Ramdam ni Emerald ang pagkulo ng kanyang dugo.
“Kapag hindi ka tumigil, ikaw ang susunod na paglalamayan,” aniyang inirapan si Mitch at naglakad palapit sa mga pagkain.
Ngunit hinablot nito ang buhok niya. Mabilis ang kamay nitong lumipad pasampal sa kanya. Ngunit bago pa ito dumapo sa pisngi niya ay naawat ito ni Lucian.
Nagulat ang lahat ng empleyado sa pagdating ng CEO. Hindi ito nagpupunta sa canteen. Ito ang unang pagkakataon.
“Anong gulo ‘to Mitch?”
“Si Emerald ang nagsimula. Kakabalik lang nananakot na agad.”
“Walang kahit sino ang mambubuly kay Emerald. Tandaan ninyo ‘yan!”
Ano naman ang nakain ng amo at ipinagtanggol siya sa unang pagkakataon na hindi naman niya kailangan. Mas malala pa sa sampal ang mga naranasan niya sa mga kasamahan noon.
Lumayo na siya at kumuha ng pagkain. Nawala ang mahabang pila. Kumuha siya ng ilang slices ng tinapay, egg, bacon and salad. Naupo siya sa pinakadulo.
Nanlaki ang mga mata niyang mabilog namang talaga ng makita ang CEO na may hawak na tray at may pagkain din.
Alam na niya ang pakay nito, ang mawalan siya ng ganang kumain. Hindi pa niya ito nakakasabay kumain ever kahit naging mag-asawa siya. Sunod sunod ang pagsubo niya ng mabilis na makaalis sa harap ng boss. Napaso ang dila niya sa paghigop ng maiinit na kape.
Ngumunguya pa ay tumayo na siya at dinala ang kape na nasa styro cup naman. Tumataas ang stress level niya kapag nakikita si Lucian at ang mga kasamahan.
Sumunod si Lucian sa kanya. Iniwan na nito ang pagkain na akmang titikman pa lang.
“Bakit ka nagmamadali?”
Nanatiling tikom ang kanyang bibig.
“Bakit hindi ka sumasagot? Para akong nakikipag-usap sa hangin.”
“Sayang ang ibinabayad ng kumpanya kaya nagmamadali ako,” aniyang pinindot ang elevator.
Itinulak siya nito sa loob. Dahilan upang tumapon ang kape sa kanyang dibdib. Namula ang balat niya sa dibdib at braso na tinamaan ng mainit na kape.
“I’m so----”
Napatitig siya sa mukha nito. Tatalon siya ulit sa ilog kapag nadinig niya ang salitang sorry mula kay Lucian. He never apologized, not even once sa lahat ng sakit na idinulot nito sa kanya. Maliit na bagay ang mabuhusan ng mainit na kape.
“Hindi ka nag-iingat!” bulyaw nito na hindi niya pinansin.
Nag-isang guhit ang labi niya. Lumabas siya sa elevator. Tila robot na bumalik siya sa upuan. Inilabas ang sketch pad. Gagawa siya ng slippers na pwedeng ipangsampal sa mga bully. Iyong stylish at durable na maaaring maging weapon. May gigil ang bawat guhit niya.
Sakto alas dose ay aalis na siya. Mabuti at wala si Lucian.
“Ms. Emerald, pakihintay po si Sir Lucian.”
“Bakit? Hanggang 12noon lang ang pasok ko.”
“May papapirmahan po siya sa’yo.”
“Ano ‘yun?”
“Pakihintay na lang po siya.”
Kinuha niya ang folder sa kamay ni Keil. “Akina at pipirmahan ko na.”
Natigalgal siya sa nabasa sa kasunduan. Bed partner.
Ibinalik niya sa secretary ang papel. “Naku, hindi ko pipirmahan ‘yan.”
“Ms. Emerald, kailangan po ito para sa treatment ni Sir Lucian.”
“Kailangan ng ka-sex sa treatment? Anong kalokohan ‘yan?”
“Hindi po ninyo naiintindihan. May sakit po si Sir Lucian na erectile dysfunction. Hindi po gumagana ang pagkalalaki niya kaya kayo ang posibleng makatulong sa kanya.”
“Alam mo, huwag ninyo akong niloloko. Bata at walang sakit si Lucian, imposible ‘yang sinasabi mo.”
