Nagulat si Tammy. "Sampung taon pa... nako kalimutan mo na! Idonate mo na lang! Kung hindi, sayang kung itatapon lang.""Well, plano ko itong ayusin at i-donate." Hindi napigilan ni Avery na matawa, "Ano ang reaksyon ng biyenan mo nang umuwi si Jun sa inyo at tumuloy sa inyong lugar?""Sa tingin mo ba ay mapipigilan ng aking biyenan na pumunta upang makita ang kanyang pinakamamahal na anak?" Tumawa si Tammy, "Nakalimutan kong kausapin ka kagabi. Hindi pa nakakalabas ng ospital ang biyenan ko. Kahapon ay nabalitaan niyang depress si Jun, at agad siyang pumunta sa bahay ko, na may balak na sisihin ako. Sa harap ng biyenan ko, sinabi ni Jun na depress siya, at hindi naniwala ang biyenan ko, hahaha!""Hahaha! Baka mas marami pang alam si tita kay Jun at mas optimistic ang pagkatao ni Jun...""Well, kahit na magwakas na ang mundo, hindi made-depress si Jun. Matagal ko na siyang nakasama at hindi pa siya nagkaka-insomnia. Sa tuwing inaaway ko siya, galit na galit ako kaya hindi ako makat
Ang makita niya itong mahimbing na natutulog, hindi na niya nakayanang tawagin ito para bumangon.Paglabas niya ng kwarto, nakita niya ang ilang malalaking karton sa sala."Sir, ito po ang mga lumang damit nina Layla at Hayden. Sabi ni Avery, idonate daw itong mga damit. Nakalimutan ko siyang tanungin kung saan idodonate." Sinabi ni Mrs. Cooper, "Hiniling ko sa bodyguard na tanggalin ang mga kahon; kung hindi, kukuha ito ng masyadong maraming espasyo."Elliot: "Mag-donate sa mahihirap na bulubunduking lugar. Hahanapin ko ang contact information."Pagkatapos nun, umupo siya sa sofa at binuksan ang cellphone niya.Nagpunta si Mrs. Cooper upang maghanda ng isang plato ng mga bagong hiwa na prutas para sa kanya.Ang kanyang kumpanya ay nag-dodonate ng pera sa mahihirap na bulubunduking lugar bawat taon, ngunit ang palaging gumagawa nito ay ang mga tao sa departamento ng pananalapi.Tumawag siya sa departamento ng pananalapi at humingi ng impormasyon upang makipag-ugnayan sa mga luga
Nang tanghali, dumating si Avery sa restaurant na napagpasyahan ni Elliot at nakipagkita kay Susan.Pagkaupo niya sa tabi ni Elliot, hindi niya maiwasang mapatingin kay Susan.Sinabi ni Elliot sa telepono na ang mga resulta ng pagkakakilanlan ay nagpapakita na si Susan ang kanyang ina."Ikaw ba si Avery?" Si susan ay may mabait at pinipigilang ngiti, "Napakaganda mo."Medyo awkward din si Avery, kaya sinubukan niyang maghanap ng topic: "Tita, sa Bridgedale po ba kayo nakatira? Kailan po kayo pumunta doon?"Ibinaba ni Susan ang kanyang mga mata at saglit na nag-isip: "Medyo ilang taon na ako doon. Medyo kumplikado ang usaping ito... Ipinuslit ako doon para magtrabaho bilang isang illegal immigrant noon, pero hindi ko inaasahan na swertehin na makilala ko ang magiging asawa ko doon... hindi ko ginamit ang identity ni Susan doon."Naipaliwanag ang mga pagdududa ni Elliot.Nagpadala siya ng isang tao upang tingnan si Susan sa Bridgedale ngunit walang nakitang impormasyon."Tapos su
Dahil sa mga kulubot sa kanyang mukha, nagmukha siyang weathered at mas matanda kaysa sa kanyang aktwal na edad."Pagkatapos kong manganak, kailangan kong pumasok sa trabaho at hindi ko kayang alagaan ang anak ko. Kaya pagkatapos ipanganak si Elliot, inaalagaan siya ng nanay ni Nathan." Paggunita ni Susan, "Pagkatapos kong makaipon ng pera, hiniling ko kay Nathan na makita ko ang bata, ngunit tumanggi si Nathan. Nang maglaon, binago ni Nathan ang kanyang impormasyon sa pakikipag-ugnayan, at hindi ko siya mahanap. Buti na lang, alam ko ang kanyang pangalan.""Naku Nathan, napakasama niya!" Nanay na rin si Avery ngayon, kaya nang marinig ang sinabi ni Susan, galit na galit siya, "Dapat mamatay ang isang katulad niya!"Kumikislap ang mga mata ni Susan, at gumagalaw ang kanyang mga labi na parang may gustong sabihin, ngunit hindi niya ginawa.Saglit na naging malamig ang kapaligiran.Tumingin si Elliot kay Avery: "May gusto ka pa ba?"Gumamit ng tinidor si Avery para tusukin ang broc
