"Ngayon, nandito ka para mag-apply, hindi ba? Trabaho ang ipinunta mo dito kaya sana makuntento ka na sa kung ano lang muna ang kaya kong ibigay sa'yo." Tumunog ang cellphone ni Diane. Tinignan niya iyon sandali. Si Daniel ang tumatawag. Naghihintay na siguro iyon sa usapan nilang lunch."Excuse me, I have to take this call." Pagpapaalam niya.Tumayo siya at naglakad hanggang sa bintana.Malalim na buntong-hininga lang ang isinagot ni Gerald. Hindi pa nga ito ang tamang panahon na magsabi siya kay Diane. Galit pa ito sa nakaraan at kung dadagdagan niya ngayon iyon, baka lalo lang magkagulo ang lahat. Kailangan niya munang magsikap na hugasan ang lahat ng kanyang mga masasakit na sinabi para i-challenge siya noon. Kung sakaling mawala na ang galit at pagmamahal na ang papalit, siguro iyon na ang hudyat para magtapat na sila ni Sofia kung ano ang totoo. Hindi nakakatulong ngayon ang bigla niyang pagsasabi ng buong katotohanan, baka kasi iyon pa ang magtutulak dito para tuluyang sagutin
Huling pinuntahan nila ay ang office ni Diane dahil nang dinaanan nila kanina ay sinabi ng Secretary na may kausap pa ang boss niya sa loob. Dahil may naghihintay na ilang aplikante ang HR ay sinabihan na lang niya ang Secretary na ito na ang bahala sa bago nilang empleyado.Bumukas ang pintuan ng office ni Diane. Nakita ni Gerald sina Daniel at Diane na lumabas. Nagtatawanan pa sila. Bilang pagbibigay galang sa magiging boss niya ay tumayo siya at binati niya silang dalawa ng "Good morning.""Engr. Saavedra!" Lumapit si Daniel kasunod ang naalangang si Diane. Nagkamay ang dalawa. "Tama pala ang sinabi sa akin ni Diane na you will be joining today as their new Contracts Manager. Hindi ako makapaniwalang..." tumigil si Daniel.Kahit hindi binuo ni Daniel ang sasabihin ay alam niya ang karugtong no'n. Medyo nasaling ang kanyang ego pero mas nasasaktan siyang isiping mukhang nagkakamabutihan na ang dalawa. "Yes. I am a newly appointed Contracts Manager here. I consider this as a decent j
"Talaga? Namiss mo ba ang mabagong hininga ko?"Tumayo si Diane. Kinuha niya ang papel na nasa table niya. Huminga siya ng malalim."Ibalik mo na lang sa akin ito kung maayos na ang pagkakasunod-sunod. Makakalabas ka na!" galit-galitan nitong sinabi kay Gerald.Nakangiting kinuha ni Gerald sa kamay ni Diane ang papel. Sinadya niyang mahawakan ang palad ni Diane."Mabango pala ha!" Natatawang wika ni Gerald habang nakangiti siyang nakatitig sa namumulang si Diane.Nang nakita niyang pauwi na si Diane ay mabilis niyang kinuha ang kanyang mga gamit. Pasara na ang elevator pero mabilis niyang iniharang ang katawan niya. Muli itong nagbukas at nakangiti siyang tumingin sa seryosong mukha ni Diane.Tumalikod si Diane at humarap siya sa salamin.Muling nagtama ang kanilang mga mata.Mabilis na kindat ang pinakawalan ni Gerald at simangot naman ang tugon ni Diane."May attiude talaga?" Pagpaparinig ni Gerald."Ako bang pinariringgan mong may attitude?""Hindi ah! Wala.” Napangiti siya. Lumaba
