Nagkatitigan kami ni Ares nang makarinig nang tunog ng helicopter galing sa itaas nitong yate.Kumabog ng husto ang dibdib ko dahil alam kung para kanino ang helicopter na ‘yun.“Magtago ka, Almera. Ako na ang bahala sa kanila”saad ni Ares.Umiling ako. “No need for that, ako ang kailangan nila”Taranta n’yang hinawakan ang magkabilaan kong pisngi at tinitigan ang mga mata ko.“Please, makinig ka sa’kin. Mamatay muna ko bago ka nila makuha mula sa’kin, naiintindihan mo ‘ba?!”anito.Napailing-iling ako ng ulo. “Ayaw kitang masaktan kaya hayaan muna ko”Nakitang kong bumaba si kuya mula sa hagdan na galing sa helicopter na nanatiling nasa itaas nitong yate kaya kaagad kong niyakap si Ares. Niyakap ko s’ya ng mahigpit na mahigpit dahil alam kong ito na ang huling mayayakap at makikita ko s’ya. Maisip ko lang na magkakalayo kaming dalawa halos hindi na ako makahinga.Kagat-kagat ko ang ibabang labi ko habang pinipigilan ang mga luha ko.“I’m going to America. At ikakasal na ‘din ako, ka
[CELESTINE ELYSE ABOITIZ]Gumiling-giling ako sa gitna ng marami at siksikang mga taong nagsasayaw ‘din katulad ko. Itinaas ko ang mga kamay ko sa ere at marahang ipinikit ang mga mata habang humahampas naman ang balakang ko.Hindi ko alam kung ano ang naisip kong sumayaw ng ganito ngayong gabi dahil matagal na panahon na ‘nong huling sayaw ko sa ganitong lugar, siguro para sulitin ang bakasyon ko dito sa Boracay o baka naman gumagawa lang ako ng excuses para takasan ang engagement at fiance ko na hindi ko pa nakikilala.Nang mapagod akong sumayaw pumunta ako sa bar counter at umorder ng beer. Lalagukin kuna sana iyon ng biglang may kumuha ng baso mula sa’kin.“What do you think your doing?”inis kong baling sa lalaking nakatayo sa gilid ko habang hawak-hawak niya ang baso kong may laman ng alak.Ang yabang ng taong ‘to, ah!Mas lalo kung ikinainis ang sunod nitong ginawa. Ngumisi ito sa’kin bago nilagok ang laman ng baso na beer pagkuwa’y tumingin sa’kin.Kaagad akong nag-iwas ng mag
Maaga akong nagising para maglakad-lakad sa dalampasigan dala ang aso kung si Lemon.I’m just wearing a maong short and crochet bra.Nagsuot ‘din ako ng sombrero baka sakali kasing may makakilala sa’kin dito.Kinuha ko ang dala kung phone at nag selfie kasama si Lemon. Mahilig akong kumuha ng mga photos at pinopost ‘yun sa instragram ko, hindi dahil para magpasikat kundi para may memories akong babalikan.Nakakita ako ng bahay kubo pero para siyang canteen dahil maraming mga taong bakasyunista ang kumakain.Tamang-tama nagugutom na ‘din ako dahil hindi ako nag almusal sa hotel na tinutuluyan ko.“Lemon, let’s go!”yaya ko sa kasama kung aso saka ako tumakbo papunta sa bahay kubo. Tumakbo ‘din si Lemon para sundan ako.Umorder ako ng tapsilog na best seller nila at kape na ‘din. Balak kung mag stay dito sa Boracay ng isang buwan.“Are you avoiding me?!”Napatingin ako sa babae na kausap ang isang lalaki. Baka magka-away sila?“I’m not avoiding you”tugon dito ng lalaki.“So, why are acting
