May malakas na premonisyon sa kanyang puso na ang babaeng ito ay maaaring talagang kanyang biological na ina.Kung peke siya, hinding-hindi siya maglalakas-loob na pumunta sa testing center para malaman kasama siya.Mabilis na pumasok ang babae sa bulwagan.Matapos makita si Elliot, agad itong lumapit sa kanya: "Hello Elliot, Ako...ako si Susan. Hindi ko alam kung nabanggit na ako sayoni Nathan."Tiningnan ni Elliot ang mukha niya at malamig na sinabi, "Hindi."Si Nathan ay nakipaglaro sa napakaraming babae at nagkaroon ng maraming anak sa labas.Paano kaya niya naaalala ang mga pangalan ng mga babaeng iyon?Ang pagpapalaki kina Peter at Lilith ay isang dakilang kilos ng kabaitan."Oo, sobrang dami niyang babae. Okay lang kung hindi mo ako maalala." Natawa si Susan sa sarili, "Ayaw mo sa kanya, hindi ba? Noong nahatulan siya ng kamatayan, hindi mo siya tinulungan. Para sa isang lalaking kasingkapangyarihan mo, nagtagumpay ka sana kung gusto mo siyang iligtas."Napakunot ng noo
Nakilala niya si Susan ngayon, at ang maikling pagkikita ng dalawa ay iba sa naisip niya.Siya ay tulad ng isang simpleng matandang babae, walang gaanong pakana at pagkatuso.Lumapit siya sa kanya, marahil hindi para sa pera, ngunit para sa pagmamahal.Bata pa lang siya ay ayaw na niya, baka dahil sa puwersahang kinuha siya ni Nathan o dahil hindi niya ito kayang suportahan.Kung hindi siya katulad ni Nathan, wala itong matinding malisya sa kanya.Sa tanghalian, hindi niya kinausap si Avery tungkol kay Susan.Hindi na kailangang ipaalam sa mga bata ang tungkol dito bago lumabas ang mga resulta.Pagkatapos ng hapunan, nang makauwi na sila at umidlip ang dalawang bata, nagsimula silang magkuwentuhan."Mayroon ka bang litrato niya? Nakucurious ako, magkamukha ba talaga kayong dalawa?" Nagbalat si Avery ng dalandan at hinati ito sa kalahati."Wala akong litrato niya ngayon." Ipinakita niya sa kanya ang larawan ni Susan noong bata pa siya. "Sa katunayan, mas kitang-kita kapag tinit
"Nga pala, sabi mo kanina may blackout ka. Kamakailan lang ba nangyari 'to?" Itinago niya ang bagay na ito sa kanyang isipan, ngunit hindi na siya nagtanong dahil wala naman itong sinabing katulad nito sa huli.Ngayon ay nagpasya siyang pumasok sa trabaho, kaya kailangan niyang tiyakin na okay siya."Hindi naman matagal na. Napagod siguro ako nung huling beses!""Kailangan mo pa ba ng re-examination?" Iminungkahi ni Elliot, "Bakit hindi ka pumunta para sa isang muling pagsusuri sa susunod na Lunes!"Ani Avery, "Ayokong pumupunta ng ospital. Kahit na ako ay doktor, medyo marami akong paniniwala, katulad ng mga ordinaryong tao. Hindi ako pupunta sa ospital kung walang sakit na pisikal. ""Ngunit ang ilang mga sakit ay hindi masakit sa maagang yugto.""Oo. Pero kada taon may physical examination ako." Nagtaas siya ng kilay, "Nagkaroon kami ng physical examination noong unang kalahati ng taong ito, at ginawa namin ito nang magkasama.""Well." Nakahinga siya ng maluwag, "Gusto mo ban
