“Masayang hapon! Ano po ang order nila?” ani Emerald nakangiting inangat ang mukha upang pagsilbihan ang sumunod na costumer sa coffee shop.
Napalis ang ngiti niya at tila nag-teleport siya sa impyerno ng makita ang mukha ng asawang si Lucian na dalawang taon niyang hindi nakita.
Bakas ang sindak sa mukha nito. Nakabuka ang bibig nito ngunit walang lumalabas sa bibig.
“E-Eme- Emerald? Ikaw ba ‘yan?”
Hinaplos nito ang kanyang pisngi. Tila nais matiyak na totoo ba siya o aparisyon lamang. Ibig niyang matawa sa itsura nitong parang nakakita ng multo na apparently totoo naman dahil akala nito ay patay na siya.
“Naaalala mo ba ako? Kilala mo ba ako? Akala ko patay ka na!” bulalas nitong manghang mangha.
Huminga siya ng malalim. Kung hindi lang niya kilala ang masamang ugali ni Lucian Monteverde ay iisipin niyang masaya itong makita siyang muli which is so impossible! Mamumuti ang uwak ngunit never itong matutuwang makita siya.
Magpapanggap ba siyang may amnesia? O hindi kaya ay nababaliw? Itatanggi ba niya na siya ang asawa nito? Papahirapan lang niya ang sarili kapag ginawa niya iyon. Alam niyang kaya nitong ungkatin kung sino siyang talaga. Balik siya sa orihinal na plano sa sandaling magkita sila.
“Ako nga. Emerald Diaz. Walang ng iba at oo naman kilala kita, mahal kong asawa, Lucian Monteverde,” aniyang parang wala lang ngunit tila jelly ang kanyang tuhod sa panlalambot. Muntik niyang palakpakan ang sarili sa galing ng akting.
Biglang nagbago ang ekspresyon ng mukha nito. “Bakit mo ako niloko?!”
“Sir, may I take your order, please,” aniya ng mapatingin ang katabing cashier.
“Black coffee. Kasing itim ng budhi mo at kasing tapang ng sikmura mong lokohin ako at palabasing patay ka na!” gigil ang boses nito at tiim ang bagang.
Napalingon siya sa paligid. Mabuti na lamang at konti pa ang costumer ng oras na iyon.
“Anything else, sir? Lason?” mahina niyang sabi sa huling salita.
“Oo, para ipapainom ko sa’yo!”
Napansin niyang may nakapila na sa likod nito.
“Sir, maupo po muna kayo at ako mismo ang maghahatid ng order sa table ninyo. Salamat po!” matamis ang ngiti sa labi niya.
Tumalikod siya at mabilis na nagtungo sa banyo. Nanginginig ang kanyang buong katawan. Binasa niya ng tubig ang mukha. Hindi niya inasahan na makikita niya sa maliit at mahirap na bayan ng San Isidro si Lucian. Isa itong isla na kailangan pang sumakay ng bangka upang marating. Hindi siya nagtatago dahil maliit ang tsansa na makita niya ito. Magkaiba ang mundong kanilang ginagalawan. Naging sekretarya siya nito at kabisado niya ang mga lugar na pinupuntahan nito. Ngunit hindi siya natatakot. Haharapin niya ito! Patay na si Emerald Diaz na asawa nito!
Tinapik niya ang mukha at pinunasan. Haharapin niya ang dating asawa. Tuwid at buo ang loob na naglakad siya palapit dito dala ang black coffee.
“Enjoy your coffee, sir.”
“Maupo ka, mag-usap tayo.” Madilim ang anyo ni Lucian. Nahagip ng tingin niya ang ilang kababaihang tila mga bulateng inasinan sa kinauupuan at nagpapapansin sa asawa. May nagpipicture pa nga. Hindi niya masisi ang mga ito dahil kung panlabas na anyo lamang ay tunay na napakagwapo nito na may makisig na pangangatawan at magandang tindig. Idagdag pa ang pagiging bilyonaryo. Ngunit kung may time machine lamang siya, hinding hindi siya mag-aaply sa kumpanyang pag-aari nito na naging dahilan na nakilala niya ito.
“Wala tayong dapat pag-usapan,” aniyang nakatayo pa din.