Yellow dress ang isinuot ko kinabukasan saka tsinelas. Lantad na lantad ang kaputian ko dahil sa suot kung dress, kinulot ko ‘din ang buhok kaninang umaga kaya tuwang-tuwa ako sa look ko ngayon.Inalalayan ako ni Ed na sumakay sa bangka na inupahan niya. Ito ang unang beses na sumakay ako sa ganitong bangka kaya masaya akong ma-experience ‘to.“First mo ba talaga? Ba’t hindi ka natatakot?”tanong sa’kin ng kasama ko.Nagkibit-balikat ako. “Hindi naman kasi ako matatakutin”“I was expecting na yayakapin mo ako sa sobrang takot”saad niya kaya napatingin ako sa kaniya.Nakasuot siya ng plain black shirt and shorts saka sombrero at sunglasses. Napaka-linis niyang tingnan para sa’kin at nag uumapaw ang kagwapuhan niya.Ipinilig ko ang ulo ko. Bakit ko ba siya pinupuri? Tss!“In your dreams, Mr!”singhal ko sa kaniya bago itinuon ang buong atensiyon sa kulay asul na dagat.Marahan akong pumikit para damhin ang malamig na hangin na tumatama sa mukha ko.Napamulat ako ng mga mata at napabaling
Pinanood ko si Ed na mag surfing. Hindi ko mapigilan ang hindi humanga sa kaniya dahil sa galing niyang mag surfing na parang pro na s’ya sa larangan ng surfing.Kinuha ko ang phone ko at kinunan s’ya ng video at picture. Pasimple ko ‘yung ginawa para hindi niya mahalata. Nakakahiya naman kung mahuhuli niya kung kinukunan s’ya ng litrato.Mabilis kung itinago ang phone ko ng makitang tumigil na sa pag-surfing si Ed at binuhat niya na ang surfing board kaya kinuha ko ang dala niyang libro upang magpanggap na nagbabasa.Napaangat ako ng mukha sa kaniya ng agawin niya mula sa’kin ang libro.Nagulat ako ng bigla niyang agawin sa’kin ang libro na kunyari kung binabasa. Kaagad akong napaiwas ng tingin dahil sa sobrang lapit ng mukha niya sa’kin.“Ano ba? Lumayo ka nga”saad ko sabay tulak sa matipuno niyang dibdib.“Aalis na ako bukas kaya dapat sinusulit muna ang oras na kasama ako”tugon niya ngunit nanatiling malapit ang mukha niya sa’kin.Oo nga, aalis na s’ya bukas kaya dapat sulitin kun
Ipinakilala ako ni Ed, sa mga kaibigan n’ya. Nakilala ko ‘din si Jannet, Mike at Dustine.Ipinakilala kuna ‘din si Ed sa pamilya ko kaya hindi na nila ako ipapakasal kaya sobrang natutuwa ako dahil dumating sa bahay ko si Ed para iligtas ako sa kasal na hindi ko naman talaga gusto.Malawak ang ngiti sa labi ko ng ipaghanda ako ni Ed ng almusal.Hindi kuna s’ya naabutan dito sa bahay dahil maaga s’yang pumupunta sa palayan para tumulong mag spray pagkatapos n’ya ‘don pupunta s’ya sa Munisipyo at gabing-gabi na s’ya kong umuwi.Pagkatapos kong kumain nang almusal pumunta ako sa bahay ni Nanay Beth para tulungan ito sa pagprepare ng snacks ng mga magsasakang nag s-spray sa palay.“Maswerte talaga si Mayor sa’yo”saad ni Nanay Beth.Ngumiti ako. “Ako nga po ang maswerte sa kaniya dahil kahit busy s’ya gumagawa parin s’ya ng paraan to make me happy”Napatango-tango naman ang matanda habang nag pi-prito ng turon.Ilang buwan na ‘din akong nakatira sa lugar na ‘to kaya pamilyar na sa’kin ang i
Napatulala ako ng makita ang isang painting sa storage room. Tila pinitik ng malakas ang puso ko ng makita ‘yon.Nilapitan ko ‘yun at kinuha. Nakakaantig naman sa puso ang mensahe ng painting na nakaguhit ‘don.Expert ako pagdating sa pagbasa ng mga painting kaya alam kong malalim ang gustong ibig sabihin ng painting na ‘yun. “Sino kaya ang painter nito?”takong ko sa sarili ng kunin ko ‘yon.“Saya naman kong nandito lang ‘to sa storage room dapat dito dinidisplay”dagdag ko pang sabi saka pinunasan ang painting gamit ang kamay.Tuluyan kong kinuha ang painting at dinala sa sala.Naghanap ako ng part na pwedeng pagsabitan sa painting para maexpose ang ganda n’ya.Alam kong masu-surprise si Ed kapag nakita n’ya ‘to.“What is that?”tanong n’ya mula sa aking likuran kaya nakangiti ko s’yang nilingon.“Look at this, nakita ko sa storage room. I-display kaya natin?”tanong ko sa kaniya.Nakita ko ang pagdilim ng mukha nito ng makita ang painting na hawak ko pero mabilis ‘din ‘yung nawala pagk