“Ipapadala ko po ang medical records para maniwala kayo.”
“Hay, hindi na at wala akong balak pumirma at tumulong sa treatment.”
“Ms. Emerlad, alalahanin po ninyo ang pinagsamahan ninyo ni Sir Lucian.”
“Niloloko mo ba ako? Kapag inaalala ko ang pinagdaanan ko na saksi ka, alam mong walang magandang karanasang pwedeng balikan. Wala akong balak tulungan ‘yang amo mo!”
Nagmamadali siyang lumabas ng opisina ngunit nakasalubong niya si Lucian. Nahuli nito ang pulsuhan niya.
Agad na lumabas si Kiel ng dumating ang boss. Nagpumiglas siya.
“Bitawan mo ako! Tapos na ang oras ko sa kumpanya mo!”
“May pag-uusapan tayo saglit.”
“Ano?” asik niya.
“Hindi na ako magpapaligoy-ligoy pa. I need a woman. Be my woman. Babayaran kita!”
“Hindi na din ako mahihiyang magsabi ng hindi! Ayoko kaya maghanap ka ng ibang papayag sa kagustuhan mo.”
“Name your price. Kahit magkano.”
“Ayoko nga! Maghanap ka ng iba.”
“Baka nakakalimutan mong mag-asawa tayo.”
“Uuwi na ako.”
“Kailangan ko ang tulong mo. Wala kang karapatang tumanggi. May malaking bayad tapos masasarapan ka pa!”
“Weh? Masasarapan? Parang hindi naman.”
Namula ang tenga ni Lucian ng madinig ang sinabi niya.
“Huwag mong sabihing hindi ka nasaparan? Sumisigaw ka pa nga.”
“Aaminin ko na, akting lang na kunwari nasasarapan ako. Malaki ‘yan tapos namamalo ka pa sa puwet. Hindi ako nasiyahan sa totoo lang. Kaya humanap ka ng iba.” Kinilabutan din siya sa mga sinasabi niya ngunit kailangan niyang ipamukha kay Lucian na ayaw niya.
“You’re lying!”
“Bahala ka kung ayaw mo maniwala, basta, ayokong maging parausan mo uli!” muntik ng mabasag ang boses niya ng maalala ang mga ginawang katangahan.
Lucian never kissed her na tila ba may nakakahawa siyang sakit. Katawan lang niya ang ginagamit nito. Ginawa niya ang lahat para mapaligaya ito sa kama. Nagreserach, nanood ng malaswang panoorin, nagbasa, at nagtanong sa iba upang maging magaling sa kama.
Nasarapan naman siya sa ilang beses na p********k nila pero hindi niya iniintindi ang pansariling kaligayahan. Ang iniisip niya ay kung paano mapapaligaya ang asawa. Usually ay siya ang nagtatrabaho sa kama. But these days were gone. Wala siyang planong magkaroon ng ugnayang emosyonal at pisikal kay Lucian.
“Nauubos na ang pasensya ko sa kaartehan mo! Kung tutuusin hindi ko kailangan ng pirma mo. Kasal tayo at dapat lamang na tugunan mo ang pangangailangan ko!”
“Mamamatay muna ako bago pumayag na maging parausan mo ulit!”
“Bakit nagbago ka na? Anong ipinagmamalaki mo?”
“Ikaw nagbago ka din. Bakit mo pa ako pinipilit makisama sa’yo? Ayoko na! Mas mainam pang mamatay kaysa ang makasama ka ulit! Pabayaan mo na ako, please lang!”
“Akin ka! Susunod ka sa mga gusto ko kagaya noon!”
“Patay na ang Emerald na asawa mo noon!”
“Be my woman again, please?”
Nanibago siya sa tonong iyon ni Lucian. Papayag ba siya muling magpagamit dito?
Mula sa puso, maraming salamat po sa suporta sa aking bagong aklat. Godbless po!