“Baka nakakalimutan mong mag-asawa tayo! At hindi mo ako matatakasan! Hindi ka pa bayad sa napakalaking kasalanan mo! Sumama ka sa akin! O papasabugin ko itong restaurant na ito!”
Nanlilisik ang mga mata nito na tila magbubuga ng bolang apoy anumang oras. Ngunit walang makakalusaw sa puso niyang tila bloke na ng yelo sa Antarctica sa tigas at lamig na hindi niya hahayaang muling madurog.
Sinaklit nito ang pulsuhan niya ng nagtangka siyang tumalikod.
“May problema ba, Em?” anang baritonong tinig ni Cayden, ang kasosyo niya sa negosyo.
Napatayo si Lucian at hinarap ang lalaki. “Huwag kang makialam dito! Usapang mag-asa-”
“Huwag kang mag-eskandalo dito. Hintayin mo ako sa parking lot. Magkita tayo at tapusin ang problema,” aniyang hindi na pinatapos sa pagsasalita ang dating asawa. Hinila niya si Cayden palayo at tinanggap ang bulaklak na dala nito. Makulit din ang lalaki kahit ilang beses na niyang sabihang huwag ng magbigay ng bulaklak.
Tila siya susugod sa giyera ng puntahan si Lucian sa parking lot. Nakita niya itong nakasandal sa mamahaling kotse at naninigarilyo. Madalang niya lang itong makitang naninigarilyo noon. Kapag lamang stress o malaki ang problema. Baka naman habit na nito ngayon na wala na siyang pakialam.
Itinapon nito ang upos ng sigarilyo sa basurahan ng makalapit siya. Binuksan nito ang kotse at hinila siya papasok. Binawi niya ang kamay.
“Bumalik ka na sa bahay! Wala akong pakialam kung ano ang ginawa mo sa loob ng dalawang taon pero asawa pa din kita at hindi ka pa bayad sa kasalanan mo!”
“May dalawa kang papamilian. Una, palayain mo ako. Pangalawa, mapabalik sa buhay mo na isa ng bangkay.”
“Napakatapang mo na ah! Sinong ipinagmamalaki mo? Ang lalaki kanina? Kaya ko kayong durugin parehas sa isang pitik lang ng daliri ko.”
“Alam ko ‘yan. Ikaw ba naman ang pinakamayaman sa bansa. Huwag kang mandamay ng ibang tao sa problema nating dalawa.”
“Alam mo palang hindi ka makakalaya sa akin!”
Binuksan niya ang bag at may kinuha sa loob. Inabot ang cable wire.
“Ano ‘to?” kunot ang noong tanong nito.
“Nakikita mo ang CCTV na nakatutok sa atin? Sira ‘yan kaya huwag kang mag-alala. Dahil wala akong planong sumama ng buhay sa’yo, sakalin mo ako gamit ‘yan.”
“Anong pinagsasasabi mo?!” anitong itinapon ang wire sa basurahan.
Hinding hindi siya babalik sa impyernong buhay niya sa piling nito. May kinuha ulit siya sa bag at inilagay sa palad nito.
“Lanseta ‘yan. Mahaba ‘yan. I*****k mo sa leeg ko o sa dibdib. Ilang ulit para sigurado bago mo ako iwan diyan sa gilid.”
Nakita niya ang paglukot ng mukha ni Lucian na tila hindi maarok ang mga sinasabi niya.
