"Napakaraming mga kamangha-manghang bagay sa Divine Void Slope, kaya sino ang hindi magnanais ng mga ito? Siyempre gusto niya ang lahat para sa kanyang sarili, at kung iyon ang kaso, kailangan muna niyang alisin ang lahat sa atin!"Hindi pa rin lubusang matanggap ni Graham ang lahat ng sinabi, at nag-aalinlangan ang kanyang mga mata.Bahagyang ngumiti si Fane habang naglalakad pasulong, ipinatong ang isang kamay sa balikat ni Graham. "Dahil halata ang kanyang layunin, kung gayon ang lahat ng ginawa niya ay mag-ambag sa layunin na iyon. Ang pag-iiwan niya ng marka ay para din sa layuning iyon."Kahit hindi pa rin niya alam ang buong detalye, basta't mas marami pa tayong ebidensya, natural na magbubunyag ang sagot."Tumango si Graham, hindi niya ito lubos na naiintindihan. Biglang tumahimik ang dalawa, at walang umimik sa kanilang dalawa. Pareho silang malalim sa kanilang sariling mga iniisip, ngunit tila mas kalmado ang ekspresyon ni Fane, habang si Graham ay mas madilim.Nag-alala
Apat sa kanila ay gumagamit ng kanilang mga pandama sa bawat oras, bawat isa ay namamahala sa isang direksyon. Sa ganoong paraan, napanatili nila ang kanilang espirituwal na enerhiya at tunay na enerhiya habang dinagdagan din nila ang kanilang katumpakan. Matapos ayusin ang lahat, nagpasya na sila ng direksyon na uusad.Nang umabante na ang lahat, sina Fane, Graham, at ang iba pang mas malalakas na mga mandirigma ay nakatayo lahat sa unahan. Talagang nadama nila ang kapangyarihan ng pagkilos bilang isang grupo noon, at lahat ay nakadama ng seguridad.Kung sabagay, higit sa dalawang-katlo ang nalagas sa mga kasama nila, at sila ay nasa yugto na kung saan ang lahat ay nasa panganib. Habang naglalakad ang grupo, muling kinausap ni Fane sina Graham at Benjamin.Gayunpaman, para bang hindi ito isang pag-uusap, dahil ang tono ni Fane ay may pahiwatig ng akusasyon dito. Nakatutok ang maitim niyang mga mata kay Graham sa kaliwa niya."Graham, bilang isa sa top-five na napiling disipulo sa
Sumimangot si Graham at nilihis niya ang kanyang mukha mula sa mga tingin ni Fane.“Sa totoo lang, naisip ko din ang bagay na ‘yan. Kahit na isa akong napiling disipulo na may mataas na ranggo, hindi ibig sabihin nito na alam ko ang lahat. Isa itong sikreto ng clan, at kahit na mataas ang posisyon ko, isa pa rin akong disipulo.”Tumango si Fane, inamin niya na tama si Graham.Sinubukan ni Benjamin na pakalmahin ang usapan at sinabi niya na, "Huwag kang magalit, Fane, at huwag din tayong magkimkim ng sama ng loob. Sa tingin ko, tama si Graham. Dahil ginawa ng clan ang lahat ng ito, natural na mayroon silang mga plano."Hindi rin gusto ng clan na mangyari ito, hindi nila inasahan na napakaraming mga disipulo ang mamamatay."Gayunpaman, walang nagawa ang mga salita ni Benjamin upang pagaanin ang sitwasyon. Hindi tanga si Fane na hahayaan ang ilang mga salita ng isang tao na baguhin ang kanyang mga iniisip.Ngumiti si Fane at sinabing, "Hindi mo kailangang gamitin ang mga salitang iy
Noong muling tumingin si Fane kay Graham, seryoso at matalim ang kanyang tingin.Bumuntong hininga si Graham, wala na siyang magawa, samantala, tumingin naman si Benjamin kay Fane bago siya tumingin kay Graham.Hindi gaya ni Graham, walang alam si Benjamin. Kahit na gusto niyang depensahan si Graham at magsalita, interesado rin siyang malaman ang totoo, kaya pinili niyang manahimik.Matagal na nanirahan si Graham sa kanyang kawalang-kaya bago tuluyang ibinuka ang kanyang bibig nang ayaw. "Ito ay dahil gusto nilang makahanap ng isang bagay, at ang bagay na iyon ay parehong masama at matuwid. Ito ay hindi isang bagay na mabubuksan sa pamamagitan lamang ng kapangyarihan ng mga northern clans, kaya iyon ang dahilan kung bakit sila ay nagbigay sa mga southern clans ng kalahati ng mga pass nang libre. ."Tama ang hula ni Fane pagkatapos ng lahat, at ang kanyang ekspresyon ay hindi gaanong nawala sa unang intensity nito. Isang buntong-hininga na naman ang pinakawalan ni Graham at alam niy