Nagulat si Tammy. "Sampung taon pa... nako kalimutan mo na! Idonate mo na lang! Kung hindi, sayang kung itatapon lang.""Well, plano ko itong ayusin at i-donate." Hindi napigilan ni Avery na matawa, "Ano ang reaksyon ng biyenan mo nang umuwi si Jun sa inyo at tumuloy sa inyong lugar?""Sa tingin mo ba ay mapipigilan ng aking biyenan na pumunta upang makita ang kanyang pinakamamahal na anak?" Tumawa si Tammy, "Nakalimutan kong kausapin ka kagabi. Hindi pa nakakalabas ng ospital ang biyenan ko. Kahapon ay nabalitaan niyang depress si Jun, at agad siyang pumunta sa bahay ko, na may balak na sisihin ako. Sa harap ng biyenan ko, sinabi ni Jun na depress siya, at hindi naniwala ang biyenan ko, hahaha!""Hahaha! Baka mas marami pang alam si tita kay Jun at mas optimistic ang pagkatao ni Jun...""Well, kahit na magwakas na ang mundo, hindi made-depress si Jun. Matagal ko na siyang nakasama at hindi pa siya nagkaka-insomnia. Sa tuwing inaaway ko siya, galit na galit ako kaya hindi ako makat
Ang makita niya itong mahimbing na natutulog, hindi na niya nakayanang tawagin ito para bumangon.Paglabas niya ng kwarto, nakita niya ang ilang malalaking karton sa sala."Sir, ito po ang mga lumang damit nina Layla at Hayden. Sabi ni Avery, idonate daw itong mga damit. Nakalimutan ko siyang tanungin kung saan idodonate." Sinabi ni Mrs. Cooper, "Hiniling ko sa bodyguard na tanggalin ang mga kahon; kung hindi, kukuha ito ng masyadong maraming espasyo."Elliot: "Mag-donate sa mahihirap na bulubunduking lugar. Hahanapin ko ang contact information."Pagkatapos nun, umupo siya sa sofa at binuksan ang cellphone niya.Nagpunta si Mrs. Cooper upang maghanda ng isang plato ng mga bagong hiwa na prutas para sa kanya.Ang kanyang kumpanya ay nag-dodonate ng pera sa mahihirap na bulubunduking lugar bawat taon, ngunit ang palaging gumagawa nito ay ang mga tao sa departamento ng pananalapi.Tumawag siya sa departamento ng pananalapi at humingi ng impormasyon upang makipag-ugnayan sa mga luga
Nang tanghali, dumating si Avery sa restaurant na napagpasyahan ni Elliot at nakipagkita kay Susan.Pagkaupo niya sa tabi ni Elliot, hindi niya maiwasang mapatingin kay Susan.Sinabi ni Elliot sa telepono na ang mga resulta ng pagkakakilanlan ay nagpapakita na si Susan ang kanyang ina."Ikaw ba si Avery?" Si susan ay may mabait at pinipigilang ngiti, "Napakaganda mo."Medyo awkward din si Avery, kaya sinubukan niyang maghanap ng topic: "Tita, sa Bridgedale po ba kayo nakatira? Kailan po kayo pumunta doon?"Ibinaba ni Susan ang kanyang mga mata at saglit na nag-isip: "Medyo ilang taon na ako doon. Medyo kumplikado ang usaping ito... Ipinuslit ako doon para magtrabaho bilang isang illegal immigrant noon, pero hindi ko inaasahan na swertehin na makilala ko ang magiging asawa ko doon... hindi ko ginamit ang identity ni Susan doon."Naipaliwanag ang mga pagdududa ni Elliot.Nagpadala siya ng isang tao upang tingnan si Susan sa Bridgedale ngunit walang nakitang impormasyon."Tapos su
Dahil sa mga kulubot sa kanyang mukha, nagmukha siyang weathered at mas matanda kaysa sa kanyang aktwal na edad."Pagkatapos kong manganak, kailangan kong pumasok sa trabaho at hindi ko kayang alagaan ang anak ko. Kaya pagkatapos ipanganak si Elliot, inaalagaan siya ng nanay ni Nathan." Paggunita ni Susan, "Pagkatapos kong makaipon ng pera, hiniling ko kay Nathan na makita ko ang bata, ngunit tumanggi si Nathan. Nang maglaon, binago ni Nathan ang kanyang impormasyon sa pakikipag-ugnayan, at hindi ko siya mahanap. Buti na lang, alam ko ang kanyang pangalan.""Naku Nathan, napakasama niya!" Nanay na rin si Avery ngayon, kaya nang marinig ang sinabi ni Susan, galit na galit siya, "Dapat mamatay ang isang katulad niya!"Kumikislap ang mga mata ni Susan, at gumagalaw ang kanyang mga labi na parang may gustong sabihin, ngunit hindi niya ginawa.Saglit na naging malamig ang kapaligiran.Tumingin si Elliot kay Avery: "May gusto ka pa ba?"Gumamit ng tinidor si Avery para tusukin ang broc