“Ah, ayaw mo niyan at madugo. Madudumihan ang magara mong damit. Heto, last na. Lisensyadong baril ‘yan. Sa ulo mo ako barilin. Dalawa o talong bala para sure,” aniyang kinuha ang baril sa loob ng bag.“Baliw ka ba?” litong tanong ni Lucian.“Oo! Putang ina! Matagal na akong baliw! Nagpakamatay ako pero nabuhay pa din! Kaya ngayon, ikaw na ang pumatay sa akin para matapos na ang lahat!” aniyang naghihisterya na.“Hindi ko magagawa ‘yan! Hindi ako kriminal na kagaya mo!”“Iutos mo sa iba kung hindi mo kaya!” bulyaw niya. Huminga siya ng malalim. Hindi niya dapat ipakita na nawawalan siya ng kontrol.“Kung hindi mo ako kayang patayin, pabayaan mo na ako!”“Kasal pa din tayo! At hindi ko hahayaang maging masaya ka lalo sa piling ng iba! Subukan mo lang dumihan ang pangalan ng mga Monteverde.”“Kasal? Walang nakakaalam na kasal tayo. Maliban sa pamilya mo, at sa mayor na nagkasal, at sa tattoo artist na inutusan mong isulat ang pangalan mo sa dibdib ko!”“Huminahon ka at mag-usap tayo ng
Hindi maihakbang ni Emerald ang paa papasok ng bahay. Tila nang-uusig ang tingin ni Lucian.“Linisin mo ang sugat ng asawa mo,” utos ng Tatay Mariano niya habang abala ito sa pagluluto at ang kapatid niyang si Peter.Napahawak siya sa ulo. Ito ang unang pagkakataon na nakaharap ni Lucian ang kanyang pamilya.“Bakit ka nandito? Dapat sa ospital ka nagpunta.”Inabutan siya ni Tatay Mariano ng first aid kit na hindi niya pinagkaabalahang buksan. Ayaw ni Lucian na hinahawakan niya.“Linisin mo ang sugat ko,” utos nito.“Ayoko nga. Hindi ako nurse,” napayuko siya ng maalalang sinampal siya nito ng mapadiin ang paglilinis niya ng sugat nito noon.Kumurap ang kanyang mga mata. Pilit niyang iwinawaksi ang mga pangit na alaala.“Umalis ka na,” taboy niya.“Nagluluto pa si Tatay Mariano. Gusto niyang matikman ko ang luto niya.”“Tay, hindi basta basta kumakain ng kung ano ang bisita natin. May cook at dietician siya. Nakakahiya sa kanya. Baka sumakit ang tiyan niya, kasalanan pa natin,” baling
“Sir Lucian, may appointment po kayo kay Dr. Mendoza,” anang secretary na si Kiel.Dumating ang duktor sa kanyang opisina.“Mr. Monteverde, wala akong makitang mali sa pisikal mong pangangatawan ayon sa test results. Kaya maaaring psychological ang problema ng iyong erectile dysfunction. Pero pwede nating subukan ang treatment o maaaring kumuha ka ng babaeng makakatulong sa’yo. Ang sabi mo ay maayos ang sex life mo noong nabubuhay ang asawa mo kaya posibleng makatulong na kumuha ka ng babaeng kahawig ng asawa mo upang ma-stimulate ang iyong pagkalalaki. O baka may video o larawan ka niya na ---”“Maraming salamat Dr. Mendoza. Ipapatawag ko na lamang kayo ulit. Sa tingin ko, nakita ko na ang gamot sa sakit ko,” nakangisi niyang sabi.“Kiel, investigate Emerald Diaz at kung ano ang ginawa niya sa nakalipas na dalawang taon.”“Sir, dalawang taong na pong patay ang asawa ninyo,” litong sabi ng secretary.“Nakita ko siya. Palabas lamang niya ang pagkamatay niya para makatakas sa akin. She
Bumaba ng dyip si Emerald at napatitig sa matayog na gusali. Lahat ng tao sa kanilang lugar ay nangangarap na makapasok sa LM Corporation. Malaki ang sweldo at todo ang benefits ng kumpanya. Idagdag pa ang gwapo at bilyonaryong CEO nito na si Lucian Monteverde.Habang naglalakad palapit sa gusali ay muli siyang napatigil. Naalala niya ang unang araw sa kumpanya. Lahat ay nanghula na hindi siya tatagal sa pagiging mainitin ng ulo ng CEO. Pero siya lamang ang tumagal na assistant nito.Naging malapit si Abby sa kanya na kasintahan ni Lucian. Alam naman niyang gusto lamang siya nitong gawing spy sa CEO.“Emerald, ang gwapo talaga ni Lucian ano?”“Yes, Ms. Abby. Agree po ako.”“Don’t you find him attractive? I mean, madalas kayong magkasama.”“Ms. Abby, assistant lang po ako ni Sir Lucian. Wala pong anumang namamagitan sa amin maliban sa pagiging boss at assitant. Huwag po kayong mag-alalala.”Naging mailap ang mata niya dahil alam niya sa sariling may lihim siyang pagtingin sa boss. Ngun