Tila pumasok sa time machine si Emerald ng maalala ang unang karanasan niya kay Lucian. Malakas ang ulan noon, may bagyo. Pinapunta siya sa condo unit nito. Kilig ang ferson kahit pa halos lumangoy siya makarating lang sa condo nito. Naabutan niya itong umiinom ng alak at naninigarilyo. Why he looked so hot? Wala itong damit pang-itaas. ‘Yung tipong kahit demonyo ito ay willing siyang sumama sa impyerno.Unti-unti siyang pumasok sa loob ng kwarto. Nagwawala ang puso niya.“Lumapit ka dito.”Hindi siya makatingin ng deretso sa boss dahil sa halip na sa mukha nito siya tumingin ay napapasulyap siya sa dibdib at six packed abs nito.“Pirmahan mo ‘yan,” anitong hinagis ang dokumento sa kama.Dinampot niya ang ilang piraso ng papel. Isang kasunduan para sa pagiging bed partner niya. Tinanggap nito ang alok niya. Hindi na niya binasa ng buo. Kinuha niya ang ballpen sa bag at agad na pumirma.“Bakit hindi mo man lang binasa?”“Okay na po Sir Lucian. Tiwala po ako sa’yo.”“Walang dapat makaal
Hindi pa handa si Emerald, pisikal at emosyonal. Hindi ganito ang mga napapanood niya sa drama na puno ng pagsuyo ang unang karanasan. Ngunit si Lucian Monteverde ang lalaking nasa ibabaw niya. Handa siyang gawin ang lahat para sa binata.“Wait, masyadong malaki ‘yan. Parang braso ko na.” Hindi siya makagalaw dahil nasa ilalim siya ng boss. Amoy niya ang pabango, alak, at sigarilyo na nakakaadik. She’s under his spell. Pangarap niya ang ganitong eksena at heto na at nagkakatotoo na. Napalitan ng excitement ang kanyang kaba.“Ssshhhhhh. Kasya ‘to. Akong bahala.”Ipinilit nitong idiin ang kalakhan. Ngunit pikit na pikit pa ang kanyang pussy kaya’t bigo itong maipasok.Nanlaki ang mata niya ng basain ni Lucian ng laway ang ulo ng pagkalalaki nito at ikiskis sa kanyang biyak.Bumaon ang ulo. Pakiramdam niya ay bumuka ang kalamnan niya. Nakagat niya ang labi. Nakita niya ang ekspresyon ng mukha ni Lucian na nananabik at nasasarapan. Bahagyang nakaawang ang labi nito. Handa siyang tiiisin a
Inilapit ni Lucian ang tenga sa pinto upang madinig ang sagot ni Emerald.“Matagal na kaming wala. Hindi ako mahal ni Lucian. Dalawang taon niya akong naging sekretarya at limang taong naging asawa. Kilalang kilala ko siya. Alam mo, may makapal na notebook ako na puro impormasyon niya ang nakasulat. Lahat ng gusto at ayaw niya. Hahanapin ko lang kung naitabi pa at ibibigay ko sa’yo, just in case kailanganin mo.”Pinigil niya ang ngiting sumilay sa labi.“Bakit ipinapamigay mo na si Lucian, ang pinakamayamang negosyante sa bansa. Parang imposible namang ayawan siya ng kahit sinong babae.”“Hindi kailanman naging akin si Lucian. Hindi mo ako kailangang kausapin pa. Huwag kang mag-alala. Tatapusin ko lang ang napirmahang kontrata. Pupunta ako sa canteen, baka gusto mo ng coffee?”“Hindi na, kakatapos ko lang. Can I get your contact number?”“Sure. Kapag may kailangan ka, magsabi ka lang.”Nadinig niya ang palayong hakbang ni Emerald. Pumasok sa loob si Nathalie.“Lucian, kilala kita sa s