AFTER FIVE YEARS…….Nagising ako ng may maramdaman akong humahalik sa balikat ko, napabangon ako sa kinahihigaan ko at bahagyang lumayo kay Desmond.“It’s already five years pero hindi mo parin kayang ibigay sa’kin ang sarili mo?”anito.Nakita ko ang pagdilim ng mukha nito kaya kaagad akong nagsalita.“Kailangan kunang magluto ng breakfast para makakain na kayo ni Amarie”sabi ko pagkuwa’y nagmamadali akong maglakad papunta sa kusina.“Mama…Mama”tawag sa’kin ni Amarie.“Yes, sweetheart?”tugon ko sa kaniya.Malawak akong napangiti ng makita s’ya. Napatakip ako ng palad sa bibig ko ng makitang suot-suot n’ya ang sandal ko na sobrang laki sa maliit n’yang paa.Kamukhang-kamukha n’ya talaga si Ares. Habang lumalaki s’ya nakukuha n’ya ang mga mata ni Ares, ang ilong, bibig at kilay.Yinuko ko si Amarie at hinawakan ang maliit n’yang saka iyon hinaplos ng banayad.“I’m gorgeous like you, right?”nakangiting tanong n’ya.Kaagad akong tumango. “Yes, ofcourse, baby”Napahagikhik s’ya ng halikan
Nagising akong masama ang pakiramdam ko pero pinilit kong pumunta sa Naga City para maglibot-libot sa Mall para maghanap ng ireregalo sa kasal ni Ares at Chin-Chin.Nakakahiya naman kasi na wala man lang akong ireregalo tapos flower girl pa ang anak kong si Amarie.Hindi ko alam kung ano ang ireregalo ko sa kanilang dalawa kaya medyo natagalan ako sa paglilibot.Napahilot ako sa sentido ko ng makaramdam ng pagkirot mula ‘don, mabuti pa siguro kong kumain na muna ako para makainom ng gamot.“Ayos ka lang, Almera?”Nag-angat ako ng tingin sa lalaking nagsalita.“Oh, ikaw pala Mike”saad ko ng makilala ang lalaki.“Namumutla ka, ah. Ayos ka lang ba?”nag-aalalang tanong nito kaya ngumiti ako at tumango.“A-Ayos lang, medyo sumama lang ang pakiramdam ko”tugon ko.“Mukhang hindi nga talaga maganda ang pakiramdam mo, pwede kitang samahan magpa-check-up kung gusto mo”anito.Umiling ako. “Hindi na, ayos lang naman ako”“Hindi mo ata kasama si Amarie?”tanong n’ya.Tumango ako. “Oo, eh. Medyo mas
CHIN-CHIN’s POVSunod-sunod ang pinakawalan kong buntong hininga habang hinihintay ko si Ares. Buong araw itong wala dito sa bahay kaya halos hindi ako mapakali.This past few months simula ng dumating si Almera at Amarie nasa kanila ang buong atensyon ni Ares.Sinusubukan kong intindihin pero malapit na akong mapuno, tao lang ‘din ako. May hangganan ang pasensya ko.Kanina ko lang nalaman na buntis ako kaya pala ‘nong nakaraan palagi akong nasusuka at nahihilo. Excited akong sabihin ‘yon kay Ares pero wala pa s’ya hanggang ngayon kaya umiinit na talaga ang ulo ko.Late na ng makauwi si Ares galing kina Almera at Amarie, ngayong nandito na s’ya bahay medyo humupa ang pag-aalala ko.Kanina pa ako hindi mapakali, gusto kuna sana nga s’yang sunduin kaso bigla s’yang dumating.“Sorry, I’m late”aniya.Ngumiti ako. “Wala ‘yon, sabay na tayong kumain”Tumango s’ya at ngumiti sa’kin bago kami sabay na nagtungo sa kusina.Napakagat ako sa ibabang labi ko ng mapansin na tila bagong gising ito.