Mariing sumang-ayon si Avery."Bagaman siya ay kahina-hinala, hindi ko iniisip na siya ay isang masamang tao.""Talaga." Nakita siya ni Elliot tatlong araw na ang nakakaraan.Matapos ang dalawang pagkikita na ito, bagama't nakaramdam siya ng pagdududa, nakaramdam din siya ng nakakaawang aura sa kanya.Hindi niya sinasadyang hatiin ang mga tao sa mga klase. Gayunpaman, sa isp niya naniniwala siya na kahit na si Susan ay nakasuot ng isang sikat na tatak, may dalang Hermes bag, at sinusubukang magmukhang isang highborn na babae, ang kanyang mga salita at gawa ay hindi maaaring linlangin ang mga tao kung sino talaga siya."Elliot, wag na muna natin isipin yun. Pagkatapos mo pa siyang makilala ng ilang beses, baka malaman mo na kung bakit siya nagkakaganito." Naisip nga ni Avery na si Susan ay medyo kakaiba, ngunit siya ay isang mabait na tao. Anuman ang gawin ng ibang tao, hindi niya sila dapat saktan."Natatakot ako na baka masanay na siya." Ipinahayag ni Elliot ang kanyang mga alal
Pagkalipas ng tatlong taon…Habang nakatayo si Ivy at Robert sa airport ng Aryadelle, kinakabahan silang nagghihintay,"Tapos na ang tatlong taon! Sa wakas, nandito na yung boyfriend mo para bisitahin ka!" Masayang sabi ni Robert bago baguhin ang topic. "Hindi naman siya nagbakasyon dito para hiwalayan ka, 'di ba? Naisip ko lang naman yun kasi tatalong taon din kayong hindi nagkita, alam mo na…. maraming pwedeng nagbago."Nagbuntong hininga si Ivy, "Robert, pwede bang wag mong imanifest? Kahit hindi kami nagkikita sa loob ng tatlong taon, araw-araw kaming nag-uusap sa phone at video call!"Sumagot si Robert, “Ohhh Digital Romance.”“Ipinangako niya sa akin na darating ang araw at magmimigrate na siya dito sa Aryadelle at hindi na kami magkakalayo ulit.” Sagot ni Ivy. Pang asar na ngumiti si Robert. “Aba, parang ang yabang ng boyfriend mo na yan ha! Tignan lang natin kapag nagkakilala sila ni Dad, baka mapabalik siya kaagad sa pinanggalingan niya!”Hindi na sumagot si Ivy. HI
Hindi inaasahan ni Mr. Woods na magiging ganun ka-direkto si Hayden, at nadama niyang na-off balance pansamantala.Pumunta siya upang humingi ng pera kay Hayden, ngunit hindi niya pinag-isipan ang eksaktong halaga na gusto niya. Sa wakas, sobrang yaman ng pamilya ni Hayden, at ayaw niyang humingi ng kaunti at maramdaman na kulang, o ayaw niyang sumubok humingi ng sobra at tanggihan siya ni Hayden. Mahirap itong desisyunan.Matapos ang maikling pakikipaglaban sa kanyang sarili, tumingin si Mr. Woods kay Hayden at sinabi, "Alam ko na ang pamilya mo ay isa sa pinakamayaman sa Aryadelle, kaya't bakit hindi mo tukuyin ang presyo? Tiwala ako na hindi mo aabusuhin ang aking anak at ang aming pamilya."Bahagyang kunot-noo si Hayden.Napansin ito ni Shelly at agad siyang nagsalita, "Tito, bakit hindi ka na lang magbigay ng alok? Hindi kami gaanong pamilyar sa prosesong ito. Kung ipipilit mo sa amin na magtukoy ng presyo, baka kailanganin naming konsultahin ang aking biyenan.""Si Elliot Fo