Parang may sumuntok sa sikmura ni Lucian. Selos ba ang tawag doon? Yung tipong gusto niyang sugurin at gulpihin ang lalaki at sakalin hanggang malagutan ng hininga. Hindi. Never. Galit ang nararamdaman niya para kay Emerald sa hantarang pagtataksil nito. Kitang kita niya ang ngiti nitong hindi ibinibigay sa kanya.Makakatikim ang magaling niyang asawa. Papasok pa lamang siya ng harangin siya ng staff.“Sir, sorry po at maaga po ang closing namin ngayon. Birthday po kasi ni Ma’am Emerald. Balik po kayo bukas.”Napaatras ng ilang hakbang ang kanyang paa. Muli siyang tumingin sa loob na ang walls ay yari sa salamin.Nakapalibot na ang mga empleyado ng coffee shop kay Emerald. Katabi nito ang lalaki na may dalang cake. Kumakanta ang mga ito ng birthday song. Emerald closed her eyes to make a wish. Ano kaya ang wish nito? Ipinilig niya ang ulo. Hindi niya ito gustong makitang masaya.Pumasok siya sa loob ng kotse at nag-park sa hindi kalayuan. Dinampot niya ang cellphone at tinawagan ang s
Iniwas ni Emerald ang mukha sa tangkang paghalik ni Lucian.“Lasing ka ba? Nakalimutan mo bang hindi mo ako hinahalikan? Never. Not even once,” malamig niyang sabi. Ungas na ito may balak pa siyang halikan. Ibinaon niya ang mukha sa unan.Napapikit siya ng maalala ang kapangahasang ginawa noon. Lucian was her first kissed. Tapos na silang magsiping ng nakatulog ito. Bago siya umalis sa kwarto nito ay dinukwang niya ang labi nito at dinampian ng halik. Marahan lamang dahil takot siyang magising ito. Ngunit sa tamis ng labi ng asawa ay natangay siya at lumalim ang halik. Hanggang sa magising ito. Itinulak siya ng nagulat na si Lucian. Sa lakas ng tulak nito ay tumama ang ulo niya sa dulo ng mesa at dumugo. Muntik siyang himatayin ng makita ang dugo sa ulo ng kanyang hawakan. Putok ng ulo ang kapalit ng halik niya.“Hindi ba sabi ko sa’yo, no kissing! You’re disgusting!” bulyaw nito.Natulala na lamang siya. May dumating na duktor upang gamutin siya. Magmula noon ay hindi na niya inulit a
“At kung titignan ang credibility ni Emerald Diaz na kaklase ko noong high school. Cheater ‘yan, ilang beses nahuli ng teacher namin. Anyway, hindi din kaila na wala itong credibility dahil sa mga isyung kinasangkutan habang nasa LM Corporation. Nakakapagtakang nakabalik ito sa kumpanya at kasali pa sa prestigious competition,” banat pa nito na namukhaan niya ng lumapit siya. Ito si Rachel Sanchez, halos hindi niya nakilala dahil tumangos ang ilong nito at naging hugis bigas ang dating bilugang mukha.Hinintay niyang matapos ito sa pagsasalita. Ibinigay ng judge ang mic sa kanya.“Rachel Sanchez, ikaw pala iyan, hindi kita nakilala kung hindi ko nakita ang name plate mo. Ang layo ng itsura mo noong high school. Iba na talaga ang nagagawa ng technology ngayon. Anyway, pwede namang ipaulit ang design at kung sino ang may pinaka-accurate na design at sukat, siya ang original. Bigyan ninyo kami ng papel at lapis ngayon din.Nagsimula silang dalawa ni Rachel na magdrawing. Fifteen minutes
“Vincent, sino nagsabi sa’yong magpaputok ka ng baril? Paano kung may natamaan? Ang dami ninyo ding dalang armas parang susugod kayo sa gyera!” bulyaw ni Lucian sa kabilang linya sa inutusang goons.“Boss, sound effects ang putok ng baril at walang bala ang armas namin. Alam naming kabilin bilinan mo na walang masasaktan lalo ang pinakamamahal ninyong asawa.”“Okay, matagumpay ang plano kaya may bonus ka sa akin! Magbakasyon at magpalamig ka muna.”“Sir Lucian, bakit ninyo ginipit ang tatay ni Ms. Emerald?” tanong ni Kiel habang nagmamaneho.“Well, iniligtas ko siya dahil binayaran ko ang utang niya sa casino. Hindi iyon pangigipit. Ako lang ang nanakot.”“Ano po ang balak ninyo?”“Simple lang, kapalit ng dalawampung milyon ang pagpayag ni Em tulungan ako sa treatment.”“Pumayag na po siya?”“Hindi pa, mag-uusap palang kami.”“Sir Lucian, hindi po ba mas mainam na pakawalan na lamang ninyo si Ms. Emerald? Matagal na din po siyang nagtiis sa inyo at sa tingin ko wala na siyang feelings