Mariing sumang-ayon si Avery."Bagaman siya ay kahina-hinala, hindi ko iniisip na siya ay isang masamang tao.""Talaga." Nakita siya ni Elliot tatlong araw na ang nakakaraan.Matapos ang dalawang pagkikita na ito, bagama't nakaramdam siya ng pagdududa, nakaramdam din siya ng nakakaawang aura sa kanya.Hindi niya sinasadyang hatiin ang mga tao sa mga klase. Gayunpaman, sa isp niya naniniwala siya na kahit na si Susan ay nakasuot ng isang sikat na tatak, may dalang Hermes bag, at sinusubukang magmukhang isang highborn na babae, ang kanyang mga salita at gawa ay hindi maaaring linlangin ang mga tao kung sino talaga siya."Elliot, wag na muna natin isipin yun. Pagkatapos mo pa siyang makilala ng ilang beses, baka malaman mo na kung bakit siya nagkakaganito." Naisip nga ni Avery na si Susan ay medyo kakaiba, ngunit siya ay isang mabait na tao. Anuman ang gawin ng ibang tao, hindi niya sila dapat saktan."Natatakot ako na baka masanay na siya." Ipinahayag ni Elliot ang kanyang mga alal
Ngumiti si Avery at sinabing, "Oo."Naintindihan naman agad ni Elliot kung bakit kailangan niyang pumunta rito para kumain ng pansit.Iniisip niya ang kanyang ina.Pagkabalik ni Susan sa hotel, kinuha niya ang room card at binuksan ang pinto.Pagpasok sa kwarto, laking gulat niya nang makita niya si Wanda!"Ikaw, bakit ka nandito?!" Isang patong ng malamig na pawis ang lumabas sa likod ni Susan.Isang nakakalokong ngiti ang ipinakita ni Wanda: "Mabuti pa ba ang kasal? Nakikita kong matagal na kayong nasa labas, masarap ba ang kain niyo ng anak mo?""Hindii..hindi ko siya nakilala. Ayaw niya siguro akong kilalanin." Inilapag ni Susan ang kanyang bag sa mesa, naglakad papunta sa sofa, at umupo, "Madam Tate, baka nakikita niya na hindi ako mayaman, kaya ayaw niya akong kilalanin!""Susan, pumayag siyang kumain kasama ka, na nagpapakitang gusto ka niyang makilala. Kung hindi, hindi niya isasama si Avery para samahan ka sa hapunan." Malakas na sinabi ni Wanda ang kanyang mga iniisip
Lumipas ang oras, at lumipas ang kalahating buwan.Malapit na, at magbibisperas na ng Bagong Taon.Iminungkahi ni Avery na kumuha ang pamilya ng isang set ng mga larawan ng pamilya na may tema ng Bagong Taon para mas ilapit ang relasyon nina Hayden at Elliot.Matapos maisagawa ang kanyang proposal ay agad namang sumang-ayon si Layla na may kagalakan, at pumayag din si Elliot.Bumaling ang tingin ng pamilya kay Hayden.Si Hayden ay hindi interesado sa mga larawan ng pamilya, unang-una dahil ayaw niyang kumuha ng litrato kasama si Elliot.Bagama't kaya niyang tumira sa iisang bubong kasama ni Elliot, nakaramdam pa rin siya ng awkward nang makita si Elliot.Ang ganitong uri ng awkwardness ay tila isang bagay na nakaukit na sa kanyang mga buto."Kuya! Sabay tayong magpapicture!" Hinawakan ni Layla ang braso ni Hayden at nagmamakaawa, "I-regalo mo na lang sa akin 'yan!"Hindi makatanggi si Hayden kay Layla.Dumating ang pamilya sa studio. Ang temperatura ay medyo mababa kamakailan
Kamukha talaga ng batang ito si Layla!Gayunpaman, ang sanggol na ito ay anak nina Elliot at Ruby!'Bang'!Nang marinig ni Elliot ang paggalaw, agad siyang tumingin sa pinanggalingan ng tunog.Galing kay Hayden ang galaw.Humakbang siya patungo kay Hayden.Inabot agad ni Hayden ang cellphone niya pagkarating niya.Kinuha niya ang telepono ngunit naguguluhan siyang tumingin sa malamig at pagalit na mga mata ni Hayden."Anong problema?" Tanong niya kay Hayden, "Ngayon lang ay nakarinig ako ng parang may nalaglag sa sahig. Nahulog mo ba ang phone mo?""Ito ang iyong telepono." Sagot ni Hayden, "Ibinato ko."Nagalit si Hayden, kaya itinapon niya sa lupa ang telepono.Matapos itong ihagis sa lupa, naisip niyang baka magalit sa kanya ang kanyang ina, kaya pinulot niya ito.Napatingin si Elliot sa phone na nasa kamay niya.Dahil sa pagkakaroon ng case ng telepono, buo ang telepono.Hindi itinapon ni Hayden ang kanyang telepono sa sahig nang walang dahilan, kaya binuksan niya ito