CHAPTER 4

Pinilit kong imulat ang mga mata ko pero blurred ang paningin ko. Ilang beses na binuka at sara ko ang mga mata ko para luminaw pero nanatili na malabo pa rin epekto ng matagal na pagtakip sa mga mata ko. May mga boses akong naririnig mula pa kanina pero hindi ko masyado maintindihan ang sinasabi ng mga nila. Hindi ko rin maigalaw ang katawan ko dahil nakatali ang dalawang kamay ko sa likuran ng bangko. Napangiwi naman ako nang makaramdam ako nang pangangalay ng braso ko at likod. Ipinikit ko ulit ang mga mata ko para alalahanin ang lahat ng mga nangyari. Masakit na ang buong katawan ko at nanghihina na ako pero kailangan ko patatagin ang sarili ko. Ilang sandali lang ay narinig ko ang pagbubukas ng pinto kaya yumuko agad ako.

"Hindi ba sinabi ko naman sa 'yo na hintayin muna nating makasal kami," pabulong na sabi ng isang babae.

"Hindi ko na kayang hintayin pa ang araw na 'yon. Ilang taon na ako nagtitiis at hindi ko na kaya na maghintay pa. Alam mo ba na sa tuwing magkasama kayo ay para akong mababaliw kakaisip dahil kung ano-ano ang pumapasok sa isip ko at hindi ko iyon gusto. Gusto ko siyang suntukin sa tuwing nakikita kong magkadikit kayo. Pinipigilan ko lang ang sarili ko dahil ayokong masira ang mga plano natin. Kung sinunod lang ni Tito ang sinabi ko hindi na sana aabot pa sa ganito ang lahat," boses ng isang lalaki na familiar sa akin.

"Ano na ang gagawin natin ngayon? Ayaw pa rin niya magbigay ng pera?" tanong ng babae.

Hindi gumagana ang isip ko sa oras na ito dahil kumikirot ang ulo ko idagdag pa ang pananakit ng buong katawan ko. Nagtaka ako dahil biglang tumahimik ang paligid kaya minulat ko ulit ang mga mata ko at katulad kanina ay ganun pa rin ang paningin ko. Bigla ko naalala ang lahat at nakuyom ko ang mga kamay ko. Papunta kami ng girlfriend ko sa beach house namin sa Batangas para mag-celebrate ng birthday ko. Hindi pa kami nakapasok sa gate ay may mga armado at nakamaskara na mga kalalakihan ang pumapalibot sa sasakyan ko. Nakita kong takot na takot siya at bago ko pa maniubra ang sasakyan ko palayo ay bumukas ang pinto niya. Nakita ko kung paano siya kaladkarin palabas ng sasakyan at agad ako lumabas para kunin siya pero hindi ko na nagawa. Naramdaman ko ang malakas na pag-pukpok ng matigas na bagay sa ulo ko at kasunod noon ay wala na akong matandaan. Yumuko ako at hindi ko mapigilan ang umiyak dahil hindi mawala sa imahe ko ang takot sa mga mata niya. Awang-awa ako sa kanya habang nagpupumiglas siya. Naririnig ko kung paano niya paulit-ulit tawagin ang pangalan ko at humingi ng tulong. Taimtim ako nagdasal para sa kaligtasan naming dalawa. Hindi ako relihiyosong tao pero sa pagkakataon na ito ay humihingi ako ng tulong sa kanya.

"Axel, naririnig mo ba ako?" tanong ng isang babae at minulat ko ang mata ko dahil pamilyar ang boses na iyon.

Hindi ko maaninagan ang mukha ng babaeng nasa harap ko pero ilang minuto lang ay naging maliwanag na ang imahe niya. Laking gulat ko ng unang bumungad sa akin ang mukha ni Ellaine. Nagpalinga-linga ako sa paligid para tingnan kung may iba pang tao sa kwartong saka ko siya tiningnan. Nakahinga ako nang maluwag dahil nakita kong kami lang dalawa. Gustong-gusto ko siya yakapin at sabihin na magiging okay lang ang lahat pero hindi ko alam kung paano ko gagawin iyon. Napapikit na lang ako ng haplusin niya ang pisngi ko.

"Okay ka lang ba, Hon? Sinaktan ka ba nila? May ginawa ba sila sa'yo?" nagaalala na tanong ko sa kanya.

"Okay lang naman ako Hon wala naman silang ginawa sa akin," namumula ang mga mata na tugon niya.

"Salamat at okay ka. Hindi ko mapapatawad ang sarili ko kung may mangyari na hindi maganda sa iyo," tugon ko.

Nakatali ang dalawang kamay niya sa harapan. May ilang galos siya sa balikat, braso at hita. Puro grasa ang suot niya na bestida at wala na siyang sapin sa paa.

Pinagmasdan ko pa siya ng mabuti at tiningnan mula ulo hanggang paa para makasigurado na okay lang talaga siya. Galit na galit ako sa sarili ko dahil wala akong nagawa para protektahan siya.