"Sige. Hanap tayo ng malapit na lugar para umupo at mag-usap."Huminga ng malalim si Mr. Woods sa ginhawa. "Mabuti! Malapit lang ang aming bahay. Gusto mo bang bumisita? Si Ivy ay kasama namin sa loob ng maraming taon, at malapit ang relasyon ng aming mga staff sa kanya."Tumingin si Hayden kay Shelly at tinanong, "Pupunta ba tayo?""Sige!" sabi ni Shelly.Agad na inimbita ni Mr. Woods sina Hayden at Shelly sa kanyang kotse at dinala sila sa mansyon ng mga Woods.Pagdating, inutos ni Mr. Woods sa mga alila na maghanda ng tsaa at mga pampalamig.Itinuro niya ang kanilang butler at sinabi kay Hayden, "Ito ang aming butler. Siya ang nag-hire sa lola ni Ivy."Tumango si Hayden.Pagkatapos ay ipinakilala ni Mr. Woods si Hayden: "Ito si kuya ni Irene, ang kilalang negosyante na si Mr. Hayden Tate.""Magandang araw, Mr. Tate. Si Irene ay isang magandang binibini," sabi ng butler. "Lahat kami dito ay sobrang gusto siya. Nang malaman namin ang kanyang pagkamatay, kami ay tunay na nalun
Ang mga mata ni Ivy ay pula habang sinasabi niya, "Hayden, namatay ang ina ni Lucas, kaya hindi ko kayo masasamahan ng ilang araw.""Okay lang. Sa nangyari, kami rin ay hindi sa mood para mag-saya. Matapos namin dumalo sa libing ng kanyang ina, babalik kami ni Shelly," sabi ni Hayden.Tumango si Ivy."Paano ba ang mga libing dito?" tanong ni Hayden. Dahil sa relasyon ni Lucas kay Ivy, ang kanyang nakababatang kapatid, nararamdaman niya ang responsibilidad na tulungan si Lucas sa mga paghahanda para sa libing."Katulad lang sa ginagawa sa atin. Ang mayayaman ay maaaring magkaroon ng bonggang libing, at yung mga may kaunting pera ay pwede pumili ng mas simpleng seremonya. Yung mga hindi makaka-afford ng marami ay pwede mag-opt out sa seremonya at pumili ng simpleng paglibing," sabi ni Ivy."Eh paano kung may gusto ng mas bonggang libing?""Hayden, gusto mo bang tumulong sa libing ng ina niya? Wala siyang malalapit na kamag-anak dito, kaya walang kailangan ng bonggang seremonya," pa
Binaba ni Lucas ang tawag, at lumuha ang kanyang mga mata.Nakatayo si Ivy sa kanyang tabi at tanong, "Ano'ng nangyari, Lucas?""Pumanaw na ang aking ina. Samahan mo muna ang iyong kapatid! Kailangan kong bumalik sa ospital.""Sasama ako! Mukhang maayos naman si Tita kanina, bakit bigla siyang pumanaw?"Mabilis na tumakbo papunta sa kotse ang dalawa, nakalimutang si Hayden at Shelly ay naiwan.Nanood si Hayden at Shelly habang umaalis ang dalawa ng medyo nakakatawa, at sabi ni Shelly, "Honey, tara na sa ospital. Mukhang pumanaw na ang ina ni Lucas.""Sige."Sumakay ang dalawa sa isang taksi at minadaling sumunod kay Lucas.Samantala, sa ospital, unang nakatagpo ni Lucas ang doktor at pagkatapos ay ang kanyang ama.Sinubukang sumipsip si Mr. Woods sa kanyang anak, sabi, "Lucas, pumunta ako sa ospital para bisitahin ang iyong ina, pero noong dumating ako, pumanaw na siya. Nakakalungkot!""Sigurado ka bang pumanaw na siya bago ka dumating? Nandito ako kanina, at noong nakita ko
Naiinis na sabini Mr. Woods, "Ano ang ibig mong sabihin? Iniinsulto mo ba ako? Bagamat naghirap na ang pamilya Woods, kami pa rin ay kilala sa Taronia! Baka tanga si Lucas, pero mas matalino ka ba? Kung hindi dahil sa akin na sumusuporta kay Lucas, papansinin pa kaya siya ng mga Foster?""Tumahimik ka! Hindi kasing-kitid ng utak ng pamilya Foster ang pamilya mo! Hindi kinamumuhian ng pamilya ni Ivy si Lucas, kaya huwag kang maghanap ng gulo! Ayaw ka nilang makita!" Sagot ng ina ni Lucas.Umismid si Mr. Woods. "Ganun ba? Sa tingin mo ba talaga, hindi siya minamaliit? Bakit hindi? Plano ba nilang pasalihin si Lucas sa pamilya nila imbes na kabaligtaran?""Wala kang pakialam! Hindi mo naman inintindi si Lucas, at ngayon na siya'y independiyente, hindi na niya kailangan pa ang tulong mo! Hindi ka ba paulit-ulit na lumapit sa akin kung hindi lang anak ni Elliot Foster si Ivy at kung hindi siya interesado kay Lucas. Sa tingin mo ba hindi ko alam ang balak mo?"Sagot ni Mr. Woods, "Anong