Pagkatapos ng hearing pumunta dito sa bahay si kuya para dalawin si Amarie.May dala s’yang pasalubong para sa pamangkin n’ya kaya tuwang-tuwa si Amarie lalo na ng makita nito ang Jollibee.“Kuya, thank you for visiting us”nakangiting sabi ko sa kanya habang nakatingin kami pareho kay Amarie na binubuksan ang mga laruan na regalo n’ya.“No need to thank me”baling n’ya sa’kin pagkuwa’y hinawakan n’ya ang ulo ko saka hinaplos ang buhok ko kaya ngumiti ako sa kanya ng malawak.Hindi kami perpektong magkapatid pero nagpapasalamat ako dahil may kuya ako na katulad n’ya.Ilang taon ‘din akog nagtanim ng sama ng loob sa ginawa n’ya ‘non kay Ares pero s’ya na lang ang nag-iisang pamilya ko at kuya ko.“Nga pala, pumunta si Ares sa hearing kanina. Akala ko nga dito s’ya tumuloy”anito.“Oo, s’ya ang pumunta dahil hindi ako nakapunta”mabilis kong tugon sa kanya.“Isa pa, may fiance na s’ya ngayon kaya paniguradong s’ya ang unang pupuntahan n’ya kaysa kay Amarie”dagdag ko pang sabi.Alam kong hin
Araw ng hearing ngayon pero hindi ako makapunta dahil nilalagnat si Amarie.Hindi ko kayang iwanan ang anak ko kahit hindi naman gaanong kataas ang lagnat n’ya. Hindi ‘din kasi ako mapapakali pagdating sa hearing dahil lilipad lang ang isip ko kay Amarie.Hinaplos ko ang mukha n’ya habang mahimbing s’yang natutulog, pinainom kuna s’ya ng gamot kanina baka sakaling paggising n’ya wala na ang lagnat n’ya.Napabuga ako ng hangin ng sipatin ko ang noo n’ya mainit parin ‘yon kaya nag-aalala ako.“How’s Amarie?”tanong ni Ares nang dumating s’ya.Kaagad n’yang dinaluhan si Amarie at kagaya ko sinipat n’ya ‘din ang noo ng bata.“Hindi kita masasagot if she’s okay kasi may lagnat parin s’ya”tugon ko sa kanya.“Dalhin na kaya natin s’ya sa hospital?”baling n’yang sabi sa’kin.“Nagpa-check up na kami kagabi dahil mataas ang lagnat n’ya sabi ng doktor sipon lang daw”saad ko.S’ya naman ang napabuga ng hangin sabay baling sa anak namin. Mukhang narinig n’ya ang boses ng Papa n’ya kaya nag dilat n
Nakapagpapintura na ako ng bahay bago dumating ang mga furniture katulad ng nasa plano.Tagaktak ang pawis ko habang inaayos ang mga furniture.Si Amarie naman ay walang sawang nagtatalon sa sofa.“Papa!”sigaw n’ya ng makita si Ares sa pintuan.Napahawak ako sa noo ko ng tumalon s’ya mula sa sofa at bumagsak sa sahig. Kaagad naman s’yang dinaluhan ni Ares at buong lakas s’yang kinarga.“Amarie, h’wag ka basta-bastang tatalon, anak. Paano kung mabalian ka?”problemadong sabi ko ng lapitan silang dalawa ng Papa n’ya.“Papa”humihikbing sabi nito sabay yakap sa leeg ng Papa n’ya.Napabuga ako ng hangin at napailing-iling. Inalo naman ito ni Ares at pinatahan sa pag-iyak.“Your Mom is right, honey. H’wag na h’wag kang tatalon bigla baka mabagok ang ulo mo or mabalian ka ng buto”malumanay na sabi nito sa bata habanh hinaplos ang buhok nito.Nilapitan ko sila at hinalikan si Amarie sa ilong.“I’m sorry, baby”paghingi ko ng paumanhin.“Sorry, Mama”anito sabay yakap sa’kin kaya kinuha ko ito mul