Iniwan din ni Diane si Gerald sa parking area kahit pa kinulit niya ito nang kinulit. Gusto niya sana itong sundan ngunit naisip niyang hindi iyon magandang idea. Naglalakad na siya papunta sa kanyang sasakyan.Antindi ng mga sinabi sa kanya ni Diane nang dapat ay maglapat na ang kanilang mga labi. Ngayon lang siya nasabihan ng ganoon."Ano ha? Hahalikan mo ako? Dadaanin mo ako sa pilitan para lalo lang akong magalit at kamuhian ka! Wala kang respeto. Ang mga 'yan, yung mga empleyadong 'yan, anong tingin mo sa kanila, walang nakikita? Walang pakialam sa mga nangyayari? Ikinahiya mo ako noong COO ka pa hindi ba? Ngayon Gerald, utang na loob, bigyan mo naman din ako ng kahihiyan ngayon! Magkaroon ka naman ng konting respeto sa akin at sa sarili mo!" bulong lang iyon sa kanya ni Diane ngunit tumagos sa kanyang puso at pagkatao. Hindi siya nakasagot hanggang buong lakas siyang itinulak nito. Nagmamadali itong sumakay sa kotse at umalis na hindi na siya tinignan pa.Pasakay na si Gerald sa
Kaagad siyang niyakap ni Ringgo nang makalapit ito."Nagpakita ka Gerald! Pinuntahan mo ako dito! Ang saya-saya kong bumisita ka." Magkahalong tawa at iyak na sambit ni Ringgo.Nagpaubaya si Gerald sa yakap ni Ringgo. Daman-dama niya ang higpit niyon. Nang halikan siya nito sa pisngi ay hinayaan lang niya ito ngunit nang hinawakan siya sa pisngi at akmang hahalikan na siya sa labi niya ay saka niya marahang itinulak si Ringgo. Iniwas niya at inilayo ang kanyang mukha."Huwag Ringgo," pabulong."Bakit? Di ba pumunta ka dito para balikan mo ako? Para ipagpatuloy natin ang relasyon natin?" Malambing ang pagkakatanong no'n."Maupo ka muna. Mag-usap tayo." hinawakan niya ang palad ng kaibigan.Umupo sila. Hindi maialis ni Ringgo ang tingin niya sa guwapong mukha ni Gerald. Hindi pa rin siya makapaniwalang pinuntahan siya nito sa kanyang bahay."Alam mo bang mahal na mahal kita bilang isang matalik kong kaibigan? Ayaw ko ring mawala ka sa akin kaya gusto ko sanang magiging maayos ka rin." P
Galit pa nga ba siya?Ewan!Hindi na niya alam.Hmnnn!Mahal kaya? Mahal pa kaya niya si Gerald?Hindi!Hindi niya gustong isipin iyon dahil baka maniwala ang puso!Ayaw na niya!Tama na.Hindi na niya gustong balikan pa ang nakaraan. Ang mga sakit na kanyang pinagdaanan.Kaya para makaiwas, hindi na niya kinakausap si Gerald. Kapag binibigay nito ang mga draft niyang contracts, ipinababalik niya sa Secretary niya na puno ng red marks. Nawawalan na tuloy siya ng bilib kay Gerald. Puro mali ang trabaho. Hindi niya alam kung sinasadya nito iyon o sadyang wala lang talagang alam. Kung may kukunin siya sa Pantry at susunod si Gerald, mabilis siyang aalis at hindi niya ito titignan. Ni hindi na nga ito sinasagot pa sa pagbati nito kung nagkakasalubong sila. Hindi niya ito tinitignan. Well, hindi nga naman talaga kung alam niyang nakatingin din ito sa kanya. Pasimple lang at mabilisang lingon. Damn! E, di tumingin din pala siya?At least, hindi titigan. Pasimpleng sulyap lang. Wala namang b
"Ayaw ko na nga!" protesta ni Sackey sa hinihiling ni Gerald."Paselosin lang natin! Sige na!" Pangungulit niya sa pinsan niya. Hindi na kasi niya makuha si Diane sa santong ligawan kaya naisip niyang daanin muli ito sa simpleng landian. Kailangan na niyang makuha ang tiwala at pagmamahal ni Diane bago tuluyang sumabog si Ringgo."Pumayag ako nang una na kausapin si Britney tapos ngayon sa Secretary ni Diane mismo, hindi na puwede ‘yon.""Bakit hindi?""Pucha naman insan! Sa tingin mo ba magseselos si Diane diyan e mas maganda siya sa Secretary niya? Ayaw ko na. Saksatan mo lang ang kaibigan ko e. Putang ina naman eh.""O hayan nagmumura ka na!" parinig ni Gerald. "Puwede namang inglisin nang di ka nakakasakit!""Basta, ayaw ko nang maghanap ng gagamitin mong ipangpaselos.""To naman, hirap mapakiusapan.""Insan naman, hanggang tama na yung mga ganoong paselos. Kapag malaman niya ang lahat ng kasinungalingan natin patay ako. Paano ko ligawan si Marian, tingin mo papayag 'yan na ipalig