Hindi nag-atubiling umiling si Ivy. "Hindi ako aalis. Huwag mo akong alalahanin; mag-concentrate ka lang sa sarili mo.""Sayang lang ang oras dito.""Matagal na akong nag-aaral at nag-iintern. Ano bang masama kung magpapahinga ako ngayon?" sagot ni Ivy.Bago magtagal, natapos na mag-shopping sina Hayden at Shelly, at agad silang sinalihan ni Ivy at Lucas papunta sa ospital.Wala sa kaalaman ni Ina ni Lucas na pupunta sina Kuya at Hipag ni Ivy para bisitahin siya, kaya medyo naiilang siya nang dumating sila.Tinangka niyang umupo, ngunit hindi makayang gawin ng kanyang katawan.Itinaas ni Ivy ang ulunan ng hospital bed. "Tita, dinalaw ka ng aking kuya at hipag. Gusto ka nilang makita pati na rin si Lucas.""Naku, nakakahiya naman. Swerte na nga ng anak ko kay Ivy..." bulong ni Ina ni Lucas ng may kahihiyan.Pina-kalma siya ni Shelly, "Tita, wag po kayong magsalita ng ganyan. Napakagaling po ni Lucas. Kung hindi, hindi po siya magugustuhan ni Ivy."Patuloy si Ina ni Lucas, "Nari
Sa buong kainan, nahirapan si Ivy na masiyahan sa kanyang pagkain.Pinagusapan ni Lucas at Hayden ang mga bagay-bagay, at hindi kagaya ng inaasahan ng marami, naging maayos sng takbo ng usapan ng dalawa. Hindi nagalit si Hayden, gayundin si Lucas.Mas maganda ito kumpara sa inaasahan ni Ivy, ngunit pakiramdam pa rin niya ay malungkot siya."Lucas, nais ng aking asawa at ako na bisitahin ang iyong ina. Ayos lang ba?" tanong ni Shelly matapos kumain."Sige," sagot ni Lucas."Kailangan ba nating itanong muna sa iyong ina?" tanong ni Ivy."Ayos lang. Pwedeng diretso na tayong pumunta doon at ipakilala sila pagdating natin."Araw-araw, hina ng hina si Ina ni Lucas at itinigil na niya ang paggamit ng kanyang telepono, kaya ang kanyang nurse, na na-hire ni Lucas, ang nag-uulat ng kalagayan ng kanyang ina araw-araw."Muling binuksan mo ang iyong negosyo at kailangan mong alagaan ang iyong ina sabay; napakalakas mo. Baka bumigay na ang karamihan sa presyon," komento ni Shelly."Mas m
Matapos sabihin iyon ni Ivy, dagdag pa ni Lucas, "Gusto kong mag-focus muna sa aking career. Pangalawa lang ang kasal hanggang sa mas maging matagumpay ako."Inirapan siya ni Hayden. "Hindi ganoon kasimple ang pagpapatakbo ng isang negosyo. Paano kung mabigo ka o hindi makamit ang kahit na ano na kakaiba?""Kung mangyayari iyon, hindi ko hahatak pababa si Ivy," sagot ni Lucas."Kahit papaano, alam mo ang iyong lugar."Ramdam ni Ivy na para bang nag-aapoy ang kanyang mga pisngi. "Hayden, kahit mabigo si Lucas, hindi ko siya susukuan. Hindi ko siya bibitawan dahil lamang sa kanyang kalagayang pinansyal."Muli na namang hinawakan ni Shelly ang kamay ni Hayden, isinasenyas na kontrolin ang kanyang galit; pwede siyang maging masungit sa iba, pero hindi niya pwedeng hingan ng sobra si Ivy.Naramdaman ni Ivy na medyo lumabis siya, at lumambot ang tono niya. "Hayden, hindi natin dapat husgahan ang mga tao batay sa kanilang kayamanan. Mayaman na tayo, at talagang wala masyadong tao diyan