Sinundo ako ni Dustine sa hotel kung saan ako tumutuloy dahil tinawagan ko ito para sa kanya ulit sumabay pauwi sa Bicol.Alas singko ako ng umaga dumating kaya kay Nanay ako tumuloy, mabuti na lang dahil gising na ito.“Kumusta ‘yong inasikaso mo ‘don, iha?”tanong ng matanda habang nagluluto ng agahan.“Kinausap ko pong Abogado na kilala ko at s’ya na po ang bahala sa annulment ko, mag u-update na lang po sa’kin tungkol ‘don”pahayag ko.Napatango-tango naman ang matanda.“Next week na ang hearing, pupunta ka?”anito.Tumango ako sa kausap bilang tugon.“Opo”mabilis kong sabi.“Wala po ba si Jannet? Weekened ngayon di’ba?”tanong ko sa matanda.Umiling ito. “Iwan ko sa batang ‘yon, pero nakikitulog ‘yon sa co-teacher n’ya kapag tinatamad na umuwi”“Nga pala, buo na ‘yung bahay mo.Pintura na lang ang kailangan ‘non at mga gamit pwede na kayong lumipat ni Amarie. Nagtanim ‘din pala ako d’yan ng mga halaman para malagyan ng tanim ang bahay mo”pahayag nito.Ngumiti naman ako at nagpasalamat
CHIN-CHIN’s POVHindi ko maiwasang hindi makaramdam ng selos habang nakikitang nakangiti si Ares kapag tumatawag si Almera para kumustahin ang anak.Alam kung wala naman dapat akong ikaselos pero hindi ko pwedeng itago ‘tong nararamdaman ko.Hating-hati na ‘din ang oras n’ya sa’kin dahil sa pag-aalalaga n’ya kay Amarie.Pero wala naman akong magagawa, hindi ako pwedeng mag demand kay Ares ng oras dahil baka mag-away lang kami.Bumuga ako ng hangin bago nagtungo sa kusina para magluto ng almusal.Sana mabuntis na ako para makuha ko ang atensyon ni Ares na palaging nakatutok kay Amarie.“Good morning”nakangiting bati sa’kin ni Ares habang karga nito si Amarie.“Good morning”bati ko sa kanila ng bata pagkuwa’y pilit na ngumiti sa kanya para hindi n’ya mahalata na malalim ang iniisip ko.“Ayos ka lang? May nararamdaman kabang kakaiba?”tanong sa’kin ni Ares.Umiling ako. “Paggising ko masakit na ang ulo ko at nahihilo ‘din ako”“Ako na ang magluluto ng almusal natin, bumalik kana lang sa k
ALMERA’s POVInis na inis akong inaayos ang kotse ko. Bakit nga pa na flat ang gulong? Dito pa talagang sa part na wala man lang katao-tao na pwedeng tumulong sa’kin.Kinuha ko sa loob ng sasakyan ang isang bottled water, binuksan ko ang takip ‘non at kaagad na tinungga ang lamang tubig.Napabaling ako sa sasakyan na paparating kaagad agad ko itong pinara para makahingi ng tulong.“Anong nangyari?”tanong ng lalaki ng ibaba nito ang bintana ng driver seat.“Na flat ang gulong ng kotse ko, pwede mo ba akong tulungan?”tanong ko sa kanya.Tahimik akong nagpasalamat ng lumabas s’ya mula sa kotse n’ya.Sinamahan ko naman s’ya papunta sa nakahinto kong sasakyan.Tiningnan n’ya ang gulong ng kotse ko para i-check ‘yon.“Mukhang malaki ang butas ng gulong dahil sa pako”saad nito.Pako? Napakamot ako sa leeg ko dahil wala pa naman akong pamalit na gulong.“Saan kaba pupunta Almera, bakit parang luluwas ka ata?”tanong nito.Napanganga ako dahil kilala ako nito, mukhang pamilyar ‘din s’ya sa’kin p
ARES POV’sHalos buong maghapon kong tinuruan si Amarie na mag bisikleta, marunong na s’ya kaso minsan kasi tinatamad na s’yang tapakan ang pedal ng bike dahil nangangalay na daw ang binti n’ya kaya pinagpahinga kuna muna.Nakaupo sa kandungan ko si Amarie habang nanonood kami ng Frozen 2. ‘Yun daw kasi ang paborito nilang panoorin n’ya kasama ang Mama n’ya.“Ito na ang meryenda n’yo”nakangiting sabi ni Chin-Chin dala ang pizza na kanina n’ya pinagkakaabalahan na lutuin.“Wow, thank you, Tita”pumapalakpak na sabi ni Amarie.Gustong-gusto n’ya talaga ang kumain at hindi s’ya maselan sa pagkain.“Thank you, hon”nakangiting pasalamat ko sa kanya.Ibinaba n’ya iyon sa round table bago umupo sa tabi ko. Hindi ako mahilig sa pizza kaya si Amarie na lang ang sinubuan ko habang abala sa panonood.“Ano nga palang sabi ni Almera? Sasama ba s’ya sa Palawan?”tanong sa’kin ni Chin-Chin.Umiling ako. “Hindi ko pa alam, may aasikasuhin daw kasi s’ya pero si Amarie mukhang pasasamahin n’ya sa ‘tin”