"Nautakan mo ako insan ha!" bulong ni Sackey. Hindi siya natutuwa sa plano ng pinsan niya."Sakyan mo na lang ako. Please? Sandaling-sandali na lang, bibigay na 'yan. Alam ko nang kahinaan niyan. Hindi na niya pinipili ngayon kung sino ang pagseselosan. Lalo na alam niyang pinatulan ko pati si Ringgo. Promise insan, maya-maya lalabas na ang pagka-amasona niyan. Siya na mismo ang lalapit sa akin. Hindi niyan matitiis ang karisma ko.""Lumaklak ka yata ng isang baldeng self-confidence insan! Taas ng tingin sa sarili ah!""Ako pa ba? Basta easy ka lang, sagot kita!""Libreng dinner daw oh pero sa huli nagamit din akong pampaselos. Insan, hindi puwedeng tumagal 'to. Kung yung sa inyo nga ni Britney hindi pa nababawi ta’s eto ako uli. Di na ako papayag na ginagamit-gamit mo ako at ako yung napapasama.""Bakit may sinasabi ba tayo sa kanya na tayo? Yung maduming utak lang niya ang sisihin niya at hindi tayo.”“Gago k aba? May papunas-punas ka pa ng sauce sa gilid ng labi ko. May lalaki bang
Pagpasok ni Sofia sa bakuran Psychiatrict Hospital ay nakita niya ang isang matipuno, guwapo at masayahing lalaki na noon ay tumutulong sa pagsasaayos ng mga namumulaklak na halaman. Nang magtama ang kanilang mga mata ay nakita niya agad ang kislap sa mga mata ng paghahandugan niya sa kanyang dala. Tumakbo ito at sinalubong siya. Binuhat at pinaikot-ikot siya at ramdam na ramdam niya ang kanyang pagiging babae."I'm so happy. Sobrang saya ko lang honey." maluha-luha at natatawang wika ni Ringgo kasunod ng paghalik-halik niya sa braso ni Sofia."Dahil dinalaw ulikita?""Sort of." sagot ni Ringgo."Sort of? E anong bulls eye na dahilan?""I am hundred percent okey! Puwede ko nang pagbayaran sa kulungan ang mga kasalanan ko kay Gerald at Diane! Then after that, aalis tayo dito. Titira tayo sa ibang bansa, magsasama na tayo hanggang sa pagtanda.""Wait, may nagsampa ba ng kaso? Wala naman hindi ba?""Wala ba?""Sa pagkakaalam ko, wala."Bumuntong hininga si Ringgo. Inakbayan niya s Sofia
Hi Baby!At first, I don't know what to write. Napakarami ko kasing gustong sabihin at sa dami ay di ko alam kung ano ang aking uunahin. Ngunit naisip kong gawing simple lang ang paglalahad at sana maintindihan mo ako. Baby, I am sorry. Here I am again, asking for a favor. I need to sarcrifice for a friend, for us and for everybody. Lalayo muna ako para pagbigyan ang isang kahilingan ng Mommy ni Ringgo.Tumulo ang luha ni Diane. Hindi niya alam kung kaya pa niyang tapusing basahin ang sulat na iyon. Muli na naman siyang iniwan ni Gerald. Matagal niyang itinapat sa dibdib niya ang sulat kasabay ng pagbunot niya ng sunud-sunod na malalalim na hininga. Kailangan niyang lawakan ang pang-unawa.Gusto kong gumaling muna si Ringgo. Gusto ko ring matahimik na muna ang lahat. Nais kong ligtas ang lahat habang naghihilom ang sugat ng kahapon. Hanapin mo muna ang sarili mo at gawin ang mga bagay na hindi mo nagawa nang sinimulan mong mahalin ako. Ganoon din ako. Tatapusin ko sa ibang bansa ang a