Hawak ni Cayden ang kanang kamay ni Emerald at hinabol naman ni Lucian ang kaliwa. Dalawang napakagwapong lalaki ang naghihilahan sa kanya! Kung iba ang makakakita ay tiyak na mapapasana-all. Ngunit sa balasik ng mukha ni Lucian, ayaw niyang mapahamak si Cayden. Kilala niya ang asawa.“Lucian, gutom na ako, kumain tayo,” ani Nathalie sabay hila dito na ipinagpasalamat niya.“Bakit hindi kayo sumama sa amin?” kaso ay bumalik ito.“Sure,” sagot ni Cayden. Mayaman ang binata ngunit hindi nito kayang pantayan ang kapangyarihang hawak ni Lucian.Nasa table silang pang-apatan habang nasa kabilang table si Kiel at ang dalawang bodyguards ni Lucian. Umiwas siyang makatabi ito ng upuan ngunit talagang pumagitna ito sa kanila ni Nathalie. Tila siya naging palaman ng dalawang lalaki. Kakaupo pa lamang ay sumasakit na ang ulo niya.Sabay na inabot ng mga ito ang menu sa kanya. “Bahala na kayong umorder.”Gusto niyang magpunta ng CR kaso baka magsuntukan ang dalawa. Dumating ang mga pagkaing pang
“Elton, huwag mo ng galitin si Lucian. Ihatid mo ako sa mansyon. Kilala mo naman ang kapatid mo,” sabi ni Emerald.“Malakas ang ulan. Bukas na lang. Spending one night with me.”Kinapa niya ang noo. May lagnat siya dala ng pagkabasa niya sa ulan. Tumayo siya at dumungaw sa bintana. Malakas ang buhos ng ulan.“Em, bakit hindi na lang ako ang mahalin mo? I’ll treat you better.”“Hindi mo ako gusto. Ang gusto mo ay maagaw ang kung ano ang mayroon kay Lucian.”“Hindi totoo ‘yan. I really like you. Bigyan mo ako ng pagkakataon para patunayan sa’yo ‘yan.”Niyakap siya nito mula sa likuran. “Bitawan mo ako!” aniyang kumawala sa yakap ng lalaki. May bumabangong kaba sa kanyang dibdib sa isiping silang dalawa lamang ni Elton sa isang kwarto. Nag-iisip siya ng paraan kung paano makakauwi.Kumuha ng dalawang baso si Elton at nagsalin ng alak at inabot sa kanya ang isa. Ngunit hindi niya tinanggap.“Ano ang meron si Lucian na wala ako?” anitong tumabi sa kanya.“Magkaiba kayo ni Lucian. Huwag mong
Walang kibuan sina Emerald at Lucian habang nasa kotse pabalik sa mansyon. Nanlalaki ang butas ng ilong nito. Subukan lang nitong sitahin siya. Sino bang nauna? Huminga siya ng malalim. Dapat siyang kumalma.“Bakit ka sumama kay Elton?” mapanganib ang tono ng pananalita nito.“Bakit mo hinalikan si Ashley?” singhal niya.“Nagseselos ka ba?” anitong nagkaroon ng ngiti sa labi. Ibibigay niya ang kaligayahan nito.“Oo, nagseselos ako! Selos na selos ako! Gusto kong kalbuhin ang babaeng ‘yon!” hiyaw niya.Napatingin sa kanila si Kiel na nagmamaneho. May biglang tumawid na aso kay bigla ang pagpreno ng secretary kaya nagtama ang labi nilang dalawa.“Ewwww! Humalik ka sa iba tapos hahalikan mo ako!”“Hindi ko hinalikan si Ashley!”“Magsisinungaling ka pa! Kitang kita ng dalawang mata ko.”“Lumapit ka ba para makita mo? Inalis ko lang ang dumi sa mukha niya.”“Lokohin mo Lelang mong panot! Ipinulupot pa ni Ashley ang kamay niya sa leeg mo ng ganito!” aniyang ginaya ang ginawa ng babae.Mulin
