KABANATA 32:

Kinagabihan, niyaya ako ni Jannet na puntahan si Nanay para personal na magpaalam sa matanda kaya kaagad akong sumama sa kaniya.

Ngunit,laking gulat ko ng ibang daan ang binabaybay namin ni Jannet.

“Saan tayo pupunta?”tanong ko sa kaniya.

“Basta malalaman mo ‘din kapag nando’n na tayo”nakangiting sabi nitong habang nasa daan ang mga mata.

Tumango ako. May tiwala naman ako sa kaniya kahit saan n’ya pa ako dalhin.

Napanganga ako ng makita kung sino ang lalaking nakaabang sa kalsada.

“A-Ares?”sambit ko sa pangalan n’ya habang nakatitig dito.

Itinigil ni Jannet ang sasakyan saka ako nakangiting binalingan.

“Surprise”nakangiting sabi n’ya kaya napayakap ako sa kaniya bilang pasasalamat.

Napabaling ako sa pintuan ng passenger seat nang bumukas iyon.Nakangiti kong tiningnan si Ares saka kinuha ang kamay n’yang nakalahad sa’kin bago lumabas ng sasakyan.

Napayakap kaagad ako sa leeg n’ya ng mahigpit, namiss ko talaga s’ya ng sobra-sobra, niyakap n’ya ‘din ang beywang ko pero hindi ‘yon gano’n