata. "Naku, ikaw talaga Morris. Sakit ka talaga sa ulo namin. Itinanan, binuntis at pinakasalan mo ang anak namin bago sa'min isinauli! Walanghiya ka talaga"mangiyak-ngiyak na sabi ni Mommy. "I love you, baby"bulong sa'kin ni Morris. Napabuga naman ako ng hangin. Wala talaga akong kawala kay Morris Dylan Montefalco. [MORRIS POV] "Thank you, Sir for trusting me on this project"pagpapasalamat ko sa ka
Namamanhid na ang mga binti ko nang makarating kaming Quezon. Ilang minuto na lang madaling araw na. Maliwanag ang buwan kaya kitang-kita ko ang payapa at malawak na dagat mula dito sa balcony. Tanaw na tanaw 'din mula dito ang mga ilaw sa kabilang ibayo ng dagat. Siguro nagmumula ang ilaw na 'yun sa mga bahay at gusali na nandon. Parang gusto kung pumunta 'dun at mamasyal.Siguro mas maganda pa ang view dito bukas kapag sumikat na ang araw.Napayuko ako sa parteng tiyan ko nang may mga brasong pumalibot 'don. Nilingon ko si Morris mula sa likuran ko.Bumuga ako ng hangin at hinarap ko siya."Ipaliwanag mo nga sa'kin ang lahat ng nangyayari? Saka ako magde-desisyon kung mag s-stay ako sa'yo, Morris o aalis ako"seryusong sabi ko habang nakatitig sa mga mata niya."At first. Pinagbataan ako ng pamilya ni Haven na kung hindi ko siya papakasalan. Pababagsakin nila ang negosyo ni Daddy. I swear, Cza. I didn't mean to hurt you. I want to be a good son kaya ko 'yun nagawa"paliwanag niya.Pi