Mabigat ang bawat hakbang ni Emerald. Akala niya ay hindi na siya makakarating sa lugar na nagpabago ng buhay niya.Nakatalikod si Lucian ng pumasok sila ni Luna. Tinatagan niya ang tayo. Hinding hindi niya ipapakita ang takot sa asawang kinawawa siya noon. Matapang siya. Matapang siya.Humarap ito. Muntik mahulog ang panty niya sa labis na kagwapuhang nasilayan pero kakainin muna siya ng lupa bago aminin ang hindi mapigil na paghanga sa mala-adonis na lalaki sa harapan. Pilit niyang iniisip kung gaano ka-halimaw ito noon!“Makakaalis ka na, Ms. Luna. I’ll handle this,” ani Lucian.“Balita ko, kailangan mo daw ng tulong ko.”“LM Corporation is offering you a decent job. Malayo sa pagiging kahera mo sa coffee shop.”“Okay, I’ll sign the contract dahil sa kaibigan ko. Pipirma lang ako on my own terms.”“Mayabang ka na talaga ngayon.”“Mr. Monterverde, I just know my worth. Makinig ka. Una, six months lang ang contract. Pangalawa, I will work at home. Pangatlo, triple the payment.”“Brav
Mabigat ang bawat hakbang ni Emerald. Akala niya ay hindi na siya makakarating sa lugar na nagpabago ng buhay niya.Nakatalikod si Lucian ng pumasok sila ni Luna. Tinatagan niya ang tayo. Hinding hindi niya ipapakita ang takot sa asawang kinawawa siya noon. Matapang siya. Matapang siya.Humarap ito. Muntik mahulog ang panty niya sa labis na kagwapuhang nasilayan pero kakainin muna siya ng lupa bago aminin ang hindi mapigil na paghanga sa mala-adonis na lalaki sa harapan. Pilit niyang iniisip kung gaano ka-halimaw ito noon!“Makakaalis ka na, Ms. Luna. I’ll handle this,” ani Lucian.“Balita ko, kailangan mo daw ng tulong ko.”“LM Corporation is offering you a decent job. Malayo sa pagiging kahera mo sa coffee shop.”“Okay, I’ll sign the contract dahil sa kaibigan ko. Pipirma lang ako on my own terms.”“Mayabang ka na talaga ngayon.”“Mr. Monterverde, I just know my worth. Makinig ka. Una, six months lang ang contract. Pangalawa, I will work at home. Pangatlo, triple the payment.”“Brav
Bumaba ng dyip si Emerald at napatitig sa matayog na gusali. Lahat ng tao sa kanilang lugar ay nangangarap na makapasok sa LM Corporation. Malaki ang sweldo at todo ang benefits ng kumpanya. Idagdag pa ang gwapo at bilyonaryong CEO nito na si Lucian Monteverde.Habang naglalakad palapit sa gusali ay muli siyang napatigil. Naalala niya ang unang araw sa kumpanya. Lahat ay nanghula na hindi siya tatagal sa pagiging mainitin ng ulo ng CEO. Pero siya lamang ang tumagal na assistant nito.Naging malapit si Abby sa kanya na kasintahan ni Lucian. Alam naman niyang gusto lamang siya nitong gawing spy sa CEO.“Emerald, ang gwapo talaga ni Lucian ano?”“Yes, Ms. Abby. Agree po ako.”“Don’t you find him attractive? I mean, madalas kayong magkasama.”“Ms. Abby, assistant lang po ako ni Sir Lucian. Wala pong anumang namamagitan sa amin maliban sa pagiging boss at assitant. Huwag po kayong mag-alalala.”Naging mailap ang mata niya dahil alam niya sa sariling may lihim siyang pagtingin sa boss. Ngun