“Lucian, ayusin mo ang tono ng pananalita mo! Tara na sa meeting room!” matigas ang boses ni Don Carlos. Muli nitong tinapunan ng nakakamatay na tingin si Emerald.“Wait for me. Sabay tayong kakain ng lunch,” ani Lucian sa kanya na mabilis siyang hinalikan sa noo.Tumango siya. Paglabas ng dalawang lalaki ay tsaka lamang niya naramdaman ang panlalambot ng tuhod. Uminom siya ng isang basong tubig upang maging regular ang tibok ng kanyang puso.Dumating si Kiel para kuhanin ang documents sa table ni Lucian at kinumusta siya. May ideyang pumasok sa kanyang utak. Hindi siya papayag na pagmukhaing tanga ni Lucian.“Ms. Emerald, kumusta po ang bakasyon?”Sa halip na sumagot ay may kinuha siya sa bag.“Heto ang tseke ng isang buwang sweldo ko.”Nanlaki ang mata ni Kiel ng abutin ang tseke. “Ibig pong sabihin ay in love na kayo ulit kay Sir Lucian?”“Sa tingin ko, hindi naman nawala ang pagmamahal ko sa kanya. Noon hanggang ngayon, si Lucian pa din ang tinitibok ng puso ko. Ganoon yata ang tu
Sunod sunod ang pagpatak ng luha sa mga mata ni Emerald na agad niyang pinahid. Tang-ina! Parang sinaksak ng ilang beses ang puso niya. Akala niya ay totoo ang ipinapakita ni Lucian. Nakalimot siyang demonyo nga pala ang lalaking pinakamamahal niya. Napaniwala siya nito! Pinagmukha siyang tanga!At least alam na niya at hindi dapat lumambot ang puso niya. Lalaruin niya ang larong gusto nito. Pakitaan pala ng mabuti ah. Hindi siya dapat maging marupok. Sampung buwan. Kahit anong mangyari ay aalis siya.Naglakad siya palayo sa opisina. Kailangan niya ng sariwang hangin dahil nagsisikip ang kanyang dibdib. Pagbalik niya ay nakaupo si Lucian sa upuan niya at hawak nito ang sketchpad niya. Hindi naman siguro nito nakita ang kanyang drawing ng mukha nito. Pupunitin niya mamaya.“Ang tagal mo ah, na-miss kita,” bati nito sa kanya. Ulol! Muntik na niyang masabi. Buti ay napigil niya ang bibig. Nanggigigil siya. Gusto niyang pilipitin ang leeg nito. Ngunit talo siya kapag pinairal niya ang dam
Parang ang babaeng ito din ang nakita niya noong isang araw. Bakit tila minumulto siya ni Abby? She felt guilty. Hindi man niya gustong mamatay ito ay siya ang naging instrumento upang mahulog ito sa rooftop kahit pa aksidente ang nangyari. Dala ng kunsensya niya ang pagkawala nito.“Em, mamili ka na ng mga damit at bags.”“Lucian, hindi kailangan.”“Sige na. May mga pupuntahan tayong events dapat ay may damit ka. Saglit lang, sagutin ko lang ang call,” anitong naupo sa gilid.Nakailang ikot siya ay wala siyang mapili. Magaganda lahat ngunit hindi niya gustong bumili ng ganito kamahal. Nanghihinayang siya sa pera.“Wala kang mapili ano? Siyempre hindi naman bagay sa’yo ang mga ganitong style,” ani Ashley na lumapit na naman sa kanya.“Honey, why don’t you just get all the limited edition,” ani Lucian na inilayo siya kay Ashley.Napaawang ang labi niya hindi sa salitang limited edition kundi sa salitang honey. Bakit tila kumabog ang puso niyang patay ng matagal?“Miss, just give my wife
Kinabukasan ay tanghali na nagising si Emerald. Wala siyang saplot at nakahimlay sa bisig ni Lucian na wala ding damit! Napangiti siya. Agad niyang inawat ang sarili. Bakit siya sasaya? Hidndi naman totoo ang lahat ng ito. Pero might as well enjoy it! Ang pangarap niyang lalaki noon ay katabi na niya sa kama ngayon at kayakap pa! Pinaglaruan niya ng daliri ang dibdib nito.“Bakit ka nakatawa?” sabi ni Lucian na gising na.“Wala, maganda ang sikat ng araw. Bumangon na tayo para madami tayong mapuntahan,” patay malisya niyang sabi.“Mamaya na, payakap muna,” anitong muli siyang ikinulong sa bisig. Nasubsob siya sa kilikili nitong ang sarap amuyin. Hindi niya napigil na kagatin ang biceps nito.“Aray! Bumaon ang ngipin mo!” anitong kiniliti siya sa tagiliran.“Tama na!” sabi niyang hindi makahinga sa kakatawa.“Kagatin ko ‘yang nipples mo para makaganti ako!” anitong pilit ibinababa ang kumot.“Dede ka na lang!” Lintek, ang laswa ng usapan nila.Pumasok ito sa loob ng kumot at sumipsip