Tumayo si Samson sa likod ni Fane at bumulong, "Nakakapagtaka. Dati, makakahanap tayo ng isang halimaw bawat isa hanggang tatlong kilometro, at makakatagpo pa nga tayo ng dalawa o tatlo sa kanila. Ngunit, mula nang natuyong punong iyon, hindi na natin t nakilala ang isang solong halimaw... Ang nakita lang namin ay mga labi ng labanang iyon."Tumayo si Fane at tumingin sa paligid niya. Sa mga bakas pa lamang ng labanang iyon, hindi niya matukoy kung ang mga lumaban ay mga alagad sa kanilang panig o mga taga-timog.Habang iniisip niya iyon, hindi niya napigilan ang pagpapakawala ng kanyang mga pandama, palawakin ito sa 300 metro. Sa sandaling iyon, naramdaman niya ang isang pamilyar na pakiramdam na nagmumula sa isang lantang ugat ng puno mga 250 metro ang layo.Kinapos siya ng hininga dahil sa inis. “Isa nanamang electric mark mula sa Evil Blood Thunder!”Sa sandaling sinabi niya iyon, ang iba pang 24 na kalahok ay tumigil at tumingin kay Fane nang may pag-asa. Gayunpaman, hindi nag
Nagtaka sila Graham, at ang ilan sa kanila ay hindi mapigilang magtanong kaagad, "Anong hula mo?" "Oo nga! Anong gusto ng taong 'yun?" Suminghal si Fane habang nakatingin siya sa direksyon sa likod ng puno. Nababalot pa rin ng pula ang Netherworld Mountain mula sa malayo. Parang hindi ito magagalaw. Gumalaw nang bahagya ang kanyang mata habang sinasabi niya, "Ang layunin niya sa ngayon ay makapasa kaagad, at ang pangalawang layunin niya ay pigilan kaming dalawa na makapasa. Hindi siya isang taong hindi alam ang kanyang kinatatayuan; alam niya ang hindi niya kayang gawin. "Kaya gumagamit siya ng ibang paraan para pigilan tayo. Gusto niyang hindi tayo umabot sa oras para makapasa! Matagal nang inihanda ang lahat ng ito: nililinis niya ang lahat ng balakid dito, at nag-iiwan siya ng marka para makausad siya nang walang sagabal." Naguluhan ang lahat nang marinig ang paliwanag ni Fane, ngunit naunawaan ito ni Graham. Nagbago ang kanyang mukha, nagkiskisan ang kanyang ngipin haba
"Ngayong alam na nating kaya siya nag-iwan ng marka ng Evil Blood Thunder para makapasa siya, bakit hindi natin ito gamitin para sa sarili natin?" Huminto si Graham, biglang nanlaki ang mata niya habang masaya siyang napasigaw, "Tama ka! Dahil binura na niya ang mga fiend sa daang ito, sundan na natin ito! Pag-isipan na lang natin ang iba kapag nakapasa na tayo!" Pagkatapos magpasya, hindi na nagsayang pa ng oras si Graham. Lumingon siya at nagsimulang sumigaw nang malakas para utusan ang mga nasa likuran niya. "Ito ang espesyal na markang iniwan ng lalaking nakamaskara ng Corpse Pavilion. Ngayon, kailangan nating sundan ang mga markang ito para makausad at masigurong ligtas ito. Alam kong lahat kayo ay pumasok ng blood world sa pag-asang makapatay ng mga fiend at makakuha ng mga kayamanan, pero iba na ang sitwasyon ngayon. "Kapag hindi tayo kumilos nang magkakasama, mapapatay tayo ng Corpse Pavilion. "Hindi ko kayo pipilitin sa sumunod sa amin. Kung ayaw niyo at mas gusto ni
Huminto si Zamian sa kanyang pagsasalita, hindi siya nagtapang na magpatuloy. Higit sa lahat, hindi talaga mahaba ang pasensya ng lalaking nakamaskara. Kung tinapos niya ang kanyang pagsasalita, magmumukhang pinagdududahan niya ang kakayahan ng lalaking nakamaskara. Seryosong ngumiti ang lalaking nakamaskara, nakatingin sa eight-tailed snake na napatay niya, habang nanginginig nang bahagya ang kanyang kamay. "Ito ang huling fiend at ang huling pagsubok ko bago ako makapasa. Nakakapagtaka naman kung hindi ganito kalakas ang fiend na ito." Napalunok ang lalaking nakamaskara nang maalala niya ang malubhang laban na pinagdaanan niya. Kung hindi dahil sa mas malakas siya sa karaniwang tao at nakarating na siya sa spring solidifying realm noon, baka hindi niya napatay ang eight-tailed snake. Kumunot ang noo ni Zamian, suminghal nang bahagya bago sabihin, "Kakaiba ang pagkakabuo sa pulang munding ito. Hinayaan nila tayong pumasok, pero sa huling laban, nagtayo sila ng isang pader, pinig