"Hon, kailangan mo sabihin sa Papa mo na ibigay na niya ang hinihingi ng mga kidnappers. Pakiusapan mo siya na ibigay na lang para Hindi na tayo mapahamak. Kung hindi raw nila makukuha ang gusto nila ay papatayin nila tayo. Please Axel ayoko pa mamatay," pakiusap niya sa akin habang lumuluha.

Hanggang sa huli pala ay nagmamatigas pa rin si Papa sa hinihingi ng mga holdappers. Hindi na ako magtataka dahil mas mahalaga talaga sa kanya ang pera higit pa sa kahit anong bagay pero iba na ngayon. Kung ako lang ay walang problema sa akin pero hindi ko hahayaan na mapahamak ang mahal ko.

"Sige kakausapin ko siya Ella pipilitin ko siya na gawin kung ano ang gusto nila. Sabihin mo sa kanila na tawagan na ngayon si Papa at kakausapin ko siya. Huwag kang mag-alala Hon maliligtas tayo hindi ko hahayaang mangyari iyon dahil may mga pangarap pa tayo. I love you so much," sabi ko para mapanatag ang loob niya.

"I love you too," tugon niya.

Ilang minuto lang ay pumasok ang mga nakamaskara na lalaki at sapilitang kinuha si Ellaine. Sumisigaw siya at nagpupumiglas habang nilalabas ng kwarto. Sinigawan ko sila pero hindi nila ako pinapansin pinilit ko rin makawala sa pagkakatali ko. Kung kinakailangan na isuko ko ang share ko sa kumpanya ay gagawin ko para lang maligtas kami. May pumasok na dalawang lalaki at nilagyan ulit ng takip ang mga mata ko. Narinig ko ang pag-ring ng phone at ilang sandali lang ay narinig ko na ang boses ni Papa.

"Pa, nakikiusap ako sa iyo ibigay mo na ang hinihingi nila dahil hawak din nila si Ella. Kahit 'yong share ko ang ibigay mo sa kanila wala na akong pakialam doon dahil ang mahalaga ay maligtas ko si Ella. Nakikiusap ako Papa, hindi ko kakayanin na mawala sa akin si Ella," naiiyak na pakiusap ko kay Papa at narinig ko ang buntong hininga niya.

"You know I can't do that. Axel just hang in there and I'll save you don't worry son," sagot niya at lalo akong nakaramdam ng galit para sa kanya.

"God Damnit! Just give them the fucking money!" sigaw ko.

"Okay Axel." tugon niya pagkalipas ng ilang minutong katahimikan.

"Magbibigay din naman pala pinatagal pa," natatawa na sabi ng lalaki nakatayo sa tagiliran ko at tumawa rin ang iba pa niyang kasama.

Nanlaki ang mga mata ko dahil sa sunod-sunod na putukan narinig ko mula sa labas. Si Ellaine agad ang pumasok sa isip ko at sinubukan ko kumawala sa kinauupuan ko. Dahil naka-blindfold pa rin ako kaya hindi ko makita kung ano ang nangyayari sa paligid ko pero naririnig kong nagkakagulo na. Napasigaw na lang ako ng maramdaman ko ang matalas na bagay na bumaon sa tagiliran ko pati na rin sa balikat ko.

Napabalikwas ako ng bangon at agad na tumingin sa paligid. Pawis na pawis ako at habol ko ang hininga. Yumuko ako at kinuyom ko ang mga kamay ko. Isa na namang masamang panaginip. Dalawang taon na ang lumipas pero parang kahapon lang nangyari dahil sariwa pa sa alaala ko. Kahit gusto ko ng kalimutan ang nakaraan ay hindi ko magawa dahil na rin sa mga panaginip ko na paulit-ulit.

"Damn you, Ellaine!" galit na sabi ko.

Bumangon ako para pumunta sa banyo at pagkatapos kong maghilamos ay diretso ako sa bar para kumuha ng maiinom na alak. Hindi na bago sa akin ang mga ganitong gabi dahil mula noon ay lagi na lang ako nanaginip . Kahit anong gamot ang inumin ko ay walang epekto tanging alak lang ang nakatulong sa akin. Hindi na ako kumuha ng baso at diretsong ininom ang alak mula sa bote. Sanay na ako sa lasa ng alak kaya hindi ko na nalalasahan ang pait.