“Tsaka nga pala si Gov. at Congressman nagpaalam ba silang mag-ama na kakasuhan ako? Una sa lahat, siya ang may atraso sa asawa ko. Kaya siya ang maghanda sa kasong ihahain ko. Siya din ang nagtangkang dukutin ang asawa ko. I have all the evidence. Naunahan ko na siya bago pa siya makakilos. Kung ayaw ninyong madamay ay makakaalis na kayo,” dinig niyang sabi ni Lucian sa tatlong pulis na umalis agad.“Sabi sa’yo hindi ka titigilan ng lalaking iyon. Dapat hindi ka nakipag-away,” aniyang nag-aalala.“Ako ang hindi titigil hanggang hindi siya nakukulong.”“Hayaan mo na. Matagal ng nangyari at hindi naman ako nasaktan.”“Magmula nagyon ay wala ng mang-aapi sa’yo.”Tumaas ang isang sulok ng labi niya. “Ikaw na lang? Ganoon ba? Huwag kang mag-alala sa akin. Very much trained ako sa mga bully dahil sa’yo. Kahit ‘yang si Denver, natadyakan ko ng malakas ang harapan ng magtangkang lumapit sa akin.”“I’ll never bully you again, my dear wife. Pangako natin na magiging okay ang nalalabing buwan n
Inawat ni Emerald si Lucian ng maramdamang gumagapang ang kamay nito sa kanyang katawan.“Wait, ano bang sabi ng duktor? Mukhang okay ka na.”“Honeymoon natin ‘to,” anitong muling humalik pababa sa kanyang leeg.“Let’s live a normal life like husband-and-wife bago natin tapusin ang ugnayan natin.”Hindi na siya tumutol. Gagawin niya ang lahat para sa kalayaan. Sinimulang alisin ni Lucian ang butones ng kanyang dress.Tumigil ito sa pagkabukas ng tatlong butones. Nakatitig ito sa kanyang tattoo na nakasulat ang pangalan nito at ang broken heart. Ito ang may gawa noong araw ng kanilang kasal. Hinaplos nito ang tattoo.Lumapat ang labi nito sa kanyang punong dibdib. “I want to erase unhappy memories.”Naalis ang kanyang dress. Isinunod nito ang bra. Nahantad ang kanyang maputi at malusog na dibdib. Nilamas ng isang kamay nito ang kanyang magkabilang bundok. Tumirik ang kanyang nipples. Napigil niya ang paghinga ng lapirutin nito ang dunggot bago laruin ng dila. Maya-maya ay tuluyang na it
Hindi kumibo si Emerald. Baka sa halip na mapahinga ay gulo pa ang makuha nila sa bakasyon.“Tara na. Sa ibang resort na lang tayo magpunta,” hila niya kay Lucian.“Teka, bibigyan ko lang ng leksyon ang gagong ’to!”“Hey, baka hindi mo ako kilala, anak ako ng mayor dito. At hindi kayo makakalabas ng bayang ito. Pero madali naman akong kausap. Ipahiram mo sa akin ang asawa mo ng isang gabi. Isosoli ko din,” nakangising sabi ni Denver.“Suntukan na lang, gago ka!”“Lucian, huwag ka ng makipag-away! Umalis na tayo.”“Hinahamon ako ng tarantadong ‘to at para maipaghiganti kita.”Hinubad ni Lucian ang jacket. Nakita niyang nakaamba na din ng suntukan si Denver. Niyakap niya ang asawa.“Trust me. Matagal na kong hindi nagpapapawis,” anitong kumawala sa yakap niya.Lumayo na lamang siya. Tiwala siyang kaya nitong matalo ang kalaban dahil black belter ito at hobby ang boxing. Napalinga siya. Nasa dulo sila ng parking area at walang tao sa paligid.Nagpalitan ng suntok ang dalawang lalaki. Tum