Ang Mommy ni Ringgo ang umiikot sa kanilang tatlo naging biktima ng kanyang anak para masiguro ang kanilang kaligtasan. Niyakap siya nang mahigpit ng Mommy ni Ringgo nang pumayag siya sa hinihiling nito. Kung hindi lang niya naisip na sa huling sandali ay pinili pa rin ni Ringgo ang maging isang mabuting tao, kung hindi lang nakiusap ang Mommy ni Ringgo ay paniguradong hindi niya kakayanin ang muling magsakripisyo. Dadalawin niya si Ringgo bago siya aalis.Pagkaalis na pagkaalis ng Mommy ni Ringgo ay humiling siya sa doktor kung puwedeng isakay siya sa wheelchair para silipin niya si Diane. Walang bantay si Diane noon. Maayos na ang kalagayan nito ngunit nakapikit pa rin siya. Ginagap niya ang kamay ni Diane. Pinagmasdan niya ang mapayapa nitong pagkakaidlip. Pinilit niyang tumayo at hinalikan niya sa labi ang kanyang pinakamamahal. Muli niyang pinalaya ang kanyang mga luha. Luha ng kasiyahan. Luha ng pasasalamat sa pagdating nito at iniligtas ang kanyang buhay. Alam niya, siguradong-
“Adammm! Bumalik ka na roon. Kailangan ka ng mga kapatid ko! Gumisinggg kaaa! Adammm please!!!” sigaw iyon ni Diane. Napasinghap si Gerald. Mabilis niyang hinanap si Diane na kanina lang ay ginigising siya. Akala niya totoo ang lahat. Akala niya malakas pa si Diane. Nang makita niya ang babaeng halos wala nang buhay na kayakap niya ay alam niyang panaginip lang ang lahat. Lumuha siyang muli. Alam niyang sandali siyang nawalan ng malay ngunit nakita niya sa balintataw niya si Diane. Ginigising siya. Pinababalik. “Sorry, baby. Sorry na wala akong magawa.” Bulong lang iyon. Pilit niyang nilalakasan ang kanyang katawan para mayakap lang niya ito sa huling sandali ng kanilang buhay. Hangang sa nakita niya na may hawak na baril si Ringgo. Palapit na ito sa kanila. Puno ng luha ang mga mata ni Ringgo. Naroon ang galit sa kanyang mukha. Bigo siyang makahingi ng konting awa. Bigo siyang mapabago ang kanyang kaibigan. Ito na nga marahil ang katapusan ngunit hindi siya papayag na si Diane ang
Alam ni Gerald na sinusundan siya ni Ringgo. Mabuti't mabilis niyang nahubad ang suot niyang long-sleeves at iyon ang kanyang ipinulupot sa kanyang sugat ngunit ngayon muling umagos ang kanyang dugo at di niya mapigilan ang pagpatak nito sa damuhan na maaring masundan ng naka-flashlight na si Ringgo."Sinabi ko na sa'yo, hindi mo ako matatakasan Gerald! Magsama tayong dalawa sa impyerno!" kasunod iyon ng malakas na tawa ni Ringgo.Hinigpitan ni Gerald ang hawak niya sa nakita niyang kahoy kanina. Hinihintay niyang matapat si Ringgo sa tinataguan niya at buong lakas niyang papaluin ito sa ulo. Ramdam na niya ang pagkahilo dahil sa pagod, gutom, pagkauhaw at dami ng dugong nawala sa kanya ngunit hindi ito yung tamang panahon para manghina siya. Lalabanan niya ang lahat ng iyon. Mahal niya ang kanyang buhay. Gusto pa niyang makasama ng mahabang panahon si Diane."Sige pa, lumapit ka pang hayop ka," bulong ni Gerald. Itinaas niya ang hawak niyang pamalo. Sandali siyang pumikit at huminga
Alam ni Gerald na hindi nagbibiro si Ringgo sa sinabi niyang iyon nang tinanggal nito ang pagkakatali sa isa niyang kamay at nang matanggal iyon ay nakatutok na ang baril sa kanya."Bibigyan kita ng isang minuto na tanggalin ang pagkakatali ng isa mo pang kamay at paa. Kung natapos na ang isang minuto at nadiyan ka pa rin sa kama, pasensiyahan na tayo pero hindi na tayo makakalabas pa sa bahay ng buhay. Dito na tayo magkasunod na malalagutan ng hininga. Kaya nga kung ako sa'yo, simulan mo nang tanggalin ang nakatali sa'yo dahil magsisimula na ang oras mo." Salubong ang kilay at nanlilisik ang mga mata ni Ringgo habang sinasabi niya iyon. Pawis at luha ang naghalo sa kanyang namumulang mukha. Ikinasa na ni Ringgo ang hawak niyang baril.Hudyat iyon na kailangan ni Gerald na bilisan ang kilos."60, 59, 58, 57..." pagsisimula ni Ringgo sa pagbibilang.Sobrang kaba at nerbiyos ni Gerald habang tinatanggal niya nakatali sa kanyang kamay. Isang kamay lang ang gamit niya kaya siya nahirapan