“Sir Lucian, may appointment po kayo kay Dr. Mendoza,” anang secretary na si Kiel.Dumating ang duktor sa kanyang opisina.“Mr. Monteverde, wala akong makitang mali sa pisikal mong pangangatawan ayon sa test results. Kaya maaaring psychological ang problema ng iyong erectile dysfunction. Pero pwede nating subukan ang treatment o maaaring kumuha ka ng babaeng makakatulong sa’yo. Ang sabi mo ay maayos ang sex life mo noong nabubuhay ang asawa mo kaya posibleng makatulong na kumuha ka ng babaeng kahawig ng asawa mo upang ma-stimulate ang iyong pagkalalaki. O baka may video o larawan ka niya na ---”“Maraming salamat Dr. Mendoza. Ipapatawag ko na lamang kayo ulit. Sa tingin ko, nakita ko na ang gamot sa sakit ko,” nakangisi niyang sabi.“Kiel, investigate Emerald Diaz at kung ano ang ginawa niya sa nakalipas na dalawang taon.”“Sir, dalawang taong na pong patay ang asawa ninyo,” litong sabi ng secretary.“Nakita ko siya. Palabas lamang niya ang pagkamatay niya para makatakas sa akin. She
Hindi maihakbang ni Emerald ang paa papasok ng bahay. Tila nang-uusig ang tingin ni Lucian.“Linisin mo ang sugat ng asawa mo,” utos ng Tatay Mariano niya habang abala ito sa pagluluto at ang kapatid niyang si Peter.Napahawak siya sa ulo. Ito ang unang pagkakataon na nakaharap ni Lucian ang kanyang pamilya.“Bakit ka nandito? Dapat sa ospital ka nagpunta.”Inabutan siya ni Tatay Mariano ng first aid kit na hindi niya pinagkaabalahang buksan. Ayaw ni Lucian na hinahawakan niya.“Linisin mo ang sugat ko,” utos nito.“Ayoko nga. Hindi ako nurse,” napayuko siya ng maalalang sinampal siya nito ng mapadiin ang paglilinis niya ng sugat nito noon.Kumurap ang kanyang mga mata. Pilit niyang iwinawaksi ang mga pangit na alaala.“Umalis ka na,” taboy niya.“Nagluluto pa si Tatay Mariano. Gusto niyang matikman ko ang luto niya.”“Tay, hindi basta basta kumakain ng kung ano ang bisita natin. May cook at dietician siya. Nakakahiya sa kanya. Baka sumakit ang tiyan niya, kasalanan pa natin,” baling
“Ah, ayaw mo niyan at madugo. Madudumihan ang magara mong damit. Heto, last na. Lisensyadong baril ‘yan. Sa ulo mo ako barilin. Dalawa o talong bala para sure,” aniyang kinuha ang baril sa loob ng bag.“Baliw ka ba?” litong tanong ni Lucian.“Oo! Putang ina! Matagal na akong baliw! Nagpakamatay ako pero nabuhay pa din! Kaya ngayon, ikaw na ang pumatay sa akin para matapos na ang lahat!” aniyang naghihisterya na.“Hindi ko magagawa ‘yan! Hindi ako kriminal na kagaya mo!”“Iutos mo sa iba kung hindi mo kaya!” bulyaw niya. Huminga siya ng malalim. Hindi niya dapat ipakita na nawawalan siya ng kontrol.“Kung hindi mo ako kayang patayin, pabayaan mo na ako!”“Kasal pa din tayo! At hindi ko hahayaang maging masaya ka lalo sa piling ng iba! Subukan mo lang dumihan ang pangalan ng mga Monteverde.”“Kasal? Walang nakakaalam na kasal tayo. Maliban sa pamilya mo, at sa mayor na nagkasal, at sa tattoo artist na inutusan mong isulat ang pangalan mo sa dibdib ko!”“Huminahon ka at mag-usap tayo ng
“Masayang hapon! Ano po ang order nila?” ani Emerald nakangiting inangat ang mukha upang pagsilbihan ang sumunod na costumer sa coffee shop.Napalis ang ngiti niya at tila nag-teleport siya sa impyerno ng makita ang mukha ng asawang si Lucian na dalawang taon niyang hindi nakita.Bakas ang sindak sa mukha nito. Nakabuka ang bibig nito ngunit walang lumalabas sa bibig.“E-Eme- Emerald? Ikaw ba ‘yan?”Hinaplos nito ang kanyang pisngi. Tila nais matiyak na totoo ba siya o aparisyon lamang. Ibig niyang matawa sa itsura nitong parang nakakita ng multo na apparently totoo naman dahil akala nito ay patay na siya.“Naaalala mo ba ako? Kilala mo ba ako? Akala ko patay ka na!” bulalas nitong manghang mangha.Huminga siya ng malalim. Kung hindi lang niya kilala ang masamang ugali ni Lucian Monteverde ay iisipin niyang masaya itong makita siyang muli which is so impossible! Mamumuti ang uwak ngunit never itong matutuwang makita siya.Magpapanggap ba siyang may amnesia? O hindi kaya ay nababaliw?