Ngumuso si Fane, hindi niya gaanong inisip ang tungkol dito. "Sa tingin ko makakabalik pa siya. Basta't mamatay tayong lahat dito, walang makapagpapatunay sa ginawa niya. Natural lang na makakabalik siya nang ligtas at baka makatanggap pa siya ng malaking gantimpala. "Ang iba ay halatang naasar dito. Kahit na mahirap para sa kanila na punahin ang sitwasyon, kabilang na ang katayuan ni Griffin at pati na rin ang iba pang mula sa Dual Sovereign Pavilion, tahimik pa rin nilang kinaiinisan ang mga ginawa ni Griffin.Maging ang mga g*go ay ayaw sa mga taong ang alam lang ay sumipsip sa iba kapag nagkakaroon ng problema.Nagngitngit ang mga ngipin ni Isaiah noong sinabi niya na, “Sumusobra na siya. Hindi na maganda ang ginawa niya noon, pero ang ginawa niya sa pagkakataong ‘to—”“Tama na ‘yan.” Nagsalita si Fane at tinaas niya ang kanyang kamay, “Hindi tayo dapat mag-aksaya ng lakas na pag-usapan siya sa puntong ‘to.”Pagkatapos ay dahan-dahang tumayo si Fane at tumingin siya kay Graha
Kumunot ang noo ni Graham habang nakatingin siya ng seryoso kay Fane. Nakatingin si Fane sa malayo, nakatingin siya sa walang hanggang kulay ng dugo. Napaisip siya ng malalim, at pagkaraan ng ilang oras, sa wakas ay ibinuka niya ang kanyang bibig at nagpatuloy, "Gusto niya tayong patayin. Kung tutuusin, malaki ang pakinabang sa kanya kapag ginawa niya ‘yun. Kung sabagay, mga kakompitensya niya tayo, at sa pamamagitan ng pagpatay sa atin ay madali niyang makukuha ang mga gantimpala na iyon."Kapag matagumpay tayong nakarating sa paanan ng Netherworld Mountain at makakabalik tayo sa Divine Void Slope, magkakaroon ng panibagong labanan pagkatapos nito. Kung noon pa, malamang kampante siya na matatalo niya tayong dalawa. Subalit, sa ngayon... Hindi na siya ganun kakampante."Tumango si Graham at sumang-ayon; tama si Fane. Malaki ang pakinabang sa kanya kapag pinatay niya sila.Ngumiti si Fane bago niya sinabi na, “May sama rin siya ng loob sa’kin mula pa noong umpisa. Higit pa dito, sig
"Napakaraming mga kamangha-manghang bagay sa Divine Void Slope, kaya sino ang hindi magnanais ng mga ito? Siyempre gusto niya ang lahat para sa kanyang sarili, at kung iyon ang kaso, kailangan muna niyang alisin ang lahat sa atin!"Hindi pa rin lubusang matanggap ni Graham ang lahat ng sinabi, at nag-aalinlangan ang kanyang mga mata.Bahagyang ngumiti si Fane habang naglalakad pasulong, ipinatong ang isang kamay sa balikat ni Graham. "Dahil halata ang kanyang layunin, kung gayon ang lahat ng ginawa niya ay mag-ambag sa layunin na iyon. Ang pag-iiwan niya ng marka ay para din sa layuning iyon."Kahit hindi pa rin niya alam ang buong detalye, basta't mas marami pa tayong ebidensya, natural na magbubunyag ang sagot."Tumango si Graham, hindi niya ito lubos na naiintindihan. Biglang tumahimik ang dalawa, at walang umimik sa kanilang dalawa. Pareho silang malalim sa kanilang sariling mga iniisip, ngunit tila mas kalmado ang ekspresyon ni Fane, habang si Graham ay mas madilim.Nag-alala
Apat sa kanila ay gumagamit ng kanilang mga pandama sa bawat oras, bawat isa ay namamahala sa isang direksyon. Sa ganoong paraan, napanatili nila ang kanilang espirituwal na enerhiya at tunay na enerhiya habang dinagdagan din nila ang kanilang katumpakan. Matapos ayusin ang lahat, nagpasya na sila ng direksyon na uusad.Nang umabante na ang lahat, sina Fane, Graham, at ang iba pang mas malalakas na mga mandirigma ay nakatayo lahat sa unahan. Talagang nadama nila ang kapangyarihan ng pagkilos bilang isang grupo noon, at lahat ay nakadama ng seguridad.Kung sabagay, higit sa dalawang-katlo ang nalagas sa mga kasama nila, at sila ay nasa yugto na kung saan ang lahat ay nasa panganib. Habang naglalakad ang grupo, muling kinausap ni Fane sina Graham at Benjamin.Gayunpaman, para bang hindi ito isang pag-uusap, dahil ang tono ni Fane ay may pahiwatig ng akusasyon dito. Nakatutok ang maitim niyang mga mata kay Graham sa kaliwa niya."Graham, bilang isa sa top-five na napiling disipulo sa