Inilagay ni Ringgo ang baril sa drawer na may susi. Lumapit siya kay Gerald. Hinawakan niya ang mukha nito. Hindi niya naramdamang pumalag si Gerald. Ni hindi ito nagmura. Iyon nga lang hindi ito tumingin sa kanya. Namimimiss na niya si Gerald. Nakapatagal na nang huli niya itong mahalikan sa labi, ang maidantay niya ang hubad at mainit nitong katawan sa kanya, ang maramdaman ang matitigas nitong dibdib at abs na nakadikit din sa kanya. May kung anong nabuhay sa kanyang pagnanasa. Puwede na niyang gawin lahat ngayon kay Gerald ang gusto niya. Puwede siyang magpakasawa, tigilan lang ito kung kailan pagod na. Dahan-dahan niyang idinampi ang labi niya sa labi ni Gerald. Siniil niya iyon ng halik. Hindi inilayo ni Gerald ang kanyang labi ngunit hindi iyon kumilos. Humihinga naman ito, naamoy nga niya ang mabango nitong hininga ngunit mistula itong patay. Walang kahit anong paggalaw, mistulang humahalik siya sa malamig nang bangkay.Hanggang sa naisip niyang tanggalin ang butones ng longsl
Tagaktak na ang pawis si Gerald sa loob ng trunk ng sasakyan ni Ringgo. Nakagapos ang kamay niya patalikod at kahit ang mga paa niya. Napapaluha siya dahil sa sobrang nahihirapan na. Wala siyang makita dahil piniringan din ang kanyang mga mata. Hindi niya alam kung gaano na iyon katagal. Sumasakit na ang buo niyang katawan. Hirap pa siyang kumilos at huminga dahil sa tindi ng init sa loob ng trunk ng kotse. Ang tanging lakas na lang niya sa mga sandaling iyon ay ang isipin si Diane. Doon siya huhugot ng lakas. Iisipin niya ang masasaya nilang alaala. Pupunuin niya ng matatamis nilang sandali ang kanyang isip nang di niya maramdaman ang hirap niya ngayon. Sana naisip ni Diane na unahin ang mga kapatid niyang iligtas at ilayo. Kaya niyang magtiis, kaya pa niyang magsakripisyo. Masaya siyang ligtas na si Marcus. Maaring kasama na ngayon ni Diane ang bata. Okey lang sa kanya ang lahat nang ito. Ang mahalaga ay hindi na muli pang iiyak si Diane sa pagkawala ng mahal nito sa buhay. Kayang n
Pinalibutan na siya nina Sackey, Diane at Marvie.Humahagulgol lang si Marcus. Hindi ito makapagsalita dahil pa rin sa tindi ng trauma na pinagdaanan niya. Marami siyang gustong sabihin ngunit hindi niya alam kung paano niya sisimulan. Iniwan na lang siya bigla sa hindi niya alam kung saang lugar. Kinalagan lang siya sa kamay at siya na ang nagtanggal sa ipiniring sa kanya at sa nakatali sa kanyang mga paa. Tinanggal din niya ang packing tape sa kanyang bibig at tainga. Lakad-takbo siyang lumayo doon hanggang sa naapuhap niya ang kanyang cellphone sa kanyang bulsa. Ang ate Marian niya ang tinawagan niya dahil natatakot siya sa Ate Diane niya."Ate, hindi siya sumasagot. Umiiyak lang siya." si Marian.Kinuha ni Diane ang cellphone sa kamay ng kapatid niya at siya ang kumausap sa kanilang bunso."Marcus, ang Ate Diane mo ito. Huminga ka nang malalim. Relax lang okey? Sabayan mo ako, hinga...buga...hinga...buga... Nandito ang ate, sabihin mo kung nasaan ka para sunduin ka namin.""Ate...