Naalala kong nagising na lang ako sa isang ospital. May bandage ang balikat ko at puno ng sugat ang iba't ibang parte ng katawan ko lalo na sa parte ng tiyan. Base sa paliwanag ng Doctor ay may tama ako ng bala sa may balikat at mga malalalim na saksak rin ako. Kinuwento sa akin ni Jay ang lahat ng nangyari pagkagising ko kahit pa nga may alinlangan siya. Wala na kasi akong matandaan pagkatapos kong makausap si Papa sa telepono dahil nagkagulo na. Halos gumuho ang mundo ko ng malaman ko na mag-kasabwat pala si Ellaine at ang stepbrother kong si Eric. Matagal na palang may relasyon ang dalawa bago ko pa siya nakilala at ang sakit dahil planado nilang dalawa ang lahat mula pa sa umpisa. Although magkasing-edad `kami ni Eric ay hindi kami naging close. Pagkatapos mamatay ni Mama ay nag-asawa ulit si Papa at si Eric ang anak ng bagong naging Asawa ni Papa. Noong una ay hindi ako makapaniwala na magagawa ni Ellaine 'yon sa akin dahil naramdaman ko na mahal niya ako sa loob ng ilang taon na pagsasama namin kaya mahirap paniwalaan na kaya niya akong saktan. Namatay sa engkwentro si Ellaine samantalang nasa Rehabilitation center naman si Eric dahil nalaman na lulong pala siya sa ipinagbabawal na gamot noong panahong 'yon. Gusto ko siya makita sa kulungan para pagdusahan niya ang mga ginawa sa akin pero mas pinili ni Papa na ipasok sa Rehabilitation. Nagmakaawa kasi ang Mama niya na bigyan pa ng isang pagkakataon at pumayag si Papa. Galit na galit ako sa naging desisyon ni Papa at hindi ko iyon matanggap. Doon na ako tuluyang namuhi sa kanya dahil mas pinahalagahan pa niya ang kalagayan ng ibang tao kaysa sa akin. Pinamukha lang niya sa akin na wala akong halaga sa kanya. Hindi ako makapaniwala na ang mga taong mahal ko ang nanakit sa akin. Si Papa at si Ellaine ang mga taong nagbigay ng malaking sugat sa puso ko. Sinubukan ni Papa na kausapin ako pero wala siyang narinig mula sa akin dahil una pa lang Hindi na niya in alam muna ang opinyon ko. Paglabas ko ng ospital pagkalipas ng ilang buwan ay pumunta ako ng ibang bansa para doon magpagaling. Pagbalik ko naman ay umalis na ako sa bahay namin para bumukod. Hindi ako umalis sa kumpanya dahil gusto ko ipakita sa kanya na kaya kong higitan lahat ng ginawa niya.

"Damn you!" galit na sigaw ko at straight ko na ininom ang laman ng bote.

Naikwento rin sa akin kung paano ako nakarating sa hospital. Base kay Jay ay may isang babae ang nagdala sa akin sa hospital at hindi agad umalis hanggang walang kamag-anak na pumunta. Nagawa rin niya na mag-donate ng dugo nang malaman na kailangan ko para sa operasyon. Sabi pa ni Jay pagdating niya sa ospital ay tanging pambayad lang sa taxi ang hinihingi ng dalaga at umalis na agad ito. Hindi ito nag-iwan ng pangalan o kahit anong impormasyon ng tanungin niya sa mga nurse. Ang sabi ng mga nurse ay nakita raw ako ng dalaga sa isang eskinita na duguan. Natakot daw siguro ang dalaga na magbigay ng impormasyon dahil ayaw masangkot. Sinubukan din siya tingnan sa CCTV pero hindi malinaw dahil sa suot niya na jacket na may hood. Hindi na rin nila matandaan ang itsura dahil sa pagmamadali ng babae at dahil sa dami na rin ng tao. Hanggang ngayon ay hindi ko pa rin siya mahanap para makapagpasalamat. Useless ang pag-hire ko ng mga investigator dahil hindi malinaw ang mga detalye ng hinahanap ko. May mga pagkakataon napapanaginipan ko ang tagpong 'yon pero malabo ang mukha niya. Dahil sa insidente ay nagkaroon ako ng trauma at ang epekto noon ay nahihirapan ako tandaan ang mukha ng mga taong kinakausap ko. Ang paliwanag ng Si Jay lang ang may alam Kung may malinaw man sa aking alaala iyon ay ang boses niya pati na rin ang amoy niya. Weird pero iyon lang ang tanging palatandaan ko sa kanya. Paano ko hahanapin ang isang tao kung iyon lang ang alam ko sa kanya. Natatandaan ko na sinabi ng mga doktor na kung medyo natagalan pa ako nadala sa hospital ay malamang daw na mag-fifty fifty ako o ma-comatose and worst mamatay. Sa dami kasi ng tinamo ko ay naubusan na ako ng dugo.

"Who are you? How will I find you?" desperado na tanong ko bago inumin ang alak at pumikit.

Gusto ko lang naman bayaran ang utang na loob ko sa kanya dahil sa pagligtas niya sa buhay ko. Ayaw kong magkaroon ng utang na loob kahit kanino. Iyon lang naman ang dahilan kung bakit gusto ko siya makita ulit. Ang bigat kasi sa kalooban ko na hindi makilala ang taong dahilan kung bakit buhay pa ako.

"That would be the last and it will never happen to me again. I won't let anyone hurt me and betray me again." pangako ko sa sarili at inubos ko na ang laman ng bote.