Sumimangot si Graham at nilihis niya ang kanyang mukha mula sa mga tingin ni Fane.“Sa totoo lang, naisip ko din ang bagay na ‘yan. Kahit na isa akong napiling disipulo na may mataas na ranggo, hindi ibig sabihin nito na alam ko ang lahat. Isa itong sikreto ng clan, at kahit na mataas ang posisyon ko, isa pa rin akong disipulo.”Tumango si Fane, inamin niya na tama si Graham.Sinubukan ni Benjamin na pakalmahin ang usapan at sinabi niya na, "Huwag kang magalit, Fane, at huwag din tayong magkimkim ng sama ng loob. Sa tingin ko, tama si Graham. Dahil ginawa ng clan ang lahat ng ito, natural na mayroon silang mga plano."Hindi rin gusto ng clan na mangyari ito, hindi nila inasahan na napakaraming mga disipulo ang mamamatay."Gayunpaman, walang nagawa ang mga salita ni Benjamin upang pagaanin ang sitwasyon. Hindi tanga si Fane na hahayaan ang ilang mga salita ng isang tao na baguhin ang kanyang mga iniisip.Ngumiti si Fane at sinabing, "Hindi mo kailangang gamitin ang mga salitang iy
Noong muling tumingin si Fane kay Graham, seryoso at matalim ang kanyang tingin.Bumuntong hininga si Graham, wala na siyang magawa, samantala, tumingin naman si Benjamin kay Fane bago siya tumingin kay Graham.Hindi gaya ni Graham, walang alam si Benjamin. Kahit na gusto niyang depensahan si Graham at magsalita, interesado rin siyang malaman ang totoo, kaya pinili niyang manahimik.Matagal na nanirahan si Graham sa kanyang kawalang-kaya bago tuluyang ibinuka ang kanyang bibig nang ayaw. "Ito ay dahil gusto nilang makahanap ng isang bagay, at ang bagay na iyon ay parehong masama at matuwid. Ito ay hindi isang bagay na mabubuksan sa pamamagitan lamang ng kapangyarihan ng mga northern clans, kaya iyon ang dahilan kung bakit sila ay nagbigay sa mga southern clans ng kalahati ng mga pass nang libre. ."Tama ang hula ni Fane pagkatapos ng lahat, at ang kanyang ekspresyon ay hindi gaanong nawala sa unang intensity nito. Isang buntong-hininga na naman ang pinakawalan ni Graham at alam niy
Tumayo si Samson sa likod ni Fane at bumulong, "Nakakapagtaka. Dati, makakahanap tayo ng isang halimaw bawat isa hanggang tatlong kilometro, at makakatagpo pa nga tayo ng dalawa o tatlo sa kanila. Ngunit, mula nang natuyong punong iyon, hindi na natin t nakilala ang isang solong halimaw... Ang nakita lang namin ay mga labi ng labanang iyon."Tumayo si Fane at tumingin sa paligid niya. Sa mga bakas pa lamang ng labanang iyon, hindi niya matukoy kung ang mga lumaban ay mga alagad sa kanilang panig o mga taga-timog.Habang iniisip niya iyon, hindi niya napigilan ang pagpapakawala ng kanyang mga pandama, palawakin ito sa 300 metro. Sa sandaling iyon, naramdaman niya ang isang pamilyar na pakiramdam na nagmumula sa isang lantang ugat ng puno mga 250 metro ang layo.Kinapos siya ng hininga dahil sa inis. “Isa nanamang electric mark mula sa Evil Blood Thunder!”Sa sandaling sinabi niya iyon, ang iba pang 24 na kalahok ay tumigil at tumingin kay Fane nang may pag-asa. Gayunpaman, hindi nag
Nagtaka sila Graham, at ang ilan sa kanila ay hindi mapigilang magtanong kaagad, "Anong hula mo?" "Oo nga! Anong gusto ng taong 'yun?" Suminghal si Fane habang nakatingin siya sa direksyon sa likod ng puno. Nababalot pa rin ng pula ang Netherworld Mountain mula sa malayo. Parang hindi ito magagalaw. Gumalaw nang bahagya ang kanyang mata habang sinasabi niya, "Ang layunin niya sa ngayon ay makapasa kaagad, at ang pangalawang layunin niya ay pigilan kaming dalawa na makapasa. Hindi siya isang taong hindi alam ang kanyang kinatatayuan; alam niya ang hindi niya kayang gawin. "Kaya gumagamit siya ng ibang paraan para pigilan tayo. Gusto niyang hindi tayo umabot sa oras para makapasa! Matagal nang inihanda ang lahat ng ito: nililinis niya ang lahat ng balakid dito, at nag-iiwan siya ng marka para makausad siya nang walang sagabal." Naguluhan ang lahat nang marinig ang paliwanag ni Fane, ngunit naunawaan ito ni Graham. Nagbago ang kanyang mukha, nagkiskisan ang kanyang ngipin haba